장음표시 사용
431쪽
IH. N π Ου τον χαροπον Γανυμήδεα: οντως ὁ κρι-τῆς, φηοίν, ευχεται τψ Γανυμήδει, ῖν ἐπιτήδειον ἔχρ τοστόμα προς το δικά ζειν τα φιλήματα ουτως ως ἡ Λυδια λί- ς δοκιμάζει τον χρυσόν, εὐτε ηαλοεἰ εἴτε καὶ μῆ. Λυδία δε λίθος ἡ λεγομεν ζ χρυσῖτις ως τοὐς λιθους τουτους παρα bΛυδοῖς ευρισκομενους. το δε ἐξῆς ουτως ' εὐχεται τῆ Λυδία πέτρα Μον εχειν το στόμα, νμινι οι αργυραμοιβοὶ τον χρυσον δοκιμάζουσιν.
Θεοκρίτου πλας Θωρίδι. - Εἴρηται Αωρίδι διαλέκτω. I 0 H. D. G. I. Li. M. N. Q. Gen. Aιηγθματικόν. M. - Ἀποτου ποιητου. Ι'. Πικλινίου. Καὶ το παρον εἰδυλλιον ἐκ στίχων συγκειται δακτυλικων οε , ων τελευταῖος πεζὰ δ' ἐς Κόλχως τε καὶ ἄξενον ῖκετο Φῶσιν. M. Gen. 3 15 Is. l. 2.
κευμες. Νικία ω τινι τοὐτο θεῶν πόκα τέκνον
ἔγεντο:J ουχ ημῖν, φησί, μόνοις τοῖς θνητοῖς τον Ἐρωτα ἔτεκεν, οστις ποτέ ἐστιν, αλλὰ καὶ Ηρακλῆς ηράσθq. ἐπεὶ Ῥδὲ τὰ τῆς υπο τῶν Νυμφῶν γενέσεως του Ἐρωτος ἐπὶ πολλὰ
διαλλάττει, διὰ τοὐτο φησι ' ω τινι τοὐτο θεῶν τέκνον ἐγεντο. Gen. - φιβάλλουσι, τίνος υἱὸν τον Ἐρωτα. Hσίοδος μὲν γὰρ χάους και Γῆς, Σιμωνίδης υρεος καὶ 'Aφρο-iὶ 'Hμῖν τοῖς ἰνθρώποις. M. - Tον τῆς φιλίας ἐξάρχοντα. M. - 25
Duebn. , διαλύττει cod. 23ὶVorn. ἰen. . - et vulg. inter soliolia, quo Gallius haec roserri jussit, quum viilgo Hypothesi adhaereant, tibi desunt in v. B. K. H. Ν. Q. Y. Gen. 'et cum reliqua hypoti iesi in Gen. t
432쪽
δίτης, 'Aκουσίλαος Νυκτος καὶ Αἰθέρος, ', λκαῖος Ἱριδος καὶ Ζεφυρου, Σαπφω 'Aφροδίτης καὶ Ουρανοὐ, καὶ αλλοι αλλων. Rec. Ουχ ἡμῖν, φvοί, μόνοις τοῖς θνητοῖς ἔτεκε τον Κρωτα, ἐκεῖνος δηλονότι, τῶν θεῶν ωτινι τοὐτο, ηγουν ὁ 5 Ἐρως, τέκνον ἐγένετο, αλλα καὶ Ἱμακλῆς ηράσθη. M.qGon.
