Historia philosophiae Graecae et Romanae

51쪽

Coartavit Diogenes quae plenius eguntur apud Simplicium I. l. c . Sinipi de Coel. f. 145. λέγει γαρ διι ην δμον πήγr χρῆ-

άπλουν εἶναι καὶ μιγῆ τε καὶ καθαρόν. ἀποδοωσι δ' ἄμφω θαὐτῆ ρχῆ, ὁ τε γιγνώσκειν και ὁ κινεῖν. Adde de n. III, 4 et quae ad locum subsequentem disputat reter i. c. p. 54 sqq.Anaxag. p. Simpl. lat. 33b. 35 a. α μενυλλα παν- τὰ μοῖραν μετέχει, ) νέος δε εστιν πειρον και αυτO- κρατες καὶ μεμικται οὐδεν χρήματι, ἀλλα μουνος αυ-

τὰς ' εφ' εωυτο εστιν εἰ μη γαρ ετ εωυτο ην, αλλὰ τεω μεμικτο λλω μετεῖχεν αν πάντων χρημάτων. εἰ ἐμεμικτύ τεω εν παντι γαρ παντὼς μοιρα ἔνεστιν, σπερ ἐν τοῖσι πρόσθεν μοι λελεκται καὶ αν hεκώλυεν αί- τὀν τα συμμεμιγμενα, στε μηδενὼς χρηματος κρατέειν ωolως, ῶς καὶ μουνον ἐύντα ἐφ εωυτοO. ἔστι γαρ λεπτότατόν ς τε πάντων χρημάτων καὶ καθαρώτατον καὶ

γνώμην γε περὶ παντὰς πασαν ἴσχει και ἰσχυε μέγιστον. - γε ' ψυχην χει καὶ μέζω καὶ ελάσσω 'l'l'ὶ πάντων νέος κρατέει καὶ τῆς περιχωρηοιος τῆς συμπάσης νύος εκράτησεν. στε περιχωρησαι τhν αὐχήν. καὶ πρῶτον

ἀπωτου σμικρου φρεατο περιχωρησαι. ἔπειτεν πλεον περιεχώρεε 'u' ), καὶ περιχωρήσει ἐπι πλεον και τα συμμισγόμενά τε και ἀποκρινύμενα κα ὶ διακρινέμεiaπάντα

52쪽

ἔγνω νόος καὶ ὁκοῖα ἔμελλε ἔσεσθαι και ὁκοῖα ν καὶβσσα' - ἔστι καὶ ὁκοῖα ἔσται, πὰντα διεκοσμοσε νύος καὶ την περιχώρησιν ταυτην. νον περιχωρεε τά τεῶστρα καὶ ὁ ηελιος καὶ σελήνη καὶ ὁ ζ καὶ ὁ αἰθηρ

οί ἀποκρινόμενοι ' η ὁ περιχώρησις αὐτη ' εποίησεν ἀποκρίνεσθαι καὶ ποκρίνεται πύ τε το ἀραιο τοπυκνον καὶ π το ψυχρο τ θερμὸν καὶ ἀπ&το ζοφερου το λαμπρὰν καὶ π - διερο τὼ ξηρόν μοῖραι δε πολλαὶ πολλῶν εἰσί. παντάπασι δε οὐδεν ἀποκρίνεται οὐδε διακρίνεται δ' ' Ἀτερον ἀπδ το ἐτέρου ' πλhννίου νόος δε πὰς ὁμοχ εστι, καὶ ὁ μέζων καὶ λελάσσων. τερον δε οὐδεν εστιν ὁμοῖον οὐδενὶ ετέρν' - ἀλλ' Θεων'' πλεῖστα ενι, ταμ ενδολύτατα Τν ἔκαστόνεστι καὶ ην.

53쪽

Theog. 24, similia; impl. hys sol. 674. κινεομένων δε καὶ

ἀρχοειδη ταυτα και πλοέστατα αποκρίνεσθαι λέγει ὰλλα δε τούτων συνθετώτερα ποτε με συμπήγνυσθαι λεγει ς συνθετα, ποτε ὁ ἀποκρίνεσθαι ῶς την γην. ολ γάρ φησιν , - τουτεων ἀποκρινομενων συμπήγνυται γη ' κ μεν γαρ των νεφελέων δωρ ἀποκρίνεται ε δε του δατο γη, ε δε της γῆς λίθοι συμπήγνυνται - του ψυχρου - ουτοι δε ἐκχωρεουσι μαλλον τουsδατος ).a laxiosorar non sunt ea, qua ex simplicissimis eoimposita sunt, sed ea, qua primo quoque et linplicissimo motu oriuntur. Priuium enim aer et nother fecerinantur, quibus iam coniunctissima si in sidera atquc so et luna, os n. 0 et haec in n. 53. ta

κριμένοι. I einde ex nutribus i. e. ex aere esseret aqua consistittera a te. Solem, lunarii, reliqua sidcra lapides esse ignitos atque Sehor sex Hippol. I. . insori vult aio 1 πρόν. - CL Simpl. fol. s. si, ubi legitur 1ίθος νμπῆγγνrat quoi placuit Sehormio.

