Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

132쪽

ευδαιμονίαν, καὶ 3ιαλιστα ἐκείνου ξπιμπροθυμουμένου. πλην ἀλλα τίνα σοι ἐλπίδα υποφαίνει, ἄς δη πότε ἀναβησομένως ἐς ο ειωτα εἴκαζεν λι το ἄκρον εσεσθαἰ σε,

ες νέωτα Η et v. εις νέωτα OG leniana wholii. mistra Struvius L. p. 238: μετὰ τα μυστήρια τα μεγάλα et Remacly: μετα τὰ μυστήρια ῆ τὰ ἄλλα Παναθήναια conjecerunt. immo recto Id ri: μετὰ τὰ μυστήρια τὰ ἄλλα, hoc est: ,post mygteria proximia . Vide vel Eurip. Iphig. Aul. v. 122: εἰς ταρ ἄHας. ῶρας γὰρ δο l παιδος δαίσομεν νμεναίους. quae res eo magis certa est, quod verbia ἐς νέωτα idem tempus doctaraturn est. prorsus mdem modo M. Callimachum h. in Cor. v. 124 ἔτος εἰς ἄλλο nihil aliti 1 est nisi ες νέωτα, uti bene audicavit Melaestius Callini. p. 236. μετὰ δύο ὀλυμπιάδας ἡ πολλὴν Η. χρ4νου δώνασθε Det v. xρόνου δυνασθαι GH. pro vult to δώνασθε jam Belin δίναισθε conoecit optativo bene restituto. Praetereis supplevi qui malo defieit infinitivum: χρόνου ἀνελθεῖν δίναισθε. nam ἀνελθεῖν ut excideret in causa hiemini verba proxima: ἀπειθεῖν εἶτ' ἐπανελθεῖν. idem autem vectum de mulem re lata ha- umius g 5 1in: ἀνελθὀντας - ἀνελθεῖν. ἀπελθεῖν εΛ επανελθεῖν Ilia et v. sed ἀπελθεῖν omissis illia εὶς επανελθεῖν) G. vix rrete nunc eisα positum est. Inali in Nine: ἀπελθεῖν τε καὶ rivo ἀπελθεῖν καὶ επανελθεῖν. ει καὶ μὴ m et v. ει μὴ καιο. εὐθεῖαν EGino et sortasso CM. εὐθειαν Η. edd.

quo vitiosa sunt. sed pristina conjectura mea: ἄλλως εν i. e. a mere, nullo consilio j sententias non satisfacit. postea intellexisse videor post ἀλλα huno ipsum optativum: βραδὼνοι excidisse ocu-

133쪽

ἐ-ει ολίγων εμερῶν 'Aλέξανδρος κατα κράτος εἶχεν 5. Em. Ουδὸν ομοιον, ἁ Λυκωε, οὐδ' εστι το πρῶγμα τοιουτον, οἷον ου εἰκάζεις, ει ολέγω χ'ρερο κατεργα-s ναι καὶ αλῶναι, ουδ' ἄν μυρίοι Ἀλέξανδροι προ- Lχωσιν ἐπώ nouoὶ ἀν οι ἀνιόντες ησαν. νυν δὲ ἐνάρχονται μὲν οὐκ ολίγοι μάλα ἐρρωμένως καὶ προέρχονται ἐπὶ ποσον, οἱ μὲν ἐπὶ πάνυ ολίγον, οἱ δὲ ἐπὶ πλέον ἐπειδὰν δὲ κατὰ μέσην την ὁδον γένωνται ποιλοω τοῖς μόροις καὶ δυσχερέσιν ἐντυγχάνοντες ἀποδυσπετουσί τε καὶ ἀναστρέφουσιν ἀσθμαίνοντες καὶ ιμμι ρεδιμνοι, ου φέροντες τον καματον. ὁσοι δ' ἀνεἰς τέλος διακαρτερησωσιν, οἶτοι πρὸς τὸ ακρον ἀφα-νουνται και το ἀπ ἐκείνου ευδαιμονossι θαυμάσιόν τινα βίον τον λοπιον μουντες, οἰον μυρμηκας ἀπο του Γλυς μι--ουντίς τινας τοὐς ἄλλο . Λμ. παπαιω Ἐρμότιμε, ελίκους ημῆς αποφαίνεις, ουδὲ κατα τοὐς

