장음표시 사용
441쪽
13 Quae ad nas voluptates ne essaria sunt aede ac*Ii mari Epicur. p. Diog. L. X, 144. D ης φύσεως πλοῖτος καὶ ριorat καὶ εὐπόριστός ἐστιν, ὁ δ τῶν κενῶν δοξων ει απεtρον ἐκπίπrει, ct Epicur. p. Stob Semn. XVII, 23. Ita Epicuriis suos si non modio Vivere, tamen posse mulio Vivero diceDat unde factum ut nonnullis praeceptis ipsi adversarii laudem negare non possent; Cic. Tusc. III, 20 Seneca Ep. 33 do it Beat. 13. In ea uidem me sententi mon invitia hoc nostria rvulo Otia Stoicia dieam,
garina E mstum et reaeta praecipere et ri propitiis accesseria, malia: luptas enim illa discimum et e se revocatur, et guram n τι δει legem dicimus, eam illa diei voluptati Neoue dolorea corporis sapienti in beato vivendo moero possunt, ut ovorram via nilnuta
est extremam malorium vini tamen nabet u felicitatem sapientis
turbare oveat Epicuriis p. Diog. L. X, 124 avi 2 δ φρικωδέora- τον υνοῶν κακῶν ὁ θάναro ουθεν προς μος, ἐπειδήπερ δrαν μεν μεῖς μεν, ὁ θάναrος ου πάρεστιν, ὁσαν δ' ὁ θάναrος παρῆ,rόθ' μεῖς ο ἐσμέν. Quae praecepta qui uno aurare scit atque in se percipere, a n et drαραξίαν.
ὰνευ το φρονίμως καὶ καλῶς και δικαίως, οὐδε φρονίμως και καλῶς και δικαίως νευ ο ροεως. τ δε ηυπάρχει ζῆν φρονίμως και καλῶς καὶ δικαίως, οὐκ ἔστι τουτον δίως χν.
λέγων μήπω του φιλοσοφεῖν πάρχειν την ραν παρεληλυθέναι
442쪽
Epicuriis p. Dion L. X, 148. Nὐ σοφία παρα- 390σκευάζεται εἰς τὴν του ολου βίου μακαριότητα, πολυ μεγιστόνἹστιν της φιλίας κτησις. 50. της φυσεως δίκαιέν ἐστι σύμβολον του συμφέροντος εἰς, μη λάπτειν αλλήλους μηδε βλάπτεσθαι . 15l. Ἀδικία οὐ καθ' εαυτὴν κακόν, ἀλλ' εν ω κατὰ τὴν ποψίαν φύβω εἰ μὴ λήσει τους ' υπε των τοιούτων ἐφεστηκότας κολαστάς λου ἔστι τον λάθρα τι ποιουντα - μ' συνέ
θεντο προ αλλήλους εἰς τι μὴ βλάπτειν μηδε βλάπτε-
σύαι πιστευειν τι λήσει, καν μυριάκις ἐπι ' του πα-ούντος λανθάνy μεχρι γαρ καταστροφῆς δθλον εἰ καιλήσει. τὰ μεν ὁ '' κοινον πασι τι δίκαιον ὁ αὐτό συμφέρον γάρ τι ἐν ἐν τη προς ἀλλήλους κοινωνία κατὰ δε- ἴδιον χώρας καὶ σων δή ποτε αἰτιων
οὐ πασι συνεπεται τι αὐτ δίκαιον ειναι. Id ap. Stob. Serm. XLIII, 139. O νέμοι χάριν των σοφῶν κεῖνται,
οὐχ ῖνα μὴ ἀδικῶσιν, αλλ' ἴνα μὴ ἀδικῶνται.
443쪽
His praecepssii 1οmodis sapietis vel do ceterris hominibus sibi eavere vel motum M voluptatem ex eorum usu percipere possuadumbratur. De a citia os tac de in I, 20. Ut mn an virium, de me is cinis dictum est, Me minitiam negari pos---Muptato iliaeed Q. Nam plum olim ritu me miris inridi reri minis plena sis, Mi ipsa mone ani incla omparare podrua partia eonfirmatur animuis et a ve parienda et voluptatum seiungi non soleat. Verum tamen etihm in ipsa amicula per se spectata pio ei voluptatem Mosivisso videntur. s. n. 373. De vita civiliato statuebat, ut munera publica fugienda potius, quam a cuiuia esso praeciperet, V. Pliat adV. Colot. 31. 34. Non PO88 suaV. V. S. Epie. 16, De latenter Viv. 4, Seneca de Otio Sap. 30. Duae maxima in se e dioiderit Metere, Eptemrecmim et Stoicorem, et utraνι ad otitvin diversa via mittit Epicurus a Non amredet ad rempublicam sapiens, nisi si vi intervenerit Zmion au Accedet ad romptibileam, nis si otii impedimrit.
