Bucolicorum graecorum Theocriti, Bionis, Moschi reliquiae accedentibus incertorum idyliis edidit Henricus Ludolfus Ahrens

211쪽

Σικελιωτqς. αλλοι δὲ τοὐς τράγους' ετεροι τους Σατυρους ἔνιοι ἄνομα πόλεως Κρήτ ς' ἄλλοι δὲ τους προσπόλους των θεῶν ' τινες δε καὶ κάλαμον. Ουκ εστι δὲ αλλο η ονομα αιπόλου τινός. -υλλως. Κωμασδω: το κωμάζειν λεγεται ἐπὶ τῶν κατὰ νύκτα εις ερωμένας σπερχομένων, ως ουριστοφάνης ἐν Πλουτω 'ἔοικε δ' ἐπὶ κῶμον βαδίζειν. - Κωμάσδω μετὰ ωδῆς καὶ μετὰ κώμου συνδιάγω, ἀπέρχομαι, φοιτῶ μετὰ ἀνέσεως. 4. Κωμάσδω ποτὶ τὰν 'Aμαρυλλίδα, ταὶ δε loμοι αἶγες βόσκονται κατ' ἄρεος: Gon.') απέρχομαι πρῖς τ ν Ῥμαρυλλίδα ἀποπειρασόμενος . αυτῆς δι ωδῶν καὶ λόγων τῶν ἐπι τομο συντεινόντων. Tίτυρος δὲ Ο πιθζκος ὁ μικρὰν ἔχων Ουράπι ἐνταυθα δὲ ὁνομα κυριον. - Εωμάζω το ἐρωτικῶς ἔρχομαι καὶ φοιτῶ μετα ανέσεως. κῶμος 1,

πολλαχοὐ. Bar.) - N TADρος η ὁνομα ποιμένος εστιν ως Σάτυρος. Ε. Y. Gen. - ῆ τίτυρος ο πίθηκος, τουτεστιν Ο τραγος ὁ μικρὰν ἔχων ουράν. ἐνταυθα δέ, ως δοκεῖ, ονομα ποι- μένος ἐστίν. Ε. Y.)Vs. 3. 20

V I. Ἐμὶν τὸ καλὸν πεφιλαμένε: ῆγουν διὰ τὸ κάλλος ἐμοὶ πεφιλημένε. ἡ τ ὀ καλὸν ἀντὶ τοὐ ff

το καλὼν πεφιλαμένε: Gen. 'ὶ διὰ το καλόν, ηγουν διὰ τὸ καλὸς εἶναι διὰ τὸ καλόν σε εἶναιl πεφιλαμενε, ηγουν ἀγαπώμενε, ὁ ἐστιν ἄξιε ἀγαπῶσθαι. η το καλον αντὶ 25

212쪽

βόσκει, ἐπεὶ προτίθησι την βοσκήπι τα θρέμματα ὁ ε βόσκον

ται υπο του νομίως καὶ του τόπου. 2.)Vs. 1. e . Καὶ ποτὶ ταν κράναν: ουκ ἐλαττον τῆς τροφης, ὀνίνησι τα θρέμματα το πιειν. ΟμVρος

πιόμεν' ἐκ βοτάνης. R w. Καὶ τον ενόρχαν : τον ἄρχεις μεγάλους εχοντα. I ri. Toν τε ν ἐνόρχαν : ἐνόρχαν λέγει ἰon. ') τον τέλειον, η ἡμιτομίαν. καὶ πιμηρος ιο πεντήκοντα δ' ἔνορχα παρ' αυτόθι.

ῖνα μή σε κερατίσst.

Vet. Κνάκωνα: τον λευκον τραγον απο τῆς κνήκου i5 του σπέρματος λευκου οντος ' η λάγνον. - Κνάκωνα φυ- λάσσεο: λευκον ῆ πυρρὴν απο τῆς κνήκου του σπέρματος. Gen. ' Pliau.) - Mῆ τυ κορυφν: μή σε κερατίσ9. το γὰρ κερατtζειν κορυπτειν οι Ῥττικοὶ λέγουσιν, ως συντρεχόντων αλλήλοις των κριῶν και ταῖς κορυφαῖς πληττοντων καὶ ρθ-20 γνυμένων. - Οε κορύφύ ου περισπῆται. τα γαρ υποτακτικα ὁμοίως ημῖν οἱ Θωριεῖς προφέρουσι. ) Toν βαρβάτον τον μεγάλους ορχεις ἔχοντα. M. 53 Κνῆκος εἶdος φυτοὐ, ου ὁ καρπὸς πυρρακίζων. 4. - ,πό-

213쪽

13. , Vs. 6.

c. χαρίεις ἐπὶ εχους, καὶ χαρίεσσα καὶ χαρίεν ουδε - τεροπι χαρίεις καὶ ὁ πεπαιδευμένος, ὁ ἀστεῖά τινα λέγων μετὰ χάριτος. 2. 6.

