Bucolicorum graecorum Theocriti, Bionis, Moschi reliquiae accedentibus incertorum idyliis edidit Henricus Ludolfus Ahrens

151쪽

μενον δε εγελα. 6.3 - Aλλως. IIνθε γε μαν αδεῖα:J Vλθε γε μην και η Κυπρις ' ηδεῖα γελῶσα, λάθρα μὲν γελῶσα, βαρυν θυμόν, ηγουν βαρεῖαν οργήν, ανέχουσα, τουτεστιναναδεδεγμενη - βαρεῖα ὁὲ οργή, ἐν Ουκ αν τις ραδίως ο

ράβδος, ἄγνος. ἴσως ουν μαστιγωσειν. 3. 5. Gen. Vul C.

152쪽

δυνατὸν δὲ καὶ τὸ ἀμαυρώσειν λεγεσθαι ' λυγαῖα γαρ τὰ σκοτεινά. - Η λυγιξεῖν: κάμψειν, δεσμευσειν. λυγίζω λυγίσω καὶ Λωρικῶς λυγιξῶ ἀπο του λυγος το βεργων καὶ ὁ δεσμός. ἴσως γὰρ ὁ Λάφνις περιέσεσθαι τοὐ Ἐρωτος μεγα-

ταύτην καὶ ο Aάφνις ἡμείβετο, αντὶ του ἐμείψατο, ἡγουν ἀπεκρίνατο ω Κυπρι βαρεῖα, ξγουν ἐπαχθής - βαρὐ επὶlo ογκου, ω ἐναντίον το κουφομ' ἀφ' ου βαρύς ὁ δυσκίνητος καὶ ο ἐπαχθής - Κυπρι νεμεσητή, ῆγουν ἀξια μέμψεως, Κυπρι απεχθής, ῆγουν μεμισομεν ' ὐπο τῶν ἀνθρωπων. ξδ' γὰρ Ο ῆλιος φράζει ἐμῖν πάντα, ῆγουν δείκνυσι, φανερὰ

ποιεῖ - δια την μετα τουωρεος αυτῆς μίξιν λέγει, ἐν ἔδει-l5 ξεν Ο Ηλιος - δεδυκέι ο Λάφνις, ξγουν εκλείπει, αποσβέννυται, καὶ ε ν τω υιδρ κακον ἄλγος ἔσται Ἐρωτος, ωσπερ καὶ ἐν τ1ῆ ζωῆ δηλονότι. δοκεῖ γὰρ ἀντιτάξασθαι προς τον φωτα ' διο καὶ ταύτqν αυτος αὐτῶ την δίκην επήνεγκεν. s Hδη γὰρ Ο Πλιος πάντα ἐμῖν ἔφρασε δῆλον γὰρ ἐπο-σεν, D ώς συνεγένετό σοι ὁ σρης. καὶ ἀσυνδέτως τα εξῆς ' δεδύκει, τουτέστι θνήσκει, ο Λάφνις, καὶ ἐν τω υιδρ κακον ἄλγος ἔσται Ἐρωτος γ - Ουχ δ ἐποί σεν, ἀλλ ο επαθεν. 6. 102 Idοὐ γὰρ λέγει, δείκνυσιν. P. δῆλον ποιεῖ. 5. 6. φανερῶ

153쪽

Aωρικῶς καὶ προσθέσει του μ Αἰολικῶς καὶ ἐν υπερβψασι -

του τόνου αμμιν.

