Historia philosophiae Graecae et Romanae

551쪽

stigio ten iIt. - idem semper de nobI pronuntIare debebimiis malos esse nos, malos fuisse invitus adiiciam et suturos esse. De Clem l 6. Peccavinni omnes, alii

gravia alii leviora alii ex destinato alii sorte impii istaut aliena nevilua in alii in Donis onsillis pariun

sortiter stetimiis et uinocentiani inuni ac renitentes per-dtitimus. Nec detinnulinii tantiiua, sed tismi ad extre-nilini aevi delinquemus. tirungi iii tam bene purgavit animiina, ut nihil obtilitare iii amplitis possit ae fallere ad innocentiam tamen peccando pervenit.

Consentaneum orat ut naeo vita ei nil nisi custodia esse viam retur, corpus animi pondus ac poena, mora liber et a meliora transitus V. p. 65, 16 sqq. 102, 23 MN. Etiam niora voluntaria commendabilis V. p. 12, 10 et si in n. 426, not.

b. Musoni u .

nominis expillii nam istititia iuventina praeceptis sapientiae fovebat.

Cf. Histor. III, 81. Monius et cepi tris Orrinis, sitim se sophiae et pserit Stoico an aemulatria Patria erat Volsinierinis; qua Taetura nareat, pertinent ad tentora Neronis. Postea Titum instituebat, ut constet oui ad Vespasiarium inquo superstilena fuisse; et nomist Orat. XIII, p. 173 d. ard. Dio Cass. I.XVI, 13;Suul. s. v. -υσώνιος. Ex scriptis, quae ei a Suida tribuuntiu epistolae ad Apollonium Tyanensem scriptae adulterina sunt de cotem non limini. Do placitis constat ex fragmentis lauta Pollionis , qui edideriuἈπομνημο-εύματα μυσωνίου ου φιλοσόφον,

8vid. v. Πωλίων; Plin. Epp. VII, 31 Stob. Ioas App. p. 38bo noti Wyri. undo Stobaeus Atia Musonii Ionimata sumsissa videtur Pollionia enim liber et titulo et argumento in similitudinem Memorabilium Xenophontis compositus erat utrumque postea imitatus est Arrianus in dissertationibus Epicteti.

478 Musonius ap. Stob. Iorii. IAI, 18. Π δέ - δεινόν φαίη τις - ἴσως υνδρα παιδευτικὸν και δυνάμενον προβψάζευ νεους εἰς φιλοσοφίαν πὰζεσθαι γ καὶ τ σῶματι πονεῖν τοῖς

552쪽

δεινον γὰρ αὐτοει - οντι ν εἴπερ κώλυεν ἐργασία της γης φιλοσοφεῖν ' λλους προ φιλοσοφίαν φελεῖν νυν δε καὶ μαλλον υ μοι δοκοωιν φελεῖσθαιοι νέοι οὐκ ἐν πύλει τω διδασκάλω συνέντες οὐδ' ἐν τηλατ-ἱ ἀκουοντες αὐτου λεγοντος,, ἐργαζύμενω ἐλτης ἀγροικέας ὁρῶντες και ἔργω ἐνδεικνυμενον περέν γεῖται ὁ λύγος, τι χο πονεῖν καὶ κακοπαθεῖν Ῥσῶματι μαλλοω η τε γυ δεῖσθαι του τρέφοντος τί δε δκωλυον εστὰ καὶ ἐργαζόμενον μετὰ του δι/ασκάλου του μαθον ἀκουειν τι - περὶ σωφροσυνζ:ὸ δικαιοσυνης

κωτερίας λεγοντος πολλῶν μεν γὰρ λόγων οὐ δεῖ

τοῖς φιλοσοφήσουσι καλῶς, ουδε τι πιλον τούτων τῶν θεωρημάτων ἀναληπτέον πάντως τοῖς νέοις, ἐφ' - - σωμένους τους σοφιστας ὁρῶμεν ταυτα γὰρ δὴ τω δντι ἱκανὰ κατατρῖψαι βίον ἀνθρώπου ἐστι τὰ δι' ἀναγκαι6-ταπα κα χοροιμώτατα μαθεἐν ει δυνατον καὶ πως εργασία γεωργικνοντας, ἀλλως τε καὶ οὐ διὰ παντω ἐργασομένους, Ἀναπαυλαις χρησομένους.

