Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo ad optimorum librorum fidem, ex veterum notationibus, recentiorum observationibus recensuit, argumentis et adnotatione perpetua illustravit, indices et tabulas chronologicas adiecit atque de vita auctoris

321쪽

296 LIB. II. CAP. 62. καὶ ἔγκαλλώmισμα πλούτου πρὸς ταύτην νομίσαντας ολιγο ρῆσαι, καὶ γνῶναι ελευθερίαν μέν, ῆν ἀντιλαμβανόμενοι αυ- τῆς διασώσωμεν, ραδίως ταὐτα ἀναληψομένον, ἄλλων δ'

ὐπακούσασι καὶ τα προςεκτομένα φιλεῖν ελασσουσθαι, των

τε πατέρων μ' Iuρους κατ ἀαφότερα φανῆναι, G μετὰ πόνων και οὐ παρ ἄλλων δεπάμενοι κατέσχον τε καὶ προςέτι διασώσαντες παρέδοσαν ἡμῖν αυτά, αἰσχιον δε εχοντας ἀφαιρεθῆναι ἡ κτωμένους ἀτυχησαι, ἰθαι δε τοῖς ἐχθροῖς ὁμόσε μῆ qρον ματι μόνον, ἀλλα καὶ καταφρονῆματι. α γα μεν γὰρ καὶ ἀπό ἀμαθίας ευτυχοῖς καὶ δειέ τινι ἐγγίγνεται, καταφρόνησις δε δς ἄν καὶ γνώμy πιστευν των εναντίων προέχειν, v ἡμῖν υπάρφει. και τον τολμαν απὸ τῆς ὁμοιας τύχης ἡ ξύνεσις εκ του υπέρφρονος ἐχυρωτέραν παρέχεται, ευ

iam I, 77. ad si emine. V. Matin. Gr. p. 468. De somnii la ob μαa- λον η ob cons. III, 36. πόχιν τλην διἄφθεῖραι μῶλλον θ οὐ et Ουe αἰτίους. Ρllira exenipla dat Hast. ad Gieg. Cor. p. 102. Insertur ξ οὐ non Post μολλον, Atrii semper post οὐ μῶλλον, ut qui deni sententia est Hori iunni ad Soph. Aiae. l260. et ad Viger. p. SO . Ubiten prior ne ratio videtur ab osse, latet ea aut in in t Uri gati Oile, it apiid I pro dui. IV, il8., aut alio nitido, ut apud Thucyd. III, 36. οὐ autem inseritur , εν ii ἔι tuni sententia , quae sequitur Post μῶλλον , negativum sensunt hui, et. Possis enirn ita explicarer obdyMκος Οὐκ ὀλιγωρῆσαι αυτῶν, κῆπιον και ἐγκαλλώπισμα Πλούμου πρωτοὐλον νομίσαντας, ἀlia μαλλον χαλεπῶς φέρειν ωυτῶν, et οὐ Tobe afrίους &aφθεῖραι, ἀλλα μἄχλον πόλιν oavμ. cons. Μέitti . Gr. I. 455. not. l. Disopilit ab Ileran anni sententia Bittini in n. exe. 11. ad Dena. Or. Midian. p. 114. Eustath. ad Il. μ. p. 907., et ex eo Phavorin. κῆπος δε οὐ μόνον εἰς rqν φυrαλία, αλλὰ και καλχώπι- σμος κόμος κατὰ Azχιον ἁνιονυσιον, καὶ κουρυς διάθεσις τῶν ἐν et η κροφαλῆ τριχῶν. Θουκυδίδης δε κῆπιόν φοσι. V mba καὶ τα - ,ia σοῖσθαι ut scripsit ZOnar. in κέκτημαι, tibi Simul n ei norat verba καὶ οὐδεν το πρότερον κεκτημένων ex e. 53. κατ' ἀμφότεna 4 i. e. καχὰ το κατέγειν τε καὶ διασώσαντες παραδιδόναι. Νul lusi. Jn orat. Caesaris B. C. c. 5 I. Profecto firtua. atqrte sapientia maior in illis Dit, qui ex parτis πιιtra tantum iu perium fecerrant, piam in nobis, qui ea bene parta viae rei

nemus.

