Historia philosophiae Graecae et Romanae

411쪽

mio in Callisthene sit laiidarat illam sententiam Vita in regit ortuna, non sapientia .a Τantum vita recoreticae tuibuebat, ut ad neglectum practicae incitare videretur os Ilieron adu Iovin I, p. 190 d. Bened. b Graeco inscriptus erat περὶ εὐδαιμονίας, siadvig ad Cic. de Fin I. c. Eodem in ro illud de vita incoretica indicium expositum fuisse videtina . - Καλλισθένης η πιο πένθους Iibrili inscripserat in memoriam samiliaris et condiscipuli ab Alexandro, --essi, cf. Kriscne L . p. 340. Theophrastum de moribus pariam severe praecepisso emit arctiam ex iis qua ex libro do amicula inscripto sera avit GeIIius N. Λ. I, 3. Divitiis atque cultui elegantiori multum in eo tributi in suisse constat ex Cio do Off. II 6 56, aliis , v. M. Selimidi deTneophrasto rhet. p. 15.

b. Aristoxenu8.

Cic. iisc. I, 10. Aristoxeniis misiciis idem iiii philosoplitis ipsius corporis intentionem mi andana 8c animam

esse lixu); vellit in canti et sminis viae liarimonia di

citiir. sic ex corporis acti iis latiira et digiira ara os ni otiis cieri tantilitana in cantu sonos.

Tali doctrina adversatur Aristoteles Doranima I, 1. Sed Aristoxenus arcntinus multa ex Pytnagoreorati doctrina adscivias videtnr, et scripserat de coriandem vitis et scriptis V supra n. 91 sqq.; itemmis musicam ala his edoctus esse videtur, in via tantum -- celluit, ut Musicus per excellentiam et secta ab eo Aristoxeneortina appellaretur. s. G. L. Manno de Aristoxeno philos peripat Am-

357 Cic. iisc. I, 10. Dieaearchus alitem in eo sermone, viena Corintlii lia Diiuna trabit liuria exponit doctor ni no in inuni insputantilina, prina iiDro militos loqtientes sa cit dilonii Plierecratem mi elida In Plii Hotam senem quem ait a Deucalione ortilin, disserentena in diacit nilissesue Onanino animuina, et noc E8se nomen tollina inane,

Iriistraque et antimalia et animantes appellari neqtie in homine inesse animum vel animana, nec in Destia;

412쪽

vinimi omnen eam, pia vel agamus quid vel senti annis in oninibiis corporiviis vivis aemia uiluer esse nisam, nee separauileni a corpore esse, lippe viae ritilla su neu si vitaviani nisi orpus uniina et siniplex, ita figit ratii nitit teinperatione naturae vigeat et gentiat. Cc ext Empir. n. Pyren. II, 31 adv. Matii. VII, 349 et

de libris Du Mare tu, mao respicit Cioso, D. Bergi Conini do Coin Antiq. p. 21 sq. Alio Euro, qui Lesuiacus insumptus ora,t, immortalitas animi impugnabatur; V. Cic. Tusc. I, 31. Erat hic Messanae in Sicilia natus et do geograpnia insigniter incritus , dius et auialis geograpitiois et itinerais accuratissinio perscriptis. Praecipuum opus diuouatur Bίος Ελλάδος. Do ceteris es. OsannBestri auris tech. v. orn. Luter Vol. II. d. Strat O.

φράστου την σχολυν Στράτων - Λαμψακονός, ἀνὴρ ἐλλογιμώτατος καὶ φυσικος ἐπικληθεὶς πωτου περὶ

τὴν θεωρίαν ταυτην α ὁντινουν ἐπιμελεστατα διατετριφεναι ἀλλα καὶ καθηγήσατο Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου και ἔλαβε, φασί παρ αυτου τάλαντα γδοηρκοντα.

σχολαρχεῖν δε καθά φησιν πολλύδωρος εὐμονικοῖς, ηοξατο τη τρίτη καὶ εἰκοστὴ κάὶ κατοστη λυμπιάδι, τῆς σχολης ἀφηγησάμενος ἔτ' κτωκαίδεκα.

