Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo ad optimorum librorum fidem, ex veterum notationibus, recentiorum observationibus recensuit, argumentis et adnotatione perpetua illustravit, indices et tabulas chronologicas adiecit atque de vita auctoris

111쪽

παρόντα αεὶ μέγιστον κρινόντων, παυσαμένων δε τα αρχαῖα

μάλλον θαυμαζόντων, αά αυτῶν των ε ργων σκοποῖσι δολώ-22 σει νως μείζων γεγενομένος αυτῶν. . καὶ ο σα μεν λόγω εἶπονεκαστοι η με λοντες πολεμησειν η εν αὐτω ηδ' ὁντες, δαλεπὸν την ακρίβειαν αυτην τῶν λεχθέντων διαμνημονεῖσαι ην, ἐμοί τε ων αυτός ηκουσα καὶ τοῖς ἄλλοθέν ποθεν εμοὶ απαγγέλλου- σι ως δ' ἀν εδόκουν ἐμοὶ εκαστοι περὶ τῶν αεὶ παρόντων

ἐχόμενος ως ἐγγυτατα τηι συμnάσης γνώμης et ἄν ἀληθῶe χυθέντων, ώς Δὐχὰς ἐν ΥΨ προοιμίω της Detoe ας προείρηνεν. Vertunt: ut mitat moessent dicere etc. Sed αν non pertino to ἐδόκουν, sed ad ianεἰν Qua propter haec vera videtur in ei pretatio: Ferrum prout metiam Emihi ei delatur de praesenti meta thel eausa, quae anaaime in reruerant, dictum a fatale, conaeetanti quana proairne unirergam aeri-

112쪽

τῶν πραχθέντων ἐν τῶ πολέμω οὐκ ἐκ τοὐ παρατυχόνζος

πυνθανόμενος ξξίωσα γράφειν, οὐδ' Aς Ῥοι εδόκει, ἀλλ'

οἷς τι αυτος παρον καὶ παρὰ τῶν ἄλλων οσον δυνατον ἀκρι- εία περὶ ἐκαστου ἐπεξελθων. επιπόνως δἐ εὐρίσκετο, διότιγι παρόντες τοῖς εζργοις ἱκάστοις Ου ταὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν

imis e beste alterutris partibus Atheniensibus uut Spartanis velleR

113쪽

ε ἐν ἀκρόασιν ἴσως τι μη μυθῶδες αυτῶν ἀτερπέστερον τα

e. d. e. et Ineus R. ἄνθ πεινον K. Di a Man. se P. S. Post τοιουτων D mittitur σντων ab A. B. C. F. a. b. e. d. e. s. g. ii. i. α

iam ita rei clit: At haee historia ausi tet sis νιι volent eum fremapectare rer m gestarit , iuvι iudicure quid utile factu sit an reinbua futuris, Niae, ut sunt humana, si uti ea ac ta ea esse solent, quasia res gestae ac praeteratae. - Κistem alc. οντων retinet, sectroeσθαι delet, li De Relisu: et quievum e rolent utilia ea iudicare, crmati facta et a me aeripta sunt, satia ipsisset sive satis ipsis praestabitur. Potest taliten , uit, etiani 1σεσθαι cu iii ωφέλιμα iungi, aut existimari more Attico I'edii Miale, ut ειναι haepe; citat die in harao reni interpp. Ι,ucian. t. I. p. 32 l. Νed id lieri nullo iii Odo potis

