Historia philosophiae Graecae et Romanae

391쪽

ναrαι, περ ἐκ το πολλάκις πράrrειν τὰ δίκαια καὶ σῶφρον περιγίγνεται. u loco si parum cognitioni ad actiones teriminartilagtribui videlitu, aliis locis rationis esse statuit regem tὰ πάθη et idono meditu inter vaca opposita sit Iudicare, in Nic. II, 8. Omnino duo ista virtutum genera, rorato et intellectuale, disiungi non possunt, maximeque priuientia ad omnes virtutes morales pertinet, L ib. VI, 13. in ta re rami eιναι κυρίως νευ φρο

enatione et educassione, ib. II, 3, sed ansolvitur virtus nonnisi tum, si id exercitationem accesserit ratio tum vera virtus κυρία eva sit qua modo erat naturalis. Ib. VI, 13. Indo etiam proficiscitur ubi quaerat utrum plures Virtutes sint an una l. I. αλλὰ καὶ ἰό- ρος αDryovou αν, ω πιλεχθείη τις αγ t χωρίζονtαι ἀλληλων ἐδρεrαί Ου α δ Drὁ ε νέoraro πρις πάσας . ore rην με νηδη ην δ' υπω εἰληφῶς orat roDr μεν γαρ καrὰ μεν α ν' σικὰς ρε εας ενδέχεrαι, καWλ δε ἀπλῶς λίγεται γαθός, οὐκ νδέ- rerαι αμα γὰρ α φρονησε μια νον ποσαι πάρξουσι ι . Denimas virtus cum in eo posita sit, ut quod inter vitia opposita messium est recte diiudicetur, facile intelligitur quant uni ad omnem Virtntem valeat φρόνησις, utpote qua illud medium reperiatur. In viο- nam ver quodque medium constituendum si ex praeceptis φρον -

σεως, no non quaeritur in inica, Vertina in oeconomia et politica. Mittimus livisionem vel potius recensum virtutum in Nio.

II, 7 III, 9 s.1. Eud. II, 3 III, 1 sui. Magna Mor. I, 21 s

quippo in quo certa ratio minus cernatur. Sed attinebit pane addere de iustitia, cui plurimum ab Aristotclo GDuitur, o cuius e culiaris quaedam ad politicam muniendam vis est.

347 Eui Nic. ura' o παράνομος δικος, ὁ δὲ νόμιμος δίκαιος, δηλον τι πάντα τα νόμιμά ἐστί πως

392쪽

δίκαια - τε γὰρ ρισμενα πωτης νομοθετικῆς νόμιμα ἐστι καὶ καστον τούτων δίκαιον εἶναί φαμεν. οἱ δε νόμοι γορευουσι περὶ πάντων, στοχαζόμενοι η του κοινῆ συμφέροντος πασιν μοῖς ἀρίστοις η τοι κυρίοις κατ' ἀρετην η κατ' λλον τινὰ τρύπον τοι τοw οτε ναμεν τρόπον δίκαια λεγομεν τὰ ποιπια και φυλακτικὰ τῆς ευδαιμονίας και - μορίων αὐτῆς τη πολιτικο κοινωνία ' προστάττει δ' ὁ νόμος και τὰ του νδρείου ἔργα ποιειν, οἷον, λείπειν τὴν τάξιν μηδε φευγειν, δ ρίπτειν τὰ πλα, και τὰ του σώφρονος, ολ μ μοιχεύειν μηδ' υβρίζειν, και τὰ του πραου. οἱ- μη τύπτειν μηδε κακἹγορειν, μοίως δε και κατὰ τὰς ἀλλας ἀρετὰς και μοχθηρίας τὰ με κελεύων τὰ ν ἀπαγορεύων ὁρθῶς με ὁ κείμενος ὀρθῶς χειρον δ' ὁ ἀπεσχεδιασμένος. μη μεν - φδικαιοσυνη ρετ μεν εστι τελεία, ἀλλ' οὐχ απλῶς ἀλλα προς τερον - - τί δε διαφίρει ἀρετ και δικαιοσυν αυτη δῆλον κ των εἰρημένων ' στι μεν γὰρ λαὐτη τωνδεινα οὐ το αὐτό, ἀλλ' ὁ μεν προς τερον, δικαιό νη νδε τοιάδε εξις πλῶς, αρετη ). D. 4. πουμεν δέ γε την εν ἐρει ἀρετης δακαιοσυνην ' στι γάρ τις, ῶς φαμέν. μοίως δε και περὶ ἀδικίας της κατα μέρος σημειον ν τι εστιν κατὰ μεν