413쪽

3b Simpl. hys fol. 2254. Ἀαὶ Στράτων δε ὁ Λαμψακηνὸς τῆν ψυχh ομολογει κινεῖσθαι, οὐ μόνον τὴν λογον ἀλλα καὶ τhν λογικήν, κινήσεις λέγων εἶναι τὰς νεργείας της ψυχρος λέγει οὐν ἐν- περὶ κινῆσεως

προς ἁλλοις πολλοῖς και τάδε . 'Aε γαρ ὁ νοῶν κιτει- ται , σπερ και λύρων και ἀκούων και σφραινύμενος

ἐνέργεια γαλῆ νύθοις τῆς διανοίας καθάπερ και η δρα

σις της ψεως. και προ τούτου δε οερ τοὐ γέγραφεν χτι οὐν εισιν αἱ πλεῖστα των κινήσεων αἰτίαι ας ψυχη καθ' υτω κινεῖται διανοουμεν κα ὰς πωτων αἰσθήσεων κινήθη π9ύτερον δηλον ἐστιν οσα γαρ hπρότερον ἐώρακε, ταυτα οὐ δύναται νοεῖν οἷον τύπους

ὰλλων τι των τοιούτων.

360 Cic. de diat Deor. I, 3. Nec aiuliendus ilia sc. Theoplirasti ait litor Strato , is physicus appelIatiir, vi omneni vini divina in in natiira itan Egse enMet, Miae caiisas spgnendi, aligendi minii emti inanilitandi ille habeat, sed careat inni sensi et figlira Acad. r. I, 38. Negat Strato opera deor in se iiii ad fabricarullini mlin litin. Qiiaecianque sint, docet omnia essecta esse natiira nec ut ille, mi asperis et laevibus et Iiamatis tincinatismi corporimis concreta haec esse dicat, interiecto inani. Somnia censet Iiae esse Democrui non docentiis sed optantis. Ipse autem singillas naiiniti paries perseviens quidPiid alit sit alit, naturali Dii fieri alit factuni esse docet ponderariis et motibus. lut adu Colot. 4. Τελευτῶν τον κύσι - μὰν οὐ ζωον εἶναί φησι, το δε κατα φύσιν πεσθαι τω κατα τύχην ἀρχθνγαρ ἐνδιδόναι το τύματον, εἶτα λω περαίνεσθαι των

φυσικῶν παθῶν καστον.

414쪽

CL Seneca ap. August. do Civ. D. VI, 10; risclio For h. p. 350 sq.

oratione lociiples reniis ipsis ieiunior Concinniis deinde et elegalis iiiiiiis Aristo h sed ea iliae desideratii ra naagno lutosoptio gravitas in eo non sitit. Scripta gane et multa et pollia, sed nescio ilio pacto alictoritatem oratio non hanet. Praetereo multos in is doctum lio inena et sitavem, Hier onymina, ueni iam eii Peripateticum appellem nescio. Stinaria lina enim Dontiin X-

posuit vacilitatem doloris ' ; iii alitem de summo ono limentit, de totainilosoplilaetitione dissentu Critolaus imitam voliti antimios et uidem est gravitate priximus et reduindat oratio. At tamen ne is uidem' in patriis institutis manet Diodoriis eius arilitor assiungit ad no-nestaten vaeuitate in doloris. Hic tioque sutis est, deguntinoque Dono dissentiens vici vere eripateticiis non potest .a Huno Suaton successisso constat ex Diog. L. V, 65 sq. Plutid. Exit. 14. - D Aristone Coo Poripatetico ab Aristone nio Stoico recte distinguendo s. aulamann in anni Annal. Suppl. 183b, p. 102 sun. Ritschlius. Rnen. . . I. p. 193 sciri. H. 8auppe Philodem do vitiis liv. p. 6 sq. - De Hieronymo nodio um Arcesilao et L yconis aequalia suit, praeter illam sentcntiam ninil quod ad nilosophiam attineat traditur, cf. do in II, 3, Acad. r. II, 13 cet. - itolaus, cui Lyconi in otiola uecossii, ab

Atneniensi uias una cum Carneadio et Diogeno Romana Iogaui missus est a. . o. 9 v. infra n. 450. - Diodomis Tyrius erat

initolai auditor et in cnola successor es de in II 6 19, do Orat. I, 11, Stob. ut Phys p. 58, Icni. l. Stroni I, p. 301 B.