114쪽

lem eorum, quae elenerint, conssiderare, et eorum, quae, ut 8unt res huvianae. τeI talia omnino rei sin ilia sint erentura, ima satia erit, ea egse υι ilia iudicare, dubitavit tanaen, ait et O σαφὴς ιῶν με λόκχων ἔσεσθαι per ipsἔi in rei naturoin diei nequeat. Sed sequitur,vi illiani, iliit Inonuit, Per το σανες detii nai i: pervicuum, in clara luee posititin; descrilii enini verbis osοι - ἔσεσθαι lii in in Politicos, ΡIi mi in antinis res et gestae et nitur te et arct cat vel

ben rora fellen uollen. Idem , si reddat ire illis salis erit, ea eras titilia iudieare, Thucydid ni am oganti is Iovii anini advertit. tu iniol relu non τουτοις usi rξει, se i τούτους ad κρίνειν sit Pylin vit. Totunx Iocuin vernactile vertit Poppo itar Fι ιν das Gelior

sich achien, go te ud dissa gentigeri. - Iuehnerus similiter exponit vocei Oαφης Per ι certus quadam tu rebra perspicuitate, sive pedispicuus arvιulque certus. Ita vero, uit, Pii perspicue et certo puIositus Volent res gestas considerat e , tinde, si qua forte Sin illis as ex causis sint sinuli Diodo eventura, ea in clara luce posita Dra vi leant certo, i lone ani Thuc dictis historiani utilentipas iu-ilicat urit esse. - Tli terscit. ὀντων n utat in et ινῶν, na n τοιαῖτά τινα , ait, aiunt ea devι fere, . quippe diversis teniporiblis non eadem prorsus nec solent nee possunt accidi re. Cuin vero nen o Possit ilici των μελλόντων το σαφες σκοπεῖν, si e verunt Si e certu net O σαφες ertat ir, ut ille liaec verba, qtio A sta voluit olfius, ni inius etiam possitit uici, neIno enirn, ait, res suturas tanu tau clara in luce positas conten plari Potest, quoniani, iit Pindarus lixiit σύμβολον ουπω τις ἐπαμονιων πιστον ἀμφὶ πράξιος ἐσσουένας εἴρεν θεόθεν , των δε υελλόντων τετυφλωνται φράδαι, lIis igitur arguitientis inductus W3ttoni achia emendatione ni atque explicatio-DΘli1 sequitur. - On nino se perspicere nQgat ΚrueFer. , quid lueremur, ro σαφες vertentes: perspicuum et in clara luee positum. o litis enim Thiicydidis i istoria usus sutura in clara luce posita videat et το μέaio ντα των δρωμένων σανδετερα κοίνοι Dν V, II 3. t alit mais a iactore ni tani RITOganteni crediderit, ut elim

tale iuid de opere suo professunt dicat Is, opinor, nihil aliud Praedicare potuit, Puinx Ae Olunia fideliter perscripsisse, αφ ων

Popponis rationem iam inierant Matthitae. hist. gr. cap. Praeci p. p. 197. et S 4burg. ad Dion s. de C. V. p. 328., Schaeis, ubi

et ipse eiecto ἄντων II. I. Miscripsit, neuter taliten Inonei tes de vini cultate, quae in veri is et o σαφες των μελχόντων εοεσθαι ineSt.

Ae mihi ii iii leni vere Thiersci . dixissa Videtiir: ex rebiIs prae eritis coiitecturam de futuris fieri posse, et ex recta illarum contemplatio ite in his et praeviden tis et dirigendis utilitatein peti. Ita ipsum Thucydidem de I ieIn istocle iudicare, quem dicit των μελλόντων ἐπὶ πλεῖστον των γενησομένων είκα G ῆν I, 138. Νoii ta-nien eonsentio, quod dicit iden , Titu cycliderii scribere debuisse : σοι δὲ των μεHόντων το γeνησόμενον εἰκάζειν βουλήσονται, aut sin i- 'Io tiliquid. Id equidem voluisse scriptoreii I mihi persuasuin tia-Diuiti sed by orale

