장음표시 사용
401쪽
αἱ γέρανοι φαίνονται. ἐγω δὲ ἐπὶ σοὶ μανίαν ἔχω. 5Vs. 32. 33. Rre. Αἴθε μοι ησαν : εἴθε ἐκεκτήμην τα Κροίσου ἀμφότεροι αν ανατεθειμένοι ημεν ωσπερ χρυσοῖ τὴ Αφροδίτst xo δὲ πεπῆσθαι αντὶ του κεκτῆσθαι. Vs. 34. 35. Io Vet. Σχοῖμι δ' ἐγὼ καὶ καινας ἐπαμφοτέροις ἀμυκλας: 'Aμυκλαι πόλις Λακωνικήοθεν καὶ Ἀμυκλαῖον παιδίον το ἐκ των Ἀμυκλῶν, καὶ Ῥυκλαι ειδος υποδήματος, ῶς ἐνταυθα, απὸ Ῥμυκλαίου του πρώτου υποδήματα ευ
ρόντος. - Γράφεται καὶJ σχημα δ' ἐγώ: lκαὶ ἔστιν ὁ νους 15τοιολος J ορχουμενον δὲ ἐγώ ἐν τῆ εἰκόνι ἐποίουν ἐμαυτὸν ἔχοντα Λακωνικὰ υποθήματα. η ἡ ἐμη στήλη ἐφαίνετο ἀν
ἔχουσα σχημα ὀρχηστου καὶ ἐν τοῖς ποσὶ φορουσα υποδήματα Λακωνικά .Rec. 'Aμυκλαι εἶδος υποδήματος 'Aμυκλαίων, ἄσπερ Ῥαἱ καρπατίναι Καρῶν καὶ αἱ σκυθικαὶ Σκυθῶν. N. - Tρι- κλινίου. M. II σὴ μεν, φ σί, στήλη ειχεν ἄν αυλους ἐν
ταῖς χερσὶν ἡ ρόδον ῆ μῆλον - ἡ δὲ ἐμὴ ἐφαίνετο ἀν ἔχουσα
402쪽
σχ μα ὀρχηστου καὶ ἐν τοῖς ποσὶ φορουσα υποδήματα Λακωνικά. εἰ δὲ σχοῖμι γρά*εις, ουτως ἐρεῖ ἐγὼ σχοῖμι
IPI. Οι μὲν πόδες ἀστράγαλοί τευ : οἱ μὲν πόδες
io Uel. M φωνὰ δε τρυχνα: ἡ τρυχνος. τοίτο ἐπὶ τρυφερότητος τάσσεται. ηγουν η φωνή σου δε μαλακῆ, ἐοικυiατρυχνω. τρυχνος δε καὶ τρυχνη εἶδος λαχάνου, ἡ κοινῶς λεγομένη ἀγριομελινrζάνα, ἱκανῶς μαλακόν. καὶ λέγεται στρύχνος ο δε Θεόκριτος ἐξέβαλε το σ δια τὸ μέτρον, τρυ- 15 χνον εἰπών. - Τρυχνα: εἶδος βοτάνζς. τάσσεται δε και ἐπὶ τρυφερότητος. τρυχνος γὰρ λάχανον ἱκανῶς μαλακόν. Gen. ' ) - Γρυχνα: βοτάνη τις ἱκανῶς μαλακὴ και λεπτή. ἔστι δὲ ἐν οἱ κοινοι αγρίαν μαζιζάναν φασίν. ἐξεβλήθη δετό σ διὰ τὸ μέτρον. M. ison.' ) - Τὸν μεν τρόπον Ουκ20 ἔχω εἰπεῖν : ἀντὶ του αγνοῶ, εἰ μὴ ἄρα ἀμείλικτον αυτον ἔχεις, ως μζδὲ εἰπεῖν τινὰ ἀξίως.
