Athenaei deipnosophistae Lib. XIII XV, summaria et indices

91쪽

δεικνυντες ρπάγιον καλουσιν, εν ω καὶ μυρρίναι

διάφοροι πεφυκασιν καὶ την πρὸς Ἀθηναίους εχ- θεια, διελυσατο Μίνως, καίπερ ἐπὶ θανάτω παιδος συστῶσαν, Θησεως ερασθείς, καὶ την θυγ-έρα του

γυναῖκα ἔδωκε Φαίδραν, ςανις η Ζηνεύς φησιν ὁ λως ἐν τε μ φ τος πατρίως συγγράμματι.

78. Ἱερώνυμος- περιπατητικος παγι---6 12δάστους φησὶ γενέσθαι τους τῶν παίδων ἔρGIτας, οτι πολλάκις η τῶν νέων ἀκμη καὶ το προ αλληλους λαρικὸν συμφρονησαν πολλὰς τυραννωας καθεῖλε.π-ων γα παρόντων ἐραστης παν-τι--ἔλωτ αν παθεῖν χειλου δίζαν ἀπενεγκασθαι παρὰ τοις παι διικοῖς ἔργ' γοων τουτο ἔδειξεν ο συνταχθεὶς --βησιν υπο Ἐπαμινώνδου ἱερὰς λόχος, καὶ ὁ κατὰ τῶν

Πεισιστρατιδῶν θάνατος πλυρμοδίου καὶ Αριστογείτονος γενόμενος περὶ Σικελίαν δ' ἐν 'Aκράγαντιο λαρίτωνος κάὶ Μελανίππ-. Mελάνιππος δ' ην - , παιδικά, ως φησιν φακλείδης ὁ Ποντικος ἐντω περὶ Ἐρωτικῶν ουτοι φανέντες ἐπιβουλεύοντες Φαλάριδι καὶ βασανιζόμενοι ἀναγκαζόμενοί τε λέγειν του συνειδότας - μόνον - κατεῖπον, ἀλλὰ - τὀν -- λαριν αυτον εἰς ἔλεον τῶν βασάνωνήγαγον, ώς ἀπο- λῶσα αυτοὐς πολλὰ ἐπαινέσαντα διο καὶ λυπόλλωνησθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀμβολην του θανάτου τμΦαλάριδι ἐχαοίσαπο, τουτο ἐμφηνας τοῖς πυνθανομένοις της Πυδιας πως αυτ ἐπιθῶνται ἔχρησέ τε καὶ περὶ τῶν ἀμφὶ τον λαρίτωνα, προτάξας τορέξαμέτρου τὸ πεντάμετρον, καθαπερ στερ- καὶ Θιονυσιος ὁ ωθηναῖος ἐποίησεν ὁ ἐπικληθεὶς χαλκους ἐν τοις ἐλεγειοις ἐστὶ δὲ ο χρησμος οδεευδαίμων αρίτων καὶ Μελάνιππος ἔφυ, θεως αγητηρες ἐφαμερίοις φιλότατος

92쪽

Ηροντος την ττικην ανθρωπε- αῖματι διά τινα ση παλαιά, ς ἱστορε μάν ς ο Κυζικηνος ἐν δε--φ περὶ τελετῶν, κώλαυτον ἐπέδωκεν ὁ κρα τῖνος υπὲρ της θρεψαμενης ψ καὶ ἐπαπέθανεν ὁ ἐραστης Ἀριστόδημος , λυσιν τ' ἔλαβε το δεινόν.

δια τους τοι τους - ἔρωτας οἱ τύραννοι, πολεμιοι γαρ αυτοῖς αυται αἱ φιλίαι , το παράπαν ἐκώλυον τοὐς πιδικοῶς ἔρωτας, πανταχόθεν αυτους ἐκκό- οτειχίσματα ταῖς ἰδίαις ἀκροπολεσιν ἐνεπίμπρασάν τε καὶ κατέσκαψαν ' ἐποίημε Πολυκράτης ὁ Σαμίων τύραννος.