I. Zeno eiusque schola, Cleant laes,
a. De vitis et scriptis oris m.
391 Diog. L. VI l, I. Ζήνων - Κιτιευς π πρου πολίσματος Ἐλληνικου Φοίνικας ποίκους ἐπηκότος 2 διήκουσε δε - μάτητος εἶτα καὶ Στίλπωνος κου- σαί φασιν αὐτον καὶ Σενοκράτους τη δέκα - Ἀλλὰ καιΠολέμωνος β υνακάμπτων δε ν η Ποικίλν τοδτο καὶ Πειπιανακτίω καλουμενὶ π δε της γραφῆς τῆς Πολυγνώτου Ποικίλλ διεθετο τους λόγους - προσίεσαν δ πολλοὶ ἀκούοντες αὐτο καὶ δῶ- - Σαῶῖκος
444쪽
ἐκλήθη κά οἱ ἀπ' αὐτου ὁμοίως, πρότερον Ζηνώνειοι καλούμενοι . 6. τίμων δ οὐν θηναῖοι σφοδρα του
Ζήνωνα -τως ς καὶ των τειχῶν αυτω τας κλεῖς παρακαταθίσθαι καὶ χρυσω στεφάν τιμησαι καὶ χαλκη εἰκόνι. I. πιδ δε καὶ εἰς παροιμίαν σχεδον χώρησεν. ελέγετο γο- ἐπ' αὐτω, δε φιλοσύφου Ζήνωνος ἐγκρατίστερος. Sitida s. v. Ζηνων Ἐκμαζεν ἐπὶ ντιγόνου
του Γονατα ἐπὶ τῆς, καὶ ρ λυμπιάδος .
a Cio do in IV, 1s', in tuus ilia Poenulus, aris enim Cineos,
elientes ruos e Phoemiaci profectos Mimina tot his temporiinis Citienses, Tarsenses et ex ceteris artim regionum civitatinus oriuncti philosopnia excelluerint, maxini in Stoica, s supra n. 12. b Addo Diodimina Megaricum v. Diog. L. VII, 16 25. Decem anni, de uiuus Ionuitur Liaeritus, portinent ad solum Xenocratem, ouammaana ne si ossidem id recto flaboro videtur, una Xenocratem constet an Ol. 116 mortiuina esse. In universum perni uetur viginti annos magistris inpendisse Diog. L. VII, 4, inde a vicesimo vel tricesimo aetatis anno; D. 2. 28. Hiisquam AtDenas veniret et pullosopniae so dederet, mereator et nauta fuisse narratur Diog. I. VII, 2. b. 31. - Seliolae per uinouaginta octo annos praefuisse dicitur Diog. L. VII, 28. Vixisso supra nonaginta annos Pervi Detur, V. L. acian Maemb. 19, uidi v. Zγων. - Apud Antigonun Gonatam plurimunt vale Dat Diog. L. VII, 6 9. 13 36; Aelian. V. H. VII, 14 ali. Sed uni Antigonus Gonatas l. 124 demum regnare coeperit, nante rus ille κ' καὶ ' i. e. l. 120. Verisina ilius Suid. V. Σωκράrn Zenonem Ormisso memorat a r ςρκε υλυμπιάδος corruptus esse videtur. Omnino temporiani invita Zenonis ratio implicatior est; v. Clint. F. H. ad a. 299 279
Scripsit non nimita maxiniam paretem moralia. Ulirmari u ro- censum naues ap. Diog. L. VII, 4. Quantum effecerit ad Stoic rum disciplinam excolendam non potest certo iudicio existimari, quum plurisna eorum quae a Gentioribus ad eum referiantur a sectatoribus ipsunt irranslata esse videantur. 'ropius a Cynicis absuisse traditur quain posterioris Stoici, qui nonnulla etiani in eius libris, via n intinna ex Cynismo loro Viderentur, stipprii iero
conabantur Diog. i. VII, 4 34. Omnino tinplicior in docendi rudiorque in colligendo fuisse pernit etvr Diog. L. VII, 84 Seneca ' Vulgo eωὶ κοὶ ἐκληθηοαν. et Suid. s. V. Ζηνων.