54쪽

pellucente putabat, V. Dion I. II, 12, Hippolyti , , Plut Lysand 12, t. mi. II, 3, 3 cs Plato uere. XII, p. 367 C. τὰ γὰρ

ται λέγοντες οἱ περὶ ' μαξαγόραν το ς περὶ Ἐμπεδοκλέα. μεν γάρ, σι υ καὶ δωρ καὶ ἀερα καὶ γῆν τοι - χεῖα τέσσαρα καὶ πλα εἶναι μαλλον αὶ σάρκα καὶ δοτουν

και τὰ τοιαίτα των ὁμοιομερῶν , οἱ δε ταὐτα μεν πλακα στοιχεῖα γην δε καὶ πυρ και δωρ και ἀερα σύνθετα πανσπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων.

Arist. Gen. nisi I, 18. Ἀναξαγόρας μεν γὰρ ευχθως φησὶ σάρκας ἐκ της τροφῆς προσιέναι-αῖς σαρξίν.

νοι - οὐκ εστιν se. ὁ κενύω βοέλονται λεγειν οἱ θρωποι κενον, οὐτ' ἐξελέγχουσιν ἀλλ άμαρτὰνοντες λεγουσιν, σπερ Ἀναξαγύρας καὶ οἱ τοὐτον τὴν τρύπον λέγχοντες επιδεικνυουσι γὰρ τι ἔστι τι ὁ αήλ στρεβλο τε τους ἀσκους καὶ δεικνύντες, ἰσχυρὸς ἀζ καὶ ναπολαμβάνοντες ἐν ταῖς κλεψυδρας. Theopni'. Hist. lant lII, 2. ναξαγόρας μεν-ὐν 57 ἀερα πάντων φάσκων ἔχειν σπέρματα καὶ ταsτα συγκαταφερέμενα τω δατι γενναν τὰ τυτά. Diog. .. I s. μα γενεσθαι ξ γρο καὶ θερμο καὶ γεώδους στε - ρον ὁ ἐξ ἀλλήλων ' Pliit , ii Nat. I. Ζωον γὰρ ἔγγειον ὁ φυτὴν εἶναι οἱ περὶ - ναξαγόραν - οἴονται. Amst de lant. I. l. D με Ἀναξαγύ0ας καὶ ζῶα ιναι se. τὰ φυτὰ καὶ δεσθαι καὶ λυπεῖσθαι εἶπε θ τε

55쪽

ἀπορροή των φέλλων και τ' αὐξησε τομο ἐκλαμβάνων. καὶ νοθν και γνῶσιν ειπε ἔχειν τα φυτά

a D animaliniis os Hippol. I, 8, Irenaeus ad . Uno II, 4. Anaxagora autem, domnatizavit faeta animali deridentibus coelo in terram seminino. f. in Anaximandro n. 22. - , Eo diueriint res animatae ab inanimatis, maod in illis inest intellectiis, uui sis et pro anima et pro ratione si V Anaxag. p. Simpl. Phys sol. 3ba. εν πανr παντος μοῖρα ειεor πλην νόο ἔστιν ισι δε καὶ γόος re. Stob. Ecl. I, p. 790, in naxagoras uni aliis imonii docuisso Doaθει εἰσκρίνεσίωι ον νονν. Addo quae ex Aristotcle altilantia n. 52, not. Hominem a ceteras animalibus nonnisi eo diuoreo consenat, mrod corpore aptiore uteretur, V. st. d. Paret. Anim IV, 10. ναξαγόρας μεν ον ' φησι δια οχεῖρας εχειν φρονιμώrarον εἶναι των ωων ανθρωπον , os Pirit. M Frat Ana. 2, do oriun. 3. Noqii in sola terea, sed etiani insideriuus animalia rationalia existere docenat V. Simpl. Pnys sol. 8a 33li Diog. L. II, 8 Vippoly . I, 8. Ipsam rationei parmidistinxisse uiemoratur a senstinas, Aristi Meti , . Ἀναξαγόρου δικαι ἀπος θεγμα μιημονευεω πρo res grαίρων τενάς, or roια 'r' αὐτοῖς ἔσται- δνra L αν πολάβωσιν. o. Cio. o. I, 12.

