Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

141쪽

lilium i iusiliae soror ni et conii igoni Arbor inani s 'Asια vada . Iuni continere t sine dii bio universam arborum naturam, in singulas piisi linc formas ilissusam, non aliunde PhorPnicum iIuam ex Suo ing ni a d prompsisse pro cortis halion dum Sl. t pium veteros Dryadum l rariunque Nymidiariim originem aut ab Oceano, dulcium aquarum principio, aut etiam a Iove ropolerent. V rum i reii Zeri de Meliis sen-

leni iam non modo nihil praesidii Px ista gonealogia nancisci, sed prorsus non posse rum Pa inciliari apparol. 0uippe non dubium est, quin M 'liam quoque, quod nomon apud Athena una non legitur, Piu S-dem cum i arva, liniano, Crania cetorisque quas φιεζ' αλλεων Oxvlus pxuamadryade g 'nuorit, originis ol dignitatis Ι'horeniciis osse statu serit; liuod si ila est, longissim se sane ali suit ab illa, ipiae Creti Zoro placuit. cosmogonicae s cui dilatis significatione. - Ita pie in his quidem pia adhuc percensuimus. nihil eiusmodi esse videmus. quo illa interpretatio conlirmetur: nec pra lor tuu c quid piam e graecis quidem litteris a viro doctissimo allatum sest, s d ablogamur ad Scandi naviae 1 ti i is- quo i semianiae fabulas, in il libus est Fggdra sit . fraxinus ingentis magnitudinis, qua et coelum et terra et lar larus una continontur, et praeter hanc. As kr, item fraxinus. ad maris lilius oriata cum Em blas. alno, unde a tribus diis. Othino, II miro et I, duro, primi homines e fraxino vir, ex alno multor, facti sunt i d . At cum illa spiid in pia Yggdra sit dicitur, nulla in t rapturum sabulis no pie nympha noque arbor lillo modo comparari polost. nisi sorio Pherecydis illa qu rcus alatali cum I allio variegato, in i pii, terra yrai Pt Ogonus ot Ogeni domiciliai θὶ: lutid aut in primus vir e fraxino factuq osso dieitur, erat sane huic fabulase non absimilis εἰ ras eorum piorundam opinio, de ipla statim dicturi sumus; sed illam tantun luam i r ni serus flatuit, cosmo-gonicae sucunditatis significationem nihilo magis propterea Moliis n3mphis asSeri posse arbitramur. Iam ut nostram de Moliis ilistogonino senioni iam sexplicemus, proiiciscendum vido tur ab aliorius carminis uesiuilei loco, opp. et D. V. l la, ubi Iupiter aeneum gonus hominum post aurei et argentei interitum e

fraxinis ἐκ / ελιαν) procreasse dicitur, plane ut in Vo hispa dii homi-

142쪽

nes o fraxino et alno faciunt. Quamquam illud εκ ιιελιαν dubitarunt veteres interl,retes utrum de ipsis a rhori hus an de nymphis potius accipiendum esset. Des ii Smphis is cogitavit, cuius annotatio apud Gais-

α τοὶς γ/Dεσις. nepetit lino TZelges, sed additis, ut eius mos QSt, thii husdam ineptis: nam ut doctrinam suam ostendat, Meliarum nomina hapc novom ess se docol, Helicon, Cyriosuram, Arethusam, Idam. Cromnen, Brito, Celaeno, Adrast am. Glauceni si '): quae unde Sum-PSerit, neScio, nisi Iovis nutrices esse suspicor, quae ii uim aliae ab

aliis perhi herentur, Oxtiterunt postea mythograli hi, varias et diversas fabulas nullo iudicio componentes, qui. quoniam alicubi etiam a Meliis nymphis Iovem nutritum esse inveniebant, hoc nomine tanquam communi illas Omnes comprehenderunt, quamvis a Meliis diversas i y .i6'ὶ Ladoni nomina sunt etiam in theogonia hominis ineptissimi, Qx hiblioth. Qisalia telisi nuper ab i. BeL pro putilicata tΛbli. d. B pl. Ah. d. V. I 8403, sed

adduntur ibi haec tria, v. 102, quorum primum corruptum pSse a pluiret, inlitandulia fortasse in Olvo i, quo nomine unam e Iovis nutricibus apud Areades misso Pausanias docet III, 47, 2.17 Quinque saltivii ex his, quas suprii piisuiuius, etiam alibi in Iovis nutrici-hus uominari hidemus. Primum Idam et Glaiicen ab Λrcadibus apud Pausaniam 1 li I. 47, 2, et Idam etia iii a Cretensibus. Porro Helicon et Cynosuraui ap. Ηygin. p. astr. II p. uun L. et Serv. ad Verg. Georg. I, 246. Denique Adrastea ni a p. Apollodorum I, I, b, 6, t allimachum h. in Iov. v. 47 pt alios. Et Idae quidem noliten oreadi nymphan aptissimum, quandoquidem, ut docet Pausanias X, 12, 4,