V V. 'Ος τον λὶν ἡ πέμεινε: λὶν τον λέοντα ἀπο 1υ- θείας τῆς λίς. και Πομ ρος ' ἐπί τε λὶν ηγαγε δαίμων 10 καὶ λὶς ηυγένειος. - Ιστορεῖται γ' λέοντας υφ' ἹIρακλέους διαφθαρῆναι, τον
15 IPL Xαρίεντος Γλλα: τον Γλαν Σωκράτqς υιὸν Ηρακλέους φησίν, ' πολλώνιος ὁ Ῥόδιος Θειο/άμαντος, Νίκανδρος, δὲ Κῆυκος, Κυφοριων δε Πολυφήμου του Ποσειδῶνος ἐρώμενον, καὶ ἄλλοι αλλωνJ. - Τὰν πλοκαμίδα φορευντος : του ἔχοντος τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς πεπλεγμέ-
20 νας, ῖν' η το φορουντος ἀντὶ του φέροντος και4 ἔχοντος. ῆ
433쪽
του τους πλοκάμους φορουντος, ηγουν ἐνδυομένου καὶ περιβαλλομενου. ἴσως γὰρ ἀν φαλακρος ην, περιεβέβλητο δὲ ἀλλοτρίας τρίχας τῆ κεφαλῆ. p. 3. Gen. ' ) - πισσα μαθὼν ἀγαθός: 'Αριστοτέλης φησὶν υπὸ Ῥαδαμάνθυος παιδευθῆναι τον υρακλέα, υρόδωρος δὲ υπὸ των βουκόλων ' φι- 5τρυωνος, τινὲς δὲ υπό Xείρωνος καὶ Θεστιάδου. - Ἱστέον ὁτιJ πλω παῖς ην Θεοδάμαντος τοὐ Θρυοπος. Μαθών: όHρακλῆς. πεπαιδευσθαι δε αυτόν φασιν οἱ μεν υπὸ λδαμάνθυος, οἱ δὲ υπὸ βουκόλων ξύμφιτρυωνος, τινες δε υπὀXείρωνος καὶ Θεστιάδου. io Reo. Ἱλας παῖς ἐν Θεοδάμαντος του Αρυοπος, δν μαθὼν ιρακλῆς πεπαιδευσθαι, ως τινες μέν φασιν, υπὸ Ῥαδαμάνθυος, οἱ δὲ υπὸ βουκόλων Ἀμφιτρυωνος, η τινὲς δευπό χείρωνος καὶ Θεστιάδου ἔσχεν ἐρώμενον, παιδευων καὶ αυτὸς ἔτι μῆλλον αυτόν. M. Gen. I5
IV. Xωρὶς δ' οὐ δέ ποκ' ης: οὐδέποτε, φησίν, ὁ Πρακλῆς αυτου ἐχωρίζετο, ουδὲ μεσουσης τῆς ἡμέρας Ουδε ταῖς ἐωθιναῖς ωραις. - ου δ' ὁπότ' ἀρτάλιχοι μινυροί: ουδέποτε, φησίν, ὁ ἹIρακλῆς αυτοὐ ἐχωρίζετο, ουτε πρωL 20οντε μεσουσος τῆς ημέρας, Vat. Gen.' ) ουτε κατὰ τόν καιρόν, καθ' δν οἱ νεοσσοὶ ἐν οἰκήματί τινι ἔντες αποβλέποιεν η υείμνηστος. M. - Ἐσένετο αν, εἴπερ ἐν. M.
σον τῆς ἡμέρας. M. - Εκινῆθ'. c. 2b
mate non distincto Deit.b , quomim
434쪽
εἰς την κοίτην, πτερυσσομενης τῆς μητρος καὶ λοιπὸν ἀναχωρουσης, την τελευταίαν ἐκδεχόμενοι τροφήν. - υρτάλιχοι δὲ νεοσσοὶ μικροί, μηδε πω πετόμενοι. μινυροὶ δε ἀντιτου μινυρίζοντες καὶ λεπτῆ φωνὴ θρηνουντες. - Σεισα -ο μένας πτερα μητρός: πτερυσσομενης, οπως υπὸ τὰς πτερυγας λάβρ τοὐς νεοσσους. - Πέτευρον δὲ σανίδιον λεπτὸν καὶ τεταμενον, ω καὶ ε ις τους ορόφους ἀντὶ. κεράμων πολλοὶ χρῶνται. οἱ δε αἰθαλόεν πέτευρον την δοκὸν λέγουσιν, ως και ομηρος ' 10 αυτοὶ δ' αἰθαλόεντας ανὰ ἐῶγας μεγάροιο. τινες δέ φασιν αἰθαλόεν εἰπεῖν τὸ πέτευρον δια τὸ αἴτιονε ιναι αἰθάλης. ὴ απὸ του αἴθεσθαι λίαν διὰ την λεπτότητα M. Gen. ') ουτως αυτὀ ἔφη.
435쪽
ηγουν οτε εσπέρα καταλάβρ καὶ οἱ τρωγλῖται -δ ταῖς καλιαῖς εἰσέρχονται ταῖς ἐν τοῖς τῶν ἀνθρώπων οἰκημασιν οἴσαις. M. Gen.' )Vs. 1 - l4.
