장음표시 사용
301쪽
p. 421 C sqq. mianimiam aliter statuit in opere oes una, ubi agrorum cultura militantinus imponitur, opinoia autem ad peregri
nos relegantur, VIII, p. 846 D sqq. - b CL De Rep. IX, p. 692 Α.εν ο ὐν διήχθομεν οἰκίζονrες πόλει λέγε r εν λόγοις κειμένn, ἐπεὶ γρο γε οὐδαμο οἶμαι αυτὴν εἶναι. 11', ν δ εγώ, ἐν Ου- ρανῶ σως παράδειγμα ἀνάκειται τῶ βουλομένω ὁρὰν καὶ δρῶντι
εαυτὰ καroικίζειν διαφέρει δε υδέν, δε που στιν εtre Diat. Quod avo ita accipias ac si talem civitatem uinino non osse
existere putaverii, cf. Rep. V, p. 47 C, VI, p. 499 B M B VII, p. M D. et cadit in iustitiam et virili instum, os imissio, p. 72 B sqq. Zello die his . . Gr. II, p. 29 sqq. Omninodo inultis Ilio iudicat in libris do Repuvlica, aliter in oris de Licgiviis, qui civitate a leges Vere existcntes magis respiciunt et a senior composui necdum ab ipso editi erant n. 251, not. , ut sint ii nos uros si non Platoni adiudicandos, anis ab editoro discipulo passim interpolatos esse iudicent, V. esse Platon Stud.
p. 3-144, Philos Liri II, p. 317 sori.
287 De Legg. X, p. 874 E. Νόμους ἀνθρώποις αναγκαῖον τίθεσθαι καὶ ζην κατα νύμους, η μηδεν διαφερειν τῶν-- ἀγριωτάτων θηρίων. δε αἰτία τούτων δε φύσις ανθρώπων οfδενος ἱκανὴ φύεται στε γνῶναί τε τὰ συμφεροντα ἀνθρώποις εἰς πολιτείαν καὶ νοοσα τοβέλτιστον ἀεὶ δύνασθαί τε καὶ ἐθελειν πράττειν γνῶναι μὲν γὰρ πρῶτον χαλεπον τι πολιτικη καὶ ἀληθεῖ τετνν - ἴδιον ἀλλὰ τι κοινον ανὰγκη μελειν - τωμεν γὰρ κοινὰν ξυνδεῖ τι δε ἴδιον διασπα τὰς πόλεις - καὶ οτι ξυμφέρει τεκοινω τε καὶ ἰδίω τοῖν ἀμφοῖν ην, κεινον τι ται καλῶς μειλον η ὁ ἴδιον δεύτερον δε ἐ-ὰρα καὶ τι γνῶναί τις τι ταμ οsτω πέφυκε λάβν κανῶς ἐν τεχνν, μετὰ δὲ τουτο ἀνυπεύθυνός τε και αυτ κράτωρ ὰρξ πέλεως, οὐκ αν ποτε δύναιτο μεῖναι τούτω - δόγματι καὶ διαβιῶται ὁ με κοινον γούμενον τρέφων ἐν τῆ πόλει - δε ἴδιον επόμενον τω κοινῶ,
ἀλλ' ἐπὶ πλεονεξίαν και ἰδιοπραγίαν η θνητἰ φύσις αὐ- τον ὁρμήσει ἀεί, φεύγουσα μεν λύγω τι λύπην διώ
κουσα δε τὴν δονήν, του δε δικαιοτέρου τε και ἀμείνονος ἐπίπροσθεν - τούτω προστήσεται, καὶ σκοτος
302쪽
ἀπεργαζομεν ἐν αὐτὴ πάντων κακῶ ἐμπλήσει προς το
τίλος αυτήν τε και τhν πόλιν λην επει αὐτ ει ποτέ τις ανθρώπων φυσει κανές θεία μοίρα γεννηθείς, παραλαβεῖν δυνατος εχ νόμων έδε αν δέοιτο - αροξύντων εαυτοs' ἐπιστήμης γα οὐτε νωος με τάξις οὐδεμία κρείττων, ουδε θέμις εστ νου- δενδιυπήκοον οὐδε δουλον αλλὰ πάντων ποντα ιναι - άνπερ ληθινος ἐλεύθερύς τε δντως κατὰ φύσιν - δε - οὐ γάρ ἐστιν οfδαμ- δαμῶς, ἀλά η κατὰ βραχύ- διωδὴτ δεύτερον αἱρετέον, τάξιν τε καὶ νομον δὲ τ μενῶς ἐπὶ τι πολυ ρ καὶ βλεπει, ὁ δ' πὶ π Ἀδυ
viant, De I. g. IV, p. 719 E M. IX, p. 857 C sqq. Ipsa Mnainistratio civitatis inii aliud ei quam educatio civiui esse vid haturi Menex. p. 238 C. Πολιτεία γαρ τροφη νθρώπων ἐσrc καὶημὸν ἀγαθῶν δὲ ἐναντία κακῶν.