445쪽
. 82, 7 83 7 Neque dum mani ab eo disciplinam relictam
esse appar et vel ex eo uod discipuli in plures mox paries dilapsi sunt.
392 Diog. L. VII. 36. αθητά δε Ζήνωνος πολλοὶ μεν,ενδοξοι δε Περσαῖος - Κιτιεύς 37. ρίστων -
Xῖος, ὁ την διαφορίαν εἰσηγησάμενος - πιριλλος Καρχηδονιος , si h ἐπιστήμην τίλος εἰπών ' Κλεάνθης - υσσιος ὁ δι εξάμενος τὴν σχολήν .
vacuas eas dixit naturalem et rationalem, sed etiam contrarias ni ratem otioque, P an solum reliouerat, is incidit. StOD. Semn.
cessionem. ScientiaΠ huic sum inuni Donum misso confarnia Cic.
446쪽
p. 416 sit. A. Moinex in uilologo I, p. 73, Diog. Li. VII, 168. Ovrος πρῶrον ην προκr ' ἀφικόμενος δὲ εις θηγας τεο- σαρας ἔχων δραχμάς, καθά φασί τινες, καὶ Ζήχωνι παραβαλῶν ἐφιλοσόφησε γενναtόrar καὶ π res avrῶν μεινε δογμάrων. μήθη δ επὶ φιλοπονία, οὐ γε πένη- ων ἄγαν ρμησε μισθοφορεῖν καὶ νυκrωρ με ἐν τοῖς κήποις νrλει, με ημέραν δ' ἐνδεοις λόγοις ἐγυμνάγro, θεν καὶ φρεάνrλης ἐκλήθη. b. 169. καὶ γαρ Ζηνων υrὀν συνεγε μναν εἰς Ουr καὶ ἐκέλευεν μαν φέρειν ὰπ ορῶς ubi dποφορὰ est merces praeeeptori data, quod solitum erat apud Stoicos Cleantne tardioris ingenii fuisse dicitur, Diog. L. VII, 37. 170. eoue per eum Stoicomam doctrina multum profecit, licet multa scriptitaverit v. Diog IL VII, 17 sm. Eum versinus in soripias et in sonolis uti consueverat, sicut ceteri Stoici, o exstat a Cleantne numnus in Iovem compositus p. Stob. Ecl. no. p. 30 M. M. Petersen, Cloaninis Stoici n. in Iovem, Hanin 1829, A. MelaeRo, fragm. Consic Gr. I, p. IX sm.
Diog. L. VII, 1 I9. ρύσιππος - ολευς θ αρ- 393σεύς' - μαθ h Κλεάνθους. ουτος πρότερον μεν δόλιχον σκει. ἔπειτα ἀκούσας Ζήνωνος η λεάνθους ῶς ιοκλῆς καὶ οἱ πλείους ἔτι δε ζῶντος ἀπέστη αὐ- τον καὶ οὐχ ὁ τυχὼν ἐγένετο κατὰ φιλοσοφίαν νhρ εὐφυης καὶ ξυτατος ἐν παντὶ μέρει λως στε καὶ ἐν τοῖς πλείστοις διηνέχθη προς Ζήνωνα ἀλλα καὶ προς Κλεάνθην φ καὶ πολλάκις ἔλεγε μύνης η των δογμάτων διδασκαλίας χρίζειν τὰς δε ἀποδείξεις αυτὸν είρή-
σειπι μετενέει μεντοι πότε πρὸς αὐτον ἀποτείνοιτο -
180. λω δ' ἐπίδοξος ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς ἐγένετο στε δοκεῖν του πλείους τι εἰ παρὰ θεοῖς - διαλεκτική οὐ μυλλη ν νῆ ρυσίππειος. 83 φασὶν εὐαυτου
ει μη γὰρ ν ρυσιππος, οὐκ αν ὴν Στοά .
a Solensis ut plurimum appellatur. Pater Tars nabitavora deinde Solos se eontulerat Strab. XIV, p. 671. b Potui quidem
447쪽
Zono a Cliosippo audiri mitem ad summam senectutem per enisse modo memoravimus, sed est illud haud verisimile, quum ipse nostin pus mortitus esse oratur l. 143 V. Diog L. VII, 184, Suid. s. v. A γυ- σιππος. - REcetitiore etiam Academicos mesilam et Lacudem audivi e et ad sentcntias ortu scripsisse licitur, ire L. VII, 183.