Propter eandem de suntino bono sententiain orninatur Fin V, 8, 21 Acad. r. II, 31 al. Dc sis, io Cicero praetermisisso Videtur, et do omni necessione Peripateticoriim v. Zuinpt Coriam.

415쪽

I. me vitis scriptisque vomonis et

Timonis.

362 Diog, L. X. l. Πυρρων Ἐλεῖος - ῶς φησι σMπολλόδωρος ἐν μονικοῖς πρώτερον ν ζωγράφος ' καιῆκουσε ρsσωνος του Στίλπωνος - εἰτ' να-χωhξυνακολουθῶν πανταχοs. ς καὶ τοις Γυμνοσοφωταῖς ἐνγso. -υμμῖξαι καὶ τοι Μάγοις.

Exstabant tabula a eo pictae Elule in gymnatim Gog. I, IX, 2. - , Anaxarcnus Arulerita Alexandron in orientem combistatur et erat ex Democrateis. Diog. L. IX, M. Et vietuo u ouo in multis Democritui sectitus csso dicitur. Diog. L. IX, 7; istoc . p. nseo. r. v. XIV, 18. - Diog. L. IX, M. AD Ua vitam soluariani didinisse pernilaotur. Erant qui scepticismum Pyrenonis ad vitam romis ipsius et

more pertinuisse Onamennorarent, contra io disputaverat Aenesi

demus V. Diog. I. IX, 2. ivirno nil scripti reliquisse dieitur; Aristocl. I. l. Diog. i. pro vi. 16 IX, 102. Sed carmen ad Alexandriam scriptum inmoratur Sexto Emp. adv. Main. I, 282.

μαθητhi' letos sc Πυρρωνος) ψων Φλιουσος, δς τομὲν πρῶτον ἐχήρευεν ἐν τοις θεάτροις, ἔπειτα ὁ ἐντυχAυ αυτ συνέγραψεν ἀργαλἐας παρωδίας και βωμολόχους, ἐν αις βεβλασφήμηκε πάντας τους πώποτε φιλο- ῆσαντας ουτος γαρ ν ὁ τους σίλλους γράψας .a CL Diog. L. IX, 10 sin Praetor votionem Stilpo tua magister fuisse peruiuetur, Diog. L. IX, 100, ouod pugnat rationi temporaim et Videtur de coniunctione dumtaxat Scepticorum et M garicomit intelligendum. Versabatur illo plerumque Attienis Et Cnalcedone Diog. Li. IX, 110. Meuicarii artem professus esse videtur, ut inferiores Sceptici, Diog. L. IX, 109, L n. 490, not. o. I, Siliis maxinio inclaruit, proptor eo otiioγράφος dictus Diog. .. IX, 110. καὶ γαρ ποιήμαr ovi θρασε καὶ πη καὶ ραγωδίας καὶ σαrvρους καὶ δράμαr κωμικα ριάκονra, ραγικὰ δε ἐξήκοντα, ίλ-

416쪽

IX, 115.

μων φησὶ δεῖν τον μέλλοντα εὐδαιμονήσειν εἰς τρία ταλαβλέπειν, πρῶτον μεν ὁποῖα πέφυκε τὰ ποάγματα δεύτερον ὁ τίνα χρῆ ρύπον μας προ αυτὰ διακεχθαι, τελευταῖον δε τί περιέσται τοις υτως ἔχουσι τὰ μεν οὐν πράγματα φησιν αὐτον ' ποφαίνειν πίσης διάφορα καὶ ἀστάθμ α και ἀνέγκριτα διὰ τουτο μήτε τὰς αἰσθη-

