Historia philosophiae Graecae et Romanae

401쪽

oedii divinas civitatium sorina esse convenIre, qua delinat apectare politicus, quod ovain eo loco quem nos apposuinius ignificatur extremo Magna politicae vim in eo versatur, ut dioersis quae possint existere civitatiuus suae cuique eges et instituta praecipiantia.

350 Pol. III, 6. πε δε ταυτα διώρισται τι μετὰ ταμασκεπτἐον πύτερον μίαν θετε- πολιτείαν η πλείους κατε πλείους τίνες και πόσαι, και διαφορα τίνες αὐτῶν εἰσίν. ἔστι δε πολιτεία πόλεως τάξις των τε ἄλλω ἀρ- χων καὶ μάλιστα τῆς κυρίας πάντω- . - - Φανερωτοίνυν Δ ὁσαι μεν πολιτειαι τι κοινο συμφέρον --ποροσιν αυται με ὀρθαὶ τυγχάνουσιν ὁσαι - τὰ δαπλῶς δίκαιον, σαι δε τὼ σφέτερον μύνον των αὐχέν- των , μαρτημέναι πασαι καὶ παρεκβάσεις των μῶν πολιτειῶν δεσποτικαὶ γάρ, η δε πόλις κοινωνία τωνελευθέρων ἐστίν. I. διωρισμένων δε τούτων ἐχέμενον ἐστι τὰς πολιτείας ἐπισκέψασθαι πόσαι τὸν ἀριθμον και τίνες ἰσί, και πρῶτον τὰς ρθὰς αὐτῶν καὶ γαρα παρεκβάσεις ἔσονται φανεραὶ τούτων δωρισθεισῶν. ἐπεὶ δε πολιτεία μεν καὶ πολίτευμα σημαίνει, τύν, πολίτευμα δ' ἐστι τι κύριον των πύλεων, νάγκη δ' εἶναι

κυριον νενα η λίγους η του πολλούς οταν με λεις η οἱ λίγοι - πολλοὶ πως ὁ κοινον συμφέρον ἀρ- χωσι τ τας μεν ρθὰς ἀναγκαῖον εἶναι τὰς πολιτείας, τὰς δε πρὁς ὁ ἴδιον ' του νις η των λιγων η του πλήθους παρεκβάσεις η γὰρ οὐ πολίτας φατέο εἶναι

τους μετέχοντας η δεῖ κοινωνUῖν του συμφέροντος κωλειν δ' εἰώθαμεν των μεν μοναρχιῶν τὴν προς ὁ κοινον ἀποβλεπουσαν συμφέρον βασιλείαν τὴν δε των λίγων με πλειύνων δ' ενδ ἀριστοκρατίαν, η διὰ τὰ τους ἀοι- στους ρχειν, η διὰ το προς δυριστον η πύλει καὶ

τοι κοινων σιν αὐτῆς. ταν δε το πλῆθος προς τὰ κοι-

402쪽

νὸν πολιτεύηται συμφέρον, καλεῖται τὰ κοινὸν μναπασῶν των πολιτειῶν πολιτεία. συμβαίνει δ' εὐλόγως

εν μεν γὰρ διαφέρειν κατ ρετην η λίγους ἐνδέχεται, κλείους β ηδ χαλεπὰν κριβώθαι προς πασαν ἀρετήν, ἀλλα μάλιστα τὴν πολεμικήν -λη γαρ ἐν πλήθει γίγνεται. διόπερ κατὰ ταύτην τὴν πολιτείαν κυριώτατον τοπροπολεμοsν, κά μετέχουσιν αὐτης οι κεκτημένοι ταοκλα . παρεκβάσεις δε των εἰρημένων τυραννις μεν βασιλείας, λιγαρχία δε ἀριστοκρατίας, δημοκρατία δε πολιτείας. με γαρ τυραννίς ἐστι μοναρχία πρὀς τὀ συμφέρον τὰ του μοναρχομτος ή δ' λιγαρχία προς το τωνευπύρων - δε δημοκρατία προς τὰ συμφiρον τὰ τωναπύρωπι προ δε τὰ τω κοιν λυσιτελο- οὐδεμία αυτῶν ib. II. Βασιλευτὸν μεν οὐ τὰ τοιοειόν ἐστι πλη-

