장음표시 사용
121쪽
lerierunt tamen maneant ilia iida inmollo et perdurent. Oh) Et ipsum nomen Mnemosynae hanc vim habero non immerito dixeris, ut servari aliquid et manere significet: nam si vas γαι verbum. unde illud descendit, cum sάνειν cognat uni esse Constat.
IIaee si de singulis Titanibus haud improbabiliter disputata videntur, illud quoque apparet, non temere omne hoc genus deorum lan- luam primam primorum parentum, Coeli Terraeque, subolem tiroponi. liisque ceteris itidem ut humano geni re anti luius dici. Oceani aquis omni in terrarum Ort,em veteres ambiri et cingi ci sedebant: consentaneuin igitur erat, Oceanum Statim procreatum eSS , POSleaquai iterra, Ponto et Coelo ex semet emissis, hanc telluris sorinam ac pris-prietatem induerat. Uuum lue. iluidquid pi Sthac ex terrae gremio proventurum erat, aliuae potissimum Ope ali ac loveri deberet, conveniebat etiam Tethyn ante nasci. ii iam ea, quae sine huiuS Ope Sustentari non possent. Item ante ituam coelestia corpora, Sol, luna StellaequonaSCET utur, Π ce,se erat Put Slatos fluasilani esse, e quibus illa et 2 , existerent Pi mutum suum acciperent, et iure atque ardore instruerentur: iluae potestates Hyli serione, Coeo, Crio, Τhia, Phoebe significantur. Legem porro ablue ordinem, iluo suturarum rerum Universitas contineretur, his ipsis priorem esse oportebat: quainobrem Τhemis quo-ilue et Mnemosyne in his diis vetustissimis locum Suum acceperunt. Tum finis faciendus erat Coeli generationibus, insequuturoque ex natis iam principiis legibus lue rerum proventui locus dandus per Cronum Piusque uxorem tui an . Denique euin iluoilue, unde humani generi Surigo repetebatiu', Iapetum, huic numero accenseri par erat ab iis .iluibus immines non a diis creati, sed ex iisdem, unde hi, principiis orti videbantur. Non inlitior equidem, si quis hanc fabulam ad sciuilioris ali-Puius rationis nurinam examinare velit, reprehendi posse non Paum. Nam poterant sane et ab sse nonnulli ex his, qui enumstrati sunt, Platii etiam addi. Neque tatu ui absurde eum secisse arbitror, i tui hosi PSOS ita composuit: et ut hos, non aliOS, ponerset, propterea saelum redo, i luod non nova alapie inaudita Tilanum nomina ipse sibi comminiscenda, sed iis, quae tradita invenit, utendum iudicaverit. Sunt ni in sine dubio nomina illa omnia o religionibus sabulisque populari
122쪽
bus petita: nonnulla fortasse nihil nisi cognomina illorum ipsorum
deorum, quos theogoniae auctor ab his oriundos Deit; alia non in vulgus nota et pervagata, sed a paucis passim usurpata, ipsaque quae ita appellabantur numina minus cognita neque in eius quae Olmpi ο-rum deorum coetui a poetis maximo tributa est naturae similitudinem transformata, Sed anti tuae rationis et significationis symbolicae tenaciora, eanus te ob causam illis vetustiora, etsi non essent, esse tam ncredita y . De Oceano quidem et Tethye non opus est nunc a me diei. s ronum constat, si non magna, at aliqua tamen religione passim a Graecis cultum esse . . , neque est quod hanc religionem recentioris demum originis, ac non inde ab antiquissimis temporibus Servatam statuamus; quale autem ab initio numen eius habitum fuerit, et qua 26 ratione hae quas theogonia narrat sabulae ortae sint, hoc loco nihil opus est quaerere. - Eliam Rheae religiones pervetustae fuerunt. maximuntque incrementum ceperunt multis locis, postituam Rhea cum magna matre Asianorum permisceri coepit. - Hyperionem apparet de vetusto Solis cognomine deum factum esse, qui communem Solis et Lunae naturam, qua in superis locis versantur, quasi praemonstraret.