Diog. b. III 46 Μαθηταὶ δ' αὐτου το Πλάτω 288νος Σπεύσιππος 'Aθηναιος. Σενοκράτης χαλκηδονιος ωριστοτέλης Σταγειρίτης, Φίλιππος ' ἡντιος, Ἐστίαιος Περίνθιος - Ἐρακλείδης Ποντικος και λλοι.
De placitis Speusippi et Xenocratis, qui senotam in Academia propagabant, scripserant Aristoteles et neophrastus V. Diog. L. V, 2b. 7 de uilippo puntio, a Leges Platonis ediderat adiecta pinonsido n. 251, not. n. 286, not. b), V. Diog. L. III, Met Suid. v. φιλόσοφος, uui plures inari ab eo editi enumerantur, M. Boech in lat. Min. p. 73, d. Zelle Haron. Sud. p. 13 sq.Hestiaeus et oraclides nousinantur inter eos qui Platonis ainroamata perscripta publicaverant, s. n. 249, noti eraclides Ponticus, do latonis disciplina ad Aristotelis transgressus, varia doctrinn
303쪽
niagis quam inter pliilosopnos notatillis erat, imainoam scripserati lia in de ruinas mathematicis et astronomicis, s Des ver domoraclido Pontico Lovan. 1830 Brandis Handib. II, 2, 1, p. 5, oechlisib. d. I osm Syst de Platon p. 127 sqq. Omnes ad Pythagoreos P pensi e erant, praeeunte, ut videtur, ipso Platone seniore. n. Speusippus.
H. o. ab a 347, mi anno discessit Plato, usque ad a. 339. Ipso et successores, Xenocrates et Polemo, in orto Platonis Prmpo Al rilli in icti naritanant, qui etiani inserioribus temporiuus in possessione senotae mansit v. Diog. l. IV, 1. 7, uultu eli de exit. 10, I itIn iis . . Isidori 158, iri l. v. Hidrων, unapi in Commentati.
Eodem redeunt aac semuit nonsistius in Aristot AnaI. post. II, 13 Sonol in Arist. p. 248 a. Σπευσιππος δε υ καλῶς λεγει φάσκων ἀναγκαῖον εἶναι Οὐοριζόμενον πάνr εἰδέναι δει γάρ, φησίν, γιγνώσκειν α διαφορὰς αυrου πύσας, ις ων ἄλλων διενηνοχεν. Inter iiDI OS, I recensentia ap. Diog. L. IV, 4. 5 τὰ Ῥμοια decem iuris comprenens et fre*ienter citata apud inenaeum erant potissimum do reDus naturaliDus.
