Historia philosophiae Graecae et Romanae

481쪽

vivetulum est, in in imo impetus est tuo uulsouo foratur natiarae neque peculiaris naturi hominuna, o summa communis h. o. universa, oua univorsi occat ouanatiuam do hoc loco dissentioDant Clean-

Iogo urina toti pendeamus, id maximo opero agerulum ut uuaer mus ad duo adipiscendum ipsa natura impellamur, propria voluntati uani ira inio renuntiantes quo pertinent ni versus Cleanulis

Tauriis), omniurn remina, iae nos genitit, inmiti no s

i nolevit pie in ipsis statim principiis, linnis nati stimus,

amorein nostra et caritatem, uti prorsiis ut nihil iiid- qtiana esset carius pensitisque nobis viam nosmet ipsi .

Atque hoc esse fundamentitii iiii est conservandae nominiim perpetuitatis, s unusquisque nostratu simulque editus in lucem foret haraim prius rerum sensum auectioneimili caperet, iliae a veteri Diis nilosopnis πρῶτα κατὰ φυσιν appellata sunt ' ut ninibiis scilicet corporis sui commodis gauderet, ab incoinnio itis omni- hiis 4bliorreret Postea ier Increnaenia aetatis exortae sentini Diis sitis ratio est et uteirili consilli reptitatio et honestatis titilitatisoue verae conteinplatio sim tilior alie et exploratior, Onaniodominimi delectiis' atque ua

482쪽

prae eteris omniviis enititit et prilesiilsu decori et Iionesi dignita . ac si ei retinendae obtinendaeve incommultim extrinsectis ali iiii Od ustaret, contemtum est. Nevies aliud esse vere et sImplicite Donum IIIη nonestiini, alitiae iidqiiana inluni nisi quod iii pe esset existimatiina est. Reliqlia omnia, viae in messio forentae nevie non est essent emi turpia, nevae Dona esse neque mala decretiim est. reductiones tamen et reiectiones' suis laevi momentis listinctae vivisaevie

sunt, mi ae προηγμένα καὶ ἀποπροηγμένα ipsi vocant q.

Propterea voltiptas iovi et dolor, io ad finem ipsit ni bene eatemie vivendi pertinet, et in iemis relicta et ne pie in Donis ne si in malis iudicata sunt . Sed enim tonitam his priniis genstruis doloris voltiptatismi ante eonsilii et rationis exortiina recens natustioni inautitiis est et voluptati iidem a natura conciliatiis a dolore alitem mi asi a gravi vio lani inimico aestinctus alienatiis mi est idcirco assectione istas pri-naitiis penitiisvie irilitas ratio ipsi ad ilii coli vellere a Dsurpe at illi exstinguere vix potest lignat alitem iiiii iis semper et exsultantes eae opprinait uteriimie et parere sibi almie Dedire cogit.

μέλὶ φρονήσειν. Ideoquo tiani animalia lioniinibus exempla esse possunt; ib. 22. καὶ προς τὰ θηρία ηοὶ so. ὁ ρυσιππος δεῖν

483쪽

ἀποβλεπειν καὶ οις ἡ ἐκείνων γιγνομένοις εκμαίρεσθαι- μηδὲν αrοπον μηδὲ παρὰ νοιν εινα των τοιουrων. Qua pertinent ad praecepta Stoicoriun de morious atmio institutis quae vulgo obtineant repudiandis, quia qua his notentur ut delicta non sint delicta

seeundum naturam. - De primis gemmdum naturam h e quae natura conciliant primum appetiantur, v I advig Cio do in Exo.

8 ua autem exponens disserentia animantiun ait alia eartim eo pore Meeliare, alias autem animo, nonnulla valere triste rer inde disputas auod emusotet generis animantiunt atatur rea extremum. suum auun homino in eo cymier pomisse ut ei Duertiantinia aecelisutiani, summum bonum id eo fitust, non in aere re

animus, ae ut via et esse praeter animum ridererur. - Rigidius illure placitum, non esse Donum nisi io nonestum, mollitur eo quod etiam extoria bona, dummodo predenter iis uteremur, existimatione aliῬIa digna esse lice Dant esse a αδιάφορα quidem, sed

animadvertas severiorem et mitiorem Stoica doctrinae interpretationem. Posteriorem sequebantur Zeno et Cnrysippus, quomana ille rὀπροηγμέ-ν non remeavat ad 3ιάφορον, hic autem etiam illud Donum appellari posse concedebat, si modo nonesto subiectum esse

quo sensu dicatur liquet ex Cio do in III, 9. t ac quoque parte potest inter rigidiorem et mitioren Stoica sorinula interpretationem distingui, quarum illa apud eos invenitur qui ῆδονην πάρος animae esse Cic. de in III, 10 Diog. L. VII, 10, Stob. el.