79. παρα δὲ παροιμαιζ λυγνω φησὶν ό s ἀκαθημιακός , προ των γάμων ταῖς παρθενοις ς παιδικοῖς νόμος ἐστὶν ομιλεῖν καὶ γαρ ο νομοθέτης Σόλω ἔφη ρων μείρων καὶ γλυκερου στόμα τος. Αἰσχυλος τε καὶ Σοφοκλη αναφανδον ἔφασαν, ο μεν

σέβας δὲ μηρῶν αρο- σει μηδέσω,

ω δυσχάριστε των πυκνῶν φιλημάτων. ν ἐν Κολχίσι περὶ Γανυμηδους τινὰ λόγον ποι μηροες ὐπαίθων την ιος τυραννίδα.ου αγνο δε τι τὰ περὶ Κρατίνου κώ ρeστοδημου κεκλάσθαι φησὶ Πολεμων ὁ περιηγητης ἐν ταῖς προς τλ μάνθην αντιγραφαῖς υμεῖς δέ, Ἀμουλκε, τας διηγησεις ταύτας, καν ψευδεῖς σιν, δεηθεῖς εἶ μναι πιστεύετε καὶ τὰ τοιαυτα των ποιημάτων α περὶ τους παιδικούς ἐστι , ἔρωτας, δέως μελετήτε' ψῆ

93쪽

86 IT παιδεραστειν παρὰ πρώτων Κρπῶν εἰς τους πλλην παρελθόντος, λίστορεῖ ψαιος αλλοι δέ -- τῶν τοιούτων ἐρώτων κατάρξασθαι λι- ξενωθέντα παρα

5 - καὶ ἀρπάσαντα καὶ ἀναθεμενον εἰς αρμα εἰς Θή- φυγεῖν φάειλλα δὲ η δε--μ υστο - ,παι

πασέ ναι τον μυσιππον καὶ Κελτοὶ ει των βαρβάρων καίτοι καλλίστας ἔχοντες γυναῖκας παιδικοῖς μαλλω χαίρουσιν, ως πολλάκις ἐνίους - ταῖς δο-i ραῖς - δυο ἐρωμενων αναπαύεσθ- Πέρσας δε παρ λληνων φησὶν Πρόδοτος α θεῖν το παιοὶ χρῆσθαι.

80 φιλόπαις δ' ἐν ἐκμανῶς καὶ πιέξηινδρος ὁ βασιλευς Θικαίαρχος γουν ἐν τεπερ της ἐν Πω

ἀνακλάσαντα, καὶ των θεοπων ἐμιφωwπάντων μετὰ κρότου - ἄπειθησας πάλιν ἀνακλάσας ἐφίλησεν. ρυστιος δ' εν στορικοῖς πομνήμασι αάρωνι ει φησὶ λτω χαλκιδεῖ παῖς καλος ην καὶ εἶχεν ευ προς αυτόν. ώς δ' Ἀλέξανδρος παρὰ Κρατερῶ α-- ἐπηνεσε γενομένου ποτε πότου, ὁ Κρατερος ἐκέλευσε τον παῖdα καταφιλησαι τοὐλεξανδρον καὶ - μηδαμῶς, εἶπεν, οὐ γαρ οντως - εὐφρια εὐως-λυ- α πήσει. σπερ γαμην ἐρωτικος ο βασιλευς ουτος, Ου- τως καὶ προς - καθηκον γκρατὴ καὶ προς το πρέπον-αδοιωτατος αἰχμαλωτους γουν λαβὼν τας -- ρείου θυγατέρας καὶ την γυναῖκα κάλλει διαπρεπεστάτην ουσαν, οὐ μόνον ἀπεσχετο, αλλ' υδ' ἐκείνας 3 μαθεῖν ἐποίησεν οτι εἰσὶν αἰχμάλωαοι, ἀλλ', ἔτι Λαρείου ἐν βασιλεία ντος πάντα αυταῖς χορηγεῖσθαι ἐκέλευσε. διόπερ καὶ Θαρεῖος τοὐτο μαθὼν

94쪽

γενέσθαι πιαδικά, διόπερ καὶ τους θῖιους πομεῖναι.