ων χωρίων ru-ιJΠι-CL ue sych. s. v. Glaucos nomen Naiadi conveniens; novinius lus hoc nomine sunt in suis se in agro Corinthio. Paus. II, 3, 5. De Helice iam supra diximus, esse Dryadis iii men. Posteriores, quum Helicet in roolo collocatam viderent, adiunxerunt ei Cynosuram, et utrique propter idem meritum a Iove eundem honorem habitum statueruilia Nampliae noliten etiam Arethusa, de quo audiendus est Herodianus ar. 3ιov. p. 13, l: κρονm aerar

143쪽

Quod autem ad aen i geluetis ci ali item attinet. assentior equidem l 2 Prorio, ut auctor huius narrationis arbores, non nymphas dicere voluerit. Arripuit autem illam croalio nona sex volustiori hus qui ini Silain sa-hulis.-nam haoc ile hominum generibus non admodum V iusta PStiluae non ibi idem aeneum genuS, quale nullum tunc norant, sed omne genus hominum ex artiseribus enatum osse tradebant. Huius Opinionis

antiquissimum indicium in Hom. Odyss. XIX. l63 recte veteres inier-

ε s. Si pli. BFE. p. 52, 36 P est. Aequi minus Celaenus nomen Nymphae Naidiponvenit, a coloro inditum: Cromn ii autem Oreadem habebimus a loci natura oppellatam. Nam est sino dubio nomon eiusdem stirpis, ruius h. e. secundum IIeSyth. amiὁς unde etiam χρονι ιtκευτοὶ νωποι, ut Eustathius ait ad Iliad. II, 729, mpilios s. καὶ obseurius nunienΠοιτους, quod seribitur apud Taet1rii. Ego tit notria verius erodam, moveor gramili;iticorum testimoniis, qui βρι TD Cret sex γλυκυ dixisse dorent. velut II sych. s. v. et Solin. r. II p. 21 i. . , apud quem item seribebatur Bri t l, Dinartis pro Britomartis, quod reposuit Salmasius. M mDrantur Etiam Iti, cra νυμται, quae molliseio praesunt i Elym. u. p. 2la ex tr. quas Cretenses dixisse probabile est. Et inello Io, in parvulum nutritum osso subii lar serobant, liti de etiam uolissa n inplici ficta est. ra gis Melissol filia. s Alias de liis ii iii libis coniecturas vid. ap. Selix eni L. Andri t. p. l51. Wylo Pr. nil Selim. p. 340. Bodium hist. poes. llellen. I p. ibi . nil Lert. T . p. i53. nmini si 'd. Reis ii I p. 78. , Restat Adrastea, eadem quae Νemesis; quam qui primus lovem nutrivisse di Ait, ineo quidem iudicio similo quid siςnificare voluit, ut quo uolneri ei li3nini in Apoll. anetor, quum v. l23 4 heini delii proponit Aprillini noctar et ambrosiam praebentem. Nempe a Themides Λpollo nutritur, ut θει ι sitsν nuntius et interprPs laturus, a Nemesi lupiter, ut iuris ne legum stator et i indθA. Habita autem a nonnullis 'emesis in Oceani filiabus ivid. quae dixi ad Aesoli. Elim. p. 193 3. sicut Adrastea Iovis nutrix filia D pani dicitur ab Hygino sab. t 2. Tanto facilius nymphis acepnseri potuit, quemadmodum in Dione, Eurrit me, uetide laetum est in theogonia Hesiodea ses. diss. de Oeean. et 'ei'. rata l. p. 9 sqq.): et Meliis Dietaeis. Iovis nutriribus, Adrastinam adinumeruri videmus iam a Callimacho h. in lov. v. 47. His

igitur etiam coteras ab po, quem ΤΣ tχes auctorem habuit. adniimrratas esse nni magnoperct mirabimur.