484쪽

II 4. 166, χαρὰν ab ea diseret statuebant, Diog. L. VII, 116.

Quid quod Ieanthea voltiptatem narurae contrairiam ess ammabat.

Diog. L. VII 101. οκεῖ δε πάντα τὰ ἀγαθὰ ἴ- 421 εἶναι- καὶ π Ἀγαθὰν ἐπ'Ἀκρον εἶναι αἱρετὰν καὶ μήτ' εσιν μήτ' ἐπίτασιν ἐπιδεχεσθαι. των δε δντων φασὶ τὰ μεν ἀγαθὰ εἶναι, τὰ δε κακά, τὰ δ' ουδετερα. 102. ἀγαθὰ μεν ου τάς, ἀρετάς φρόνησιν, δικαιοσύνην ἀνδρείαν σωφροσύνην καὶ τὰ λοιπὰ κακὰ δε τὰ ἐναντία.dφροσυνην ἀδικίαν καὶ τὰ λοιπά οὐδέτερα δε οσα μήτ'

-ελεῖ μήτε βλάπτει, οἷον - Θίεια, δονή, κάλλος,

ἰσχές, πλοsτος, εὐδοξία, ἰγένεια καὶ τὰ τούτοις ἐναντία θάνατος, νύσος πόνος, αἶσχος ἀσθένεια, πενία ἀδοξία, δυσγένεια καὶ τὰ τούτοις παραπλήσια. μὴ γὰρ εἶναι ταυτ' ἀγαθά, αλλ' αδιάφορα κατ' εἶδος προηγμένα. 103.ῶς γὰρ διον θερμου, θερμαίνειν - το ψύχειν, λωκαὶ ἀγαθο τ ῶφελεῖν οἰ- βλάπτει - μὰλλον δ'

θὰ οὐτε πλοοτος οἴθ' γίεια ἔτι τέ φασιν, Ἀστιν εὐκαὶ κακῶς σησθαι, του οὐκ ἔστιν ἀγαθόν πλούτω δεκα Θιεία ἔστιν ὁ καὶ κακῶς χρῆσθαι Οὐκ ρ' ἀγαθὰν

πλουτος καὶ Θίεια.

485쪽

Eol. II, p. 146 Diog. L. VII, 106.422 Stob. Εcl. II, p. 104. Κοινότερον δε την ἀρετον διάθεσιν εἶναί φασι ψυχῆς σύμφωνον αυτὴ περὶ λον λ βίον των δ' ἀρετῶν τὰς μεν εἶναι πρωτα τα δε ταῖς πρώταις ποτεταγμενας' πρῶτας δε τετταρας εἶναι φρύνησιν, ωφροσυνον, ἀνδρείαν καὶ δικαιοσυνθν . b. P. 108. ταύτας μεν ουν τα ρηθείσας ἀρετα τελείας εἶναι λέγουσι περι τον βίον καὶ συνεστθκέναι εὐθεω0ημάτων Ελλας δε επιγίγνεσθαι ταύταις οs ετ τεχνας οὐσας ἀλλα δυνάμεις τινὰς επὶ τῆς ἀσκήσεως περιγιγνο- μενας, Ιον την γείαν της ψυχῆς και την ἀρτιοτ α και τὴν ἰσχον αὐτης καὶ το κάλλος β. - - πάσας δετας ρετὰς δύαι ἐπιμημα εἰσι και τέχναι κοινά τε θεωρήματα ἔχειν καὶ τελος -- αυτύ, Q και χωρίστους εἶναι τον γαρ μίαν ἔχοντα πάσας εχειν και τον καταμίαν πράττοντα κατα πάσας πράπτειν. πάσας γαρτας ἀρετα τα πασῶν βλέπειν καὶ τὰ ποτοαγμενα ἀλλήλαις .a Stoici virtutem non εξι esso, quemadmodum docebat Aristoteles, scd διάθεσιν statuebant, . Diog. L. VII, 89. 984 Stob. Ecl. II p. 98. Qua qua signification dictitur luculmatissina cor-

sint nervi a interri sunt, tu eminentum servare possit Madvig. lenim tuo editur numeris.

