Erōtikōn logōn syggrapheis

111쪽

Io 'Mηδὲν εἶπεν ὁ Κλεινίας ' προς ταυτα ζητει παρ' αλλου μαθεῖν αυτοδίδακτος γάρ στιν ὁ θεος σοφιστης Σὶσπερ γὰρ τα ἀρτίτοκα των βρεφῶν οὐδεὶς διδάσκει την τροφήν αυτόματα γὰρ ἐκμανθάνει καὶ οἶδεν ἐν τοις μαζοῖς ουσαν αὐτοῖς την τράπεζαν ,ουτω καὶ νεανίσκος ἔρωτος πρωτοκυμων οὐ δειται διδασκαλίας προ τον τοκετόν. αν γὰρ η δὶς παραγένηται και ἐνστTτης νάγκης η προθεσμία μη - οδεν πλανηθεις, καν πρωτοκύμων ης, εὐρησεις τεκεῖν υπ αυτο μαιωθεὶς του θεos. ἰσα δ' ἐστὶ κοινὰ καὶ μη της ευκαίρου τύχης δεόμενα, αὐτα ἀκούσας μάθε μηδεν μὲν εἰ πῖς προς την παρθένον ἀφροδί- σιον, το δε ἔργον ζητε πῶς γένηται σιωπI Παις γὰρ βκαι παρθένος μοιοι μὲν εἰς αἰδῶ προς δὲ την της 'Aφροδίτης χάριν καν τηνξ γνώμην ἔχωσιν, α πάσχουσιν ἀκούειν οὐ θέλουσι την γὰρ αἰσχύνην κεῖσθαι νομίζουσιν ἐν τοις ρημασι. Γυναικας μὲν γὰρ ευφραίνει καὶ τὰ ρηματα παρθένος δὲ τους μὲν ἔξωθεν ο ἀκροβολισι οὐ των εραστῶν εἰς πεῖραν φέρει καὶ ἄφνω συντίθεται τοι νεύμασιν ἐὰν δὲ αἰτησῖς τοἔργον προσελθών, ἐκπληξεις αὐτῆς τὰ ωτα τῆ φωνri, καὶ ἐρυθρια καὶ μισεῖ το ρῆμα καὶ λοιδορεῖσθαι δο- κει καν ποσχέσθαι θελ την χάριν, αἰσχύνεται' 25 τοτε γὰρ πάσχειν νομίζει το ἔργον, τε μῆλλον την πεῖραν ἐκ της των λόγων δονῆς ἀκουει Ἐὰν δὲ την πεῖραν προσαγαγὼν την ἄλλην καὶ εὐάγωγον αὐτην παρασκευάσας ηδεως ηδη προσέρχρὶ, σιώπα μενουν τὰ πολλλως ἐν μυστηρίω φίλησον δε προσελ- οθῶν ρέμα το γὰρ ἐραστο φίλημα προς ἐρωμένην θέλουσαν μὲν παρέχειν αἴτησίς ἐστι, προς

112쪽

ἀπειθουσαν δὲ ἱκετηρία Καν με προσηντις συνθήκη

τῆς πράξεως ' πολλάκις ἰν καὶ κουσαι πρὸς τὼ ἔργον ἐρχόμεναι θέλωσι βιάζεσθαι δοκεῖν, ὁ ο ξ της νάγκης ἀποτρεπογνται της αἰσχύνης - ἐκουσι . - τοίνυν κνησηὶς ἐὰν ἀνθισταμένη μωρὶς, αλλ' ἐπιτήρει πῶς ἀναματια σοφίας γαρ

κἀνταυθα δεῖ Ἀαν με προσκαρτερηὶ ἐπίσχες την βίαν Ουπω γαρ πείθεται ἐὰν μαλθακώτερον

