Historia philosophiae Graecae et Romanae

491쪽

Sto D Ecl. II. p. II6. Φασι δε και πάντα ποιεῖν τὸν σοφον κατα πάσας τας ἀρετάς πασαν γα πραξιν τε- λείαν αὐτο εἶναι δι καὶ μηδεμίαν πολελεῖφθαι ρε- τῆς ' ακολούθως γαρ τούτοις δογματίζουσι καὶ οτι κατανοον ἔχων καὶ διαλεκτικῶς ' ποιει καὶ συμποτικῶς καιερωτικῶς b. p. 120 τι γαρ κατα λόγον ρθιν επι- τελειν πάντα καὶ οἷον κατ' ἀρετήν, περὶ λον ὁσαν τον

βίον τεχνην ἀκύλουθον ήθησαν τω περὶ του πάντ ευποιεῖν τι σοφον δόγμα ' κατα ὀ ἀνάλογοι δε καὶ τω

φαθλον πάντα ὁσα ποιει κακῶς ποιεῖν και κατὰ πάσας τας κακίας φιλομουσίαν δε και φιλογραμματείαν καὶ φιλιππίαν καὶ φιλοκυνηγίαν καὶ καθόλου τας ' Ἀγκυκλίους λεγομένας τεχνας επιτηδεύματα με καλ σιν επιστήμας δ' οὐ, εν ταῖς σπουδαίαις ξεσι ταλα καταλείποντες ' και ἀκολούθως μύνον τὰ σοφὼν φιλύμουσον εἶναι λέγουσι καὶ φιλογράμματον καὶ ἐπὶ τ- ὰλλων κατα ὀ ἀνάλογον τύ τε επιτηδευμα τουτον επιγράφουοι τὰν τρω

πον Ἀδὰν δια τέχνης μέρου ἄγουσαν επὶ τὴν κατ ρει τῆν' . μόνον δε φασι τὰν σοφὰν και μάντιν ἀγαθὼν ειναι

κα ποιπὴν και γήτορα καὶ διαλεκτικὰ καὶ κριτικύν, υπάντα δε δια τὼ προσδεῖσθαι ει. ' τινα τούτων καὶ

492쪽

θεωρημάτων πιυμ ανα ψεως. b. p. 22. εγουσι δεκα ἱερεα μύνον εἶναι τον σοφόν - λον δε μηδένα ' ον γαρ ἱερεα εἶναι δεῖν ἔμπειυον νύμων των περὶ θυσίας καὶ εὐχὰς και καθαρμους και δρέσεις - πειτα τὰ τοιαπιτα προς δε τούτοις καὶ Ελλων, διά τε το εὐσεβείας δεῖσθαι καὶ ἐμπειρίας της των θεῶν θεραπείας καὶ ἐντος εἶναι τῆς φύσεως τῆς θείας ' μηδεν δέ τι τούτωνυπάρχειν των φαύλων, διὰ καὶ πάντας ινα τοις φρονας ἀσεβεῖς. b. p. 124. ἔτι δὲ λέγουσι παντα αὐλον

μαίνεσθαι, ἄγνοιαν ἔχοντα αὐτου και των καθ' αὐτόν, οπερ ἐστι μανία .

a Quidquid agit sapiens, arόρθωμα est, . n. 424, not. Ei

Vides duo quasi genera nominum opponi, bonorum et minorum. In illo omne via tutes, omnes altiles , in nos omnia vitia, omnia opprobria munulantur, v Stob. cI. II, p. 198. ρέσκει γὰρ r ra Zηνωνι καὶ οις π avto Στωὶ κοῖς φιλοσόφοις δυο γένη rῶν ανθρώπων εἶναι, το μεν ων σπουδαίων- δε τῶν φαυλων, καὶ ο μεν τῶν σπουδαίων διὰ πανro rου βίου χρῆσθαι αις ἀρε- rau, b δε τῶν φαύλων ταῖς κακίαις etc. De laudibus bonorum

