장음표시 사용
161쪽
MB. I. CAP. 63. κατὰ τὰς σπονδάς. οι δε Αακεδαιμόνιοι, προπαρακαλέσαντες των ξυμμάχων καὶ εἰ τίς τι ἄλλο εφο ξδικῆσθαι unis
Ἀθηναίων, ξυλλογον σφῶν αυτῶν ποιῆσαντες τον εἰωθότα λέγειν ἐκέλευον. καὶ ἄλλοι τε παριόντες εγκλῆματα εποιουντ ῶς εκαστοι καὶ Μεγαρῆς, δqλοῖντες μεν καὶ ετερα οὐκ oλθαδιάφορα, μάλιστα δε λιμένων τε εἶργεσθαι των εν τη Ἀθηναίων αρχῆ καὶ τῆς Ἀττικῆς αγορὰς παρὰ τὰς σπονδας. παρελθόντες δε τελευταῖοι Κορίνθιοι καὶ τους ἄλλους εάσαντες πρῶτον παροξύναι τους Αακεδαιμονίους ἐπεῖπον τοιάδε. 68 To πιστὸν Ῥῆς, ἁ Αακεδαιμόνιοι, τῆς καθ' υμῆς αυ-
τούς πολιτείας και νιλίας ἀπιστοτέρους ες τους ἄλλους, Θ
καὶ εἴ τίς τι ἄλλο. F. II. s. g. h. oniittiant illud τε. Recte. Nam, I IO Iaask. animadvertit, in viil muta offensioni sunt verba π ὼlio, Pro quibus sta ibi debet at vel τῶν αλλων i vel εἴ τις ἄλλος, et εἴ etc τις taloe. Diiinibus his correctis hibus stipersedere POA- IIn iis eiecta pallicula τε, qtio facto liaec sententia est: Lacedam lonia vero acteiorat in praeterea adrocatis si qui alia quapiam in re ae ab Atheniens Hus iniuriam accepigae dicerent, legitimo auactgentia concilio faeto, qui rellent, eos dicere iusεerrant λιυένων - εἴ γεσθαι J Schol. φασὶν οτι Περικλῆς, μέλλων λόγον δοῖναι των re γάrων τοῖ artaμαros, o καrσκεύασεν ο Φειδίας, 4θύμει. ἰδὼν οἶν αὐτὰν δ Ἀλκιβιάδος παῖς ων, θρer o ἴ τι ἀθυμεῖ. τοῖ ὁ φῆσαντος οτι διὰ τούτο ἀθυμῶ, ἄπως δώσω λόγον τῶν χρημά rων, ἐκεινος φθάσας εἶπε, μῶλλον σκοπεῖ oπως μῆ δώσεις. ὁ δε υnoi αβῶ- τον λόγον, εἰςόγει ψῆφον εἰς την πόλιν καris meraeέων , 6 ιιών αυτοῖς ἀργεσθαι λιμένων και oroρῶς. και τῶν Mθοναίων θορυβοθένrων αυτὰς ἐκνείγει. Οι δε φασὶν τε διὰ Togeto την ψῆφον εἰς γαγε, διότι οἰ δε--γαρεῖς Ἀσπασίαν την διδάσκαλον Περικλέους πρισαν, πόρνον απιπνἀποκαλέσαντες. Vae nugae , ex alio sunt fluxerant, facile vallib eintelligit. v. Aristoph. Acs. 525. Ran. 1337., unde sua hab eTEeries Chiliad. XI, 955. 961. Conf. Boetah. Siaatsh. d. ath. I. p. 209.68. Corinthii conqueriintur de Ientitudine et farilitate Iciacedaemoniorum, unde quid danini et ipsis et eoriam sociis orsaturi ostendunt; atque Atheniensi una ingeni uni Biobile ac indust luxne adverso ponentes, ad hellum Sine mora movendunx adhorin
τὸ πιστόνJ Νeutrum adiectivum cum articuIo saepissimo sul stantivi vim habet v. Popp. prol. t. I. p. 168. Sensum hi ius peri-