eao δε Ἀρκεοιλόω καὶ Λακt δη, παθά φησι Σωτίων ἐνδεω ὀγδόω, παραγενομένοις 'Aκαδημία συνεφιλοσόφησε δι γ altis inlint rῆς συνηθείας καὶ ὐπερ Drῆς ἐπεχείρησε, καὶ περὶ μεγεθῶν καὶ πληθῶν γ, ῶν Ἀκαδημαῖκῶν συσώσει χρησάμε υς. Sermo est de duabus Clirusippi scriptionibus, κατὰ τῆς συνηθείας περὶ τῆς συνηθείας, os Plut de Stoic Rep. 10, Cio. o. pri I, 27. Nare tur et ipse acnolani in Luce nabuisse Diog. I, VII, 185. Stoiciis Antipater scripsit περὶ ρο Κλεάνθους καὶ ρυσίππου διαφορος. Plut de St. Rep. 4. - Cf. io Ac. r. II, 24, Geli N. A. VI, 2.
Cliosippus erat successor Cleantula Suid. s. V. ρυσιππος, t . XIII p. 610. His veteris Stoae placita adeo excoluit et perpolivit, ut ilia sere post uin minutatur sit. Nam Diogenes B vlonius o Antipator Tarsensis n. 4283, etsi plurimum auctoritate valeDant,
ae Diog. I. VII, 180. λεονάσας δε τοῖς πράγμασι μsσιππος τὴν λεξιν ου κατώρθωσε πονικώτατύς τε
παρ' ὁντινουν γεγονεν , δῆλον κ των Ουγγραμμάτων αὐτον τον ἀριθμον γαρ περ πεντε καὶ επτακύσι εστιν. ἐπληθυνε δ αυτ πολλάκις περ του αυτο δόγματος επιχειρῶν και παν τι ποπεσον γράφων και διορθουμενος πλεονάκις πλείστύ τε των μαρτυριῶν παραθέσει χρῶ- μενος Ἀστε και ἐπειδή ποτ' εν τινι των συγγραμμήπων
παρ' λίγον τὴν υριπίδου Μήδειαν ολν παρέθετο και τις μετὰ χεῖρας εἶχε, βιβλίον, προ τον πυθόμεν- τί ἀρα ἔχοι ἔφη χρυσίππου μδειαν.
Cliosippum in Ioquendo negligentiorem misso constat ex plurimis veterum tesumoniis V. Baguet commentatio, qua se ginent Piresippi colliguntur, disponuntur et illustrantur Lovan. 1821. . p. 26 sqq. Prae ceteris audiendus Dionustus at de Coimp Vect p. 30 10 sic. καὶ οἱ την φιλοσοφίαν ἐπαγγελ2όμενοι καὶ ὰς διαχεκτικὰς ἐκφέρονte rura oDtως εἰσιν ἄθλιοι περὶ ην συνθεσιν τῶν νομάτω ν, o αἰδεισθαι καὶ λίγειiu ἀπδερ δε τεκμηρίω χρήσασθαι ψ λόγω ρυσίππου ros mira ' περωτέρω
448쪽
aeraria interrosafirtinosilia an Pistis, visua etiam aut adaeritiuntur nihl eommutantur animo et raden abeunt cymi venerant res enatu fori Me vertae, certe graves, non se traetant re in eoent, sed Mi-Maanto intimust ua. Omnino qui istis aetatibus florueriant philosoplitno secuti esse videntur, quod pronuntiat Seneca p. 100, 3. oratio ossi a Mosophum non Meet Chrysippus dieitur etiam Atticam dialectum temere immutasse, e . Galen domisso. Puls. II, p. 579. 31 uelin. Casaub ad Atuen p. 9, et inatus fuisse in novis octibulis pnilosophiain adspergendis v. Plut de Viret Mor. 2;Cic do in III, 2 IV, 3; usc. V, 12 es. Lo OR ad limion. P. 350. Quiani priorum Stoicomam oratio adstrictior et contractior fuisse reserariir, io Brail. e. 31, lirysippus auundis loquax erat; os l. e. cum quibus tamen pugnat Seneca de lienes. I, 3 suis Patricinans Chrorippus aut rei vendae causa loquitur et verris non ultra otiam ad veritatem satis est utitur. Denique nimium sibi concessisse fertur in exo lis ex istoria atque poetis promendis,
unde Apollod. p. Diog. L. VII, 181. εἰ γάρ τις ἀφέλοι τῶν ροσίππου βιβλίων ὁσ' iurρια παρατέθειται, κενος αὐr ὁ χάρτης
καrαχελείψεrat de qua re multus est Galenus in iuris domippocratis et Platonis discretis. - Scriptorian index est ap. Diog. L. VII, 189 sqq. o systematis Stoici divisionibus compositus, sed vesci confusus et a sine nimissus os Cur Petersen, nilos Cnos. --dam. p. 321 sq. Praeter nunc indicem quae laudantur numerantur M. Bagine l. l. p. 11 sis. D. De pnHosopnia in genero eiusque parcibus.