Ne lue inepte Thiam et Phoeben unde splendorem et claritatem Solis, Lunae et siderum ortam vidimus, antiqua cognomina Lunae fuisse conieceris. Nam cultas alicubi in Graecia deas his proprio nominibus appellatas vix credo, Si quidem nec iluae Pindarus de I hia canit, iii omnium aliorum Scriptorum silentio, eiusmodi sunt, ut numen eius popularibus religionibus cultum esse probent, et quod Phoeben Λeschylus in prologo Eumenidum a Pythia invocari saeit, ut quiae ani Λ pollinem Deli, hici oraculi possessionem habuerit, non credo propterea cum uultero cultam apud Delphos Phoeben esse δ'), sed rem ab AeschFlo sic tam arbitror ob certam quandam rationem, quam nunc ex-37ὶ Breviter rem tetigi in comm . de Aeschyl. Prom. p. 104; nec Lenn pilis aliter iudicat ad theog. v. 134. es. O. Mulier. El. Sehr. II p. 178 et Η. D. Militer. Ares p. 41. Titanum vestigia in ora Peloponnesi Aeliat ea maxime deprehenduntur, de quibus vid. Elausen. Aen. et Penat. p. 1229 sqq. 38 id. , qui diligenter pleraque persequuti sunt, liener. in Zimmerm. diar. schol. ann. 1838. II p. 22, et Weisk. Prom. p. 229 not. 4.39, CL qua contra Mulierum recte Hermannus monuit in censura, Dpuse. I, 2 p. 19. - Contra Aeschylum, Phoebi nomen ab avia Phoebe repetentem. disputasse videtur Apollodorus in libr. περὶ θεων, ad quem provorat Heraelit. alle
123쪽
ponore nihil attinet. - ius fortas S aut Pontus olini aut Niptunus cognominatus suit; et 'κρείc0ν lite it utilein ab Homoro omnium frequentissimo vocatur. A Lennepio, ad theog. pag. 193. Kριον. iluvii Achaici, admonemur, quem Pausanias VII, 28. 11 a Titane appellatum vult. Sed nihil indo lucis in hunc redundat, non magis Iuam ex monte μειq in Argolide, cuius Callimachus in sentionem facit in lavaer. Pall. v. 4 D. - Coeum. Latonae parentem, vetustissimum insulae suae cultorem Coos perhibuisse Taeitus refert, Ann. XII. 6l; unde coniicias aliquem hoc nomine deum oli in a Cois cultum fuisse: qualis autem is fuerit non apparet. Fuit etiam Messeniae fluvius, quem Pausanias IV. 33, 6 ab hoc Latonae patre appellatum suspicatur. - MnemosFnen ab Eleutherensibus cultam esse ex ipsius theogoniae prooemio v. 54 manis stum est, nee sesellit Lennei luna p. 158. Etiam ah Atheniensibus sacra Mnemosynae sarta memorat Polemo apud schol. ad Soph. Ostit. Col. 27 v. 100; no dμ Orphicis dicam, quorum hymnum in hanc deam legimus no . LXXVII. - hemidona passim in Graecia cultam PSSe constat 3 9 eamque roligionem antiquam, thoogonica saltsem hac fabula antiquior in suisse, nihil est cur negemus. Aeschylus Τhemidem Promethei matrem satil, quod qua ratione inteniretandum videatur, dixi in commentatione de sabula Aeschylea p. 46: nec dubitari debet, quin patrem Promethei Pundem, pleni rei pri. Iapetum accita erit. Huiequum in theogonia Clymene copul tur, una ex Oceanidibus, itemque Crio Eurrbia. Ponti silia, apparet his duabus nuptiis concinnitatem sabulae perturbari: siquidem reliqui fratres Omnses cum Sorori hus copulantur. Poterat quidem hoc facillime ab eo, qui hane de Titanibus sabulam composuit, vitari, si Iallelo Themidem coniungeret. Eurybiam autem in Titanidibus numeraret 30 θ, omissa, si duodenarium numerum excedi nolebal, Mnemosὶ te . quae nec desiderarotur socile a quoquam in hac fabula, poteratque percommode iuxta Motin aut Τhetin in Oceanidibus aut Noreidit,us locum obtiner . Sed haoc ipsa inconcinnitas mihi quidem satis manifestum indicium esse videtur, huius sabulast compoSitorem, etiamsi numerum fortasse duodenarium suo ipso iudicio sinivit, pos tamen . quos hoc numero comprehendit, omnes ab 40i CL Pausan. I, 22, 1. II, 31, 8. IX, 20, 3. 22, 1. 2b, 4. Mulier. Dor. I
p. 338. 40' Iloe laetum est in TEetrae theogonia a Behvero edita, Λ et . . cad. Berol. ann. 1840 p. 14s, v. 56 et 186.