493쪽

mni inter sapiculas ninia coniumnia Stob. Ecl. II, p. 204. καὶ σν

νανεων πένηr - καὶ οὐλοι . Paradoxon uno in ista doctrina inest, eo efficitur quoi sit Dati sapientem nanibus iletutibus absolutum . . ad niore et osticia ut solute intelligentem esse, etiarnsi homo natus sit nudi tuo humani ab so alienum lia a ne tuo sapiat omnia uuae possunt doceri, velut ui nostro loco encycliamni aditiuin i iidis esse dii itiir. iii argunteiii congratenter sapientem Statue in ne pie salii posse neque delin quero uicoiana nemio id irco poenitontiana agore inquam, Stob. Eol. II, p. 232 soti. Omnia eum Douo per inninuo a lego potestatem hauere, Diog. L. VII, 12b, otiamsi tuapite et olbscene agere videatur, v Dire L. VII, 188.

Ep. XII ex tr. yanitis te gratias, o Nemo in ita Oieri ,otest. Cotomini si sapientes uia qui XStiterant interi galaantiir, O ntem, Antistiterioni, Diogenem proxinaos filisse affrinauant, Dic g. L. VII, 91. Consui natu sapiente si unquani exstiterant, Iieatiorilaus uos sor- fasso Pris oriun saeculoruin aetati Dus exstitisse.

κα μὴ θεσει. πύμενον δε τούτοις πάρχειν καὶ το πολιτευεσθαι τον σοφὸν καὶ μάλιστα εν ταῖς τοιαύταις πολιτείαις ταῖς εμφαινουσαι τινὰ προκοπὴν προς τὰς τελείας πολιτείας, και τὰ νομοθετεῖν τε καὶ το παδευειν

ἀνθρωπους, ἔτι δε συγγράφειν τὰ δυνάμενα φελειν

τους ἐντυγχάνοντας τοι γράμμασιν οἰκεῖον εἶναι τοις οπουδαίοις και ὀ συγκαταβαίνειν και εις γάμον και εἰς τεκνογονίαν και αὐτο χάριν καὶ τῆς πατρίδος, καιἈπο- μενειν εὐι ταύτης, ἀν ὴ μετρια καὶ πύνους - θάνατον ' Diog. L. Vi I, 24. εγουσι δε καὶ τhν φιλίανεν μύνοις τοις οπουδαίοις εἶναι, δια τῆν μοιότητα ' φασιν αυτω κοινωνίαν τινὰ εινα των κατὰ τον βίον χρω- μενων μῶν τοῖς φίλοις ς αυτοῖς Siob. cl. l. e.

494쪽

p. 88 Οἰκονομικι δ' εἶναι μόνον λεγουσι τον σπουδαῖον καὶ ἀγαθῖν οἰκονύμον, τι δὲ χρηματιστικόν .

a De republica in niuuam et Zeno et Cloanthes otin sippus commentati erant, anaen sicut ipsi vitam suam peregre t in otio egerint, ita nihil quod ad usum popularem atque civilem attinuerit ab iis exposituli sivisso testatur Cic. Lem. III, 6, os tui. de St. Rep. 2. uae prae ceteris inclariterat respubliea Zenonis, ad Cyniconii placita illa composita et cosmopolitiain tunice commenidans, singulas civitates magis resolvebat ouam stanitieuat, V. L. VII, 4 Plutiis lex Fori. I, 6. Καὶ μην η πολυ αυμαζομένη πολιrem ros rην Σrωὶ κῶν αιρεσιν καταβαλομένου Ζηνω- νος εἰς ι rosr συνrείνει κεφάiaιον, να μη κατὰ πόὶεις μηδὲ καrὰ δήμους οἰκῶμεν ιδίοις ἔκαστοι διωρισμένοι δικαίοι, αλλὰ πάνrαὐ