162쪽
LIB. I. CAP. 63. 69.137 τι λέγωμεν, καθίστησι '. καὶ cim αυτου σωφροσύνην μῖν ἐχετε, ἀμαθέα δε πλέονι προς τα ἔξω πράγματα χρῆσθε. πqλλάκις γὰρ προαγορευόντων ἡμῶν ἁ ἐμόλiνεν υπι - ναίων βλάπτεσθαι, ου περὶ ων εδιδάσκομεν εκάστοτρ την μαθησιν ἐποιεῖσθε, ἀλλα των λεγόντων μαλλον υπενοειτε ώς l νεκεντων αὐτοῖς ἰδία διαψόρων λέγουσι ' καἰ δἰ αυτο oδ πρὶν πάσχειν, ἀλλ' επειμ εν τῶ ἐπω εσμέν, τους ξυμμάχους τούς επαρεκαλέσατε εν οἷς προςξκει ημὰς Ουχ hκιστα εἰπεῖν, ὁσαν καὶ μέγιστα εγκλήματα ἴχομεν, υπό μεν 'Aθοναίων υβριζόμενορ, υπὁ δε υμῶν αμελούρενοι. καὶ εἰ μεν αφανεῖς που οντες ἡδίκουν την Ἐλλάδα, διδασκαλίας ἄν ῶς Ουκ εἰδόσι προςίδεμνῶν δὲ τί δεῖ μακρπορεῖν, ων τους μεν δεδουλωμένους ὁρῶrti τοῖς δ' ἐπιβουλεύοντας αυτούς, καὶ Ουχ seisin τοῖς ἡμετέροις
ξυμμάχοις καὶ εκ πολλοὐ προπαρεσκευασμένους, ει ποτε προ
λεμῆσονται. οὐ γὰρ ἄν Κέρκυράν τε υπολα ὁντες μα ημῶν
ειχον καὶ IIoτίδαιαν επολιόρκουν, ων To μεν ἐπικαιρότατον
χωρίον προς - επὶ Θράκης ἀποχρῆσθαι, ἡ δε ναυτικὸν ἄν μέγιστον παρέσχε Πελοποννησίοις. καἰ τῶνδε υμεῖς αἴτιοι τό 69
163쪽
I.l B. I. c a P. 69. τε πρῶτον ἐάσαντες αυτοῖς τὸν πόλιν μετὰ τὰ Μηδικὰ κρα τῖναι καὶ ἴστερον τὰ μακθὰ στῆσαι τεθο, ἐς τόδε τε ἀεὶ ἀποστεροὐντες ου μόνον τους υπ ἐκείνων δεδουλωμένους ἐλευθερίας, ἀλλα καὶ τοῖς ημετέρους ἐμ ξυμμάχους. ου γὰρ ὁ δοι - λωσάμενος. ἀλλ' ὁ δυναμενος μἐν παυσαι, περιορῶν δέ, ὼλο- στερον αυτὰ δρῶ, ειπερ καὶ την ἀξίωσιν τος αρετῆς ῶς ἐλευθερῶν την Ἐλλάδα φέρεται. μολις δε νον τε ξυνηλθoiιεν καὶ Ουδἐ νύν ἐπὶ φανεροῖς. χρῆν γὰρ οὐκ εἰ ἀδικούμεθα ετι σκοπεῖν, ἄλλα καθ' ὁτι ἀμυνουμεθα. οἱ γὰρ ὁρῶντες βεβουλευμένοι προς οὐ διεγνωκότας ηδ' καὶ ου μέλλοντες επέρχονται. καὶ ἐπιστάμεθα tal ὁδω οἱ Ἀθηναῖοι καὶ ἔτι κατ ολίγον χωροῖσιν επὶ τους πέλας. καὶ λανοάνειν μἐν οἰόμενοι διὰ τὼ αναίσθητον Ῥῶν ησσον θαρροῖσι ' γνονrες δε εἰδότας περαμ
ρῶν ἰσχυρῶς ἐγκείσονται. ησυχάζετε γὰρ μόνοι Ἐλλῆνων, ia
ακεδαιμόνιοι, ου τν δυναμει τινὰ αλλὰ τη μελλῆσει ἀμυνο - μενοι, καὶ μόνοι Ουκ ἀρχομένον την αυξοσιν των ἐχθρῶν, διπλασιουμέννη δἐ καταλύοντες. καίτοι ελέγεσθε ασφαλεῖς εἶναι
ων ἄρα ὁ λόγος τού εργου ἐκράτει. τόν τε γὰρ Nῆδον αυτοι
164쪽
