장음표시 사용
291쪽
, 266 LIB. it. CAP. 39. ρισάμεθα, ἀγῶσι μέν γε καὶ θυσίαις διετοπίοις νομίζοντες, ἰδίαις di κατασκευαῖς εὐπρεπέσιν, ἄν καθ' ημέραν η τέρψις τὁ λυπηρον εκπλῆσσει. επειςέρχεται δε δια μέγεθος τῆς πὀiμως ἐκ πάσει γης τα πάντα, και ξυμβαίνει 'μῖν μήεν οἰκειοτ α τῆ απολῶσει τα αὐτοὐ αγαθὰ γιγνομενα καρπού- 39σθαι η καὶ τα των αλλων ανθρώπων. διαφέρομεν δε καὶ ταῖς των πολεμικῶν μελέταις των εrαντίων τοῖςM. τῆν τε γαρπολιν κοινῆν παρέχομεν καὶ Ουκ εστιν ἔτε ξενηλασωις ὰπείγ
γομέν τινα ξ μαθῆματος ἡ θεάματος, ὁ μἡ κρυφθεν αν τις
των πολεμίων ἰων ἄφεληθείη, πιστεύοντες ου ταῖς παρασκευαῖς τό πλέον καὶ απάταις ἡ τῶ αφ ημῶν αυτῶν G τὰ εργα εὐ ψύχω ' καὶ εν ταῖς παιδείαις οἱ μεν επιπόνω aσκμοει ευθῖς νέοι ὁντες τὸ ανδρεῖον μετέρχονται, ημεῖς δε ἀνειμένως διαιτώμενοι Ουδεν ησσον επι τους ἰσοπαλεῖς κινδανους χωροῖμεν. τεκμ ριον δέ' ουτε γαρ Αακεδαιμόνιοι καθ' εκαστους, μετα πάντων δ' ἐς τὴν γῆν ημῶν στρατεύουσι,
pertinet ad ἰδών, latetque sententia conditionalis in lioe particibPio, clii Od ita resolvendum : o εἴ rις ἴδοι, ώφελοθεχ ἄν. FcI hasia ap γῶν ident sonant quod τευ ἡμετέρω.
εῖς δε - χωροῖμενJ IIaee in umIm Riruin convertit Cic. pr. muraen. t. 35. Neque tantem Lacedae/ιronia, auctores istiua vitas atque orationia, νιi Netotidianis epulis 1n robore aera avnt, negue vero Cretea, quortem nemo gustavit unquam embana, melius quam Romani homines, φιi tempora voluptatia laborispre dispertiunt, re ullisag guas retinuerent. I e voce ἀνειμένως v. Wyttetib. IIit I. it. Vol. III. Ρ. I. p. 68. Colis. Plui. V. Sertor. c. I 3. προς α ειμενην ξδη κaι τρυφεραν δίαιταν eae πολλῶν αμνων κἄὶ μεγάλων ἐνδεδωκώς. Cleariis. li. Iov. 29. Br. ὸς ωνεσιν καὶ σώματος ἡδέα εργα.Itello d. p. I 50, 36. Boura. το ἄνειμένον τε καὶ ηδονὴ πάση συγκρ ροτον. Eur. Alidi Oin. 727. alio sensu: ἀνεγένον τι χρῆμα πρεσβευτῶν γένος. .
Οὐ- - καθ' εσυ τούς J Si quo alio loco nuius scriptoris, Ilac
292쪽
LIB. Il. CAI . 39. 267 τῆν τε των πέλας αυτοὶ Pπελθόντες - χαλεπῶς ἐν τῆ ἀλλ
τρία τους περὶ των οἰκείων ἀμυνομένους μαχόμενοι τα πλείω κρατοὐμεν. ἀθρόα τε τη δυνάμει ν ῶν ουδείς πω πολέμιος
ἔνε Iiχε διὰ την οὐ ναυτικοῖ τε αμα επιμέλειαν και την
ρίω τινι προ 4ωσι, κρατήσαντές τέ τινας ημῶν πάντας
αυχούσιν απεῶσθαι, καὶ νικνθέντες υφ απάντων ησσῆσθαι.