φέρει ερπε ποτ' 'γδαν lερπε ποτ' Ἀγχίσαν, αντὶ τουαπελθε προς τον βουκόλον 'Aγχίσηνl. βουκόλον δὲ τον Αροχίσqν φησί ' καὶχμηρος η μιν υπ' 'Aγχωsi τέκε βουκολέοντι. αλλοι δε ου προσi Ψακουουσι τὸ καταισχυναι. - l H δὲJ Ἱδη . 15δρος Tροίας. δυναται δε καὶ πάντα τα ὁρη τῆς χος τῆ προσηγορία καλεῖσθαι από του ἴδη, ἡ βοτάνθ, m από του ἰδεῖν καὶ θεάσασθαι - ἀφ' υφηλοὐ γάρ τις ἱστάμενος δυναται πόρρω ἰδεῖν. καλεῖται δε ' δη καὶ δρος Κρήτης. - Tηνεὶ δρυες: ἐκεῖ δρυες 3. 5. cn. ωστε σκέπειν τὸν Ἀγχίσqν συνερχό- 20μενον αυτῆ. fωδε κυπειρος : ἐνθάδε ταπεινὴ βοτάνη, αναπεπταμένος ο α ρ, καὶ ου δυνήσst λαθεῖν συνουσιάζουσα. ἱon. ' 'II ἐκεῖ δρυες , ωστε σκέπειν σε συνερχομένην τωι05 Aιδεται. 2. M. - TVν Κυπριν ποιῆσαί τι, γνῶναι δηλονότι, αισχυναι. M. γνῶναι δηλονοτι, ηγουν αἰσχυναι. Ε. N. φάναι. K. 25 M) Ηχοῶσι, τερετίζουσι. P. - Προς τοῖς σίμβλοις, προς τοῖς πληθεσι. D. ἐν τοῖς σίμβλοις ' ἐκ του περιεχομένου το περιέχον. M.

154쪽

'Aγχωρ' ἐνταυθα δὲ κυπειρον, ταπεινο βοτάνη καὶ μη δυ- ναμθη σκέπειν σε. κυπειρον δέ τινες λέγονοι το παρ' ἐμ ἐν βουτομον. - Κυπειθος : χαμαίζηλος πόα. 3. - γδ δε κα-

ο ρ σεις τας μελίσσας, εἰ προς ημῆς ζκεις, διὰ τοὐ βόμβου τοὐς ὁδοιπόρους ἐπαγομένας. σμήνη δε τὰ τῶν μελισσῶν αγ- γεῖα, ώς καὶ Ησίοδος

ώς δ οταν ἐν σμήνεσσι κατηρεφέεσσι μέλισσαι. Rew. sου λέγεται : παρασιώπησις ὁπου λέγεται εἰπεῖν

πειρος - βοτάνθ τίς ἐστιν αυrq μικρὰ καὶ ε υώδης ---' ωδε20 μέλισσαι βομβοὐσιν ἐμμελῶς ποτι σμήνεσσιν, αντὶ του ἐν τοῖς σίμβλοις, ἐπαγόμεναι δολο νοτι τους οδίτας. Us. tuli. 110. I ef. ουδραῖος lχ'ώ δωνιςl: ἀντὶ του τρυφερός, ὁθεν καὶ το θρυπτεσθαι ώραῖζεσθαί φησι Μένανδρος

155쪽

ακμάζων καὶ ευειδης, επεὶ και μῆλα, ξγουν πρόβατα, βόσκει καὶ πτῶκας, ῆγουνl λαγωους τοξευει - τουτο γαρ το βάλλει - και πάντα τὰ θηρια l- γῆ καὶ θηρία τἄλλα γρά

φεται γὰρ και ουτω -l διωκει, τουτεστιν αγρεύει. σκωπτει

156쪽

5 Vet. Ibὸ λυκοι, ω θῶες, ω ἀνὰ Δρεαὶ φωλάδες αρκτοι : ου μάτην φησίν, ἀλλ' επεὶ καὶ Θεόφραστος καὶ

Σώστρατος ἐν α λέγει περὶ αρκτων , Oτι πλεῖστον αἱ αρκτοι φωλεύουσι χρόνον. - 'H δτι μόναι τῶν ἄλλων θηρίων αἱ αρκτοι τίκτουσαι φωλεοῖς ἐπικάθηνται. η φωλάδες αἱ κα-lo τάστικτοι. J - Φωλαδες : ἐμφωλευουσαι. Hesycla. Rec. KΦωλάδες : αἱ εἰς τὰ δρο φωλευουσαι. Vat. M. - Αἱ τοῖς φωλεοῖς προσκαθημεναι καὶ ἀρκουμεναι τῆ λείξει τῶν οἰκείων ποδῶν δια τοὐτο γὰρ καὶ ἄρκτοι λέγονται.