'Aγαμ,έμνονά τε Ἀργυννου ἐρασθῆναι λόγος, ἰδὀντα ἐπὶ τῆ τι- νηχόμενον ἐν καὶ τελευτψναντα αὐτον, συνεχῶς γαρ ἐν β ποταμετ τ' ἀπελούετο, θάψας εῖσατο καὶ ἱερον αυτόθι υφροδίτης Ἀργυννίδος Λικυμνιος δὲ ὁ Αως ἐν διθυράμβοις υργύννου ρφοὶ ἐρωμενον Ῥμέναιον,-- αι 'Aντιγόνο δὲ του βασιλεως ἐρώμενος ην Αριστοκλης ὁ κιθαρωδός, περὶ Ουυντίγονος ὁ Καρυστιος εν ω Ζηνωνος γράφει σμως -τθM- ὁ βασιλεως ἐπεκωμαζε βΖηνωνι καί ποτε κοὰ μεθ' ημεραν ἐλθὼν ἔκ τι νος ιποτου καὶ ἀναπηδησας προς τον Ζηνωνα, ἔπει σεν αυτον συγκωμάσαι αὐτῶ προς ἄριστοκλέα τον κιθαρροδόν,

ου σφόδρα ηραπι βασιλεύς 81 φιλομεῖραξ δὲ ην ο Σοφοκλης. H ριπίδης φιλογυνης γων γων ό ποι 'υ ἐν ταῖς ἐπιγραφομέ- ρναις Ἐπιδημίαις γράφει οἴτως Σοφοκλδετεποιητι

ἀνδρὶ παιδιώδε παρ οἶνον καὶ δεξιω Ἐρμησίλεω δὲ ξείνου οἱ ἐόντος καὶ προξεί-- ναίων ἰοτιῶντος αυτόν, ἐπεὶ παρὰ το πυρ στεως ὁ του οἶνον ἐγ- εχέων ταῖς . . . ἐών δῆλος ην εἶπέ τε βουλε με ηδέως πίνειν φάντος αυτ , βραδέως τοίνυν καὶ πρόσφερέ μοι καὶ - ερ την κυλικα ἔτι πολυ μῶλ-

λον ἐρυθριησαντος του παιδος ειπε προς του συγκατα

κείμενον, ώς καλῶς Φρύνιχρος ἐποίησεν εἴπας κ λάμπει ὁ ἐπὶ πορφυρέαις παρῆσι - τρωνει

95쪽

γραμμάτων ἐὼν διδάσκαλος σοφος με δη- γε εἶ, ἁ Σοφόκλεες, ἐν ποιησι ' μως μέντοι γε υκ εἴ--αε ρώνιχος πορφυρέας εἰκὼ τὰς γνάθους του καλου εἰ γαρ ὁ ζωγράφος χρώματι πορφυρε ἐναλεί

ψειε τουδε του παιδος τας γνάθυυς ουπιαν - καλος φαίνοιτο ου κάρτα δεντο καλον τω μη καλῶ φαινο-

μερο εἰκάζειν καὶ γελάσας ἐπντ- Ἐρετριδε πο-

κλέης ουδὲ τόδε σοι ἀρεσκε αρα, ἁ ξεῖνε, τὸ Σιμω b1 νιδηρον κάρτα δοκεον τοῖσι Ἐλλησι ευ εἰρησθαι πορφυρέου ἀποJ---γς ίεωα φωνὰν παρθένος. δ' ὁ ποιητης, ἔφη, λεγων χρυσοκόμαν Απόλλωνα χρυσέας γα εἰ εποίθωεν ὁ ζωγsαφος τὰς του θεου κόμας καὶ μη μελαινας χεῖρον αν ν το ζωγρά-i φημα ουδὲ4 μ ωδοδάκτυλον εἰ γάρ τις ἐς μ- δεον χρῶμα βάψειε του δακτυλους, πορφυροβάφου χέρας καὶ ου γυναικος καλης ποιησει ἐκγελασάντων

