장음표시 사용
311쪽
asa IOANNU DANIELis A LENNEptata terminatione ΚΑΥΚΩNA ΔΙΔΑΞΑΙ. Hoc si admittas, facile patet, praeterea pro legensitim esse γονον. Verba itaque sic scribenda
higi potest, quid sibi voluerit Pausanias his
Ἐγνισα δ' 'Ερμείαο δομους, μεγάλης τε κέλευθα Δήμητρος, και πρητογόνου κάρμ οθι φασὶ, ΜεσσήMηυ, θεῖναι μγάλαισι θεαῖσιν ἀγῶνα, Φλυάδεω κλεινοῖο γόνον Καύκωνα διδάξαι. Θαύμασα δ' , ὰς σύμπαντα Λύκος IΠανδίονος υἱος δετθίδος ἰερα ἔργα παρ' Ἀνδανιη θετο κελῆ.
312쪽
Ephippi fragmentum apud Athenaeum variis liberatur mendis. Simon Philosephus. 'A-
AP id Athenaeian L . XI. p. st 9. stat hini Messiae Comoediae Poetae
e fabilia, cui Nati frago nomen, insigne Fragmen ina, quo Platonem, eiusque familiares quosdam Comico sale perstringit, quod amore pecuniae adduct i ali Ortina Ianaain lae- .derent, eosqtie calumniarent. Illud non-n illis mendis liberasse non pigebit:
Prae ceteris elegans Grotu commentaim in
313쪽
tentia alias persecta videatur, sub voce συνὼν nomen proprium Philosoplii, clitem hic potissinnim ante oculos habuit Comicus, quae- retulum suspicor. Pro ΣTNn N itaqtie lego ΣIMΩN. Erat ille Simon Atheniensis coriarius Socratis discipulus, vide Diogen. Laert. Lila II. Segin. 122. Versu 7. Praeci auboni conieci tira, quam in ipsius Animadv. vide, ilia Scaligeri, cuius nieminit Magnus arridet. Eniendaverat sci
, tanti Vici sensus quidem elegans evadit , at senarius altero pede. Claudicans incedit:
ubi quidem sex pedes hab*rnus, at tertia sede, secus ac op*rtὸbat , Purrhichius est. Volego fallor, vel aphinus scripserat :
314쪽
ANIM ADvERS. Lis. III. CAP. VI. Intelligit barbam intonsam & promissam assimodiim. Simili modo Bacchi crines intonsi Ατμηπι ενυιι auditini Apollonio Rhodio I ..
Hunc Ephippi versum excipitini duo alii adeo mendosi, ut quae Cornici mens fuerit, vix intelligas. Scaliger & Grotriss tentarunt laoc
modo :Ευ δ' ἐν πεδίλη πόδα τιερις υπόξυρον Κνήμης, ἰωτίων ἰσομέτροις εἱλιγμασιν, ἰγκη τε χλανaος εἶ τεθωρακισμενος.
partim Pudem redhe, partim secus: li id e
pedi magis accommodatrum, Uzπόξυλον substituere malo. 'Tπόξυλ Vocabulum Conticium est, qtiod de illis robus adhibere solebant, quae externa specie pulchra, revera tamen &interne deterioris notae erant. Verba SGoliasae ad Hermogenem, a Magno subono ad Amenaeum Libr. IX. Cap. VIII. p. 66s ubi
315쪽
morato Athnetati loco p. 38 s. dixit:
Vide itaque,quam lepide tiimidis illis philosophis, quio ue ad aratorem ostentationem sitiintuoso vestitu sese exornare solebant, δα ὐπιξυλον tribuat Cornicus. Versu sequente, quod Pro κνημης reponam, Vix habeo, nisi forte scriptum olim ΚΑΙ NΗΣ Pro ΚΝΗΜΗΣ. idque mutata terminatione pro κο νών, ut sic pertineat ad ἰματίων. Nova vestimenta quam maxime in eiusmodi delicati philosophi ornatu requirebantur. Totum iam Fragmentum ex nostra sententia sic scribemium:
316쪽
Arisophanes emendatur, is explicatur. Uni in praecedentibus in emendando Comici Ioco fuerim, & hoc Capite i
cum Unum 8c alterum ex Arisophanis Comoedia Ecclesiaetusis examiuare liceat. Versu 61 s. senex Blepyrus animadvertens , si prius cum riirpioribus puellis res foret ha-Denda, nunquam senes ad formosas perventuros, ita Praxagoram adloquitiar :
317쪽
ersu 3 animadvertens Tanaarisius Faber,
Vir actitissimus,liun iustlim Pedilrn numeriim non obtinere, tilin etiam scias una laborare, Cniendavit: ΠΡ. μαχλται. ΒΛ. Περί του; ΠΡ. Περί σου; του μή σοι ξυγκαταδαρθεῖν.
