Erōtikōn logōn syggrapheis

151쪽

Γ89 μεταβάλλεται το πνεύμα ἐῶ θάτερα της νεως καὶ μικρου βασοίμα τὸ σκάφος του, τέως εἰς κυμακλιθέντος ἀναθυρόντος οξεία ροπη θα τέρου δέ, ων Wo, cuiαρραγέντος εἰς την θάλατταν κω--τος ουν αἴρεται μέγας ἐκ τη ς νεως, καὶ μετοικία - ολιν καὶ δρόμος μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς αρχαίας δρας. καὶ τρίτον καὶ τέταρτον - πολλάσας το αυτο -- σχοντες κοινην ταύτην. εἴχομεν εν τω σκάφει ταν πλάνην Πρὶν μὲν γαρ μετασκευάσασθαι το πρῶτον, δίαυλος ημας διαλαμβάνει δεύτερος. 1.2 Σκευοφορουντες - κατα την ναῶν δια πάσης ημέρας δόλιχόν τινα τοὐτον δρόμον μυρίον ἐπονουμεν, ἀεὶ τον θάνατον προσδοκωντες. μαὶη ν, ως 2 εἰκος, οὐ μακράν. Περὶ γα μεσημβρίαν δείλην οὐνήλιος τέλεον αρπάζεται, έωρῶμεν δὲ ἐαυτους ἐν σεληνρ Πυρ μὲν ατ αυτης Ἀταται, μυκῆται δὲ βροντῶν ο ουρανός, καὶ τον - γεμιζε βόμβος, ἀντεβόμβει δὲ κάτωθεν των κυμάτων τάσις με ταξ δὲ Ουρανοῶ καὶ θαλάσσης νέμων ποικίλων

ο δὲ κάλοι περὶ την θονην πίπτουσιν, ἀντιπατα- γουντες δὲ ἐτετρίγεσαν ἐφόβει δὲ καὶ τα ξυλα νς νεως ήηγνυμενα μη πιχτα μικρον ἀνοιχ θείη - σκάφος

τῶν γόμφο ν ἀποσπωμένων γέρρα δὲ π sρὶ πῆσαν την

ναυν ἐκεκάλυπτο καὶ γαρ ομβρος ἐπέκλυζε πολυς α ημεῖς δὲ - γέρρα υποδυντες σπερ εἰς αντρον ---μεν, παραδοντες αυτοὐς τη τυχη, ρίψαντες τὰς ἐλπί- δας. ρικυμίαι δὲ πολλαὶ καὶ πάντοθεν, αἱ μὲν κατὰ προσωπον, αἱ δὲ κατ οτραν της νεὼς ἀλληλαις ἀντέπιπτον υ δὲ ναυς αεὶ προς μὲν το κυρτουμενον της θαλάσσης γείρετο, προς δὲ το παραδραμον ηδη καὶ χθαμαλον του κύματος κατεδυετο ' κει δὲ των --

152쪽

κάρσια των κυμάτων κατερωθεν φοβερώτερα. ναβαίνουσα μὲν γαρ ἐῶ την ναυν η θάλασσα δια των γερρων ἐκυλίετο και ἐκάλυπτε πῆν το σκάφος. ο γαρ 5 κυμα αἰρόμενον ψου, ψαυον αυτῶν των νεφῶν, πόρρωθεν μὲν προς ἀντιπρόσωπον ἐφαίνετο τω σκάφει μεγεθος οιον ' προσιον δὲ βλεπων καταποθη- σεσθαι την ναῶν προσεδόκησας , ουν ἀνεμων Θμάχη καὶ κυμάτων ' μεῖς δὲ Ουκ δυνάμεθα κατὰ i χώραν μένειν υπο ου της νεώς σεισμοs. Συμμι - γης δὲ πάντων ἐγίνετο βοη ἐρρόχθει τοκίμα, πά-

φλαζε το πνευμα, λολυγμος γυναικῶν, λαλαγμος ανδρῶν, κελευσμος ναυτῶν, πάντα θρηνων και κω

κυτῶν ἀνάμεστα. Ἀαι κυβερνητης ἐκέλευε ρί- i5 πτειν τον φόρτον διάκρισις δ' υκ ν αργύρου καὶ

