Historia philosophiae Graecae et Romanae

591쪽

neat, tanquam lex des fulciat, anmaan sumna eausa penetret te.,

o . De Pro . m. p. 62 Quis Rer Dis Her. 24, p. 4894 38, p. 99 De Plantat. Νο. 2, p. 331 Do Agrio. 12, p. 808, M. Pis

in re nonnun*iaIn imilitudinibus suis ita fungitur ut duplicem logo cum in nomine tum in uini reITIII natura inesse dicat, RI. temn ἐνδιάθετον inerum reo; oento, quae distinetio a Stoicis re

ἐμν, cf. o Mima Anm. 13 ubi apparet non duos logiis, sed duos unius Iogl gradus distingui, nippo ouo et mullinus intelligibilis et mundus sensiuilis ontineatur. Do ipso mundo oronis et do providentia divina deauo reuus animitidus paucis latinuisus rem petit ea qua apud graecos nilosopnos, latonem maximo et Stobeos legerat. Notabilo vero quantum numeris indulgeat, novos Py-

inagoreos in nia secutus cs. De Mundi Opis 3 p. 3 Ib, p. 10;20 p. 14 30 sqq, p. 21 sqq. H.

De Somn. I, p. 641. Ἀπο γαρ τῆς σεληνιακῆς φαυρας, ην σχάτην με των κατ' οὐρανον κυκλων πρώτη 'δε τω προς ήμας ἀναγρὰφουσιν οἱ φροντισταὶ των με

τεώρων Ἀχρι γης ἐσχάτης ὁ ἀὴρ πάντη ταθῶς μακεν.oλος δέ ἐστι ψυχῶ ἀσωμάτων οἶκος, ἐπειδὴ πάντα τω

ποιητο τα το κύσμου μέρη καλον ἔδουν εἶναι, ζώων ἀναπλησαι δια τομο η μεν τὰ χερσαῖα ἐγκατεσκεύασε, θαλάττι δὲ καὶ ποταμοῖς τα ἔνυδρα οὐρανο δε τους ἀστερας, και γαρ καστον τούτων οὐ μόνον ζωον, ἀλλακαὶ νους ὁλος δύ ολων ὁ καθαρώτατος εἶναι λεγεται 'δεστε καὶ ἐν τελοιπῶ τμήματι το πανεις ἀέρι, Φαγέγονεν εἰ δε μὴ αἰσθήσει καταληπτά, τί τουτο καὶ

ψυχή γε ἀύρατον. καὶ μην εἰκύς γε ερα γῆς μαλλον

και δατος ζωροτροφεῖν δια τέ οτι καὶ τα ἐν ἐκείνους Ουτος ἐψύχωσεν ἐποίει γαρ τδν ὁ τεχνίτης ἀκινήτων μεν σωμάτων ξιν, κινουμενων δε φαντάστως φύσιν ηο δε ορμὴ και φαντασία χρῆσθαι δυναμενων ψυχήν

592쪽

567 οὐκ τοπον οὐν δι - τὰ ἄλλα ἔψυχώθη, ψυχῶν ἀμοιρεῖν δῶ μηδεὶς τὴν ἀριστρο φύσιν ψων το ἀρίστου

των περιγείων, ἀερος, σαιρείσθω οὐ γαρ μόνον κπαντων ἔρημος ουτος, ἀλλ' Ια πύλις εὐανδρεῖ, πολίτας ἀφθαρτους καὶ θανάτους ἔχων ψυχὰς ἰσαρίθμους

οστροις τούτων οὐ ψυχῶ α με κατίασιν ενδεθη - μενοι σώμασι θνητοῖς, σαι προσγειύτατοι καὶ φιλοσώματοι, αἱ δε νωχονται, διακριδεῖσαι πάλιν κατα το

υπλωέσεως ὁρισθέντας ὁριομους καὶ χρόνους τούτων αἱ μεν τα σύντροφα καὶ συνήθη του θνη ο βίου πο- θομαι παλινδρομο ιν αὐθις - δε πολλυ φλυαρίαν-τυ καταγνομαι δεσμωτήριον καὶ τύμβον ἐκ-σαν