745 Πυγμαίου ἐκείνους, ἀλλα χαμαινιετεὶς ἐν χρῶ τῆς γῆς. εἰκότως' υφηλὰ γὰρ ρδη φρονεω καὶ ἄνωθεν πάντα πατεie J ρμεῖς δὲ ὁ συρφετος καὶ υσοι χαμαι

134쪽

mo E apud Solanum. magno Gemori ereori, qui legendum esseeordeon: χαμαὶ πατεῖς - quo ,huini conciue humi deprimis , aliquid tamen veri subesso mox osterulam. caeteri omnes Graevio Ructore χαμαι-ετεῖς παντάπασιν probarunt voca Malo χαμαιπετεῖς id quod Gesnee non videritu optime restituto . Ri παντάπασιν, at ulla codicum fides est, Lucianus non scripsit. itaque ego istuc πα--πασιν delevi. at, inquit, in antiqua lections πάντα παθεῖν Quiuid tamen latere necesso est. enimvero laterin ea hoc ipsum e πάντα πατεῖς. id quod minime hoe loco, sed paullo inseriore post καὶ ἄνωθεν necessario inserendum est liquitus enim ab literia rara tul litoriis LLATEIa a reatum est eoque laetum, ut et2σροι Ρm χαμαιπετετα latio exararetur et ut vecta πάντα παθεῖν i. e. πάντα πατεῖd alienam aedem post hoc ipsum χαμα τεῖς invaderent. libri a murde: οφηλα γὰρ ἐγει φρονεῖς καὶ ἄνωθεν. nam ἄνωθε- φρονεῖν proraua nihili est. nempe hoo ipso loco

inquam: πάντα παθεῖν inserisiis ita inseriti, ut pro eo πάντα πατεla restituerem. exspectabatur hic non ut ego supplovi: καὶ ἄνωθεν πάντα πατεla, sed potius: καὶ ἄνωθεν πάντα καθορῆς.

quae sallam fere in Charone st 2 fin. leontur. sed pro vulgari πάντα παμρῆ, nostro I o, ut scinium philomphi rideret, Mer

135쪽

N. καὶ γαρ περὶ μεγάλων, ω Λυκῖνε, οἱ πόνοι. ITK. το-ὶ μὲν ἔσως ἀληθές' υπὲρ δὲ εῶν εΩιοοιν ἐτῶν, ἔτι βιώσy goσαυτα, πότερον ὁ ωάσκαλός σου καθυπέσχετο, οὐ μὁ νον σοφὸς, ἀλλα και μαντικὸς ἀνη χρηγολόγος τις η οσοι τὰς πιλα ων μεθόδους ἐπέστανταις φασὶ γοὐν εἰδέναι τὰ τοιαυτα. ου γὰρ δὴ

136쪽

στασθυι βεβαMe πεπεισμένον, η Γλαστα ἔχει. πλούτους δὲ και δόξας καὶ ρανὰς και ὁσα του σώματος, ταυτα Πάντα κάτω ἀφεις καὶ ἀποδυσάμενος αγερχεται, ἄσπερ φασὶ etον 'Hρακλέα ἐν τῆ Oisy κατακαυθέντα θεὸν γενέσθαι. γαρ εκε,ος ' ἀποβαλὼν οπόσον ἀνθρώ- 7Mπειον εἶχε παρὰ τῆς μητρὰς καὶ καθαρόν τε σκῆ- ρατον φέρων τὰ θεῖον ἀνίπτατο ἐς τους θεους, διευκρινηθὲν υπὰ του nυρός. καὶ Ουτοι δὴ - ὀ φιλοσοφίας ἄσπερ υπό τινος πυρὸς ἄπαντα ταυτα περιαιρεθέντες, ἁ et oiς ἄλλοις θαυμαστὰ εἶναι δοκεI οὐκ ὀρθῶe λξά- ζουσιν, ἀνελθόντες ἐπὶ τὸ ἄκρον ευδαιμονουσι, Πλούτουωαὶ δόξης καὶ ηδονῶν ἀλλ o D δὲ μεμνημένοι ετι, καταγελῶντες δὲ τῶν οἰομένων ταυτα θαυ/ιασταJ εἶναι.