ἴσμεν ἐκ περάτων γης πρότερον επι τον Πελοπόννοσον εχ-oόντα v τα παρ υμῶν ὰξίως προαπαντῆσαι, καὶ νὼν τους Ἀθηναίους οὐχ ἐκὰς Aςπερ εκεῖνον, αλλ' εγγυς Oντας πε9ι ρῶτε, καὶ αντι τού επελθεῖν αυτοὶ ἀμύνεσθαι βούλεσθε μἀλ- λον ἐπιόντας, καὶ ες τύχας προς πολλει δυναrωτέρους αγωνιζόμενοι καταστῆναι, ἐπιστάμενοι καὶ τον βάρβαρον αυτὸν περιαυτῶ τὰ πλείω σφαλέντα , καὶ προς αυτους τους Αθοναιους
ημῶν τιμωρία περιγεγενημένους' επεὶ ἀ γε ὐμέτεραι ελπίδες No τινάς που καὶ ἀπαρασκεύους διὰ τὁ πιστεῖσαι ἔφθειραν.
καὶ μηδεὶς υμῶν εα εχ α τὸ πλέον η αιτία νομίση τάδε λέγεσθαι. αἰτια μεν γὰρ φίλων ἀνδρῶν εστὶν αμαρτανόντων κατογορία δε εχορῶν ἀδικοσάντων. καὶ ἄμα ε ἴπερ τινες καὶ 70
et Pollux IV, 20. VIII, 6. Ea leni duo verba iungit. Si μέμφιν,
Bulier. ait, an ii is tri Luisset, obiurgatioMλιι, eapostulatione ι, ferrem 1acili . Νuue ἄκριβολογῆοαι vitietur more suo, Pio 1, 7 l. ἄδικεωθαι et βίαζεσθαι distinguit: cuni alibi βίαν pro ἀδικία Ponat, iit I, 45. extr. 68. Et sane iii iuriae notio in utri,que eSt, nisi quouβιάζεοθαι superiori viribus tribuitur, ἀδικεῖν auteni Pari. - Sed propter id ipsum recte istas voces clistinxit. Addit Baiiemis Vil, 77. μοδε καταμέμφωο ι υμῶς ἄγαν αὐτοῖς μήτε ταῖς ζυμφοραῖς μὴ ετ se παρὰ την οξίαν νυν κακοπαθίαις , tibi verba παρὰ πην λίαν ali titi id discriniinia pilicere videntit r.
165쪽
LIB. I. CAP. 7..έλλοι αξιω νομίζομεν εἶναι τοῖς πέλας ψόγον ἐπlνεγκεῖν, αλ-
λως τε και μεγάλων των διαφερόντων καθεοτώτων περὶ ων Οὐκ αἶ-άνεσθαι ημῖν γε δοκεῖrε, ουδ ' ἐκλογίσασθαι πώποπε προς ο ῖους ἡμῖν Ἀθηναίους ἄντας καὶ ὁσον vuῶν και Aa πανδιαφέροντας ὁ αγὼν εοσται. ob μέν γε νεωτεροποιοὶ και ἐπε- νοησαι οξεῖς και ἐπιτελέσαι ἐψrco δ αν γνῶσιν ' υμεῖς δε ταυπάρχοντά τε σώζειν και επιγνῶναι μηδεν και εbm ουδε παναγκαῖα ἐξικέσθαι. αἶθις δε οι μεν και παρὰ δύναμιν τολμ ται και παρὰ γνώμην κινδυνευται και ἔπι τοῖς δεινοῖς εὐέλπι
δες τὸ δ. υμέτερον τῆς τε δυναμεως ἐνδεῆ πρῆξαι, τῆς τε γνώμος μψε τοῖς βεβαίοις πιστεὐσαι, τῶν τε δεινῶν μοδέποτε ρῖεσθαι ἁπολυθῆσεσθαι. και μ'ν και ἄοκνοι προς ροῶς μελ-
supra virea si daemn esse ad conandum: Laeedaemonitim cunctaeo
166쪽
μεν τη απουσία αν τι κτασθαι, υμεῖς ει τω επελθεῖν καὶ ταἐτοῖμα αν βλάψαι. κρατουντες τε των εχθρῶν επὶ πλεῖστονεξέρχονται, καὶ νικώμενοι εα ἐλαχιστον ἀναπίπτουσιν. ε ra
ti τοῖς μἐν σωμασιν ἀλλοτριωτάτοις υπἐρ τῆς πόλεως χρωται, τη γνώμη δὲ omαιοτάzy ες τὸ πράσσειν τι -ἐρ αυτῆς.
