Historia philosophiae Graecae et Romanae

471쪽

Zeno a Clu'ysippo audiri , quom au summam senectutem per enisse Windo memoravinius, sed est illud haud verisimile, quum ipse Chrysip

r appus erat Miccessor Cleanctis s. v. ρυσιππος, Strab. XIII, p. 10. His die et Sin placita adeo exeoluit et ei polivit, ut nutu sere post olim immutatilin sit. Nam Diogenes Babylonius et Antipater Taraeims n. 42 , etia plurimunt, inritate valebant, tamen doctrinam scholae nequo -- ne tuo amplificasso vi

ἐπλήθυνε αυτὰ πολλάκις υπὲ του αυτοθ δόγματος

ἐπιχειρῶν κά παν το ποπεσυν ρμων καὶ διορθούμνος --λας πλείστι τε τῶν μαρτυριῶν παρα dicti et μενος Ἀστε καὶ ἐπειδή ποτ' ἔν τινι - συγγραμμάτω ν παρ' λίγον θν υριπίδου Μήδειαν λην παρέθετο καί τις μετα χεῖρας εἰχ τ βψλίον, προς τον πυθώμενον τι

plurimis veteriuri testinionus v. continentatio, qua si menta Chrysippi desiit'ntur, disponuntur et lustrantur. Iinon. a Mi 1, p. 26 Piae ceteris audiendus Dion in Bal.comp. o. p. 30 10 sic. καὶ ο ,- ,Δοσοφῶν ἐπαγγελλόμενοι καὶ τὰς διαὶμεικας ἐκφέροντες τέχνας οὐτως εἰσὶν ἄμιοι περὶ ρν

472쪽

p. 350. Quiani priorum Stoicorum oratio adstrictior et oritra tior Riisse referatur, Cio Briit. e. 31, Clarusippiis ablua de loquax erat; es II. E. turn quit II tarne pugnat Senecam e Benes. I, 3 suis Patrocinans Mirvi j ιβ. - qui rei Mymutae caro loquatur et ver bis non ara itiam ad 'reitatem acuis ea utut r. Di,nique ninduin sibi concessisse EItur Ii exenapiis ex historia atque poetis Promendis,undo Apollo l. p. Diog. L. VII, 181 ε γὰρ ἀσέχοι τῶν ρο-οίππου βιβὶGi os dilorρια παρarίθειraι, ε 3O a1r ὁ χάρrης κara1ελε Ρεrat qua re multus est Galerius in il ras IIippocratis et Iat si iis decretis. - ScriptoIul index est ap. Diog. L. VII, 18 sqq. e systematis Stoici divisionibus compositus, sed valde confusus et a fino inutilias cf. Chri etersen, Philos. Clios Fumdam p. 321 sqq. 'adie luino indicem quae iidantur omini an tu M. Bagueta l. p. 115 sqq.b. De philosophia in genere eiusque partibus.

Plut d Plae Pli. I. prooeni. O - Στωῖκοὶ ἔφασαν 395μην την δε φιλοσοφίαν σκησιν τέχνης ἐπιτηδείου ἔπιτήδειον εἶναι μίαν καὶ ἀνωτάτω την ρετήν ἀρετας δε τὰς γενικωτατα τρεῖς, φυσικήν, δικήν, λογικην δι'

473쪽

diuin sumina virtutis , Ruminam virtutem Sapientiana, sapientiam Tertiui divinamna iunianamn clue scientiam esse dicebant, s. Seneo.Εp. 89 sapientiali quan inaxini ad ageIi tun pervinere quapropteronineui virtutem, ut qua tota, posita esset in sapiontia, eadem qua Plidos aptitan oliti otio partiebantiir, cf. io de in III, 21, 2 sq.Consequoris erat ut lae Ophirasti IO trina, qui eontemplativae vitae plurii tu tribueret, acriter a Clirysippo impugnaretur, p. Pluti de

ἀγρο παμφύρφ τὸν μὲν περιβεβλημένον φραγι- τὸ

κρόουθαι καθά τωες αὐτῶν φασίν, ἀλλὰ μει δεθα - καὶ την παράδοσιν μικτὰν ἐποίουν.

etc. hoc est nulli irium illamini plutosoplitae partium principatiuniminendunt, neque eundem semper in tradenda lillosophia partium tenoren obsorvaricli in consebant, s. Diog. L. VII, 1. Quo saeuquod in iiiiiiiiiiiiiiiiiiiii illis ab animali et ovo ductis mulium dis-lar Sexti Emp. l. eum locum ethicae dans, quem mogenes physi eae et vice vorsa quae contradictio ita solvenda videtiir, ut ulmina- quo octo tradere qua acceperant exedideris, sed loqui do , PHLι. in p. o. Tu es R. elinuri sto ri graman. p. s.

474쪽

versis tornpiarib I plii Io8Oplais. Itaque quos Diogenes eqvitur,

θεῶν λόγος quibus addit Plutarchias: δι καὶ τελεtας γόρευσαν - τούrmν παραδόσεια uuar Mancin docendo etiam a Chrysippo

475쪽

pateticis diligentia tractabantur, Plut de Sisio Rep. et mystiologia pro eo ac divinationis capita, nae sunt similia physidae

adspergutiantiir. Denitivo oleant a Stoicis non taIuluam Pri limam arti an sit lue di 8 i Iilitiani liliana esso, qua relici'us ylii Iosophiae partibus I servi Iot, ostendunt Onanes illa similitudines, e . R Tt. nip a IV. tilli. VII, 23, Philo I. c., Cic. Legg. I, 24 initio. lis fiolum dialectica illa de iotionibus cn Intiatis, collectionitatis quaestiones in tractabantur, sed etiani tu, to 'i a graInniatica quam vocabarit, V. seqq. De clivisione lili Eleae . Diog.