τ σῶμα φυγουσαι δε οπερ ἐξ εἰρκτῆς Ἀνήματος

ω κούφοις πτεροῖς προς αἰθερα ξαρθεῖσαι μετεωροπολουσι τον αἰῶνα. λλαι δ' εἰοὶ καθαρώταται καὶ ρισται μειζόνων φρονημάτων καὶ θειοτερων πιλαχομαι, μηδενδ με των περιγείων ποτε ρεχθεῖσαι το παράπαν, παρχοι δε οὐ πανηγεμόνος, σπερ μεγάλου βασιλεως φθαλμοὶ κα λα ἀφορῶσαι πάντα καὶ ἀκούουσαι ταύτας δαίμονας μεν οἷ λλοι φιλύροφοι, ὁ δε ειρὰς λύγος πελους ε θε καλεῖ

a CL Do Mundi Opis I, 8, p. 7 17 sqq., p. 12 iuri. M, p. 34 Do Plantat 3 p. 331 DomiMnt 2, p. 263. καὶ γαρ μοι

593쪽

γὰρ οὐδεν οὐ θείου - ἀπάρτησιν , duα μόνον ἐκτείνεrae. De corpor et vita in corpore semper eum ultimo oontemtu Ioquitur, T.

De Eluiet. 25, p. 372 Leg. Meg. I, 33, p. 66 HI, 13 sqq. p. ae sqq.;Do Gigant 7 sqq. p. 266 sqq. Mora nihi eat nisi malvis ad doum, De Ahmui. 44,4 37.

514 Quod Deus miniit is, p. 27s. ξαίρετον υτος se. ὁ ἀνθρωπος γέρας λαχε διάνοιαν ἡ τὰ - - των φύσεις σωμάτων τε μοὐ καὶ πραγ-- εἴωθε καταλαμβάνειν. τομο της ψυχρος το εἶδος - ἐκ των αὐτῶν στοιχείων, ἐξ ων τ ὰλλα ἀπετελεῖτο δι

κώσθη, καθαρωτέρας δε καὶ ἀμείνονος ἔλαχε της ουσίας εὐῆς αἱ θεῖαι φύσεις ἐδημιουργο το ' Παρ' καὶ μνον - ἐν μῖν εἰκdτως φθαρτον ἔδοξεν εἶναιδιὰν α μήνην γαρ αὐτὴν ὁ γεννήσας πατηρ ἐλευθε

ρίας ξίωσε καὶ τὰ της ἀνὰγκης μεὶς δεσμὰ φετον

εἴασε, δωρησάμενος - - πρεπωδεστάτου καὶ ο ὐκεω κτήματος αὐτω, οὐ κουαου, μοῖραν η ρου- νατο δέξασθαι. των με γαρ λλων φυτῶν τε καὶζφων με αἱ εὐφορίαι παινεταὶ οὐτε αἱ κακοπραγίαι

ψεκταί τὰς γὰρ ἐφ' κάτερα κινήσεις καὶ μεταβολὰς ἀπροαιρετους καὶ κουσιους λαβ- μέν δε η νθρωπου ψυχν δεξαμένη παρὰ θεο την ἐκ σι- κίνησιν καὶ κατὰ τολο ὁμοιωθεῖσα αὐτω, χαλεπῆς καὶ,παλεωτάτης δεσποινης, τῆς ἀνάγκης, ῶς οἷόν τε ἡ ἐλευθερωθεῖσα κατηγορίας ν δεύντως τυγχάνοι, τι τον ἐλευθερώσαντα οὐ περιεπει τοιγὰρτοι τὴν κατὰ πελευθερων ἀχαρίστων παραίτητον δίκην μότατα τέ-σει' εἰργάσατο γὰρ se. 6 θεὰς αὐτὸν se. τον ἀνθρωπον μετον καὶ ἐλεύθερον κουσίοις καὶ προαι-