χρυσοφπρος ἄλλο τι τῶν ευτελῶν, ἀλλα πάν ομοιως ηκοντίζομεν ἔξω της νεώς πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἐμπο- ρων αὐτοὶ τῶν οἰκείων λαμβάνοντες, ἐν οἷς εἶχον τὰς ἐλπίδας, ἐώθουν ἐπειγόμενοι. Ἀαὶ νήδη η ναῶς α τῶν ἐπίπλων γυμνη ὁ δὲ χειμὼν ουκ σπενδετο. Πλος ὁ κυβερνητης ἀπειπών ρίπτει μεν τὰ πη- 3δάλια ἐκ τῶν χειρῶν, ἀφίησι δὲ το σκάφος η θαλάσσy και εὐτρεπίζει ηδη την ἐφολκιδα καὶ τοις ναύταις ἐμβαινειν κελεύσας της ἀποβάθρας ρχεν οἱ, δὲ4υθῶς κατὰ πόδας ἐξηλλοντο. Ἐνθα δη καὶ τὰ Ιδεινὰ ην καὶ ην μάχη χειροποίητος. Ο μεν γὰρ

ἐπιβάντες δη τον κάλων ἔκοπτον, ς συνεδει τηνἐφολκίδα τω σκάφει τῶν δὲ πλωτηρων καστος ἔσπευδον μεταπηδῆν ενθα καὶ τον κυβερνητην ωρά-a κεσαν, φείλκοντό τε Ἀον κάλων οἱ δ' ἐκ της ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον ' εἶχον δὲ καὶ πελεκεις καὶ μαχαίρας, καὶ πατῶξειν πείλουν, εἴ τις ι

153쪽

τόν, ο κωπης παλαιῆς τρυφος ἀράμενος, ωθε των

τῆς σελμάτων, μυνοντο. Θάλασσα γαρ εἶχει,-- τὴ ν βίαν κάνην ναυμαχίας καινος τρόπος οἱ

μεν γαρ ἐκ της φολκίδος δε ει του καταδυνα τω

των ἐπεuβαινόντων ὀχλ πελεκεσι καὶ μαχαίραις τους ζαλλομένους ἔπαιον M σκυτάλαις σι- κω- παις αμα τω πηδηματι τας πληγας κατεφερον οἱ δὲ καὶ ἰκρου ψαύοντες του σκάφους ἐξωλίσθανον ' μι--καὶ ἐπιβαίνοωτες τοῖς ἐπὶ της ἐφολκιδος Ἀρδιεπάλαιον φιλίας γαρ η αἰδους Ουκέτι θεσμος ην, αλλὰ το οἰκεῖον καστος σκοπῶν ἀσφαλές, το πρωτο- τέρους ευγνωμι ηὐκ ἐλογίζετο. -- οἱ μεγάλοι κίνδυνοι καὶ τους τη φιλίας λυουσι νόμους. 4 Eνθα δη τις ἀπο της νεως νεανίσκος ευρωστος λαμβάνεται του κάλω καὶ ἐφέλκετὴ την ἐφολκίδα, καὶ ην ἐγγυς ηδη - σκάφους, υτρεπίζετο δὲ ἔκα- στος. εἰ πελάσειε πηduων ἐς αυτην Καὶ δυομὸν η τρεῖς ηυτυχησαν οὐκ αναφωτί, πολλοὶ δὲ α πηδῶν πειρωμενοι ἐξεκυλίσθη ναν της νεὼς κατα της οθαλάσσης. αχ γαρ την ἐφολκίδα ἀπολυσαντες οἱ ναυται, πελέκει κόψαντες τον κάλων τον πλουν εῖχον ἔνθα -- ως γε τὸ πνευμα οἱ 3ὲ ἐπὶ της νεὼς ἐπη- ρῶντο καταδυνα την ἐφολκίδα. δὲ σκάφος ἐκυ- βωτα περὶ τοῖς κυμασιν ὀρχουμενον, λανθάνει δὲ ει προσενεχθὲν φάλω πέτρα καὶ ἐπνυται παν μω- σθείσης δε της νεὼς ὁ ἱστος ἐσρὶ θάτερα πεσὼν το μέν

τι καπέκλασε, το δέ τι κατέδυσεν αυτης. οποσοι μὲν ουν παραχρημα της αλμης πιοωτες κατεσχεθησαν, υτοι μετριωτέραν, ἐν κακοῖς ἔσχον την συμ- οφοράν - ἐνδιατρίψαντες ' του ανάτου φόβ'.