IPt. bΙ καλὰς ἄμμι ποῶν ἐλελήθει βῶκος ἀοι-
403쪽
ὐποκοριστικῶς. c. Καταγελῶν αυτοὐ καλας ἁδας λέγει ποιεῖν, ἐπει ἐρωτικον αδ ει εργάτης ων. διο καὶ το ονομα αὐτοί συγκέκοφε 5 βουκον υποκοριστικής αντὶ τοὐ βουκαῖον εἰπων. M. Gen. in
Vet. YZς ευ ταν ἰδέαν καὶ τοὐτο κατ' εἰρωνείαν ώς ευ το τῆς αρμονίας εἶδος ἐρρυθμισεν ὁ βουκαῖος. Vs. 40. io est. 3δ μοι τῶ πώγονος : πώγωνα τα γένειά φ σιν. ὁ βε λόγος υβριστικός τί τα γένειά σοι μωραίνοντι; γ λιθίως γὰρ αυτα ανέφυσας. Vs. 4 l. 42. Vet. Θῆσαι δη καὶ ταῶτα τα τῶ θείω Λυτ ιέρσ α: I5τὸ τῆς εἰρωνείας ἐξέφηνεν ὁ Μίλων καταγελῶν αυτοί, ὁτι ἐργάτqς ων ἐρωτικὸν αδει. δυνατὸν δε ταλα λέγειν καὶ τον βουκαῖον. - Θέασαι δέ φησι καὶ ταυτην τον τραγωδίαν τοί Λυτιέρσου, ῆν μέλλω ασαι. ἱστορία. ουτος δὲ ὁ Λυτιέρσης 39ὶ γκανῶς thν τραγωδίαν ἐποίησε καὶ αρίστως αυτὴν ῆρμοσεν π
404쪽
κει Λελαινας τῆς Φρυγίας, υἱος τυγχανων νόθος του Μαδου. γεωργὸς δὲ τοὐς παριόντας τῶν ξένων εὐωχ- νάγκαζε θερίζειν μετ' αυτου. εἶτα εσπέρας ἀποτέμνων αυ- τῶν τας κεφαλὰς τὀ λοιπὸν σῶμα ἐν τοῖς δράγμασι συνειλῶν 5 ἐδεν. Ηρακλῆς δὲ υστερον τολον ἀποκτείνας ἔρριψεν εἰς τον Μαίανδρον ποταμόν, ὁθεν καὶ νῶν οἱ θερισταὶ κατα Φρυγίαν αδουσιν αυτὸν ἐγκωμιάζοντες ως αριστον θεριστήν. τομον δέ φησιν Ἀπολλόδωρος ωδὴν εἶναι θεριστῶν λέγων ουτω' ,, καθάπερ ἐν μὲν θρήνοις γάλεμος, ἐν δε ὁμνοις Ιου-i0 λος, ἀφ' ων καὶ τὰς ωδας αὐτας καλουσιν, ουτω καὶ τῶν θεριστῶν ω δὴ Λυτιέρσας ' εἶτα αδων ὁ Βάττος τῆντos Λυτιέρσου ωδήν, φησὶ Βάματερ πολυκαρπε. αυτη ἐστὶν ἡ του Λυτιέρσου ωδῆ. - Θασαι : ὁ λόγος ἐκ του βουκαίοw δυνοτὸν δε καὶ τὸν ἔτερον ταυτα λέγειν. ὁ δὲ i5 Λυτιέρσας ην Μίδου νόθος παῖς. γεωργὸς δὲ ων τους παριόντας θερίζειν ηνάγκαζε, καὶ κατὰ τqν ἐσπέραν συναπέτεμε τοῖς δράγμασιν αυτῶν τας κεφαλάς. ον ὁ υρακλῆς υστερον
Rec. Θῆσαι : θέασαι καὶ ακουσον. εστι τὸ σχῆμα αἴ- 20 σθ σις ἀντὶ αἰσθήσεως. Gen. )Vs. 44. I ei. Σφίγγετ' ἀμαλοδέται : ἀπέστρεψε τὸν λόγον πρὸς τους ἐπομένους καὶ τὰ θεριζόμενα συνδεσμουντας. δρά - 42) Πολλῶν καρπῶν κaὶ πυρῶν χ0ρηγέ. N. 25 43) Καλην ἔχον ἐργασίαν. M. ευκόλως ἐργαζόμενον. T.