594쪽

ρεπικαι χρη-μενον ταις νεργείαις προς τήνδε τῆν χρείαν. - ἐπιπιάμενος ἀγαθά τε αδ καὶ κακα καὶ καλῶν και αἰσχρῶν λαμβάνων εννοιαν καὶ δικαίοις και ἀδίκοις καὶ λως τοῖς ἀπ' αρετῆς καὶ κακίας καθαρῶς ἐμάλλων αἱρέσει με τῶν μεινύνων, φυγὴ δε τῶνεναντίων χρῆται. M s. n. 13. - , Ita sitiam Alleg g. I, 13, p. 50 bo-

minoi liberum esse ponit, ut sit iustitia puniens dei. Neque tamen ita nae voluntatis liuertas ao ipienda, ut tollatur persuasio do bonis omninus a deo promanantinus vii etiana ipsi nomines mali a deo repetuntur . . ab ira dei. Quod Deus

χάριτι, ubi tamen adiicitur iram dei non posse diei nisi τροπικώtερον, ure significetur necessitas imperfecti, quod remaneat in mundo per eunt creato Allia locis violio nomini ut pecco innatuni Esse dicit, necue auem1uain existere inter eos qui hano vitam vi

De Gigant 13, p. II. Βουλεται δε ὁ νομo 515 της ἐκεῖν σοι παραστησαι, - οἱ μν γης, οἱ δε οὐ- ραν , οἱ δε θεω γε νασιν νθρωποι γῆς μεν οἱ θηρευταὶ τῶν σώματος δον πύλαυσίν τε καὶ χρησιν

ἐπιτηδευοντες αὐτῶν καὶ ποριοτα τῶν συντεινόντων

εἰς ἐκ τη- οέρανο δε σοι τεχνῖται καὶ ἐπωτήμονες καὶ φιλομαθεῖς τι ' οὐράνιον τῶν ἐν ημῖν ὁ νους ' -υς δε τῶν κατ' Οὐρανο εκάστων τα εγκυκλια καὶ τας ἁλλας παξαπάσας ἐπιτηδευε τέχνας, παραθήγων καὶ ἀκονῶν ἔτι τε γυμνάζων καὶ συγκροτῶν ἐω τοῖς νοητοῖς αὐτόν θεου- θρωποι ἱερεῖς καὶ προφῆται, ιτινες οὐκ ηξίωσαν πολιτείας τῆς παρα τω κύνω τυχεῖν καὶ κοσμοπολῖται γενεσθαι, το δε αἰσθητὰν πὰν περκύψαντες εἰς τὰ νοητὰ κύσμον μετανεστησαν κἀκεχι

595쪽

ησαν πραφεντες φθὰ ω ' dσωμὰτων ἰδεῶν πολιτεία. Leg. Alleg ill 14 p. 96. 'οταν μεντοι διὰ πάν-- φυχλ καὶ λόγων καὶ ἔργων ἐξαπλωθρ και ἐπιθειασθη παύοντα των αἰσθήσεων αἱ φωναὶ και πάντες οἷ χληροὶ καὶ δυσώνυμοι χοι φωνεῖ γα και καλεῖτο μεν ορατὰ τὴν δρασιν ἐφ' α/d δε φωνὴ γἀκοήν, ὁ δ ατμὰς την σφροσιν καὶ συνόλως το αἰ- σθη ὀν την αἴσθησιν φ εαυτὰ προσκαλεῖται ταυτα δε πάντα π εται τα ἐξελὼουσα τὴν φυρος κύλιν Ἀδιάνοια θε τὰς αυτῆς πρdξεις και διανοήσεις νάψν. De migr. Abr. 9, p. 443. Maz πρωτον κεῖνό φ σοι βουλεται παραστησαι, τι τερος νηπίων καὶ ἔτερ- τω λείων χῶρύς εστιν, ὁ μεν νομαζύμενος σκησις ὁ δεκαλούμενος σοφία - ἔπειτα τι τα κάλλιστα των - φυσει ρατ μαλλον εστιν Ἀτητά. κτήσασθαι μεν γὰρ τῆς θειοτιρας μοίρας λαχέντα πως ἔνεστιν δεν δ' - αδύνατον ἀχ οὐχ πασιν εχ δ' - μόνω τεκα - ρωτάτω καὶ ξυωπεστάτω γενει - τὰ ἴδια επδεικνύμενος -- λων πατὴρ ἔργα μεγίστην πασῶν χαρίζεται δωρεάν. θεωρητικο γὰρ τίς ἀμείνων βίος ' μώλωοἰκειούμενος λογικ*;