144쪽

aheto a ἐκ δρυ ῶν καὶ σrετρυνν γεγενῆσθat: additque explicationis causam: dici τὰ τας τι κroi Gaς εἰς rci Irελέχι κcii σαλ μαια εκτι- νεναι τὰ παιδία. Similia sulit aliud Eustathi uni. Quam vetusta autem haec interpretatio fuerit, apparet e Platonis verbis, Apolog. p.

Νemorum vos stirpe rigenti Fama Salo S. iluuiu prima pedum vestigia tellus Admirata tulit. - Quercus laurique serebant Cruda puerperia, ac populos umbrosa creavit Fraxinus, set ista viridis puer excidit orno. Videmus ab hoc fraxinos una cum omis, lauris Pt qiter tibiis nominari. 13a Non no pinus atque piceas: apud Homerum autem dei ν quamlibotarborstin signi licare posse novimus. Sed fraxini tamen prael r ceteras fuisse vidoritur, unde genus hominum stxtilisse crederetur. Huc pertinet quod apud Hesychium legimus, ex vetere poeta sine dubio P litum, ιαλί&ς κορπος, addita explica tione, τὼ τεῖν di Pec suo is γένος Cur autem fraxinis potissimum hic honor tributus sit. parum liquet. Possit ali piis aut pristiter insignom pulchritudinem laetum suspicari, siquidoni, ut ait Vergilius, fraxinus in silvis pulcherrima. aul propter Deipientiam. quum in montibus copiosae sint set in plana quoquρ et campestria lura descondant ' aut Ptiam propior sanctimoniam quandam ei vim eximiam mala noxiaque procul arcendi. quam inesse in fraxinis erod bantis 3. Hor nilli in manifestum est, quod de fraxinis. idem . et magis quidem poetice. do nymphis fraxinurinn dici potuisse. ul hae genitrices hominum lierhiberenti ir; luemadmodum.

145쪽

quos Lycophro v. 478 dei ος' εκγονονς dicit, Arcadis posteros, hos magis poetice antiquior s ex Hamadryade genitos dixerunt se . Et

hoc s usu recte talia veteres inlot protos Melias nymphas in ille agonia a ceperunt: εκ τουων, inquit scholiasta ad v. lST, ι ν το γενος των aucteos ro ν: ct alio loco, ad v. 563. etiam ιιεῖ tς, epitheton hominibus De luenter inditum. sed salso tiεUovς Scriptum, hinc deducitur, ori εκ ἐγένονro μ/ι Io . - Neque illud adeo mirum, quod hae hominum g nitri es ex evirati Coeli sanguine natae dicuntur. Nempe D/ιοθεν γεγύασι θ εοὶ θ νζζοί τ' ανθρωποι, utri suo e Coelo et Tpllure. Iam iptum dii a Coelo genus dueant per Titanes, iusto concubitu generatus, hominibus similem quidem, neque

tamen eandem origi nona tril, ut conveniens strat. I scilicet fluasereretur,

cur, Si genus idem, condilio tamen hominum lanio diis inferior osset. Ita tuo singi liant illas hominum matres iisdem quidem parentibus. sed diversa tamen ratione prognatas, d bilitato et evirato Coelia, quum abscissis genitalibus guttast sanguineae in tellurem dolapsae hanc minore et lain emuriente vi genitrice secundassoni a.' ). Haec si non improbabiliter de Meliis dist, ut ala videntur, commenticia ista secunditatis significatione facito su porsedebimus. Non absimilis autem ratio Gigantum sest, quos eodem cum illis loco theogonia commemorat. Horum origino in eandem quam Hesiodus tradunt Or-ldiici versus ah Εtymologo citati ex Octavo, ut ait, του ἱερου λογον, ipio nomine Loheckius etiam tbpogoniam significari docet i):li opς καλεο σι Imrai raς ἐπών ιιον ἐν Ωακ ἔρεπσιν,ο νεγα rt ς εγένον o κcii arsiciτος Drecta loto. Item Argonauticorum poeta. v. 17. quo loco Orphous cerinisse dicitur

146쪽

-περsta Iovi ς. Oua inquam de horum versuum lectione et ii iterpretatione non satis ronStal. V i γε νε υν iluidem e codicibus pro eo liuod olim legebatur Γιγαντων, manis sto interpretamento, r elo repositum PSSe non potest dubitari: nam i piod Piersonus suad phat Πτώνων, non convenit in Titanes verbum ἐστύξ ero, et Gigantes designari ostendit tiam alter eiusdem carminis locus v. 43l, ubi Oritheus item canit