115쪽

90 LIB. I. CAP. 22.

πεῖν καὶ των μελλόντων ποτε αἶθις κατα το δνθρώπειον τοιούτων καὶ παραπλησίων ε σεσθαι, ωφέλιμα κρίνειν αὐτα ἀρ

hoo, Bed clii Odan nimio brevitatis studio cum nudaei a sim non insolita τὸ σαφὲς etiani suturis trilbuit. Est enivi proprie certitudo tantuni in cognitione remini praeteritarum et perspicue cuΠ-Bem Pluru ii, Maas et universas ei singulas, viarii ita inter se ne- xviri, causis I ei: te et oventibus expositis, lio ii iii uni die uuascun-mae Partes agentium iligenio scite uescripto , e locornur. Et Veroueitit Hlo quaedam etia iii in cog titione, vel potius praesagitionis remin suturaririn, Plani a lipiscutitur honi ines felici ingenio et Inentis.Reui rine prile liti, vii dii ni aetate et sua et superriora Diu 'facta diligenter observant, honii nitin tum universoriani tun singulor una ingenia clini calliditate perspice 'e utvie ex stini lilMINTermni cauRis et conditionilnis eventus sit uiles Qimiando futuros coniectare didicer inta C leti titilo igitur remi in stitu mira n nulla est, si spectes sin ulas res ali plantio eventuriis mas Detail , Pionia in lias cui leni praevi tere litiniani oculi non est , sed Dei e P-nentis τώ τ ἐόντα, τά τ' ἐσσόμενα. πρό τ' ἐόντα. Quare nescio, Uai Poppo, Pleni in altis oninimis ad huIic lociI in prolatis se-

IOP, Veri R Tων Te γενομένων - ἔσεσθαι interpretari potiterit e

vpliit si mala causas reruIn coni motio itis, in Graecia per bellii in Peloponnesiacum factae Prohe novisset, eum certun quo iam unculo iudicium de niuuis retrias nostra aetate in Gallia agitaria facere potitisse credere licet, ite nivae si viis causas Perilitae αGriaecis libertatis investigassot, emit eisdem causis in alta si mili civitate obtinentilaus res sin iliter eventurus quo lanimodo Praevidere posse concedinius. Titierscliti coniecturam τινῶν Pro 6νrων Eu 3stituentis non ad nittendunt esse arbitror, tiam quod In lior pars liinrorum voceIn εκτων pi orsus ignorat, et facile, und nata sit, intelligitur, thim τοιαῖia et naoαπλήσια sunt sibi Prod In Ottu contraria, nani alierum significat talis sive aegFalia, nitemini similia; vectis vero his coni plectitur Onania, quae aut Certo aut ni iniis certo lion O perspicax vel praedicere vel praesa-- ς re possit; ileni sitie Voclinas τοιαύτά τινα et παραπλῆσια iuxta sopositis ἐκ παραMhaoυ, clun idem, i. e. sint ilitudo tantum rerum

eventiu aIuna lais Aiν ilictaretur, minus dici imiIn esse scriptoren latendum esset, qlaaIn servata vulgari scriptura. Haec igitur ex In εδε quidem sententia totius loci trienn : Miaeun Pte autoni volene veritatem eorum, τι ae evenerant, considerare et eorum, guae, ut

sunt res hinnanae, vel talia omnino vel similia sint epentura, illos satis erit, ea esse utilia iudieare. Atque hunc sensum Ioel Iuu-cian. l. IV. p. 205. liis verbis doctaravite κτῆμω τε γάρ φησι μαλλον ἐς δε, συγγράφειν, ξαερ ἐς τὸ παρον αγώνισμα, καὶ μὰ το μυθῶδες

116쪽

πιυμ 3 Attingit li. I. Lucian. t. IV. p. 163. et t. l. Pauli amni In ut ita loci pars pri sertur a Dionys. de C. V. p. 328. IIcipicit huc ibid. p. 4. 1 Ii n. ep. V, 8, Ii. ισπι plurimum regern .