γὰρ τὰς ἀλλας μοχθηρίας Ἀνεργῶν ἀδικεῖ μεν πλεονεκτει , οὐδέν οἱον ὁ ρίψας την ἀσπίδα διὰ δειλίαν κακῶς ειπὼν διὰ χαλεπότητα - βοηθήσας χρημασι δι'

ἀνελευθερίαν ' ταν δε πλεονεκτη πολλάκις κατ' οὐδεμίαν των τοιούτων, ἀλλὰ μην οὐθε κατὰ πάσας κατὰ

πονηοίαν δέ γε τινά ψέγομεν γάρ και κατ' ἀδικίαν. εστιν ρα γε ἀλλη τις ἀδικία ς μέρος της λης, κώὶῆδικόν τι ἐν μέρει του λου ἀδίκου του παρὰ τον --μον. b. 5. Oτι μεν ἐν εἰσι δικαιοσύναι πλείους καιοτι εστι τις κά ετέρα παρὰ την ολην ἀρετήν δῆλον -

393쪽

δὲ καὶ ὁποία τις, ληπτέον διώρισται δὴ τουδικον τό τε παράνομον και το νισον, ὁ δὲ δίκαιον τό τε νόμιμον καὶ τι ἴσον κατὰ μεν οὐν ὁ παράνομον dτερον εἰρημένη αδικία ἐστίν - - της δε κατὰ μέρος δικαιοσύνης καὶ το κατ' κατ' αύτην δικαίου Τωμεν ἐστιν εἶδος

τι ἐν ταῖς διανομαῖς τιμης Ἀρημειων η των ἀλλων

οσα μεριστὰ τοις κοινωνο σι πης πολιτείας εω τούτοις γὰρ ἔστι καὶ μισον ἔχειν καὶ ωον ετερον ἐτερου) Τν δε.τι ἐν τοι συναλλάγμασι διορθωτικόν. b. 6. ἐπεὶ δ' ὁτ' δικος νισος και τι δικον νισον, δηλον οτι και με- σον τι ἐστι το ἀνίσου τοOτο δ εστ το ἴσον ἐυ ποία γὰρ πράξει ἐστὶ ὁ πλεον και ὁ ἔλαττον, ἐστὶ και τι ἴσον εἰ υν τ ὰδικον ἀνισον, ὁ δίκαιον ωοπι περ καὶ νευ λέγου δοκε πασιν ἐπεὶ δε- ωον μέσον, τὸ δίκαιον μέσον τι θ εἴη ἔστι δε ὁ σον ἐν ἐλαχίστοις δυσίν ' ἀνάγκη τοίνυν τι δίκαιον μέσον τε και ἴσον εἶναι και πρύς τι ' και τισίνJ, και ευεν μεσον τινῶν ταμαδ ἐστὶ πλεῖον και ἔλαττον, ε δ' ἴσον ἐστί δυοιν ἡ δὲ δίκαιον, τισίν' ἀνάγκη ρα τι δίκαιον εν ἐλαχίστοις εἶναι τέτταρσι οἷς τε γὰρ δίκαιον τυγχάνει ν δύο ἐστι και ἐν οἷς τὰ πράγματα, δύο και η αὐτὴ ἔσται ἰσύτης, οἷς καὶ ἐν ῶς γὰρ ἐκεῖνα ἔχει τὰ ἐν Ου, λωκἀκεῖνα ἔχει εἰ γὰρ μη σοι οὐκ ἴσα εξουσιν, αλλ' ἐντεθθεν α μάχαι και τὰ ἐγκλήματα ὀταλῆ σοι μη ἴσαῆ μὴ ἴσοι ἴσα ἔχωσι και νεμωνται. ἔτι ἐκ τοs κατ' ἀξlαντοει δηλοπι το γὰρ δίκαιον ἐν ταῖς διανομαῖς ὁμολογοsσι πάντες - ἀξίαν τινὰ δεῖν εἶναι Ιb. I. ὁ δὲ

λοιπὰν 'εν τὰ διορθωτiκόν. 3 γίγνεται ἐν τοῖς συναλλάγμασι και τοις κουσίοις καὶ τοις κουσίοις ' osτο δε τὼ δίκαιον ὰλλο εἶδος ἔχει το προτέρου τὰ μεν γὰρ διανεμητικὰ δίκαιον των κοινῶν αεὶ κατὰ την ἀναλογίαν

Verba καὶ πρός uncinis inclusit Behh. quia desunt in cod.Κh et Zeli. Coinni ad Arist. Eui. p. 170. luis eodex muti καὶ risis, et patet etiam haec superflua esse.

