Historia philosophiae Graecae et Romanae

281쪽

σώματα πλάττειν θνητὰ τ τε ἐπίλοιπον σον τψυχρος ανθρωπίνης δέον προσγενέσθαι, ἡτο καὶ πάνθ' ὁσα κόλουθα κείνοις ἀπεργασαμένους ἄρχειν, καὶ καταδυναμιν ο τι κάλλιστα καὶ ριστα ὁ θνητον διακυβερνανζφον, ὁ τι μη κακῶν αμ εαυτ γίγνοιτο αἰτίον

a Duo enim generi deorum minorean esse statuit, Iterum astrorum alterum deorum popularium, p. 40 A qq. Illud genus ignitum os atque globosum motiuusque concinnis atque istoreis

insigno, s. o Lem. X, p. 886 sq. XII, p. 967 A qq. Epinom. p. 98 E, Cio. N. D. I, 12, 30, risclae oraehuncten p. 195 sq., no fabulosum illud, do quo ex minis, tueogeniis, denima ex poetis constabat ad nilosopniae placita castigandis V De Rep. II, p. 377 smi. III, p. 390, X, p. 60 D. Astrorum deos palam in coelo volvi et semper apparem dicit, reliquos quoties ipsis placeat.

Utriiniquo genus creatum est sed immortale, sicut etiam mundus, utrumque in nominiuiis ceterisque animali Dus creandis occuparunt: quo pertinet ioci astra numeris suis ae motiviis et vitam nominum moderari et liberos procreandos vim n ero statueDat V.

Tim. p. 39 C sqq. Rep. VIII, p. 46. - γ Relimatas superioris

mixtionis undo anima mundi conuata erat, eadem serine ratione temperavisse deum pri clit, ne tamen perinde sinoeriis illas suisso, sedis cundas et tertim h. e. ita contosim ut ante naturam puram pra

valeret περὶ τὰ σώμαr γιγνομένη μερισr et quae ex utraque mixta crat, s. n. 269, not. b. - Tot animas fecit tot stellas

n. e. innumeriis, sed Iarrum numeri1 neque augetur aeque mi

nuitur Dei nil deus iis tanquam volaiculo inpositi monstrat naturam universi quod odein referendium atquo illud quod ligitur in Pnacdro p. 245 C sqq. aninias innos, quippe inintortales et ias, ante an vitam cum diis per coelum sublimes voli acto nasque ibi ideas contemplari. Utroque argumento utitur in im

282쪽

469 D H. - Fatalia illa necessitas, oua animae in con ora i seruntur, inde repetenda est uod intelloctus sine anima, hae sino corpore existero necuit, s. n. 274. Eodem reseremta αἴσθησις, do Qua V supra n. 258, not. b. De Voluptato et dolore deqno e toris animi assectioniDus v. ins ab n. 278. Indo Tini p. 90 DMm

omnis relicuorum antinaliuni origo repetitur. Principio enim nonnisi nomines mares creatos esso fingit, exinde uicunnuo ignaviavit iniusti extiterant socunda generratione in seminas mutatos esse .uuo tempore a m otiani sexus discrimen est constitutuna atquoliberorum procreandorum faculta data Dorniniuus. Pon avium genus ex nominiuiis Iovioribus procreatum, uadrupedum ex iis cui rebus teri estribus ninitiini dediti crant, animalia uuatica ex stolidissimis iiDusque et ignavissimis etc. Eandent vero migrationis Iegon easdemquo animariam vicissitudines per omne aevum outinero

existimat, s. Phaed. p. 80 E sqq. 10 B sun. Pnaedis p. 248 C sui I., Rep. X , p. 20, ,ere. X, p. 904, quiuiiscum consorenda quae similiter ficta sunt a Putnagoreis n. 12 et ab Empodriclo n. 179.

namquam apud Platonem eo maximo naeo lautilamna figimenta redeunt, ut bonum hominem post nane vitam privemus, nequana suppliciis affectum iri significet, es Gorg. p. bra su , nae l. p. 109 sqq.Rep. X, p. 614 A qq. - CL supra n. 204, not. Patet etianinae sabuloso magis quam serio dici, nam Is inferiores nini s eiunt neque creant nisi auctore deo summo. Vera autem mali at- suo imperiecti causa os illa necessaria, quae livinae opponitur n. 267) n. o. materia. Indo quasi sat emermn omnia qua in mundo insunt nata, itui deii materia nonnisi persuasione Tim. p. 47 E dominetur, non impono ausoluto, neu uo Onan Inalunt ox inundo exeluserit, sed quantum ius potentia valeret, L. Tim.