Gigantes etiam Hermannus intolligit: negat lamen εστάξ&νro s rendum rese, 'eponi Iu vult εκ1ιdsci ro, pio verbo . Νicander utitur Ther. v. 750, de crabrone ος di 'αρσαλε ν γενεὴν εκ ι ἔσσεται retrant .s;rεριι α γονῆς autem non de sanguine vel semine Coeli. sed de origino Gigantum intellig niluni osse. Itaque quum ἐκφιώσσεσθαί τι significol aliquid ex primore imitando, et theriacorum versus SPI lentia haec Sit . crabron m audax genus equinum sunde scilicet Orium ducit ex vel rum physicorum opinioni' ) imitari vel reser re, h. P. t ariter audacem Blituo equos e Aso, Pliam i rgonauticorum poeta. Hermanni empndatione et intortirotatione admissa, nihil aliud diceret, nisi Gigantes tetram suam a i Oelo originem expressisse vel imilatos esse, idioti lua ratione dici potuerit, non satis me intelligere fateor. Recte, opinor. Lobeckius Agl. p. 5M3 sq. spreta illa emendati Ono locum sic in tetriretatur, ut Gigantes, tetrum ah inguine virus v. semon, dos liliasso a Coelo dicantur: nam γον ῆν etiam de partibus gotii uilibus dici nolum est: quani quam nihil impedit quominus nunc seliam de semine accipiatur, ut σπερ/αι γω ῆς ad eum mo

ta suo similia. Forma aulem verbi media, ἐσε DPro. etiamsi alia eius exempla non Suppetunt, non video lamen, cur sorri nequeat, quum G α- lium vim transilivam h ah ni, Di liassiva certe formae non inusitatase sint i 33. sise natura Gigantum coi Suit, mortales v teribus, non divinos visos esse. ' Vrον κal ou γένος, ut ait Pausanias VIII, 29, 2. Forma sui runt humana: nam anguinos pedes posteriores demum ad-

147쪽

llsidici ρmini: neque alia ro ab liis qui nunc sunt hominilius diversi, prae

terquam emu nii corporum magnitudine ac robore, animorumque se

rocia et seri late . quae ipsis exitii causa fuit, a diis sine dubio im- i5 missi a ). Bolli contra deos moti nos quidem antiquiorem Pindaro

auctorem non novimus quam vetusta sabula suerit. parum liquet. nihilque ad nostram rem interest. Hoc autem advertendum est. suisse. qui humatii generis ortum a Gigantibus repeterent, sive ex Occisorum in gigantoma 'hia sanguine homin ps extitis Se r rediit serunt, quemadmo

dum Ovidius memorat. ), sive alia quapiam ratione. En homines ai,igantibus ortos etiam Orpheus canit apud Argonaulicorum poetam, versibus illos quos supra posuimus statim excipientibus, l9. 20:

22ὶ Homer. Dd II, 58 sq. ad quem locum seli diastes: ως ἔθνους τινὰς

magnitudine cf. Od. X. 120 coli. 113.

23ὶ Pyth. VlIL Π 2 l . Nem. I, 67 l00 . Tamen etiam in Hesiodeo aliquo

ramine de εἰ igantum bello narratum esse ait Sohol. Loid. ad Il. XIX. I 22 ale-kon. Opus e. II p. 127 , ubi, postquam do illo laetio dictum est, additur: n Ioroe centi Ote 'IImo Jm κceὶ Θεογον εν. Sub Τhrogoni nomin Volo erus Theopompum. C. utillet iis, fragm. hist. Gr. li p. 12. ThoasPnem latere putat

24, Metam. I, i57. - Ceterum O, id ius tamen homines otiam anto hoc tempus tu terris suisse statuit, et retori quoquo, qui giganto maritiam ni mora ut, quum Herculi in a partes altribuant, Pod 'na tompore et gigant A et homines vixisse ostendunt. Λtque etiam uom Pri Eurrinediati, rex gigati tuni. si quis tr inpurunt rationem subducat, non multo ante bellum I rotamini tempore suisse invenietur, quum axus maternus sit Alein ii, qui Ulixis aequalis est. Ita fur neque Homerus neque illi giganti machino seriptores humani peneris originem a gigantibus repetere potuerunt, nisi sorte sumamus, propaginem gigantum duplice in suisse, alteram humanum, parentibus dissimilem, niteram aut Pin pari cum patribus natura: atque hanc sup rsti-lom fuisse usque ad Eurymedoiit in aut nil gigasit inachiam. -- n e ni in res aut m, quum gigantes Τ rruct progeniem diearit, in elusos in tui uirum Titanes , indicar eupientis, manifestum est. si tam mi Ortos a gigantibus homin s crodid runt, paucos quosdam credidisso. turtim dinodi in de Ovidio patri. non genus universum . quippo quod iam su rit in terris ante procreatos Uigantes. Itii quo illa altera sententia, quam ex Orphicis proposuinius. haudquaquam iam ii ibi is communis suit: neque tamen me obstari, do bet, quominus eius vestigia in I psiodra th ngonia agnoscantur. I tagno it pliam Ilormannus, de in yth. gr. ant. op. II p. ITS. in theogoniae versu 5 i; quo magis miror, quod tamen in ersu ibb, non eniit litus hominum proς nitoribus, genitales illos columentus est, qui in uni ersa rerum natura vim suam Oxercerent emicereiitque ut fetus ederentur non steriles sed sese undi.