it Thucydides sit, κτῆμα sit , an αγώνισμα : quor νι alter va r a io, alier m hiatoria eat. Rhi intil. I. D. X, I, 3 l. historia M L,il tr ad nara alid ran, non ad probandum: totumque Opua non adictitan ret pugnamque praesentem, aed ad memoria' posterat Ha i in eno fa nam eon poniti tr. Thucydidem uernulati sunt Polyb. II, 3 l. et Ioseph. c. Apion. I. p. 1035. v. Creiner. art. Ilist, gr. i. 213. αγώνισμα ' Pollux III, 14 I. an δ δε Dγῶνος ο νόματα orάνισις

ranci Θουκυδίδη καὶ ὐγωνισμα. Solanus ad I .ucia n. t. I. p. 528 ertit: habesi ptod in perpetuos Mug recondis potius, Ptam πο- 'taculu i NwO lentet Omulos aνresve pageag. Νen pe ἀγώνισμα spe tam rum latiori sensu est, sive quidquid praespiatis ostentationis ausa in niediunt profertur. Contrari uni aer ῆμα eSt, res ipsa Plaeiervatur et in perpetulana ligunt possidetur, Veritas, Vera historia, piare Sel ol. αἰήθειαν interpretatur. Pro variis operibi , quibusertamen ludicraini initur, polost αγώνισμα esso saliuia et alui I pus Poeticunt lus turiculnue. Quare seliol. explicat per γλυκὴν lόγον, ' θέαμα , π.ιλαν, 1roιντικον adde misi tuat omnino) ὼγώνισ-ιω κωμευδοποιῶν Vel Vorωδοποίῶν. biod auteni alterutra solan peritatena et facta spectat, altero auitientibus iucundi esse qua 'unt ἔ Lucianun exponit αγώνισμα per το μυθῶδες, et aer ῆμα per ωλήθειαν. Ins eritis paulo p. 216. ita scribit: καὶ μη πρὸς το παρὸU , ιόνον γράφε, ας οἱ νῖν ἐπαινέσονταί se, deinde de vero historicor νίδεν kολακευτικὸν, οἶδεν δου οπρε τὶς, ἀχά αλῆθεια ἐπι nῶσι. Iiin , iii te sua scholiastes hali serit vides. Adde sextrenia sere eiusdem . iciani de conscr.. hist. libri χρὴ τοίνυν καὶ την ἱστορίαν Ουτω γοά-t εσθαι συν ria cia δεῖ μαχλον neo et et ην μέχχουσαν φλαίδα. ῆπερ συνtολακεία προς το ἡδυ τοῖς νυν λπαινουμένοις. Talia fere ReitEius al. ician. I. l. lied ut vis vocabuli αμνισμα accuratius distii gu ur: duplex oninino est certamen sive Oinnicum sive musicum,dque vel artium, ut poetices, iusices, vel literarun , ut OP um oratoriorunt, oiialesque declamatibnes aetate L. Iciani v I i ,nter amicos vel piiblice iii usu erant, non tanten Olb Inpiue, ni

allu Dalil in anniis: do qua re v. in vit. Thucydidis. Eas cor nissionea dicebant Ronians, ut docet Suoton. V. Calig. c. 53. Conf. I auth. Isos. Ob . erit. c. 3. Ubi quod Casa ibon. hoc ipsunt rhucydidis ἄγάνινα hac voco reddenduna esse censet; falli vitetur. Nani hic quide in alter vocis significatus obtinet, Η δxγώνισμα iphuni est opus, quod ἐπιδείξεως eausa certanten init, . e. O I, Is lueris consignatusn, cuius auctor lioe contendit, ut . pud auditoreν opinione ni eloquentia I et ingenia adipiscatur, ΠΑ- Ie alios simili iiiii operunt uiuetores vincere iudicetur, ut Rui1 n ait Dionus. p. 824. verbia utar. Adde Erii. lexi c. gr. rlletur. . 18. Creuger. Herodot. et Thuc. p. 2I. Inde etiani victoriae

117쪽

23 Tων δὲ προτέρων ἔργων μέγιστον ἐπράχθη τό Μηδικόν '

καὶ Οὐτo δμως δυεῖν ναυμαχίαιν καὶ πεζομαχίαιν ταχεῖαντον κρίσιν ἐπε ' τούτου ει τοὐ πολέμου μῆκος τε μέγα προλ-