405쪽
γματα δὲ τα πληροὐντα τῶν σταχυων την ἀριστερὰν παρὰ
το δράττειν. ὁθεν καὶ δραχμή, ἡ πληρουσα την χεῖρα τῶ κέρματι. ἀμάλη δὲ συνέστηκεν ἐκ δραγμάτων ἐκατον ὴ καὶ
I ei. Συκινοι ἄνδρες: ῆγουν ἀσθενεῖς καὶ αχρεiοι, οτιτο τῆς συκῆς ξυλον ευθραυστον, ἀσθενες καὶ αδύνατον. οθεν καὶ παροιμία συκίνη ἐπικουρία, η μηδὲν ώφελουσα απομεταφορῆς τῆς συκῆς. - Σύκινοι ἄνδρες: ἀσθενεῖς, αχρεῖοι ώς καὶ το τῆς συκῆς ξυλον. Gen. ID Vs. 46. 4 T. I t. Ἐς βορέην ἄνεμον τῆς κόρθυος - . τομὰ υμμιν: παρατετηρημενως λέγει τους τὰς ἀμάλας θημονοθετουν-
τας Ουτω τιθέναι ωστε τους στάχυας εμπνεῖσθαι υπο του. ζεφυρου ῆ βορέου. τον γὰρ κόκκον ἐνδοτέρω οντα Ουτω συμ- 15βαίνει πιαίνεσθαι ἐμπνεόμενον. κόρθυος δὲ του ἐκ τῶν ἀμαλῶν συγκειμένου θημῶνος. - θύλλως. Κόρθυν τον -- ρον τοὐ σίτου Gen. 'ὶ λέγει. οταν δὲ τα δράγματα δεθῆ τους στάχυας σωρευουσι προς ἀλλήλους νενευκότας εσωθεν τὰ δὲ κῶλα αὐτῶν, ἄ τινες αυλούς' καλοίσιν, ἔξω τετραμ- 20μένα ἐῶσιν , oπως διὰ τῶν αυλῶν ο σῖτος ήιπιζόμενος πιαί
νηται καὶ ἄβροχος καὶ ἄσqπτος διαμείνst. ἡ κόρθυς δὲ κλίνεται τῆς κόρθυος, ῶς ἡ πίτυς τῆς πίτυος.
406쪽
Rec. Παρατετηρημένως λέγει προς τους τὰς ἀμάλας καὶ
τὰ δράγματα θ μονοθετο si/τας, ουτω τιθέναι ωστε τοὐς μὲν στάχυας ἐντος ει ναι, την θε τομην ἐκτος προς ζέφυρον ηβορρῆν ορῶσαν, ουτω γαρ συμβαίνει τον σῖτον καὶ πιαί- 5 νεσθαι ἐμπνεόμενον καὶ αβροχον καὶ ασηπτον διαμένειν. κύρ- θυς δέ ἐστι το κοινῶς δεμάτιον, ο καὶ κλίνεται κόρθυος ως βότρυος. M. en.
βρίας ἀλοῶν. - Γο μεσημβρινόν : αντὶ τοὐ μη ἐν μεσημ
βρία καθευδειν ἀλλ' ἔνεργεῖν. on.' ) ἐπιτηδειότατος γάρ ἐστιν Ο μεσθμβρινος καιρὸς προς το αλοῆν. φλεγοντος γὰρ του ἡλιου τηνικαυτα την καλάμVν του σίτου Gen. ) τὸ ἄχυ-l5 ρον συμβαίνει λεπτότερον γίνεσθαι. Rec. Ἐκφευγειν ουν χρὴ τον μεσημβρινόν φ σιν υπνον αλοῶντας ἀμῶντας δε υπνουν μεν ἐν αυτῶ - πίπτει γὰρ ὁ
στάχυς υπό του ἡλίου φλεγόμενος - ἄρχεσθαι δε αμῆν ἀρχομένης ἡμέρας, ὀτε ὁ κορυδαλος εγείρεται , o κοινῶς λεγό-
20 μενος πίπυλος, καὶ λήγειν του εὐγου, οτε πάλιν ουτος υποστρέφει προς κοίτθν. M. Gen. ' )I el. Καλά μη δὲ το κατωτέρω του στάχυος, Oσον τε συν τῶ στάχυῖ τέμνεται και ὁσον ἐν τῆ γῆ ἄτμ τον απολιμπάνεται. - Αρχεσθαι δ ἀμῶντας ἐγειρομένω κορυ-
407쪽