σεις μῶν μήτε τὰς δοξα ἀληθευειν η ψευδεσθαι δια

τουτο υν μηδε πιστευειν αὐταις δειν ἀλλ' ἰδοξάστους και ἀκλινεις και ἀκραδάντους εἶναι περὶ νος εκάστου λέγοντας τι οὐ μαλλον εστιν λου ἔστιν. και ἔστι κάὶ ου εστιν ἴτ υκ εστιν τοῖς μέντοι διακειμἐνοις ουτωπεριέσεσθαι ψων φησὶ πρῶτον μεν ἀφασίαν, πειτα δ' ἄταραξίαν.

a Pyrehoneni, ut videtur, quem loquentem induxerat in ca mine, quod Pytho inscriptum erat; v. l. l. ra, Delenduim videtur Oὐι' υκ orιν, os Geu. . A XI, 5 4. οὐ μὰito P Drως χει όδε ἐκείνως η οὐδεrἐρως.

417쪽

Scepi orati placita rores cumprimis et virtutem speetabant. Cic. des in IV, 16. - otii viri viae eonatuum nihil omnino Vmul appetendun sit e miat. Virin et elicitas idem a significant. Eodem conveniunt hi orans Timonis, quos laudat Sextus Enipla adv. Matii. I, 20:γ γαρ εγῶν ρέω , μοι καtαφαίνεrαι εἶναι,

μῖνον ἀληθείη, ὀρθῶν χων κανόνα,

ῶς η οὐ θείου τε φυοι καὶ τἀγαθO αἰεί, ε ἄν ἰοόraro γίνεται ανδρὶ βίος. In pinna vinostione , ὁποια πέφυκε τὰ πράγματα, dubitationes Scepticorrum expromi solebant. Do singulis arguimentis parum i inet. Tina hoc maxinio egisse videtur, ut prioribus dogmaticis refutandiso irridendis suo ipsius scepticismo probabilitatem adstrueret. V. n. 363, noti a Diog. L. IX, M.

365 Sext Empir ad v. Matii. II, 2. α γαρ ὁ ῖμων ἐν τοι προς τους φυσικους -το πέλαβε δεῖν εν πρ τοι ζητεῖν φημι δε το εἰ ε ποθέσεος τι ληπτέον.

Id baiid dubio perilegaliat Hypothesis autem Scepticis dicebatur quodlibet axioma, ex No argumentum derivari posset, ideoque etiam definitio taelibet Diog. L. IX, 74. Ovδεν ὁρίζομεν. Ib. 90 91 His contra sorinam et ineuiodum scientiae disputabant.

366 Diog. I. IX, 103. Περὶ μεν ων ς νθρωποι πάσχομεν ὁμολογοῖμεν sc αποκρίνονται ι Σκεπτικοί)'κα γαρ τι μερα ἐστι και τι ζῶμεν και λλα πολλατων ε τω βίω φαινομενων διαγιγνώσκομεν περὶ δ' - οι ογματικοὶ διαβεβαιοθνται λόγω, φάμενοι κατει

λῆφθαι, περι τούτων πεχομεν αδήλων, μόνα δε ταπάθη γιγνώσκομεν το μεν γαρ τι ὁρῶμεν ὁμολογουμεν κα το τι τόδε νοοομεν γιγνώσκομεν, πῶς δ' ὁρῶμεν

πῶς νοοθμεν αγνοουμε και τι τόδε λευκὼ φαίνεται

διογηματικῶς λέγομεν, οὐ διαβεβαιουμενοι εἰ και δντως εστί. 05. θεν και ὁ ῖμων ε τω Πυθωνί φησι μὴ ἐκβεβηκέναι την συνήθειαν καὶ ε τοι γνδαλμοῖς λω

λέγει, υλλα τι φαινόμενον παντι σθένει ουπερ αν ἔλθη ).

418쪽

401 καὶ ἐν τοι περὶ αἰσθήσεων φησί, ὁ μέλι ' - ἐστὶ

γλυκὶ οὐ τίθημι, τι δε τι φαίνεται ὁμολογῶ. 106. καὶ Αἰνεσίδημος εν ω πρῶτω των Πυρρωνείων λέγων οὐδέν φηγιν ὁρίζειν τον Πυρρωνα δογματικῶς δια τὴν ἀντιλο

γίαν τοῖς δε φαινομενοι ἀκολουθεῖν.