394쪽

ἐμὶ τὴν εἰρημένην . το 1 ε τοι συναλυγμασι δίκαιον εστ μεν ἴσον τι, και τουδικον ἀνιύον ἀλλ' οὐ

κατὰ τεν ἀναλογίαν ἐκείνην ἀλλα κατὰ τὴν ἀριθμητικήν. οὐθεν γαρ διαφέρει, εἰ πιεικὴς φαυλον πεστερησεν φαθλος ἐπιεικη fδ' εἰ μοίχευσεν πιεικὴς θ αὐλος ἀλλα προς του λήβους την διαφορὰν μονον βλεπε ὁ μος καὶ χρηται, ἴσοις, εἰ ὁ με ἀδικεῖ ὁ δ' ἀδικελ

ται καὶ εἰ ἔβλαψεν ὁ δε βεβλαπται. στε το δικον τουτο νισον - ἰσάζειν πειραται ὁ δικαστής.

iustitia ubi quaeritur, persona tantum et res spectandae sunt, quia illa per se est non μέσον, enim oον. - Hic aperto risenuntiatur mio in antecedentibus subintelligendum erat, semonem esse do iustitia distribuento. - Dion analogiam proportionis geometricae, quam seviitur iustitia distribuens vide quae ante

cedunt.

Iustitiae species est emittas, quae legibus, lippo via singulis quibusque prospicere nequcant, interpretando singula rectemio pensitando vias subvenit ideoque etiam ipsa iustitia iustior esse dicitur, in N V, 14. τόδε γαρ ἐπιεικες δικαίου ινδ ον βέλrιόν

επιεικοῖς, ἐπανόρθωμα νόμου, Ἀλλείπει διωδε καθόλου.

395쪽

348 Polit. I, 2. Ἀνάγκη δη πρῶτον συνδυα οθαι τους μευ αλλήλων, δυναμένους εἶναι, οἷον θηλυχεν πάιῆρρεν της γενέσεως ἔνεκεν κά τομο of ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ' -περ κά εν τοις λλοις φοις κά φυτοις

φυσικον το ἐφίεσθαι, οἷον αὐτὁ τοιουτον καταλιπεῖνετερον , ρχον δε φύσει καὶ πημενον δια την σωτηρίαν το μεν γα δυνάμενον τη διανοία προοραν πονφυσε και δεσποζον φυσει, το ὁ δυνάμενον τω σώματι ταυτα ποιε, ρχύμενον κά φύσει δοθλον δῶ δε-ύτη καὶ δούλ ταὐτὰ συμφέρει φύσει με οὐ διώρισται το λυ και το δοsλον. - Οὐ-τούτων των δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη - - δ' ἐκ πλειένων οἰκιῶν κοινωνία πρώτη χρήσεως νεκεν μὴ ἐφημέρου κῶμη - - δ' εὐπλειόνων κωμῶν κοινωπία τέλειος πέλις, δὴ πάσης χουσα ἐρας της -ταρκείας ς ἔπος εἰπειν, γιγνομένη μεν οὐν του ζην νεκεν οὐσα δε του ευ ζην. δι πὰσα πόλις φύσει ἐστίν, ειπε και α πρῶται κοινωνίαι τέλος γαρ αυτη κείνων δε φύσις τέλος εστ οἷον γαρ καστόν ἐστι της γενέσεως τελεσθείσqς, ταύτην φαμεν τὴν φύσιν εἶναι ἐκάστου, σπερ ανθρώπου ,- που οἰκίας. ἔτι το ου νεκα καὶ το τέλος βέλτιστον ηδ αυτάρκεια τέλος και βέλτιστον Ἐκ τούτων οὐ φανερὰν οτι των - πόλις ἐστι κώ οτι ειθρωπος φώ- σει πολιτικὰ ζφον, και ὁ πολις δια φύσιν και ου διατύχην τοι φαθλύς ἐστιν Ἀρείττων η νθ0ωπος - - σει με οὐ λύρμη εν πασιν αντην τοιαύτην κοινωνίαν ὁ δὲ πρῶτος συστησας μεγέστων ἀγαθῶν πιτιος.

