Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

발행: 1869년

분량: 271페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

121쪽

νυμφίε, καὶ - χαψε, καλῶν κάρτιστ εὐφήβων, κρέσσων Νιρῆος καὶ Θέτιδες παὶθός. ἄμμες ς αυρο υμ, τουτον θαλαμεῖον πινον ξυνὸν ἐπ' ἀμφοτέροις πολλάκις ἀσόμεθα.

122쪽

12 3

μόνω οἱ παρατεθῆναι αυτὰ καὶ προς τοὐς διακόνους ἐμάχετο, κυὶ ἀντέσπων τῆς ορνιθος ἐπε-μμένοι, ωσπερτον Πατρόκλου νεκρον ἀνθέλκοντες, καὶ τέλος ἐνικήθη

123쪽

ὁμοὐ γάρ ἐσμεν τῶ κεφαλα- τῶν πραχθέντων ὁ δη

124쪽

καὶ βαθεὲ τῶ τραυ/ιατι. βο- ουν παρὰ τῶν γυναικῶν ἐγένmo καὶ κατεπηδησαν ἐς το ριεταίχμιον αἱ πολλαι, καὶ μάλιστα η μητηρ του μειρακίου, ἐπεὶ το αἷμα εἶδε

125쪽

μὴ κατέαξε την βακτηρὶν. θαν δὲ παρὰ τον τοἐχον ὀρθὰς ἐφεστὼς ἐώρων ε καοτα ουκ ἀναμιγνυς ἐμαυτον, uno Tos ' στιαίου διδαχθεις, ἄρ ἔστιν ἐπισφαλὲς --

ἄν, τραπέζας ἀνυτετραμμένας καὶ αἱ αα ἐκκεχυμένον καὶ - ους ριπτομενους. 46. etiλος δὲ ὁ Ἀλωδάμαρ ἀνατρέφας et O λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ τοπρHγμα, ως τὀ εἰκος, μακρῶ χαλεπά τερον ἐγεγέν ο.κοὶ γὰρ ου ραδίως ελιόρησαν νοντὰς μου, ἀλλα πολλὰ ἐπράχθη καὶ δεινὰ ἐν τῶ σκότω. καὶ ἐπεὶ παρῆν τις λύχνον ποetὲ κομίζεον, κατελήφθη 'Aλκιδάμας μἐν τηναυλ ρίδα ἀπογυμνῶν καὶ προς βίαν συνενεχθῆναι αυτῆ

λήφη A. Ἀλκιδάμας - σπουδάζωνl hujus loci turpitudinem vicit

Alcipitro imitator III, 55 fin. , ubi do cynico suo eadem narot quasi non luminibus exstinctis sed anto omnium oculos iἐν ὀφθαλμοῖς ωτάντων ὁρώντων) paene transacta. συνενεχθῆναιl --εμῆναι Λιονυσόδωρος - ΙωναJ mirum est h. l. repento

126쪽

δην ἐξεκομίζοντο noνήρως ἔχοντες, καὶ ριῶλιπια ὁ πρεσβὐτηρ Ζηνόθεμις ἀμφοτέραις τῆ μὲν τῆς ρινος, εἶ δὲ το0 ὀφθαλμου ἐπεψημμένος, βοῶν ἀπόλαυσθαι

simul surari quasi socios, qui iidem supra g 40 tanquam iuiiuiei

127쪽

καὶ καθευδοσαιτες. Principio post ἐπεμελεῖτο plano ineptuni est, sed ident anto verbia In ἀπήροντo aptissimum. ironi ei δὴ post participia, sicut h. l. καθευδήσοντες δὴ correxi, ipse exolupta col- ad Luc. D. Deor. XX, 15 p. 53. Plerumilio enim horninos recenti viilnere oavati somniani capere nequeunt. sic imtur hollio edidi: τὰ δυνατὰ, καὶ καθευδήσοντες δυ -. tum inari etiam καθευδήσαντες, pro quo in Quaesu. L. p. 209 καθευδήσοντu scripsi, et contuli Hom. Od. 296 sq. ivldo JI. α', 606 et P, 58, Aristopli. Ecclesi v. 440 inprimisque finem Convivii Platonici p. 223, D: τον οἶν Σωκράτη κατακοιμήσαο εκείνους ἀναστάντα ἀπώναι. denique καθευδήσοντες hic conjecisse dicitur etiam Corasis ad Heliodor. p. 13. v δυνήθησαν ΑΓ s. ἐδυν - σαν v. libri πλανωe sed coueri: πλάγιος εκάθευδε.