Vat. - Sὸ λυκοι, ω θῶες, ω κατὰ τὰ ἄρη φωλεύουσαι θ ἄρκτοι, χαίρετε. Gen.' L,ips.) fχαιρεθ' ὁ βωκόλος υμμιν:J ώς ἀποδημῶν της ζωῆς τουτό φησι. το γὰρ χαίρειν ἐνίοτε μὲν ἐπὶ αποδημία λέγεται, ἐνίοτε δὲ προσαγόρευσιναπλῶς σημαίνει. ὁ βουκόλος υμῖν ἐγὼ ὁ Λάφνις ουκέτι κατὰ τ ν υλην, ἀναστραφήσομαι δηλονότι, ουκέτι κατὰ τοὐς ορ- 20 μους, οὐ κατα τὰ ἄλσq. ἐπὶ του αυτου λέγεται υλη καὶ ἄλσος καὶ δρυμός, δς καὶ δρυμὼν λέγεται. - Ως πο-, ἀγρο-

ii 7) Π γη ἐν Σικελία, ἐν y εἰσβάλλει ὁ ωλφειος ποταμος ἐξ Αρ- 25 καδίας, δυόμενος δια τῆς Adριάδος θαλάσσης καὶ μη λυμαίνων το

οὐ μάτην φωλάδας καλεῖ, ἀλλ' ο τι, ως φησι Θεόφραστος καὶ Σώπατρος ἐν τω περὶ ἄρκτων, ωωλεοῖς οἱ ἄρ

κτοι χρωνται καὶ πο1υν φωλευουσι

157쪽

ἐπιβοῆται καὶ ώς λογικοῖς διαλεγεται ' χαίρετε, οτι ὁ βουκόλος Βάφνις Ουκέτι υμῖν ἀνα την υλην καὶ τους δρυμους ζῶν φανησεται. 6. - Αρυμος το πλοθος τῶν δρυῶν πεπυκνωμενων ὐντων καὶ μη ἐπί τινι θεμ ανειμένων. αλσος δὲ υτο εἰς τιμην θεου ἀποτετμημένον. 6.)IPt. Xαῖρ' Ἀρέθοισα . πηγη ἐν Συρακούσαις της Σικελίας, εἰς ην εἰσρέει ὁ ἐξ 'Αρκαδίας 'Aλφειος ποταμός. -υλλως. Ἀρέθοισα: κρηνο εν Συρακουσαις, η ἐν Σικελία φυγουσα δια πελάγους Ἀλφειὀν ηξεν, ὼς φησιν Ἱβυκος Φοπαριστορῶν περὶ τῆς υλυμπίας φιάλης. - υλλως. Ιβυκος ἱστορῶν περὶ τῆς υλυμπίας φιάλης Σικελικὴν κρήνον τηνυρέθουσαν εἶναί φησι καὶ υπὀ Ἀλφειοὐ πληροωθαι. Urs.)- lAλλως. J πιτι υρέθουσα Σικελικὴ κρήνη πρόδηλον. δοκεῖ δ' υπ' Ἀλφειοὐ πληροίσθαι. ἔστι δὲ καὶ ἐν Κυβοία Ἀρέ- i5 θουσα, καὶ ἄλλη ἐν Σάμω πὰρ κόρακος πέτρρ καὶ ἐπὶ κρήνη υρεθούσρ

χαριέντως τοὐ 'Επαφροδίτου λέγοντος ἐν τῶ περι στοιχείων,

ὼς ἀρεθουσας καλοῶσι τὰς κρήνας. ἀγνοήσας δὲ Κράτης

Rec. υλλως. χαῖρε Ἀρέθουσα - πηγὴ αυτη ἐν Σικελία, ης ἔλεγον ἐρῶν τον Ἀλφειὸν τόν ποταμόν.