σπερ γα και τελεωθεν βέλτιστον των φων ἄνθρωπος εστιν, οsτω κά χωρισθεν νύμου και δίκης χείριστον πάντων χαλεπωτάτη γαρ αδικία εχ νυσα πλω -ὰνθρωπος πλα χων έεται φρονήσει και ἀρετθ, I επὶ τὰ- ναντία ἔστι χρῆσθαι μάλιστα δεῖ ἀνοσιώτατον και ἀγριώτατον ἀνευ ρετῆς και προς ἀφροδίσια και δωδhvχείριστον. χ δε δικαιοσύνη πολιτικόν ῆ γα δίκη πο-

396쪽

λιτικῆς κοινωνίας τάξις εστ Ἀ δε δίκη του δικαέου

κρίσις.

8ocundum in Eud. VII, 10 lioni non solun ζωον πολιrικον est, sed etiam oικονομικών, Id quod etiam nostro loco signincatur. De rebus domesticis lisputatur in oeconomica Pertinent illa ad bene vivendum, perinde aluit civitas Ars quaestuaria i χρημα-riorικη) eatenus tantuna in oconomica tractatur, ouatenus aec

illa utitur. Pol. I, 8 oecon I, 3. Connubium oui advorsus PI

tonem sustragatur, sicuti etiam piraprietati singulorrum, secundum Ar1stotelem non solum liuororum pro reandorum causa initur, Verum in mutua etiam Denevolentia et praesidio positum est. Oecon.

les praesertim in nationi Dus Dardaris reperitur, Pol. I, 2, uuam Graeci, lituus media inter septentrionales Europaeos et Asiaticoactimata utigemini, soli sint ad vitam irilena idonei, Pol. VII, 7.

νῆς so. τῆς πολεμικῆς , v εἰ χρῆσθαι πρός τε τὰ θηρία και τῶν

397쪽

tot ror gyra ον πόimo P. Porro ad rem donaesticani facit quae inter parentes ac liberos intercedit ratio Laberi parentum imperiosnianti sunt, veriam ita ut parentes imperio suo ad liberoriam utilitatem utantur. Diversae rei domestica rationes et ordine cum diversis imperii gradibus, qui in ivitato obtinent, comparantur.

καὶ ο αρρεν ο θηλεος καὶ νηρ παιδός καὶ ποσιν ἐνυπάρχει

Pol VII. 4. οὐ γὰρ Ιόν τε πολιτείαν γενεσθὰ τυν ἀρίστην νευ συμμέτρου χορηγίας δι δεῖ πολλὰ προ

υποτεθεῖσθαι καθάπερ ευχομενους, ιναι μεντοι μqθεν

τούτων δύνατον λέγω δε οἷον περί τε πλήθους πολιτῶν και χώρας. σπερ γὰρ και τοι ἄλλοις δημιουργοῖς, οἷολυφαντ καὶ ναυπηγο, δεῖ την λην πάρχειν ἐπιτηδείαν ἴσαν προς τὴν ργασίαν - - ἴτω καὶ τω πολιτικω και τω νομοθέτy δε την οἰκείαν λω ὐπάρχειν πιτηδείως ἔχουσαν. εστ δε πολιτικης χορηγίας πρῶ-

398쪽

τον τό τε πλῆθος των ἀνθρώπων, πόσους τε και ποίους τινὰς πάρχει δει μει, και κατὰ την χώραν ἄδαύτως πω. ' τε εἶτα - ποίαν τινὰ τλτην. οὐ γαρτ τον μεγάλη τε πόλις και πολυάνθρωπος ἀλλα μὴν και -- γε εκ τω ἔργων φανερὰν οτι χαλεπdν, ἴσως δ' δύνατον, εὐνομεῖσθαι τhν λίαν πολυάνθρωπον. - τε γαρ νύμος τάξις τίς εστι, και τὴν εὐνομίαν ἀναγκαῖον εὐταξίαν εἶναι, ὁ δε λίαν,περβάλλων ριθὰς οὐ μναται μετέχειν τάξεως - - δηλον τοίνυν, ουτύς εστιπόλεως ρος ριστος, η μεγίστη του πλήθους περβοληπρος αὐτάρκειαν ζωῆς εἱ νοπτος. b. 5. παραπλησίως δε καὶ τα περὶ της χώρας εχει. D. I. περ δε το πολιτικοθ πλήθους, τίνα μεν ορον πάρχειν χρη πρύτερον εἴπομεν ποίους δε τινας τὴν φύσιν εἶναι δει νυν λεγωμεν. φανερον τοίνυν τι δει διανοητικούς τε ιναι