Ω et v. δοκηθέντl δοκηθέντα G. πολλαὶ - ετελι 1l malo scholi in Graevii lineo semel ab Euripide narrat scripta esse. rectis vero schol. ad Eurip. Androm. v. 1260: πολλαὶ μορφα dταεrα εἰωθε λωιν Ο ποιητὴς διὰ τα ἐν τοῖς δράμασιν ἐκ παραδόξου συμβαἰνοντα -. his autem Euripideia usi sunt etiam Cassius ino78, 8 aliique scriptores ap. Κire aliossium ad Meest. v. II 62, in his Pseudolueianus in Tragodopod. v. 325 - 333. qui Euripidea suo argumento adaptata et passim mutata imitatur. et in eis quidem quais Perierunt Euripidis tragoediis extremis partim Modin hierant nobis is is, partim hoc ipsum ,πολλαὶ μορφαὶ - tini deniquo illud, quod exstat in fine momissarum, Orestis et

Iphig. Tauricae ,ω μέγα σεμνη N 7 - στεφανοῖσα. recto enim

de nostro exodio Eustaui ius ad Il. p. 239, 20: ἀρχή τἀ ἐξοδίου

-- τραγικοῖ' ,πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων. sunt autem in ipso

128쪽

ἀπροσδό κζτα γὰρ ως ἀληθῶς ἀπέβη καὶ ταυτα. ἐκεiνογε μὴν μεμάθηκα η , ῶς ουκ ἀσφαλὲς, ἄπρακτον

οντα συνεστιὰσθαι τοιουτοις σοφOQ. Euripide quiumae deinceps climetri anapaestici, qui totidem veri sis quaiar scripti sunt in fino Alcestidis, Andromachae, Helentio etBaccliamini; quinto tamen loco id est in Medea extreina pranai

hoc exodium πολλῶν ταμίας - τόδε πρῆγμα aaru ab Neoptirone in Medea videtur usuri,atuin suisse, servanto inietem Euripido primo tantum vereu mutato. ceteriam Hermannus ud Eur. Bacch. v. 1383 propterea coluerit eosdem vorsu8 toties repeti, quod ad extrema antinis jain partini adtontis non millimn citraea Bilbitiam fuerit. adde quod et metri genere snana hi mioquennapaesti sunt , ω μέγα σεμνυ - ) et certis tibiae sonis et ipsa verboriana repetitiono spectatores edocti sunt jamdani finenta desse trago dias. tum vero graeci poetae consuetudinis avitae ubique t senacisκimi sunt: minitiae enim in trauoediis solis certa mollia inveniunttir. inuno et Elistathius p. 239, 19 et Zenobius VI, 99 alii quo tum citharoedicum exodium hoc servariant. ύλλὰ ἄνας μάλα χαιρε . tum rhapsodicum , Νυν θεοὶ μάκα

verbo adtiit Aelius Dionysii is ap. Eustathium p. 239, 40: αρχὴ υς

ε ξοδίου κωμικού - δε' , καλλιστέφανος . o pN vero plane adsentior

Meineicio. qui ad Fragm. Coni. Gr. II. I p. 236 ad καλλισrέναιος supplendum esse Nian audicavit, conlato exodio Euripidis: ω μέγα σεμνὴ Νίκχὶ -. cpiodsi coniici exodii haec prrima verba suet aut, iuιστέφανος Νίκη - contietina quomio sut sina Euripidis cxo- ilia.) anapaestia dimetras continebatur. huc accellit quod etiam in aliartim finis comoediariim victoria poetas exoptatur, veluti in Acharn. v. 1233, in Avibus v. 1764 et in Lecla fiag. v. 1181. Q ετελέσθv ing seo addit: τῶν ἀδοκήτων πόρον εὐρε θεός scit . ex Elimpidu). ἐκεῖνο γε μην μεμάθηκα cum Belchero Dindoctus Praeclaro. εκειi ὀ γε μεμάθηκα IJA. ἐκεινό τε μεμάθηκα o H.iveu. εκε ο μεμάθηκα ΑΩ. ἄπρακτον DAMAXa. ἀπράγμονα bellis caeterae anio Jacobilianas. ironico Lucianus de se-inot ipso detriihil liuasi otioso, qui philosopliando ol eram perdat. ut enun ἀπράγμων in tuu lo positum Pt, ita ἄπρακτος Aemi Hrest in vitio dan1 indo ab Homero Jl. ξ', 22 I. si equρntat autem vocem ἄπρακτος Artemidoriis. vecti causa II, 68: υπτχος γὰρ τους ἀπράκτους λέγομεν et I v. 56: νωθεῖς καὶ ἀπράκτους. τοιουτοιςl ineriem, qui nihil in philosophia profecerit, opponit nostox talibus philosophis, qui in moribus deficiant: qua Oppositiona jam supra usus est g35 in t οἰ μἐν ἰδιῶται κοσμίως πάνυ ἐστιώμενοι - Οἰ σοφοὶ - σέλγαινον. tamen cobetus in V. L. p. 212 pro τοιοίτοις hic serio cona ecth τοσουτοις, quod idem si ino Verinanus secisset, poenas ipsi Coboto fuerat daturiis. σοφοῖς Α. φιλοσόφοις Γ vulgo. denimio φίλοις Θ et ex eo

