Athenaei deipnosophistae Lib. XIII XV, summaria et indices

111쪽

i04 in . ροπωλην ἀπέδειξεν ουτως ἐρωτικῶς το κόριον μετε-

ι τους δακτυλους καί μοι νάβ ε τούτων μάρτυρες. μὲν ουν βίος του σοφιστου τοιοίτος. ' μὲν ουν Λυσίας, ὸ νουλκε,- τως ἐγὼ κα--- ωρίσταρυγα τον τραγικον ποιητην - ουχ υπάρχων αλλὰ τιμωρούμενος 1 καταπαυσω τον προς σε καὶ τους ἄλλους κύνας ἐν- ταῶθα λόγον.

οἱ πολλοὶ λέγουσιν - του του πλείονος κρατουσπῶντας θορυβωδεις γίνεσθαι.

ii o νής σε τρώει μελιηδής οστε καὶ αλλους βλάπτει, - ἄν μιν χανδον ἔλy μηδ' αἰ α πίνn. νος καὶ κένταυρον ἀγακλυτον Εὐρυτίωνα ωλε ἐν μεγάρω μεγαθυμου Πειριθόοιο, ἐς Λαπίθας ἐλθόνθ' ἐπεὶ φρένας μιν

μαινόμενος κάκ ἔρεξε δόμοις, Πειριθόοιο. κατιοντος οὐ του οἰνου ἐς το σωμα - φη νιν Π - δοτος, ἐπαναπλέει κακὰ ἔπεα καὶ μαινόμενα Κλέαρχος ο κ φδιοποιος ἐν Κορινθίοις φησίν

112쪽

IA 105τον ακρατον, ημῶν ουδὲ εἷς ἔπινεν αν. -υνει πρότερον τοὐπόνου την ημνην προλαμβάνοντες -τερουμεν ἀγαθή,

eQπενοφων δὲ τον Ἀγησίλαον ῆι μέθης μὲν ἀπέχε σθαι

ομοίως ετο χρῆν/αι καὶ μανίας, σίτων δὲ περκαί

ρων ὁμοίως καὶ ἀοίας ἀλλ' ου ημεῖς γε ο - των πλεῖον πινόντων -- -τε τῶν ζοίνων γινομένων πληθουσης γορῆς ἐπὶ ουσι- ταυτα ἐρχομεθα συμπόσια καὶ γαρ ὁ φιλεπιτιμητης Οὐλπιανος πάλιν ιτινος δετείληπτο εἰπόντος ἐξοινος - εἰμί λέγων, αμνος ποῶ κανος, παρ πιέξιδι ἐν Εἰσοικιω- μιν- ρξοινος ἐποίει ταυτ' ἔφη. 2. ἐπεὶ δὲ λάστης μέρας μετὰ του παρ μῶν καινο- ἀH λεγομένους λύ - καὶ ἀκροάματα ἐκά- , σιστε διάφορα ἐπεισάγει ὁ λαμπρος μων στιάτωρ Λαρηνσιος ετ δε καὶ γελωτοποιούς , φέρε λέγωμέν τι καὶ ἡμεῖς περὶ τούτων καίτοι γε οἶδα καὶ 'A--χαρσιν τὸν Σκύθην ἐν συμποσίκρολιστοποιῶν εἰ--χθέντων ἀγέλαστον διαμείναντα, πιθ' κου δ' ἐπεισ- Daχθέντος γελάσαντα φάναι λουτος μὲν φύσει γελοῖός ἐστιν, ὁ δ ανθρωπος ἐπιτηδευσει. - κιὰ Εὐρι-

κίδης δ' ἐν τῆ δεσμμιδι Μελ-ίππη ἔφη

ανδρῶν δὲ πολλοὶ του γέλωτος ουνεκα

κουσι χάριτας κερτόμους. ἐγὼ δέ πως μισω γελοίως, ἀτινες τητε σπων si ἀχάλιυ ἔχουσι στόματα κεἰς ἀνδρων μεν οὐ τελοsσιν ἀριθμόνι - γέλωτι δ' ἐκπρεπεῖς

οἰκουσιν οἰκ-ς καὶ τα ναυστολούμενα ἔσω δόμον σωζουσα Παρμενίσκος δε ὁ Μεταποντῖνος ως φησι Σημος ν