Est hi locus ex laudatione agriculium auintus, Iod Raegenus Musonio maximo ad philosophandum accouuno latum esse videbatur. Hic philosophandum osse nonnisi pripter vitam agendan existimabat, omnem solentiam inutilem esse nisi imae moribus vitae- quis inserviret Stob. Ion LXV, 20 exu. οὐ γαρ δη φιλοσοφεῖν ἔrερον τι φαίνεται ν η τ α πρέπει καὶ πρωηκει όγω μεν ἀνα- . ζητεῖν ἔργω δε πράrrειν. b. Append. p. 419. Δοσοφία καλοκαγαθίας ἐστὶν ἐπιτήδευσις καὶ ουδὲν ἔrερον. a. p. 427. 22α καιοσου μεταχειριζονται πους, ῶν ἔργων φημὶ δεῖν ἔνεκα μεταχειρίζεσθαι αυτούς, uita viros o feminas ut liviosophentur adhortatur, ita sino plutosoplua virtutem non possint sequi Stob. Flor.

p. p. 41, 425 L. IX, 1. να δε-υντεμῶν εἴπω, ἀγαθον εἶναι

κελευειδεο ανθρωπον ὁ νόμος δεου ιός τυ δε γε εινα ἀγαθὼν τω φιλόσοφον εινα ταυrόν ἐστιν. an recentiores Stoici sapientiamo virtutem se assequi posso minime dissidebant, os Stob. Flor.

CXVII, 8. Confidentius etiam quam Musonius Seneca p. 41 8. id est amummisso a illa se homino ratio haec erigit rem

cillimam, em tini naturam suam vivere. Sed hane di essem Dei eommunia moenia.

553쪽

τωι λύγοις χρώμενος , ἀρετή ἔφη, ἐπυστήμη ἐστίν, οὐ

θεωρητικη μόνον ἀλλα και πρακτική, καθάπερ η τε ἰατρικη καὶ μουσική δει - ῶσπερ τον ἰατρον και τον μουσικον μη μνον ἀνειληφέναι τα θεωρηματα τῆς αὐ- του τέχνης κατερον, ἀλλα και γεγυμνάσθαι πραττεινκα- τα θεωρήματα, ολ καὶ τον ἐσόμενον γαθονἈν-

δρα μῆ-μον ἐκμανθάνειν ὁσα μαθήματα φέρει προς

ἀρετήν, ἀλλα καὶ γυμνάζεσθαι κατὰ ταμα φιλοτίμως καιφιλοπόνως. καὶ τοσουτω γε χρὴ μὰλλου ἀσκεῖν του φιλοσοφειν ἀξιοθντα πω ον απρικῆς η τινος τέχνης ὁμοίας ἐφιἐμενον, ὁσω και μεῖζον και δυσκατεργαστέτερον φιλοσοφία παντος ἐπιτηδευματος τέρου και ανουν

ἐπὶ μεν τὰς ἀλλας τέχνας ἔρχονται οἱ ἐφιέμενοι αὐτῶν οὐ προδιεφθαρμένοι τας ψυχας δ' ἐναντία μεμαθηκώτες οἷς μαθήσεσθαι μέλλουσιν. οι δε φώοσοφεῖν ἐπινι- ροὐντες, ἐν διαφθορὰ γεγενημένοι πρύτερον πολλο καὶ ἐμπεπλησμένοι κακίας, ει μετίασι τὴν ἀρετήν, στεκα ταμ πλείονος δεηθῆναι της ἀσκήσεως b. App. p. 367. Συνεργεῖ με γαρ το πράξει ὁ λόγος διδάσκωνοπως πρακτέον, και ἔστι το τάξει ' πρότερος του ἔθους οὐ γαρ ἐθισθῆναι τι καλιν οἱώ τε μὴ κατα λύγον ζύμενον δυνάμει μέντοι το ἔθος προτερεῖ του λύγου - ἔστι κυριώτερον ἐπὶ τα πράξεις γειν - νθρωπον περ ὁ λόγος.