τος Ἀναξα ρας ς ἀσθενεῖς διαβάλλων - αἰσθήσεις - ἀφαυρωπος αὐτῶν, φησίν, ἡ δυνατοί ἐσμεν κρίνειν τἀληθές τίθησί τε πίστιν αὐτῶν της ἀπιστίας την πα9α μικρον των χρωμάτων ἐξαλλαγηπι εἰ γαρ δύο λήβοιμεν χρῶματα μέλαν και λευκόν εἶτα ἐκ θατερου εἰς θάτερον κατα σταγόνα παρεκχεχιμεν οὐ δυνησεται φωις διακρι- νειν τα παρα μικρον μεταβολάς, καίπερ προς τὴν φύσιν ποκειμένας.

Sequuntur iae ex eo 'Io omnia mixtion et discretiove se-Ininuria priuior in fieri , avae semina tali parva esse doceDat ut oculis eriti non possent, δια μικρόrηrα ων γκων ἐξ ἀναιo ruris Pημῖγ, ut ait Aristi Phys I, 4 do Coelo III, 3. inilominus sensibus nos ducibus uti posse sintnulint ad ea, quae in nixtiouo aut vore inessent ut ante cetera parte praepollerent, diiudicanda.V. Illici ci do ei . at. I, 875 Sq l. L νω ἰ Anaxagoras ibi su- ut omνιiDtis omnis e putet unitata resus lati are, sed intia limarere nutu, mittis in plurinia mixto D mayis in promtu pri-

56쪽

s. io AEn es polloniates.

Apollonia, quam Diogenes patriam haDuit, erat Creta innulae oppidum, . Steph. B. v. Ἀπολλωνία. De aetate . Clint. F. H. s. ann. 68 o app. XXI, p. 449 d. 3. Plivsicorali serino novissimum fuisse animat implicius in risi Plius sol. 6 a. a Uιογένης δε ὁ Ἀπολλωνιήrη σχεδον νεάrreto γεγον- των περὶ αsrasse. α φυσικὰ σχολασάντων τὰ μεν πλεῖσra vμπεφορημένως γέ- γρασε, τὰ μὲν κατὰ Ἀναξαγόραν τὰ δὲ κατὰ Λενκιππον λέγων. Ex fragmentis quantum indieam licet, uti etii principia Anaximenia

secutus esse, sed ita, ut post Artaxagoran scripserit et antiquiorem doctrinam ulvorsus uni munire studuerit.

άπλην και σεμνήν.

CL Diog. I. VI, 1. In liras mss. erat oκεῖ έρμηνείαν, vomini Ionica dialecto scripsisso Diogonein aeriailii Ox Diignientiis a Simplicio servatis, in quinus castigandis et interpretandis laboraveriint ango bioter, Diogenes Apolloniates, Iips 1830, et IV. Senona, Anaxagora ct Diogonis singilienta Bonnae 1829. Plitrat lini Diogenis scripta exstitisse, sod nolunt opus περὶ φυoe o ad so

57쪽

pervenisse testatur Sitapl. I. I. sol. 32b ἰστέον, γέγραπrαι πλείονα rω ιογένει οὐr συγγράμματα ῶς αυrb el, τω περὶ φύσεως ἐμνήσθη, καὶ προς φυσιολόγους ἀγrειρηκέναι λίγων, ους καλεῖ καὶ αυrὁ σοφιστάς, καὶ μεrεωρολογίας γεγραφέναι, ν καὶ λέγει περὶ rῆς αρχῆς εἰρηκέναι, καὶ μέντοι καὶ περὶ ἀνθρώπου φύσεως, s. 6 a. Seeundi libri περ φύσεως meminit usus v. Galen sec. . in