ἀλοὰν δια το ἐπιτήδειον εἶναι τον καιρόw Gen. ' τους δὲ ἀμῶντας αρτι λευκαινομένης τῆς ἡους αρχεσθαι του αμητοὐ '
λήγειν δὲ ἐπισκιαζομένης ῆδη τῆς γης. Ἐλινυσαι τo 5 καυμα : ῆτοι το μέσον τῆς ἡμέρας ἡρεμεῖν. βραδὐναι ' τοθεμα ἐλινυω το βραδυνω.J Ουκ ἀσκόπως δὲ τοὐτο λεγει' ὁ
Vet. Ευκτος ὁ τῶ βατράχω παῖδες βίος: μακάριος. ἐπισκώπτει δε τον εργοδότqν ίς μη αυταρκες ποτον παρεῖ
R V. Eυκτός δε ὁ ευχῆς αξιος καὶ ευκταῖος ' ἀπευκτὸς lbδὲ καὶ ἀπευκταῖος ὁ μισητός. - Ἐπισκώπτει τον ποτον αυ-
τοῖς παρεχόμενον ώς βραδέως διδόντα. M )
Vs. 51. 55. Ie . κάλλιον ἁ 'πιμελητά: ό λόγως πρῖς τον ἐπιστάτην τῶν θεριστῶν ὁλίγον τροφὴν αυτοῖς παρεχόμενον. - 20 3λλως. I ἐπ ιμελ τὰ αντὶ του ω ἐργοδότα, δν δη
408쪽
ἐργοδότην φιλάργυρόν φησι. - Κυμινον : τουτο παρ' υπόνοιαw ἔδει γαρ εἰπεῖν το κρέας. η κάλλιον ω ἐπιστάτα ἔφειν σε τον φακον ολόκληρον ' -ὶ δρα ῖνα μη επιτάμνς, ηγουν σχίσρς, τον χεῖρα καταπρίων, αυτὸν δ λονότι, ώς οἱ τό κύ-5 μινον, καθα εἰώθαμεν τους ἄγαν φειδωλοὐς κυμινοπρίστας καλεῖν. σκώπτει δὲ αυτὸν ὁ λόγος ώς φειδωλόν. Rec. 'Επιμελητήν φησι τον παριστάμενον καὶ πρὀς τὀεργον αυτοῖς προτρεπόμενοπι παρ' υπόνοιαν δὲ τὰν φακὸν λέγει καὶ τ ὁ κύμινον ἀντὶ τοὐ τὀ κρίας. σκώπτει δε αυ- 10 τὸν ίς φειδωλόν καὶ γὰρ εἰώθαμεν τοὐς ἄγαν φειδωλοὐς κυμινοπρίστας καλεῖν. M. Gon.'ὶ - Σκώπτει τοὐτον ώς
φιλάργυρον καὶ γλίσχρως διδόντα τοῖς θερισταῖς την τροφὴν καὶ τὸ μίσθωμα. N.
5 I et. 1 αὐτα χρὴ μοχθεὐντας εν αλίω ἄνδρας ἀεῖδεν: τινὲς ἐκ τοὐ Μίλωνος λέγουσιν εἶναι τὸν λόγον απὸ
τos ἡ καλὰς ἄμμε ποῶν ἐλεληθει βῶκος ἀοιδὰς μέ
χρι τέλους τοὐ εἰδυλλίου. ἄλλοι δὲ λέγουσιν, ὁτι ἐκ του --
λωνός ἐσουιν ὁ λόγος τὸ η καλὰς ἄμμε ποῶν μέχρις ώ μοι
20 τοὐ πώγωνος, δν ἀλιθίως ἀνέφυσα ' το μετὰ ταυτα, ἡγουν τὸ θῆσαι δη καὶ ταῶτα τὰ τῶ θ είω Λυτιέρσαλέγουσι τὸν Βάττον λέγειν μέχρι του μη ἐπιτάμης την χεῖρα καταπρίων τὸ κυμινον τὸ δὲ εξῆς ώς από του Μίλωνος, ξτοι τὸ ταυτα χρὴ μοχθε υντας καὶ τοὐς μετὰ α ταλα δυο στίχους. μου. υλλως. Tαὐτα χρὴ μοχθευντας : ταὐτα, τὰ μέλη τὰ προειρημένα δηλονότι, χρὴ τοὐς θερίζοντας ἄδειν, καὶ ουχὶ ἐρωτικὰ ἄσπερ σὐ ποιεῖς βουκαῖε δολονότι. t. N μοχθευντας : ῆγουν Gon.' ) ἐνδέχεται τοὐς 30 55 Σκόπει. N. - Κόπτων. M. ἡκριβωμένως σχίζων. N. 56, οὐ μὴν ἔρωτας. M.