Melan. II, 2.

129쪽

p. 73s . .

τῆ του βαδίσματος σπουδῆ τεκμῆρασθαι, παρὰ τον διδάσκαλον ἐπειγομένω ἔοικας' ἐνενόεις ρουν τι ριεταξυπροῖὼν καὶ τα χείλη διεσάλευες ηρεμα υποτονθορυζων, καὶ την χεῖρα ευδε κἀκεῖσε μετέφερες, ωσπερ τινὰ σιν ἐπὶ ἐαυros διατιθέμενος, ἐρώτημα δή τι τῶν αγκυλων συντιθεις η σκέμμα σοφιστικον ἀναφροντίζων, ει μηδὲ Ο βαδίζων σχολην ἄγοις, αχX ἐνεργος ε*ς αεὶ σπου- δαiόν τι πράττων καὶ ο προ ο&s σοι γένοα ἄν ἐς. τὰ μαθῆματα. MMOTU . νη Λἴ, ω Λυκῖνε, τοιουτό740 τι. την γὰρ χθιζην συνουοίαν, και α εἶπε ' προς ημας, ἀνεπεμπαζόμην ἐπιὼν τῆ /M M y εκαστα. χρη δὲ μηδένα καιρον, οἶμαι, παριέναι, εἰδότας ἀληθὲς ον τοὐπὰ τοὐ μου ἰατροθ εἰρημένον, ἄρ ἄρα ,, Προς μεν ὁ βίος, μακρη δε η τέχνη . καλοι ἐκεἴνος ἰατρεκῆς πέρι ταντ ελεγεν, ευμαθεστέρου πράγματος' φιλοσοφία δε καὶ μακρά τῶ χρόνω ἀνέφικτος, ην μη πάνυ

130쪽

oυ πόρρω σε εἶναι αἰτῶν, ει γε χρο εικάζειν τῶ τε χρόνF ὁπόσον φιλοσοφεω, καὶ προσέτι τῶ πό- oiόν μοι Ου μέτριον ἐκ nouου ῆδη ἔχειν δοκεῖς. εἰ γάρ τι μέμνημαι, σχεδὸν εῖκοσι ετη ταsτά ἐστιν, ἀφ ου σεουδεν ἄλλο ποιosντα ἐώρακα, ῆ παρα τους διδασκάλους φonῶντα καὶ ἄρ εδ πολυ ἐς βιμων ἐπικεκυφότα καιυπομνήματα τῶν συνουσιῶν ἀπογραφόμενον, ωχρὰν ἀεὶ υπὸ φροντίδων καὶ το σῶμα κατεσκληκότα. δοκεῖς δέ μοι ἀλz Ουδε ἔναρ ποτὲ ἀνιεναι σεαυτόν Ουτως ἔλος εI ἐν τῶ πράγματι. ταυτ ουν σκοπουμένω μοι ' φαίνv 742Οὐκ ἐς /ιακραν ἐπι-wεσθαι τῆς ευδαιμονίας, εἰ γε μὴ λεληθας ημῶς κοι πάλαι αυτη συνών. Em. πόθεν, ω -κisa, δς νυν ἄρχη-ι παρακυπτειν ἐς την οδόνς ῆ δ' Ἀρετη πάνυ πόρρω κατὰ τὸν σίοδον οἰκεi καὶεστιν ὁ οἶμος ἐπ αυτὴν μακρος τε καὶ ὀρθιος καιτρηχυς, ἱδρῶτα ο- ολίγον εχων τοῖς ὁδοιπόροις. ITK.

πανευδαίμονα εIναι, ἐπὶ τῶ ἄκρω γενόμενον. τὸ δὲ

SEARCH

MENU NAVIGATION