486쪽

Diog. L. VII, 127. 'Αρἐσκει δ' αὐτοις μηδεν μεσον έ23 εἶναι αρετης καὶ κακίας των Περιπατqτικῶν μεταξυ ρετῆς κα κακίας ιναι λεγόντων τὴν προκοπήν γαρδειν φασι θ ρθον εἶναι ξυλον ῆ στρεβλόν, ουτως η δικαιον θ αδικον, οὐτε δε δικαιέτερον οὐτε ἀδικώτερον, και επὶ τω ὰλλων ὁμοίως και μην την ἀρετην ρύσιππος μεν ἀποβλητήν, Κλεάνθης δε ἀναπόβλητον ὁ μευ ἀποβλητ ν δια μέθην και μελαγχολίαν, ὁ δ' ναπόβλητον δια βεβαιους καταλήψεις . κατ αυτην δε αἱρετην

487쪽

εἶναι αἰσW--α --ου κακῶς προυττομεν, λαν μύνον ὁ καλιν εἰδότες ἀγαθύν. τάρκη τ' εἶναι αὐτὴν προς εὐδαιμονίαν, καθά φησι Ζήνων καὶ ρύσια-πος -- πρώτω περὶ ρετῶν καὶ κάτων ἐν- δευτέρω περὶ ἀγαθῶν. m. E γαρ , φησίν, αὐτάρκης ἐστὶν ή μεγαλοψυχία προς τι πάντων περάνω ποιεῖν. ἔστι δε μερος της αὐετης αὐτάρκης σται καὶ λαρετὴ

προς εὐδαιμονίαν, καταφρονο α κα των δοκούντων

a Hoc non ita accipiendum, Maasi prorsus negaVerint esse προκοπῆν n. e. prosectum in ii tute sed negaDan προκοπην esse medium inter vi tem et vitium. Eo spectat sinitio de catulo sumtum supra in n. 421 not. a ex Cic de in III, 14 allatum V. Cnπ-sippus p Stou. Sem. III, 22. D δ' ἐπ ἄκρον, φησί, ποοκόπτων απαντα πάντως ἀποδίδωσιδε καθῆκονrα καὶ οὐδὲν παραλείπει. ον δε-osro βίον οὐκ εναί πω σησὶν εὐδαίμονα, dii' ἐπιγίγνεσθαι αὐr rην ευδαιμονίαν, orαν αἱ μέσαι πράξεις ανται προσλάβωσι οβέβαιον καὶ ἐκτικον καὶ ἰδίαν πῆξίν τινα λάβωσιν. .aodiato eodem spectare uo omnis of προηγμένου finitio, videlicet ut una iussorinulae rigor innineaturit emolliatur. Diversos proficientium gradu prosequitur Soneca p. 75, 6. - tim in is Cleanthes restrictiori disciplinae, Cnosippus laxiori saucinit. De no V. Simpl. in Cati fol. 102 A. Scuol in Arist. p. 86 b. PIut de Stoic Rep. 27. Ciu Cleantne saeiunt qua traditantur a Diog. L. VII, 18, coli. Cic. Tusc. III, 5. - Stoicus sapiens sentit ouidem dolorem et

incommodum omne , sed Vincitur no per illum, uippe fortiorem; Senec. p. 9. Possumus enim dolore et metu inici et nihilominus Superiores esse n. e. impeti eorum non au nos regi in agendis; muti de Conam Notii. 25. In noe cernitur tinpatientia diarita ouam vocabant sapientis, v. n. 426, not. D. Do avraρκem ireturis V. Cio. Parad. 2.

424 I log L. VII, IM. Ἐτι δε καθηκόν φασιν εἶναι οπραχθεν' εὐλογόν τιν' ἴσχει ἀπολογισμόν, οἷον ὁ κύ- λουθον ἐν το ζωη, περ καὶ ἐπὶ τα φυτα καὶ ζφα δια

τείνει ὁρῆσθαι γαρ κἀπὶ τούτων καθήκοντα. 108 κα

τωνομάσθαι δ' οsτως πο πρώτου Ζήνωνος, καθηκον

488쪽

- του κατά τινας κειν της προσονομασίας εἰλημμι- νης ἐνέργημα δ' αὐτο εἶναι ταῖς κατὰ φύσιν κατασκευαις οἰκεῖον των γὰρ καθ' ὁρμὴν ἐνεργουμε- τα μὲν καθήκοντα εἶναι τα δε παρὰ δ καθηκον τα δ' οὐτε καθηκοντα οὐτε παρὰ το καθηκον καθηκοντα μεν ομειναι ὁσα λύγος αἱρει ποιεῖν - ἔχει γονεῖς τιμὰν ἀδελ- τούς πατρίδα, συμπεριφέρε-αι φίλοις παρὰ δ καθηκον δε οσα, αἱρει λύγος, ῶς χει τα τοι-τα, γονέων ἀμελεῖν, δελφῶν ἀφροντιοτεῖν φίλοις μὴ συνδιατίθεσθαι, πατρίδα περορ- καὶ τα παραπλήσια I99 οὐτε δε καθήκοντα οὐτε παρὰ το καθηκον σὐ θ' αἱρε λέ- γος πράττειν μ' ἀπαγορεύει, οἷον κάρφος ἀνελέσθαι, γραφεῖον κρατεῖν η στλεγγίδα και τα μοι τούτοις. Stob. Ecl. p. 58. ων δε καθηκόντων τὰ μεν εἶναί φασι τέλεια -και κατορθώματα λέγεσθαι κατορ ματα ειναι τὰ κατ' αρετὴν ἐνεργήματα, οἷον το φρονεῖν, το δικαιοπραγεῖν. οὐκ εἶναι δε κατορθώματα τὰ μῆουτως ἔχοντα Osδε τέλεια καθήκοντα προσαγο-0εsουσιν, αλλὰ μεσα. Iον τὰ γαμεῖν το πρεσβεύειν, τὰ διαλέγεσθαι, τὰ τούτοις μοια. - - - δε τὼ παρὰ