ἰέναι - η πρόνοιαJ I ion s. p. 928. Aristides t. III. p. 652. Inenioruer laudat versa iέναι - καταφρονήματι. I arisonia iii liis verbis interpretatur Uiarit. p. 158. καi καro φρονῆοει μετ' uaαζονεύ- ς , οὐ φρονῆμαιε μετ' εὐβουλίας χρωμενοι. ProcOP. u. V. I, I9. κα- Topeo νήματι ἐπὶ τοῖς πολεμίους χωρεῖν. τόλμαν - ἰσηίςJ Veri,in ἐκ του ὁπέρφρονος ita Reeipe, quasi sermptun sit: διὰ et o veονῆσει υπερέχειν του ἐτέρου, propterea, quod a pientia alteri praestet, νιῶ pariter audax pariPιe in fortuna sit. Ita recte, opilior, explicat Reislc. ad Dionys. Cons. Mait, . Grip. 839. Tot uni locum ita interpretatiir Icrileger. P. I95. hostibas oecurrere oportet non solum sdentia, sed et,am contemιione. Con-

322쪽

LIB. II. CAP. G3.

297 ἀπὸ των υπαρχόντων, se βεβαιοτέρα ἡ πρόνοια ἡ τῆς τε πό-63λεως υμας εἰκος τω τιμωμένω απι του ἄρχειν, ωπερ ἄπαντες

ἀγάλλεσθε, βοοθεῖν καὶ μο φεύγειν τους πόνους η μζM τας τιμὰς διωκειρο μ δε νομίσαι περὶ ἐνὸς μόνου, δουλείας ἀντἐλευθερίας, ἀγων ζεσθαι, αλλὰ καὶ ἄρχῆς στερ σεως καὶ κινδύνου ων εν τῆ cier' ἀπῆχθεσθε. ης Ουδ' εκστῆναι ετι υμῖνεστιν, εἴ τις καὶ τυδε εν tῶ παρόντι δεδιὼς ἀπραγμοσυννἀνδραγαθίζεται ' ώς τυραννίδα γὰρ ξδη πετε αυτήν, ῆν λα-

ξειν μεν ἄδικον δοκεῖ είναι, ἀφεῖναι δε ἐπικίνδυνον. τάχισταν τε πόλιν οἰ τοιοῖτοι ετέρους ποτε πείσαντες ἀπολέσειαν

flentiam enini vel imnanua per felieem in eritiam i. e. si fortuna a liti vetur, tan etsi non consilio feliceni successitan ni erit it Oncipit; contemtio vero est, si suis eliunt consilio adrersariis se suis periorem intἐlsistit: id φιod nobis eontigit. Atque ait Iaciam tu pari frauna h. e. etiamsi fortuna, cuius favor pol mum fid uian gignere solet, noliis non magis pIOpitia. sit, timini adversariis franiorem reddit prat entia, at subest elatus antruus sive illa hostili In coiitenitio ; eaque prudentia vianus /dit spei, φιae in angu- atria ae et cacevi praebet, in viilnis Itoni Irri s et in ullis uti xilian si in Etitii antiris, uia illa openi exspectant. Coiis. V, 103. aec eonsilio ea sis, Pt e praesto a tinti cutits tutior est providentia. Et φρόν μα