113쪽

306 ΙΔ εἰς ροφωνιου καταβὰς καὶ ἀνελθῶ οὐ δει γελαν ἐδυνατο καὶ χρονστημαγμέν', 4 τοὐπιο η Πο-εῖρα μ' ἀμφὶ γελωτος ἀμείλιχε μειλιχίοιο δωσει σοι μ ηρ οἴκοι, την α κια τῖε. γώς ουδὲ ην πλέον, οἰόμενος ἐλτατησθαι ἔρχεταί ποτε κατὰ τυχην εἰς Θηλον, καὶ πάντα τὰ κατὰ τηρο, ζων της Ἀπολλων--πτρος αγαλμά θεωρησον ἀξιόλογον ἰδὼν δ' αυτο ξυλινον ἄμορφον πιχραδόξως ἐγέλασεν, καὶ τον του θεου νωμον ξυμβάλλων καὶ

της ἀρρωστίας ἀπαλλαγῶς μεγαλωσῶ - θῶν ἐτί

μησεν.

15 I. ναξανδρίδης δ' ἐν Γεροντομανία καὶ ε ετας τῶν γελοίων φησὶ γεν-αι Ῥαδαμ---πιὰ Παλα

μήδην λέγων, -

τον ἀσυμβολον ευρε ελ- λεγειν αδάμανθυς ει α ὰ Παλαμήδ. γελωτοποιῶν δε μέμνηται πεν - ἐν τω Συμποσίν Φιλίππου μέν, περὶ Ου καὶ -τωσὶ λεγει Φίλιππος δ' ὁ γελωτοποιος κρούσας τη- ραν εἶπε τρύπακουσαντι εἰσαγγεῖλαι οστις τε εἴη κοὰ διοτι κατάγε- 25 ad te βουλεται συνεσκευασμενος δὲ 'φη παρεῖναι πάντα ταπιτηδεια, ωστε δειπνεῖν ταλλότρια καὶ τον

ααχα δὲ ἔφη πάνυ κις- διά τε τὸ φέρει, μηδὲν 4

καὶ δια ὁ ἀνάριστον εἶναι γα λοχος δὲ Ο Μακεδὼν ἐν τι προς Λυγκεα ἐπιστολλγελωτοποιῶν -- ω μνηται Μανδρογενους καὶ Στράτωνος τος στωιου.

114쪽

καὶ Αεινίας τι τε Μνασιγείτων καὶ Μέναιχμος ως

φησι ηλεφάνης ν τω περὶ του ἄστεος τοσαύτη δ'

αὐτῶν δύω της - μίας ἐγένετο, καὶ Φίλιππον

ακούσαντα τον Μακεδόνα πεμψα αυτοῖς τάλαντον, Τ, ἐγγραφομενοι τα γελοῖα πεμπωσιν αυτ . τι Ῥευ περὶ τὰ γελοῖα ἐσπουδακὼς ο βασιλε λυτο μαρτυρε Θημοσθένης ὁ φωρ ἐν τοῖς Φιλιππικοχ φι- ο

Φυλαρχος ἐν τῆ ἐκτη των ἱστοριῶν ος γε καὶ τηνA-- - -- κωμμης σκηνης οὐδὲν διαφέρει , ἔλεγεν ἐξιέναι γαρυά αυτῆς παντας δισυλλάβους τό τε Βῖθυν χλευάζων καὶ τον Πάριν, μεγίστους βοντας παρὰ τω Λυσιμάχω και τινας τερους των φίλων , παρα δ' -- Πενκέστας καὶ Μενελάους, ἐτι-υξυθέμιδας ταλα δ' ακούων ὁ Λυσίμαχος, ἐγὼ τοίνυν, ἔφη, πόρνην ἐκ τραγικῆς σκηνῆς -χεόρακα ξψῶσαν την υλπρωα άμιαν λέγων. D615ώαταγγελθέντος δὶ καὶ τούτου. πάλιν υ λαβων ὁ Θημπριος ἔφη, αλλ' ἡ παρ' 'uo πόρνη σωφρονέστερον της παρ κείνω Πηνελόπης η. 4. τι δὲ καὶ Συλλας ὁ Ῥωμαίων στρατηγο φιλόγελως η προείρηται Λεπύκως δὲ Ἀνίκιος καὶ αυ--τος Ῥωμαίων στρατηγήσας Ἱλλυριοἰς καταπολεμήσας καὶ αἰχμάλωτον ἀγαγὼν Γένθιον τον των Ἱλλυριῶν βασιλέα συν τοῖς τέκω ς, αγῶνας ἐπιτελῶν τους ἐπινικίους ἐν τῆ Ῥώμη παντος γέλωτος αξια πράγματα ' ἐποίησεν, ς Πολύβιος ἱστορεῖ ἐν τη τριακοστύ με δ' ημπεμψάμενος γαρ τους ἐκ της Ἐλλάδος ἐπιφανεστά Mτας,. σκηνὴν κατασκευάσας με πω μ