409쪽
θεριζοντας του θερισμου φροντίζειν καὶ μη του ἔρωτος. ὁλόρος ἐκ του Μίλωνος οἱ δὲ καὶ τοῖς ἐπάνω ταυτα συνάπτουσι. - Toν δὲ τεόν βουκαῖε πρέπει λιμηρον ἔρωτα: περὶ δε του ερωτός σου ω Βάττε του πτωχου προσῆκόν ἐστι τρ μητρί σου λέγειν ἐν τη κοιτν κατα τον ἄρθρον κει- Sμένy, η ἀνισταμένu ορθρου, καὶ μ' νυν ἐμοί. το δὲ λιμηρὸν ἀντὶ του πτωχόν. c. 'H χρη δέ σε τον σαυτου ερωτα πρὸς την μητέρα λέγειν, οτε γρηγορεῖ ἐν τῆ κοίτst. - Κατ' ευνὰν ὀρ- θρ ευοίσα: εἰς την σην ευνην πρωῖ ερχομενy' εθυς γὰρ 10 ταῖς μqτράσιν ἐπισκέπτεσθαι τους παῖδας προς την ευνην ἐρχομένας. M. Gen. γ
Ἐπιγράφεται το παρον εἰδυλλιον Κυκλωψ καὶ Γαλάτεια. προλογίζει δὲ ὁ Θεόκριτος προς τον Νικίαν. - Προς Νικίαν Ιοιατρὸν ὁ Θεόκριτος διαλέγεται. I. Q.) - Λωρίδι διηγηματικόν. M. - Λιηγηματικὸν το εἰδυλλιον. Gen. γ Tου αυτου Tρικλινίου. M. Καὶ το παρον εἰδυλλιον ἐκ στίχων σύγκειται δακτυλικῶν εξαμέτρων ἀκαταλήκτων πα , ων τελευταῖος' μουσίσδων ρῶον-διῆγ', ῆ χρυσὸν π
Vet. Ουδὲν ποττὸν ἔρωτα πεφυκει φάρ μ ακον ἄλλο νικία, ου τε ἔγχριστον ἐμοὶ δοκεῖ, Ου τ' ἐπίπαστον : ο νοὐς J ουδεν ἔρωτός μοι δοκεῖ φάρμακον πεφυ- 25κέναι ω Νικία εἰ μ' η παιδεία καὶ αἱ Μοίσαι. ταυταις γὰρ ὁ Κυκλωψ προς διαγωγην του ἔρωτος τῆς Γαλατείας ἐχρῆτο. καὶ Φιλόξενος τον Κυκλωπα ποιεῖ παραμυθούμενον εαυτὸν 58) Κατ' ἄρθρον ἴσταμεν ρ. L. P. εἰς ευνην γρqγ0γ-I. C.
410쪽
τῶ τῆς Γαλατείας ἔρωτι καὶ ἔντελλόμενον τοῖς δελφῖσιν,οπως αγγείλωσιν αυτόν, ωτι ταῖς μυσαις τον ἔρωτα ακεῖται.
καὶ Καλλίμαχος 'ώς ἀγαθὸς Πολυφαμος ἀνευρατο ταν ἀοιδάν,
, αἱ Μοίσαι τον ἔρωτα κατισχναίνοντι.
c. υλλως. Sὶ Νικία, Ουδεμία θεραπεία αλλη ἐστὶ προς τον ἔρωτα παρὸ αἱ Μουσαι ' αυται γαρ θεραπευουσι Τον ἔρωτα. το δὲ τοιουτο φάρμακον κουφον εαὶ χάριεν γίνεται εἰς τους ἀνθρώπους, δυσκολον δε κατὰ τὴν ευρεσιν. γινώ-l0 σκεις δὲ καὶ σύ τουτο ἐπιστημόνως, ως ἰατρὸς καὶ φίλος ταῖς Μουσαις, καὶ τουτου παράδειγμα ὁ κυκλωψ . ευκολώταtα γὰρ ε κεῖνος ε θεράπευε τῖν Ἐρωτα μελουργῶν καὶ ταῖς Μου- σαις προσέχων, ὁτε ηράσθη τῆς Γαλατείας νέος ων καὶ ἄρτι τὴν ἐκφυσιν των γενείων ἐν τω πωγωνι δεικνυων. ἐκινήθο
λέγω κικίν ων, τουτέστι τριχῶν, ἀλλ' υπ' ὀλοῶν μανιῶν, ὼστε καὶ τὰ προσόντα αυτῶ ἡγεiσθαι πάρεργα. και γὰρ αἱ οἴες, αυτου αδοντος ἐπι τῆς ῆιόνος, ἐκ τῆς νομῆς μόναι ἐπανῆλθον εἰς τό αυλιον, τουτέστιν εἰς τὴν μάνδρα αυτὸς δὲ 20 καθήμενος ιδεν εχων ἐκ τῆς 'Αφροδίτης ἐγκάρδιον ελκος, οπερ ἐνέπηξε τω ῆπατι αυτου.
Re c. Ἱστίον οτι τῶν φαρμάκων τὰ μέν εἰσι χριστῶ, ῆγο i)ν ἄπερ χριόμεθα εἰς θεραπείαW τὰ δε ποτά, ἡγουν ἄπερ πίνο- 25 μεw τὰ δὲ ἐπίπαστα, ηγουν ἄπερ ἐπιπάττομεν. - Πικλινίου. Tvν σοφίαν μονην φησὶ δυνασθαι τους ἔρωτας καταστέλλειν, τἄλλα δε τῶν φαρμάκων ἀδυνάτως ἔχειν. εἴδη δε