θος δ πέφυκε φέρειν γενος περιχον κατ' ἀρετην προς ήγεμονίαν πολιτικήν, ἀριστοκρατικὸν δε πληθος δ πέφυκε ἐρειν πλῆθος ἄρχεσθαι δυνάμενον ' τὸν τωνελευθίρων πh υπ τῶνκατ ρετην γεμονικῶν προς πολιτικU αὐχήν, πολιτικὼν δε πληθος ἐν πέφυκε καὶ Τν ἐγγίγνεσθαι πληθος πολεμικον δυνάμενον ἀρχεσθαικά ὰρχειν κατὰ νόμον - κατ' ἀξίαν διανέμοντα τοῖς εὐπύροις ' τὰς ρχάς. ID IV, 8 ήκει δε ἀριστοκρατίαρον εἶναι μάλιστα, τὰς τιμὰς νενεμῆσθαι κατ' ἀρετήν ἀριστοκρατίας μεν γα δρος ἀρετή λιγαρχίας δε δε - τος δήμου η ἐλευθερία - - πει δε τρία ἐστὶ τὰ --φιοβητουντ της ἰοότητος της πολιτείας, ἐλευθερία, πλουτος ἀρετή τὰ γαρ ἐταρτον, Ἀαλοωιν εὐγένειαν, ἀκολουθεῖ τοις δυσω γὰρ εὐγένειά ἐστιν αρχαῖος πλολος κά αρετή), φανερὰν ὁτι την με τοι δυοιν μῖξιν των μόρων κά των πόρων πολιτείαν λεκτέον, ω δε των τριῶν ἀριστοκρατίαν μάλιστα - λλων

παρὰ τὴν ἀληθινῆν καὶ πρώτην.

I elenda videntur quas uncinis inclustinus.

403쪽

ς ἐν ψ πέφυκε ἐγγίγνεσθαι πλῆθος πολεμικόν - Ευποροι

sunt etiam O κεκrημένοι oxia v. n. 349 Pol. VII, 9. Quocirca politia nonnuanquam et linocratia appellatur, Etti Nio. VIII, 12, quam quani alio loco, Ruci. I, 8, eodem nonaino dicuntur Migatellia et timocratia, . ad ianiVersam qui in rationem rectius.

ut Pro doεth aliis locis ponitu παιδεία, . Pol. IV, 12, p. 1296 b,

I. 18 Apparet nostro loco aristo Tatiam alia signineation appellari atquo Pol. III, , sicut etiana in sequentibus mina et vera aristo cratia disting'litur u ea quam dicit detorοκραrων μύtimari Miων. Veri autem a. opuma aristocratia est ea civi S, quamguueniat virtus Pol. IV, 2 3. in orερον δε καὶ βέλειον ψημεὶς διεiὶομεν, δυοῖν η μιας ουσης η καλῶς συνεorηκυίας 8c. noi remς rὰς λχας ιναι παρεκβάσεις, ὰς μεν η εν κεκραμένης ὁρμονίας, τὰ δε της ἀρίσrης που τείας, ὀλιγαρχικὰς μεν ὀ σννro- νωτέρας καὶ δεσποrικωrέρας, α δ' ἀνειμενα καὶ μαλα- δημο-rικάs: a loco popular imperium cum cautione tantum Inter bonas civitates nunieratur propterea qu od illud non universam virtutem fovet, sed nonnisi Dellicanax, aristocratia autem et regnum ad unum optima civitaitis gentia remeantur omnino Aristotelea regno lavet, ciuia in tia una sorina virtus excellens id quo digna sit a sequi et ac supremam potentiarii eniti possit ideoque regnum diserto optima civitas esse dicitur, Q. Nic. VIII, 12 Pol. IV, 2. Aristo ratiam quae vulgo dicitur eam civitatem intelligit, in qua tria illa, quibus nouunia dignitas aestimatur, in nonori is distri Duendis respiciantur, libertas et divitia et virtus politiam, in qua

divitia non spectentur, sed virtus tantum et libertas, ut pauperes et divites miniscito ad renipublitoma administrandam adinittantur,

id quod prodatur Aristoteli, M. IV, 2 M. iv. 3, qui Ioeus Iaudastur supra, uti De κεκρομένη ρμονία respicit politiam.