Quae sensivus apprenonduntur, ea silurno ipsis contraria sunt, ut non ad verrum fidem, Verrum narrando tantuInnio Ἀδι γ mrικῶς ἱστορικῶς no vel illiu sis significari pronunties, assimaro Vero quic*iana osse aut non esse maximo opero fugiendum sit V. Dire L. IX, 81. Argumentur a sallaciis sensuum ductum, si nona antimatoria iis Scepticis, saltem a recentiorinus copioso enareabatur. Eo quod sensious percipitur veritati opposito nano ἄδηλον esse contendebant. Veritatem autem concursu, Iem quis dixerit, sensuum atque intellectus percipi posse negabat iana imo, duobus testimoniis ambiguis nil ratum fieri argumentatus Diog. L. IX, 114. Σvrnia r επιλεγειν εἰώθει προς ους τὰς αἰσθήσετ μερ ἐπιμαρ- tvρουνro ros O ἐγκρίνονrας Συνῆλθεν Ἀτταγὰς τε καὶ μυμηνιος, de quo proverin V. Menu ad n I. Sceptici neque intelligiDile newae sensibile Vemina esse aperte negabant, sed aesitauant de utroque, quoniam offensionem nanoret in no mam illud Diog. I. IX, 76. ῶν μεν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων τῶν δε λόγωνισοσθε νουνrων γνωσία της λζθείας ἐπακολουθεῖ.

Diog. L. X, 1. υδεν γαρ ἔφασκεν se. ὁ Πύρ 367ρων οfτε καλον οὐτε αἰσχρον οὐτε δίκαιον οὐτε ἀδικον καὶ μοίως επι πάντων μηδεν εἶναι τη ἀληθεία νόμω δεκα εθει πάντα του ανθρώπους πράττειν' οὐ γαρ μαλ- λον τόδε η τόδε εἶναι εκαστον. Sext. mp. a IV. Maiin. Xl I40. Osτε γαθόν τί ἐστι φύσει οὐτε κακόν, ἁλλὰ πρὸς ἀνθρώπων ταλα νύ κέκριται κατα τιν ψωνα.

419쪽

ἡπ' Ἀντιοθίνορος. υμβήσεται Οίνυν ro auro araθόνδε ιναι κal κακόν εἰ ν υ ct 1ποιμεν το πό τινος δοξαζόμενον γαθόν, δεησει - διακρίνειν τὰς δόξας ' περ οὐκ ἐνδεχόμενόν ἐστι δωτην ἰσοσθένειαν ῶν χόγων. γνωσroy υνδε φυσει γαθόν. ει- dein consecutione enicitur res csso διάφορα, neque bonas neque malas, Aristocl. I. l. es. Cio de in II, 13, 43. ita Ariston et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo, ut Enter optime adire et gravissime aegrotare uini prorsus intereas diaere M. Epictet. p.

368 Diog. L. IX Ioz. οἱ Σκεπτικοί φασιν τι τε προσπίπτουσιν ἀλλοῖα φαντασίαι, κατέρας ἐρουμεν φαινεσθαι και δια τουτο α φαινύμενα τιθεναι τι φαίνεται τέλος δε οι Σκεπτικοί φασι την εποχαν, Ἀκιstς τρόπον ἐπακολουθεῖ αταραξία ῶς φασιν τε περιτον ψωνα και Αἰνεσίδημον. οη. με γαρ τάδε λου- μεθα --τα φευξύμεθα οσα περὶ μὰς ἐμί- τα ωαπερ οβ εστιν, ἀλλα κατ' ἀνήγκην οὐ δυνάμεθα φεύγειν, ς ὁ πεινῆν και διψῆν και ἀλγεῖν ' or εστιγα λύγω περιελειν αὐτα. ῶστε και αἱρουμεθά τι κατὰ , h, συνήθειαν καὶ φεύγομεν και νόμοις χρωμεθα.