δὲ λιὰν ' ετριευς ἐνωπή τῆ μιραπίξι, ο δὲ πάλιν, του παιδος - λόγων εἴχετο εἴρετο γάρ μιν ἀπο της

20 κύλικος κάρφος τω μικρω δακτυλω ἀπαιρετέοντα, εἰ κατορῶ το κάρφος φάντος δὲ κατορῶν ἄπο τοίνυν φύσησον αυτό ῖνα μη πλυνοιτο οἰάκτυλος ευ προσαγαγόντος δ' α-- το πρόσωπον προς την κυλικα, ἐγγυτέρω την κύλικα του ἐωυτου στόματος ηγε, να

δη η κεφαλη πῆ κεφαλὴ ἀσσοτέρω γένηται ἁ δ' ην οἱ κάρτα πλη νων, προσλαβὼν τη χερὶ φίλησε. ἐπικροτησάντων δε πάντων ξυν γέλωτι καὶ βορ ς ευ υπηγάγετο τον παῖδα μελετῶ, εἶπε, στρατηγέειν, χανδρες, ἐπειδ ροτε Περικλέης ποιέειν με ἔφη - - ah τηγέειν δ' - ἐπίμασθαι. αρ' - - κατ ορθον μοι πεπτωκε το στρατήγημα τοιαsτα πολλὰ δεξιῶς ἔλεγέ τε λὶ ἐπρησσεν, οτε πίνοι η παίζοι τὰ μέντοι πολι-

96쪽

I Mawκα ουτε σοφὸς Ουτε εαιτήριος ἐν, ἀλλ' - ἄν τις εἷς των χρηστῶν Ἀθηναίωι 82. καὶ Πρώνυμος ὁ Ῥόδιος ἐν τοῖς ἱστορικοῖς πιομνημασι -σιν - Σοφοκλης ευπρεπη παιδα ἔξω τείχοπις ἀπηγαγε χρησόμενος--- ὁ μὲν ουν παῖς

τλίδιον ἱμάτιον ἐπὶ ρ πόα πέστρωσε, την δὲ του Σοφοκλεους χλανίδα περιεβάλοντο μετ' ουν τηνο-- ο παι. πάσας, του Σοφοκλέους χλανίδιονωχετο, καταλιπών τω Σοφοκλεῖ - έα-- παιδικον ἱμάτιον. οἱ δὲ εἰκος διαλαληθέντος του συμβεβη- ρκότος, υριπίδης πυθόμενος καὶ ἐπιτωθάζων το γε-

γονος καὶ αυτός ποτε ἔφη τούτ-κεχρῆσθαι,μπαιδι,

αλλα μηδὲν προσθεῖναι τον δὲ Σοφοκλέα δια την ἀκολασιαν καταφρονη μαι. καὶ ο Σοφοκλη ακού-

σας ἐπιωσεν εἰς ς-- τοιο λον ἐπίγραμμα, χυρη νάμενος φ περὶ του Ηλί- κιὰ Βορέου λόγω, καὶ το

προς μοιχείαν αυτου παραινιττόμενος

Ηλιος ην, οὐ παῖς, Ευριπίδη, ο με χλιαίνων γυμνον ἐποίησεν σοὶ δὲ φιλουντι τέραν Βορρῆς μίλησε. λδ - σοφος - τον απα, χραλλοτρίαν σπείρων λωποδύτην απάγεις. 83 Θεοπομπος δ' ἐν τβ περὶ των συλθέντων ἐκ Θελφῶν χρημάτων υσώπιχόν φησι τον' αμιν - δου ἐρώμενον το λευκτρικον τρόπαιον ἐντετυπωμένον εχειν ἐπὶ της ἀσπίδος, καὶ θαυμαστῶς αὐτον κιν Ἀδυνευειν ἀνακεῖσθω δὲ τη. ἀππίδα ταυτην ἐν Θελφοῖς ἐν τῆ στοαὶ ἐν δὲ τροἐτωσυγγράμμαπι Θεο-πομπος φιλογύναιον μέν φησι γεγονέναι Φάυλλοντο Φωκέων τύραννον, φιλοπαιδα δε υνόμαρχον πιαὶ ἐκ των - θεου χαρίσωμαι τομον εἰς Θελφους παραγενομένω τω Πυθοδωρου του Σικυωνίου υἷ' Ἀποκειρομέν-την κόμη μέντι καλεσυγγενύμενον μ