154쪽

92 AXMAM, TATIO 'et του παθεῖν ὁ γαρ φθαλμος πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει τον φόβον, ς καὶ δια τούτων θανατον δυστυχεῖν πλείονα οσον γαρ της θαλάσσης το μέγεθος, τοσοsτος καὶ ὁ του θανάτου φόβος. 5Ἐνιοι δὲ κολυμβῶν πειρωμενοι, προσραγέντες,πλ6του κύματος τῆ πέτρα διεφθείροντο πολλοὶ δὲ καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι συμπεθόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθύων οἱ δὲ καὶ ημιθνῆτες ἐνηχοντο. Ἐπεὶ ουν το πλοῖον διελύθη, δαίμων τις ἀγαθὸς 5 1 περιέσωσεν ημῖν της πρωρας μέρος, ἔνθα περικαθ' σαντες ἐγώ τε καὶ η Λευκίππη κατὰ οὐν ἐφερόμεθα της θαλάσσης --Μενέυος καὶ ὁ Σάτυρος σὐναλλοις των πλωτήρων ἐπ 'όντες τολίστου καὶ ἐπιπεσόντες ἐνηχοντο. Eλησίον δὲ καὶ τον Κλεινίαν 21 εωρῶμεν περινηχόμενον κεραία καὶ ταύτην ηκού

φῶν ' ἄμα δὲ λέγοντα κῶμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν ' καὶ μεῖς κωκύσαμῶν. Ἀατὰ ταὐτὸ καὶ μῖν ἐπε- 3

φέρετο το κῶμα αλλὰ χη τινὶ πλησίον γενόμενον20 ημῶν κάτωθεν παρατρέχει, στεάψούμενον μετέωρον το ξύλον κατὰ τον αυχένα του κύματος καὶ τον Κλεινίαν ἰδειν αυθις ' Ανοιμωξας υν ' ἐλέησον 4 ἔφην δέσποτα Πόσειδον, καὶ σπεῖσαι προς τὰ της ναυαγίας σου λείψανα Πολλοὐς ηδη τω φόβω θα-25 νάτους πεμείναμεν εἰ- μῆς ἀποκτεῖναι θέλεις, μη διαστησης ημῶν την τελευτην' ν ημῶς κῶμα καλυψάτω ' εἰ δὲ καὶ θηρίων μῆς βορὰν πέπρωται γενέσθαι, εἷς ημῶς ἰχθὐς ἀναλωσάτω , μία γαστηρ χωρησάτω, να καὶ ἐν ἰχθύσι κοινὴ ταφῶμεν Μετὰ 5ω μικρὸν δε της εὐχης το πολλτου πνεύματος περιε- πέπαυτο, το δὲ ἄγριον ἐστόρεστο του κύματος --στη δὲ ν η θάλαττα νεκρῶν σωματων. Toυς μὲν

155쪽

ουν ἀμφὶ τον ενέλαον θῆττον προσάγει τη-τοκυμα - ην--τα - θυ-- τα παράλια --6 τεῖχον δὲ τότε λησταὶ κασαν την ἐκεrχώραν ημεῖς δὲ περὶ δείλην σπεραν τυχη τινὶ τρο Πηλουσίω προσίσχομεν κα ὶασμενοι γης λαβόμενοι τους θεους μευ εφημουμεν εἶτα ωλοφυρόμεθα τον Κλεινίαν καὶ πω Σάτυρον, νομίζοντες αυτοὐς ἀπολωλέναι.