δεν εἶναι καt δυναμιν etc. in n. 269 tali nini necessitato ita mundus comparatus est ut malui tolli nequeat, sed iiiiiii DODO opposituri si antprid tali, V. Tneaci p. 176 n. 77ὶ, Do

283쪽

M A Nam animae mundi, qua bona sit, alteram opponi malam: lo mi docuin cf. Zellor lauren Strad. p. 43, M s. d. Griecten II, p. 320. - li CL n. 27 et n. 277, not. a.

273 Tini p. 42 E. μεν δὴ απαντα δετα διατάξας εμενεν ἐν εαυτο κατὰ τρόπον θει μενοντος δενοήσαντες οἱ παῖδες την το πατρος διάταξιν επεχοντο

αυτη, και λαβύντες θάνατον αὐχὴν θνητο Ἀφου μιμούμενοι το σφιτερον δημιουργήν πυρδ και ης δωτός τε και ἀερος π του κύσμου δανειζόμενοι μύρια ς ἀποδοθησόμενα πάλιν εἰς ταὐτον τὰ λαμβανύμενα συνεκόλλων οὐ τοι ἀλυτοις οἷς αὐτοι ξυνείχοντο δεσμοῖς ἀλλα διὰ σμικρύ- ἀοράποις πυκνοῖς γομφοις ξυντηκοντες εν ἐξ απάντων ἀπεργαζέμενοι σῶμα καστον, τὰς της ἀθανάτου ψυχῆς περιύδους νεθουν εις ἐπίρρυτον σῶμα και πόρρυτον . p. 44 D. 2 μεν δημείας περιόδους δύο ἴσας , ὁ ο παντος σχημα ἀπομιμησάμενοι περιφερες δι' εἰς σφαιροειδες σῶμα νέδησαν, τουτο

νυν κεφαλην πονομάζομεν θειότατόν τ' στὶ καιτων ἐν ἐμῖν πώτων δεσποτο- φ και παν- σῶμα παρεδοσαν πηρεσίαν αμ ξυναθροίσαντες θεοί, κατανοήσαντες ὁτι πασῶν ὁσαι κινήσεις ἔσοιντο μετεχοι ,

οὐ μὴ κυλινδούμενον επι γης ψη τε κά βάθη παντοδαπὰ ἐχούσης ἀποροι τὰ μεν περβαίνειν, ἔνθεν δε ἐκβαίνειν, χημ' αἱτο τουτο κά εfπορίαν ἔδοσαν. θεν δὴ μηκος το σῶμα ἔσχεν, ἐκτατά τε κῶλα και καμπτὰ

Θυσε τετταρα εο μηχανησαμενου πορεια, οἷς ἀντιλαμβανύμενον κά ἀπερειδύμενον διὰ πάντων τύπων πορεύεσθαι δυνατον γέγονε τὴν το θειοτάτου και ἱερωτάτου φέρον οἴκησιν πάνωθεν μῶν. κἐλη μεν ον χειρες τε ταύτη και διὰ ταλα προσέφυ πασι το δ' δπισθε τοπροσθεν τιμιώτερον και ἀρχικώτερον νομίζοντες θεοὶτ π το πολυ τῆς πορείας μῖν χοσαν .

a H. e. in corpus, cuius natura porpotuam subiret vicissitudinem. Propiore initio animam et orpus in diversa partos agi-

284쪽

tari dicit, ut anima sensuum otiari assectionibus turbata primum desipiat, donec motibus conporis sodalis et perluctationibus illis bona educatione temperiitis madentiae a sapientia rursus compos fiat. - , Alter notus os circa avrὁν Iter circa Orερον , os