ῶσπερ αγέλης συννόμου νόμω κοιν συνερεφομένης. Simile eomam Uam moro et consuetitilina nominum recepta erant fastidium praeso serenat politia Chrysippi, cuius Dagnani V M. Bagmn. p. 331 sqq. b Stob. II, p. 184. ην τε μόνοιαν ἐπιorήμην εἶναι κοινῶν αγαθων, δι καὶ ους σπουδαίους πάντας ὁμονοεῖν ἀλλήλοις, διαr συμφωνεῖν ἐν Οις κατὰ τον βίον. Cic. N. D. I, 44. Stolai cemen sapiente sapientiuus etiam uotis esse amicos Ninu est eriimvirorue maOilius, pian oui ad plus erit Micumque eri minuuntio nobis uige r. Eodem lacit piod omnia inter sapientes communia esse praecipioDant, etiam mulieres, v. Diog. L. VII, 32 sq. 124. - Oeconomica pertinet ad rem domesticam, oeconomia ad reniri sileam, onromatistica ad quaestum V. Stob. l. c. sqq. ubi inter alia: ὁ δὲ χρημαrίζεσθαί τινες με μέσον εινα ειπον ινὲς δὲ dorεων - μόνον δὲ τον πουδαῖον ανδρα χρημαrισrικον εἶναι, γνώσκονrα φ ων ργαrιστέον καὶ πόr καὶ πῶς καὶ μέχρι πore. In victu et moribus mirum est quantum Cynicomam praeceptis Obsecuti Sunt, V. Sexti Emp. Iyp Pyren III, 198 m. 2454 H.

Diog. L. VII, 3. 121 1874m. 2. S tot ei posteriore S.

a. Bootnus Zono Tarsensis Diogenes Babylonius.

Philo d. Incore. Illind. 0 p. 49δ. Mang. 6σος ρογουν καὶ Ποσειδώνιος καὶ Παναίτιος νδρες ἐν τοις Στωλοῖς δόγμασιν ἰσχυκότες. τε θεύλζπτοι τὰς εκπυοίσεις καὶ παλιγγενεσίας καταλιπέντες, προς θειότερον

ωγμα τὰ της ἀφθαρσίας το κόσμου παντὰς ηὐτομολη

495쪽

σαν λέγεται δε καὶ ιογένει ), νίκα νέος ν συγγρα

ψάμενος κατὰ το παντελες τοῖς ἔνδοθεν.

De oesti aetate incertum est, nam ex Diogeneo. VII, Manilngua conclusio est; sed cf. Menag ad Diog. L. VII, 143. C ter os constat Cnosippo iuniores fuisse. o Posidoni Panaetio v. n. 430 434. Diogenes, quem dicit Philo, est Bauvlonius, Chir sippi et hic auditor, unus ex legatis qui Romam ab Ainoniensitius missi sunt, . infra n. 442, not. b. n. 450, ad quem disciplina a Zenone transiisse videtur, c s. Cic. do Div. I, 3 vana. unde de Panaetio p. 16 31 sqq.; risono oraehunge p. 360 482 vi et do omni Stoicorum inferioriana successione unipi in Commenti Acad. Beri I. a. 1842, p. 10 sqq. Argumenta Boe in enumerat Phil I. I. 16, p. 503 sqq. Quae si octo intelligimus, videtur ille sibi cavere voluisse ne mundum in cornvustione prorsus dissolvi statueret, os Sion. Ecl. I, p. 390 Pluti de l. II, 9. In iis quae de Diogeno Bativioni adiiciuntur ἔνδοθεν sunt Stoici interioris admissionia. Sensus Diogenes una iuvenis erat antiqui ea toleos sequebatur, deinde ad Boein placita delatus est. Dicitur autem etiam Zeno Tarsensis , Chresippi discipulus ac successor, de conaruistione mundi duintasse, v. Arrius Didvinus ap. usOD. r. v. XV, 18. Contra Antipater Tamensis, uua erat Diogenis discipulus, coninustioni denuo patrocinatus est, Dion L. VII, 142.