Rec. LN δε πῆν εχει Ουτω μέχρι του αυτῶ δ' ευ ξλ- 5κ ω ν.J πάλιν ο λόγος προς του Νικίαν φίλον ὁντα του Θεοκρίτου. φησὶ γαρ ὁ Θεόκριτος προς αυτόν, ὀτλ, ώς ἐδοκού- μεν ω Νικία, ουχ ἔνεκα ημῶν μόνων ἐγέννησε τὸν φωτα ό θεος, ωτινι ἐγένετο τέκνοπι ουχ ημῖν μόνοις τὸ καλὸν φαίνεται καλόν ειναι, οῖτινες θνητοί ἐσμεν καὶ σήμερον ὁρῶμεν, Ι0αυριον δ' Ουχ ὁρῶμεν, τουτέστι σήμερον ζῶμεν, αυριον δὲ τεθνηξόμεθα - αλλὰ και ὁ Ηρακλῆς ὁ χαλκεοκάρδιος, του ἔστιν Ο στερρός, υἱος του Αμφιτρυωνος, ὁστις, ὁ υρακλῆς, απέκτεινε τὸν ἐν Νεμέα λέοντα, δεδουλωτο τῶ Ἐρωτι. ἡράσθη γὰρ παιδὸς του χαρίεντος Ἱλα, του φέροντος πλόκαμον, Ibτουτέστι του ἔχοντος τὰς τρίχας πεπλεγμένας, καὶ ἐδίδαξεν αυτόν, τόν Τλαν, ὁ φακλῆς, πάντα τα πρὸς ωφέλειαν, ως καὶ πατηρ διδάξειεν αν τον εαυτου παῖδα ' ἐκεῖνα δηλονότι ἐδίδαξεν αυτόν, ὁσα αυτός, ὁ Ηρακλῆς, μαθὼν ἐγένετο καὶ αοίδιμος, τουτέστιν ἐπαινετός. ἐς τοσουτον δε 20 δεδούλωτο ὁ Ηρακλῆς τῶ ἔρωτι του παιδό- ῶστε Ουδέποτεην-αυτου, τουτέστι κεχωρισμένος, ἀλλα διὰ παντὸς συνῆν καὶ ωμίλει αυτῶ - τοὐτο γὰρ δίδωσιν ο λόγος τῶ μηδέποτε ἀφίστασθαι του παιδός, μήτε τῶ μέσω του ηματος,
τουτέστι τῆ μεσημβρία, μήτε οπότε ἀνατέλλει ὁ ῆλιος - τομο 25 γὰρ σθμαίνει τὸ ἀνατρέχει ἡ λευκιππος ' ς ἐς τὀ δῶμα τos Aιός, τουτέστιν ἡ ἐπὶ λευκῶν ῖππων ὀχουμένη - μήτε οπότε
ορνις τις νεοσσους ἐνθουσιάζοντας πρὸς την κοίτην τοὐ ηλίου δυνοντος, ἐπὶ ξυλου καθημένη καὶ τα πτερὰ αὐτοῖς περιβα- λοὐσα σκέπει καὶ περιθάλπει. ουτω πεπαίδευτο Ο παῖς αυτῶ Mκατὰ θυμόν, τουτέστι κατὰ την οἰκείαν ἀρέσκειαν. i ) IMς:l oῖτως. M. - Κατοῦ ψυχήν. M. κατὰ την οἰκείαν βου
436쪽
437쪽
Κυανέας μὲν υπο ἀνθρωπων, υπο δὲ θεῶν Φόρκου πέλας κεκλησθαι ' Dμοσθενης δε φvσιν ἀπο του ἱερου ώσεὶ στάδιον εἶναι νησιδων σκοπελῶδες, καλεῖσθαι δὲ τας τουτου ἄκρας κυανέας. - Συνδρομάδων : συνδρομάδας λέγει τὰς Κυανέας πέτρας Gon. ) δια το συντρέχειν ἀλληλαις καὶ συνέρχε- bσθαι καὶ συνθραυε ιν τας διαπερώσας ναυς. μόνην την Αργώ φασι προνοία της Αθονῶς διαβεβηκέναι. ην δὲ πεπρω- μενον ταῖς συμπληγάσι πέτραις, ως εἰ διαβαίq τις μία ναυς αυτὰς ἀβλαβῶς, καὶ τας μετα ταυτα μηδέν τι πάσχειν δεινὸνJ ἐξ ἐκείνου του χρόνου στῆναι - διὸ καὶ ἔστησαν τῆς ' - 10γους διαβάσος. Vs. 24. I. L Βαθυν δ' ἐσέδραμον Φάσιν : Φῆσις ποταμῖς
καὶ πόλις ὁμώνυμος ἐν Λόλχοις, παρ' ἐν Ἐλληνες, Μιλησίων
Ie . Ἀντέλλοντι Πελειάδες : περὶ ανατολήν, φqσί, των Πελειάδων ῆρξαντο στέλλεσθαι τον πλοὐν καὶ ανάγεσθαιοι Τρωες εἰς Κόλχους. ἐστὶ δε ὁ καιρὸς αρχομένου τοὐ θεμρους, διὸ καὶ ἐπήγαγε τετραμμένου εὐαρος, τουτέστι πλῆξαντος. - υλλως. Αἱ Πελειάδες, φησὶ Καλλίμαχος, τῆς βασιλίσσης των Αμαζόνων ησαν θυγατέρες, αῖ Πελειάδες
23) Εαὶ διεξήλασε. P. διέβη ταυτας ἐν ταχυτῆτι, η το μέγα 2b
λαῖτμα. M. 24 Αἰετος ως μέγα λαῖτμα: λαῖτμα το πέλαγος η το τῆς θαλάσσης πλάτος. 'L. P. ωσπερ διέρχεται κυμα. M. την μεγάλην θά- eλασσαν. M. - Αἱ πέτραι. M. τα παραθαλάσσια σκυβαλα. r. 25 Aκρωρειαι. 6. τα ἄκρα τῶν ὐρῶν. Q. τα ἄρη. M. τα ἔσχατα 30 μέρq τῶν αγρῶν καὶ τῶν πεδίων. L. τα προς τοῖς τέρμασι τῶν χωρίωνεσχατιας ἔλεγον. r.