ηδη θελης χορηγησον τὴν πόκρισιν, μη ἀπολέσης

Κἀγὼ μεγάλα μεν ' ἐφην ἐφόδιά μοι δέδωκας 11

καὶ σχομαι τυχεῖν, Κλεινία φοβ - Ομως μὴ κακῶν μοι γένγὶτα το ευτύχημα μειζόνων ἀρχη καὶ ἐπιτρίψη με προ ερωτα πλείονα. - ουν αυξη i5 μοι τὸ δεινόν, τί δράσω γαμεῖν μὲ- κίν δυ- 2ναίμην ἄλλη γαρ δέδομαι παρθένω ἐπικειται δεμοι προς οὐτον τον γάμον κατηρ δίκαια αἰτῶν, ου ξένην, ουδὲ αἰσχραν γημαι κόρην, ουδ λα λι- κλεα πλουτω με πωλεῖ, ἀλύ αυτου μοι δίδωσι θυγα- πι τερα, καλην μέν, λήθεοι, πριν Λευκίππην δειν, νυν δὲ προς τὸ κάλλος αὐτης τυφλωττω καὶ προς Λευκίππην μόνην τους οφθαλμους χω. Ἐν μεθορίω 3κεῖμαι δύο ἐναντίων ' Ἐρως ανταγωνίζεται καὶ πατηρ. O μὲν ἔστηρα αἰδοῖ κρατῶν, ὁ δὲ κάθη- πυ--αὐλῶν Πῶς κρίνω την δίκη ν; νάγκη μάχεται, καὶ φύσις, καὶ θέλω μὲν σοὶ δικάσαι, πάτερ, αλλ' αντί- ω - ἔχω χαλεπώτερον. απανίζει τον δικαστήν, ἔστηκε μaτὰ βελῶν, κρίνει μετὰ πυρός. ἀπειρήσω, πάτερ, αυτ' κάομαι τω πυρί - ταμα ἐφιλοσοφουμ ' περὶ το 12 θεου ἐξαίφνης δέ τις εἰστρεχε των του πιρικλέους οἰκετῶν, Ῥν ἐπὶ του προσώπου την ἀγγελίαν του

113쪽

κακου, ς τον Κλεινίαν ευθυς ἀνακραγεῖν θεασάμενον κακόν τι γεγονε αρικλεῖ αυ- του λέγοντος συνεξεφώνησεν ὁ οἰκετης τεθνηκε λαρικλης ' ον μὲν δη Κλεινίαν προς την ἀγγελίαν ἀφῆκεν η φωνη καὶ εμεινεν ακίνητος, σπερ τυφῶνι βεβλημενος τω λόγω ὁ δὲ οἰκετης διηγείτα ' ἐπὶ το ῖππον τον σὰν ἐκάθισεν Ἀλεινια, ο τὰ μὲν πρῶτα λαυνεν ρεμα δυο δε η τρεις δρόμους περιελθὼν την ἱππασίαν επέσχε καὶ τονάππον ιδροῶντα κατεψα καθημενος του ἐυτηρος αμελησας. πομάτ- οτοντος δε της δρας τους ἱδρῶτας ψόφος κατόπιν γίνεται, καὶ ὁ ππος ἐκταραχθεὶς πηδα ρθιος ἀρθεὶς καὶ αλογίστως ἐφέρετο. ον γαρ χαλινον ἐνδακὼν καὶ τον αυχεν γυρώσας φρίξας τε την κύμην, οἰστρηθεὶς τω φόβω διαεριος Ἀτατο. ῶν δὲ ποδῶν οοἱ μεν ἔμπροσθεν λλοντο, οἱ δὲ οπισθεν τους εμ- προσθεν ἐπειγόμενοι φθάσαι τον δρόμον ἐπέσπευ- δον, διώκοντες τονάππον.J V δὲ Ἀπος τῆ τῶν ποδῶν κυρτούμενος μίλλρ, ανω τε καὶ κάτω πηδῶν προς την κατέρων σπουδην δίκην νεὼς χειμαζομενης τοις ονώτοις κυμαίνετο. υ δὲ κακοδαίμων αρικλῆς ποτου της ἱππείας ταλαντευόμενος κύματος ἐκ της εδρας σφαιρίζετο, ποτὲ μὲν ἐά ουραν κατολισθάνων, ποτὲ δὲ ἐπὶ τράχηλον κυβιστῶν ὁ δε του κλύδωνος ἐπίεζεν αυτον χειμών. Tῶν δὲ ρυτηρων ουκετ 25 κρατειν δυνάμενος, Οὐ δ εαυτον τω του δρόμου

πνεύματι, της τύχης ν υ δὲ Ἀπος ρύμη θέων ἐκτρέπεται της λεωφόρου καὶ ἐς ἴλην πηδησε καὶ

εὐθὴς τον ἄθλιον αρικλεα περιρρηγνυσι δενδρω.