καίτοι εἰ ραθυμία μῆλλον η πόνων μελον και μο μετὰ νόμωντο πλεῖον ο τροπων ἄνδρείας εθέλοιμεν κινδυνεύει U. περιγίγνεται πῖν τοῖς τε μέλλουσιν ἀλγεινοῖς μη προκάμνειν, καιες αυτὰ ἐλθούσι μη ατολμοτερους τῶν αεὶ μοχθούντων
Uαίνεσθαι. και εν τε τουτοις τον πόλιν αξίαν εἶναι θαυμάζω
coniectura in ordinem recipienda videtur, UIam docta n anu orae exempli F lorentini, mi Od Viinariae est, adscripsit: καθ' ἔαυτούς pro καθ' ἐκά--e. Id auod prinius Popp. Obs. p. I94. demonstravit. Sensit ni vulgatae nunc voluiit esse: Laeedaemonii non per arae l. e. soli, sed mim Ontnibara auaillia agrem nostri In inradunt. Sed καθ' δκάστους non significat soli, secl singuli. Ita gens o pluminis Populis coinposita, vellit Graecorunt, potest dicior ear είεσθαι καθ' ἐκόσιους, cuni qirine illo natio per se expediti neni 1 acit. Sed unus populus 1,ace laenionii. Ri Oninino recte καθ' ἐκάστους dicitur' στρατειδεν, id certe non valet, sol uni expeditionem facere. Quas tanten notio Ilic revitri videtur, cuni Atti enienses I,aceda moniis oppositi stati in praedicentur αυτoe soli Peloponnesum invasisse; ac si quis dicat, L. acedaen Onios par temPotior u pro toto, Peloponnesiis, non inatos esse, nΘ id militem potest prii iura: nam Allieniens ps lite eum solis L.acedaemoniis con Paralatur, non cum universis Peloponnosiis. Deinde iit id sunt i PDsset, non tam μετα πάντων, via n ξύμπαντες serit endunt erat, CUI iacedaenionii ipsi essent ii, ciui onines in bellum prolicisci perlii ire rentiir. Ubi en ini καθ' /καστους dicitur, Vel de genist, cuilis singuli populi, vel de populo, cuius singuli cives agunt aliquid, usurpatui'; tibique lal initae καθ' ἐκάστους opponitur an αντες, ξύμπαντες, quilius vocitHis conlplexus Gniniunt in linunt clarius, qtaant sint plice πάντες significatur, quod proprie ad ἔκαστος rose tur , it σπαντες iit Iuct ξύμπανet ες ad καθ' ἐκάστους. . t in autem haec ipsa foranula oniniunt codicuna script tara sit, καθ' ἐαυτούς vero tantuni in I Hirg. unius vel cliuir in veti. edd. notat Iu , no-Iui illorum auctoritate spreta quid Diani novare. IIa a Ic. et a Ite eum Neophyt. Ducas viarm n, Hlo dictam ingressi Aακεδαιμόνιοεlatiore sensit accipiunt pro LDion οννῆσιοι, negant die hos Per se Cuivium nil minx videri posse, cum Ἀθηναῖοι ii uotiue pro ipsis et ipsorum sociis simul Ponuntur, et vero ipsuIn Iaaeeilaen D illam n nonien ita usurpetur supr. c. 12. πρεσβείαν μῆ neoςδέχεσθα ι Aaκ- δαιμονίων ἐξεστρατευμένων, ubi Peloponnesii Oinnes intelliguutur. His tamen disticinates ni odo men Oratae non Pen OFentur. καIros εἰ - φαίνεσθαι J Dion s. p. 80 I. Inonis ieId. gloss. ad Aesch. Agam. 244. et strii, is in codd. Iecipiendi In Ptitat oro oτέροις. Sed Graeci accusativiani ponulit etiam ubi dutivus pri ecEs-
293쪽