Tim. p. 37 A qq. 40 A. In sequentibus caput o maximo oculis insignitum esse dicit, quorum ope lumen et visus corpori suppetat, omnium Seusuum praestantissimus es. p. 47 A. ψις δηκαῶ τον ἐμὸν χόγον σιτία ης μεγίor' ωφελείας γέγονεν μω, rerων νsν λόγων περὶ ο πανrbς λεγομένων ουδεὶς αν ποτε ἐρρήθη

militer do coloris sensibus aestimari tum esse, quos intor auditus eo valet ut harmonia et masicae participes simus h δε αρμονία,

Tina. p. 6 C. οἱ δε θεοὶ - παραλαβόντες ἀρχθν 274 ψυχῆς θάνατον - μετὰ τοὐτο θνητον σομ αυτο περιετόρνευσαν χημά τε παν- σῶμα εδοσαν, ἀλλο τε εἶδος εν-- Φυχης προσωκοδύμουν, θνητόν ' δεινὰ καὶ ναγκαῖα ἐν αυτ παθήματα ἔχον πρῶτον μενῆδονήν, μέγιστον κακου δέλεαρ ἔπειτα λύπας, ἀγαθῶν φυγάς, ἔτι δ' αὐ θαρρος καὶ φοβον, ἀφρονε ξυμβοsλω θυμον δε δυσπαραμύθη ον ελπίδα εὐπαράγωγον αἰσθήσει δε λύγ καὶ ἐπιχειρητη παντος ἔρωτι συγκερασάμενοι ταυτα ἀναγκαίως τι θνητον γενος ξυνέθεσαν. καὶ δια -- δη σεβόμενοι μιαίνειν, θεῖον, ὁ τι μὴ πισα ν ἀνάγκη χωρὶς ἐκείνου κατοικίζουσιν εἰς λληντο σώματος οἴκησιν, θνητόν, ἰσθμον καὶ δρον διοι κοδομήσαντες της τε κεφαλῆς καὶ το στήθους αὐχενα μεταρ τιθέντες, να εχ χωρές. Ἐν δη τοι στήθεσι καὶ

285쪽

τω καλουμένω θώρακι - τῆς ψυχῆς θνητὸν γένος ἐνί

δουν. και ἐπειδὴ ὁ μεν μεινον αὐτης τ δε χεῖρον πεφυκει, διοικοδομουσι του θώρακος αὐ-ὁ κύτος διορίζοντες οἷον γυναικῶν, την δε ανδρῶν χωρὶς οἶκησιν, τας φρένας διάφραγμα εἰς τι μέσον αὐτῶν τιθέντες τομετέχον ουν τῆς ψυχης ἀνδρίας και θυμοs. φιλόνεικονον, κατωκισαν εγγυτέρω τῆς κεφαλης μεταρ των φρενῶν τε καὶ αὐχένος, να το λόγου κατήκοον ον κοινῖ μετ' ἐκείνου βία ὁ ων ἐπιθυμιῶν κατέχοι γένος ὁπότ' ἐκτης κροπόλεως, ἐπιτάγματι κα λύγω μηδαμθ πείθεσθαι ἐκιν ἐθέλοι Πν δε δ καρδίαν αμμα των φλεβῶν και πηγὴν το περιφερομένου κατα πάντα τὰ μέλη σφοδρῶς αῖματος εἰς την δορυφορικην οἴκησιν κατέστη σαν, να, τε ζεσειε, του θυμου μένος το λύγου παραγγείλαντος ως τις ἀδικος περ αμα γίγνεται πραξις

ἔξωθεν η καί τις ἀπ τῶν ἔνδοθεν ἐπιθυμιῶν, ξέως

δια πάντων τῶν στενωπῶν πὰν οσον αἰσθητικὸν ἐν τω σώματι, τῶν τε παρακελευσεων και πειλῶν αἰσθανύμενον γίγνοιτο ἐπήκοον και ποιτο πάντy και τι βέλτιστον ουτως εν αὐτοῖς πασιν γεμονεῖν ἐωη .

