Erōtikōn logōn syggrapheis

121쪽

Aιονυσου τότε. 'ον γαρυιόνυσον Τυριοι νομίζου- σιν ἐαυτῶν, ἐπεὶ καὶ τον Κάδμου μυθον αδουσι καὶ της ορτης διηγουνται πατέρα μυθον, οἶνον ου εἶναί ποτε παρ' ἀνθρώποις, ου ον μελανα τον ἀνθοσμιαν,ου ον της Βιβλίνης ἀμπέλου, ο τον Μάρωνος τον Θρακων, ου τον Αχν τον ἐκ Λακαίνης, ο τον κάρου τον νησιώτην, αλλὰ τούτους μὲν παντας ἀποικους εἶναι Ἀριων αμπέλων , την δε πρώτην παρ' αὐτοῖς φῶνα των οἴνων μητέρα. ινὰ γὰρ ἐκεῖ φιλόξενόν τινα βουκόλον, οἷον τονγκάριον 'Aθη- οναῖοι λέγουσι, και τουτον ἐνταὐθα του μυθου γενέσθαι πατέρα Ἐπὶ τοsτον κεν ὁ Λιόνυσος τον βουκόλον, ὁ δ αυτ παρατίθησιν σα γ φέρει καὶαμαξα βοῶν ποτὸν δε ην παρ' αὐτοῖς οἷον καὶ ὁ Ῥους ἔπινεν οἴπω γὰρ το ἀμπέλινον ην. Aιόνυσος ο ἐπαινεῖ της φιλοφροσύνης τον βουκόλον καὶ αὐτω

προπίνει κύλικα φιλοτησίαν το δὲ ποτον οἶνος ν.

δε πιὼν ὐφ' δονης βακχεύεται καὶ λέγει προ τον

ροὐν οὐ γάρ ἐστιν ἐκεῖνο το χαμαὶ ρέον Π μεν ογὰρ εἰς τὰ στέρνα καταβαίνει καὶ λεπτην ἔχει τηνηδονην τοsτο δὲ καὶ πρωτο στόματος τὰς ἐγας εὐφραίνει καὶ θιγόντι με ψυχρόν ἐστιν , εἰς την γαστέρα δὲ καταθορον ἀνάπτει κάτωθεν πsρ δο- shq Καὶ ὁ Λιόνυσος ἔφη τουτο ἐστιν οπωρα 256 dωρ. γε προς την ἄμπελον ὁ θεὸς τον βουκόλον,

καὶ των βοτρύων λαβὼν ἄμα καὶ θλίβων και δεικνὐς

122쪽

αγουσιν ἐκείνην την μεραν ἐκείνω τω θεω. Φιλοτιμουμενος ουν ο πατηρ τά τ' ἄλλα παρὰ 3σκευάσας ἐς το δεῖπνον ἔτυχε πολυτελέστατα καὶ κρατηρα παρέθηκε τον ἱερον του θεου, μετὰ τον Γλαυ- κου του πιο δεύτερον. Ἱάλου μὲν το πῆν ἔργον Ιορωρυγμενης κύκλω δὲ αυτον ἄμπελοι περιέστεφον 10 ἀπ αυτου του κρατηρος πεφυτευμέναι' οι δε βότρυες πάντη περικρεμάμενοι ομφαξ μὲν αυτῶν καστος οσον ν κενος ὁ κρατήρ ἐὰν δὲ ἐγχεις οἶνον, κατὰ μικρον ὁ βότρυς ποπερκάζεται καὶ σταφυλην τηνομφακα ποιεῖ Αιόνυσός τε ἐντετύπωτα των βο-i τρύων, να την ἄμπελον γεωργῆ. υ δὲ πότου προῖόντος ηδη καὶ ἀναισχύντως 3 αυτην εώρων Ἐρως δὲ καὶ ιόνυσος, δύο βίαιοι θεοί, ψυχην κατασχόντες, ἐκμαίνουσιν εἰς ἀναισχυντίαν, ὁ μὲν κάων αυτην τω συνηθε πυρί, ο δὲ τονει οἶνον πεκκαυμα φέρων οἶνος γὰρ ἐρωτος τροφή. Hδη δὲ καὶ αὐτη περιεργότερον εἰς ἐμὲ βλέπειν ἐθρασύνετο. καὶ ταυτα μὲν μῖν ημερῶν ἐπράττετο δέκα καὶ πλέον τωὐομμάτων κερδαίνομεν φλολμῶμεν ουδέν.

a Κοινουμαι δη τω Σατύρω το πῆν καὶ συμπράτ- 4τειν ξίουν ὁ δὲ ἔλεγε καὶ αυτος μὲν ἐγνωκέναι, πρὶν παρ' ἐμου μαθεω, ὀκνεῖν 34 ἐλέγχειν βουλόμε- νον λαθεῖν υ γὰρ μετὰ κλοπης ἐρῶν αν ἐλεγχθρ πρός τινος, ως ονειδίζοντα τον ἐλέγξαντα μισεῖ. πιδη Ia δὲ' ἔφη καὶ το αυτόματον μῶν προυνόησεν.