LIB. II. CAP. 40. 40 σθαι καὶ ἔτι ἐν 'ἄλλοις. φιλοκαλουμεν γὰρ μετ ευτελεὶς και qιλοσοφούμεν υ μαλακίας ' πλούτω τε ἐζργου μὰλλον
περιγίγνεras non n era Periplirasis est, Aed hoc verbo ex prini itur, Atheilienses habere, quo latice laena Onios si perent. Hic ergo timitiis loci sensus r Urid doeli, werin unis in seitatem Ninne inefir ala
P. 265. Lang., cliti Mis egre Ni noster locus illustratur. Atque iticlein Horat. Carm. II, 15. de priscae aetatis Ronianis ririnalua illis cenam erat brevis, commune magnum: nulla d re pedis vretata privatis opaeam porticita excipiebat arcton: nec Drtuitum spernere eerpitem Iegea sinebant , oppida publie oauni tu iubentes et deor In templa novo decorare saxo. Qillie se quiantur vecta πλούτω - γοώμεθα, varict accipiuntur. Sunt qui πλούτω ἔργου iungant, conseipntes vertrix Plati, iis Eulyplar. c. 13.sοφίας πλοῖτον, Cui Euseb. Plae P. EV. IO. p. 471. opponat πενίαν et amoeων σοφίας , et πλοῖzον εὐπρεπείας RP. Aristaenet. EP. I, l. p. 4. ot Pauliani EP. iid Rom. II, 4. πλοῖτον τῆς χρηστότητος. Sed nexus Orationis dei, lariit, haec aliter explica uia atque iungeri laosse. tu ippe inde a vecto nλούτω novani I Iatorieni or litur: nos, dicit, nec sapientem divitiarii ni ustini sperninius, nec Pauperta- tenI non conin pratunx confiteri erubescinius. Recte igitur schol. vo ἐξῆς, τῶ ntiorω χώμεθα ἐν τω καιον; του ἔργου, και οὐ κόμπιολόγου i. e. non iactantus et I ten tutu ito itiari In, ut Lacedaenioni ,
quorum tanten nonnulli vel iani conflaverant sibi, vel postliac Constaverunt avaritiae infamiavi, ut Gγlippus et alii.
294쪽
καιρω η λογου κόμπω χρώμεθα, καὶ eo πένεσθαι ori , λογεῖν τινι αισχρόν, αλλὰ μη διανεύγειν εοργω αἴσχιον. Iνι τε τοῖς αυτοῖς οἰκείων ἄμα καὶ ποιτικῶν επιμέλεια, και ἐτέροις προς εργα τετραμμένοις τα πολιτικὰ μ' ἐνδεῶς γνῶναι ' μόνοι γὰρ τόν τε μηδεν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ' 'ρεῖον νοuίζομεν, και αυτοὶ ητοι κρίνομίν γε ο ἐνθυμούμεθα ορθῶς τα πραγματα, ου τους λογους τοῖς εργοιά
βλάβον η υμενοι, ἀλλα μη προδιδαχθηναι μῶλλον λόγω πρατερον η επι ἁ λῖ εργω ἐλθεῖν. διαφεροντως γαρ δη καὶ τόδε
uouεν ῆτε τολμῶν τε οἱ αὐτοὶ μαλιστα και περὶ ων ἐπιχει-
ροσομεν εκλογίζεσθαι ' o τοῖς ἄλλοις ἄμαθία μεν οράσος, λογισμὸς δἐ ὁκνον φερει. κράτιστοι δ' ἄν τον φυχην δικαίως
295쪽
OB. 11. CAP. 40. κριθεῖεν οὶ τά τε δεινὰ καὶ ηδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καιδιὰ ταύτα μ' ἀποτρεπόμενοι ἐκ των κινδύνων. και τὰ ες ἀρετὴν αντιώμεθα τοῖς πολλοῖς ' ου γὰρ πάσχοντες ευ αλλὰ
ζεσθαι τοῖς ἄλλοις ὀκνον φέρει, sed explicanili calixa contrari uni in riri, H, inseritu, ἀμαθω μεν θράσος, et deinde quo Oratio conci nim esset, λογισμός it titit. Conferri possunt nominativi a oluti ad
et III, 55. lin. Mihi quidem I opponis explicatio non Priinatur.
Dieani de hac striactura ad III, 12. o et a - παρεῖχε.