καὶ θυμοειδεις τὴν φύσιν του μελλοντας εὐαγώγους ἔσεσθαι τω νομοθέτ προ τὴν ἀρετήν. b. 8 ἐπι δ'

ωσπερ των δελ- των κατα φύσιν συνεστώτων οὐ ταυ-

τα '' ἐστι μόρια της λης συγ εως, ων νευ- ολον Οὐκ αν εχ δηλον ς οὐδε πόλεως μερη θετέον οσα ταῖς πύλεσιν ἀναγκαιον πάρχειν δ' ἁλλης κοινωνίας οὐδεμιας ἐξ ης ν τι τι γένος. ν γάρ τι κα κοινὸν εἶναι δει καὶ ταμ τοι κοινωνοῖς, αν τε ἴσον, τε ναον μεταλαμβάνωσιν οἷον εἴτε τροφη τομό ἐστιν εἴτε χώρας πληθος εἴτ' λλο τι των τοιούτων ἐστίν. ταν δ' ἡ τομεν τούτου νεκεν τὰ δ' υ νεκεν, οὐθεν ἔν γε τούτοις κοινὀν ἀλλ' --μεν ποιησαι, δε λαβεῖν - - διδκτήσεως με δεῖ ταῖς πόλεσιν, οὐδε δ' ἐστὶν Ἀτησις μερος της πόλεως πολλα δ' ἔμψυχα ἐρη της κτησεῶς

εστιν. δε πύλις κοινωνία τίς εστ των μοίων , νεκεν

δε ζωης της ἐνδεχομενης ἀρίστης ἐπει δ' ἐστὶν εὐδαιμο-

399쪽

νια τ ὰριστον, υτ δε αρετης ἐνέργεια καὶ χρησίς τις τέDιος συμβέβηκε δε ουτως στε τους μι- ἐνδέχεσθαι μετέχειν αὐτης τους δε μικρὰ η μηδέν δηλον, τουτ'

αἴτιον του γίγνεοθαι πολεως εἴδη και διαφορὰς και πολιτείας πλείους Ἀλλον γαρ τρόπον κα διυλλων εὐστοι τοsτο θηρεύοντες τους τε βίους τέρους ποιουνται και τὰς πολιτείας. b. s. Ἐπεὶ δε τυγχάνομεν σκοπ ντες

πεοὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας, αυτ ιστὶ καρο ν ῆ πόλις αν εχ μάλιστ ευδαίμων την δ' εὐδαιμονίαν τι χωρὶς αρετης δύνατον πάρχειν χηται πρότερον, φανερὰν ε τούτων - εν τη κάλλιστα πολιτευομεν πόλει και η κεκτημH δικαίους νδρας πλῶς Ἀώ μὴ προς την πίθεσιν , οὐτε βάναυσον βίον οὐτ' γοραιον δειζην - πολίτας ἀγεννης γαρ ὁ τοιοῖτος βίος και προς αρετην πεναντίος οὐδε δη γεωργους εἶναι τους μέλλον- τας ἔσεσθαι δε γαρ χολης και προς την γένεσιν της αὐετης και προς τὰς πράξεις τὰς πολιτικὰς ἐπεὶ δε καὶ

το πολεμικὰ και το βουλευύμενον περὶ των συμφερω- των και κρινον περὶ τῶ δικαίων ἐνυπάρχει κα μέρη φαίνεται της πολεως μάλιστα ντα, ποτερον τερα και ταυτα θετιον η τοι αὐτοῖς ἀποδοτέον ὰμφω φανεὐονδε καὶ τουτο, διοτι τρόπον μέν τινα τοῖς αυτοις τρόπονδε τινα καὶ ἐτέροις ὁ μεν γὰρ τέρας ακμης κατερον