148쪽

το πρόσθεν Oθεν γενος ἐξεγένον ro

Ita enim recte in codicibus legitur, sallitur iue magnopere Hermannus, quum τε particulam inter το πρόσθεν inserendam conset, ratione permotus levissima, quod haec hominum e igantibus origo pugnare videretur cum illa, quam Olympiodorus ex Orpheo memorat, e suligin combustorum a Iove Titanum. Nam in tanta Oridiicorum multitudinμμt discrepantia non sane mirum est, etiam hac de re alia ab aliis tradita esse: et si Byχantiis chronographis. Malelae IV, 3l, et Codrenop. 58, fides habenda est, suerunt in Orphicis etiam qui sietos a diis homines e luto dicerent, ut Iudaei ab Iehova, Graeci aliquot a Prometheo. Quamobrem in Argonauticis nihil obstat quominus illam, quam

diximus, sententiam Orpheo tributam agnoscamus, ideoque omni lectionis mutatione abstinendum est. Accedit autem etiam hoc, quod in altero carminis loco post eum, spiem supra adSeri PSimus, Versum 43I, memoratis Gigantibus statim adiungi videmus ὀλιγοδρc νέων πολυεθνεα φ ν λ ιν, quemadmodum in theogoniae Hesiodeae uno tirooemii Versiculo quin- 16quagesimo Musae cansentes inducuntur - ὼν ecόγειον τε γενει κρατερευν τε γιγάνζων, h. e. , ut arbitror, homines eosque unde homines ortum duxerunt. Nam iluae ita componuntur, ea licebit, nisi gravior ratio Obstet, etiam re et natura Sua coniuncta esse Suspicari. - Iam igitur hoc quoque intelligitur, quod Gigantes e terra orti dicuntur Coeli sanguine imgala non aliter intorpretandum esse . at lue eandem ueliarum Originem, de qua supra diximus. Poterimus autem etiam longius coniectando pro odi, nyinpliisque illis Gigantes tanquaui viros copulatos cogitare. Non certe absurdum hoc fuerit: vere autem a veteribus ita creditum esse, quum testes nulli sint. Deque affirmare nec negare licebit. Reliquuin est, ut Erinyes consideremus. Hae quin non aliae in theogonia sint at tuo in communi omnium Graecorum mythologia, h. e. deae scelorum ultrices, numi iam debuerat dubitari: neque obscura est ratio, cure i oeli sanguine natae dicantur. Nimirum significatur hac fabula, scelere primo a filio contra patrem commisso statim etiam poenas sceleris orta esse: sanguine Piruso ultrices sanguinis extitisse. Sed latendum est tamen hane earum hoc loco commemorationem aliquid offensionis habere, et apparere etiam hac re, id quod aliis quoque indiciis intelligi potest, omnem hanc de Coeli castratione sabulam

149쪽

a theogoniae compositor non satis intellectam ideollue alienis addita mentis corruptam DSse. Nam Pum i 'iid m, qui primus caStratum a Saturno Coelum finxit . pro rei to sumi potest non impietate commissum sed nece,sarium lacinus proponero voluisse: Eviratum esse Coelum, ue nova semper alia super alia progigneret inlinilisque generationibus suturam satique lege praescriptam rerum constitutionem, cuius primordia Titanibus signiti cantur. praepediret et irritam saceret: eam liue causam etiam in hac nostra theogonia. licet non diserte. ut vellemus, indicatam, tectius tamen et Obiter significatam videmus trihus verbis, ex antiquiore fortasse narratione servatis, v. 137. 138:

Saturnus patri advsersatus ossρ lay ρε dicatur, id quod Coeli lingius

quoque animadvertit. Non recte igitur aliam atque divensam facinoris causam theogoniae compositor indicavit. iram Tolluris inclusos Cyclopos et Centimanos asegro serentis filiosque ad vindictam excitantis Iuno auSa quam malo oliam relis piae narrationi conveniat, quum eviratu Coelo nequaquam lamen inclusi illi solvantur, iam alio loco a nobis expositum sest . N pquo minus, opinor. hoc contra voram veteris sabulae mentem factum est. ut Erinyes o Saturni satin re Ditio singer n-lur, quasi is scelus impium commisisset gravi poena vindicandum. II Non sunt sano dii Graecorum gancti omnes ot scelerum immunes, ΝΡd multa saetio faciunt. ἔσσα παρ' ἀνθρ ore οισιν ὀνείδεα και η ογος ἐστίν, unde non absurdum erat, ipsos quoilue ultrici iustitiae et Furiarum numini obnoxios cogitari: at Saturni facinus, si quis vore interi retetur, specie magis quam re Scelestum fuit, ne lust credi potest virum Sapientem, ipii primus hoc proposuit, illud alterum adiunxisso. Iuod salsast sp ciet, non vera rationi con, pniens erat. Additum hoc; postea ost ab aliis, qui vero sabulae intellectu obscurato solani speri mini uerentur. Et novimus etiam long alias de Erinyum origine opiniones apud Veteres fuisse, quas i,orconsere hoc loco nihil attinet hi: sex

25 Iii dissert. de Titanibus ilesiodois p. 8 sqq. 26, Nonnulla delibavi in proli. ad Λesch. Eumen. nup r u mo Citn er,am , D. 56 sqq. ubi tamen TZetZae plus quam debebam erodidi.

150쪽

iisque seriptoribus. quos antiquos merito dixeris, li. e. qui ante Alexandrina tempora vix runt, nemo est, quod quidem ego Sciam. qui hanc Hesiodeam narration in adoptaverit. Nam quod I Zelges ait ad Lycophr. v. 406: κατὰ Bσίοδον καὶ τονς λοιπους ἐκ το ν σra-γόν sv TDυ αἔλι-ος τω- αἰδοίιον του oceat o D εγενονro αι 'Eρινιες, apud neminem, qui hominis vanitatem reputaverit, hanc vim habebit. ut vulgo et a plerisque receptam hanc fabulam suisse credat. AeSehFlus, quo nemo sapientius res in ethicas tractavit, Noctis filias Minyas dicere maluit; atque etiam tu nostra theogonia Noctis quasdam filias νηλεοποίνους commemorari videmus, v. 220,

πρίν γ' arro rip δευωσι κακΓν οπιν, οστις ἄμ- Γ, quos Versus qui solos legerit, non poterit non deas illas pro Furiis habere: in hoc autem, quo nunc sunt, contextu aut Moseaς aut K - ρας intelligi necesse est. Hermanno utrumque tiariter displicuit λὶ

locumque duorum versuum desectu corruptum esse statuit, sylorun

alter nomina trium Furiarum habuerit, in hunc modum: Tισιφόν ν τε καὶ 'γλωκι ω διαν rε IIεγαιραν. quae nomina apud veteres ante Euripidem non inveniuntur, i alter autem, ut arbitror. Erinyas universe memoraverit. Alii Μοίραις s. Parcis, praeter proprium ipsarum Dulci uin, quod v. 2IS. I9 indicatur: a1 rε βροτoiσι γεινοι ενοισι διδοῖσιν εχειν ἀγαθον Tε κακον τε, etiam hoc poenarum exigendarum munus tributum censent, in quibus est Elausenius ad Aesch. hoeph. v. S53. Sed quod in hac fabula Aeschilus Clytaemnses iram dicentem iacit: V Moψα τοντ υν, ω τεκνον, praea ita, nihil aliud signisi l. nisi ii iud secerit sal ali iluadam necessitate coactam secisse; scilicet ut culpam sceleris a senipt amoliatur. Neressitatis autem οἰακοσι eo I οι IIoψαι etiam in Prometheo dicuntur, v. bii, sociasque habent sta 1ιονας Te H ας: se i multum lamen inter si, Opi- i Stior. inter eas, quae sata gubernant, haSque, Iuartim proprium munuSest, ut ultionem scelerum P xs qualitur. iluae ullio, licet praescripta ab illis alteris, non tamen proli terea iis lani tuam proprium munus attribui potuit, quemadmodum ab Hesiodo factum esse Uausenius arbitra-