οἷον ἐρωτύλος, Αἰσχύλος, Ἐρμύλος, Σιμύλος. 10

214쪽

ἀξυνεται το ἐνί, καὶ παρ' 'Αττικοῖς Ουτω προτερεται. - Τηνώδε καθεῖλον : εξ ἐκείνου του τόπου. ἐκεῖνος γαρηπι οἱ-Aωριεῖς το εκεῖνος τῆνός φασιν. - Ἐκέλευ: εκέλευσας ην, καὶ κατὰ αποκοπην lAωρικῶςl ἐκέλευ. η κέλω, λεγεται το προσταττω, ὁ παρατατικὸς ἐκελόμην εκίλου καὶ Aioλικῶς ἐκέλευ. οἱ γαρ Αἰολεῖς την ου εις ευ τρέπουσιν. Rec. H ἐά τοι : αρά σοι ω Νυμφη σιμὸς φαίνομαι εἰ- ναι απο του πλησίον; ηγουν συνιζηκυῖαν ἔχων τον ήῖνα, καὶ προγενειος, .ηγουν προμηκης τον γενειάδα. Νύμφην δε λέ- 10 γει αυτην ως περικαλλῆ και Νυμφαις εοικυῖαν. Νυμφαι δεεἰσι τα ἐν γυναικείω σχῆματι εν τοῖς ὁρεσι φαινόμενα δαιμόνια. - Ω μ' ἐκέλεh: ἀφ' ου τόπου ἐκίλου, τουτέστιν l. 2. E. Gon.' Lips.) ἐκέλευες. κέλομαι γὰρ ποιντικῶς τὸ κελεύω και προστάττω, αφ' ου τὸ ε κέλου καὶ ἐκέλευ.

215쪽

μελισσα δέ, παρόσον επι τῶν μήλων ιζάνει μῆλα δε πάντα τὰ ἄκρα τῶν δένδρων. χμζρος 'αυτῆσιν ρῆροι καὶ αυτοῖς ἄνθεσι μήλων. - λλως. t I 'oρία. l Ῥοῖκός τις Κνίδιος το γένος εν μνωτῆ Ἀσσυρίων ἰηὼν ευφυές τι δίι δρον κεκλιμένον καὶ απο τοὐ bχρόνου καταπιπτειν μέλλον, το φυτε,ν Gon. 'ὶ κάμαξιν ευ

στηρίξας ἐπὶ πλέον μένειν ἐποίησεν. υ δὲ Νύμφη θεασαμένη χάριν αυτω ώμολόγησε πι ἐλικιῶτις γὰρ εφ' εἶναι τοὐ

φυτοὐ. και ἐκέλευσεν αυτόν, εἴ τι αν ἐθέλst, αἰτεῖσθαι. ο

δε τVν συνουσί- αυτῆς ἐτήσατο. ἡ δε ἔφθ αυτῶ, ὁτι τον 10 καιρον τῆς μίξεως ἀφικνουμένη σοι μέλισσα ἐρεῖ. μήποτε Ουν τῆς ἴστορίας ταυτης μέμνηται ὁ Θεόκριτος. διὰ τὸ την

I. t. sΚαὶ τὰν πτέρυν: Gen. 'ὶ πτέρις li 1l εἶδος βο- laτάνης ὁμοίας πτερω στρουθοκαμήλου. ἀφ' ἐς καὶ στιβάδες

ἐπι κλίνης ἐγενοντο τῶν αγροίκων δια την μαλακότητα καὶ

διὰ τὀ ἀποδιώκειν τῆ οσμῆ τους ἴφεις. - sΠτέρις εἶδος βοτάνqς ὁμοίας πτερῶ στρουθίου, ξ ἀποδιώκει τῆ ὀσμῆ τοὐς ἄφεις. p. Q. καλεῖται δὲ καὶ βλῆχρον. 20RG. To κοινῶς λεγόμενον βλάχνον. E.

216쪽

αγριον. καὶ γαρ 'Aχιλλευς Θέτιδος καὶ Πολέως - αλλὰ διὰ το ἄγριον φ σὶν πιμηρος ' γλαυκ' δέ σε τίκτε θάλασσα. Ree. υλλως. 'H ρα λεαίνης : Gen. 'i' ἔντως λεαίνης , μαζον ἐθηλaζε, καὶ ἐν τω δρυμ- ἀνέτρεφεν αυτον ἡ μήτηρ αυτου, in 'Aφροδιτη 4.3 τὀ ἄγριον αυτου και δραστήριον διατuύτων θελει δqλουν. ἄγριος δε λέγεται ό Ἐρως καδ ανήμερος , επει Ους αν κατάσχst, ἀγρίους ποιεῖ καὶ ανημέρους, υπο τῆς σφοδρῆς ἐπιθυμίας τυχεῖν του ποθυυμένου ὀρεγο-l0 μένους. E. N.