suani nien brorum orationis aequalitatem hie M III, 82. τό α μὲν γαρ - ἐπειαν αργόν notat 1 i Onys. p. 808. Ρaulo infErat in is τοῖς δεινοῖς scripsi pro ἐν τοῖς δεινοῖς ex A. B. F. H. Κ. Ν. d. g. h. i. Kraeger. ad Dionys. p. 236. conseri Eurip. IPHE. T. 456. εὐτρεπί- ra. α κρῆ 'πὶ et ou redieουσι καὶ νομίζer αι. V. Μauli. Gr. f. 586. Denique de verbis io δυέδερον haec adnotavit Dion s. p. 804. το
ed ne hoc qui Ihn idionia Thucydidis esse, ni olivit ibi Erileger. v. Matth. Gr. g. 269. et inlitatus est ipse repreliensor A. R. VIII.
167쪽
καὶ δ μἐν ἄν ἐπινοησαντες μο ἐξέλθωσιν, οἰκεῖα στερεσθαι
μέλλοντα τυχεῖν πράξαντες. ἐν δ' ἄρα καί του πείρα nφα - πιν, ἀντελπίσαντες ἄλλα επὶ ρωσαν τὸν χρεὶν. μόνοι γὰρ ἐχουσί τε Ῥοίως καὶ ελπίζουσιν ἄ ἄν ἐπινοῆσωσι, διὰ το τω
καὶ ἀπολαυουσιν ελάχιστα των υπαρχόντων διὰ το ἰεὶ κτλ
Ἀθῆν' ἄσβεστον γέλω ωρσε. Gesaner erIlliri, der Sehes er Mehenialis sive genis creditoris, suae disena die erEaneier. Recte haec
interpretati is esset II ei mi ars., ao dura er Mine 'mehen vitat M' Ont, ala Murem με fronde, Si itetm Itienti iiii iii uiue radendo cupere Possent. Ne Iu eius iri terpretatio citi Mirat in procos , qui noli SPOnte sed ab Illiterva ni rore acti rideroni. Reete sic ilicas non tror oco: thren Mib schonen aie go venis ais War' eia frem mi lenique est sensus locomam Gregorii ΝRZ. et L.uciunt, quiis unos eunt nosti O recte contuleras. Νήirn laoc sibi volitii liistoricus , cor Pori nis quasi alienis lisos . ilhenienses iii pugi a , mala Plignando corporii caeduntur. Non uni ni Miveit pruiit interiari tes, ita loris Hontera Horatiaque subesse alliptici debere ad spnsum id PIn, mi an quan Ruer dicit, procos ita risisse, ut corrae interitium praesagirent; alter, debitore ii ita, iit Vuli is risti in non pri deret i. e. er Mehte heim ich, inr Hereten, vor Schaden reude, non enina inrisus nive caeli in nos Elnisi s esse dieitur. Sintile Homerico I Deo
est illud Tua ulli eleg . III, 6. 35. nee bene mendaci risus componitur ore. Subost aliten his locilii Onilaus: ἀλλοιρίοις γνω θυο ις γελον et alienia nratia ridere lite selisiis: ao laehen, duas das Graiche daa Lachen nicti erhennen iussi, sive, ut valerii Flacci verbis litur: videre rustu, qui a risu alienus est, i. e. mit einem Gesichte Iachien, dein das Lachen frenid lat. Nam in vectis Flacci veri,in alieno vultu sic intelligo: vultu a gauilias alieno. Iani apparet, quo-Inni O et qui dolo I ni praesagiens ridet, et qui risun Occultans ridet, malia alienis ridere dici possit. Gessnera rixtio ini probat iussi na, Maan loqui lena nialia alienis ridere non ita dici potest, utili citrur mit fremdem Gelde zahlen. Nam citius dispendio solvas