97쪽

90 IPΣυβαριτῶν ἀναθηματα, στλεγγίδια χρυσῆ τεοσαρα Θειμάδου δὲ --ρίδι Βρομιάδ Φ λλει καρ- χησιον ἀργυρουν Φωκαέων καὶ στέφανον χρυσο -

κιττοὐ Πεπαρθθέων αὐτη δε, φησί, καὶ μελλε τα πυθια αυλεῖν, εἰ μη πο ου πληθυυς ἐκωλυθηηὶ τω

δὲ Λυκό- φ του δειν,-ωυ,ν Φυσκίδι ὁντι καλφυνομαρχος ἔδωκε, φησί, στέφανοω δάφνης, Ἐφεσίων

ανάθημα ουτος ὁ παις προς Φίλιππο αχθεὶς ποτου πατρος κἀκεῖ προαγωγευόμενος -δὲν λαβὼν 10 ἀπεστάλη. ω Ἐπιλυκου του ' πιπολίτου υἱ--τι

καλῶ Λαμίππω. . . Κλεισε=ένους ανάθημα νόμαρχος

ἐδωκε Φαρσαλια τη Θεσσαλίδι ορχηστρίδι δάφνης στέφανον χρυσον Φιλόμηλος ἔδωκε, Λαμψακην ἀνα - - Φαρσαλία ἐν Μεταπ-τω - των β ἐν τη αγορῶ μάντεων γενομένης φωνης εκ της δάφνης της χαλκῆς ην ἐστησαν εταποωτῖνοι κατὰ τρου ριστέα του Προκοννησίου ἐπιδημίαν - ἔφησεν ζ Τπερβορέων παραγεγονεναι τάχιστα φθη εἰς

την ἀγορὰν ἐμβαλοῶσα , ἐμμανῶν γενομένων - d ' μάντεων. - ὐπ' αὐτῶν. καὶ των ἀνθρώπωνυστερον ἀναζητ-ντων την αἰτίαν ευρέθη δια τον του θεου στέφανον ανηρημένη 84 ορῆτε υν καὶ μεῖς οἱ φιλόσοφοι οἱ παρὰ

φύσω τῆ Ἀφροδίτη χρώμενοι καὶ ἀοεβουντες, την

β θεον μη - αυτον διαφθαρητε τρόπον τότε γαρ καὶ οἱ παῖδες εἰσι καλοί, ς Γλυκερα φασκεν η ταίρα, -- ἐοίκασι γυναικὶ χρονον, καθάπερ ἱστορεῖ Κλέαρχος ἐμοὶ μὲν γαρ καὶ κατὰ φύσιν δοκεῖ πεποιηκώναι Κλεώνυμος ὁ Σπαρτιάτης πρωτος ἀνθρώπων δ' εἰς μηρείαν λαβὼν παρὰ εταποντίνων γυναικας, μέν-ς τὰς ἐνδοξοτάτας καὶ καλλωτας διακοσίας, ω ρε -υρις ὁ Σάμιος εν η τριτη των περ4

98쪽

'Aντιλαίδα

τἀρωτί ἐκμεμάθηκα ταυτα παντελῶς υμεῖς δε ω φιλόσοφοι, καν ἐρα--ες ποτὲ γυναικῶν ἐν ἐννοία λάβητε λ αδύνατον ἐστι το τυχεῖν μάθετε . . . παυονται οἱ ἔρωτες, ω φηνσι Κλέαρχος τη τε γαρ περὶ την Πειρήνην χαλκῆ βοὶ βους ἐπανεβη, καὶ γεγραμμεlπὶ κυνὶ κρὰ περιο τερα κώ χηνὶ