123쪽

γὰρ τον θάλαμον αυτης πεπιστευuενη Κλειὼ κεκοι - νω νι μοι καὶ θει πρύς με ἐραστην. αὐτην παρασκευάσω κατα μικρον κρῖς--τως ἔχειν,3 ς καὶ συναίρεσθαι προς το ἔργον. ε δε σε την ρην μη μεχρι ων - των μόνον πειρῶν, ἀλλα καὶ ημα δ υτερον εἰπεῖν. σε δὲ πρόσαγε την δευτέραν μηχανήν. θε χειρός , θλῖφον θάκρυλον, θλίβων στέναξον. Ην δὲ ταμά σου ποιουντος καρτερῆ κιὰ προσίηται, σον ἔργον δη δέσποινάν τε καλεῖν και φιλri Gαι τραχνὶ λον ' Πιθανῶς μεν ἔφην ο νη την θηναν-το ἔργον παιδοτρψεῖς δέδοικα δὲ μη*τολμος καὶ δειλος ἔρωτος θλητης γένωμαι ς' Κρως, ω γενναῖε '' φη δειλίας ουπιανήχεται. ρῆς αὐ-υτο σχημα ς ἐστι στρατιωτικόν τω καὶ φ*-wit mr In Ma πυρ, ἀνδρεῖα πάντα καὶ τόλμης,

οταν ἐπιτηδειον ἴδω καιρον του σε τῆ παρθενωδυνα- σθαα συνεῖναι, μόνη ' is

5 ' - εἰπων ἐχωρησεν ἔξω των θυρῶν ἐγὼ

κατ' ἐμαυτον γενόμενος καὶ π του Σατυρου παρο-Dνθείς, σκουν ἐμαυτον εἰς υτολμων προς την παρθένον. μεχρι τίνος, --δρε, σιγας τί δὲ δειλος εἶ στρατιώτης ανδρείου θεου την κορην θοσελ- ο θεῖν σοὶ περ μένεις; ειτα προσετίθην τί γάρ, κακοδαιμον, οὐ σωφρονεῖς τί δὲ - ἐρ- ων σε δεῖ παρθένον ἔνδον εχεις ἄλλην καλην ταύτης ἔρα, ταυτην βλεπε, ταύτην στί σοι γαμεῖ 'Eδόκουναε--θαι κάτωθεν δὲ ωσπερ ἐκ της καρδίας ο ἔρως,

124쪽

ἀντεφθέγγετο ναί, τολμηρέ, κατ εμο στρατευuκαὶ αντι παρατάττm, πταμαι καὶ τοξευο καὶ φλέγω πως δυνήση με φυγεῖν; - φυλάξ= μου - τόξον, ου ἔχεις φυλάξασθαι το πυρ α κατασβέσης σωφροσύHr m φλόγα , αυτρο σε κατα Φαγμαι φnsτα διαλεγόμενος ελαθον ἐπιστας ἀπροοράτως οτη κόρη καὶἈχριασα ἰδὼν ἐξαίφνης, εἰ ἐφοινίχρον' μόνη δ' ην καὶ ουδὲ η Κλειὼ συμπαρην ομως δ'