δρείαν ΕΗΩ. ἀνδρων v. ἡδοναe καὶ Οσα O et v. v δο- ναι καὶ ὐσαι Εmδ. ήδονας ἴσαι M, quam lectionem Beltharminus bene recepit. ταῖτα πάντα GΗΩ. πάντα ταυτα v. ἀφεὶe G protuinto Iacobitio. ἀφεῖναι G. ἀφῆκεν Η. ἀφῆκε v. ἀνθρώπειονὶ ἀνθρώπιον Η. καθαρόν τεJ καθαρον δε G. δοξάζουσινl δοξάσουσιν G. ταυτα εἶναι GΗΩ. ταντ εἶναι vulgo inepte. si τὲ excidisset, neque cum Heinmo τε ταύτα εἶναε neque cum Magero ταῖτά τε εDαι sed cum Paulio et G. Imr- manno ταμ εἶναἰ τε scribendum esset. at bene Lehinannus pronomini tantam vim inesse nemuit, quantam horum verim In gravitas desideret. Mido quod Lucianus quum hane ipsam seu tentisim centiea repetat, pronomine innien nusquam utitur, sed haec bona nunc esse dicit 'βαια nune velut in Timone g 12 et D. Mori. IV, 2ὶ περιπόθητα. sed nostro I. ita scribendum esse ut ego supplevi: ταῶτα θαυμαστὰ εἶναι omnino docent mi periora: α τοῖς ἄλλοις Ῥαστὰ εἶναι δοκεῖ. de titilustria enim illud θώυμαστά repetitum est similiter atque I 6 ἔτι βιώσρ - εἰ διώση. Iamannus h. l. modo ipse quoqus recto θαυμαστά modo βέβαια suppleruit, modo quidquam deesse malo nemini. 8. ἀνδρεία καὶ εὐδαιμονία pr Η, ἀνδρείαν καὶ εὐδαιμονων see. εἰ δὲ αντον μένεινJ ita conjeci. αὐτο .s μένειν t of v.

138쪽

dixit Pro Mere. Coud. g 4: ἐν γῆρα δἐ υστάτω, uti latinum est, illima senectiis , non tantum ,senoctiis extrema . ἐριστικὸν θ

139쪽

PKIANO Pnω διατέθεικεν' ἀποδιδόασι γὰρ αυτῶ κατα καιρὸν τοὐς

τόκους. Ἀμ. τι δὲ, ἄν μη ἀποδιδῶσιν, ὼ μακάριε; μέλει τι αὐτῶ καθαρθέντι ηδη υπὸ φῶοσοφίας και μηκέτι τῶν ἐν τῆ Οisy καταλελειμμένων δεομένω; EPII.

τῶ προγράμματι ' πινάκων γάρ τι ἐκρέματο υπὲρ τοὐπυλῶνος μεγάλοις γράμμασι λθον, ,τῆμερον ου συμ- νιλοσοφε i. ἐλέγετο δε παρ Ευκράτει τῶ πάνυ δειπνῆ- σας χθὲς γενέθλια θυγατρὼς ἐστιῶντι πολλά τε συμ- φιλοσοφῆσαι ἐν τῶ amnosiω καὶ πρὸς πιδέδη/ιον τὸν ἐκ του Περιπατου παροξυνθῆναί τι και ἀ/ιφισβητῆσαιειλῶ περὶ εἶν ἐκεiνοι εἰώθασιν ἀντιλόγειν το ἐς ἀπο τῆς Στοὰς. vπό τε Ουν τῆς κραυγῆς πονρρως την κεφαλὴν

140쪽

διατεθῆναι καὶ ἱδρῶσαι μάλα πολλὰ ἐς μέσας νίκτας 4nοταθείσης, ῶς φασι, τῆς συνουσίας. ἄμα δὲ καὶ

ἐπεπώκει, οἶμαι, πλέον του ἱκανοὐ, τῶν παρεντιον ῶς εἰκος φιλο russae προπινόντων, καὶ ἐδεδειπνήκει πλεka