των ωγμαινομένων καὶ τῆς φωνης τύπον η' καὶ τον μεντων σημαινομένων εἴς τε τον-τω φαντασιῶν τοπον κει των ἐκ τούτων μιμαμένων λεκτῶν '. 44. δὲ της διαλεκπικης διον τόπον καὶ τὸν προειρημένον περ αυτῆς τῆς φωiu ς ἐν φ δείκνυται η ἐγγ0ήμματος φωνὴ καὶ τίνα τα το λύγου μέρη, καὶ περὶ σολοικιομου

καὶ βαρβαριοι - - ποιημπων καὶ - ολιμ σι περὶ ἐμμελο- φωνης κοὰ περὶ μουσικης, καὶ περὶ φον-- τινας καὶ διαιρέσεων καὶ λέξεων .

476쪽

λεκtικη in duas parte diuiditur, in ea ba e aisnis utorino e in res quae die niti et vocisiuia quissu ducunrur. nomis deinde a pratur turi De olivisio. Quarum divi sionum o subdivisionum, si

Musula postri iam a Chrysippo potissimurn exculta orant, tantum iis opera posteriores Stoici lavat ant, ut ab inferioribus volui a Sexto Empirico soleant appellari es isti, Momi Volui a superioribus Megarici n. 22 η. In causa m. quod hae Maudia a d Paeaama, videlicet schola contra adversarios defendontia maximo cornuina dabantur, V. Diog. L. VII, 4b. ευχρησrordrην φασιν εἶναι ἐν

477쪽

398 Ae ad post I, II. lumnii alitem in illa tertia philosophia parte se rationali inlitavit se Zeno in minis iniunt de sensuius ipsis laedani dixi nova, quos iunctos esse censitu e iiii adam iasi impulsione oblata extrinse elis, quan ille αν ΙαGlαν, nos vis lim appellentiis licet '. Sed ad haec quae visa si in et quasi ae cepia sensu,tis assensionem adiungi animorunt, quani esse vult in nobis positam, voluntarian Visis non omnibiis adiungebat dein, sed iis solunt istiae propriam

acceptilia iam et approbat lina esset coin prelienthionem appellabat, intuem ibi rebiis, iliae mani PrendereIItlIr; mi evana nomen hoc duxerat, iiiiiiii e verbo antea nenio tali in re usus esset quo sensibus etiani fidein reuiuebat, quod, ut supra dixi, comprehensio faciasensibus et ei a illi et fideli viii Eliatiles non illii donania ita essent in re comprehenderret, sed quia nutumis eadere in eam posset relinqueret quodque natura vias normiani scientis et principium sui de lisset unde

postea notiones remini in aniniis in1pHimerentur qui biis non priria: ipi; Asillim sed latiores illae dii in Italolitio nem inveniendam viae reperiuntur' Errorem autem et

temeritaten et imorantiam et opinationem et suspieio leni et uno nomine ninia quae essent aliena firmae ei constantis assensionis a virtute sapientiaque removebata Quill sit rei inoM ex Cli sippo explicatur M. Plutaro. de Lib. IV, 12. φαγωοία μὲν οὐν ἐυH πάθος ἐν ,- 'irae,imi

478쪽

sigilli somnam Sensus uinctos e indum in uisio=ι oblatra extring tii, nisi locus corniptiis est, Cicero eodem simificata dixisso bdet i quo sua elisos, pios. Certo id maximo agobant Stoici, ut

ni cessuriam inter sensus res naturales copulana existore vincorent in tu ilio ni nuIn cognitituit eau Sani Ricilie pro Esa II repete

479쪽

ἀπὸ πις ον- h. o. a re eam existento Lm naturali corpore quae sensus impellat extrinsecus), καθά φησι ρυσιππος ἐν δυωδεκάτη τῶν φυσικῶν καὶ Ἀντίπατρος καὶ ' Haόδωρος ὁ μεν γαρ Βόηθος κριτήρια πλειον ἀπῶζείπει, νουν καὶ ιο γιν καὶ

ὀρεξιν καὶ ἐπιμημη Aρύσιππος διαφερόμενος προς αὐ-ν ἐν πρωπι περὶ λύγου κριτήριά φησιν εἶναι αἴσθησιν καὶ προ-

480쪽

λίας και ἐπιμελείας. tDrm. μὲν ουν υνοιαι καλο Γαιμονια, Dεῖναι δὲ καὶ προλήψεις ὁ ὁ λόγος , καθ' πέμψαρορε μεθα λογικοί, ἐκ των προλήψεων συμπλη ρομαι λέγεται, κατὰ - δευτέραν Uδομή '. ὁ νύημα φάντασμα διανοίας λογικου ζώου ' τι γὰρ φάντασμα, πειδαν λογικη Pοοπίπτὶ ψυχὶ, τό τε ἐννύημα καλεῖται, εἰληφος τοὐνομα παρὰ τον νουν, δι-ερ σατοις ἀλλοις φοις προσπίπτει, ταμα φαντῶ μαπα μήνον ἐστίν, ὁσα δὲ καὶ τοις θεοῖς - τοις μῖν γε, αμα

καὶ φαντάσματα κατα γενει καὶ ννοηματα κατ ει

라틴어 텍스트