596쪽

Somn. I, 23, p. 43. Σπούδασον υν ψυχή, 516θεο οἶκος γενίσθαι, ερον γιον, καὶ ἰσχυρὰ μεν ξἀσθενεστάτης, ε δε αδυνάτου δυνατο και συνετ εξἀφραινούσης, εὐλογιστοτάτο ὁ εὐπαραπαιούσος Ἱσως δε και τον αυτου βίον ὁ ἀσκητης φαντασιοsται κλίμακι ἐοικέτα φύσει γα ἀνομαλον πραγμα σκησις τοτε μεν προχθύα εις ψος τοτε δε ποστρἐφουσα προς Ουναντίον καὶ τοτε με καθάπερ ναος εὐπλοία τοτε δε δυσ

πλοία χρωμέν' ἐτερήμερος γάρ, ῶς ἔφη τις των ἀσκητῶν ὁ βίος. λλοτε με ζῶν καὶ γρηγορω ὰλλοτε

δε τεθνεῶς η κοιμῶμενος. και τάχα οὐκ π σκοποsτοθτο λέγεται σοφοὶ μεν γὰρ τον λύμπιον και Οὐράνιον χῶρον ἔλαχον οἰκειν, νω φοιταν ἀεὶ μεμαθηκύτες, κακοὶ ὁ τους εν αδου μυχους ε αρχης χρι τέλους ἀποθνήσκειν ἐπιτετηδευκύτες καὶ ις γηρας ἐκ σπαργὰ- νων φθορὰς ἐθάδες ντες ο δ' ἀσκηταί με θύριοι γὰρ των κρων εἰσίν, νω και κάτω πολλάκις ς ἐπὶ κλίμακος βαδίζουσιν, ὶ π της κρείττονος μοίρας ἀνελκύ- μενοι η - τῆς χείρονος ἀντισπώμενοι, μέχρις αν της μίλλης καὶ διαμάχης ταύτης βραβευτὴς θεῖς ἀναδωτὰ βραβεια τάξει θ βελτίονι την ναντίαν εἰς ἄπαν καθελών '

597쪽

osso, Iibua oontinuata demum exercitatione superior evadere pos

ξεων - περας ευδαιμονίας ὁ ἀκλινῶς καὶ ἄρρεπῶς ἐν δνφ θεῶστῆναι. o revocanda splendida sila laus, qua omni vitam ineore-seam vel potius contemplativam; v. n. b1 Extr. quae Iana cumu- Iatur in libro de vita contemplativa, ibi omicelebratur vita nera-Peutarum, qui nonis extenua penitus repudiatis solitar an vitam elegerant ut uino tempus in do contemplation ponebant invio precationibns et canticia sacris, et bibliis sacris volvendia v. impri