ω δὲ ς απὸ μηχανης προσαραχθεὶς ἐκκρούεται μεν οτης δρας, υπὸ δὲ τῶν του δενδρου κλάδων το

114쪽

το σῶμα, αλλ ανθεῖλκον αυτ περισυροντες θανα-

του τρίβον. -ῖππος ἔτι ἀλλον ἐκταραχθHς ι τλατπ-- καὶ ἐμποδιζόμενος εἰς δρόμον φ

δεσμὸν της φυγης' στε υκ αν αυτόν τις ἰδὼν γνωρίσειε 'T τα μὲν Ουν ἀκούων ὁ Κλεινίας ἐσίγα τινα 131 χρόνον υ ἐκπληξεως, μεταξυ δὲ νηψας ἐκ του κα- κου διωλυγω ἐκώ- καὶ ἐκδραμεῖν ἐπὶ το σῶμηπείγετο επηκολουθουν δὲ κἀγώ, παρηγορ- ώς ηδ πάμην. α ἐν--τ' φοράδην αρικλης κομι- ζετο, θέαμα οἴκτιστον κιὰ ἐλεεινόν ολος γαρ τραυμαi5 ην, στε μηδέν των παρόντων κατασχεPν τὰ δάκρυα Ἐξηρχε δὲ του θρήνου ὁ πατηρ πολυτάρακτον

τέκνον; ω πονηρῶν ἱππασμώων. ουδὲ κοινω μοι θανάτ τεθνηκας οὐδ ευσχημων φαίνη νεκρύς. ab Tun M, γαρ αλλοις των - ανόντων καν ἴτνος - 3Ν γνωρισμάτων διασωζεται -- - ανθος τις τῶν προσώπων ἀπολέση τηρεῖ το εἰδωλον καὶ παρηγορεῖτο λυπουμενον καθευδοντα μιμουμενος ' την - γαρψυχην ἐξεῖλεν ὁ θάνατος , ἐν δὲ τεσ-- τηρετ ονει ανθρωπον Σου δὲ μο καὶ τ τα διέφθειρεν τών; καί ἡ, τέθυηκας νατον διπλουν. imum καὶ σώματος χυτως σοὐτέθνηκε καὶ της εἰκόνος ησκιά η με γαρ υχη σου πέφευγεν, οὐχ ἡρωκω δέ σε ουδὲ μὰν σώματι Πότε μοι, τέκνον, γαμεῖς οω πότε σου θυσω,οἐς γάμους, ἱππευ καὶ νυμφίε νυμφίε μεν ατελης, ἱππελδε υστυχης. άφος μεν σοι

τέκνον, ὁ θάλαμος, γάμος 1ὲ ὁ νατος, θρηνος δὲ

115쪽

θεν καθ' -- ο λει νώς καὶ ην --αμιλλα, ἐραστοὐ καὶ πατρός. Ἐγώ - τον δεσπότηναπολώλεκα Π γαρ αυτ τοιουτον δῶρον ἐχαριζόμην φιάλη, -- ην χρυσῆ, 7 ἐσπένδετο πίνωνδεο - ἐχρητό μου δώρω τρυφῶm 'μω δαο κακοδαίμων χαριζόμην θηρίον μειρακίφ καλῶ. ἐκαλλώπιζον δὲ καὶ το πονηρον θηρίον προστερνιδίοις προμετωπιδίοις, φαλάροις ἀργυροῖς , χρυσαις νίαις. οῖμοι αρίκλεις ἐκόσμησά σου ον φονε χρυσβ. δχειτε πάντων Ἀρίων γριώτατε, πονηρὲ αι- λά- ριστε καὶ ἀναίσθητε κάλλους. μὲν κοιτω σου ἱδρωτας καὶ τροφας ἐπηγγέλλετο πλείονας καὶ ἐπήνειτον δρόμον, συ δὲ ἀπέκτεινας μιανοώμενος. υχηδου προσαπτομένου σου τοιούτου σωμνατος, - ην σοι τοιουτος ἱππευς τρυφη, ἀλλ' ἔρριψας, - ργε,

τὸ κάλλει χαμαί. ἰμοι δυστυχής ἐγώ σοι οὐ νέα, τὸν ἀνδροφόνον ἐωνησάμην

15 Μετὰ δὲ την ταφην εὐθυς ἔσπευδον ἐπὶ την κό- - ' η δε ην ἐν τω παραδεω της οἰκίας υ δε α παράμισος αλσος ην, μέγα τι χρημα προ οφθαλμων ηδονην καὶ περὶ το αλσος τειχίον ν αυταρκες εἰς υψος καὶ κάστη πλευρα του τειχίου τεσσαρες δὲ Θαν πλευραὶ κατάστεγος - χορω κιόνων υπο δὲ τοῖς κίοσιν ἔνδον ν η των δένδρων πανήγυρις. ast, Eθαλλον οἱ κλάδοι, συνέπιπτον ἀλλήλοις αλλος ἐπ'ἄλλον ἐγ--- των πετάλων περιπλοκαί, των φυλλαν