Etiam in hoo recentiorεs Stoici ab antiquioridiis dissidebarit, in scientiam satis ad recto agendum valere conserent. Neque cum Peripateticis aciebant m exercitationem virtuten praemuIure dehoro statuerent. o. Epictetus.

480 Suid. Ἐπίκτητος εραπολεως τῆς Φρυγίας φιλύσοφος, δοθλος δε παφροδίτου, των σωματοφυλάκων του

554쪽

βασιλέως ἐρωνος πηρωθεις δε τι σκέλος - μυμα- τος ' ἐν Νικόπολει τῆς ἐας υπείρου κησε και διατείνας μέχρι Μάρκου ντωνίου ἔγραψε πολλὰ .

a occasio, qua riter ra regerit, ab aliis alia narratur Simpl. in picti Ench. p. 102 d. Holns. Orig. c. Cois VII, 7, p. 368 Spono. Ipsius Epictes hi versus a Gellio Nocti Att. II, 18 proferiintur: flosio Eπίκτητος γενόμην καὶ σωμαr πηρός καὶ πενίην δεος καὶ φίλος θανάrοις.

D Prius Romae docuerat, liboriato nescimus Io pacto reo emta. Roma expellebatur sissimoistiano Geli Noot. Au XV, 11. Etiam Domitiano i erante senatu consulto ireti almis tiro et Baria inseridiati sunt sc pnilosoplu). Puta te estate Epictetu guoque pMD- sumet propter id senarus miniatum Nisopolim Roma decessit os Sueton Domit. 10. Romae audierat Musonium Arrian Diss Epictet. I, 7, 32 9, 29. Nicopoli audienatii ab Arietano iv. Praes. Π, 6, 20. - Quod narratur a Neron usquo ad M. Antoninima vixisse vix congruit cum temporum ratione. Ne pio adriani tempora Milo attigerit, maοd indicar videtur Spartian. V. Halla. 16. cum rei nus , qui dissertationes picteti edidit post mortem nutus , in nocopero de solo raiano commemorol. Doniwae commonium quod multa scripsisse dicitur, albus indicari Videntur somnonos ex oro sonis ab Arriano excepti scriptoque mandati. Qui Dor, quantumoxstat, et Manuale Epicteti ab eodem Arriano ut videtur dirum, unicus sons sunt ex mi possit de placitis Epictetois iudicari. V. Schweignaetifer, Epicteteae nilosophiae Monumenta. III omin. Lips. 1769.

Epicti an e 51. πρῶτος κά αναγκαιότατος τύ 481ατος ἐστὶν ἐν φιλοσοφία ὁ της χρήσεως των θεωρημάτων οἷον ὁ του μὴ εsδεσθαι ὁ δεύτερος ὁ των ἀποδείξεων, οἷον πόθεν τι οὐ δει ψεύδεσθαι τρίτος ὁ αὐτῶν- των βεβαιωτικος κά διαρθρωτικύς, οἷον πόθεν οτι τοsτο ἀπόδειξις τί γάρ στιν ἀπόδειξις τί κολουθία τέ μάχη τι ἀληθές τι εθδος οὐκ ν ὁ με τρίτος τύπος ἀναγκαῖος δια τὸν δεύτερον, ὁ δε δεύτερος δια τον πρῶ

555쪽

ψευδύμεθα μέν πῶς δὲ ἀποδείκνυται - οὐ δεῖ ψεύδε-

a Primum locum apparet illicam obtinuisse, citium logicam, secundum igitur physicani, qua Stoicorrum iudies praeparauat inicam, pli,sicas citi quilius ac iunitotiatur rationes Oxplicans; hiuio a recuritiori Dus stoicis ceteris altibus noli ioci postpCnc Datur', cd Contemnuuatur atque omnino neglige Datur . Quod adipictetiani attinet, laudatur iidem ala eo providentia dci, ut qua omnia apto et congruentur onlinata sint atque disposita, sed sugit dilagemitus de illa viaeror singulis natum reuiis cum cum ac sutilio

ἄλλο δυναμαι γέρων χωλός, ει μη μνειν υν θεόν εἰ γουν ἀηδῶν

ον ἀγνοησε avrήW αν δε αυρο οὐ γίγνerae oυδ γενναῖος ανθρωπος Ἀλλὰ δε χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ νεῖκη προ πηδῶν ἐπι ὰ μηδεν προοήκοντα - 1, Non semel queritur Stoicos sibi aequales inanes disceptationes sectari V iinpriinis Diss II, 12: unde collegeris alios eadem aetate cxstitisso, qui incoreticana potius Stoica philosopniae partem foverent.