eth με σοφίαν εἰναι θείων τε καὶ ἀνθρωπlνων ἐπιστη-μην την δε φιλοσοφίαν ἀσκησιν τέχνης ἐπιτηδείου. δειον δ' εἶναι μίαν και ἀνωτάτω την ἀρετὴν ἀρετας δε τὰς γενικωτάτας τρεις φυσικήν, θιπήν, λογικήν. Pην αἰτίαν καὶ τριμερής ἐστιν φιλοσοφία ἡ τ μεν φυσικόν, τ δε θικόν - δε λογικόν.
449쪽
dium inmmae viretiatis, summam Virtutem sapientiam, sapieritiam rerutri divinariam humanarumque scientiam esse diceDant of Seneo.Εp. 89 sapientiam viam maxime tu agendum pertinere: Iapropter omnem virtutem, ut quae tota posita esset in sapientia, eadem ita
pullosophiam ratione partiebantur, L Cic. de in III, 21, 72 sque Consequens erat ut lieoplirasti dictrina, qui contemplativae vitae pluminui trinueret, acriter a Clirysippo impugnaretur, M. Pluti de Sinio Rep. 2. Moo δε πολαμβάνουσι φιλοσόφοις ἐπιβάλλειν μάλιora OP no orικον βίον ὰπ αρχῆς, Ουro μοι δοκονοι διαμαρτά
396 Diog. L. VII, 40. ἰκάζουσι δε ζω την φιλοσοφίαν, ὁστοῖς με καὶ νευροις τι λογικον προσομοιουντες, τοῖς δε σαρκωδεστεροι το θικύν τη δε υχ τ φυσικόν.ῆ πὰλιν ῶ τὰ μεν γαρ ἐκτος εἶναι τὼ λογικόν τα δε μετα ταυτα τλῆθικόν, τα δ' ἐσωτάτω τι φυσικόν ν
ἀγρω παμφύρφ' - μεν περιβεβλημενον φραγμον ὁ λογικόν τι δε καρπον τι θικύν την δε γην Ἀαδένδρα, φυσικόν ῆ πόλει καλῶς τετειχωμεν και κατὰ
λόγον διοικουμερο και οὐθεν μερος του τερο ποοκ
κρίσθαι ), καθά τινες αὐτῶν φασίν, ἀλλα μεμιχθαι τά και τὴν παράδοσιν μικτην ποίουν.
etc., no est nulli trium illamina nilosoplitae partium principatuni tribuendum, nevae eundem semper in tradenda philosopnia partium tenorem observandum censebant, s. Diog. L. VII, 41. Quo facit quod in similitudinibus illis ab animali et ovo ductis multum dif-sor Sexti Emp. I. I. eum lociun estica dans, quem Diogenes nys, cae, et vice versa quae conti adictio ita solvenda videtur, ut uir 1- quo recto ii adere quae acceperant crodideris, sed loqui de di-' Cobet edidit ἀποκεκρίσθαι,,1od commendat itteras Graeh. d. muos III, p. 28. Tu es R. Se iid Stoicor gramin. s. s.
450쪽
versis remporitata et nil ophis. Itaque quos Diogenes sePMur, si issicam inica praetulisse videntiar, Sextiis Empiricus,
otiacam physicae Hoc positum est ex recentiorum iudicio, et pra- vocat Sextus ad Boaulonium illud ex veteriam Stoicorii in praeco ptis, uiuus liysica de divinis potissimum onus esse Vulebatin
κῶν διάστασι , et io ap. Diog. L. VII, 87. Novciori r κα ἀρε-rῆν ην κα εμπειρίαν ῶν φύσει συμβαινόνrωνίην, ς φησιάρύσιππος ἐν τῶ πρώr περὶ τεμπι μέρη γάρ εἰσιν αἱ μέτεραι φύσεις της Ου λου. s. Cic. do in III, 9. Idem indicat inapnilosophia cum agro magisero comparatio, do qua ferino conspirant Sextus et Diogenes, ni consentiens cum nilone o obculi 3 p. 302 Mang. tenim si inico ructus esso dicitur, physiconunius vel actores, in id scilicet consummari philosopniam significatur. Aecedit illod naturales quaestiones neque tali qua a Peri-