291 Sext Enip. adv. Matia VII, 145. Σπεύσιππος δέ. πεὶ των πραγμάτων ταχεν ἰσθητα τα ὁ νοητά, των μεν νοητῶν κριτήριον ἔλεξεν εἶναι τον ἐπιστημονικον λύγον των δε αἰσθητῶν την επιστημονικην αἴσθοσιν επιστημονικην δε αἴσθησιν πείληφε καθεστάναι θ μεταλαμ- βύνουσαν τῆς κατα τον λύγον ληθείας. 46. σπεργα οἱ του αὐλητο ψάλτου δάκτυλοι τεχνικην μεν εἶχον ἐνεργειαν, οὐκ ἐν αὐτοῖς δε προηγουμενως τελειομμενην, Ἀλλ' εκ τῆς πρ0ς το λογισμον συνασκήσεως
304쪽
απαροιζομἐ ην. και ς -- μου - αἴσθησις ἐνάργειαν με εἶχεν ἀντιληπτικην του τεήρμοσμενου καὶ τοθάναομύστου, ταυτρο δε οὐκ αυτον , ἀλλ' ἐκ λογισμου περιγεγονυιαν, ουτω και ἐπιπιτημονικλάω ω ς φυομκῶς παρὰ του λόγου τῆς ἐπιστημονικῆς μεταλαμβάνει τριβης προς πλανη των ποκειμενων διάγνωσιν.
Contrariun est inter id io notus innatuna et semper in nolsis est, velut mitio, et id quod exercitation acquiritu , s lato
de Rep. VII, p. 18 supra in n. 282, not. Videtur tu Speusip
pus ensibus plus quam magister tribuiSse.
Arist. ei. . . Πλάτων τά τε εἴδη καὶ τα μαθη- ' ματικὰ δύο οὐσίας οἴεται εἶναι) τρίτην δε τὴν αἰσθητῶν σωμάτων οὐσίαν Σπευσιππος δε καὶ πλείους οὐσίας ἀπο του ἔνος ἀρξάμενος καὶ ἀρχας κάστης οὐσίας αλλην μεν ἀριθμῶν, λλην δε μεγεθῶν, ἔπειτα ψυχρος καὶ τοὐτον δὴ τον τρέπον ἐπεκτείνει τὰς οὐσίας.
De Platono v supra n. 266 noti, de Speusippos Ravaisson, Speusippi de primis rerum principiis placita, Paris. 18M, Brandia Ha b. II, 2, 1, p. 104m umeros nonnisi matticinaucos statiIisse videtur, auulatis idealitriis v. Brandia iD. p. 15 sq.Aristimet. Oσοι δε υπολαμβάνουσιν, σπερ 293οι Πυθαγόρειοι και Σπευσιππος το κάλλιστον καὶ ὰρι
στον μὴ ἐν ἀρτο εἶναι, δια το καὶ τω φυτῶν καὶ τω νω- τὰς ρχας αλιι μεν εἶναι το δε καλον κα τέ
λειον ἐν τοι ἐκ τουτων, - ρθῶς χνται' ὁ γαρ σπέρμα ετέρων ἐστι προτερων τελείων καὶ το πρῶτονου σπερμα ἐστίν, ἀλλα το τέλειον.
Vides eum diligentissimum remi naturalium inservatorem fuisse cf. n. 290 et perfectum non id esse statuisse, unde inciperet nat Ira, sed quod una cum ouus naturali Dus porticeretur: unde prelaetus non solum nurn esse ident atque Donum ne Dat, sed ne substantiam quidem ad ununi reserendam esse censevat, V. Aristi Mot. , 5. δι καὶ ἐπὶ ῶν πρώrων Ουrως ἔχειν φησίν.ῶσr μ δὲ ν τι εἶναι του αὐrδ. Consentaneum erat ut inteum Muna divinum . . deum et ab uno et a nono Separandum esse
305쪽
29 Seneca p. 85, 15. Xenocrates et Speusippus P utant eatuni vel sola virilite seri posse, non tamen unum lionii in esse io Itonestiina est. Iem Alex. Strona II,
p. 418 D. Σπευσιππος - την εὐδαιμονίαν φησὶν ξιν εἶναι τελείαν ἐν τοι κατα φύσιν ἔχουσιν η ξιν ἀγαθῶν η δ' καταστάσεως παντας με ἀνθρώπους ρεξιν χειν στοχάζεσθαι δε τοι ἀγαθους τῆς πλησίας 'εἶεν , ο, αι ἀρεταὶ της ευδαιμονίας ἀπεργαστικαί.