556쪽

θερα, κώλυτα, ἀπαρεμποδιστα, τα δ' οὐκ ἐφ ῆμῖν ἀσθενῆ, δουλα κωλυτὰ αλλότρια μέμνησο ουν τι αὐτὰ φύσει δοθλα ἐλεύθερα ἰσθ καὶ τα αλλύτρια ἴδια, ἐμποδι--ήαὶ πενθήσεις, ταραχθημὶ μέμψρ καὶ θεους καὶ ἀνθρώπους ἐαν δε τι ὁ μόνον οἰηθη σον εἶναι - δεδελύτριον, σπερ στίν, ἀλλότριον ουδείς σε ἀναγκάσει οὐδεποτε -δMς σε κωλύσει, οὐ μεμψν οὐδενα, οὐκ ἐγκαλέσεις τινί. κων πράξεις οὐδε ἔν οὐδείς σε βλάψει ἐχθρον οὐχ εξεις, οὐδε γαρ βλαβερύν τι πείσpq τηλικουτων οὐν ἐφιεμενος μέμνησο τι οὐ δεῖ οὐδε μετρίως

κεκινημένον ἄπτεσθαι -τῶν ἀλλα τα μεν ἀφιεναι παντελῶς - τα δ' υπερτίθεσθαι πρὁς δ παρόν. ἐαν δε καὶ ταυτ εωλῖς καὶ ρχειν καὶ πλουτεῖν τυχον μεν οὐδ' αυτῶν τομων τεα δια, καὶ των προτέρων ἐφίεσθαι. ντως γε μὴν ἐκείνων ἀποτεύω δι - μένων ἐλευθεοί κα ευδαιμονία περιγίγνεται .a Opem interea puta, quod colligitur ex exemplo et contrario. Eadem uni προαιρέσει e προαιρεrικὰ ἔργα, Diss. I, 2, item φανωοίαι, indo ratio dicitur χρηστικὴ δυναμις ταῖς φανraoιαις, Dias. I, 1, a locus nostro persimilis est os. m. 6. τί ὁνἐσr σόν χρῆσις φανraσιῶν. Voluntatis ibertatem ut vindicarent Stoici recentiores, hominem dei partem esse rati, quanta In una opera adnitebantur; Epictet Disa. I, 17, M. Musonius ap. Stob mori LXXIX, 1 sed voluntatis libertas in eo consistit, interpreto pDototo fluod Itomo do oportuit, qua certiuntur in mundo spectatorcst o liber interpres, Disa. I, 6. Ne*i qui uam proprium notuso vero bonum esse putabat, nisi quod animo a monto constet,ib. II, 8 init. quae eximia sunt et corpora citra nostram potestatem posita sunt. b. I, 1. οπερ υν ν ἄξιον, ὁ κράrtorονα πάνrων και κροριευον οἱ θεοὶ μόνον ἐφ' μῆν ποίησαν, ην χρῆσιν η ὀρθην αἰ φανrαοίαις, τὰ δε λὶ oi κ ἐφ' μμ αρὰ γε

557쪽

μπιι υνδεδεμένους Οιούτω καὶ κοινωνoi totoὐωις, πῶς οἱ εἰς-aυrα πο ων ἐκro μη ἐμποδίζεσθαι - b Haec eo reserendis sunt quod onino bonnni t malum in cogitationibus nostris, uuae ponderent a iobismet ipsis, positum osse statuebat. Diss. III, 3.