Propter neutrum se clicit pericula naffere. Haec cohaerent cunimi, Io dictis c. 39. nia. Aliter sentit L.Θliner. act. phil. Ionae. t. III. p. 33. dicens ἡδέα victoriae esse bona, δεινὰ victisum subiector inque mala, quae hunt ab I Oe loco prorsus alienix. Stipria dixerat orator, se nec laboris tapilio Otiunx cluaerere, nec voluispiatis, retinendaeque Pacis causa perieula fugere; se igitur inter Opesinos nunierat, ut qui et saeva laetii et suavia pacis noverint,
neqtie sis se periculis submandis dPterreri sinant. At Lacedaemonios dixerat, tΠlεinti ini Perpetuo bellum n editantes et tetri eo an inio a voluptatis mIctu libitorrentes, nil iis sit I RIniis praestare. . Quam sententi una explico ipsis verbis scriptoris I, 120. ἀνδρων γαρ σωφρόνων μέν ἐor ιν, εἰ μο αδικοῖντο, hoυχάζειν, ἄγαθῶν δὲ ἀδικουμένους ἐκ μὲν εἰeῆνος πολεμεῖν, eυ δε παεασχὸν ἐκ πολέμου πάχιν ξυμβῆναι, καὶ ρ ire τῆ κατα πόλεμον ευτυχία ἐπαίρεσθαι μῆτετου ἡσυχί ρ τῆς εἰρῆνος οδόμενον αδικεῖσθαι. 3 et a ris διὰ την ηδoνὸν ὀκνῶν et ιστ' ἄν ἀφαιρεθεχ τῆς φαστών ς τὸ τερπνὸν de οπ' οκνεῖ, εἰ ἡσυχάζοι, o τε ἐν πολέμω eur υχία πλεονάζων οὐκ ἐντεγύμηται θράσει ἀnίστω ἐπαιρόμενος. ἡναντιώμεθαJ Consuetii linis notionem in hoc tempore perfecto inesso dicunt, quare Helina. interpretatus est: von der Diensifer- righeit haberi tetr auch Ranet ansere Begrris , ala die meiaten da-von Irmen. Si ii aliter Me Olini Iectun sitisse, suspiceris ex glossa Hesychii et Phavorini: εν et ησεν, ἀπῆν rhσεν, ἱκέτευσα Θουκυδίδvς δὲ τὸ , ξντιώμεθα ἐπὶ τῶ ἐναντι eθα. Unde Reifigio coni. iii Aristoph. I. p. 114. scripsisse videtur αν ἡντιώμεθα , dicitqtie Thucydidem alibi scribero ἡνανzιοίμην, ἡναντιοῖτο nec Putat UR DI tu εναντιώμεθα sine ni eiulo legi. portasse scripsit Thucydides: καὶ τὰ ἀρετὸν ἀντιώμεγα. - I s Ron anis Sullust. Cat. 6. ni seandis quam aeeipiundia benescita amicitisa parabant.
296쪽
27 Iδρῶντες κτώμψα τούς φίλους. βεβαιότερος δε ὁ δράσας την
τοφείλων - λύτερος, εἰως ουκ ἐς χάριν, ἀλλ ἐς ὀφείλημα
την αρετην ἀποδωσων. και μόνοι οὐ του ξυμφέροντος μαλλον
λογισμῶ η τῆς ελευθερίας m πιστῶ αδεῶς τινα ἀφελο εν. ξυνελών τε λέγω τῆν τε πῆσαν πόλιν τῆς Ἐλλάδος παίδευσιν εἶναι M
citia is, Pra bene erum eonfert, ut is, in quem benesolantia duce contunt, benefert memor lit; qui autem gratiam referre debet hebetior est, gula scit, se non beneschran collocaturun , sed rem deisinam persoluturum. Pra fero Pri Orent rationem, cui et collocatio vernor ina sensus iuου facilitas savere videtur, et sensu: memoria tenere longe aptior media forma σώζεσθαι est; ne dicam hune magis poetaru In usu na Psse. Ivali si ei l. silv. erit. IV. p. 120 ita exponit: frnuore nitisur fgndamento, magis securua est benevolentiae qua etc. Nic veris non poterat a ςτe aequi, aeti futuro σώσειν otius' erat, et Ipsa sententia repugnat alterius nien bra ὁ δ δνro ε χωνώμβλιτερος ete. Nunt qui securior sis benevolentiae ab eo. sui in amicat a servatula hebetior sit