Videtur vetus cadenua, cuius princeps est Speusippus, bona externa aliquanti aestimasso, sed non tanti ut ea ad cato vivendum necessaria putaverit, emana ut sero si lite statuerit a te Anuoctius M. Cic. Acad. r. , 43. 44. Nemae de moriuua quaM-maana inter Peripateticos et veterem Academiam difffere arbitrat a-tur Cicero de Orat. ΠI, 18 Acad. post I L
295 Diog. I. IV, 6 Σενοκράτης - χαλκηδόνιος Ουτος ἐκ νίου Πλάτωνος κουσεν, ἀλλα και εἰς Σικελέαν αυτροσυναπεδήμησεν. δε τὴν φύσιν νωθρύς, στε λέγειντον Πλάτωνα συγκρίνοντα αυτὸν Ἀριστοτέλει' μεν μύωπος δει τω δε χαλινου . 10. προ δε τον μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρίαν μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκότα βουλύμενον δε παρ αυτὰν φοιτ ' Πορευου, ἔφη, λα- βας γαρ υκ ἔχεις φιλοσοφίας. 4. διεδεξατ δε πευ- σιππον και ἀφηγήσατο της χολης--τε και εἴκοσι ἔτη επὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατα τὰ δεύτερον ἔτος της δεκάτης και κατοστῆς λυμπιάδος '
a Ddigentia compensavat quod ingenio deerat, V. Plut doReot Rat. Aud. 18. tiam moriam integritato a severitat adna dum inter cives spectauilia e . Platonem in Siciliana proficiacontem uani Speusippus comitatus erat V. Plut Dio 17.22. - AD
306쪽
a. 339 quo ad a 315. De libris, quibus et dialecti in o Hi sicana et moralem attigerat, inter quas plutosophia partes primus acci ratius distinxisse dicitur n. bd v. Diog. L. IV, 11 14, Brandia HanM II, 2, 1, p. 36.
Sext Empir adu Math. VII Σενοκράτης δε λτοεις φησὶν ἐσίας εἶναι την με αἰσθητήν την δε νοη- την την ὁ σύνθετον καὶ δοξαστήν-ων αισθητην μεν εἶναι τὴν ἐντος οὐρανοθ, ο ιν δε πάντων των ἐκτος οὐρανου, δοξαστον δε καὶ σύνθετον την αυτου οὐρανου ' ρατη μεν γάρ ἐστι το αἰσθήσει, νοητη δε δι' ἀστρολογίας. I4η τούτων μέντοι τουτον ἐχύντων τιντροπον της μεν ἐκτος οὐρανου καὶ νοητῆς οὐσίας κριτη- ριον πεφαίνετο τυ επιστήμην της δε εντος οὐρανου καὶ αἰ- ης αἴσθησιν, τυ δε μικτης την ωξαν καὶ τούτων κοινῶς, μεν δι το ἐπιστημονικου λύγου κρωτήριον βέβαιόν τε πάρχειν καὶ ληθες - δε δια της αἰσθήσεως ἀληθες μεν, οὐχ οsτ δε ς, δια του πιστημονικου λόγου τι δε σύνθετον κοινον ἀληθους τε καὶ ψευδους πάρχειν ' a 49. της γαρ δύξης την μέν τινα ἀληθη εἶναι, την δε ψευδη' θεν καὶ τρεις Μοίρας παραδεδόσθαι υτροπον μεν την των νοητῶν ἀμετάθετον σαν, πι- δε τυ των αἰσθητῶν, Λάχεσιν δε τυτων δοξαστῶν .
a in Plat de ep. X, p. 17 B siam, ibi eaden lacultas
Atropo tribuitur, reddendi rὰ ἐπικλωθίνra aμεrtiorροφα. Facit haec doctrina eodem quo antecedentia placita, ut sensibus plus tribuatur quam Plato sis concesserint, s. n. 291. Nema id Platonicae doctrinae consentaneum, quod inter tres illos cogitaridi modos distinguitur velut inter partes esseretas et separatas.