124쪽
aliis traditos accepisse, ne illo in nuptiis eoruni ac subole enarrandis quid tuam novare ausum PSse. De comi nunt Titanu in nomine dissicillima est quaestio varieque a multis agitata, nec destiemini, qui . ut alia plurima obscura, ita hoc quoque Titanum nomen facilius et certius px barbarorum quam e Graecο-rum sermone explicari posse opinarentur. Τheogonia ipsa a verbo τιτalvos Titanes appellatos autumat v. 209: τοῖς δε πατ ρ Drῆνας ἐπι κλησε καλε εσκεν παῖδας νεικεδευν steraς Ohρανος, οἴ ς τεκεν GDτος.
εργον, τοio δ' επειτα τίσιν ιιεσοπισθεν εσεσθ'at. Horum verborum verissima interliretatio haec esse videtur, ut maίνοντες aTaσθω. 7σι dicantur scelerate contendentes, animis scilicet ad facinus erectis. Ε voteribus in torpretibus alii nihil nisi manuum erectionem indicari voluerunt, alii contra retaίνοντας interpre- 2S
ουνεκα τισύσθην /ιεγαν οὐρανον ἀστεροεσα. Nimirum τιταίνειν illis non a τείνειν, sed a τίνεtν, vel potius a nomine verbali τιτης declinatum videbatur, quum praesertim in eo, si uoda τείνω deScendit, primam syllabam corripi, non, ut in theogoniae versu factum videmus, produci oporteret ij. Non tamen crediderim IIpsio tot poetae hanc mentem fuisse: nam neque convenire Coeli personae videtur, ut ultores sceleris sui filios appellet. in quo laus potiusquam exprobatio inesset. noque illa verbi significatio ullo alio pxemplo. luod quidem ego sciam, comprobatur; productio autem syllabae primae in hoc versus loco facilem excusationem habet, estque eo soriasse libentius a poeta admissa, quod ptiam in Titanum nomine prima syllaba producitur ). Sed sive is contentionem sive ultionem significare voluit, habemus explicandi nominis conatum parum probabilem
4lὶ Apud Nonnum, Dion. XXIV, 53, καὶ σb ro σοις ποτα&οισι μίαναρ ra τι Huνων, possit hoc, tiuamvis eorrepta prima sΥllaba, pro τίνων, αrror cor dictum videri. sed fortasse iiihil nisi porrigere significat. 41 ὶ Sie etiam Lobeehio visum est, Pathol. I p. 158.
125쪽
non certum Verae significationis testinioni lim, roeteque secerunt reeentior 's. quod in hoc non acquieverunt. et inlusi meliora ipsi et certiora asserre non potu runt. IIorni anni porto I o nilo nos . inde scilicet appellati, fluod ultro citroitust londondo uian in rerum naturam Pert nia e rint, placere nobis no lueunt. Alii, i i duro auctoro Titanes a Ti- taea dictos erodunt, I ita aut autem torram, i almam rerum matrem, a
verbo ct citis, uuile quoque et rν θη et derivantur ): quibus ego ass nitror, si de istu torrase nomine salis constaret, quod mihi quidem fictum a nonnullis vidi lur hanc ipsam Oh causam, ut Τilanum nomon inde explicarent. . lii deni lue, quum Hesychius interpretetur βοσιλ da, Tirce κα autem ει risιον, ὁ ναμ γ, βασιῖ ,29 huc etiam Titanum nomon pertinere censent Mi, ut significet proprie honoratos, ideo lue principes. regi s. sint lito ita ali itiando dii appellati, pariter ut crinκτες sappo alit tollantur. Non improbabilem mihi hanc sententiam videri sateor: veram praestare nondum ausim. Interim hoe tenondum arbitror, suisso hanc antiquam do rum appellationem, usitatamque fortasse apud certos quosdam populos, qui unum atque alterum illorum numinum, quae I Prcensuimus, praeter cete Scolerent, hinc aut mi a poetis in omne hoc genus deorum quodammodo obsoletorum et Olyn litorum splendore obscuratorum transferri Coelitum. Uuum autem invalsesceret haec paullatim opinio, ut Ius,itserseiusque familia iuniores, illi autem maioros