297쪽
ILIB. Il. CAP. 4 l. 'καὶ κασ εκαστον δοκεῖν αν μοι τον αυτον ανδρα ΟΦημῶν επὶ πλεῖστ' ἀν εῖδ' καὶ μετὰ χαρίτων μάλιστ αν ευ- τραπέλως το σῶμα αυταρκες παρέχεσθαι. καὶ ἄρ Οὐ λόγων
ἐν τῶ παρόντι κομπος τάδε μἀλio ν η ἔργων ἐστὶν αλήθεια αὐτὴ ἡ δυναμις τῆς πόλεως, ἐν ἀπο τῶνδε τῶν τρόπων ἐκτη-
σομεθα, σ μαίνει. μόν' γὰρ τῶν νυν ακοῆς κρείσσων - πε ραν ε ρηεται καἰ μόνη οὐ τε τῶ πολεμίω ἐπελθόντι αγανάκτησιν εχει υφ ο ῖων κακοπαθεῖ, οἴτε τῶ υπηκόω κατάμεμψιν Aς
ora υπ ἀξίων ἄρχεται. μετὰ μεγάiων δε σημείων και οὐ δὴ
V. Iauli. Gr. p. 862. Ἀν in eudeni sententia repetituim; conL I, ID. Verae: Otique rerratile eat ingenium sic pariter ad plurima, ut non modo ad multas direrat geneπιε res persciendas aptus ait, sed et eas muri deeore νιodam et gratia cmit Inmuth, Ohae Steis Rein faciat. Abetiaρκες σῶμα est eorpus agile, habile, gemanat.
Ita Isoriit. ep. I, 17, 23. Aristippum describit: omnis Iristippum
decvit eo lor et atatus et res.
μόν' - αρχοαι J citat Veri u οἴτε - θει graniniaticus inanee d. Hel k. I. p. 334., tibi est πολέμου solo niti confugione. Sensus: non prael et urbs materiem auriensendi hoatthua, quod a taliabus ela ea ac rapiant, neque reprehenderuli , Ptast viris cmperio in-.digaria pareant. Ἀφ oIων noto gilieci Ino iliciunx Pro: ἴτι - δτοίων. V. Viger. p. I 24. qui citiae exeuipla Homerica rettulit, eodem modo explicari la sunt. Adde Matili. Gr. I. 48O. not. 3. D. ἔχειν sensu praebendi dixi ad I, 9. eni in interitum I cau3am alio ius rei continere. At VI, 48. ἔχωσι niale interpretalitur prae-heant. Ibi enim subiectum est Ἀθηνarao, ut comvreaturri et misites ab iis accipiant. Apollodor. Cona. p. 181. Br. τα μεγάλα δῶρα τῆς τύχης ἔχει φόβον. Cons. Ieriandr. fragm. ap. Stohae. p. 81. ΑΦ up. Aescii. 1 roni. 445. ζχειν μέμφιν non est dare cauaa1n eram nandi, sed erraninam. Ap. Pin lar. Istlini. IV, G1. ἔχει μομφὰν 'mtiint: opprobrium fatit. Cons. Aristoph. Pae. 663. Eur. Plioen. 760. Alitor Sela Ol. t. II. p. 138. IIun. Ἐχειν sensu praeben tiest etiani apud Plui. V. Aeni. 20. 36. Eurip. Dagin. Pol Vid. 3. l. I l. p. 469. Bech. Pseudopyth. re. ἔα. 36. Palladis epigr. 124, 5.
Aesch.-gi in. 468. Pliit. V. Itie in . e. 10. ἔλεον elaoκ est rnorein hant miseria oratiam. De Latinis cons. Tibull. I, 4, 10. nam causa uiuati semper amoria habent, i. e. Praebent. F. Η-t. EP. Cr. P. 27.