Stob. et i, p. 62. Σενοκράτης - τὴν μονάδα καὶ 297 τὴν δυάδα θεούς την μεν ς ἀρρενα πατρος ἔχουσαν τάξιν ἐν ἐραν βασιλεέουσαν, ντινα προσαγορείει καὶ Ζῆνα καὶ περιπτον καὶ - ἡ στις ἐστὶν αέτω πρῶτος
θεός την δε ς θηλειαν μητρος θεῶν δίκην τῆς ποτιν ἡρανον λήξεως γονεν , τις εστὶν αὐτω, h
307쪽
το παντdi . θεδ δε εἶναι καὶ τον οὐρανέν, καὶ τοbς ἀστέρας πυρώδεις λυμπίους θεούς , καὶ τίρους πο- σελήνους δαίμονας ορατους ἀρέσκει δε αυτ καὶ θεῶν δυνάμεις ἐνδιηκειν ἐν τοῖς λικοῖς στοιχείοις ) τούτων δετην με δι' αἐρος ' Ηραν προσαγορεύει, την δε δια τοθυγρο Ποσειδῶνα 6 δε διὰ τῆς θ φυτοσπύρου '')Aήμητραν ' ταυτα δε χορηγήσας τοι Στωῖκοῖς τα πρύτερα παρα το Πλάτωνος μεταπέφρακεν.a Aliud contrarium indicatur Cleni Alex. Stroui. V, p. 604 C. Ξενοκράrζς - ον μεν πaro dis roν δε νέαro καλῶν ἔμφασιν παrρος πολειπε καὶ &s n. e. Dei patris es Dei filii Sequeba tur in hoc yinagoreos, sicut in multis. Ζευς νέaro est Pluto, os Liol ec Agl. p. 1098. Aliter Plutaron. Plat. Qu. X, 1. Σενοκράrης Ῥία ον εν με τοῖς καr id Drὰ καὶ ωοαύrως ἔχουσιν υπαrον καλεῖ νέaro δε ὀν π σελήνην. A Platon eo dissetet quod vadi divinum nonorem triuueuat, tan*Iam suntamento riun materialium quo pertinet Iod malos daemonas esse statuebat, lustrationibus et mysticis sacrificiis placandis, v. lui deras. et sir. 25. 26, et ouod lautilai de agre per uanas dilaceration ad anima cum corpore coniunctionem retulisse mininetur, v. Commenti ine I in Platon. naed M. Cousin Iourn d Savana. 18M, p. 14b. Tertuli ad Nat. II, 2. Xenocr es eademticu M-fariam Mit formam divinitatis), Olympios e Titanis' et dae caedore terra. - , Cl. Cic. domat Deor. I, 13, 34, Miseno orinunc e p. 31 sqq. Paulo secus Clem Alex Protr. p. 44 A. Σεν κράrης ἐπr με θεους Ους πλανήτας, ὁγδοον δε-ον ἐκ των ἀπλα- νῶν' ουνεσtῶr κόσμον αἰνίrrerαι. - Mytnologia Xenocratis prorsus alia fuisse videtur atque Platonis. De daemoninus quidem sitiailiter statuebat, Arist. Top. II 6 Σενοκράrης ηοὶν εὐδαίμοναειναι ον ην χην ἔχοντα σπουδαι af αὐrην γαρυκάoro ειναι δαίμονα. Stola Serna. IV, 24, s. lat. do ep. X, p. 17 D. Sed alienum a Platone quod malos dacmonas esse Volenat, sacris publicis colendos, quod daemonas per universam rerum naturam et per ipsa elementa corporiam pertinere accipioDat, in quo erat
308쪽