429 Sii Has. Παναίτιος - Ῥύδιος φιλωοφος Στωλύς Αιογένους γνώριμος , ο καθ πήσατο του Σκιπίωνος του ἐπικληθέντος Ἀφρικανου μετὰ Πολύβιον Μεγαλο- σωλίτην ἐτελεύτησε δ' ἐν μναις -- φέρεται αὐ-το βιβλία φιλόσοφα πλεῖστα .

rastinus qua de duovus Panaetiis Stoicis, senior et iuniore, apud Suidam traduntiar, aperto commenticia v. an Loden disputatio nistorico critica Panaetio nodio, Iuu . Bat. 1802, p. 6 sqq. a Praaeter Diogenena sertur Antipatrum audivisse Cic. de Div. I, 3. Diogenes eum conciliavit in ili, Laelius Scipioni, te de Fin. II, 3. - multomin praeter Scipionem Romanorum nouitium familiaritate florisit, V. Ciceronis testimonia ap. Loden p. 38 sqq., 5 sqq. Aetatis spatium duovus tempora uua continetur, quot una ' Se αυτομολῆσαι προς δόγμα ro ' ἀφθαρσίας κόσμου. Ita

non opus est lacuna, quae indieatur in editionidus post a δοθεν , t ovit in odicinus.

496쪽

prius transegii apud Romanos, posteri apud Athenienses, ulsi postoynthinarantipatri Tarsensis seliola Stoicae praesuisso videturi o Anto reti pia nominandum opus περὶ ο καθηκονroς, do officiis, quod inchoatum elimaeriit, unde suum de Ossiciis opus et oravit Cicero, V. de T III, 2, ad Att. XVI, 11. uam de leginus et do republica accuratfixis inquisivit v. io LicG. III, 6. In eloquendo populari in quandam elogantiam semitus est, V. Cie de in IV, 28. Qtιam Io in sc Stoicoruni tristitiam Uιe meritatem et My ens Panaetius nec aeerbitat uisententiamιn nec disserendi spinas probavit fui ore in Bero genere niatior in Hiero Euatrior , se Fo Ῥιehiaraia in ore Platonem, Aristotele ι, Xenocratem, Theophraat m, L Misartatini, ut priua a ripta deelarant. De Oft. II, 10. Popul inrua enim et relua est agendum et usuaria Mim o ianu de opinione populari, dple eodem modo fecit Panaetitis. De etera scriptis v. Lynden P. 114 sori.

Cie Div. l 3. Sed a Stolei vel princeps iiis 30 disciplinae degeneravit anaetitis nec inienatigiis inst negare vini esses disinartili sed diibitare se

CL Cio. c. r. II, 33. Minus accurato log L. VII, 149. ὁ μεν γὰρ Ιαναδειος ἀνυπόσrαrον rην so. ' μα πικήν φησιν. Panaetium et de combustione nuindi haesitasse intellismur ex n. 428;es Cic. domat. D. II, 46. Erat igitur hic ceteris Stoicis ad dubitandum proclivior et a superstitionibus remotior.Diog. L. Vil 128. V μέντοι Παυαίτιος καὶ Ποσει- 431δώνιος οὐκ αυτάρκη λέγουσι την ἀρετήν, ἀλλα χρείαν εἶναί φασι καὶ πιείας καὶ χορηγίας καὶ ἰσχύος. Geli. Noeti Ai Xu, 5, 10 Ἀναλγοσία enim a te ἀπάθεια

non meo tantuni, inquit sc Tauriis , sed iomin lanieliam ex eadem porticii mutentioraim Omlnuni, sicuti iudicio Panaetii gravis atque docti viri, improbata abiectavi est. Sext Emp. adv. Main. XI, 13. Παναίτιος