298쪽
τοι ἀμάoτυρόν γε την δύναμιν παρασχόμενοι τοῖς ra νει και η τοῖς ἐπειτα θαυμασθ'σόμεθα, καὶ οὐδἐν προωεόμενοι οἴτε μηρου επαινετου Ουτε oςτις ἐπεσι μἐν τό αυτίκα τέρψει,
των δε εργων τον υπόνοιαν η αλήθεια βλάψει, ἄλλα πῶσαν μεν θάλασσαν καὶ γην ἐς τὸν τη ἡμετέρα τόλμη καταναγκά
σαντες γενέσθαι, πανταχού δε μνγεῖα κακῶν τε κὰγαθῶν αἱ δια ξυγκατοικχαντες. περὶ τοιαυτης ουν πολεως οἶδε τε γενναίως δικαιοῖντες μη ἀφαιρεθηναι αυτον μαχομενοι ετελεύ-τqσαν, καὶ των λειπομένων παντα τινὰ εἰκὁς ἐθέαν υπἐρ
αυτῆς κάμνειν. διὸ δῆ καὶ ἐμῆκυνα τὰ περὶ τῆς πόλεως, δι- 42
riae, si ii lite liFuriiti. Sententia igitur haec est: falsa ollisio ex
299쪽
δασκαλίαν τε ποιουμενος μο περὶ ἰσου ἡμῖν εἶναι τον αγῶνα και οἷς τῶνδε μηδεν υπάρχει νοέως, και τ*ν ευλογίαν ἄμαἐφ οἷς νυν λέγω φανερὰν σημείοις καθισως. και εἰρηται. αυτῆς τὰ μέγιστα ' ἁ γὰρ τὸν πόλιν υμνησα, αἰ τῶνδε καιτων τωδνδε ἀρεταὶ εκόσμησαν, καὶ Ουκ ἄν πολλοῖς των Ἐλ-λ νων ,σόρροπος ως περ τῶνδε ὁ λόγος των ἔργων φανείη.&κεῖ δέ μοι δολοῖν ἀνδρὸς αρετὸν πρώτη τε μηνύουσα και τελευταία βεβαιουσα ἡ νύν τῶνδε καταστροφη. και γὰρ τοῖς τἄλλα χείροσι δίκαιον τὸν ες τους πολέμους υπερ τῆς πατρίδος ανδραγαθίαν προτίθεσθαι' ἀγαθῶ γὰρ κακον ἀφανίσαντες κοινῶς μῶλλον ωφέλησαν ξ ἐκ τῶν ἐδίων ἐβλαψαν. τῶνδε δὲ Ουτε πλουτω 'τις τὸν ἐτι ἀπόλαυσιν προτιμήσας ἐμαλακί--ο ουτε πενίας ἐλπίδι Aς καν ἔτι διαφυγὼν αυτὸν πλουτῆ-
σειεν αναβολὴν του δεινου μοι θατo ' τὸν δῶ τῶν εναντίων τιμωρίαν ποθεινοτέραν αυτῶν λαβόντες και κινδύνων ἄμα τόνδε κάλλιστον νομίσαντες ἐβουλ θησαν μετ' αὐτού τοὐς μεν τιμωρεῖσθαι, τῶν δἐ εφίεσθαι, ελπίδι νεν το αφανὲς τοῖ κατορο
θώσειν ἐπιτρέφαντες, ἔργω δἐ περι τοῖ ξδη ὁρωμένου σφίσιν
τοῖς ἀξιοῖντες πεποιθέναι, και ἐν αυτω τω νύνεσθαι και
παθεῖν μὰλλον ἡγησάμενοι ἡ τω ἐνδόντες σώζεσθαι, τὸ μεν
αισχρον τοὐ λόγου ἔφυγον, τό δ' εργον τω σώματι ὐπίμει
300쪽
τη πόλει τοιοίδε πένοντο ' τώς δε λοιπους χρη ασφαλεστερ μεν ευχεσθαι, ἀτολμοτέραν δε μοδεν ἀξιουν τον ἐς τους πο-
tur Seraptum igitur vult ἀφίεσθαι i. e. fortunia se abdicare, earum miram abitore voluerrent. Apud Di Onus. certe eod. Reg. 2. exhibet υφίεσθαι. Ibidem μετ' abro υ curn omittatur, hoc abiecto τῶν δ/ ad κινδύνων referri posse ait, et se hanc serapturan se vato ἐφίεσctas amplex irain esse, Si et, tunde μετ' ἄ-os ortuni esset, intelligeret, neque Pro των de Potius et os de bos καλχίστου κινδύνου reMIirerethu'. - Sed iure contra haec nio nitit limi erilial I tonus. p. 239., non simpliciter dici ἐβουλεθουαν τῶνδε ες -οθαι, quod sane ineptum esset, eum τῶνδε eodem reseratur, mio αὐτῶν ac. ad ἀτόχαυσις et iano, sed ἐβουλῆθησαν μee αυτοῖ i. e. τοῖM τοῖ κινδύνου τῶνδε