natu crederentur, non mirum est, illud etiam accessisso, ut a Iove spoliati imperio et deiecti viderentur. Hinc igitur de Titanum cum diis certamine sabulae ortae sunt, quas itui subtilius et ratione quadam. quam philosophicam dicere licebit. adhibita tractabant, hi hoc novorum deorum cum veteribuScertamen ita interpretati sunt. ut duas aetates mundi per gradus persecti et ad hunc. qui nune est. statum perdueli Statuerent, mimili lite nondum persecti sti ad certum ordini in hono compositi etiam dominosl2, ill , 57. V, 1;s;
iam veteres, velut soliol. ll. XIV, 274: Tνει ν πειρε rὁ τινός. Apud Aeschylum, hoeph. v. 379 393 riri l. recepit Klausellius et 'gantem l Prinalitii colitertiarain: κλυτε δε in χ oνωι τ ι 1 ηνα , prohntain etiam nati hemero: obstat tau en me traim, quum huius vocabuli primam syllabam longam esse oportuerit, versus autem strophieus 366 379, brevem poscat, et repudiavit coiitecturam postea ipse Her
126쪽
minus persectos cogitarent, qui divinam quidem naturam haberent, sed quasi inchoatam lantummo lo, iisque, qui post orti essent, virtuti Pt sapientia inferiorem. Iani vero capi sSi ab Io vo celoris pio diis iunioribus imperium non potuit nisi priori lius dominis de iste lis, iis quidem certe, quoriam Pa natura osset, ut una cum novis diis participare mundi regimpii non possent, sed altoris rerum potitis uteros privari potestate sua n oesse ess t. Fuerunt aulem non omnes Titanes ex
hoc genere. 1am hemidi quidem et Mnsemosynae etiam sub Iovis imperio locum suissse lacile apparet: et dicuntur hae etiam uxores eius lactae esSP. filiasque ex co peperisse, altera Parcas et Horas, altera Mu- Sas. Neque magis Oceanum Τethyn lite adversatos Iovi consentaneum est, testatur lup ptiam theogonia filiam eorum Stigem Iovi contra Titanesse adiunxisse φίλοir Jut ιιι δεα ri cirρος, 398, Homerus autem eos dudum Titanibus devictis et in Τartarum deiectis habitantes in ast terris proponit. Rheam deni lue. iluae irascebatur Crono propter lilios Suos devoratos, Iovemque ei suhtractum ser clibat ultorem, δm9ς τέ-σωτο ἐριπις πατρος ἐοῖο naid 0ν κω επινε μέγας μόνος cirκυλομήτης nemo credere 1,otuit persecta ultione a filii partibus descivisse et marito se adiunxisse: apparetitue etiam eius naturam hanc esse, quae oppresSa et remota a Iove cogitari nullo modo potuerit. Contra Cronum deiici mundi imperio cur necesse fuerit, ex iis. tuae supra diximus. apertum est. Etiam Iapetum, si tuidem significatur hoc ingenium humanum divini imperii impatiens eique aut serociterset audacter, aut stulte ac temer . aut callide ac fraudulenter i'ppugnans utique opprimendum fuisse intelligitur. Neque Coeus 3 h, et Phoebe aut Hyperion et I hia videbuntur amplius locum suum tenere potuisse. posteaquam Sol, Luna stellaeque orti Prant. ilui pandem cum illis naturam, sed ad hunc. qui deinceps futurus erat, mundi Statum attemperatam haberent, ut illis non amplius opus esset. Eademque Crii suit conditio. orto Neptuno. Hos igitur Omnes a Iove d0hellari set in Tartarum demitti conssentaneum fuit. His expositis si quis theogoniae de Titanibus eorumque cum Io e
Theogon. v. 473. Post πειίδων cur rε sc 'ὶ addenduin sit, pxposui in dissert. isse sat s. indie. lacii n. ili Og. 1lses. p. l4. l. i. idem etiam sibi aliquando in nientelii venisso I. nnopius tirosit otiir P. 287. Α, neque tamen satis persuasiim fuit de omendationis veritate. 45hi Hune a Iove vinctum testatur Valer. Flaee. Arg. III, 224.