351 Pol. V l. Tl δ' ἀρίστη πολιτεία καὶ τίς ριστος βίος ταῖς πλείσταις πόλεσι καὶ τοῖς πλείστοις τῶν ἀνθρώ-

404쪽

μητε ποις ἀρετ ν συγκρίνουσι την πὲρ τους ἰδιῶ- τας, μήτε προ παιδείαν η φύσεως δειται κά χορηγίας τυχηρας, μήτε προ πολιτείαν θν καχ' εὐχ, γιγνομένην ἀλλα βίον τε τον τοι πλείστοις κοινωνῆσαι δυνα-

τον καὶ πολιτείαν ἐς τὰς πλείστας πύλεις ενδεχεται μετασχεῖν - - η δε-κρίσις περὶ πάντων τούτων ἐκ τῶν τῶ στοιχείων ἐστίν. εἰ γαρ καλῶς εν τοις θικοῖς Ῥqται ὁ τὸν δαίμονα βίον εἶναι τὸν κατ' ἀρετ, νεμπόδιστον, μεσότητα δε , ἀρετήν τι μεσον ἀναγκαῖον βίον εἶναι βέλτιστον , της κάστοις ἐνδεχομένει τυχεῖν μεσμητος τοι δε αὐτους τούτους ορο ἀναγκαιον εἶναι καὶ πόλεως ρετης και κακίας καὶ πολ τείας - γα πολιτεία βως τίς ἐμ πύλεως ἐν πάσαις δ ταῖς πόλεσίν ἐστι τρία μέρη της πόλεως, οἱ μεν εμποροι σφόδρα. οι δε ἀποροι σφύδρα, ο δε τρίτοι ι μέσοι τούτων ἐπεὶ τοίν- ὁμολογεῖται, μέτριον ριστον καὶ ρ μέσον, φανερον τι καὶ τωνδεντυτημάτων - -

σι η μέση βελτίω πάντων ράστη γαρ τω λέγω πεμθαρχεῖν. πέρκαλον δε η περίσχυρον η υπερευγεν θυπερπλούσιον, η τἀναντία τούτοις υπέρπτωχον νυπεροασθεν καὶ σφήδρα τιμον χαλεπδν τω λήγω ἀκολουθεῖν - - ηλον δρα τι καὶ κοινωνία πολιτικὴ ἀρίστη Ῥια των μέσων καὶ τὰς τοιαύτας ενδέχεται εὐ-λιτεέεσθαι πόλευς -- δ, πολυ- μεσον, καὶ κρήλ- τον μάλιοτα μεν ἀμφοῖν εἰ δε μή, θατερου μέρους' προσοδεέμενον γὰρ ποαι οπην καὶ κωλύει γίγνεσθαι τὰς ναντίας περβολάς. τίς μεν ὁ ἀρίμη πολιτεία καὶ δια τίν' ἐτίαν ἐκ τούτων φανερόν των ἁλλων πολιτειῶν, πεδη πλείους δημοκρατίας κω πλείους Ηλιγαρχίας φαμεν εἶναι ποέαν πρώτην θετέον καὶ δευτέραν και τουτον δη ὁ τρύπον εχομένην -- ν μεν

εἶναι βελτίω την δε χείρω, διωρισμένης τῆς ἀρίστης οὐ χαλεπον ιδεῖν δε γαρ ἀναγκαῖον εινα βελτίω την γ--τατα ταύτης, χείρω δε την φεστηκυῖαν του μέσου

405쪽

πλεων. b. 2. ἴς δε πολιτεία τίσι και ποία συμφέρει ποίοις, ἐχύμενόν ἐστι τῶν εἰρημένων διελθεῖν ληπτέον ὁ πρῶτον περὶ πασῶν καθύλου ταυτύω δεῖ γαρ κρεῖττον εἶναι τι βουλόμενον μέρος τῆς πολεως του μη βου-

λομενου μένειν την πολιτείαν. εστ δε πασα πόλις ἔκ τε του ποιου και ποσου λέγω δε πειον μεν ἐλευθερίαν. πλουτον παιδείαν εὐγένειαν ποσον δε την του πλήθους