Iava et praemium ομνισμα dicitur. V. ad III, 82. VII, M. Schol. ad h. l. κτῆμα ' κέρεις. κτημα γὰρ o λῆθειαν , ἀγών ισμα τονγχυλν λόγον. αἰνeo ετσι δὲ τω Μηδικὰ HOO loti: ex Iulii iano. Α - qui nec Plinius, nee quintilianus de illa re citiitione Musarunt, tuae laci unius excussisse dini tui' Thucydidi pira ro, cogitassio vientiar. Eo innien V M ut uit In αγώνισυα, ut isti Inus, ri tuleratrie Schol. et Lucian. t. IV. P. 205. ο δ' Ουν Θουκυδίδης ευ μάλα τουτω νομοθέτηοε καὶ διέκρινεν ἀρετον καὶ κακίαν συγγραφικὸν , Ορων μάλιστα θαυμ*ζόμενον τον 'Πρόδοτον, ἄχρι τού καὶ Μούσας κλοθῆναa -οὐ τὰ βιβλία κτῆμα τε γάρ φνσο etc. ἐς το nae ρῆμα ἀκούειν' cons. VI, 83. εἰδότες τους περιδεω eυπραπεύοντάς τι λόγου μεν ηδονὴ τὸ παραυτίκα τερασμένους. τῆ δ' rxειρῆσει υσι oν Ta ξυμφέροντα πράσσον rας. Tacit. An mil. IV, 33. eonveras statu, neque alia re Romana, Ptam si unus irnperitet, haee conquiri tractiqDe in rem Derit: Pria partes pracdentia honesta ab deterioribus, utilia ab noa a diacernunt; plures alior vaenentia docentur. Cetermul ut profutura, illa minimωνι oblectationia adferrent. 23. τῶν δε προτέρων ἔργων δ Dionys. p. 860. usque ad 'Mav κατέστο. Cuns. Ρlat. ΜenOXeri. IX. p. 279. ibi t. Gotti. δυεῖν ναυμαχίαιν 4 δυοῖν C. a. a. e. d. e. s. i. R. Zanett. δυεῖ. reliqui et Dionus. De utrasiue forma agit Thom. II. p. 4d. V xie Eustath., qui ad Il. κ. P. 802. Rcribit, Atticos δυοῖν in genitivo et dativo Sicere, δυεῖν rumini esse apti l veterea, sed taxilen eo uti Tllucvdi l EIii; recentiores aute IlI δυεῖν scribere contra Oxa- Iogiant, nani nullum dualent in Hν exire. At in Od. p. p. I 7. Vete-xein linguani Atticam ait diplithoi Di In οι in ει ni utare, ut δυεῖν PI o δυοῖν, otam Pro ἀκοι, Πεῖος pro notae. V. Dulcer. ad IV, 8. Phrynich. p. so. δυεῖν in solo Uenitivo, non item in ilativo pone ii Iuni esse uaditi ea len siue Schol. eod. Viteb. ad Eur. HEc. 45. Et Phavorin. Atque id Praeeeptuni non vanum esse, docuit POPP. prol. t. I. P. .223. NOStria loco ' δυεῖν pro genitivo flaberi potest, celem Bauer. explicat Per erentum haὲuit celerem binor an proelio raran. Cons. Dor . ad Cciarii. p. 527. Eipii leni formani δυσνproesus ex hoc scriptore elini inan lan non puto, propter ut CtOritatem Et veterunt Criticor IIII et librorum D anu script araim, Beleain retinui tun h. I., tum I, 33. et ibi quidem praeeunt nekbero, hic non uno libro scripto, sed iubentibus codd. A. D. E. N. Κ. L. Μ. N. O. P. R. u. s. L. Celemni cons. Lennep. v I Plialar. p. 42. et Heind. ad Plat. Crat d. p. 117. τοίτου δε τοῖ πολέμου - λοιμώδος νόσος J Dionys. d. atin . vi Deni. p. I 074. Hup speetat Iatician. t. IV. p. 212. καὶ γὰρ παθῆ- ρατα iν αυτ ιδ μεγάλα συνέβη γενέσθαι.

