Historia philosophiae Graecae et Romanae

451쪽

pateticis diligentia iraelavantur, V. Plut de Stoic Rep. 29, o Inrthologia pro eo ac divinationis capita ot quae sunt similia physi oadspergebantur. Donimi Iogleam a Stoicis non aramiam propria nariem atque disciplinam cultam emo, sed quae reliquis philosophiae partibus inserviret, ostendunt nines illa similiivilines, M. Sext Emp. lv. min. VII, 23, hilo l. c., Cic. iis Im. I, 24 initio. Neque solum dialectica illa do notioniDus, notauia, collectioribbus quaestione in ea trinotauantur, sed etiam letorica et gramin tica Iani vocauarit, v seqq. Do divisione pitysicae v. Dim L.

397 Diog. L. Vil, I. ὁ δὲ λογικον μέρος φασὶν ενιοι εἰς δύο διαιρεῖσθαι ἐπιστήμας εἰς ρητορικ ν καὶ διαλεκτικήν τινες δε καὶ εἰς το ὁρικον εἶδος το περὶ κανύ- νων καὶ κριτηρίω ἔνιοι δε ὁ ὁρικον περιαιροθοι. 42 τήν τε πορικh επιστήμην ουσαν το ε λέγειν περὶ των ἐν διεξόδω λόγων καὶ την διαλεκτικην του δο- θῶς διαλέγεοθαι περὶ των ἐν ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει λύγων . 43. h διαλεκτικὴν διαιρεῖψαι εἴς τε τον περ ἐ' των σημαινομένων καὶ τῆς φωνῆς τύπον - καὶ τον μεντων σημαινομένων εις τε τον περὶ των φαντασιῶν τύπον καὶ των ἐκ τούτων μισταμένων λεκτῶν φ 44 εἶναι

δε της διαλεκτικης ἴδιον τόπον καὶ ὁ προειρημένον περὶ αὐτῆς τῆς φωνης, ἐν δείκνυται εγγράμματος φωνὴ καὶ τίνα τα το λύγου μέρη, καὶ περὶ σολοικισμοκαὶ βαρβαρισμου καὶ ποιημάτων καὶ αμφιβολιῶν καὶ περὶ μι ελοθ φωνης και περὶ μουσικῆς, καὶ περὶ ρων κατά τινας καὶ διαιρέσεων καὶ λέξεων .a Cic. do in II 6 17. Zenoni Mi, inquam, hoe Stoici, omnem vim loqueruli, ut an ante Aristotina, in duas tr tam esse paries Rhesoriean primae, dia esicam pugno nium erae diarebas, mini Iarii loqueren, rhetores, diadeefici uim compressiua. s. Orat. 23, 13 Quintil. Inst. II, 20, 7 Seneca p. 9, 16. Omnis Matio citi e uinuci ea aue inter responamumn es inter arium a visci. Hanc διαλεκτιχήν, i Iam Woρικὴν μασῶ voeari meaeterba grai et amma et ori mn Qui teritam Noeae partem esse

452쪽

οία Ο, καὶ καθότι ὁ περὶ συγκαrαθέσεως καὶ ὁ περὶ καrαὶηψεως καὶ νοήσεως χόγος προάγων τῶν ἄλλων Οὐκ ἄνευ φανrασίας συν- orarαι προηγεδεα γαρ ἡ φαντασία, ειθ' ἡ διάνοια ἐκλαλητικ ουπάρχουσα Ο πάσχει πό-ης φανrασίας, οὐr ἐκφέρει λόγp. Sed apparet ex ipso Diogeno L. O. 43 illas quaestiones plerianique in eo dialectica loco tractatas misso, qui erat περὶ των σημαινομε- νων. - CnVsippus dialecticam dividobat in rην περὶ σημαίνοντα ει ην περὶ σημαινόμενα, ire L. VII, 62, os. Soneca p. l. o. δια-