υπεροχήν. νδέχεται δε- μεν ποιὸν υπάρχειν τέρω με- ρει της πέλεως, ἐξων συνέστηκε μερῶν πόλις ειλωδε μέρει τι ποσόν. Iον πλείους τι αριθμὁ εἶναι των γενναίων τους ἀγεννεις τῶν πλουσίων τους πύρους, μὴ μέντοι τοσουτον περέχειν τω ποσῶ σον λείπεσθαι τω ποιῶ δι ταυτα προς ἀλληλα συγκριτίον. που μενων υπερέχει, τῶν ἀπορων πληθος την εἰρημἐνην ἀναλογίαν, ἐνταυθα πέφυκεν εἶναι δημοκρατίαν. οπονδε, τῶν ευπόρων καὶ γνωρίμων μαλλον περτείνει ψποι ' λείπεται--ποσω ἐντ-θα δε λιγαρχίαν. ει δ' ἀει τον νομοθέπην ἐν- πολιτεία προσλαμβάνειντους μέσους - τε γαρ λιγαρχικους τους νύμου τιθη, στοχάζεσθαι χρὴ τῶν μέσων ἐάν τε δημοκρατικούς προσάγεσθαι τοῖς νόμοις τούτους. που δε ὁ τῶν με- σων περτείνει πλῆθος η συναμφοτἐρων τῶν κρων ηκα θατέρου μον, ἐνταυθ' ἐνδέχεται πολιτείαν ιναι μήνιμον οὐθεν γα φοβερον μή ποτε συμφωνήσωσιν οἱ πλούσιοι τοι πένησιν ἐπὶ τουτους οfδέποτε γαρ ἄτεροι βουλήσονται δουλευειν τοι ἐτέροις, κοινοτέραν δ' ει η-τῶσιν δεμίαν ευ σουσιν λλην ταώτης ἐν μέρει γαρ ἀρχειν οὐκ ν υπομείνειαν δια τhν ἀπιστίαν τb προς αλλήλους πανταχο δε πιστότατος ὁ διαιτητὴς διαιτητὴς δ' ὐμέσος οσω δ' ῖν μεινον ῆ πολιτεία μιχθθ το-ο τω μονιμωτέρα.

Politicus igitur non soliin optimam civitatem circumspicere debet, emin uani in datis tibiisque oonditionibus quae possu

406쪽

νεων δει θεωρεῖν, u και η δυναrην, μοίως δε καὶ ην ράωκαὶ κοινοrέραν πάσαις. Ipso Aristoteles tibiis libet conditio nisaee onauiinlatisalinaui esse existinia politiam, qua ut constituatur etiani in democratia Et aristocratia agendunt esse dicit ut mediiis civibus quam maximo prospiciatur per hos enim civitatem sumilitum iri omnino id maximo legislatori spectandum, ut civitas suleiatur ot stabilis reddatur, nam ut quisque sit pessima indolis, ua laxitne amare oriana inclinationes et convorsiones. Eth. Nic. VII, 15. εταβοὶ δε πάνrων γλυκυraων, καr roν ποιηrῆν, δια προ- νηρίαν ινά ῶσπερ γαρ ανθρωπος εὐμετάβολος ὁ πονηρὀς, καὶ φυσις ἡ δεομένη μεrαβολῆς. Peraevorandum in legivus quam diutissime Pol. III, 16. ὁ μεν υν τον ὁμον κελευων ρχειν δοκεῖ κεὶενεt αρχειν οὐθεον καὶ τους νόμους, ὁ δ' ἄνθρωπον κελενων προστίθησι καὶ θ ρων. nammiam concedit leges non omnivusae singulis casibus prospicere posse ib. 11, t. supra n. 347, not.

Pol VIII. I. πιτι με ούν τω νομοθετν μάλιστα πρα- 3Mγματευτεον περὶ θ των νέων παιδείαν οὐδεις αν ἀμφισβροήσειεν ' καὶ γαρ ἐν ταῖς πύλεσιν οὐ γιγνόμενον τολο βλάπτει τας πολιτείας δε γαρ προς κάστην πολιτεύεσθαι το γαρ θος της πολιτείας κάοτης τὰ οἰκεῖον και φυλάττειν ωθε τὴν πολιτεlαν καὶ καθίστησιν

αὐχ ης, οἷον τὰ μεν 'μοκρατικὰ δημοκρατίαν, τὰ δ' δλιγαρχικὰν λιγαρχίαν αε δε τὰ βελτιστον θος βελ