6 'Hαι δὲ ἐν τῆ λουσίφυιος ἱερον αγαλμα --σίου το δ αγαλμα νεανίσκος, 'Aπόλλωνι μαλλον ἐοικώς ουτω γὰρ λικίας εἶχε προβέβληφα δὲ τρο οχεῖρα καὶ ἔχει Θιὰν ἐπ αυτὴ της δὲ μιας ὁ λόγος μυστικός Προσευξάμενοι η τω θεη καὶ περὶ του Κλεινίου καὶ του Σατύρου συμβολον ἐξαιτησαντες καὶ γὰρ ἔλεγον μαντικον εἶναι τον θεόν περιημμεν - νεων. Ἀατὰ δὲ τὸ ωτισθόδομον ορῶμεν εἰκόνα εδι πλην, καὶ ὁ γραφεῶς ἐπεγέγραπτο Εὐάνθης μενο γραφεύς,4 4 εἰκῶν υνδρομέδα καὶ Προμηθευς, δεσμῶται μναμφω διαχωτο γὰρ αυτούς, οἶμαι, εἰς ἔν συνηγαγεν ὁ ζωγράφος , ἀδελφαὶ δε καὶ την αλ- λην τυχην, γραφαί Πέτρα μὲν ἀμφοῖν - δεσμω πτηριον, θηρες δὲ κατ' ἀμφοῖν οἰ δημιοι, τὶμὲναέρος, τη δὲ ἐκ θαλάττης Ἀπίκουροι δὲ αὐτοῖς 'Αρ- γεῖοι δυο συγγενεῖς, ω μθ Ἐγκλης, τη δὲ Περ--ἄ. ὁ μὲν τοξεύων τον ορνιν - Θιός, ο δὲ ἐπὶ κητος του Ποσειδῶνος ἀθλῶν Ἀλλ' ὁ μὲν δρυται ατοξαζόμενος ἐν γῆ, ὁ ο ἐξ σιρος κρέμαται β πτερφ. 7 ρώρυκται μὲν - εἰς το μέτρον της κόρης ηπέτρα θέλει δὲ τ ὁρυγμα λέγειν οτι μη τις αυτὸ πεποίημε χείρ, ἀλα ἔστιν αυτόχθοπι ἐτράχυνε γὰρ του λίθου - κόλπον ὁ γραφεύς ώς ἔτεσιεν αυτὸν η βρpos Misiθον ἡ γραφη

156쪽

94 AXΙΛΛΕΩΣ ΤΑΤΙΟΥ γη V1 ἐνιδρυται Τ σκεπη, καὶ ἔοικε το θέαμα, 2 εἰ μὲν εἰς το κάλλος ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῶ, εἰ εἰς τὰ δεσμὰ καὶ το κῆτος, αυτοσχεδίω τάφω. πὶ

δε των προσώπων αυτῆς κάλλος κεκερασται καὶ δεος. μὲν γαρ ταις παρειαῖς το δέος κάθηται, ἐκ δὲ των 3oφθαλμῶν ἀνθεῖ το κάλλος. 'Aλλ' ουτε των παρειῶν τοίχρον τέλεον ἀφοίνικτονήν, ρεμα δὲ τω ἐρευθει βεβαπται Ουτε το των φθαλμῶν ἄνθος ἐστὶν αμέριμνον, ἀλλ' ἔοικε τοῖς ἄρτι μαραινομένοις Γοις Ου-

τως αυτὴν ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος ευμόρφω φόβω. Tὰς δὲ χεῖρας εἰς την πέτραν ξεπέτασεν, ἄγχει δὲ ἡ

αν δεσμος κατέραν συνάπτων τ ρ πετρα οἱ καρποὶ

δὲ σπερ ἀμπέλου βότρυες κρέμανται. Καὶ αἱ μὲν

ωλέναι της κόρης ἄκρατον ἔχουσαι το λευκον εἰς τοπελιδνον μετέβαλον, ἐοίκασι δε ἀποθνήσκειν οἱ δάκτυλοι. Λέδεται μεν ουν ουτω ον θάνατον ἐκ- 5 δεχομενη, στηκε δὲ νυμφικῶς ἐστολισμενη, σπερυιδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη ποδήρης ὁ χιτών, λευκος ο χιτών το φασμα λεπτόν, ἀραχνίων ἐοικος πλοκῆ, ου κατὰ την των προβατείων τριχῶν, ἀλλακατὰ την των ἐρίων των λεπτοῖνων, οἰον ἀπο δενδρων ελκουσα νήματα γυναῖκες φαίνουσιν Ἀδαί. To δε κῆτος ἀντιπροσωπον τῆς κόρης κάτωθεν ἀνα-χβαῖνον ανοίγει την θάλατταν καὶ το μὲν πολυ του σώματος περιβεβλητα τω κυματι, μόνη δὲ τῆ κεφαλῆ την θάλατταν ἀποδυεται. 1πο δὲ την ἄλμην του κυματος η των νώτων γέγραπτο φαινομεν σκιά, τὰ τῶν φολίδων ἐπάρματα, τὰ ων αυχένων κυρτώματα, ἡ λοφιὰ τῶν ἀκανθῶν, οἱ τῆς Ουρῆς ελιγμοί. Γένυς πολλὴ καὶ μακρά ἀνέδεκτο δε πῆσα μέχρι τῆς τῶν ώμων συμβολῆς, καὶ ευθυς ἡ γαστήρ. μεταξὐδε του κήτους καὶ τῆς κόρης ὁ Περσεῖς ἐγέγραπτο