115쪽

τω κίρκω πρώτους εἰσηγεν αυλητας ἄμα πάντας. ουτοι δ' *σαν Θεόδωρος ὁ Βοιώτιος, εοπομπος . . Ἐρωτος ο Λυσιμαχευς,-ῖτινες ἐπιφανέοπα τοι μαν. τουτους δὲ στησας ἐπὶ το πρωκροιο μετὰ του χορουαυλεῖν ἐκέλευσεν ἀμα πάντας. τω διαπορευομέ

νων τὰς κροώσεις μετὰ πιο ἀσκουσης κινησεως, προσπέμψας - ἔφη καλῶς αὐτ- αυλεω, ἀλλ'

υπέδειξέ τις τῶν ραβδουχων, πιστρέψαντας ἀπαγα- γαῖν ἐφ' υτους καὶ ποιεῖν σανεὶ μάχη. ταώσυννων σαντες οἱ αυλ ιὰ καὶ λαβοντες οἰκείαν κίνησιν ταῖς εαυτῶν ἀσελγείαις μεγάλην ἐποίησαν σύγ-ν ψιν συνεπιστρέψαντες δὲ τους μέσους χορους πρὸς τους ἄκρους- μὰν αυλ α φυσῶντες ἀδιανόντα καὶ διαφεροντες τους αυλους ἀπηγον ανὰ μερος ἐπ αλλήλους αμα δε τούτοις ἐπικτυποῶντες οἱ χοροὶ καὶ συνεπει-όντες τῆ σπιν ν ἐπεφέροντο τοῖς ἐναντίοις, d, Pisau ἀνεχώρουν ἐκ μεταβολης ως δὲ καὶ περιζωσάμενός τις τῶν χορευτῶν εκ ου καιρου στραφεὶς ηρε τὰς χειρας ἀπο πυγμῆς προ τον ἐπιφερόμενον αυλητηο, τότ' ηδη κρότος Αζαίσιος Φένετο καὶ κραυγὴ τῶν θεωμένων ἔτι δὲ τούτων ἐκ παρατάξεως αγωνιζομενων ρχησταὶ δύο εἰσήγοντο μετὰ συμφωνίας εἰς την ρ τραν καὶ πύκται τεσσαρες ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν σκηνην μετὰ σαλπιγκτων - βυκανιστων.

Oμου γε τουτων παντων γωνιζομένων αλεκτον ν

το συμβαῖνον περὶ δὲ τῶν τραγηδῶν, φησὶν ὁ Πο- ρλυβιος, ο τ ῶν ἐπιβάλωμαι λέγει ν, ἄζωτιοὶ διαχλευάζειν. 5. ταυτα του Ουλπιανο διεξελθόντος καὶ πάντων ἀνακακχασάντων επὶ ταῖς νικίοις ταύταις θέαις,

ἐγένοντό τινες λύγοι καὶ περὶ των καλουμένων πλά-

116쪽

109νων καὶ ἐζητεῖτο εἰ μνημη τις και περὶ τούτων ἐγένετο παρα τοῖς παλοι- τέροις περὶ γαρ θα φατοποιῶν ηδ προειρηκαμν. καὶ ο Μάγνος ἔφη, Θιονύσιος

γραφομήνω μώνυμοι μνημονευε Κηφισοδώρου του πλάν- δια τούτων Κη φισόδωρόν φασιν ἐσωιαλ-μενον πλάνον τιν' ἐν Αθηναις γενέσθαι, την σχολη εἰς τοὐτο το μέρος του βίου καταχρώμενον. ἐντυγχάνοντα προς το σιμον ἀνατρέχειν, 'Pυχα καθε αὐτη 'πὶ τη βακτηρία. μνημονεύει ὁ αυτου καὶ Νικόστρατος ἐν ΣύρφAη μγόδωρον - κακως μὰ τον Θίατον πλάνον φασὶ στενωπον εἰς στενον στῆσαί

ἀγκαλίδας χοντας, ωστε μη παρελθεῖν μηδένα.