debita, eius pecunia solvis sive praesentaria et num et uta, ni Q. danino eius parala; n alas certe niuiuo II On Atini ἔis. Qui autent
interpr tatu psi urit verterrtem, gleioriam frem ut Gesichte Ia-ehen , ΡasAOvius lex. Gr. s. v. ἀλλότριος, is verba Hontera tanturriante oculos habuit, veritin et ad omnes locos pertinenteni mi mu-Iae sensum non tetigit; neque eius interpretatio nil hiberi potest Horatii loco, apti l quem non distorsisse os debitor cogitandus est, Sed potius I i una Occ altasse. - Μυx ἐξέλθωσιν pro 3 ulgato ἐπεξέλθωσιν cuni Helchero dedi ex A. B. F. g. h. coss. III, 108. τἄπολυ του ἔργου ἐξοχίλον.
ηγοῖνται - πράξαντGJ Sunt, qui partie. πράξαντες pro infinitivo positum putent, quia participiunt sequitur post Verba dic n-m, persuaderriti, decernendi loco infinitivi. V. Μat h. Gr. p. 796.
τὰ μέλioν α τυχεῖν non dici potest Pro eo, quod dici debebat r
168쪽
ὀρθῶς ἄν εἴποι. ταυτος μέντοι τοιαύτος ἀντικαθεστ κυίας πό- Iλεως. ω Αακεδαιμόνιοι, διαμέλλετε ' καὶ o σθε τὴν ησυχίαν
οὐ του rοις των ἀνθρώπων ἐπὶ πλεῖστον ἀρκεῖν si αν τῆ μεν παρασκευῆ δίκαια πράσσωσι, τῆ γνωμν δε, ῆν ἀδικωνται, ἐῆλοι ωσι μὴ επιτρέψοντες ἀλλ' επι τω μὴ λυπεῖν τε ἄλλους καὶ αυτοὶ αμυνόμενοι μῆ βλάπτεσθαι το ἴσον νέμετε. μόλις δ'
Di θα ποος ἐκεῖνα , ων μιχλουσι τυχεῖν. Nihil igitur restat, nisi iit periphi';isin statuanius inesse in erius τυχεῖν πράξαντες i. e. forteae gessisse, et τυχεῖν pendere ex παυνται. Totus igitur lociis hoc dicit: si pero quae laboribus consecuti perse rint, perexigua re forte Drtuna peregisse iudieant, si eum illis conferantur, Ptae psa ea se consecuturos sperant. Addo forte fortuna, qua inest visi i τυχεῖν et cuni niente Atheniensi In convenit, Pii paritim M liticlaboris se ini pendisse putent , Pliis sorte lari in i Pi Osppre gossis--so. In ε an lenx sententiam Breuovius : Ihre Leiber hehandem sie
aut πείρα του σφαλ. , lit II, 43. Et Paulo insemus ομοίως καὶ ex iis deni, pro καὶ oμοίως, et iam R is . an in adv. P. II. monuerat.