157쪽

πέδιλον περὶ τὼ πόδε πλησίον τοὐπτεροί πιλω δὲαυτου την κεφαλην καλύπτει ' ὁ πῖλος υπηνίττεις τη- Αιδει κυνέην -λια την της φο ς ε κεφαλην κρατεῖ καὶ προβεβλητω δίκην ἀσμος. δε ἐστι φοβερὰ καν τοῖς χρώμασι τους ὀφθαλ- ιμ- δυπέτασεν, ἐφρ4 τὰς τρίχας τῶν κροτάφων, ηγειρε του δράκοντας -τως ἀπειλε και η γραφῆ πλον με τοὐτο- λαια τω Περσεῖ ' πλι- ο

μμ δὲ καὶ την δεων διφυεῖ σιδηρω εἰς δρέπανον - ριφος ἐσχισμέν' wω μὲν γαρ η κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ μιῆς, και ἐστιν ἐφημίσει του σι-

ξίφος, ἐντευθεν δὲ ἀπορραγὲν το μὲν οξύνε--L. o δὲ ἐπικάμπτεται καὶ το - ἀπωξυσμένον ομένει ξίφος, ως ηρξατο, το δὲ καμπτόμενον δρεπανο, γίνεται μι πληγὼ το μὲν ἐρείδη την σφαγήν, - δὲ κρατῆ πιν τομη μὲν της Ἀνδρομέδας

Eξης δὲ τ του Προμηθέως ἐγεγόνει έδεται Dὁ Προμηθευς σιδηρ καὶ πέτρα , πλισται Ηρακλης τόξω καὶ δόρατι 'υρνις ἐς την του Προμηθέως γαστέρα τρυφῆ εστηκε γαρ αυτην ἀνοίγην, αβδη μὲν ἀνεπιμένην ἀλλα τλῆάμφος ἔς το ορυγμα

καθεῖται, καὶ λικε διορυττειν τλτραῶμα καὶ ζητεῖν Ψιτο παρ' ο δὲ ἐκφαίνεται τοσουτον, οσον ἀνέωξεναγέμxφwς το διορωγμα του τραύματος ἐπερείδει δὲ τω μηρετω του Προμηθέως τὰς τῶν ονύχων ἀκμάς. V δὲαλγῶν πάντη συνέσταλται καὶ την πλευρὰν συνέσπαπτα ι, H τον μηρον ἐγείρει καθ' α-σῆ εἰς γαρχοτὸ ηπα συνάγει το ορνιν ο δε Ι τερος αυτῶ τοῖν ποδοῖν τρο σπασμμορθιος ἀντιτείνεται κάτω καὶ εἰς

158쪽

μηθέως τον δημιον ἐνηρμοσται τετόξω τῆ βέλος,

τη λαρι α προβεβλνια το κέρας θῶν. ἐπὶ μαζον ἔλκει, την δεξιάν, ελκων το νευρον κεκυρτωτπι κατοπιντον ἀγκῶνα Πάντα συν-μου ---- - τόξον,4 1 et I ευρον η δεξιά. Συνάγεται μὲν πο ου νεύρουτο τόξον, διπλουται δὲ π της χειρὸς τὸ νευρον,

στός ἐστιν ελπίδος αμα καὶ φόβου πν μὲν γαρ εἰς τ ελκος , πη δὲ εἰς τοὐμακλέα βλέπει, καὶ θέλει 15-αιτο-ολοις τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεω ἔλκει δὲ τοημισυ του βλεμματος ὁ πόνος. διατρίψαντες ουν μερῶν δυο καὶ ἀναλαβόν sτες - - ἐκ τῶν κακῶν, ναυν Αἰγυπτίαν μοθωσάμενοι εἰχομεν δε ολίγον χρυσίον, περ τυχομεν ο ἐζωσμένοι δια του Νείλου ον πλοsν εα λεξανδρειαν ἐποιο μεθα, μάλιστα μὲν ἐκεῖ διεγνωκότες ποιiiσασθαι την διατριβην καὶ νομίζοντες ταυτηὶ

τάχα του φίλους εὐρ*σειν προσενεχθέντας Ἀπε 2 ἐγενόμεθ κατά τινα πώλιν, ἐξαίφνης μηλει - α με πολλης Καὶ ο ναύτης εἰπὼν 'o βουκολω 'μεταπτρέφει την ναῶν, ἐπαναπλευσων εἰς του-πίσω κοὰ σμα πληρος η γη φοβερῶν καὶ ἀγριο - ἀνθ ρωπων μεγάλοι μὲν πάντες, μέλανες δὲ την χρόαν, ου κατὰ την των 'Ινδῶν την ἄκρατον, αλλ', οἷος - γώ-- νήθει - - φιλῶ τας κεφαλας,

