장음표시 사용
301쪽
I a JOANNIS DANIELIS A LENNEsvere medicinam;neminem paulo humaniorem aegre laturum confido, si & ego locum unum& alteriini pro virili sanare adnitar. Legitur Il. z. 39 'Eυς ἄλοχοο κολύδωρος μυτίη ῆλθε Φia. a
Varie verba illa 'Tm πλάκω ὐληεμη interpretati sunt Viri docti. HOnim tamen sententia, qui de planitie cogitarunt, eo minus placet, quod oz potius adie rivum videatur λῶον tu a quibusdam explLcatur) denotans, qilani nomen substantivum:*iod si admittas, male duo adiectiva feminina absque substantivo iuncta ponerentur. Potior eortini sententia videtur, qui x tam πλα- κω vertunt Πλακιω ἴρει ρ Κιλικἱας, ut ad hanc vocem interpretamenta loco habet Ve
diis Moliasta. Quo etiam speistat illud H
est ad pedem Placi nemorosi, idque turn hoh, tum binis aliis Honreri locis reponendum, t hi eadem reperiintur vecta, Il. g. et & Π.x 479. dubites de Mnasne Πλακ ' pro
302쪽
ANIMADVERS. CAP. III. 3Πλακιον, en Hictu Vecta, qui duplex montis nomen fuisse notat in V. ψ Κιλικiας. δι ἐς θ Πλακάειον λέγουM. forte scribendum πινες θ Πλάκιον λέγουσι, quatri formam supra iam vidimus. Unicus huic sententiae quodammodo obstare Videri posset lociis, ciuem iam antea innui, Il. Z. as.
ubi ctim loci ini, tibi mater Andromaches regnavit, definire voluerit Poeta, non stifficit. simpliciter dixisse, illam regnasse tam Πλα- κω ὐληέι dis sed proprium aliquod nomen ,
quod lociim paulo accuratitis designat, requiritur. Vertim enim vero, cum Praeter
hoc ipsum, alia mihi indicia reperisse videar, quibus evinci poterit, maculam & hoc loco irrepsisse, nihil inde de sententia nostra decedit. cdicunque enim aures habet purgatas, vix, nisi fallor, in Poeta . feret repetitionem ingratani Voculae τ, vers. 426 & z7,rum alteriltra plane supervacanea est. Praeterea illud αρ' iniam durum sit ob repet, tionem literae ρ, nemo non sentit. aprinpter eiecta αρ, sorte ex sequente δεύρ Orto, forte a Viro literato ad fulciendum verium additos
303쪽
Dicaearcti loctina, a SGoliasa ad li z. 396.
304쪽
ΑNiMADVERS. Lia. III. CAP. III. I sVide hac de re Stephanum metantinum V.
Homerus en ac latvr . 'ττο1μυειν. Gemae lapsae. Apuleius correctus.
EX Homero & hoc capite quaedam ad
iungam. Il. X. 73. 1equentia de Androniaciae leguntur :Ἀμφὶ δέ μιν γαλόν τε καὶ εἰνατερες αλις ε ν, Ar ι μετὰ σφίσιν εἶχον ἀτυζομένην ἀπολέσθαι. Andromache, cum maritum suum Hect Ora ante muros raptatum ab equis Cerneret,
tristissimo spectaculo adeo stupefacta erat, ut dolori penitus succumberet. Plod his verbis modo ante describit divinus Poeta :
305쪽
xM IOANNis DANIELIS A LENNE PQuis itaque feret, Andromachen dici ἀ-
ζομενην ἀπιλέι ι , ac si turn adhuc mortem verebatur ξ aliam enim interpretationem admittere vix videntiar haec Veina. Posses sorsan succurrere legendo ατυ ἔμεναι quod ad comites Andromaches reserendum, quae illam 1nter se concinenteS, verebantur, ne interiret.
tisse, sed binis vocibus Veterhs legisse Udi
ἐαμέμυκε tuto hilac concludi posse reor. Ex binisataque his veterum Codicum lectionibus crediderint olim fuisse scriptum: THEMMHMTRE, quod corruptum pro TΠOMMHMΥΚEι atque hinc voces tantum distinguendo, hancertio scripturam: Π ra δ' ox' ως μυκὸς ωάκρυνται δε παρειαί.
306쪽
Ulbi πανσα adverbialiter sumendum pro τως. Qilo sensu autem ἱμμα πημυειν dicatur Homero, docebunt eXplicationes Vere)nim Grammaticorrum, tibi interpretantur κα-
μυειν de genis prae luctu marcescentibus ad .lhibuit Colutibus noster Us. 332.
Τῆο ν έλεεινοτάτω ἄχεῖ φθινύθουσι παρειαί.