In qua lectione eleganti & Conrico sale minime destiti ita, miniis tamen probo, quod,tibi' Blepyriis in genere de senibus lochitus Rierat, hic Praxagoram ad solum Blepyrii in respiciat, deque illo pitellas pulchras non pugnaturas adfirmet , cum tamen moX VI. 628. rursus Blepyrus Praxagorae iocum eXcipiens, 1n genere pro omnibus senibus respondet: eo enim necessario reserendum τάτων, pomstea dicemus. Malo itaque, repetito altero Uiu του, pro posteriori τά scribere τουτοις hoc modo: ΠΡ. οὐχὶ μαλτα. ΒΛ. Περίτου; m. Περίτου του- τοις μὴ ξυγκαταδαρθεῖν.
Praxagora Blepyro salse respondens, Abnpugnaount, inquit, puellae. Hoc non capiens senex, de re, rogat, non μέ bant e
318쪽
non congrediantrur. His auditis senex, & se a verilla salso ioco rideri cernens, ut par Pari referret, mox simili modo illam excoit his verbis: Κα ωι τη-τάτων δὴ μάχε . De his ne prorsus desperemus, facit nonnullariina Editionum scriptura, ubi pro καέ ωι τὸ πεῖ τ. δ. μ. legi testatur Cl. Austerus: Κώ αιτιιῶπν quae bina si componamus, facile liquet, iuuit καί οM in alteriitro loco delendum, atque adeo probabile esse, in pn ri loco post odii lactinam ex posteriori ita pamtina supplendam: Κα ' ιπι τμῆDν υπάρξει τι - τύτων δν μάχε . Ut autem versus perfectus
evadat, sic legendum suspicor:
ΒΛ. Καί σοι τοιgτον ὐτάρξει. ΠP. To τί; ΒΛ. . Περὶ, τουτων δῆτα μάχεσθαι.
Salse respondet senex Blepyrias ad vetulaei cum: Et tibi tale pιid eveniet. Hoc non in telligens Praxagora, eodem modo ut in pram cedente versu Blepyriis, et B ύι dixerat) r
ret. Nota locutio Graecis cst υ- μοι τλτο πιιειν, quam ut multis illustremus, opus non est. Illud ra δἰ Arisophani in interrogationibus frequens. Totum locum iam ut legendum censeo, subiungana :
319쪽
Addam adhuc locum non ita natilio post iis bidem apud Arisophanem hac occasione emaculandum Vs. 623.
- κῶ κ εξεςαι παρὰ τοῖς καλοῖς καταδαροι Talas γυναιξι πρὶν τοῖν αἰσποῖς καὶ τοῖς μηροῖς χαρι-
inam per M. μικροις intelligendi,mihi nondum exploratori satis est. Interea e loco parallelo suspicor legendum - οπιν 'Πις ώσχροῖς ῖς σιμοῖς χαρμίσωνται. Locus, qui eo potissimum nos ducit, est in eodem Draniate
V. 7OI. Tοῖς γαρ σιμοῖς καὶ τοῖς αἰσχροῖς,ψηφισθαι προτέροις βινεῖν'
& sic de puellis ibidem paulo ante V. 6I3.
AI φαυλότεραι καὶ σιμότεραι παρα τὰς σεμνὸς καθεδοῦν G.
320쪽
Hermsanactis Fragmentum insigne apud Amenaeum aliquoties emendatur. OParontis ba ἄ- ς dicta. Θοῶ . Musaeus --tiopes angore captus. Πολισς ὐδὸς, γηρο ουδός. Mimnermus quanti fecerat amorem. Antimactus Lydes amore captus. I des patria. Σαρδανος. Colonus Sophoclis patria. Euripides cur μιιπγυγης dictus.
EXstat apud Athenaeum L. XIII. p. 397.
98, 399. insigne Fraginentum Herme sanactis Colophonii , quo enumerat, quinam potissimum e veteribus amarunt. Hoc cum ivalde depravatum sit, nonnullis locis, tibi adhuc vestigia, quae ad veram scripturam ducere videntur, supersunt, in sequentibus succurrere fert animus. Νeci Ue tamen omneS maculas, quae plurimae insunt, a me abstergi posse, adeo ut nihil in posterum supersit, in quo Veram Poetae manum sollicitaremus, est existimandum. In sunt enim millia, quae. Vel plane incerta, vel in quibus a Vitigari o- .pinione recessit Hermes anax. Haec proinde intacta reliquisse, Piam coniecturas nullo suffiittas tibicine, Si plane incertas in medium protrusisse satius duxi. In initio statim offerunt sese haec verba L. orta