10 post νευρον τὸ βέλος

159쪽

ψ-- ἡ θεοὶ κά δαίμονες ἔφη ' εἴπερ ἐμέ που

καὶ ἀκούετε, τί τηλικουτον ηδικήκαμεν, ἐν λίγαις μέραις τοσουτω πλήθει βαπτισθηναι κακῶν;

μν καὶ παραδεδώκατε η σταῖς Αἰγυπτίοις, ρῖνα μηδὲ ἐλέου τυχωμεν. Anστὴν γαρ Ἐλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε, καὶ δέησις ἐμαλαξεν ' ὁ γὰρ λόγος πολλάσας τον ἐλεον προξενεῖ τεγὰρ,--- της ψυχῆς ἡ γλῶττα προς ἱκετηρίαν διακονοωμένη της 3 τῶν ἀκουόντων ψυχῆς ἡμεροι τὸ θυμουμενον. et

Moro . - - φωνὴ δεηθῶμεν τίνας δὲ λόρους προ

τείνωμεν; αν Σειρήνων τις γένηται πιο ανώτερος, ο ἀνδροφόνος ου ακούει μόνοις ἱκετεύειν με δεῖ ἐς νεύμασι καὶ την δέησιν δηλοῶν ταῖς χειρονομίαις. N τῶν ατυχημάτων ' δη τὸν θρηνονορχη- ω

160쪽

δυστυχουντα. γὸς καλά σου των γάμων τα κοσμηματα. Θάλαμος μεν το δεσμωτηριον εὐνη δὲ η γῆ,

ορμοι δε καὶ ψέλια κάλοι καὶ βρόχος, καί σοι νυμφα - γωγος ληστης παρακαθευδει, ἀντὶ δὲ μεναιων τις σοι τον θρηνον αδει Μάτην σοι ἁ θάλασσα, την χάριν μολογήσαμεν μεμφομαί σου τη φιλανθρωπία χρηστοτερα γέγονας προς ους ἀπέκτεινας, μας δὴ σώσασα ἀλλον ἀπέκτεινας. φθόνησας μιν ἀλIστευτοις ἀποθανειν 'Ἀυτα μὲν ουν ἐθρηνουν ησυχη, κλάειν δὲ Ου 11ηδυνάμην τουτο γαρ ἰδιον των φθαλμῶν ἐν τοῖς μεγάλοις κακοῖς. E μὲν γαρ ταις μετρίαις συμφο-i ραις ἀφθόνως τα δάκρυα καταρρεῖ και ἔστι τοις πάσχουσιν εἰς τους κολάζοντας ἱκετηρία καὶ τους ἀλ- γοῶντας σπερ οἰδουντος τραυματος ἐκένωσεν ἐν δὲ τοίς περβάλλουσι δεινοῖς φευγε τα δάκρυα καὶ προδίδωσι τους οφθαλμούς. τυχοsσα γαρ αὐτοις α ἀναβαίνουσιν λύπη στησί τε την ακμην καὶ μετοχετεύει καταφερουσα σὐν αυτηὶ κάτω τα δὲ ἐκτρεπόμενα της ἐπι τους φθαλμοῖς οδο εἰς την ψυχην καταρρεῖ και χαλεπώτερον αυτῆς ποιει το τραsμα. AH ουν προς την Λευκιππην πάντα σιγῶσαν ' τί β σιγας, φιλτάτη, καὶ ουδεν μοι λαλεῖς; ' 'Οτι μοι'

ἔφη ' πρὸ της ψυχῆς, Κλειτοφῶν, τεθνηκεν η φωνή 'TαsF4μῆς διαλεγομενους ἔλαθεν ἐώς γενομένη ' 12 καί τις Ἀπον ἐπελαύνων ρχεται, κόμην ἔχων πολ- λην καὶ ἀγρίαν ἐκόμα δε καὶ ὁ Ἀπος. Γυμνος νa ὁ ῖππος ἄστρωτος καὶ οὐκ εἶχε φάλαρα τοwsτοιγαρ τοῖς λῖσταῖς εἰσιν οἱ Ἀποι. υπο δὲ του λη- στάρχου παρῆν καὶ εἴ τις ἔφη παρθένος ἐστὶν ἐν