ἔφην' δεσποινα - ινμειδιάπασα γλυκωκαὶ ἐμφα 2υίσασα διὰ του γέλαπος - συνηκε πῶς εἶπον το χαῖρε δέσποινα, εἶπεν ἐγὼ ση μη του εἴπηὶς ' Καὶ μην πέπρακι μέ τίς σοι θεῶν, σπερ καὶ τονιι φακλέα, νυμφάλω ' Ἀναρμην λέγεις τουτ 3την πρασιν ἐκελευσεν ὁ Ζευς' καὶ μα γέλασε. 'ΠMo Ἐρμην. τί ληρεῖς' εἶπον εἰδυῖα σαφῶς λέγω δὲ περιέπλεκον λόγως ἐκ λόγων. - αὐτόματόν μοι συνηργqσεν. et Eτυχε τῆ προτεραία ταύτης ημερο περὶ μεσημ- 7βρίαν η στας ψάλλουσα κιθάρα, ἐπιπαρην δε αυτῆκαὶ Ἀλει καὶ παρεκάlla , διεβάδιζον δὲ ἐγώ καί τις ἐξαίφνης μέλιττά ποθεν ἐπιπτῆσα της λειοsς ἐπάταξε την χεῖρα. Kάνη μὲν ανέκραγεν, η δὲ παῖς Σα ἀναθορουσα καὶ καταθεμένη την κιθάραν κατενόει την πληρον καὶ αμα παρηνει λέγουσα μηδὲν σθαι παύσειν γαρ αυτην της αλγηδόνωδύο ἐπάσα- σανψηματα διδαχθονα γαρ αυτὰ πο τινος Αἰγυπτίας εἰς πληγὰς σφηκῶν καὶ μελιττῶν. Ἀαὶ μοι μῆδε, καὶ ἔλεγεν Ἐλειὼ μετὰ μικρὸν μων γεγονέναι Πτεχυν κατὰ τυχην μέλιττά τις η σφηξ περιβομβήσασα κλῖμμον το πρόσωπον παρεπτη ' κἀγὼ

125쪽

τ εν 'υμιον λαμβάνω καὶ την χεῖρα ἐπιβαλὼν τοῖς προσώποις προσεποιουμην πεπλῆχθαι καὶ ἀλγεῖν , πο ἐπατάχθην κἀγὼ 'Ἀατα του χείλους ἔφην' ἀλλὰ ου οὐκ ἐπαδεις, φιλτάτη;' υ δὲ προσηλθέ τε καὶ ἀνέ-ιεν, ἐπήσουσα - στομα, και τι ἐψι- θυριζεν, ἐπιπολης ψαυουσά μου των χειλεων Κἀγὼ κατεφίλουν σιωπη, κλεπτων των φιλημάτων τον ψόφον η ἀνοιγουσα καὶ κλείουσα των χειλέω ντην συμβολην, 'της ἐπωδης ψιθυρίσματι φιληματαδεο ἐποίει την ἐπωδην Κἀγὼ τότε δη περιβαλὼν φανερῶς κατεφίλουν, - διασχ - τί ποιεῖς; ἐφη. καὶ συ κατεπάδεις' Ἀην ἐπωδον' -- ' φιαῶ, οτι μου την δύνην ἰάσω ' δὲ συνῆκεν ο λέγω καὶὶ ἐμειδίασε, θαρρονας εἶπον 'οῖμοι, φιλτάτη, πάλιν, τέτρωμαι χαλεπωτερον ἐπὶ γαρ την καρδίαν κατερ ρευσε το τρα- καὶ ζητεῖ σου την ἐπφδην Π που καὶ συ μέλιτταν ἐπὶ του στόματος φέρε- καὶ γὰρ μελιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου τὰ φιλήματα. 'Aλλα δέομαι, κατέπασον αυθις καὶ μὴ ταχυ την ἐπω π

αμα λέγων την χεῖρα βιαιότερον περιέβαλλον καὶ ἐφιλουν ἐλευθερώτερον η δὲ νείχετο, κωλύουσα θεν. Καν τούτω πορρωθεν ἰδόντες προσιουσαν την αθεράπαιναν διελυθημεν, γὼ μὲν ἄκων καὶ λυπου- μενος, η - οἶδ' -ως Ῥέων-- ἐγεγόνειν , μεστὸς ἐλπίδων, ησθόμην δὲ ἐπικαθημένου μοι του φιλήματος σπερ σώματος, καὶ ἐφυλαττον ἀκρι

τόν ἐστιν ἐραστη γλυκυ. Καὶ γαρ απο ου καλλίστου των τοὐσώματος οργάνων τίκτεται στόμα γὰρ

126쪽

φωνης οργανον φωνη δὲ ψυχης σκιά. ἱ γαρ των στομάτων συαβολαὶ κιρνάμεναι καταπέμπουσι κατὰ των στέρνων την ηδονην και ελκουσι τὰς ψυχὰς πρὀς τὰ φιληματα. υκ οἶδα δὲ Ουτω πρότερον ησθεὶς ε 35 της καρδίας καὶ τότε πρῶτον μαθον οτι μηδὲν ἐρί- ζει προς δονην φιληματι ἐρωτικῶ.' ειδη δε του δείπνου καιρος ην, πάλιν ομοίως συνεπίνομεν νοχόει δε ὁ Σάτυρος μιν καί τι ποιεῖ ρωτικόν. Iιαλλάσσει τὰ ἐκπώματα καὶ ὀ1 με ἐμον η κόρη προστίθησι, το δε κείνης ἐμοὶ καὶ ἐγχεων ἀμφοτεροι και ἐγκερασάμενος ρεγεν.