159쪽

ἐνταὐθα βόσκων, o Aαφνις' ὁ τους ταυρους καὶ τὰς δαμάλεις ἐνταὐθα ποτίζων. το υρέθουσα καὶ το

ἐξῆς μέχρι Βάφνις ἐγὼ διὰ μέσου.

IV. 'Sὶ Πὰν Πάν: ποιητικη ἐπανάληψις εἰ μή τις πι- θ

Πάν, ῖνα το μεν πρῶτον περισπασθῆ, το δὲ δεύτερον ὀξυ- τονθθῆ. τον δὲ Πῶνα οἱ μὲν Πηνελόπης καὶ 'Οδυσσέως Ἐρμου, ἄλλοι δὲ Βιὸς και Ααλλιστους, ετεροι δε Αἰθέρος καὶ Οἰνηίδος ΝηρηιδοςJ, ενιοι δε Ουρανου καὶ Γης. - lo Eῖτ' ἐσσὶ κατ' ώρεα μακρὰ on. ') Λυκαίω: τὸ υπὸ τῶ Λυκαίω φησι χῶμα, ἡρων καλουμενον Καλλιστους, εἰς ο ἐλθοῶσανJ τ ν Λυκάονος Καλλιστω θυγατερα ἄρκτονουσαν υπὸ Ἐρμου ταφηναι ην φησιν υρατος ἐν Ουρανῶὴστερίσθαι. - ΛΥΚΑΙΟΥ: ἔρος τῆς Ἀρκαδίας κληθὲν i5 απὸ Λυκάονος του Πελασγου, ἐν ω μαντεῖον Πανός. 5. 3 μέγα Μαίναλον : Μαίναλον ορος ἀπὸ Μαινάλου του Λυκάονος υιοὐ ' μου ἔνθα ἡ Ἀταλάντη τῶ γάσονι παρέσχετο δόρυ ξένιον.

δεξιτερὴ δ' ελεν ἔγχος εκηβόλον, ὁ β' 'Aταλάντη πΜαινάλω ἔν ποτέ οἱ ξεινήιον ἐγγυάλιξενJ. - Ἐλίκας δὲ λίπε ἐίον: του ὁρους τὸ ἀκρωτήριον παρὰ

160쪽

Αἰπυτιον παρὰ τυμβον 5 ε ' ον φασι τα εἰσερχόμενα ζῶα ἄγονα γίνεσθαι. - Ἀγη

io Y. Gen. I lips.), τοὐ Λυκαίου - ἔρος δε υρκαδίας τό Λυκαιον - εἴτε σύγε περιέρχη τὀ μέγα Μαίναλον - ἔρος καὶ τοίτο ἐν Ἀρκαδία - ἐλθὲ, ἐπὶ την νῆσον την Σικελήν, ἀντιτου την Σικελικήν, τῆς Ελίκης δε τὸ ρίον κατάλιπε και τὀυφηλὸν μνῆμα ἐκεῖνο του υἱου του Λυκάονος, ηγουν του i5 Μαινάλου, ἀφ' ου τὸ δρος Μαίναλον, Ο και τοῖς θεοῖς ἐστι θαυμαζόμενον. τὸ δὲ Ῥίον ἀκρωτήριόν εστι τῆς Πελοποννήσου ἐναντίως τῶ καλουμένω Ἀντιρρω τετραμμένον. - Aμνι πονεῖν λέγομεν τὸν περί τι ἀναστρεφόμενον πόνον εχοντα, αμφιπολεῖν δὲ τὸν περί τι πολουντα, Ου μέν -

Vet. Ιτε λήγετε: ῶσπερ οξασθε, ουτω και λήγειν

ποιήσατε.