Apuleius Met. X. P. a Io. lin. 2 DUis genas vocat; ita enim recte emendavit Pricaeus in Not. P. 8 . Praeterea alitem, ut hoc verbo
moneam, ibidena lin. I 6. lego: sed mulieri D, νιamdiu primis elementis Cupido parvulis nutriebatur', inbecillis adhuc eius viribtu, facile ardorem tenuem deprimens, stentio reme
bat. male legitur ruborem. loquitur enim de amore, quem ardon em vocat, ut mox ignem
vesanum ibidem. Ceterum hinc satis patet in Homerico nostro loco recte Vessium Get 1-μυειν poni de luminibtis prae nimio fletu tabescentibus, qualia erant ilia Astyanactis
307쪽
Mosa neque a uo tabsere lamina fletu cessarent, trisique imbre madere genae. Pergo iam ad alium Homeri locum Odyss.
quae Verba pessime distincta,omnem sere elegantiam amisere. Primo versim Ia I nullo modo cum praecedentibus coniungi posse, facile senties, ubi animum revocaveris
ταρ potissimum in initio periodi poni, quod sectis sese taberet, si proba foret in Vulgatis
clist inctio. Praeterea cum Poeta potissimum de-uvartim multiirudine loquatur, parum recte illa de vinea interponuntiar. Iino iussicultas quoque in eo est, quod voces αλλας remotius ςαφυλὴ referanthir, cum tamens ἐπρον ι4ὰ, θειλ πιδον &c., tuae praecedunt, nece si ario pertineant ad Vineam. Scrrupulum removebis omnem hoc modo itistinguendo: c oχνη
308쪽
Apollonius Rhodius emendatur. 'Αμυμειν. Ε- gramma apud Paviniam emaculatur. senen Magnae dem um Matris inberia a Caucone didicisse siservatisr. Una praecedente Capite, ubi de Homeri loco I l. x. agerem, verbi ἐμύειν mentio fuerit facta, ataue ea occasione in Apollonia Rhodii locum L. . II. Argon. Vs 86 . II-b1 compositum κατημύειν merulose legiriir, inciderim, coniecturam de eo adposuisse, non alienum fore existimavi. I legitur:
Θυμω ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀπ' ἐλπίδος ἔπλετο νωος. Eandem lectionem ante oculos habuit Gram-
309쪽
mν. Vereor tatnen, ut alibi ita active posi-riim reperias. Prae Viligata adridet quaniniaxinae haec scriptura:
- κατέμυξαν δ' ἀχέεσσι Θυμίν. Verbum αμυατειν proprie radere, vellicare denotat, hinde ad aninium transfertilr, meta-
Pliora desumta a vcstimentis , quae in stimimo luctu lacerabantur. Ita Homerus. Unde Procul dtibio Apollonius lociitionem destinasit, Il. A. a 3-
Plura huc spectantia dabit Clarissimus Alberiati ad Hes ivm V. Αμυξεις. tibi loci Homeriti etiam naeminit. Egregiam Epigrammatis partem, quam nobis reservavit Pausanias Lib. IV. Cap. I. p. 282. non leviter contaminatam fissi iungam:
Hγυισα δε Ἐρμοῖο δόμους τε κελευφα . Πατρος καὶ πρωτογόνου ἄρας. ὀρι φασὶΜεσσήνην θεῖ,αι μεγάλαισι οεαῖσιν ἀγῶναΦλυάδεω κλεινοῖο γ νου Καυκωνιαδάo.
310쪽
Recte in primo versu Amaseus legit: Ηγνισα, 'Eρμειαο δόμους. Hoc tamen cum Ruldinio nolim interpretari de Cerycum Atticorum familia, qui a Cerycessio Mercitru originem trahentes, sacris Eleusiniis vocem commodisiant. Verba 1unt Doctissimi inrae interpretatio nimis lonse petita, sua sponte facile destruitur. Malim 'Eρμειαο δόμους explicare de tem 'o Mercoris, quod sorte Metsapus .
ciuitis statuae Epigramma hoc erat inscriptum, lustraverat, licet hac de re certi qti id adfirmare non ahIsint. Lonsse certior Rusenu e-inendacio , post δόμους inserentis μεγάλης. Mox tamen versu sequente eidem Viro haud obsectitulandum, ditna corrigit Mα πος-οσω - γνου &c. sic enim versus inanco incederet pede, qui constabit, modo pro στακος scribas Δήμηetem. In sequentibiis facem prae ceteris accendit Pausanias paulo ante p. 28 I. his
ό Κελαινῶ ζ Φλυῶ. Hinc itisci poterit, Messenen inysteria ab ipso Caucone Phlyi nepo- te, didicisse. Quid si ita lue pro ΚΑΥΚΩ-