τίονος αιτιον πολιτείας ετ δε προ πάσας δυνάμεις καὶ τεχνας ἔστιν ῖ δει προπαιδευεύθαι και προεθίζεσθαι προς τας κάστων ἐργασίας Ἀστε δῆλον τι και ποος ας της αρετης πράξεις επει δ' ἔν τὼ τελος θ πύλει πάσy φα- νει ὀ Θι και την παιδείαν μίαν και τὴν την ἀναγκλων εἶναι πάντων καὶ ταύτης τὴν πιμελειαν εινα κοινὸν καιμὴ κατ' ἰδίαν, δν τρόπον - καστος ἐπιμελειται--αυτο τεκνων ἰδία τε καὶ μάθησιν ἰδίαν ηὐαν δόξν διδάσκων δει δε των κοινῶν κοινὴν ποιεῖσθαι και τηνἀσκησιν. De singulis ad educationem politicam praeceptis non est quod

407쪽

maam ceteras cura perseeutus esse. In universum no maximo attinet, quod sicut omnem doctrinam moralem parten politicae esse statin n. 344, ita uani leges quain maxini ad viruitem iuvenibus informandati pertinero arbitrauatur, ui N. II, 1. οἱ γαρ νομοθέrae rotis olitas εθίζονrες ποιουσιν ἀγαθούς. X, 10 γίγνε

2. Aristotelis disciputi.

a. Eudemus et neo purastus.

annom iam sere latus dii, et sexaginta corpore aegro affect te ac spe uuae tenui titit. Tune ninis eliis sectatoriit cohors ad lina accedi orantes ODsecrantesqlle iit ipse deligeret loci sui et imagisterii sit cessorem, Plo post firminiim et iis cliena proinde ut ipso uterentur ad studia doctrinamini coimplenda excolendavie, iiii iis ab eo inivitii suissent. Irant iiii in ei iis litit Doni natiis, sed praecipui duo, Theophrastii et Elidemiis ). Ingenio

' VHgo Menedemus, et a deinceps.

408쪽

hiis imi doctrinis ceteros retra statiant alie ex insilla .esbo ut iidem iis autem liodo Aristoteles respondit sactii mini esse illo vellent una id si Di sore teni- pessivum P tea revi tempore uni deni illi, ut dema istro destinanu petierant, praesentes essent, vinum ait, itini tui Diveret, non esse id ex valetudine sita, sed iiisalutare esse aiiiii asperuiu adi Pro Pterea laeri

debere exoticlini vel linomuni alimiod vel .es Dium id

sibi ulminanti lii citrarent petivit isui minuue eo vixit, ilio sese in agis iuvisset. Elint curant, inveniunt, assemini. ii in Aristoteles Maodilina petuo usta L Fir-natina inmiit, hercle vinum et iucundiun Petit mox L. bilina ii itena degustat utriinique, inquit, Oppi lo

bo niun, sed δίων ὁ Λέσβιος ad uni lixit, nennii fuit

Midium aut lepiue stimul et erecti irile successorem illa voce si Di, non inuni delegisset is erat e .esuo neο-plamistus, sua uuate honio insigni linguae pariter atmie vitae. Itaque non ut post Aristotele vita destincto ad

Tneopli rastiirn uanes concessem nt. dentu invita scripsit, quibus Aristololis doctrinam explic Verare, in quibus erant et nvsica Sinapi Plius. s. 29. ὁ υδ μοὐ ῶ ριorOrελει πάνrabaraκολουθῶν. s. 201b EDδημος ἐν οἶς ἐαvrου φυσικοῖς παραφραζων ro laeto rorελους, et imae leguntur similia th. f. 279 a. iusdem thica Eudemia esso Videntur, quae etiani uno exstant inter opera Aristotelis es. Spenge si s. ad n 310 R. p. 506 si Soquuntur ea doctrinam Aristotelis, in paucis tantum neque nisi cui ter ab ea declinantia. Nomae Elulemur in gravioribus a niagistro deflexisso patet ex solita passinie asseritiatur. - Theophr tris I sius prius Tyrininus appellabatur. Strab. XIII, p. 18. 'ξ ρεσου Ἀσαν θεόφραστός τε