127쪽
certamine locos paullo altentius contemplabitur, signiscatam quidem
passim veram rationem videbit, sed mancam tamen narrationem et imperfectam Psse consilebitur, itu ippe quum et desint nonnulla ad rei intellectum maxime necessaria. et omnis tonor mirus sit nee salis rei
convenions. Primum enim de initio certaminis et quam ob causam bellum ortum sit, prorsus nihil neque in hac parte theogoniae, neque in iis spiae praecesserunt edocemur, pi postea domum, in alia carminis parte, dudum hac tita nomachiae narrati uno absoluta et alio insuperceriamine Iovis contra Typhopum descripto, quum transit poeta ad coniugia Iovis subolemque enumerandam. idiiter quasi et in transcursu di tribus vorbis memorari videmus, περι G ι cu0ν inter deos et Titan certatum fuisse. Illud quoque tacetur, quo duce Titanes bellum gesserint, et Saturnus uirum nunc demum a filio deiectus, an iam antea regno Spoliatus sit, qua de re quam divorsae fuerint posteriorum certe sententiae, vel hoc documento est, quod quum Aeschylus in Prometheo v. 20l sqq. similiterque Apollodorus I, 2. t l, ellum hanc tib causam exarsisse dicant. quod alii imperium Saturno seriatum, alii Iovi traditum voluerint, ii contra Iuos Hyginus auctores sequutus est, sab. lbu, Titanes posteriore domum tempore. tuum dudum Iupiter imperio potitus esset, contra Pum insurrexisse narrarunt β' . Ne lust magis edocemur, omnesne Titanes contra Iovem bellaverint, an pars tantummodo: nam Oceanum, I ethyn, Themidem, Mnemosynen, Rheam belli expertes suisse nulla nos disserta poetae commemoratio hoc ubi par erat. loeu admonet, sed colligundum est ex ali piot indiciis alibi extantibus, ei plerisque quidem post linitam demum bolli narrationem. Haec autem ipsa nihil nisi Titanes in universum memorat, nullo nominat in nec posito neque excepto: in iluo etiam illud mirum, quod, quum duodecim tantum Titanos e suppriore narratione cognoverimus . nul Cmagnas utrimque copias, mares pariter et seminas. v. 667, adeoque cohortes Titaniim, φὰλαγγας v. 676, lirocodore videmus. Undse igitur haec multitudo' Nam cohortem ne luna quid in habersemus, si duodecim universi adessent, nedum detractis ciminque. ut septem haud amplius supersint φ . Aliosne igitur significari dicemus nescio ipioAcum Titanibus coniunctos. velut Atlantem, Menoetium et si quis prae-45ei Sie et schol. I l. XV, 229. 46, Sehol. Ven. ad Il. XlV, 274 quinque tantum numerat, Coeum, Crium, 13
perionem, Saturnum, Iapetum, omisso Oceano laminisque omnibus.
128쪽
term illis propter cognationem aut amicitiam adsuerit' At debebat de
his veri,ulo saltem signisiicari. Λn sorte ei, qui hanc narrationem composuit, plures etiam praeter illos duodecim, quos superior theogoniae pars solos memorat, Titanes noti fuerunt Potest sane ita esse: nam aliis non paucis hoc nomen ab aliis tribulum invenimus 3 3): sed si ostita, vix videtur eiusdem poetae et haec litanomachiae narratio et ille 32 de duodecim Τilanthiis locus haberi posse. Et profecto conflatas diversorum carminum partes esse etiam omnis huius narrationis tenor probare videtur, mirus iam supra a me dictus et rei l,arum conveniens. Exordium narrandi ducitur v. 61 7 a mentione Centimanorum, Briareo pius lue fratribus, a parente i oelo in vincula coniectis et sub terram
47, Goetii in nus ad v. 136 eitat Steph. Byz. s. v. uJtea re, ubi Coeli et Terrae filii, Saturni, Rheae, Iapeti fratres nominantur Osta sus, Sandos is. Andes , R danus, Olybrus: hos igitur in Titanibus numerandos esse dieemus. Sed Olγbri nomen Salmasio, Holstento, Berkelio suspeetum fuit, reseribstndumque Olympum censueriant, quod Nestoria annus recepiti Et Olympum Τitanem etiam alii memorant. Ptolem. Hephaest. apud Phot. Bibl. p. 476. Iloesch. Diodor. III, 73. - Ostasi nomen ah ωστης ductum videri potest, quo certus quidam terrae motus si ςnifieatur. Vid Ps. Aristoti de mundo e. 4. Lelantum Titanem habet Aonii.