δέ τινα μεν se. δονήν φησι, κατα φυσιν πάρχειν τινα δε παρὰ φυσιν. Seneca p. 16, 4. leganter

mihi videtur anaetius respoitilisse adolescentulo cuidani quaerenti an sapiens amatiiriis esset sapiente, Inquii videbimus mihi et tibi, qui adhuc a sapiente D6 ire by Ooste

497쪽

longe ii stimus, non si committem lini ut inel danaiis inritu coninanta in Hirpotentetur, altera enaancipatam vilem

Miles aliaetiuin otiatri in inoribus missis superioririn paradoxis qua adlison nauneni liominum usum et vitam accommodatiori et fructuosiora essent laeeepisSe. c. Posidonius.

432 Sitidas. Ποσειδώνιος, παμευς εκ Συρίας η Ῥύδιος, φιλόσοφος τωῖκύς ος επεκλήθη 'Aθλητής σχολὴν δ'εσχεν ἐν Ῥόδω- δι-οχος γεγον- και μαθητὴς Παναιτίου. λθε δε και εἰς Ῥώμην επὶ Μουρκου Μαρκέλλου. ἔγραψε πολλά h.

a Rhi Mn eum praeter alios Romanos Cicero et Pompein audierant, Cic. Tusc. II, 2b de M. D. I, 3. 4. - Do scriptis v. Bahe Posi lonii Rhodii rotissmia doctrinae Iuugd. B. 1810 c. 5, p. 2354 im retinent ea et ad plutosoplatani et ad historian geographianimae, quam illustravit opere Historiariini Inagii ac diffuso, ei Balce p. 249 sqq. Strabo , qui eo utitur cisaepe nominat unarῶν καθ' ημὼ φαυούσων πολυμαθέorato v. Fecerat itinera longi qua historiani lue naturalem et geonistriam optimo callebat, itide Galentis do lac Hippocri o Plat. VIII, p. 652 uelin. ooε - νιος ὁ ἐπισr μονικώraro rῶν Σrωὶ κῶν δια ὁ γεγυμ 1 octa intὰ γεωμεrρίαν. lomaenuli genero Strab. III, p. 147, qui diei Posidonium D ἀπέχεσθαι η συνήθους ηωρείας ἁλὶ συνειθου- aia raῖς περβολαῖς . atquc eum ad exemplum magistri orationi aliquantum tribuisse e tur cum ex fragmentis tum ex aliis test,inonus, Volui Cio Tusc. II, 25, Senec. p. 90 V. Balce p. 30 sqq.

433 Diog. I. VII, 129 οκεῖ δ' αὐτοῖς - τοις Σμῖλκοῖς μήτε οι την διαφωνίαν ἀφίσταοθαι φιλοσοφίας, επε τω λύγω τοίτω προλείψειν λον τον βίον ῶς καὶ

Ποσειδῶνιύς φησιν ἐν τοiς προτρεπτικοῖς.

Do dissensionibus philosophoriam quod monet uiuo no studuerituas aptissima quaeque o divei sis scholis eligerulo removi ro a solvere; cris constat Posidonium, eis in ud iisdam niuitiiores Stoico niagis etiam iiiiiiii Panaetitis scilitubatur desciaticliat ni in divinationeni, Cic. clo iv. I, 3, ct inundi conibustioneni, etsi hanc