μῆκος τεJ Respexit ad h. I. Dionys. p. 83 I. πραειπὼν γὰρ iae

118쪽

LI B. I. CAP. 23.

αυτῶν ἀντιπολεμούντων, εἰσὶ δε ar καὶ οἰκῆτορας μετέβαλον ἁλισκόμεναι, ου τε φυγαὶ τοσαίδε ανθρώπων καὶ φόνος, ὁ uεν κατ αυτὸν τον πόλεμον ὁ δε διὰ τό στασιάζειν. τά τε προτερον aκοῶν μεν λεγόμενα, εργω δε σπανιώτερον βεβαιου-uενα, ουκ ἄπιστα κατέστο, σεισμῶν τε πέρι, οῖ επὶ πλεῖστον

ἄμα μέρος γης και ἰσχυρότατοι οἷ αυτοὶ επέπον, ηλίου τε ἰκλείφεις, αῖ πυκνότεραι παρὰ τὰ ἐκ του πρὶν χρόνου μνη- ονευθενα ξυνέβησαν, αὐχμοί τε ἐστι παρ' olo. μεγάλοι καὶ

οτα ore DeoαJ Aiat μέροις, aut saltem ἐτέρα i . e. γειν, ve νύρα nialeiat Reisli. a i Dionys. Ad haec respondet Kriaeger.3. 123., non Graeciae calari itates cum aliun terrae conlparari, ted hoc tant 1in diei, nullo alio tempore tot, quod bello Ρel , onnesiaco insoriunt a Grahcos esse expertos. πόλεις - ξυυφοράς J Dionys. p. 768.hρημώθησανJ siti Oiliant in vectis ovete - ηρημώθησαν initi ententia latet πλῶσται γoe πάχεις 3ν τωδε τω πολέμω ηργώθοσο μ, luasi Ita Acripserit, Orationem continuat.

Iox post or supple ἐν τῶδε πω πολέμω. ἐκλείφειςJ quia praecessit: σεισμων περὶ dicendum erat Dam- έων - αὐχμῶν τε. Variatur oratio et ex praegressis repeten-

ἰr. F. 454. n. l. a. Heran. ad Uig. p. 862. η οὐχ ἔκιστα - ἡ λοιμώδης νόσος 3 Prior Ioco articialiun η lusit Bekker. Sed artimili sodem n odo repetiti exempla non Psunt. V. Kruefier. ad Dionys. P. I 24. Sander'. in Dibl. pr. ephod. I, 8. p. 79I. hanc regulain stati iit: si certa quaedam Otio , nive nubstantivo, sive nomine luna proprio, tun1 appellavo, tuni adiectivo, sive pronomine, sive particula Pxpriniendast: quod tanquam appositio 3ocabul uni accedit, articulum ad tuni thahel; quod auteni ista appositione explicatur vocabu- in , tiun deni uin habet articillii in praefixuni, clini appositioniraefigitur; sed vel sic a notione, quaΘ explicatur per apposionen , articultis abesse potest, ut son et tali tuni ponatur. Pot- t auteni notio principalis explicari appositii, vel adiectivo, elit vel lito, Vel participio, Vel praepositione, cun cactu suo iuncta, et Ruhstantivo, vel adeo nonii ne proprio. Velut ap. Soph. Oea.. 800. in verbis τον ἐκ reέφaria τον τραυλον Bubstanti vulti Teo-