Dion. XIIIII, 245 sqq. , Syeean Dorio ap. Athen. III p. 78 An γ tum Pausan. VIII, 27, 3. Xanthum et Balium Diodor. apud Eustath. ad li. XIX p. libo.
Ogygen Castor apud Euseb. Arm. e. I 3: ne de filiis duodecim Hesiodeo in dicam, in quos paternum nomen non raro transfertur, ut tu Promotheum a Sophoete, in Atlantem ab Aeschylo, in Astra eum a Servio ad Verg. Aen. I, 132 et Mithogr. Rom. II, bi, in Dionen ab Orpbieis sis. p. 467 l Ierm. et Apollod. I, 1, 3. Etiam Phore n, qui Hesiodo Ponti filius est, Orphi ei in Titanibus numerarunt, D. p. 46Ν, et Plato Timae. p. 40 Ε hunc, etsi non Titanem vocat, fratrem
tamen saeit Saturni et Rheae, parentes autem horum Oceanum t Tethyii. Porro Briareum a nonnullis in Titanibus numeratum esse eoiligas ex HesSeh. g. V. T et foetum eerte Titanibus contra Iovem addiderat tilanomachiae poeta
Aegaeonem. Sehol. Apoll. Rh. I, II 65; Gygen quoque et Steropen illisaeeensere videtur II1gin. pr. 1, 2. Εudoeia p. 396 Titanes nominat Diau, Atlantem, Prometheum, Coeum, Solem, III perionem, As eum eum silio Damaseo, Crium, Titanum. 'nus etiam proprio nomine Titan est apud Pausaniam II, 1l, 5, Solis frater, qui in Sieyonia habitasse, et a euius nomine Titane oppidum dietum eredebatur: porro unus in Orae. Sibyll. ap. Athenag. p. 272 Reehenb. et apud Laetanti D. I. I, 13, II, 10 euius narratio ex Eueinem nuxit ab Ennio latine converso. G. Tertuli. adv. gent. II, 12. nec absimilia sunt apud
Syneell. p. 44 C ex Beroso. Vid. C. Militer. Da . hist. Gr. li p. 502 sq. Cf. et Mythogr. Rom. II, l98. III, 3, 4. Denique Τitentus, εἶς τῶν ανωνοτερος, qui Marathone habitaverit, ex Philochoro memoratur ab Elym. M. p. 76i ,38. Suid. s. v. aliisque.
129쪽
ilemissis. quemadmodum iam ante narratum strat V. 154 sqq., ad queml irum ili Ogoniae compositi rem nune respexisse Pum pie lectoribus in mentoriaria revocari' voluisse apparet. Pergit deinceps. magnas illos in vinculis aerumnas porpossos osse, donec ianit m a Iove retorisque
Saturni set Illimo liboris Terrae consilio soluti sint. quippe quae victoriam iis hac tantum conditione portendi docuerit, v. 624 - 629. Nam lup suissse diuturnum certamen inter Titanes Salumi lite liberos, pertulos decem annos tractum, dubio semper eventu et incerta victoria. v. 630-639. Sed postquam Iupiter Ontimanos advocaverit n clareque et ambrosia recreatos ad sortitudinem cohortatus sit. v. 640 - 654 illique strenuam operam polliciti sint. V. 655-663, Statim certamen vehememtius et maioribus animis instauratum sesse, v. 664-668. De-33 scribiti ire deinceps certamon sat longa et vivida narratione, sed ita, uti entinianis ubique primae partes tribuantur. Horum enim robur olforma depingitur v. 669-673, hi lapidibus grandibus armati contra Titanes processisso dicuntur v. 674. 5, hi imprimis acre proelium excita SSe v. Tl3. postremoque victos Titanes vinctilis pie constrictos in Tartarum deiecisse, v. 717-720. Reliquorum sartum nullum memoratur praeterquam unius Iovis, qui v. 687 non pepereisse viribus dicitur. sed multa fulmina in Τitanos coniecisse, ut plano appareat. in hac omni narratione primum locum cintimanos occupare, Iovis quodammodo secundas partes esse. reliquorum vix ullas, victoriamque non tam a diis, quam a Centimanis reportari; posse igitur haec omnia in horum potiusquam in Iovis deoruinque laudem et honorem narrata videri. Neque suspicari licet, hunc hahilum narrationis parum convenientem, cum rerum nocessiariarum praetermissione, non statim ab initio litisse, sed postea demum ortum eSse, quum lacunis aliisque dopravationibus theogonia a prisca et genuina forma multis modis deflexa suique prorsus dissimilis saeta sit. Nam quicunque totam hanc partem a v. 61 Tusque ad 720 perlegerit, omnia inter se quidem optime cohaerere. ne-ilue ullum lacunast indicium apparere confitebitur: et tamen talem hanc