Epid. Hippocri I, 9, p. 1006muelin.61 Silii pl. hys sol. 82b. Γράφει δε εὐθυς μετὰ δπροοίμιον τάδε . Ἐμοὶ δε δοκεει τι μεν ξύμπαν εἰπεῖν. πάντα τὰ ἐόντα ἀπο του αἱτο ἐτεροιουσθαι καὶ τ αέτο εἶναι καὶ τοsτο ἴδηλοπι εἰ γαρ τα ἐν τοδε τω κέσι φἐύντα νον γη καὶ4δωρ καὶ τἄλλα οσα φαίνεται εντωδετ κόσμω ἐόντα εἰ τουτέων τι ν δ τερον του τερονετερον εὐν το δίν φυσεῖ καὶ ' τ αυτ ειν μετέπιπτε πολλαχῶς καὶ τεροιουτο οὐδ' αν ' οὐτε μίσγεσθαι ἀλλήλοισιν δύνατο. ειε φελησις τω τερωχοτε βλὰβη. . . Oi'δ αν ίτε φυτον ἐκ τῆς γης φοναι οὐτε ζωον οτεὰλλο γενεσθαι ἱδίν. εἰ γ οἴτω συνίστατο με τωὐτοειναι. αλλὰ πάντα ταυτα ἐκ του αὐτο ετεροιουμενα ὰλλοτε ἀλλοῖα γίνεται και ἐς το αὐτο ἀναχωρεεT .

a His significari videtur omne rea ex uno eodemque IndR- monto ortas esse inquo idem undamentum absumtum iri. . Certe Diogenos inter eos refertur, qui rea definito temporiam cyclo com

fecto interire et egonerax docuerunt, . Simpl. hys sol. 257b; Stob. Ecl. I, p. 496. Eundent haud dissile locum respoxii Aristi de Gen. et Core. Ι, 6. και του ὀρθῶς λέγει ιογένης, τι εἰ μη ἐξ ενδ ην πανrα ουκαν ην ὁ κοιειν καὶ ὁ πάσχειν π αλλήλων κτλ. Theophri do Sensu 39. ογένης δ -oνδε γαρ ὁ ποιειν εἶναι καὶ πάσχειν, εἰ μη πάνr ny εξ ιός. Quod ad vecta Diogenis attinet, patet ea in initio peris collocata suisse. Continetur igitur H λαρχῆ ναμ

62 . iiiiii sol a. a. Θαυμαστον δὲ τι κατὰ τεροί-

58쪽

σθαι χιον ομως αὐτό φησι λέγων ' . καὶ αὐτωμεν τοὐτοκαὶ ἴδιον καὶ ἀθάνατον σῶμα των δε τὰ μεν γίνεται τὰ δε απολείπει. καὶ ἐνυλλοις' . ἀλλὰ τοsτο μοι δῆλον δοκέει εἶναι - καὶ μέγα καὶ ἰσχυρον καὶ ἀχιόν τε καὶ ἀθάνατον καὶ πωa εἶδός ἐστι. Id. ivid fol. 32b. φεξῆς δε δείξας οτι ἐστὶν ἐν τλω ἀρχῆ ταυτ νύησις πολλή. . οὐ γαρ - φησίν. . οέπω δεδάσθαι οἷόν τε ν νε νοήσιος ἄστε πάντων μέτρα ἔχειν χειμῶνος τε καὶ θ ἐρεος και νυκτὸς καὶ ἐμερης, καὶ sετῶν καὶ ἀνεμων καὶ εfδιέων καὶ τ ὰλλα εἴ τις βούλεται εννοέεσθαι. ευρίσκοι αν ουτω διακείμενα. ως ἀνυ- στιν κάλλισταV. πάγει τι και νθρωπος και τ ὰλλαωα ἐκ της ἀρχῆς ταύτης, τις εστιν ὁ ἀήρ, και καὶ

ψ'hν ἔχει καὶ νύησιν λέγων ουτως' ἔτι δε πρὸς τουτοι καὶ τουδε μεγάλα σημηλ' ἀνθρωπος γαρ καὶ τὰ ὰλλα ζῶα ἀναπνέοντα ζώει τω ἐρι καὶ τοὐτο-fτοῖσι καὶ ψυχή ἐστι καὶ νύησις, ῶς δεδήλωτα εν γε τη συγγραφη ἐμφανέως καὶ δ τοῖτο παλλαχθη ἀποθνήσκει καὶ ὐνύησις ἐπιλείπει ta ibi d. sol. Iaa. Εἶτα μετ' λίγον σαφῶς ἐπήγαγε μ. καί μοι δοκεε τι την νύγιν εχον ιναι ὁ ἀὴρ καλεύμενος πὰ των ἀνθρώπων, καὶ -ὀ τούτου πάντα ' καὶ κυβερνασθαι καὶ πάντων κρατέειν ἀπδ γάρ μοι τούτου δοκέει ἐθος ' εἶναι καὶ ἐπὶ παν ἀφῖχθαι καὶ πάντα δια-τιδεναι καὶ ἐν παυτὶ ἐνεῖναι καὶ οἱ ἔστιν οἰδε εν