a Cic. Tusc. I, 10 20. Hato tripliem finaei animum, mitis

286쪽

eundum Platonem Gotting. 1820. - γ θώραξ plerimque ea paris

corporis dicitur, qua complectitur humeros, pectus et scapulas; nonnunqmam tamen etiam inferiora eo nomino comprehemiuntur, es Aristoti lat. Aniux. IV, 2, 10 et I, 7, 10. In pectore sedein suam accepi θυμός, in stomaeno habitari cupiditate animi perturDationes et unde illa pars uuasi virilis, altera mulie uri esse dicitur Deiatilo φρενες . . praecor lia ideo Vocantu διάφραγμα, ouia ad instar septi transversi cor et pulmones a cotem VisceriDiis seiun nt. - e Cordis igitur, ut in quo sit Venarum origo et amguinis per omnes corporis paries meantis sons, tanquat satellitium esse dicit, ut, si quan iracundine vis excandescat, rationis iussa

minasquo per artoriariam venarramitio meatus ad totiun corpus e ferat.

Tini. p. o D. δε δη σίτων τε καὶ ποτῶν πι- 275θυμητικον τῆς ψυχῆς καὶ σων ἔνδειαν δια την το σώματος ἴσχει φύσιν, τουτο εἰς τα μεταξ των τε φρενῶν καὶ το προς ὁ δι φαλον δρου κατωκισαν οἱον φάτνην ἐν απαντι τούτω φ τύπω τη του σῶματος τροφῆτεκτηνάμενοι καὶ κατεδησαν δ τὀ τοιουτον ἐνταυθα ῶς

θρέμμα γριον τριφειν δε ξυνημμἐνον ἀναγκαῖον, εἴ πέρ

τι μελλοι ποτε θνητον ἔσεσθαι γίνος πν ὁ ἀεὶ νεμόμενον προς φάτν κά - πορρωτάτω του βουλευομένου κατοικουν θορυβον καὶ βοhwῶς ἐλαχίστην παρέχον το κράτιστον-- ησυχίαν περὶ του πασι κοιν ξυμφεροντος ω βουλευεσθαι, δια ταυτ' ἐνταυθα εδοσαν αὐτω

σειν ἔμελλεν, εἴ τέ- καὶ μεταλαμβάνοι τινος α των αἰσθήσεων ἡ ἔμφυτω αὐτω τι μέλειν τινῶν ἔσοιτο λόγων π δὲ ειδώλων καὶ φαντασμάτων νυκτdς τε καὶ

μερο μιραν μάλιστα ψυχαγωγήσοιτο τούτω ὁ θεος επιβουλεύσας αὐτῶ τὴν οθ πατος ἰδέαν ξυνέστησε καὶ ἔθαμεν εἰς τὴν ἐκείνου κατοίκησιν, πυκνὴν καὶ λεῖον καὶ λαμπρον καὶ γλυκυ καὶ πικρύτητα ἔχον-vχανησάμενος, ω εν αὐτω τῶν διανοημάτων η ἐκ του νου φεροι ἐνηδύναμις, οἷον ἐν κατύπτο δεχομίνω τύπους καὶ κατιδειν

287쪽

εἴδωλα παρἔχοντ- φοβοῖ μεν αὐτό, μύτε μερε τει, κρύτητος πωμένη ξυγγενεῖ, χαλεπὴ προσενεχθεῖσα ἀπειλη, κατα παν πομιγνsσα ξέως ὁ παρ χολώδη χρώματα