Ἐγὼ δε επιτηρησας το μερος του ἐκπωματος, ἔνθα τὸ χείλος η κόρη πίνουσα προσεθηκεν, ναρμοσάμενος ἔπινον, ἐπιστολιμαιον τοὐτο φίλημα ποιῶν, καὶ 15 ἄμα κατεφίλουν τὸ ἔκπωμα ουὸς δε εἶδεν η παρθενος, 3 συνηκεν τι του χείλους αυτῆς καταφιλῶ καὶ την

σκιάν. υλλ' ὀγε Σάτυρος συμφρονήσας πάλιν τὰ ἐκπώματα διηλλαξεν μιν. πότε δὴ και την κόρην

εἶδον τὰ μὰ μιμουμενην καὶ κατα ταὐτὰ πίνουσαν π και ἔχαιρον ηδη πλεον. αὶ τρίτον ἐγένετο τοsτοκα τέταρτον και τὸ λοιπὸν της μέρας οὐτως ἀλληλοις προὐπίνομεν τὰ φιληματα.

Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Σάτυρός μοι προσελθὼν 10 ἔφη 'νῶν μεν ἀνδρίζεσθαι καιρός. υ γὰρ μητηρ της

α κόρης, οἰδας, μαλακιζεται καὶ καθ' αυτην ἀναπαύεται μόνη δεχ παις βαδιεῖται κατὰ τὰ εἰθισμένα της Κλειοὐς επομένης, πριν ἐπὶ τονάπνον τραπηναι.

Ἐγὼ δέ σοι ταύτην ἀπάξω διαλεγόμενος ' Insτα 2 εἰπὼν τῆ Κλειοῖ μὲν αυτός, ἐγὼ δὲ ἡ παιδι διαλα-a χόντες ἐφηδρεύομεν. Καὶ οὐτως ἐγένετο 'Aπεσπάσθη καὶ Ἀλειώ, η δὲ παρθένος ἐν τω περιπάτp

127쪽

3 καταλέλειπτο. πιτηρησας ουν τε το πολλτης αυ-

γης ἐμαραίνετο, πρόσε μι θρασυτερος γενόμενος προ αυτην ἐκ της πρώτης προσβολης, ῶσπερ τρατιώτης δη νενικηκὼς καὶ του πολέμου καταπεφρονηκώς πολλὰ γαλην τα τότε οπλίζοντά με θαρρεῖν, οἶνος ἔρως, ἐλπίς, ἐρημία και ουδεν εἰπών, ἀλίώς απὸ συγκειμένου λόγου, ς εἶχον, περιχυθεὶς την κόρην κατεφίλουν. τὸ δὲ και ἐπεχείρουν τι προυργου ποιεῖν, ψόφος τις μῶν κατόπιν γίνεται' και ταραχθέντες ἀνεπηδησαμεν. πινη μὲν ἐπέκειναδεο τρέπεται την ἐπι το δωμάτιον αυτης, ἐγὼ δὲ ἐπὶ θάτερα, σφόδρα ἀνιώμενος, ἔργον οὐτω καλὰν ἀπολέ- σας, και τον ψόφον λοιδορῶν Ἐν τούτω δδ ὁ Σάτυρος παντιάζει μοι φαιδρωτω προσώπω καθορῶν γάρ μοι ἐδόκει ὁσα ἐπραττομεν, υπό τινι των δεν 15δρων λοχῶν μη τις μῖν ἐπέλθρ και αὐτὸς ην ὁ

ποιησας τον ψόφον, προσιόντα θεασάμενός τινα.