116쪽

περιβολαί, των καρπῶν συμπλοκαί τοιαυτη τις νομιλία των φυτῶν Ἐνίοις δε τῶν δένδρων των αδροτέρων κιττος καὶ σμῖλαξ περιεπεφυκει τμεν ἐξηρτημένη πλατάνου καὶ περιπυκάζουσα ραδινῆ τη κόμη ' ὁ κιττος περὶ πευκην ἐλιχθεὶς κειοίτο τ δενδρον ταῖς περιπλοκαῖς, καὶ ἐγίνετο τω κιττω ἴχηματο φυτόν , στεφανος δὲ ὁ κιττος του φυτοὐ ' μ 4 πελοι δὲ κατερωθεν του δένδρου καλάμοις ἐποχούμεναι τοῖς φύλλοις θαλλον, καὶ ὁ καρπος ραίαν i εἶχε την ανθην καὶ δια της πη των καλάμων ξε- κρεματο και η βόστρυχος του φυτοὐ των δε φύλ- λων ἄνωθεν αἰωρουμένων φ ηλίω προς ἄνεμον

συμμιγεῖωχρὰν ἐμάρμαιρεν η γη ην σκιάν. Tὰ δὲ

ἄνθη ποικίλην χοντα την χρόαν ἐν μέρει συνεξέ- 15 φαινε το κάλλος, και η τοsτο της γης πορφύρα καὶ νάρκισσος καὶ ρόδον μία με τω ρόδω και τῶ ναρκίσσω κάλυξ οσον εἰς περιγραφην, καὶ ην φιάλη του φυτοs' η χρόα δὲ των περὶ την κάλυκα φύλ- λων ἐσχισμένων ω ρόδω μὲν, ατος ομολκαὶ γά- γ λακτος, τὸ κάτω του φύλλου, καὶ ὁ νάρκισσος ην τοπῶν μοιος τω κάτω του ρόδου ob H ω κάλυξ 6

μὲν ουδαι οὐ χρόα δὲ Ἀν η της θαλάσσης ἀστράπτει γαληνη. Ε μέσοις δε τοίς ἄνθεσι πηγη ἀνέβλυζε και περιεγέγραπτο τετράγωνος χαράδρα χει- 2 ροποίητο τ ρεύματι. α δείδω τωὐανθέων ην κάτοπτρον, ως δοκεῖν τὸ ἄλσος εἶναι διπλοῶν, τὸ

μὲν της ἀληθείας, τὸ δε της σκιῆς. Dρνιθες δε οἱ 7μεν χειροηθεις περὶ τὸ ἄλσος ἐνέμοντο και ους ἐκολάκευον αἱ των ανθρώπων τροφαί οἱ δε ἐλεύθερον ο εχοντες τὸ πτερὸν περὶ τὰς των δένδρων κορυφὰς επαιζον οἱ μὲν δοντες τὰ ορνίθων σματα, οἱ τρ τῶν πτερῶν ἀγλαὶ ζόμενοι στολn Οἱ δο δε τέτ 8

117쪽

τιγες καὶ χελιδόνες οἱ μὲν τη--δεδδοντες εὐνήν, αἰ δὲ την Πρεως τράπεζαν οἰ δὲ χειροήθεις ταλκυκνος καὶ ψιττακός ο κυκνος περὶ τας τῶν δά-

των πίδακας νεμόμενος ὁ ψιττακος ἐν οἰκίσκωπερὶ δένδρον κρεμάμενος - ταῶς τοῖς - σιν ἐπι τύρων οτὀ πτερόν. τελαμπε δε η των ἀνθέων θέα-των