ἐμφαίνοι ξυνάγουσά τε πα-ρυσον καὶ τραχ' ποιοῖ, λο

βον δε καὶ δοχας πύλας τε τὰ μεν ἐξ ὁρθο κατακάμ

πτουσα κά ξυσπῶσα τα δ' ἐμφράττουσα συγκλείουσά τε, λύπας καὶ σας παρέχοι, καὶ 3τ αλτα ἐναντία φάσματα ἀποζωγραφοῖ πραύτητός τις εὐδιανοίας ἐπίπνοια Ἀτης μεν πικροτητος ουχίαν παρέχουσα, μήτε κινειν μήτε προσάπτεσθαι της ἐναντίας ἐαυτηὶ φύσεως θελειν, λυκύτητι δε τη κατ' ἐκεῖνο ξυμφύτω προς αὐτι χρωμένη καὶ πάντα ρθα καὶ λεῖα αέτο καὶ ἐλεύθερα ἀπευ - νουσα λεών τε καὶ εὐήμερον ποιοι την περὶ ὁ παρ ψυχ ης μοῖραν κατωκιομένην, ἔν τε το νυκτὶ διαγωγγεχουσαν μετρίαν μαντεία χρωμένην καθ' πνον, ἐπειδὴ λόγου καὶ φρονήσεως οὐ μετεῖχε μεμνημινο γαρ τῆς του πατρος ἐπιστοληλοι ξυνιστάντες ημὰς, et Q νη- τον επίστελλε γενος ς ριστον εἰς δύναμιν ποιεῖν οsτω

δὴ κατορθοῖντες καὶ τ φαολον μον, να ἀληθείας πρ

προσάπτοιτο, κατέστησαν ἐν τούτω το μαντεῖον ' ἱκανω

δε σημεῖον, μαντικὴν ἀφροσύν θεος ἀνθρωπίνν δέ

δωκε ' fδεὶς γαρ εννους ἐφάπτεται μαντικης ἐνθεου

θεις δύναμιν η δια νύσον η τινα ἐνθουσια-- πα-οαλλάξας.

a Tertiae animi parti mediam dii inter praecordia et umbit, Quin regionen atti inuunt, ne cupiditatuit tumultu itio in capito Iocata ut betur . Deniquo 1 facilius aeo pars rationi Dediat, iecur in eadem regione locaveriint, ut in no vis quaedam cogitati tam ex ratione descendat, ainus tanquam in speculo visis illa pars ontueatur et deteneatur. Etenim vis illa rationis per iocur diffusa et amaritii lino assecta partem malo morigeram nodo angit et cruciat, modo dulcioriuus visis in iecinore ortis et ipsa deseedinem per omneni regionein vicinam prosundit. - Intoli, Mi divinationon ex insomniis auariue in iecore ponit, ita iecur per somnum vitia illam itionis vel maxint cxperiri credebatur.

288쪽

im. p. 8I C. Πὰν ὁ τ αγαθον καλύν - δε κα- 276λιν οὐκ μετρον ' και ζωον ὁ το τοιουτον ούμενον ξύμμετρον θετἐον ξυμμετριῶν ὁ τὰ μεν σμικρὰ διαισθανύμενοι ξυλλογιζόμεθα, τὰ δε κυριώτατα και μεγιστα ἀλογίστως χομεν προς γὰρ γιείας και νόσους ἀρετὰς τε και κακίας οὐδεμία ξυμμετρία και μετρία μείζων θψυχῆς αυτης προς σῶμα αυτί ων οὐδεν σκοποομεν-fδ' εννοουμεν, τι ψυχθν ἰσχυοὰν και πάντη μεγάλην σθενέστερον κα ελαττον εἶδος ταν χῆ και ὁταν αὐ του- ναντίον ξυμπαγητον τούτω ο καλὰν λον το ζωον' ἀξύμμετρον γὰρ ταῖς μεγίσταις ξυμμετρίαις το δ' εναντίως εχον πάντων θεαμάτων, δυναμενω καθοραν κάλλιστον και εὐασμιώτατον. p. 8 B. ἰαχη σωτηρία προς ἀμφω, μήτε την ψυχθν νευ σώματος κινεῖν μήτε σωμαὰνευ ψυχῆς. να ἀμυνομεν γίγνησθον ἰσορρόπω καιοι θ τον ὁ μαθηματικον τινα λλην σφύδρα μελετην

διανοι κατεργαζύμενον και την του σῶματος ἀποδοτέον

κίνVσιν, γυμναστικη προσομιλοῖντα τύ τε ὁ σῶμα επιμελῶς πλάττοντα τὰς τῆς ψυχῆς ἀνταποδοτεον κινη-ύεις μουοικὴ και πάσν φιλοσοφία προοχsῶμενον εἰ μελ