438쪽
προσορορευθqσαν. πρῶτον δ' αυται χορείαν καὶ παννυχίδα συνεστήσαντο παρθενευουσαι. ὁ δε νους ' καθ' ον, φησί
καιρὸν ἀνατέλλουσιν αἱ Πλειάδες θάλλει τε πῆσα γῆ ταῖς
βοτάναις του εαρος, τηνικαυτα του ἀπόπλου ἐφρόντιζον. τὰ, ονόματα τῶν Πλειάδων εἰσὶ ταυτα Αοκκυμώ, Γλαυκία, Πρῶτις, Παρθενία, Μαῖα, Στονυχία, Λαμπαδώ. - Θεῖος ἄωτος : τὸ ἀπάνθισμα τῶν ηρώων, οἷον οἱ πρῶτοι τῶν ηρώων. - Aωτος : Gon.') το θεῖον ἀπάνθισμα τῶν ηρώων. είρηται δὲ ἄωτος από του ἄειν, Ο ἐστι πνεῖν καὶ ὀδωδόναι. Io Vs. 30. I P . Eiχω δ' Ορμον ἔθεντο : καθωρμίσθησαν ἐν τρΠροποντίδι κατὰ την Κων, τqν νυν καλουμένην Προυσαν,
ενθα τα κατὰ τὸν Γλαπι η ενθα καὶ μακλῆς ἀπο τῶν ηρώων
κατελείφθη. - Ἐνθα Κι αν αν αυλακας: εις τον τόπον
15 τῶν Κιανῶν. Κιανοὶ γὰρ οἱ την Κίον οἰκουντες, ῆτις νυν καλεῖται Προυσα ἀπό του τῶν Βιθυνῶν βασιλέος Προυσίου. Αως δὲ ἀπὸ Αίου του υχυ Ολυμπου, ἀφ' ου το ἔρος ο
32) Συνδυο. 6. κατα συζυγίαν. C. M. ζυγ ὀν ἡ καθέδρα. ζυγοὶ
439쪽
λεια, παρ' οσον ἐποίουν τὰς στιβάδας ἐκ τῆς ἐν τω λειμῶνι φυομένης υλης. στιβάδα δὲ καλουσι την υλης χορτώδη
Rec. υλλως. Λυτῶ δ' ευ ελκων : τὸ παν μέχρι τοὐενθα βουτομον ὀξὐ βαθυ τάμον κυπειρον ἔχειουτως. αγόμενος δὲ ὁ παῖς αυτῶ τω υρακλεῖ, ῖνα ἀποβαιηεἰς αληθινὸν ανδρα, τουτέστιν ανδρεῖος αναφανείη, μη ψευ- ιοδόμενος την εαυτοὐ φυσιν δηλονότι. αλλ οτε ο γάσων ἔπλει εἰς το χρυσεον δέρμα, ὁ υιός του Αἴσονος, συνέπλεον δὲ μετ' αυτοὐ καὶ Οἴ αριστοι των Ελλήνων, ἐκλελεγμένοι ἐκ πασῶν τῶν πόλεων, οῖτινες ησαν ωφέλιμοι - τοίτο γάρ ἐστι το ων ο φελός τι - ἀφίκετο καὶ ὁ 'Hρακλῆς ὁ υἱός tῆς i5Aλκμήνης τῆς Μιδεάτιδος τῆς ηρωίνης ὁ ταλαεργός, τουτέστιν ὁ καρτερικός, ἐς την πόλιν την γαολκον Την αφνειάν, τουτέστι την πλουσίαw σὐν αυτῶ δὲ τῶ ορακλεῖ καὶ ὁ πλας εἰσέβαινεν εἰς την νῆα την Ἀργὼ την ευεδρον καὶ ευκάθε-
τῶν μελαινῶν τῶν συνδρομάδων, τουτέστι τῶν συγκροτου