δεσπότωο Πανταλέων μεν αυτος ἀστος τους ξένους τους τ' ἀγνοοῶντας αυτοι ἐπλάνα, καὶ σχεδοναπεκραιπάλα τὰ πλεῖστα του γελάσιαι χάριν ἰδίαν τιν' αυτῶ θέμενος ἀδολεσχίαν. καὶ ρύσιππος δ' ο φιλύσοφος ἐν πεμπτ περὶ του καλ- καὶ της μνει περὶ του Πανταλέοντος τάδε γράφει λδ πλάνος Πανταλέων τελευτῶν μέλλων ο εκάτερον των υἱῶν κατ' ιδίαν ἐξηπάτησε . φησας μόνω αὐτφ λέγειν ὁπου κατορωρύχοι το χρυσίον ἀστε μάτην στερον κοινῆ σκάπτοντας αἰ--ιιξηπατημένους. 6. - η ρει δ' ημῶν, συμπόσιον Ουδε τῶν ' φιλοσκωπτουντων περὶ δὲ τοιούτου τινος πάλιν μέσιππει ἐν τ' αυτῶ γράφει φιλαγ- ώππης μέλλω

117쪽

ΙΔυπ του δημίου σφάττεσθαι εἶπε θελειν σπερ ὀκυκνειον ασας ἀποθανεῖν ἐπιτρέψαντο εκείνου

ἐσκιοψεν. - δη των τοιούτων πολλά- ό - eλος σκωφθεὶς καὶ ἀγανακτησας εἶπε καλῶς Λυσίμα-

τικVν ουσαν εἰπών

κακῶν κατάρχεις τηνδ' ἐμουσαν εἰσάγων, D ο υσίμαχος ἀκοπισας ἐμβληθη-χ αντον ἐκέλευσεν εἰς γαλεάγραν, καὶ δίκην θηρίου περιφερόμενον καὶ

τρεφόμενον κολαζόμενον υτως ἐποίησEν αποθανεῖν.

τον Λακεδαιμονίων βασιλέα, ο ηλθεν αυτ συμμαχήσων, ην γαρυγώς, σῶμα, ἰδιώτης ἐγένετο, ἀποστάντος ἐκείνου - συμμαχίας τὸ δὲ σκωμμα

νων των Αἰγυπτίων, ως φησι Θεόπομπος καὶ Λυκέας Ναυκρατίτης ἐν τοις Αἰγυπτιακοῖς, οὐδὲν α/-

r συμπρά-ς ἐποίησεν ἐκπεσόν- της ἀρχηs φυγεῖν εἰς

Περσας. T. πολλῶν ουν πολλάκις οντων ων ακροαμάτων

καὶ των αυτῶν - ἀεί, ἐπειδη πολλοὶ περὶ αὐτῶν ἐγένοντο λόγοι, τὰ -όματα των εἰπόντων παραλιπών 3 των πραγμάτων μνησθησομαι περὶ μὲν γαρ αυλῶν μέν τις ἔφη τον ελανιππίδην καλῶς ἐν τwMαρ-

118쪽

in 111 συα διασύροντα την αυλητικvν εἰρηκέναι περὶ της οργαν' ἔρριψεν θ' ἱερας ἀπο χειρος εἰπέ, ἔρρε αἴσχεα σωματόλυμα, ου με ταδ' ἐγὼ κακότα τι διδωμι' πως - ἀντιλέγων ἀλλος ἔφη, αλλ' ο γε Σελινούντιος Tελέστης τω Μελανιππίδη ἀντικορυσσόμενος ενυργοῖ φη ὁ δὲ λόγος ἐστὶ περὶ της θηνῆς

ον σοφον σοφὰν λαβουσαν - ἐπέλπομαι τόν Ἀδρυμοῖς ορείοις οργανον δωιωθειαν δυσόφi αλμον αἰσχο εκπλαγεῖσαναμις εκ χερῶν βαλεῖν, νυμφαγενεῖ χορο συπωφηρψ αμνε κλέος. 6s 7 τι γάρ νιν ευηράτοιο κάλλεος οξυς ἔρως ἔτειρεν, i5 παρθενίαν Ἀγαμον καὶ παιδ' ἀπενε με Κλωθω;ο- αν εὐλαβηθείσης τὴν αἰσχρότητα του εἴδους διὰ την παρθενίαν. ξης τέ φησιν

αλλὰ μάταν ἀχόρευτος ο αδ ματαιολόγων φάμα προσέπταθ' Ἐλλάδα

μουσοπόλων σοφῶς ἐπίφθονον βροτοῖς τεχνας ονειδος.

μετὰ ταυτα δὲ ἐγκωμιάζων την αυλητικην λέγει τὰν οὐ μεριθοτάταν --- παρέδωκε σψνας δαίμονος ἀερθὲν πνευμ' ἀολοπτερύγων

συν ἀγλαῶν ἀκυτατι χειρῶν.