λε δικαίως τις μα με καλὰς ἄμα δε αγαθὰς ρθῶς

κεκλήσεσθαι. p. 89 Ε. Καθήπερ εἴπομεν πολλάκις ὁτιτρία τριχῆ ψυχῆς ν γῆμῖν εἴδη κατώκισται τυγχάνει δεεκαστον κινήσεις ἔχον, λω κατὰ ταὐτὰ και νυν ως δια

289쪽

βραχυτάτων ὐητέον, ὁτι τὰ μεν αὐτῶν ἐν πω διάγου

κα των αυτου κινήσεων συχίαν γον ἀσθενέστατονανάγκη γίγνεσθαι, τὼ δ' εν γυμνασίοις ερρωμενέστατον' διὰ φυλακτεον πως αν χωσι τὰς κινησεις προς λληλα συμμετρους τ δε περι το κυριωτάτου παρ' μῖν ψυ- χης ιδους διανοεῖωαι δει ηδε, ς ρα αυτὰ δαίμονα θεῖς κάμω δεδωκε, τοsτο δ δη φαμεν οἰκεῖν μεν ημῶνεπ κρφ τω σώματι, προ δε την εν οὐρανω ξυγγένειαν

mendatio; nam amori seramur ad uictimam, pulcnri Vero adnuratione almu perceptione ad Donum et veriIu adducunUI', quod NHIDIisul IIui'Ill est diversis noni inlinus appellatiun V. supra n. 252, not. d, n. 265, not. Hoc tante Ioeo serin est de ea synun etI'ia, Iae Stmentis sanae in corpore sano. 'or et roto Droi intellige aio καὶ

dγαθόν. - Cf. n. 274, not. a. - μυ igitur a vi'iatu daemonem unicuiquo nomini additum pronuntiati quae sententia ab aliis ad Iura litiues, alii aliis ad Anaxagoram claretur in posterio-ritius es. Maro Antonin V, 27. ὁ δαίμων, ν κἁor παρασrάrην καὶ γεμόνα ὁ Ζευς εδωκεν πόσπασμα avros' υτος δε οτιν ὁ ἐκάστου νους καὶ 2όγος. Apud Platonem etiam in intelliiniromnia ad id quod summum est resera i n. e. ad intellectum divinum et ideam boni, qua summa causa est et omnHIIn remam finis es. Plincla. p. b C. ζμὶ δ γενε σεως μεν ενεκα φάρμακά τε καὶ πάνrα οργανα καὶ πῖσαν λην παραrίθεσθαι πὼσιν, κάσrην δε γένεσιν αλλην λλης Ουσίας ινος κdorης νεκα γίγνεσθαι, ξυμπασαν δι γένεσιν υσως νεκα γίγνεοθαι ξυμπάon, Nemio aliis de Platone iudicavit Aristoteles, nisi quod cum singulas res et singulas causas parum curasse et ideo in multis errasse significat v. De Gen. et

Core. II, 9, Met. A, 7.

e. Et lite R.

277 Theaet. p. 116 A. Ἀλλ' οὐτ' ἀπολεσθαι τὰ κακὰ δυνατόν ω Θεύδωρε υπεναντίον γάρ τι τω παθῶ ἀεὶ εἶναι ανάγκη, ει ν θεοῖς αυτ Hρsσθαι, την δεθνη-

290쪽

την φυσιν καὶ τύνδε τον τύπον περιπολεῖ ξ νάγκης .δι και πειρασθαι χρη ἐνθενδε ἐκεῖσε φευγειν τι τάχιστα φυγὴ δε ὁμοίωσις θεῶ κατα-δ δυνατόν ἔμοίωσις δε δίκαιον και σιον μετα φρονήσεως γενεσθαι''.

quuntur, viae idea et uni Donomum est et una nocion dei conivno sit , cf. n. 264 265.

Gorg. p. 499 E. ΣΩ. Ἐνεκα γάρ που τῶν ἀγαθῶν 278απαντα μιν δοξε πρακτέον εἶναι εἰ μνημονεύεις ἐμοί τε και Πῶλω. Ἀρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ ουτω τέλος εἶναι 18