ορτήν J Hiic spectat Origenes contr. Celsunt VIII. p. 404
ΜΝSis flagitare, M asse adnotavit. ' Pse ulti In alium diem, Thile. dic'u, festum l. e. iucundum habent, nisi eum, qui in exercendia inimia praetereat. Attingit Iaaconuni ησυχίαν απράγμονα diebiis sematis. ut Observat Al resch. auci. diluc. p. 231, et diluc. p. 66. Cons. Pericla. . rhiuc. II, 36. Dio Cass. XXXVIII, 37. μῆre ευδαιμονίαν ὀχλο τι ξ τὰ τα δέοντα πράττειν νομίζονrες, με te δυςrυγίαν άaio et ah το μετὰ α πραξίας ησυχάζειν. Marius ap. Sallustiunt: Sudorem,pulnerem et alia talia relinquant nobis, quibus illa epulia iumιndiora sunt. - Μox ad ιῶν supple ἔροιν ησυχίαν. v. ΡOpp. prol. t. I. p. 182. ' 71. καὶ οἴεσθε - νεμε i a J Scribere debebat isti ou ἄν - νέμω-m, Pro quo dixit ν ere, tanquani in praeced litibus negatione cuin οἴεσθε iuncta dixisset καὶ συκ otio, τὸν ηουχίαν τουτοις
169쪽
ILIB. I. CAP. II. ἔν πόλει ὁμοία παροικουντες ἐτυγχάνετε τούτου ' νυν δ' οπερ καὶ aρτι εδολώσαμεν αρχαιότροπα υμῶν τα επι δεύματα πρός αυτούς ἐστιν. ανάγκη δἐ Aςπερ τεχνος αεὶ τα επιγιγνόμενα κρατεῖν' καὶ ἡ συναγυσν μεν πόλει τὰ ακίνητα νόμιμα
αριστα, πρὁς πολλὰ δε ἀναγκαζομένοις ἰέναι πολλῆς καὶ τῆς
ἐπιτεχνήσεως 'εῖ. διόπερ και τὰ των Ἀθηναίων από τῆς πο
λυπειρίας επὶ πλέον υμῶν κεκαίνωται. μέχρι μεν Ουν τοὐδεώρίσθω υμῶν ἡ βραδυτὴς ' νυν δὴ τοῖς τε ἄλλοις καὶ Ποτιδαιάrαις, ἄπιερ υπεδέξασθε, βοηθησατε κατὰ τάχος ες λόντες ες τον Ἀττικῆν, Vm μ' ἄνδρας τε φίλους καὶ ξυγγενεῖς τοῖς ἐχθίστοις πρόησθε, καὶ ημῶς τούς ἄλλους ἀθυμία πρὁς ἐτέραν τινὰ ξυμμαχίαν τρέψοτε. δρῶμεν δ' ἄν ἄδικον οὐδενcapiatis, in eoNge agendi modo iustitiam ponitis. Participiunt i Ei-
μυοι τοὐδε ωρίσθω I Aristid. d. dici. civ. c. 2. - Verter ham enus progressa sneni iam habeat tarditas vestra. Vorquini iao octia Pra gnanti sensu PO alti In . Simillimus locus est V, 1. αἱ δω Qυσιοι σπονδαὶ διελέλυντο μέχρι Πυθίων se. continuatae. Hura huius usus e enipla congessit Popp. prol. t. I. p. 292. τοῖς τε ἄχλοις καὶ Ποτιδαιάταις J Aietieulum Tola ante mτ. insemini F. II. N. Posteriori vocabulo articuluni non alidi, etsi in praecedente adsueTit, saepissin Q antinuit verti, ut I, 36. τῆς Taycto Uraiως καὶ Σικελίας. I, 44. , ut i eadeni rha. I, 57. τοῖς - Σαλκιδεῖσε καὶ Βοττιαίοις. I, IV. την βεβαίωσιν καὶ ne a M. 141. multomini eo Id. auctoritate in vectis v τε μεγίστη καὶ ο ἐλαχίστη posterior articulus eliciendus est. Cons. IV, 3. 5. uare saepe fa-etuni est, ut aut priore quoqtie Ioeo articuliis oniitteretiti', ut I, 46. τοῖς 'Aθηναίοις καὶ ILHοποννησίοις, tibi in F. H. g. deest τοῖς, aut posteriore adderetur, ut h. l. videtur factun . Cons. I, M., ibi in verbis : τους Πελοποννησίους καὶ astυγε τονας alii Co 1 l. arti-Qui uni τους ante mi. abiiciunt, alii ante ἀστυγ. aditurit. III, m ωπὸ τῶν Πελοποννοσίων καὶ των Βοιωτῶν, ubi plura hi Codd. posteriorem articulunt Onitui iubent. Etiam init. nui. c. uileni Codd. F. H. Ν. Ladde iani A. s. g. h.J articulitin τους ante αλλους On i, tunt, ulli non sequor EOA. Νan c. 70. extr. sine ulla varietato Iegitur et ἐπὶ τῶ μῆιε - μετε τους ἄλλους - ἐῶν. Haack.