τηρο των αυλον χρεία, ἐν τούτοις η Φρυγα καλλιπνόων αυλῶν ἱερῶν αοιλ ι, λυδον διαρμοσε πρῶτος

δωρίδος ἀντίπαλον μουσας νόμον αἰ- ροφῆ

119쪽

πνευματος ευπτερον αυραν αμφιπλέκων καλλφαπίνας δὲ Ο -χσιυ αυλητων καὶ χορευ- τῶν μισθοφόρων κατεχόντιπν τὰς ορχηστρας ἀγανα- κτεῖν τινὰς ἐπὶ τω τους αυλητὰς μη συναυλειν τοις

χοροῖς, καθάπερ ν πάτρων, αλλὰ τους χοροὐς ου- .eάδειν τοῖς --αιου δν ουν εἶχε θυμὸν κατὰ των ταυτα ποιούντων ο Πραπίνας ἐμφανίζει διὰ τουδε

,, Q ο θόρυβος με τί τω τα χορευματα; τίς βρις ἔμολεν ἐπὶ --ιάδα πολυπάταγα

θυμελαν;

εμος ἐμος ὁ Βρόμιος ἐμὲ δεῖ κελαδεῖν, ἐμὲ δεῖ παπαγεῖν i 'Iρεα σύμενον μετὰ ναάδων ,

οἷ τε κυκνον αγοντα ποικιλόπτερον μέλος.

ταν ἀοιδὰν κατέστασε Πιερὶς βασίλειαι ὀαυλος 20 στερον χορευετω καὶ γαρ ἐσθ' υπηρέτας.

κωμω, - - μάχοις τε πυγμαχίαισι νέων θέλει παρ' οἶνον

ἐμμεναι στρατηλάτας. παῖε τον φρυναίου ποικίλου προανέχοντα,α λέγε τονέλεσισιαλοκάλαμον λαλοβαρυόπα παραμελορυθμοβειαν θ' υπαὶ τρυπάνω δέμας πεπλασμένον. ην δου, αδε σοι δεξια καὶ ποδος διαρριφά, an θριαμβοδιθυραμβε κισσόχαιτ αναξ, ακουε τὰν ἐμὰν δωριον χορείαν. 9 περὶ δὲ τῆς αὐλων προς λυραν κοινωνιας, ἐπεὶ

120쪽

ἡ 'ν τοῖσιν αυλοῖς μουσικη --λέρ' τοῖς ἡμετέρωσι παιγνίοις -- γαρ υσυναρμόσωσι τοῖς συνουσι τον τρόπον, τόθ' η μεγίστ3 τερψις ἐξευρίOκεται. την δε συναυλίαν τί πο ἐστὶν εμφανίζει Σημος ο λι- ἐν πέμπτω λιάδος γράφων ουτως πνοου- μενης δὲ παρὰ πολλοῖς της συναυλίας λεκτέον. ντις ἀγων συμφωνίας μοιβαῖος αυλου καὶ ἐυθμου χωρὶς λόγου του προσμελφωυντος. αστείως---

ποίαν, φράσον γάρ, ηδε την συναυλιανταύτην ἐπωταται γάρ, ἀλλ' ηυλουν τε μαθόντες, ωστε τους αὐλσυς συ τε - αυτη τε ληψεσθ ' α μὲν - τυγχάνεις αυλῶν πέραινε δέξεται δν ὰλλα σοι ἀγδ' ἀτι κοινόν ἐστιν, ου χωρὶς πάλιν,

οὐ νε-- , προβλημμ', οἷς σημαίνετε

ἔκαστα. λίβυν δε τον αυλον προσαγορεύουσεν οἱ ποιηταί,

φηγὶμυρις ἐν δευτέρωτῶν περὶ γα αλια, ἐπει

Σειρίτης, ο δοκε πρῶτος ευρεῖν την αυλητικήν, Λίβυς ν των νομάδων ος καὶ κατηυλησε τὰ μητρωα πρωτος αυλησεων δ' --ονομασίαι, ῶς φησι ρώ- φων ἐν δευτέρουνομοιῶν, αῖδε κῶμος βουκολια σμος γίγγρας τετρακωμος ἐπίφαλλος χορεῖος καλ- λίνικος πολεμικὰν δυκωμος σικιννοτυρβη θυροκ0 πικόν, τὰ δ' αὐτο καὶ κρουσίθυρον, κνισμος μωφV ταυτα δὲ πάντα μετ' Ορχήσεως ηυλino' 10. καὶ δης δὲ ονομασίας καταλέγε ο ρυφφ

ATHENAEUS. III.