λεκιικη in duas parte diuiditur, in verea et a ni talionea t. s. in res suae Guniit et vocabula ussius dicuntur. Inymis deinde Moui, ut iugonte distisio. Qitinim divisionunt o su Ddivisionum, si

oticae parte tractauantur, adicetis etiam in ad falsas et sopnisticas conclusiones solvenda attineuant, V. Diog. L. VII, 43 sq. Quae artificia postmaana a Cnrusippo potissimum exculta erant, tantum iis operii posteriores Stoici navabant, ut ab inferioribus velut a Sexto inpirico soleant appellari o Uιαχεκrικοί, Volui a stipera ari-hus Megarici n. 29). In causa erat quod nae stirilia doginata videlico scuota contra adversarios defendonda maxinio conimendanantur, v Diog. L. VII, 45 ευχρηorordrην δέ ασιν ειναι ην περὶ τῶν συλλογιομῶν θεωρίαν ' ὁ γὰρ ἀποδεικrικον ἐμφαίνειν, οπερ συμβάλλεσθαι ποὶ προς διορθωoινοῶν δογμάrων. s. Pranti

R. Sohinid Stoicorum Grammatio mal Sax. 1839. Vides logicam tot eorum longo unpliorcm et laxiorem osso illa, quam Aristoteles fundaverat ei acnota eius perfecit. Ad pHlosophiam nonnisi ea faeliant quae do oratoriis atque generibus co-

453쪽

gnitionis equo notionibus simplicissimis i. e. de categoriis dispu

tabantur.

398 Cie Aead post I, II. Plurima autem in illa tertia pnilosopniae parte se rationali nititavit sc Zeno); in

lita primina de sensi viis ipsis laedam vixit nova mi os itinctos esse censitu e iiii adam lagi impii lsione Diata extrinsectis, iana ule φαντασίαν, nos visum appellentiis licet . Sed ad haec viae visa sunt et uasi accepta sensibiis assensionen ad uingi an in omina, lana esse viil in novis positam et voluntariana L Visis non omnivus adliungebat fidem, sed iis sollini quae Propria Inmiandam ha Derent declarationem inamina remina, lIae,iderentii r id autem istini, viii in ipsit in per se eerneretiir, comprehensibile seretis haec' mos vero, in iiiii. itonant en in imodo κατάληπτον ' duceres ) sed itum acceptiina iam et appr batiina esset coimprenensionem appellavat, similem si renus, lae Imani prenderentii ' exmio etiani nonae lio Oxerat mitin eo verbo antea nemo tali in re ligus esset . E mi sensiluis etiam fidem triviae Dat viοφ iit supra duxi, comprenensio facta sensi viis et vera esse illi et fidelis videbatiir, non auod Omnia viae essent in re comprenenderet, sed quia nihil mio cadere in eam posset relin Pieret luod vi natura vias normam scientiae et principium siti dessisset unde postea notione remina in aninus inapi inierentur, e Iibus non principia sollini sed latiores laedam ad ratio nem inveniendam viae reperitinium'. Errorem autem et temeritatem et ignorantiam et pinationem et sit spicionem et uno nomine omnia viae essent aliena firmae et constantis assensionis a virtute sapientiavi remove Dat

454쪽

rυπωσις ἐν φυχῆ ess Zenonis, Drusippum autem l. c. disputaro coiitra Cleantneua, qui larinationem rνπωσιν acceperat anui an sigilli ornaani Senatis itineto a Pindan Mninulatoris oblata extrin- semis, nisi locus corruptus est, Cicero eodem significati dixisse videtur cirio suspeetra os aptos Cerio id maxime agebant Stoici, ut necessariam Inter sensus et res naturales copulam existere vincorent indequo omnem cognitionis causam atque processum repeto-ient, s. io Acad. r. II, 10 et n. 399. - Cic. I. c. 12. Nune

actu Math. VIII, 397, ubi assensio illa ut voluntaria o non voIuntaria osse dicitur, b μεν γαρ φανrασιωθῆναι βουληrον ν καὶ

455쪽

r παραδεχομένω η v aria o mi. V. infra n. 417. - Graeco dicebant ἐνάργεων, s. io Acad. r. II 6 17. - Comprenon- a1 cat arάληψις. s. Cic. i. 47, si locus andatur n. 400. H s. n. 399, poti o. - Dialectio enim exercitatione eam menti virtutem conciliari statuebant, ut nonnisi,arai arικῆ φαντασία ei prouaretur, h. e. talis quae a re Vere existento proficisceretur, V. Diog. L. VII, 46,1. Sapientis osso nunquam opinari, V. Cio M.

pr. II, 24.