τῆ μὲν κυων τῆ δὲ περιστερὰ ii ' χην προσῆλθον ρ

καὶ ἐπεπήμφαι φανέντων δὲ πασι τούτοις ἀδυνά- των ἀπέστησαν, καθάπερ Κλείσοφος Σηλυμβριανός.ουτος γαρ του ναάμω παρίου αγάλματος ἐρασθεὶς καπώλεισεν αυτον ἐν τωνα ώς πλησιάσαι δυνησόμενος, καὶ ως ηδυνάτει δια την ἰσχυρότητα καὶ το ψἀντίτυπον του λίθου, τηνικαῶτα της επιθυμίας ἀπέστη, καὶ προβαλλωενός τι σαρκίον ἐπλησίασε της πράξεως ταύτης μνημονευε καὶ'Ἀλεξις ὁ ποιφης ἐν τω ἐπιγραφομένω δράρι-τι Γραφη λεγι--δε606 γεγενηται ς λέγουσι καν Σάμω τοιοὐθ' ετερ- λιθίνης ἐπεθυμησεν κῆρης ανθρωπος ἐγκατέκλεισι , ---τω νεφ. καὶ Φιλημων του αυτου μνημονευων φησίναλλ' ἐν Σάμωμὲν του λιθίνου μου ποτὲ ανθρωπος ηράσθη τις, εἶτ' εἰς τον νεων κατέκλεισεν αὐτώ. Κτησικλέους δέ ἐστιν εργο τ αγαλμα - φησιν 'Adαῖος ὁ Μυτιληναῖος ἐν τω περὶ ἀγαλματοποιῶν. Πολι--δὲ ηο ποιησας τον ἐπιγραφόμε-- Ἐλλαδι- , -- ἐν Θελφοῖς φησὶν ἐν τω Σαινατων θησαυρο παῖδες εἰσι λίθινοι δυο - του ἐτέρου Λελφοί μοι των θεωρων ἐπιδευέ- τά τινα συγκατακλεισθη με

99쪽

πωάν λ ομιλίας καταλιπεῖν στεφανον φωραθέντος -- τον θεον χρωμενοι τοῖς Θελ ἐς συντάξαι ἀφεῖναι τοι ἄνθιμπον δεδωκέναι γαρ απιτω85. καὶ αλογα δὲ - ἀνθρώπων ηράσθη Σε---δου μέν τινος μοι λια ἡ οἰνοχόου ἀλεκτρτών ἐκαλεῖτο-ο μὲν λεκτρυων κένταυρος, ό-Σεκουνδος ην οἰκετης Νικομηδους του Βιθυνῶν βασιλέως, - στορεῖ μκανδρος ἐνίκτω Περιπετειῶν ἐν

ἐν τω ρωτικ' Ἀμφίλοχον καλεῖσθαί φησι και τογένος 'n'μι- εἶναι. Ἐρμείας δὲ ο-- - δώρου, Σάμιος δε γένος, ἐρασθηναι χηνα Λακμους - φιλοσόφου ἐν δε Λευκαδία γ Κλέαρχος ουτως ρα-σ ναι-- παρθένου, καὶ τον βίον ἐκλιπου συναποθανuν δελφῖνα δ' ἐν σμπαιδος ἐρασθηναι λόγος, ἱστορεῖ οsρις ἐν τη ἐνάτη ο δὲ λόγος ἐστὶν αυτ ο περὶ Ἀλεξάνδρου, καὶ λέγει υτω d μετεπέμψατο δὲ καὶ τον ἐκ της ,σου παῖδα περὶ γαρ την πολυν ταυτην ιονύσιός τις ην παῖς, ο μετὰ των αλλων ἐκ παλαίστρας παραγενόμενος ἐπὶ την θάλατταν ἐκολυμβα δελφὶς δε προ αυτον ἐκ του πελάγους ἀπήντα κιὰ ἀναλαμβάνω ἐπὶ τὰ νῶτα ἔφερεν ἐπὶ πλεῖστον νηχόμενος καὶ πάλιν ἀποκαθίστοιεἰς τηρο γην φιλανθρωπότατον δε ἐστι καὶ συνετώτατον τὸ πιν ο δελφὶς χάρι, τε αποδιδοναι, ἐπιπτάμενον Φυλαρχος γουν ἐν τῆ δωδεκάτη Κοίρανος φησὶν ὁ Μιλησιος ἰδὼν αλιέας τω δικτυω λαβόντας δελφῖνα καὶ μέλλοντας κατακόπτειν αργυριον ους