τῶν εὐγων καὶ τ μεν δεῖται φρονήσεως, δε δυνάμεως ἐτέροις -τῶν δυνάτων ἐστὶ τους δυναμέ-Mνους βιήζεσθαι καὶ κωλύειν, τούτους πομένειν ἀπο- μένους εἰ ταύτM δε τοι αυτοῖς ' ι γὰρ τῶν πλων κύριοι καὶ μένειν ' μη μένει κέρω τὴν πολιτείαν λείπεται τοίνυν τοις αυτοῖς μεν ἀμφοτἐρως ἀπωυδύναι την

πολιτείαν ταύτην , ἄμα δέ, ἀλλ' ἄσπερ πέφυκεν μεν δύναμις ἐν νεωτέροις η δε φωνησις ἐν πρεσβυτέροις εἶναι οὐκοsν ουτως ἀμφοῖν νενεμησθαι συμφἐρει καὶ

' Vulg πρεσβυτέροις ἐστίν. δίκαιον εἶναι Core. Bela.

400쪽

δίκαιον ἐστιν ) εχε γὰρ αυτ φδιαίρεσις τὰ κατ' αξωa . ἀλλα μhν καὶ τὰς κτήσεις δεῖ εἶναι περὶ τούτο 'ς ἀναγκαῖον γὰρ ευπορίαν πάρχειν τοι πολίταtς, πολῖται δεολοι το γὰρ βάναυσον ου μετἐχει τῆς πύλεως οὐδ' ὰλλ oi'θεν γενος η μη τῆς αρετης δημιουργον ἐστιν. τολι δε δηλον κ της ποθέσεως το μεν γαρ εὶ δαιμονεῖν ναγκαῖον πάρχειν μετα της αρετης, εὐδαίμονα δε πόλιν οὐκ εις μέρος τι βλέψαντας δε λέγειν αυτης Ἀλλ' εἰς πάντας τους πολίτας φανερον δε καὶ οτι δει τας κτή-ύεις ιναι τούτων, εἴπερ ἀναγκαῖον ιναι τους γεωργους

Ζούλους η βαρβάρους γῆ περιοίκους ' λοιπον δ' κ των καταρι ῬVθέντων - των εὐίων γένος φανερα δε καὶ τ των τάξις τε γαρ γεωργον οὐτε βάναυσον ἱερέα καταστατέον π γαρ των πολιτῶν πρέπει τιμ ὰσθαι τους θεούς Ἐπει δε διίρηται το πολιτικον ει δυο μέρη τουτ' ἔστι τύ τε ὁπλιτικὼν και το βουλευτικόν, πρέπειδε τήν τε θεραπείαν ἀποδιδόναι τοῖς θεοῖς καὶ την νάπαυσιν ἔχειν περὶ αὐτους τους δια τον χρύνον ἀπειρηκότας, τούτους αν εἴη ταις ἱερωσύναις ἀποδοτέον. νμὲν τοίνυν νευ πύλις οὐ συνίσταται και ού μέρη πύλεως, εἴρηται γεωργοὶ μεν γαρ καὶ τεχνῖται και παντο θητικι ἀναγκαῖον πάρχειν ταῖς πόλεσι, ἐρ δε της πόλεως τό τε ὁπλιτικον καὶ βουλευτικόν. καὶ κεχώρισται δἰ τούτων καστον τ μεν εἰ τι δε κατα μέρος.

a Pares sunt ad quos par competu romam adininistrandariam cura s. ol. III, 6 exu. - CL Pol. III b. ἐπεὶ οὐδ' οἱ παῖδες ώσαυτω πολuαι καὶ ο ανδρες χὶ οἱ μεν ἁπλῶς οἱ δ' ἐξ πο- Οεως. - Aliis Iocis agrioolas et opifices cives esse posse omcedit, sed reiicit eos ad cives diελεῖς, i. e. cum quibus iure quidem agi possit, sed qui civiticiis et consiliis omnibus secludenta videantur. Pol. III, 1. 5. - d Sc ex iis quae capit priore nu

merabanturi

Breviter aduristravimus via Arimoton ad externas optimae civitatis condiciones necessaria esse videbantur; quibus accurratius disputatur in iis, via a nobis omissa sunt. Sed illa eoiuliciones milia non ulsique talos quales illo postulat reperiantur, com