μένων προς ἀλλήλας, αλλὰ διέδραμεν αυτας καὶ ἐλθεν εἰς
τον Φασιν ποταμὸν τον βαθυν, ῶσπερ αετος διαπερῶ την θάλατταν. ἐξ ἐκείνου δὲ τοὐ καιροί ἔμειναν αἱ χοιράδες, τουτέστιν αἱ πέτραι, ακίνητοι. Aμος δ' αντέλλοντι Πε- 25λειάδες τοτε δε ἐμνήσθησαν οἱ Ἀργοναυται πλεύσεως, λέγω το θεων απάνθισμα τῶν ηρώων - τολο γάρ ἐστι τὸ θεῖος
ἄωτος - ὁτε αἱ Πλειάδες ἀνατέλλουσιν. ἀνατέλλουσι δὲ ἐν τῆ ἀρχῆ τοὐ ἔαρος, οτε και τὰ ζῶά εἰσιν ἀπολελυμένα πρός νομάς τοὐτο γάρ ἐστι τὸ ἐσχατιαὶ ἄρνα νέον βόσκοντι. 30
440쪽
καὶ δο ἐπιβάντες τῆς 'Αργους - τοὐτο γαρ η ναυς ώνομάζετο - νότου λαμπρου πνέοντος μέχρι τρίτης ημέρας εἰς τον Ἐλλήσποντον ἶκοντο. ἐντὸς δὲ τῆς Προποντίδος ωρμ σαν εἰς τον τόπον των Κιανῶν, ἐν ω οἱ βόες ἀροτριουντες ευρεῖαν 5 την αυλακα ποιουσι καὶ κατατρίβουσι τρο γην τῶ αρότρω - ἔστι-τὀ ὁλον περίφρασις. Κίος δε πόλις προς την εω κειμέν' τῆς Προποντίδος οἱ δὲ την Κίον οικουντες Κιανοί. ἐκβάντες δέ, τῆς νηὸς δηλονότι, συνδυο δεῖπνον ἐπονουντο ἐπιτον αἰγιαλὸν κατὰ τον καιρὸν τῆς δειλης. κοίτην δὲ ἐποιή- 10 σαντο μίαν πολλοί. προέκειτο γὰρ αυτοῖς λειμών, ὁστις ἐνωφέλεια των στρωμνῶν, ἐξ ουτινος λειμῶνος ἔκοψαν βουτομον ὀξὐ καὶ κυπειρον. Vs. 36-14. Bre. Κώχετο Ἱλλας ὁ ξανθός: ὁ νους - καὶ ὁ η λας 15 ὁ ξανθος ἐπορευθη κομίσων υδωρ ἐπιδείπνιον ἔνεκα του γ ρακλέους καὶ του στερρου Πλαμῶνος καὶ ἐμβριθους την φυχῆ νῆ ἀκαμπους καὶ σκληροῶ - τοὐτο γάρ ἐστι τό ἀστεμφεῖ, οἱονεὶ ἀστρεφεῖ - οῖτινες κοινον ἐποιουντο τράπεζαν. ωχετο δὲ ὁ Γλας κρατῶν ξίφος σιδηρουν. ταχέως δὲ κρήνην εtδεν20 ἔν τινι χώρφ κοίλω καὶ οἱονεὶ καθημένω ' παραπεφυκασι δετα ρ βοτάναι πολλαί, λέγω θρυα, χελιδόνων μέλαν καιἀδίαντον χλωρὸν και σέλινα θαλερὰ καὶ ἄγρωστις ἡ τεινομένη ἄμα καὶ ἐλισσομένη. μέσον δὲ τῆς κρήνης αἱ δε υμφαι ἐχόρευον -- τοὐτο γάρ ἐστι το χόρον ἀρτίζοντο - λέγω 25 αἱ Νυμφαι αἱ μηδέπω τῶ υπνω δουλευουσαι, αἱ φοβεραι τοῖς ἀγροίκοις θεαί.