et αθυα elatin aninium sigili sicant, si ii ita tanten, ut prior ii honuni parte In accipiatui', pusterior in niulani. Cui discriniini, Erueger. ait, areonio latuin est, iiu Oti illa ad Atticilienses re it, Iiaee ad I acedaenionios, Nil aμαθίας non ine non sena Et notantii ', velut I, 68. coli. M. iiii zim φρόνηυα sdentiar ι, αυγα conssen- iam iutopretatiar, coli. Ucind. ad II0rat. sci'n . I, 7, 7. In Ier- his καταφρόνησις δὲ, oe αν - πιστεύη Da leux corianiixtio locutio nun , quae supra c. 44. Verba aut in ἐλπίδι - πιστεύει non, ut Reisti. Voluit, Pendent iub isto ος αν, sed subiectuin verbi πιστεύει est ξυνεσις. Cyrillus lex. Μso aP. At reses . alictar. P. 288. πρόνοιαν πην φροντιδα, την κζδεμονικὸν μου παντος δύναμιν, την προαίρεσιν καὶ την πρόγνωGιν. 63. τος τε πόχεως - ἐπικίνδυνονJ I, tonus. p. 932. Verba κινδύνου ων ita interpretantur: κινδύνου απὸ τούτων, oli απήχθεσθε, νει discrimine ab liis exspectando, gitos offendistis, Vel ano τούτων,

323쪽

LIB. II. CAP. 6I. καὶ εἴ που - σφῶν αὐτῶν αυτόνομοι οἰκῆσει- το γάρὼπραγμον - σώζεται μ' μετὰ τού δραστηρίου τεταγμένον, οὐδε ἐν ἀρχουσν πόλει ξυμ=έρει, ἀλλ' εν υπηκόω, ασφαλῶς 64 δουλεύειν. ἡμεῖς δὲ μ τε ino των τοιῶνδε πολιτῶν παράγεσθε μοτε ἐμε λ οργος ἔχετε, ω καὶ αυτοὶ ξυνδιέγνωτε πολεμaν , εἰ και εαελ θόντες οἱ ἐναντίοι εδρασαν ἄπερ εἰκὸς ην μη ἐθελ σάντων υμῶν υπακούειν, επιγεγόνοταί τε πέρα ων προρεῖεχομεθα ἡ νόσος ηδε, πρῶνα μόνον δ' τῶν πάντωνελπίδος κρεῖσσον γεγεννένον. καὶ δι αυτην οἶδ' ὁτι μέρος τι μάλλον ετι μισούμμι οὐ δικαίως, εἰ μο καἰ οταν παρὰ λ γον τι εὐ πράξητε Ψοι ἀναθῆσετε. φέρειν τε χρq τά τε δαιμόνια ἀναγκαίως τα τε απὸ τῶν πολ εμίων ἀνδρείως ' ταλαγὰρ ἐν ἔθει τηδε τν πόλει πρότερόν τε 'ν νύν τε μη ἐν υμῖν κωλυθν.. γνῶτε δε ὀνομα μέγιστον αυτον ἔχουσαν εν πῶσιν ἄνθρώποις διὰ τὸ ταῖς ξυμφοραῖς μ' εἴκειν, πλεῖστα δε σώματα καὶ πόνους ἀναλωκέναι πολέμω καὶ δύναμιν μεγίστον δο

μέχρι τοὐδε κεκτημένον, ης ἐς ὀίλον τοῖς ἐπιγιγνομένοις, ne

I, 7 I. Vocabul uni δeaστῆρι os ex h. l. enotavit irrauiIuatieus inane cd. Bekk. I. p. m. δουλεύεινJ Subiectum vecti ξυμφέρει intelligunt esse Insinu uuin δουλεύειν. Sed neuue iiiiperanti, nenue devictae urbi seris vitus sive tuta, sive niale tuta conducit. Et nul linperans umsaeraure quocunque tandem ni Oilo dici possit Into iungendum eo ἀπραγμον ξυμφέρει, et tranquillitas non imperanti urbi eonduismis, aed aubiectae, ut non vexatam tervitutem agat. Nam recte Sehol. IV, 61. ἄσφαλως explicat Per Hevναίως, ἐπ ηδείως, Ma-

δύνως.