483 Diss. I, 2. ω λογικ ζώω μόνον φύρομ εστι τοὰλογον - δ' εὐλογον φορ μ. b. III 3. πλη του καλου καὶ ἀγαθου τι ἴδιον γεμονικύν. b. ill 14. ταῶτα ξελειν των ἀνθρώπων - σιν και ἀπιοτί- οἴησις μὲν ουν ἐστι τι δοκειν μηδενος προσδεῖσθαι ἀπιστία δε- υπολαμβάνειν, δυνατον εἶναι εὐροεῖν )χε τοσούτων περιεστηκότων την μεν οὐν χοιν ελεγχος ἐξαιρεi καὶ τουτο πρῶτον ποιεῖ Σωκράτης ὁτι δ' οὐκ ἀδύνατόν εστι, προμα, σκέψαι κώ ζήτησον in

diν σε βλάψει η ζήτησις αἴτη και σχεδιν ὁ φιλοσοφεῖν τουτ' ἔστι ζητεῖν πῶς ἐνδέχεται παραποδίστως ρἐξει

χρῆσθαι και εκκλίσει.

a Cf. b. 21, p. 441 Schweign. nilosophia anto omnia angu Maod agebat Socrates, ut salsae nonsinum de bono et malo

558쪽

Diss. IV I. Ἐλευθερός ἐστιν ὁ ζῶν ς βούλεται 484δii set dναγκάσαι ἔστιν με κωλυσαι με βιάσασθαι 'ου αἱ ὁρ- ἀνεμπόδιστοι αι ραεις πιτευκτικαί, αἱ ἐκ- κλωεις ἀπερίπτωτοι. τίς οὐ θελε ζῆν μαρτάνων οὐ- δεις. τίς θέλει ζην ξαπατώμενος, προπίπτων, δικος ν, ἀκήλαμος, μεμψίμοιρος ταπεινύς οὐδείς. οὐδεὶς νατων φαέλων-ῶς βούλεται οὐ τοίνυν Ουδ' ἐλεύθεούς εστι. τίς δε θέλει λυπούμενος ζην, φοβοέμενος, -- νων, ἐλεμ, ρεγόμενος καὶ ἀποτυγχάνων, ἐκκλίνων καὶ περιπίπτων ουδείς. ἔχομε συν τινὰ των φαύλων ἁλυπον, φοβον ἀπερίπτωτον, ἀναπίτευκτον οὐδένα οὐκ ἀρα οὐδε ελεύθερον. Ian. 14. Ἐὰν θελν τὰ τέκνα σου καὶ την γυναῖκα 485

κα του τέλους πάντοτε ζην, λίθιος εἶ τὰ γὰρ μνἐπι

σοι θέλεις πί σοι ειναι, καὶ τὰ ἀλλότρια σὰ εἶναι οἴτωκαν τον παῖδα θελy μη μαρτάνειν, μωρος ει θέλεις γὰρ γ ν κακία εἶναι κακία αλλ' λλο τι . ἐὰν δεθελὴς ρεγύμενος, ἀποτυγχάνειν, τολο δύνασαι τομο

κακοδαίμονα.

Cur postulo ut solum Milinum cum mi ac RVeamas, Onso Pieris orat ut cetera inuenda esso praeciperet quocirca non modo Paronte ac necessarios omnes sed etiam atriain in indifferenti Diis ponetulam ess docouat Diss. I, 22 III, 3. Nemio miscricor amaduibendam csso consonat, ivo adni umitur, non cran volitu osso Vomni ucticiani Man. 16. Dravis septa n δεινὰ ἐν πένθεεχ ἀπο-

559쪽

ἀλλοτριου το ἐπιμελ- ῶς - πανδοχείου οἱ πα-ριύντες. 5. Μέμνησο τ ῶς ἐν συμποσίω δει σε μα- στρέφεσθαι περιφεούμενον γέγονε τι κατὰ σε ἐκτείνας τὴν χεῖρα κοσμίως μεταλαβε παρέρχεται; μ κάτεχε. μπω ῆκει;