11 'Oλίγων δε μερῶν διελθουσῶν, ὁ πατηρ μοι τοὐς γάμους συνεκρότει θῆττον η διεγνώκει. Ἐνύπνια γὰρ αυτὸν διετάραττε πολλά. Ἐδοξεν γειν πημῶν τοῖς γάμους, δη δὲ ἄψαντος αυτο τὰς δῶδας ἀποσβεσθηναι τὸ πυρ καὶ μῆλλον πείγετο συναγαγεῖν ημῶς. Tosτο δὲ εἰς την στεραίαν παρεσκευάζετο ρώνητο δὲ τῆ κόρη τὰ προς τον γάμον' περιδέραιον μὲν λίθων ποικίλων ἐσθητα δε τὸ πῆν, μὲν πορφυρῶν, ἔνθα δὲ ταῖς ἄλλαις ἐσθησιν η χώρατης πορφύρας, ἐκει χρυσὸς ην ιριζον δὲ προς ἀλ- ληλους οἱ λίθοι Tάκινθος μὲν ἐόδον ν ἐν λίθω 'μέθυστος δε ἐπορφύρετο το χρυσοί πλησίον ἐν μέσω δὲ τρεῖς σαν λίθοι, την χρόαν ἐπάλληλοι δο

128쪽

66 AXMAEΩΣ ΤΑΤΙΟΥ συγκείμενοι δὲ σαν οἱ τρεῖς μέλαινα μὲν η κρηπὶς

του λίθου, το δὸ μέσον σῶμα λευκον τω μελανι συνε - φαίνετο, ξης δὲ τω λευκω το λοιπον ἐπυρρία κορυφουμενον ὁ λίθος δὲ τω χρυσω στεφανουμενος,

ι φθαλμον ἐμιμεῖτο χρυσουν. Tης δὲ ἐσθητος υ πάρεργον εἶχεν η πορφύρα την βαφην, αλλ οῖαν μυθολογουσι υριοι του ποιμενος ευρεῖν τον κυνα, ο

καὶ μεχρι τούτου βάπτουσιν Ἀφροδίτης τον πεπλον.υν γαρ χρόνος τε της πορφύρας ο κόσμος ανθρω-i ποις πόρρητος ην μικρος δὲ αυτην ἐκάλυπτε κοχλος ἐγκύκλω μυχω. λιευς αγρεύει την αγραν ταυτην' καὶ ὁ μὲν ἰχθυν προσεδόκησεν, ώς δὲ εἶδε του κόχλουτην τραχύτητα, ἐλοιδόρει την αγραν και ἔρριψεν ως θαλάσσης σκύβαλον. υρίσκει δὲ κύων το ερμαιον

15 καὶ καταθραυε τοις οδουσι, καὶ τω στόματι του κυ-

νος περιρρει του ανθους το αἷμα καὶ βάπτει ναυατην γένυν καὶ φαίνει τοῖς χείλεσι την πορφυραν. V ποιμην ρῆ τα χείλη του κυνος ιμαγμένα καὶχτραυμα νομίσας την βαφην πρόσεισι καὶ ἀπέπλυνεr τη θαλάσσρ, καὶ το αἷμα λαμπρότερον πορφυρετο ώς δε και ταις χερσὶν ἔθιγε, την πορφύραν εἶχε και χειρ Συνηκεν ουν του κόχλου την φύσιν ο'οι- μην, τι φάρμακον ἔχει κάλλους πεφυτευμένον καὶ λαβὼν μαλλον ἐρίου καθηκεν εἰς τον χηραμὸν αυτουχ το ἔριον, ζητῶν του κόχλου τα μυστηρια το δε κατατην γένυν του κυνος μάσσετο καὶ τότε τον οἶκοντης πορφύρας ἐδιδάσκετο αβὼν η τινας λίθους περιθραύει το τεῖχος του φαρμάκου καὶ το αδυτον ανοίγει της πορφύρας, - καὶ θησαυρο ευρίσκειr βαφης Ἐθυεν ουν τότε ὁ πατηρ τὰ προτέλεια των γά 12μων. Ως δὲ ηκουσα, ἀπωλώλειν καὶ ἐζητουν μηχα-

129쪽

νην, δι' ης ανδ αναβαλέσθαι δυναίμην τον γάμον. Σκοπουντος δέ μου θόρυβος ἐξαίφνης γίνεται κατὰ

τον ἀνδρῶνα ἐγεγόνει δε τι τοιολον Ἐπειδη θυσάμενος ὁ πατηρ ἔτυχε καὶ τα θύματα ἐπέκειτο τοῖς