τὰ καθηκον ἐν λογικο γιγνύμενον αμάρτ μα εἶναι τὰ δε

καθηκον τελειωθὲν κατόρθωμα γίγνεσθαι.

dum Chrysippum in n. 423. not. a. laudatum omnia osscia sunt μέσαι πράξεις et actiones rῶν προκοπrδντων, aroρθώματα autom

viiiiii des anini pertiirbationiblis disputant , inagnani

489쪽

pariem in iis paritendis et definierulis occupati sunt, utamur Stoicoratu de itioni Diis et paretitioni viis ciui minividentii in a quaestione versari aetitissime. 6. st igitur Zenonis hae definitio, it periurvatio sit, viodπάθος ille vicit, aversa a recta ratione contra nati Iraim animi comita otio quidam brevius, perit1rvationem esse

appetitiin Venementiorem Red venenaeutiorem lina volunt esse mi longius discesseruis nati irae constantia Partes autem periuruationiim volunt ex Goviis opinatis Donis nasci, ex Gouus opinatis malis. Ita esse viatilor: ex Douis libιdinem et laetitiam iit u laetitia praesen

iiiii Donoriun liuido nitiirorum, ex mali metum et aegritudinem na8ci censent, mellini futtiris, aegratii linem praesentiDii '. I. Onanes pertii rDationes tulicio

censent fieri et opinione . tami eas definiunt pressitis, ut intelligatii non imodo viani vitiosae, sed etiain quam in nostra in potestate. Est igitii amrsevdoopinio recens mali praesent1s, in mi inmitti contrahi- mi animo rectum esse videatiir, laetitia opinio recenguoni praesentis, In vi efferri rectitii esse videatiir metui opinim impendenti mali. mio L intolera Dile esse videatiir, libido opinio ventiiri boni, io sit ex usu

Iani praesens es8e tot adesse. Sed iae iiiiiic amias pie piniones pertiiruationun esse dixi non In eis pertiirhationes ollim posita esse miniint , verum illa etiam viae efficiuntii periurDation Diis ut aegritudomias inorstina alimiena doloris efficiat. metus recessitim viendain antini et stigant, laetitia profugam auaritatem, libio effrenatam appetentiana opinationem alitem mi an in omnes definitiones superiores ineli Sim s. Vollinc esse rini Decillani assensionem . S. omnium alitemperiitruationum sonteni esse dicitiit tintemperantiam, siae est a tota niente et a recta ratione desectio, sic aversa a praescriptione rationis, ut nitit imodo appeti-

490쪽

uoties animi nee regi rie contineri radiant. o. Expertiirhationibii auten primum morbi consuriintiiri iacvoeant illi νοσήματα , rami quae sitiit eis Ioruis contrarria viae lauunt ad ros cerias uiosam offensionenaa tune fastiditina deinde aegrotationes, tittite appellan

tur a Stoicis dρρωστήματα . nismi it in Opposita con

trariae offensiones. Hoc loco inaliun perii consitini tur a Stoicis . maxini a Cli sippo, d una inorvi corpo-rili coinparatii naorDomi in animi sii lutulo .

intemperantiani. Propterea Chrysippus πάθη κρίσεις εἶναι do- dehat, V. Diog. i. I. o. v ε γαρ φιλαργυρία πίληψίς ἐστe rosr αργύρων καὶον εἶναι καὶ ἡ μέθη, καὶ ἡ ἀκολαοία ὁμοίως καὶ rdua. - Sequitur singularum perluctationiali reconsus Sit ιlis

mo bis dicetiantur Ia nasci tutabantur cinctii Vclut O tina natiliuraui, μισανθρωπία te. Porro a ni orbi atquc ammtationiblis auinii distinguoliantii mitia et vitiosit , 'am definiebani esse liabituna aut