617 Leg. Alleg III, 9, p. 93. γὰρ ἀποδιδράσκων

θεὰν καταφεύγει εἰς ἐαυτόν. δυοῖν γα δντοιν - τε των δμω νου, ς ἐστι θεύς, και το ἰδίου, 6 με φεμγων π - - αυτὰ καταφεύγει ἐπὶ τον συμπάντων ὁ δε νουν τον χυον ἀπολείπων ὁμολογεῖ μηδὲν ειναι τὰ κατὰ τον ἀνθρώπινον νοον, παντα δε προσάπτει θεῶ ὁ δε πάλιν ἀποδιδράσκων θεὸν τον μεν --δενὰς αἴτιόν φησιν εἶναι, - δε γιγνομένων πάντων εαυτόν. λέγεται γοω παρα πολλοῖς ὁτι τα ἐν τεκόσμωπάντα ἐρεται χωρὶς ηγεμένος ἀπαυτοματίζοντα, τέχνας δε καὶ ἐπιτηδεύματα καὶ νόμους και ἔθη και πολιτικακαὶ δια και κοινὰ δίκαια προς τε ανθρώπους καὶ προς

τὰ λογα ζῶα ἔθετο μόνος ὁ ἀνθρώπινος νους αλλ' ορας, - η των δοξῶν το παράλογον. - us

598쪽

τον ἐπὶ μέρους, τον γεν - καὶ θνητὰ ἀπολιποsσατον - λων και ἀγἐνπον και φθαρτον επιγράφεται δντως ' πά ιν θεὸν ἀποδοκιμάζουσα τον μηδ' αὐτω μηθησαι ἱκανον, - μαχον ἐπισπαται πλημμελῶς. O. θεο γὰρ τὰ πάντα κτήματα. στε ἐαυτ τι προσνεμων τὰ τερο νοσφίζεται και πληγην ἔχει παγχάλεπον καὶ δυσίατον, χοιν προμα ἀμαθίας καὶ ἀπαδευσίας συγγενῶς. 2. Apollonitis Tyanensi s. Suidas. πολλώνιος υανεές, φιλέσοφος - - 18ηκμαζε μεν ἐπὶ Κλαυδίου καὶ Γαῖου καὶ Νέρωνος καὶ μέχρι Νιρβα ἐφ' ου καὶ μετηλλαξεν ἐει-vσε δε κατὰ Πυθαγύραν πέντε ἔτη ' εἶτα πηρεν εἰς Αἴγυπτον ἔπειτα εἰς Βαβυλῶνα προς τους Μάγους κἀκεῖθε ἐπὶ τους υραβας, καὶ συνηξεν ἐκ πάντων τὰ μυρία καὶ περὶ το θρυλούμενα μαγγανεύματα η συνέταξε δε τοσαοτα δελετὰς ' περὶ Θυσιῶν ιαθήκον, ρησμούς. πιστολάς, Πυθαγύρου βίον ' .a Institutus esse dicitur an oeno Pythagoreo, sed magistriam a sinentia et ceteris Pytnagoreorum virtutinus longe superasso. nilosiae. V. poli I, 7 8. 14. ytnagoreorum placita ac disciplinam tun apud multos denuo invaluisse iam supri memoravimus n. 472, not. Cruenta sacrificia aspernavatur, praeeunt Py-t uigora, in I, 31 sed tamen ultra praecepta Pythagora progressus ne malamonium iidem sequendum esse putauat, lippo ossciens temperantiae. Numororum doctrinam synauolicam, Pine aulam aetate exemplo Pythagoreorum tradeuatum a Moderato, postea a Thoon Smyrnaeo et Nicomacno, pollonius non an fecisso vi-dotur; ib. III, 30. - , De quibus villa narrat Philostratus in Vita Apollonii, quam scripsit ad amouitam fidem Danaidia v. PH-Iostr. R. Apoll. I, 2, 3. nilostratus Gracula ApolIonii non a magicis artibua repetenda Aso afficinat, sed a sapientia eius inti-Inaquo dis cum sila coniunctus fuerit caritate; D. I, 2 V, 12. Apud posteriores tantum invalui eius memoria a sanctitas, ut pas-' ,,Melius eoaetois opponitiu enim z πλημμελῶς. fame h

599쪽

aini divinis honoribus alIieoret i i v. I io Casa. LXXV, 18 Flav. Vopiso. v. Aureliani M. Epistolao sine dui in suppoaitae sunt. Vita Pnhagorae passina exscripta est a Porpi yrio V. yin. 2 et Ia licho, V. I h. 2M. Eliri περὶ θυσιῶν mentio inlicitur etiani apnt Flulostr. V. Apest. II, 1 IV, 9 iragnientiti Exstat apud Eusola. r. v. IV, 13 Demonstr. v. III 3, p. 105, 1od apponi

tu loco seciuenti.