alio sensu atque superiores nocipiebat v. n. 428- 434.3, innien

498쪽

in aliis ab Aristotele atquo Platone pependisse Aristotelem praesertim in iis sed alii via disputauat de singulis naturae rebus. Sti ab II, p. 104. πολυ γαρ or et aδειοὶπικὸν παρ' υtω καnto Uρtororεχίζον, περ ἐκκχίνουon οἱ μέreροι διαδεην ἐπίκρυψιν ταναιrtari s et n. 43b, not. Platoni eum studuisse erisitur vel ex eo quod ediderat ἐξηγησιν tos 2άτωνος ιμαίου , es. Sexti Emp. adv. Matti. VII, 3; ake p. 238 sqq. cs Galen domippocr et Plat Plac. IV, p. 421. uti vio etiam ad Putnagoram sua pi uita revocare conauatur, Galen. I. I. p. 25, ut erat omnino anti- Uaommunitosophoriani admirator Diog. L. VII, 1 Senec. Ep. m. Quod exemplum secuti quantum posteriores Stoici conciliandis H-losopnomana placitis indulserint, potissimum Stoicorrum et Peripateticorum, exemplo est Iine domundo, at inter Aristotelicos sertur, v. ZeIIer Phil . . Grireh. III, p. 355 sqq.

XV, 40 V. supra n. 428. Falsum igitur de Posidonio esse videtur mio illo loco traditum vidicimus a Mono; nam διάλυσιν Possedonii dicterra H ἐκπυρωσε ceteroriim Stoicorum ut cum Bahio I. I. p. 50 statuamus non est idonea ratio. Ceteriam ex nostro loco apparet Posidonium non solum do inani ad antiquiorinus Stoicis dis

crepasso , verum etiam de rudus incorporabilinus.

Galen it, Hipp. et Plat Plac. IV, p. 21 uelin. AD 435 τό τε sc ὁ Ποσειδώνιος δείκνυσιν, υπι θυμου και ἐπιθυμίας γίγνεται τα πάθη. b. p. 24. οὐδε γαρ υ- τως ἐναργες ἐστιν τ δυνάμεις τινας ἐν ταῖς μετε-

ραις εἶναι ψυχαῖς ἐφιεμενα φsσει, τὴν μεν δμης την

δε κράτους και νίκης - ναργῶς ὁρασθαί φησι καν τοῖς ἀλλοις φοις ὁ Ποσειδώνιος. b. V, p. 476. 'Oσα μεν οὐ τῶν φων δυσκίνη ἐστι και προσπεφυκότα δίκην φυτῶν πέτραις η τισιν ἐτεροις τοιουτοις ἐπιθυμία μήνοὶ διοικεῖσθαι λεγει sc ὁ Ποσειδώνιος αὐτά, τα συλλατα λογα σύμπαντα ταῖς δυνάμεσιν ἀμφοτεραι χρῆσθαι, τη τ' ἐπιθυμητικη και η θυμοειδεῖ, τον ἀνθρωπον δε

499쪽

μόνον ταῖς τρισί, προσειληφόναι γαρ καὶ την λογιστικην ἀρχήν.

His disputabat adversus Cnosippum Zenonem vero et Ieminem secum sentire dicebat, I. I. p. 475 s. In ceteris se*1ebatur Platonem et Aristotelem, aut iusti commutatis nonnullis et ita ut principale illud Stoicoriim decretum, omnia in anima ab una eademque V proficisci, non deserendum esse declararet. V. I. I. p. 1, ὁ δ' Ἀριotorian τε καὶ δ Ποοειδώνιος εἴδομεν η ἐρη ψυχῆς ουκονομάζουσιν, δυνάμεις δ' εἶναι φαο μιὰς οὐσίας εκ ζ καρδίαρορμωμενης. Quantum hae pertineant ad doctrinam de morinus ipse animadvertit I. I. p. 421 ib. V p. 469. lium locum, in quo ab antiquioribus Stoicis dissenserit, indicat Diog. i. VII, 128,

V. n. 431.

A CADEMICI NOVI.

I. De diversis Academias.

436 Sext Enip. Pyrrh. 'p. I, 220. καδημίαι δε γεγόνασιν, ως φασιν οἱ πλείους μέν, τρεις , καὶ μία μεν καὶαρχαιοτατ η των περὶ Πλάτωνα, δευτέρα δε καὶ μεση των περὶ Αρκεσίλαον τον ἀκουστὴ ν Πολεμωνος, τρίτη δε καὶ νεα η των περὶ Καρνεάδην καὶ Κλειτόμαχον ἔνιοι δε καὶ τετάρτην προστιθέασι των περὶ Φίλωνα καὶ χαρομίδαν τινες δε και πεμπτην καταλεγουσι των ' περὶ αδνυντίοχον.