δφίεσθαι, nonnisi illo perie Io propulsando ista bona appetere voluerrent, quae quidem exoptat ant, sed ita, ut simul sortes se Vererent, non voluptatu I x cupiditata a virtute deflecterent. - ΜOX ἔργω accipe Pro pugna. Cons. Pausan. I. p. 55. Deinde ad ἐν συra intellige iter ani ἔργω. Quale recte in Q d. a. nupra scriptuni est τῶ Iers. Denimae in v erbis T δ ἀμύνεσθαι καὶ παθεῖν - σώζεσθαι Helim. , quent interpretes Plera Pie sePiuntur,
ε τω ἐνδόντες scripsit pro ε τῶ ἐνδόντες, hac veri oruni sententia ratφιe in ipsa defensione quod converti debebat : a re in pugna
ae defendendo9 vel mortem potius petendam, quam alie i hos i cedendo salutem Nwaerendam esse rato etc. Sed tum γοῆναι oniitti potuisse, non puto. Ν ΥIe Verum, Opinor, solio I. dicit, μῶλλον Dic posituni esse pro κρεῖττον, quod exemplis probaudii In erat. Id tanten et Ipsa Belikei. et Censor in Epit in . Ienens. Ruppl. anni I 813. n. 81. sensisse videntur, qui το ἀμύνεσθαι et το ἐνδόντες ρο- ζ θαι legiunt. Sintiliter Krueger. ad Dionys. P. 240. μῶλλον cum παθεῖν iungit et ἡγεῖσθαι interpretatur eonstituere. Illi ita eo vertunt: indem ate in dem Kampse solbat Oa Leiden und die Ab-wehr fur braser hie ten, ala durcu feiget Nachgeben alta tu retten, ent hen sie etc. Sed locus eXplicati lira per coni mixtio ueni it u ἔ mini loquendi rationitin, de qua dixi ad I, 2. , ubi se Iura ex nipla.diani sci iptor poterat dicere η ἐκδόντες σώζεο ι, et τω ἐνλῖναι σώζεσθαι : tarn utrarii nue dicendi rationeni iunxit. Sintilis foret Strabonis locus p. 53. Α. αλλὰ μῶλλον τοῖ λιαν γνωριμα εντα - οτις ἄν δόξειν οὐκ ἄξια μνῆμης εἶναι προς τούς eiδόνας, si et Straboni, ut Thucydidi, loqui licuisset, et is cus non coraliptus esset. Νana
Dion us. de e. V. p. 98. Ien. , ubi coniecturu Scsiaeseri legentis
που pro zod timiiqitur auctoritate codicunt Pariss., iit adnotavi p. 296. Ceteriim memoratur Passint a veteribus h iec forti uui viror uni sententia, sortiter pugnan IO Diu is, quana celeri 1 liga vi-lani servari. Thuc. loco ad nostriam is ustrandunt apto Ilι, 38.
ἀμύνεσθαι τω παθεῖν oro ἐγγυτάτω κείμενον, αντ αλον ον, μάλιστα πην τιμωρίαν αναλαμβάνει. In ea uleIn Sententiam II orat. NI. Od. 5,
37. de ienavo nillite: qui persias ae dedidit hostibus, qui rora reatristia larertia aensit iners, timuitque mortem. Hic, unde vitam maneret, insciua I acem et duellό mia it etc. quein lucunt inal tentavit Hevil. Dicit poeta, illuin ignavuni nil lit Eni inscilini sitisse, sol titer propugnando et ictu contra ictu Iu reddendo, gladio proprio si. B. uri melius vitaIn Servari, tiualii turpi deditions.
quare idem IV. Od. 4, 59. de Roma: duria ut ilex tonsa bipenni-