τα παρασκευάσαι. λόγων προς το Σάτυρον ηρχό- 6 ἀπο-υχρνιθος λαβὼν ν σκαιρίαν. Αιαβαδ δεοζουσα γαρ ἔτυχεν αμα τῆ Κλειο καὶ ἐπιπτῶσα τψ ταω. 2 Ἐτυχε γαρ τυχη τινὶ συμβὰν τότε τον ορνιν ἀναπτερῶσαι το κάλλος καὶ το θεατρον ἐπιδεικνυνα των πτερων ' ἀντο μέντοι - νευ τέχνης λορνις'' Uν ποιεῖ αλλ' ἔστι γαρ ερωτικός. πιτα γαρ οἐπαγαγέσθαι θέλ5 την ἐρωμενην, τότε Ουτως καλ- λωπίζεται. ρας ἐκείνην την της πλατάνου πλησίον Π δείξας θήγλειαν ταῶν ταυτ νυν ουτος τοκάλλος ἐπιδείκνυται λειμῶνα πτερῶν. δὲ του ταῶ λειμὼν ευανθέστερος πεφυτευται γαρ -τῶ Misia11χρυσος ἐν τοῖς πτεροις, κυκλω δὲ τοώλουργὲς του χρυσον περιθεῖ - ωον κύκλον, καὶ ἔστιν φθαλ-

IT o Σάτυρος συνεὶς του λόγου μου την πό-i θεσιν, να μοι ἀλλοπιείη περὶ τουτου λέγειν. ἡ ογαρ ὁ ἔρως ἔφη ' τοσαυτην ἔχει την ἰσχυν, ς καὶ μέχρις ορνιθων πεμπειν τὸ πυρ; Ου μέχρις ὀρνί- θων' ἔφην, ' τοsτο γαρ υ θαυμαστόν, ἐπεὶ καὶ αυ- ἔχει πτερόν, ἀλλα καὶ ε μετων καὶ φυτων, ἐγὼ νδ δοκῶ μοιJ, καὶ λίθων 'Eρὰ γουν μαγνησία δ'

118쪽

56AXIMEM TATIOTλίθου του σιδήρου καν μονον δη--τm Kλκυσεν, σπερ ἐρωτικόν τι ἔνδον ἔχουσα. καὶ - τι τουτό ἐστιν ἐρωσει λίθου καὶ ἐρωμήνου σιδήρου φιλημα; Περὶ δν των φυτῶν λέγουσι παῖδες σοφῶν καὶ 3μυθον λεγον ζανξ τον λόγον ναι, εἰ μη καὶ παῖδες ἔλεγον γεωργῶν υ δὲ λόγος Ἀλλο μὲν δελ- φυ

τον ἐραν, τ δε φοινικι τον ἔρωτα μαλλον ἐνοχλεῖν

λέγουσι δὲ τον μὲν ἄρρενα των φοινίκων, τον δε1 λυν. 'ο αρρην - του θηλεος ἐρα καν ὁ θέλ- 4 ἀπφκισμενος θ τῆ της φυτεια στάσει, ο ἐραστος απιαίνεται Συνίησιν Ουν ὁ γεωργος την λυπην του φυτου, καὶ εἰς την του χωρίου περιωπην ἀνελθὼν

ἐφορῶ ποῖ νενευκε κλίνεται γαρ εἰς το ἐρώμενου 'i σαχὶ μαθὼν θεραπεύει του φυτου την νόσον πτόρ- 5

αρρενος καρδίαν ντίθησι Καὶ ανεαρυξε μεν την ψυ- χην του φυτου, το δὲ σῶμα ἀποθνῆσκον πάλιν ἀνεζωπυρησε καὶ ζανέστη, χαῖρον - τη της ἐρωμένης α συμπλοκῆ. Ἀαὶ τοὐτο εστι γαμος φυτῶν. Γ εται δὲ καὶ γάμος αλλος δάπων διαπόντιος, 18 καὶ ἔστιν ο μὲν ἐραστης ποταμος Ηλεῖος, δὲ ἐρωμένη κρηνη Σικελικ' ιὰ γαρ της θαλάττης ὁ ποταμος ει διαπεδίου τρέχει. εχυ αφανίζει θον Λει γλυκυ ἐραστην αλμυρ- κυματι, σχίζεται δὲ υ τ' ἐέοντι. καὶ το σχίσμα της θαλάττης χαράδρα τω ποταμ' ἰνωται καὶ ἐπὶ την ρέθουσαν Οἴτω τον --φειον νυμφοστολεῖ πι--ο- si η - νυλυμπανέπτη πολλοὶ μὲν εἰς τὰς δίνας του ποταμου καθιῶ-

119쪽

σιν αλλος αλλα δῶρα ὁ νευθυς προς την ἐρωμένην

κομίζει καὶ ταυτά ἐστιν εδνα ποταμου.