Conspirat Numenius p. iaseia r. v. XIV, 4. Diogenes contra I, 19 IV, 9 Lacydeni fundatorem nova Academiae appellat, eo nomine ut videtur, imo ni alio atque priores loco Aorulereseos conm egare solebat. R. 60. Nonnnili duplicem dumtaxat Academiam fuisse voluerunt, veterem et novam Cic.-Orat. IV, 18;Ac post I, 12; de in V, 3; meto p Augustin. Civ. D. XIX, 1, 3.

500쪽

2. Arcesilas.

Diog. L. t V, 28. 'Αρκεσίλαος - Πιτάνης τῆς Αἰολίδος. 437ουτός ἐστιν ὁ τῆς μέσης καδημίας κατάρξας πρῶτος

ἐπισχων τα ἀποφάσεις δια τα ἐναντυύτητας των λέγων. πρῶτος δε και ἐς κάτερον πεχείρησε και πρῶτος του λόγον ἐκίνησε τον πο Πλάτωνος παραδεδομενον καιεποίησε δι' ερωτήσεως και ἀποκρίσεως ριστικώτερον ει Ἐκουσε δε κατ ρχας μεν Αὐτολύκου του μαθηματικου, πολίτου τυγχάνοντος, πριν ἀπαίρειν εἰς θη- νας - πειτα Σάνθου του 'Aθηταίου μουσικον ' μενον Θεοφράστου διήκουσεν ἔπειτα μετῆλθεν εἰς κα μίαν προς μάντορα , 30. να καὶ τον Θεόφραστον κνιζόμενον φασιν ειπεῖν ς είφυὴς καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθος τῆς διατριβὴς εἶ νεανίσκος καὶ γα εν τοις λύγοις ἐμβριθέστατος καὶ φιλογράμματος ἱκανῶς γενύμενος πτετο καὶ ποιητικῆς. 32. Κράτητος δε εκλιπέντος κατέσχε την σχολήν, ἐκχωρήσαντος αὐτω Σωκρατίδου τινός. δια δε τι περὶ πάντων ἐπέχειν οὐδε βιβλίον, φασί τινες, συνεγραψεν . 45. ὁ δὲ προειρημενος φιλόσοφος, καθά φησιν πολλόδωρος εν μονικοῖς, κμαζε περὶ την

εἰκοστην καὶ κατοστην ολυμπιάδα .a Cic. do lat. III, 18 quem sc Arcesilain Yferunt eaeianis quodam usum lepore Gendi Frinium Distituisse pinruet an id si id Socratior ni-inis non m id ipse sentiret ostendere, sed matra id NιOd et metae a gentire dixisset disputare. - b Athenis etiam IIipponie In geornetram audivit, Diog. L. IV, 32. - Disput Ii etd itandi studio instutus esso dicitur initiatione Menodem et Diodori et Pyrahonis Diog. I. IV, 33 Numenius p. Euseb. r. V. XIV, 5, 6 Sext. En p. voli Hup. I, 234. Sed in iisdem etiam Platoni assidue stitituisse nareatur. Do Crantore, supran. 302, noti c. d Idem perhubet Iut do Forti Alex. I, 4. Alii ad Arcesilam eormni operiam alimro resemini, quae vigo antoris esse dicebantur, Diog. L. IV, 24. - Mortuus esse dicitur septuagesimo quinto Vitae anno, Diog. I. IV, 44 Lacydes autem, has discipulus, soli iam accepisso fertur l. 134 4 Diog. L. IV, 1 undo perspicuum est Arcesilia eo anno, maen dicit pollodoriis XI maxinatim annos natum fuisse, quae aetas minor est quam iit florentissima 31.