Rec. I ὀ καλόν ποθορ ευσα: ῆγουν ω ἡ τὸ καλὸν ὁρῶσα, τουτέστιν ω ἡ καλους ἔχουσα οφθαλμούς. - Toυτ- ἐστιν η βλέμμα εχουσα ψερον και ἱλαρόν. 6. 20 Ve L To πῆν λίθος : ῆγουν σκληρὰ καὶ ἄτεγκτος, η μονονουχι τους ὁρῶντας ἀπολιθολα τω κάλλει, οἰον περι Γοργόνος λέγουσιν. ῆ λευκὴ ολη οιον ἄγαλμα μαρμάρινον. i5 Ἐπαχθης, ὁυοφόρητός ἐστιν. H. M. P. Lips.16) πις με βλάπτει, ὁ Ἐρως, και μέχρι τοὐ οστου καταφλέγων.

217쪽

To παχ/- ἰc n. , ἐαν lδεὶ γράφηται το παν λιπος διὰ τοὐ π, ἔσται loἴτω c d εἰς ην ὀλισθαίνουσι πολλοὶ διὰ τον ἔρωτα - ὀλισθ' ρὰ τὰ λιπαρα χωρία - ζ η βλέπουσα λιπαρόν τι καὶ λευκόν. και πιμηρος λευκοί, ἀπυστίλβοντες αλοιφῆ. b. - λλως. Tὀ πῆν λίθος : ῆγουν Gen. σκληρὰ καὶ αδαμάντινε διὰ τὸ ἀνηλεες και ανένδοτον, ὴ μονονουχὶ τους προ ορῶντΩς ἀπολιθουσα διὰ τqν προς τὸ κάλλος υπερβολήν, Gen. 'L οιον τὸ περὶ τὰς Γοργόνας. P. Gen. 3 - Γράφεται

φἄνοις ἐχρῶντο ἐν τοῖς συμποσίοις, ως φησιν 'Αριστοτέλης, ενετηρίαν καὶ ἀφθονίαν αἰνιττόμενοι τροφῶπι στέφαι γαρ τοπληρῶσαι , ως υμηρος ' κουροι δε κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο. 20

sed signo ad locum suuin intor lineas roVOclinis. Ideni Drn. lemnanta Vulgo

218쪽

Vet. 'H ὁ δυσσooς: ;on. ὁ δυσχερῶς διωκόμενος. λαοσσόος γαρ η Αθηνῆ η λαον διώκουσα χὶ σώζουσα. δυσσοον δε οἱ μεν τον κακοδαίμονα, οι δὲ τον δυσχερῶς σωζόμενον παρὰ το σόος. καὶ ζωμηρος 15 οππως οἰ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχεοιντο Ἀλαιοί. - Aυσσοος: παρὰ το σωος τό του ο μικρου , D'9 ό κακῶς σωθ)ησόμενος. η παρὰ το σοῶ, D σημαίνει το διώκω, κοὰ κατ' ἐπένθεσιν του β γίνεται σοβῶ, D' ρ ὁ κακῶς διωκόμενος. ουτω δὲ καὶ το δορυσσόος καὶ λαοσσόος π τινὲς ἐτυμολογουσι. EtM. 292, 38. Vs. 25. 26.

μων ' ὁ δοσχερῶς σωζόμενος παοὰ

219쪽

αγρευων ῖν' ν ἐπίθετον τῶν ἀλιέων, η P. Gen. κατὰ διαμφορὰν τῶν ἄλλων ἀλιέων. εἰσὶ γὰρ καὶ ετεροι, οἱ περὶ τὰ

σίν, δμως εὐφρανθῆσρ, ὁτι ἔρρις α ἐμαυτὸν εις θάλασσαν Φ. . - Τί γε μὰν τεόν : τό γε σόν, ηγουν παρὰ σοί, ἡ οὐ τὰ θανεῖν με . η δμως ησθῆσθ γε, οτι ἐκινδύνευσα. η δμως ἡδύ σοί ἐστι τὸ θανεῖν με. P. Gen. - 20

κατεσκευάσθq, ἐγένετο, ηγουν ευφρανθλιση ἐπὶ τουτω. M.

220쪽

μένων, οἱ ἐρῶντες. ῆ βοτάνιν ἐστὶν εν τῆ πλήξει φωνουν, σημαῖνον φιλεῖσθαί τινα υπῖ του ἐρωμένου ῆ τῆς ἐρωμένης.

20 I'. Gon.' ' γ εω ηται θε τηλέφιλον κατὰ κοινωνίαν του τ πρὸς τὀ δ, οἷον ὁ λωιλόν τι ον, τὸ δηλουν την φιλίαν. - λ- λως. N τηλέφιλον ριζίον τι θαμνῶδες, κάτωθεν δε ἀνα- βαῖνον τρίκλωνον. τους δὲ κλῶνας ἔχει δοχμῆς μείζονας καὶ σπιθαμtαίους, τὰ δὲ φύλλα ἐοικότα τῶ σπειρομένω λωτῶ.