δοκιμωτάτων ανδρῶν τους μὲν ΣενοκράτVς προσηγάγετο της ψυχῆς τὴν οὐσίαν ἀριθμον αὐτον υ εαυτου κινούμενον ἀποφηνάμενος, οἱ δὲ Κράντορι φ Σολιεῖ πρ έθεντο μιγ ντι τὴν ψυχὴν ἔκ τε τῆς νοητης καὶ της περὶ τὰ ἰοθητα δοξαώτης φύσεως, ιμα τι την τούτων ἀνακαλυφθεντων σαφήνειαν νούσιμον μιν παρεχειν . οἱ μεν γαρ οὐδεν ῆ γένεσιν ἀριθμο δηλουσθαι νομίζουσι θμίξει της μερίστου καὶ μεριστης οὐσίας ἀμέριστον μεν γαρ εἶναι δ εν μεριστον δε τι πληθος, ἐκ δε τούτων γίγνεσθαι τον ἀριθμον του νος ρίζοντος το πλῆθος καὶ τη πειρία περας ἐντιθεντος. ην καὶ δυάδα καλοοσιν ἀώριστον - - τουτον δε μήπω ψυχhν ὁ ἀριθμὸν
εἶναι - γα κινηται καὶ τι κινητὀν ενδεῖν αὐτω τουδε ταὐτο καὶ του τερου συμμιγεντων - τωμεν εστι
κινήσεως ἀρχη καὶ μεταβολῆς τὰ δε μονης ψυχMν γεγονέναι, μηδεν ἡττον του ἱστάναι καὶ στασθαι δύναμιν το κιν,χθαι καὶ κινειν ὁσαν οἱ δε περὶ τυ μάντορα κτλ - - η ὁμαλῶς δε πάντες υτοι χρον μὲν ,ωντο ψυχην- γεγονεναι μηδ' εἶναι γεννητήν. πλείονας δε δυνάμεις ἔχειν, εἰς ας ἀναλύοντα θεωρίας
ε ωεκα την οὐσίαν αὐτη τον Πλάτωνα γιγνομενην πο- τίθεσθαι καὶ συγκεραννυμένην.
spectant hae Platonis tinacui p. 3b A cs Aristot de Coolo I, 10 cum Scholus Simplicii supra n. 268, not. a). Anima definitio, qua dicitur esse numerus se ipse movens, identidem com memoratur apud Aristotelena, sed Xenocrato non nominato, De An. I, 2. 4 Anal post II, 4. De vado infinita cc a in n. 110o n. 266 not. o.
Clem Alex. Stroin vi p. 590 . Καθόλου γουν τk 2M περὶ το θείου ἔννοιαν Σενοκράτης ὁ χαλκηδόνιος οὐκ απελπίζει καὶ ν τοις λόγοις ζώοις.
309쪽
παχαιῶν Ξενοκράrης - Σπενσιππος ut animasibus etiani mirnasiininortales et divini intellectus partem tribuerit, os n. 93, not.
300 Siinpl. Pitys sol. 30 a. ούτω δε τω λέγω φησι sc Ἀλεξανδρος ὁ Αφροδισιευς τω περὶ τὰς διχοτομίας ἐνδομαι Σενοκράτη τον χαλκηδόνιον δεξάμενον μεν τοπὰν τι διαιρετον πολλὰ εἶναι τὁ γὰρ μερος τερον ἶναι - ολουὶ και δια τι μὴ δύνασθαι ταὐτον εν τε ἄμακα πολλὰ εἶναι δια τι μὴ συναληθεύεσθαι την αντίφασιν μηκετι συγχωρεῖν - μίγεθος διαιρετον εἶναι καιμεοος ἔχειν εἶναι γάρ τινας ἀτύμους γραμμάς, ἐφ νομετι ἀληθευεσθαι τι πολλὰς ταύτας εἶναι οἴτω γαροετο τὴν το ενδ ευρίσκειν φυσιν καὶ φεύγειν την ἀντίφασιν δια το μήτε το διαιρετὰν ν εἶναι ἀλλα πολλά,
μήτε τὰς ἀτόμους γραμμὰς πολλὰ ἀλλ' ἔν μύνον.