170쪽
τε προς θεῶν των ὁρκίων Ουτε προς δνθοώπων των αἰσθανομένων. λυουσι γὰρ σπονδὰς On οἱ δι εργίαν αλλοις
μένων ει υμῶν προθύμων εἶναι μενοῖμεν ' ου τε γαρ oσια ἄν ποιοῖμεν μεταβαλλόμενοι Ουτε ξυνηθεστερους αν αλλους εἴροι-
μεν. προς τάδε βουλεύεσθε εἶ καὶ την Πελοπόννοσον πειρῆσθεμο ελάσσω εζπεχθαι η οἱ πατέρες υμῖν παρέδοσαν. Toιαλα μἐν οἱ Κορίνθιοι εἶπον. των di Αθηναίων 72
tia siver ne faciatis, ut nos desperantes eo vertamur. I, 112. βχό-
quia nostri tune ad pos transfugiunt: hoAtiunx enini non oranta ἰr ομολίαι , sed eas ad initte iant, Pausan que stabant eu ruri partivitem. III, 59. ἐnικαλούμεθα τοῖς κεκμοκότας μ' γενέσθαι υπὸ Θωἄμοις rogamus, ne simus sub II ebanis i. ne vos sinatis nos esseniih iis, ut explicat Hau r. - IOT ad προς θεων Viger. p. I. ihi a. Herni. p. 863. Πελοπόννησον ιξηγεῖσθαι I I lonVs. p. 803. πρόσωna δὲ παρ' ἄμ
δοσαν. To γὰρ ιξηγεῖσθαι νυν τέθεικεν ἐπὶ τοὐ πρόαγειν ἔξω τοὐΠελοπόννησον, πνουμένους αυτῆς. Gυτο δε τῆ mea μὲν ἄδύνατον ην συμβῆναι, τῆ δὲ 30s και τοῖς πράγμασι τοῖς περι αυrῆν ὐπύσουσι δυνατόν καὶ βουλεται τοPro δηλουν. thi Κrii eger. , mii ipsa verba, ait, uti verteIit, ita haec, opinor, intellisset: . ueere Peloponneamn in eaeternas terras. Sed quI miae d inceps legulitur considerariti, idebit, rhetoreiii interpretari' VOltiisse: Peloponnesum augere. Puto equidein, Iioc sibi velle Dionysium: sens Ini verboriani Thu- Qv ii iii is noli hune esse: educere Peloponnesum n eateras regiones, quia id terrae iiiii leni fieri non liceat, sest Peloponneso ita prae . esse, ut maior eius glomta exeat. Ita lue in ἐξογεῖσθαι simul vini edueendi et dueendi quatenus ii Dc Vectuim id ei simniscat, quod praeesse stulti it inesse. Ceteriani praeter solutini ιξογεῖσθαι lii caecusativum ait itincti in liabet, et se In I Praeterea ap. hii ne scriptore Iii. Abresch. lilii c. p. 642. adnotavit, Pl Ocopi lint apud Sili- d.in v. Ἱωάννης - Τ ύραν. et Theoph. Chronogr. p. I 39. deni paeΜeni non erit ap. Phot. Bibl. p. 713. eadem iiii ius vertit strati tura usos esse. II eilni. Hiernach nehmet evre migchlieas ingen ala per- non rege Leute und suchi es as tu rnachen, di a der Peloponnestin ter eurer Regierum nichi in gehleel Iere Gnatiant e gerathe, alathr denselben non euren I Orflahren he1 Omnen.