βωμοις, αετος ανωθεν καταπτὰς αρπάζει το ἱερεῖον ,

σοβούντων δε πλεον οὐδε ην, ὁ γαρ ορνις χετο φερων την ἄγραν 'Eδόκει τοίνυν ου ἀγαθον εἶναι. Καὶ ὁ ἐπέσχον ἐκείνην την μερα τους γάμους καλεσάμενος δὲ μάντεις ο πατηρ καὶ τερατοσκόπους τον οἰωνον διηγεῖται. οἱ δε ἔφασαν δεῖν καλλιερη- οσαι Σενει 1ι νυκτος μεσούσης ἐπὶ θάλασσαν ηκοντας γαρ ορνις ἔτυχεν πτάμενος ἐκεῖ. γὼ δὲ ταῶτα ς γενετο τον αετον ὐπερεπίνου και δικαίως ἔλεγον πάντων ορνίθων εἶναι βασιλεα ου εἰς μα- κραν δὲ απέβη του τέρατος το ἔργον. 1513 εανίσκος ην Βυζάντιος, νομα Καλλισθένης, ορφανος καὶ πλούσιος, ἄσωτος δε καὶ πολυτελης. Ουτολακούων τω Σωστράτω θυγατέρα εἶναι καλήν, ἰδων δε υδέποτε, θελεν αυτ ταύτην γενέσθαι γυναῖκα Καὶ η ἀκοης ἐραστη. τοσαύτη γαρ τοῖς οακολάστοις βρις, ως καὶ τοι ἀσὶν εἰς ἔρωτα τρυφαν καὶ ταυτὰ πάσχειν υπο ρημάτων, α 5 ψυχ τρω- ωθέντες διακονοῶσιν οφθαλμοί. Προσελθὼν ουν τω στράτωπρὶν τον πόλεμον τοις Βυζαντίοις ἐπιπεσεῖν, ητεῖτο την κόρην ὁ δε βδελυττόμενος αὐτοςτου sβίου την ἀκολασίαν ηρνησατο Θυμος ἴσχει τον Καλλισθένην και ητιμάσθαι νομίσαντα πο ου Σωστράτου καὶ ἀδόλως ἐρῶντα αναπλάττων γαλεαυτήτης

130쪽

ἐπιθυμίαν τελεσαι νόμου γαρ οντος Βυζαντίοις, τις ἀρπάσας παρθένον φθάπειαν ποιησας γυναῖκα,

γάμον ἔχειν ζημίαν, προεῖχε ovis p ὀμφ καὶ

Ἐν τούτω ὁ του πολέμου περιστάντος καὶ 14 παιδος εἰς μῆς πεοικε μένης μεμαθηκε μὲν ἔκαστα 10 τούτων, ουθὲν δε ροτον τῆς πtβουλης εἴχετο καὶ τοιουτό τι αὐτω συνηργη με. ρησμον ἴσχουσιν Βυζάντις τοιόνδε σός τις πολις ἐστὶ φυτώνυμον αἷμα λαχοῶσα, ἰοθμον μοὐ καὶ πορθμον ἐπ πείροιο φέροπισα. is ἔνθ' Ηφαιστος ἔχων χαιρε γλαυκῶπινωνη ηνκεω θυηπολίην σε φέρειν κέλομαι Πρακλεῖ. υστορουντων δὲ -των τί λέγει - μάντευμα, -- στρατος του πολέμου γαρ ως ἔφην, στρατηγος νουτος ' ωρα πεμπειν πιας θυσιαν εἰς Γρον ' ἐπενD ' Ηρακλεῖ τὰ γαρ του χρησμου ἐστι πει ἐνταυθα Φυτωνυμον γαρ ὁ θεος εἶπεν αυτην, ἐπεὶ Φοινίκων η νησος, ὁ δε φοινι φυτόν. Ἐρίζει δὲ περὶ ταυταῖς η - θάλαμα, καὶ - μὸν η λασσα, ἔλκει δὲ η γη, η δὲ εἰς αμφότερα αυτην ηρμοσε Καὶ 3ει γαρ ἐν θαλάσση κάθηται καὶ ου ἀφρος την γῆν

συνδε γαρ αυτην προς νη πειρον -- -χην, καὶ ἔστι--περ της νησου τράχηλος. - ἐρριζωται δει κατα της θαλασσης, αλλα το δωρ πορρεῖ κατωθεν, υπόκειται δὲ πορθμος θῶ ἰσθμψ' καὶ γίνεται, τὸ θέαμα καινόω πόλις ἐν θαλάσση καὶ νησος ἐν γ j. 'Aθηναν δὲ πιφαιστος ἐχει' εἰς την ἐλαίαν