Viso conlprelieusibili i. e. re arat areκ φανrciosa tantum tribueuant Stoici, ut omnem illa vorataton aestinavi censerent, V.

456쪽

Plut de Plac Ph. IV II. οἱ Στωλοι φασιν πιταν 399 γεννηθη λανθρωπος εχει το γεμονικον μερος της ψυχῆς ' σπερ χαρτίον ἐνεργμ' εἰς ἀπογραφήν εἰς τομομίαν κάστην των ἐννοιῶν ἐναπογράφεται πρῶτος δε της αναγραφῆς τρύπος ὁ δια των αἰ-ήσεων αἰσθα-νύμενοι γάρ τινος ' οἷον λευκου, πελθόντος μου μνημην ἔχουσιν ὁταν δε ὁμοειδεῖς πολλαι μνῆμαι γενωνται τότε φασὶν ἔχειν ἐμπειρίαν εμπειρία γάρ ἐστι τοτων μοειδῶν φαντασιῶν η' πληθος των δ' ἐννοιῶναί με φυσικῶς ' γίγνονται κατὰ τοι εἰρημενους τούπους και ἀνεπιτεχνήτως αἱ δ' ηδ δι ημετέρας διδασκαλίας και ἐπιμελείας αυται μεν οὐν ἔννοιαι καλο ται μόναι, ἐκεῖναι δε και προλήψεις ' ο λόγος, καθ μπροσαγορευύμεθα λογικοί, ε τῶν προλήψεων συμπλη-

ρουσθαι λέγεται, κατὰ τhν δευτέραν 'l'l' εβδομάδα . ἔστιο νύημα φάντασμα διανοίας λογικοὐ ζώου ' ὁ γαρ φάντασμα, ἐπειδὰν λογικη προσπίπτ ψυχὶ, τότε εννύημα

καλεῖται, εἰληφος τοὐνομα παρὰ τον νουν, διόπερ σατοις δελοις ζωοις προσπίπτει, αὐτα φαντάσματα μύνονεστίν, σα δε και τοι θεοῖς και τοις μῖν γε ταsτα και φαντάσματα κατὰ γένος και ἐννοήματα - εἶδος

457쪽

3 aut uat aliqwid comuum sit aut coniunctione u sint ilitudine avicotitatione talionis, hoc suarto, good eaetrenιun posui, boni notitia facta est. Qitum enim ab iis rebus, gae sunt se nilun naturam, emine animis collatione rationis, tun ad notionem boni perveniae Nam olim summa notiones viales sunt 3oni et dei, eadem qua ceterii via efficiuntur vi pertinet quod otian bonum et omnes s stantias orta corpoia i sonsibilia esso statuebant, s. D. M. Ita omnes notiones effectus sensuum esse rati plurimiani tribuebantrν συνηθεία i. e. vulgari consuetitilini cogitandi et res denominandi, do qua scripserat Chrysippus, tamquam longo inelius adversus illam consuetii linem viam pro ea disputasse perlillaetur, V.

86 Cio do in III, 6.

600 Cic. Acad. r. I, 47. At scire negatis lemmiana rem ullam nisi sapientem. Et hoc iudem Zeno gestii

consciebat. Nam iiivini extensis dignis adversam manum Ostenderat, istim, viqiliebat, hiulismoili est. Deinde iiiiiiii patillium dignos constrix erat, assensit hiiiiismodI. Tlina utim plane compresserat pugnumque fecerat, comprehensionen illam esse dicebat via ex similitudine euani nomen ei rei titio ante non fuerat, oπάληψιν,

458쪽

impositat. Ninina autem Iae an manum adverterat et il-Gain talem esse ilicebat ciuiis con potem nisi sapientem