409쪽

assecuti sunt, qui σεβείας neophrastim accusaverant, mog. . . V, 37 nana eximia otiam posthae laude apud thenienses ad mortem usque ore Dati Ex ingonii liumriun neoplarrasteorrum numero, de quivus plures catalogos ex diversis auctoriuus Onapilavit Diog. L. V, 42-50 pauci tantum aetatum ulcriint, et u pessimo habili;

ef supra in Aristotelo n. 305. Ex deperditis notabiles sunt oui erant do prioribus nilosophis ci supri n. 167, not. s n. 142;

n. 131 sqq. n. 69, not. c n. 75, not. n. 48, not. n. 23, noti la). Qua exstant ad ipsam nilosoplsiani nilii sere novi asscriant. Experientiam ille uni minis secutias esse Viaeetur, et in ea latius Plani mWister vagatus est; namouo et do plantis uberius iam Aristoteles scripserint, et de lupulivus etiam atoue metallis eximia cuna cura laesivem1t. Eandem viam tenuerat in iis ouae disputaverat de legi Dua et de cibarii 'teribus Donianum; f. io de in.V, 4. Etiam rhetoriora florentissima discipulorum soliola multisque operidus tractavit et accuratius magistro in ciuinusdam praeceptis versatus est, resto Cicerone Orat. 51 172, L M. Senniid de neophrasto Aetore, M. Sax. 1839. De logicis conanamentationitius Tneophrasti et tulemi, quinus magistri praecepta paucis mutaris illustraverant, V. Prant GMeh. . Logile , p. 349 sq. De grananiatio prae ceteris meritorii Praxipnanes, Theoptirasti auditor o sodalis, . . Prelle do Praxipnane Peripatetico inter antiquissisnos granaanascos novili, Dorp. 1842.

3M Simpl. hys sol. 2254. αυτ δε καὶ τω κορυφαίω ἀρεσκε των 'Αριστοτέλους ταίρων Θεοφράστω ντω πρῶτω των περὶ κινήσεως αυτου λεγοντι τι Αἱ μενδρεξεις καὶ αἱ ἐπιθυμίαι καὶ ργαὶ σωματικαὶ κινήσεις εἰσὶ καὶ ἀπ τούτου ἀρχθν χουσιν. σαι ὁ κρίσεις καὶ

θεωριαι, ταύτας ου εστιν εἰς τερον ἀγαγεῖν, αλλ' εν

410쪽

καὶ ο νοῖς κρεῖττόν τι μερος καὶ θειότερον, τε δη ξω- ἐπεισιων καὶ παντελειος. V καὶ τούτοις πάγει TEὲρ μὲν οὐν τουτων σκεπτέον ει τινα χωρισμῖν χει προς το δρον. πει τό γε κινήσεις ιναι καὶ τ τας ὁμολο-

ρουμενον. De hoc κρίσεις, θεωριa ad motum referenda osse utininio omnes, quod affirmat Theoptimatus, consontiebant, veritin ipso Aristoteles ea Ilergin osse stariterat. Sed videtur lio ad eas dubitatione pertinere, quae Theophr is a nata errant, de intellectu activo passivo v. Themisti Paraplar in Aristi Auitu. s. 89 b, si a et ad id placitirin, illo nemiam quoque motuna ruVocara posse censes at, . Inieοplir. p. iiiiPI Phys s. 94 a. 'ν γαρ οὐ δυνάμει νro, di toto Pro syrελελειαι κίν ηοεν SC. v μι ι )-doo atque iii tollectu siluiliter atque Aristoteles statuisse viduitur, e L Ic. N. D. I, Io, 3b, leui. l. Proti . p. 44 , risclio orichungen

Cic. ad Att. II, 16. linc prorsus ioc statii ut 355uiloniam tanta contro ersia est Dicaearclio familiari litocii modi eopli rasto minico meo, it ille ilius O πρακτικὰ βίον longe omni latis anteponat, hic a utem O θεω- ρ ικύν , utrique a nae nos ge8llis esse videatiir. Aead post l, s. neophragilis alitent, I et orationesitavis et lia moratiis it prae se pirabitatem viandam et ingenuitatem erat, venementitis etiam fregit ilodammodo lictoritatem veteris illisciplinae spoliavit enim virtutem sit decorerim Decillana utile redvidit, quod negavi in ea sola positiina esse Deate vivere. De in V. 5,I2. Sed iiiiiii Deata vita quaeratur id mi sit liniim iiiiodplulogo plua spectare et emi debeat . sitne ea tota sita in potestate sapientis an possu alit labefactari alit eripi

Peripateticos et dii vitam videtur . iiod maxini efficit Theopli rasti do beata vita liner '' in isto nati Itiam admoduni sortunae clatiir. use V, 9 Vexatur ident lieo-pli rastiis et iuris et scholis onanilii Pliilosophoriini,