μὴ ἐπιβαλλε πήρρω Θηρ, ν ἀλλα περίμενε μέχρις δν γε-

-αι κατὰ σε ολω πρις τέκνα, ολ προ γυναῖκα Ἀλωπρος αρχάς, ει προς πλουτον κα ποτε αιος των θεῶν συμπύτης α δε κά παρατεθέντων σοι μὴ λάβης ἀλλα καὶ περιδὴς τότε οὐ μύνον συμπύτης των θεῶν ων, ἀλλ α και συνάρχων. sτω γαρ ποιῶν ιογένης και--λειτος καὶ οἱ Ομοιοι ἀξίως θεῖοί τε σαν και ἐλε- γοντο. II. ἐμνησο τι ποκριτὴς ει δράματος χυ ανθέλο ὁ διδάσκαλος α βραχυ βραχεος, αν μακρὸν μακρου - πτωχὰν ποκρίνασθαί σε θελιὶ, να και τομον εὐφυῶς ποκοων αν χωλόν, αν ρχοντα, αν ἰδιώτην. σον γα τουτ' ἔστι, τὼ δοθεν υποκρίνασθαι πρόσωπον καλῶς ' ἐκλεξασθαι δ' ἡτὀ ὰλλου. 22. ει φιλοσοφίας επιθυμεῖς παρασκευάζου αὐτώθεν, καταγελασθηούμενος.ῶς καταμωκησομένων σου πολλῶν, ἐγυντων τι

σοι φαινομεν--λως ἐχου, ς - του θεο τεταγμενος εἰς ταυτην τὴν τάξιν. μέμνησο δε τι, εὰν με ε

560쪽

μείων τοις αὐτοῖς οἱ καταγελῶντές σου πρύτερον ουτοί σε στερον θαυμάσονται, - δὲ Θ θης αὐτῶν διπλουν προσληψ καταγέλωτα.

Hac doctrina, ocima sura in vita agenda partes assignatas osso, Viani sibi ad partem moralem aperit h. o. ad praecepta dooxtoriam lominum actionilbus. In pauentiam quo minus putes ita conuncii latam ess ab Epicteto, quasi omnia cxterita pomenda sint, faciunt haec: Diss. III, 2. D δεῖ γάρ με ιναι πaM ως ανδριάνra, ii rὰς χέσεις τηρουντα τὰς φυσικας καὶ ἐπιθέτους, ως εὐσεβη, ς υἱόν, ς δελφόν, ς πατέρα, ς πολίτην. II, 7;Man. 24. 32. Eo potitis redit oratio Epicteti, ut homineti suae ipsius folicitatis gratia clam alioriim elicitatem a mores curam det oro Praecipiat Epictet. p. Stob. Hor. I, 57. Εἰ βουλε αrαραχως καὶευαρέσrως ζῆν, πειρῶ ους συνοικουνrάς σοι σύμπαντας ἀγαθοὐς

ἔχειν.

Diss H, Io. Σκέψαι τίς εἶ το πρῶτον ὰνθρωπος. 487τοθτο δ εστιν οὐδεν ἔχω, κυριώτερον προαιρέσεως, ἀλλατα - τα ὰλλα ποτεταγμένα, αυτhν δ' ἀδούλευτον καὶ άνυπότακτον ' σκύπει οὐ τίνων κεχῶρωα κατὰ λύγον. κεχώρισαι θηρίων, κεχώρισαι προβάτων ἐπὶ τούτω πολίτης εἶ του κύσμου κά μέρος αὐτοθ, ου 'ῖν των πηοετικῶν ἀλλα των προηγουμένων ' παρακολουθητικὰς '

γαρ εἶ θ θεία διοικήσει και - ἐξῆς ἐπιλογιστικος τὰ οὐν παγγελία πολίτου μηδεν χειν ἰδία συμφιρον, περὶ μηδενὰς βουλεύεωα ῶς απόλυτον oπερ ὰν εἰ χειρ νύ που λογισμον εἶχον καὶ παρηκολούθουν το φυσικθ κατασκευῆ, οὐδεποτ αν ἀλλως ρμησαν ' ριχθησαν η πανενεγκόντες επι τι λον. δια τομο καλῶς λέ- γουσιν οἱ φιλόσοφοι τι εἰ προήδει ὁ καλος καὶ ἀγαθος τὰ ἐσόμενα, συνηργει δν κα τω νοσεῖν καὶ τ ἀποθνήσκειν και τω πηρουσθαι αἰσθανόμενύς γε τι ἀπ της των ὀλων διατάξεως τοὐτο απονἐμεται κυριώτερον δε τι. ολον του μέρους καὶ πόλις του πολίτου νυν ὁ οτι οὐ