Apollonius ap. Euseb. r. v. IV, 3. 5τως τοι νυν μάλιστα ν τις οἶμαι την ποοσηκουσαν ἐπιμελειαν ποιοῖτο του θείου τυγχάνοι τε αυτοθεν λεῶ τε καὶευμενους αυτο παρ' ὁντινα- μονος ανθρώπων , εἰ θε μεν δω δη πρῶτον ἔφαμεν εινέ τε δντι καὶ κεχωρισμενω ' πάντων, μεθ' δν γνωρίζεσθαι τους λοιπους ἀναγκειον, μη - τι την σήν μήτε ἀνάπτοι πυρ, μήτε καθόλου τι των αἰ- ῶν ἐπονομάζοι δεῖται γὰρ δε-ς ουδε ' παρὰ των κρειττύνων πεο μεῖς.

600쪽

ραιός, de ma potest diluitari. Ex ipso mutaron constat eum sonem, Hos Apollinia ostio oritatum fuisse. An Soni sit ger. v. 17. - Ut pluranium disserit de mortuus et do virtuto eomae omnem nilosoplitam evo andam esse existimat. De Pros. in viri. 7 doad D. duo. 10. Solo tamen et de diis et relans divinia vispillare ad Xeniplun Inagistri Inmonii. De Dap. Delpli. Mi i. In oetoria Luatonem et Aristotelem promiseu sequitur.

D. Is et s. 45. τε γαρ εν ἀψύχοις σώμασι 521 τὰς το παντὰς ἀρχὰς θετε- ῶς -ουκριτος καὶ Σπέ- κουρος, ἴτ' ποίου 'μιουργὰν λ λα λόγον καὶ μίαν πρόνοιαν, ς οἱ Στωῖκοί, περιγιγνομενην πάντων και κρατο απι δύνατον γαρ , ορ- τιου --πάντων ) η χρηστὰν μου μηδενὸς ὁ θεὰς αἴτυος ἐγγενεσθαι. διὰ καὶ παμπάλαιος ει κάτεισιν ἐκθεολέγων και νομοθετῶν ις τε ποιοτὰ και φιλοσόφους δύω την ἀρτ, δέσποτον ἔχουσα την δε πωτιν ἰοχυρὰν καὶ δυσεξάλειπτον, ου ἐν λύγοις μόνον οὐδε - φημαις, αλλ' ἔν τε τελεταῖς ἔν τε θυσίαις και βαρβά- ις και Ἐλληει πολλαχο περιπερομενην , ῶς μ'

μάτω τὰ παν- τε ε ἐστὶν ὁ κρατων καὶ κατευθύνωνῶσπερ οἴαξιν η τισι πειθηνίοις χαλινοῖς λύγος, Παμεμιγμένα κακοῖς καὶ γαθοις μῶλον δε μηδεν ααλῶς εἰπεῖν κρατον ἐνταυθα της φυσεως φερουσος ου δυειν πίθων εἷς ταμίας σπερ νάματα τα πράγματα καπηλικῶς διανέμων ἀνακεράννυσιν μιν, ἀλλ' ακ δυεῖν ναντίων αὐχῶ και δυειν αντιπάλων δυνὰμεων της με ἐπὶ τα δεξιὰ καὶ κατ' εὐελω φηγουμενης της δ' ἔμπαλι αναστρεφούσης και ανακλῶ-σος, ο τε βίος μικτὰς ὁ τε κόσμος εἰ και η ας, ἀλλ' περιγειος ουτος και μετὰ σελήνην . νώμαλος και