Firinitas scientia censetur co quod sapiens exercitatissimus

Sext. mp. adv. Matii. VIII IO. M δε αδ της 401 Στοὰς λεγουσι μεν τῶν τε αἰσθητῶν τινὰ καὶ τῶν νοητῶν ἀληθῆ , οὐκ ἐξ εὐθείας δε τα αἰσθητὰ ἀλλα κατ' ἀναφορα τὴν ἐπὶ τ παρακείμενα τούτοις νοητά. ἀληθες γάρ εστι κατ' αὐτους τι πάρχον κα ὰντικείμενόν τινι, και ψευδος το μὴ πάρχον και' ἀντικείμενύν τινι οπερ ἀσώματον αξίωμα καθεστδες νοητον εἶναι. II. Οἱ

απ της Στοθς τρία φήμενοι συζυγεῖν ἀλλήλοις, τό τε

σημαινύμενον και τι σημαῖνον κα το τυγχάνον - σημαῖνον μεν εἶναι την φωνήν, Ιον την ίων σημαινύμενον δε αμ τι πρstγμα- έπ' αυτης δηλούμενον καὶ ου μεῖς με ἀrπιλαμβανύμεθα τλημετερα παρυφιστα- μενου διανοία οἱ δε βάρβαροι οὐκ ἐπαχυσι καίπερ της φωνῆς ἀκούοντες τυγχάνον δε τι κτος ποκείμενον ῶσπεω τος ὁ Βίων τούτων δε δύο μμν εἶναι σώματα, καθάπερ τὴν φωνh και τι τυγχάνον, ε δε σώματον, ῶσπερ, σημαινύμενον προμα και λεκτύν, περ ἀληθες τε γίγνεται ψευδος.

459쪽

402 cie Acad. post I, II. Discrepabat etiani Zeno ab iisdeni sc. ii periori Diis) oiliod nullo modo aruumi initiirmiid viani effici posse ab ea italitra) miae ex per esset

Math. VII 38. Thν δε λήθειαν ἶονταί τινες, καὶ μάλιστα οἱ πωτης Στοὰς διαφερειν τἀληθοθ κατὰ τρεῖς τρόπους - ουσία μεν παρύσον η μεν λήθεια σῶμα εστι - δε ἀληθὲς ἀσώματον πηρχεν καὶ εἰκοτως φα- σω τουτὶ μεν γαλαξίωμα οτι, ὁ δ αξίωμα λεκτόν. το λεκτον σῶματον ἀναπαλυν δε Ἀλήθει σῶμὰ ἐστι παρέσον ἐπιστήμη πάντων ἀληθῶν ἀποφαντικη δοκωῖτυγχάνειν πασα δε πυστήμη πῶς χει ἐστὶν γεμονικόν - τι δὲ γεμονικον σῶμα κατὰ τουτους πηοεν h. Se

neca p. I06. ita eris Dontini ai corpiis su Bonitin prodest, acu nina quod tacit corpus est. Bonitin agitat animii in tritio Iani modo format et eontinet Miae ergo propria sunt corporis, en corpori Dona Stunt: eor Pora ergo sunt et viae animi sitiit, nam et hic corpiis est. - Non puto te duullatiirunt an assectiis corporu

460쪽

8lnt, Mamiliani Ira, amor tristitia. Si diibites, He an vultiin nobis inittent an frontena Histringant, an facient Minindant an iborent evocent an Digent sanguinem. qiiii ergo, tam cinam stas corpori nota credis citii primi nisi a corpore Si asseetiis coapora sunt, et morbi ani- moraim, et avaritia craidelitas , indi irata uia et in sta-ttini inena enitaliden ad illicta ergo et imalitia et speciesellis omnes, malignitas invidi:a, stiperbia. Ergo et bona, primum lilia contraria Isti sunt, deinde stilia eadem tibi

indicia praestab Int'. a Quid ii est, id suci et agit vel ab altero agento am

sicut animus est eo pus, v. in ira, . 414 415. Conu a 2εκro est incorporale teinque inane et locus et tempus es. Sext. Inp. adv.