narrationem esse, qualem oportebat, nobiseum negabit. Manifestum est enim, litano machiam in theogonia non aliam ob causam commemorari debuisse . nisi ut doceremur imperium quomodo a Saturno ve-ioribusque diis ad Iovem eiusque Dalros ac sorores translatum et contra advorsarios et rebellantes stabilitum esset ' 3. Credinausno igitur
48ὶ Significat uile quid etiam is, cuius sunt in prooemio theo uiae versus
130쪽
poetam quemquam, 'ui quidem saporet et sari posset quae sentiret . a i
rem ita instituturum fuisse, ut neque pausam cortaminis et initium attingeret, nec ducem partis alterius ne verbo quid om indicaret et exordirsetur narrationem ab iis, qui declinii dein viii anno in ali xilium vorati sunt. 10 tamque ila pertexer l, ac si ii Ortina tantum causa rem paullo copiosius persequeretur, suissetque . nisi hi adessent, Omnem titano machiam aut silentio lirapiermissi imis, aut obiter tribus vorbis memoraturus' uoc poeta profecto nemo comita illere potuit: potuit autem compilator ali piis. qui quum componerρ narrationem vellet de deorum
originibus imperiiquo ad alios ab aliis translati vicibus, in t iloxit ipli
dem, quas partes liaee narratio habere d b ret, et quo liae partes ordine disponendae essent, ipse aulom non tantum valeret poetica saeullate, ut rem suis verbis proponeret Ruisque vorsibus includeret. id o-que aliorum carminibus uteretur ex iisque sumeret, quae de quaque roexposita inveniret. non alia mutatione facta. quam quase maxime necessaria esset, ut alii luo modo omnia inter se connecteronlur, ceteroquin autem relinqueret qualia essent, etiamsi minus nonni in litam ad siliis 2. ii 3, quibus in vorantur Musae ut doeeant, quomodo dii ατενος κωως τιμας διέλοντο νηδε καὶ ως Et munerum quidem distributionis aliquam saltem mentionem sartam videmus p si illa-nomachiam, v. 885; Olyin pum autem in ipsa tita nomachia iam oecupatum a Iove cognoscimus v. 633, et iam antea, v. 39l, ubi Iupiter deos ad auxilium eontra Titanes sibi serendum in Olympum eonvoeat: sed quomodo hune occupaverit, vacuumne an adversariis ereptum, nul Io verbo docemur, quamquam puStea, v. 820, Iupiter Τitanes tin' οὐρανου depulisse dicitur, quod apparet nihil aliud esse quamcιπ' 'OλD3ιπου. Neque tamen licet dre aliqua lacuna suspicari. quae huius rei mention in hauserit: nam nullus est in theogonia locus, ubi id laetum videri possit: od est hoc quo luse nihil nisi malae compositionis argumentum. - Cetorum an lovem Olympum etiam Saturni ac Titan uin sedem suisse is certo statuit, euius sunt versus in D. et D. 110. III: αθανατοι --Jo urer' ΟΤtii ν ἐπὶ Αρονου or' Ουρανιι, ιιιβασίλευεν, quorum versuuin alterum Gnettiturius spurium pronuntiavit, hoc usus argumento, quod nusquam Saturnu Ain diis Olyinpicis haberetur. Et Voele eraim quoque, Mythol. lap t. p. 264. hoe offendit, quamquam versum propterea damnare non ausus os t. Dr Homero quidem verissimo schol. I l. XIV, 279, Ore Doroυς περὶ Κρονον λέγει υλυμπίους, n queeausa obseura est. Sed assignatur Olympus Saturno sedes etiam ab aliis. vel ut ab Apollonio Arg. II, 1232: οὐρανίδης ευε ' Π 'OLira προ- ν αοσεν, litem equidem hoe non dicturum fuisse credo, nisi vetustiores habuisset auctores. eschylus etiam, in Prometh. v. 958, ex eadem quam nuue Iupiter teneat arces πεπέρι ων , hoc est ex Olympo, euius eum nuper dominum laetum ait v. 149.