119쪽

MB. I. CAP. 23. sam φθείρασα' η λοιμώδης νόσος. ταυτα γὰρ πάντα μετὰ τοὐδετοῖ πολέμου ἄμα ξυνεπέθετο. ηρξαντο δε αὐτοῖ '- ναχε και Πελωοννησιοι λύσαντες tὰς τριακοντούτεις σπονδας caeciυτοῖς ἐγένοντο μετὰ Εὐβοέας ἄλωσιν. διότι δἐ ελυσαν τὰς αιτίας προέγραφα πρῶτον και τὰς διαφοράς, του μῆ τινα ζ τῆσαι ποτε ἐξ οτου τοσοῖτος πόλεμος τbῖς Ελλησι κατέστη την μἐν γὰρ ἀληθεοτάτην πρόφασιν ἀφανεστάτην δἐ λόγωτους - ναίους ηγοῖμαι, μεγάλους γιγγομένους και φόβον παρέχοντας τοῖς Αακεδαιμονίοας, ἀναγκάoαι ἐς το πολεμεῖν. αἰ δε ἐς το ς ανερὸν λεγόμεναι αἰτίαι αἶδ' ησαν εκατέρων ἀφ ἄν λυσαντες τὰς σπονδας ἐς τον πόλεμον κατέστησαν.

ρίας προγεγενημένης etc. AOristus autem vecti προέγραφα respiriteos, qui nos litari s lecturi sunt, qualis temporum usus in episto- is LatinoruIn solennis est.

Pro τινός, quod vulgo et his ap. Dion 's. 1 gItur, reponui τενα ex honis codd. et Prisciano. V. Schaeser. ad Soph. Oecl. R. 1ΟT. πρόφασιν I debebat dicere αἰτίαν, et πeοφάσεις mox, ut I legitur citrαι. Nan illud Est praetextus, liue cauaae, et hic cleraus a veras, mox de praetextis loquitur. Tove 'Ἀθηναίους - αναγκάσαι J Structura composita est ex dua-hus locutionil, us, altera: τον πρόφασιν τους Αθναίους ἡγουμ res ρεγάδευς γιγνομένους, altera: τοὶς 'A'. hr. μεγάλους γιγνομένους ὐναγκάσαι. Adscripsit haec Dionys. etiam p. 796. oταν δ' ἀντε-πreέφας ἐκατέρου τούτων την φυσιν τα ονόματα ποιῆ ἐῆματα, τουτοντον τρόπον ἐκφέρει τηρο λέοιν, Δς ἐν τη πρώτη βίβλω περὶ τῆς αἰτίας ποῖ πολέμου γράφει ' ,, Πν μεν - πολεμεῖν. Schol. τα ον-αTα

120쪽

νετο OA , Ἐρατοκλείδου Κορίνθιος γένος των ἀφ ' IIρα- ιλλυς, κατὰ δ' τον παλαιὸν νόμον εκ τος μοτροπε λως ιατακληθείς. ξυνώκισαν δὲ καὶ των Κορινθίων τινες καιζου ἄλλου Λωρικοὐ γένους. προελθόντος δε του χρόνου ἐγένετο et των 'Mδαμ-κ πόλις μεγάλο καὶ πολυάνθρωπος. στασιά-

ollite. II, 161. cons. II, 159. At ἔνδέξια habet Hesuch. Cons.

iα etc Monet de epico narrationis initio licii eger. P. dio. Ue-prii in sinus Ionius a Diait Ionio distingueIulus et Admaticu in s1-iliari si nificat unde Ἐπιδάμνιοι κaroικοῖντες επὶ ro ν Ἀδριακ ap. 3iod. XII, 30. Dilium mare anguste Sunitum Acrocerauniorum non tiunt proniontorio finiebatur. Sed neque apud Heiodotiani, iecive Hucvdident, neque Xenophontem o me ac legatur

nox in vectis in λιoe Ἀρατοκλείδου de articulo aute Patris uomenion addito v. Popp. Prol. t. I. P. Isb. Ἐπιδαμνίων πόλιςJ IIulti codd. , et in his R. s. pro πόχι e

lidem et μοίρας et δυνὰμεις delendi ui.

라틴어 텍스트