ὁ τι ' ' μνμετέχοι τούτου μετέχει δε οὐδε Τω ομοίως τοετερον τω ετέρω ἀλλὰ πολλοι τρόποι καὶ αὐτοντο Ἀέρος καὶ της νοήσιές εἰσιν ἔστι γὰρ πολύτροπος καὶ θερμώτερος καὶ ψυχρύτερος, καὶ ξηρύτερος καὶ Θρύτερος καὶ στασιμώτερος καὶ ξυτέρην κίνησιν ἔχων καὶ ἀλλα πολ-

59쪽

λά ετεροιώσιες νεισι καὶ δονῆς ' καὶ χροιῆς μει0οι. καὶ πάντ- των ζώων δε ' τ α, τύ ἐστιν ἀηρ θερμότερος μεν του ξω ἐν εἰμέν, το μέντοι παρατ ηελίω πολλὰν ψυχρότερος ὁμοιον δε το --ὁ θερμον οὐδενος των ζψων στίν, ἐπεὶ οὐδε των ανθρῶπων α - λήλοισιν ἀλλα διαφἐρει μέγα μεν οὐ. λλ' ὐστε παραπλήσια εἶναι, οὐ μέντοι ἀτρεκέως γε ὁμοιον ἐόν. οὐδεν

a De sensu huius vocis dubitatur, V. Philipson 'n' ανθρωπινη p. 205 Brandis Hando. I, p. 282 Leuer d. m a. d. r. I,

p. 195. Persiimili signification usurpatur ab Anaxagora, . Suprinu M. - Hinc intelligitur νόησιν ctiam ad sensus reseITi. Intellectum calido tantian acri tribuit Plocirca una aerem, qui osset in animalibus, densum et uditi esse, ani tuo densitatem atque udorem quoininus clare cogitarent obstar statuebat, V. Pluti

. . .

60쪽

Simpl. libid. sol. 334. Καὶ φερος δείκνυσιν μι καὶ ωτο σπέρμα τῶν ζψων πνευματῶδες ἐστι καὶ νοήσεις γέ-

γνοωται του ἀέρος συν σαῖματι το λον σῶμα κατα

λαμβάνοντος δια τῶν φλεβῶν ἐν Ις καὶ νατο τἀκριβη τῶν φλεβῶν παραδίδωσιν.

Cf. Clem Alex Paedag. I, p. 105 D. Descriptio Illa venariam,maam dicit Siniplicius, hodio etiani logitii apud Aristitisti Anini. III, 2, L. Pangerbiete p. 7 sqq. In qua id potissimum pecuinat,

ut ostertiteret 1 modo hariam per totum corpus distrilbutamini opocalissior illo et rationalis aer, in omne antimalium partes derivatus, omnium o aensuum et cogitationum causa existeret.

Theophri de Semui 39. -ογεrης δ' ῶσπερ τυ αν 66 καὶ το φρονεῖν τω ἐρι καὶ τὰς αἰσθήσεις ἀνάπτει τὴν μεν σφρησιν τω περὶ το εγκέφαλον ἐρι' οὐτονγstρ θρουν εἶναι καὶ συμμετρον τη νθ ' τον γαρ εγκέφαλον αὐτὰν μένον λεπτότατον καὶ ἀσυμμετρον καὶ ου μίγνυσθαι ταῖς σμαῖς εἶ τις ἴν αὐ κράσει συμμετρος δῆλον, αἰσθανύμενον ν.

Semiitur reliquorum sensuum ex aere derivatio et expositio ad eamlem rationem procedens. Cum Theoplirasto os Plut do

Plae Pril. IV, 16 18.

Id. Did. 42. 'Oτι δε ὁ ἐντος η αἰσθάνεται μικρὰν 67ων μύρων το θεου Τ σημεῖον ειναι τι πολλάκις προς Ελλα δν νοθν ἔχοντες ἴθ' ὁρῶμεν οἴτ' ἀκουομεν. ηο- νην δε καὶ λύπην, γνεσθαι τύνδε τον τρόπον ' ταν μεν πολυς h μίσγηται μαῖματι καὶ κουφίζ κατὰ φυ- σιν ων καὶ κατα παν- σῶμα διεξιῶν, ὁονήπι ταν δε παρὰ φύσιν καὶ μὴ μίσγηται συνιζάνοντος ' τομαῖμα- τος και ἀσθενεστερου καὶ πυκνοτέρου γιγνομενου, λέπην. - h. 44. Φρονεῖν δέ ῶσπερ λεχθη - ἀερ καθαρω καὶ ξηρω κωλέειν γὰρ τυν ἰκμάδα τον νουν διο