Ab aliis hae de lineis insecabilibus doctrina revocatur ad distitationes de dichotomia orpor an a Zenone excitatas, V Aristotido Un Inseo in Quas ulnissione etiamsi evitare studuerit Xenocrates, tamen non sequebatur ut assereret insecabile lineam esse: quod placitum ad eam potius Platonia doctrinam reserendum videtur, qua elementa ad triangula laterum tisparium revocabantur, os Brandis Ha b. II, 2, 1, p. 30 sq. Ex eadem triangulorum discrepantia enocrates dularentiam deorum et daemonum et mortalium derivandam putabat, Plut de Orac Del. 13.301 Cleni Alex. Stroni ii p. 419 A. Σενοκράτης - τὴν εὐδαιμονίαν ἀποδίδωσι κτησιν της οἰκείας ρετης και της
υπηὐετικης αὐτ δυνάμεως. εἶτα ῶς με εν γίγνεται φαίνεται λεγων την ψυχήν. ῶς δ' - ων τὰς ἀρετάς. ῶς δε ξ- ῶς μερῶν τὰς καλὰς πράξεις καὶ τὰς σπουδαίας
εξεις τε και διαθεσεις και κινήσεις και σχέσεις, τos- των οὐκ ἁνε τὰ σωματικὰ και τὰ ἐκτύς.
Bonam viis et beatam vitin eodem venire u at V. Aristi Top. VII, 1 Cic. uso V, 13, sed praeter bona res et malas etiam tales admisit, quae neque bona neote malae essent, Sexti Empir. adv. Math. I, 4 sqq. Neque sapientiam Ooφων et madentiam moόνησιν cum Platone eandem esse putabat, sed illam eoreticam hanc practicam, . Clem Alex. Strona II, p. 36 C. ἐπεὶ καὶ
310쪽
Cie Acad. post I 0 34. Speiisippiis auteni et Xe 302nocrates, mi prini Platonis mitionem lictoritat 'inmies receperiint, et po9t hos olento et Crates h lina lite Crantor ' in eadem congregati diligenter ea ita a
Milteriori latis acceperant tue Dantilr. a Polemo Mneniensis cum adoIescens dissolutis moribus esset, Xenocratis gravitia a sorinoniuus motus resipiscere coepit eiquonio in Catamia sucoossit, Diog. L. IV, 16 sogi. Horat Satir II,3 253 sqq. Lucian Bis ccus 16, Valer Max. I, 9, 15 al. Setiolae raefuisse videtur ab a 315 ismae M a. 70, v. Clintonrim ad a. 315. In Oetrina nihil malasso, sed moralem maximo partem coluisse videtur, es Diog. L. IV, 18. φαοκε δ ὁ Πολέμων δειν ἐν τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μη ἐν τοις διαχεκεικοι θεωρήμασι. Cic. cad. pri II, 42. Honeste inere, fruensem eoua iis, pretηλια hinnini natur emini liel, et elua eademia censuit, v indieant in ista Polemonia, petem Antiochi pro a marinis, et Aristoteles etc., L. De Fin. II, 11, IV, 6 al. - Crates Asternensis Polemoni coniunctissimis erat eique in senota successu,
Diog. IV, 21, Clinto F. H. ad a. 287, 278. um in cadinvita
secutus cst Arcesilas V infra n. 437. - Crantor Solensis Xonoeratem una cum Polemone audiverat, sed ante Menionem et Cratetem mortuus est, V. Diog. I. IV, 24 sq. Hic pranaus libroriun Platoniconina interpres misso dicitur, v Procl. in ini. p. 24 ot supra n. 298. Scripserat librum celeberetinnm περὶ πένθους, . Cio Acad. r. II, 44, 13b Lemnitia omnes Crantoria, Meteris Accidemici, de luit. Eo enim non in nua, verum uretati et ut Tu--roni Pantiae a praeripit ad rebum ediscendus libellus. s. F.