m alteri imonis raestioni responderiir es. n. 364 ex parto eum terilao, de qua v. n. 370. Eaorst praeceptum derivatur exmiaestion ὁποια ὰ πράγμαra Numae tamen hoc praecepto Mactiones e medio tolluntur, quae sunt secundum consuet tinem et Phaenomenorum necessitatem es. Sexti Emp. adV. Math. VII, 30;n. 366 maxini propter necessitatem rerum, Iae si non esset, do istis etiam actionibus Scepsico ambigeretur. Quocirca Pyrelao cum uinto terrore coimptus deprehenderetur, arduitan, inquit, hinusinem exuere. Diog. I. IX, 66 Aristocl. I. I. - Spectat igitur ἐπor ad vitam Georeticam in qua quomodo illam tueri ac sustinere studuerint, indicabunt i mra quae dicebantur Seepticorum, de quibus V. I. seq.

36s Diog L lx, Aιετελουν δὴ οἱ Σκεπτικοὶ τὰ των αἴρεσεων δόγματα πάντα ἀνατρεποντες αὐτοι δ' οὐδενἀποφαίνοντες δογματικῶς εως δε το προφέρε-αι τα

420쪽

τω ὰλλων - διηγεῖσθαι μηδεν ὁρίζοντες - δ' αὐτοτουτο. στε κά το μὴ ὁρίζειν ἀνηρουν λέγοντες οἷονωδεν ὁρίζομεν ἐπεὶ ριζον ὰμ προφερύμεθα δέ, φασί, τας ἀποφάσεις εἰς μηνυσιν της ἀπροπτωσίας, ῶς εἰ κάινεύσαντας τουτο νεδέχετο δηλῶσαι δια τῆς οὐ Οὐδευῆρίζομεν φωνῆς ὁ της ἀρρεψίας πάθος δηλωται ομοίως δε και δια Ofδεν μαλλον κά της Παντὶ λόγω λύγος

κοὶ κά αὐτὴν τὴν οὐδὲν μαλλον - ην' ς γαρ οὐ μαλλόν ἐστι πρόνοια ' οὐκ ἔστιν, λω κώ τ οὐδομαλλον οὐ μὰλλόν ἐστιν η οὐκ ἔστι σημαίνει-υν η φωνή, καθα φησι κά Πμων ε τω Πύθωνι, ὁ μηδεν ὁρίζειν ἀλλ' ἀπροσθετεῖν λδε Παντὶ λόγω φων καὶ αὐτὐσυνάγει την εποχήW των μεν α πραγμάτων διαφωνούντων των δε λόγων ἰ σθενουντων ἀγνωσία της ἀληθείας ἐπακολουθεῖ κά ἡτω δε τούτω τελύγω λόγος αντίκειται,3 κώ αυτος μετα ὁ ἀνελεῖν τους ὰλλους φ εαυτοO περιτραπεὶς πόλλυται, κατ' ἴσον τοι καθαρτικοις, τὴν λην προεκκρίναντα κά αυτ υπεκκρίνεται κά ἐξαπόλλυται.oxtremis Laristocl. l. I. et Sexti Emp. Ηn Pyrrh. I, 206; II, 188. Καθαρtικὰ φάρμακα dicit vastata materia peccans exhauritur. Sirniles comparationes habes apud Sexti inp. adV. Main. VIII, 480. Do dictioialna φωναῖς Scepsicomm . Sext. ni.

ων ηλπιζον με τhν ἀταραξίαν ἀναλήψεσθαι δια τουτην ἀνωμαλίαν των φαινομενων τε καὶ νοουμενων πικρῖναι μὴ δυνηθεντες δε ποιῆσαι τοὐτο ἐπέσχον ἐπίσχουσι δε αὐτοῖς οἱον τεχνικῶς η ταραξἰ παρηκολούθησεν σκιῶ σώματι. ου μην ἀύχλητον πάντ τον Σκεπτικον εἶναι νομίζομεν, αλλ' χλεῖσθαί φαμεν υπὀ