3 Γίνεται δὲ καὶ ἐν τοῖς ρπετοῖς αλλο ἔρωτος μυ- στηριον ου τοῖς μογενεσι μόνον προ αλληλα, ἀλλα καὶ τοῖς ἀλλοφυλοις Ἀχις v γης ὀφις εἰς την σμυραιναν οἰστρεῖ' η δὲ σμυραινά ἐστιν αλλος οφις θαλάσσιος, εἰς μὲν την μορφην φις, εἰς δὲ την χρησιν ἰχθυς 'υτα ουν εἰς γάμον ἐθελωσιν ἀλληλοι συνελθεῖν, ὁ μεν εἰς τον αἰγιαλον ἐλθὼν συρί- ζει προς την θάλασσαν τI σμυρα ρ συμβολον η δὲἈργνωρίζει το συνθημα καὶ ἐκ των κυμάτων ἀναδυεται. 'Aλλ' υκ ευθέως προ τον νυμφίον ἐξέρχεται οἶδε γὰρ οτι θάνατον ἐν τοῖς δουσι φέρει , ἀλλ' ἄνεισιν εἰς πέτραν καὶ περιμένει τον νυμφίον καθηραι το

στόμα. στῆσιν ουν ἀμφότεροι προ αλληλους βλέ- οποντες, ο μὲν ἐραστης πειρώτης , η δ' ἐρωμένη νησιῶτις πιταν ουν ὁ ἐραστης ἐξεμέση της νύμφης, φόβον η δὲ ἐρριμμένον δὐτον θάνατον χαμαί, τότε καταβαίνει της πέτρας καὶ εἰς την πειρον ἐξέρχεται

καὶ τον ἐραστην περιπτυσσεται καὶ ουκέτι φοβεῖταιἈοτὰ φιληματα Ρ19 αυτα ἄμα λέγων ἐνέβλεπον η κόρη πῶς ἔχει

προς την ἀκρόασιν την ἐρωτικην η δὲ πεσημαι νεν ου ἀηδῶς ἀκούειν. δὲ κάλλος ἀστράπτοντο ταληττον ἐδόκει μοι του της Λευκίππης εἶναι 25 προσώπου. ο γὰρ του σώματος κάλλος αυτῆς προς τὰ του λειμῶνος ριζεν ἄνθη ναρκίσσου μὲν τοπροσωπον ἔστιλβε χρόαν, ρόδον δὲ ἀνέτελλεν ἐκ της παρειῆς, ον δὲ η των φθαλμῶν ἐμάρμαιρεν αυγη, αἱ δὲ κόμαι βοστρυχουμεναι ἀλλον εἱλίττοντο κιτ- οντου ιοῶτος ην Λευκίππης ἐπὶ των προσώπων ὁ

λειμών. ' μὲν ουν μετὰ μικρον ἀπιοsσα ωχετο της

120쪽

ὁ Σάτυρος ἐγλμὸν ἐμαυτον πιῆι μυθολογίας, ὁ δὲ

νοτι μοι τας ἀφορμας παρέσχεν. .

υμα - ἰαυτους ἐπαινουντες ἐπὶ τὸ δωμάτων 1 ἐβαδίζομεν της κόρης ἀκροασόμενοι δῆθεν των κιθαρισμάτων - γαρ ηδυνάμην ἐμαυτου κῶν ἐπ' ολί- ο γον κρατεῖν τὸ μη οραν την κορην. Vn πρῶτον μὲν ῆσεν 'Oμηγυ την προς το λεοντα του συος μάχην ἔπειτα δέ τι καὶ της ἀκαλης μουσης ελιγαινε υόων γαρ ἐπηνει το ασμα. Eἴ τις τα καμπὰς της δης περιελὼν ψιλον ἔλεγεν αρμωίας τον λόγον ουτως 1, αν εἶχεν ὁ λόγος 'ει τοῖς αυθεοιν θελεν ὁ Ζευς ἐπιθεῖναι βαπιλέα, ο ρόδον αν των ανθέων ασίλευε Γης ἐστι κοσμος, φυτῶν ἀγλάισμα, φθαλμὸς αιθέων. λε μῶνος ἐρύθημα χραντος πνεῖ, Ἀφροδί- 3

την προς ενεῖ, ευώδεσι φυλλοις κομα, ευκινητοις πε-

ει τάλοις τρυφα, τα πεταλα φ Ζεφυρω γελα μὲν ταυτα ιδεν ἐγὼ δὲ ἐδόκουν - ῆόδου ἐπὶ των χειλέων αυτῆς ἰδεῖν, ως εἴ τις της κάλυκος το περιφερὲς εἰς την του στόματος ἔκλεισε μορφην. ναρτι πέπαυτο των πιθαρισμειων καὶ παλινα