καὶ παραστησάμειος ἀφηκεν εἰς τὸ πέλαγος καὶ μετὰ ταντα ναυαγιο χρησάμενος περὶ Μύκ-- - πάν-

100쪽

των απολομένων μόνος ὁπο δελφῖνος σωθη ὁ Κοίρανος τελευτήσαντος δε αὐτου γηρια ἐν τῆ πατρίδι καὶ της ἐκφορῆς παμ την θάλατταν γιγνομένης κατὰ τυχην ἐν τη Μιλπω ἐν τω λιμένι πλῆ =0ς δελφίνων ἐφάνη ἐν- λημέρι' ἐκείνη μικρον ἀπωτέρω των σχm 5 Lo--όντων τον Κοίρανον. H συνεκφεροντων συγκηδευόντων το ανθρωπον ὁ δ αυτος ἱστορεῖ Φυλαρχος δια της εἰκοστῆς σην ἐλέφας το ζωον φιλοστοργίαν ἐσχεν εἰς παιδίον. γράφειν δ' ἀτως 'τ-τ δὲ--ἐλέφαντι συνετρεφετο λεια ἐλέφας ρην Νίκαιαν ἐκάλουν, ω τελευτῶσα η του γνδου γυνηπαιδίον αυτης τριακοσταῖον παρα κατέθετο ἀποθα---a is M της ἀνθρωπου μνη τις φιλοστοργία --τμ ρίου προς το παιδίον ουτ γαρ ἀά --τρου χωριζόμενον το βρεφος υπεμενεν ο δὲ εἰ μη λέ- οποι - παιδίον σχαλλεν ο ουν η τροφος ἐμπλη- σειεν -- - γάλακτος, αιὰ μέσου τῶν ποδων του 607θηρίου ἐτίθει αυτο ἐν σκάφη εἰ δε, τούτο πεποιηκοι, τροφην ου ἐλάμβανεν η ἐλέφας καὶ μετὰ ταυταδι ολης της μέρος τους καλάμους λαμβάνων των παρατιθεμένων χορτασμάτων καθεύδοντος του βρέφους τὰς μυίας ἀπεσοβει, οτε δε κλαίοι, τῆ προβοσκίδιτ ν σκάπν ἐκίνει καὶ κατεκοίμιζεν αυτό. - δ' ἡτο

ἐποίει καὶ λαρρην ἐλέφας πολλάκις

86. υμεῖς δέ, ω φιλόσοφοι, καὶ των δελφίνων , καὶ των ἐλεφάντων ἐστε κατὰ την γνώμην αγριώτεροι, ,-δὲ ἀνημερωτεροι, καίτοι Περσαίου του Κιτιέως ἐν τοῖς συμποτι κοῖς υπομνημασι βοωντος καὶ λέγοντος ' περὶ ἀφροδισίων αρμοστον εἶναι ἐν τω οἴνω μνείαν--ἰσθαι καὶ γαρ πρὸς ταυτα μας, ταν ποπίω δ'

μεν, ἐπιρρεπεῖς εἶναι καὶ ἐνταυθα τους μὲν - τε καὶ μετρίως αυτοῖς χρωμένους ἐπαινεῖν δεῖ τ'