324쪽

IAB. II. CAP. 6β. 299 καὶ νυν υπενδῶμέν ποτε, πάντα γὰρ πέφυκε καὶ ἔλασσοῖσθαι, μνῆμ' καταλελείφεται, ' Eunνων τε δτι 'Hληνες πλείστων δὸῆρξαμεν, καὶ πολέμοις μεγίστοις ἄντέσχομεν πρός τε ξύμπαντας καὶ καθ' ἐκάστους, πόλιν τε τοῖς πασιν εὐπορωτάτον καὶ μεγίστον ωκήσαμεν. καίτοι ταὐτα O μἐν άπράγμων μέμψαιτών, o δε δρῶν τι βουλόμενος καὶ αυτος ζηλώσει ' εἰ δε τις μ' κέκτηται, -ονήσει. το δε μισεῖσθαι καὶ λυπηρους εἶναι εντ0 παροντι πῶσι μεν υπῆρξε δο ὁσοι ἐτεροι ετέρων cliωσανἄoχειν ' λτις δ' επὶ μεγίστοις το επίφθονον λαμβάνει, ὀρθῶς βουλεύεται. μῖσος μἐν γὰρ Ουκ επι πολύ ἀντέχει, - δε παραυτίκα τε λαμπρότης καὶ ἐς τὸ ἔπειτα δόξα αείμνηστος καταλείπεται. υμεῖς δε ες τε τό μέλλον καλόν προγνόντες ες τε τὸ αὐτίκα μη αἰσχρὸν τψ ἡδο προθυμω ἀμφότερα κτησασθε, και Αακεδαιηονίοις μ τε επικορυκεύεσθε μῆτε ενὁολοι εστε τοῖς παρολι πονοις βαρυνόμενοι, Ac οῖτινες πρὸς τὰς ξυμφορὰς Π y μεν Θιστα λυποῖνται, εργω δε μδιστα ἀντέχουσιν,

ουτοι και πόλεων καὶ Ηιωτῶν κράτιστοί εἰσιν.

ιαύτα ὁ Περιαλῆς λέγων ἐπειρῶτο τους Ἀθηναίους τῆς 65

τε εἱ αυτόν ὀργῆς παραλίσιν καὶ από των παρόνων δεινῶν ἀπάγειν την γνωμον. οἷ δἐ δομοσία μεν τοῖς λόγοις ἀνεπεμέλοντο καὶ οἴτε πρός τους Αακεδαιμονίους ετι ἐπεμπον ες τετον πόλεμον μῶλλον ἄρμηντο, ἰδία δε τοῖς παθῆμασιν ἐχυ- πολτο, ὁ μεν δῆμος οτι απ' ελωσονων ὁρμώμενος εστέρητο καὶ τούτων, οἷ δε δυνατο ἰαχ- κτῆματα κατὰ τὴν χώραν

οἰκοδομίαις τε καὶ πολυτελέσι κατασκευαῖς ἀπολωλεκότες, τόδε μέγιστον, πόλεμον ἀντ ε ξνος εχοντες. ου μέντοι πρότειρόν γε οἷ ξύμπαντες επαυσαν- εν ορα ποντες αυτὸν πρὶν ίζημίωσαν χρῆμασιν. υστερον δ' -θις οὐ πολλ6, δπερ φιλεrOμιλος ποιειν, Gτρατηγόν έῖλοντο καὶ παντα τα πράγματα

επέτρεψαν, ων μῖν περὶ τὰ οἰκεῖα ρκαστος ξλγει, ἀμβλύτεροι Mn ὁντες, ων δε ἡ ξύμπασα πόλις προ δεῖτο, πλεέστου ἄνον νομίζοντες εἶναι. δων τε γὰρ χρόνον προυστ' τῆς πόλεως εν τῆ εἰρῆνν, μετρίως εξηγεῖτο και ασφαλῶς διεφύλαξεν αυτήν, καὶ ἐγένετο ἐπ εκείνου μεγίστη ' επει τε ὁ πόλεμος κατέστει

325쪽

χάζοντας τε και τo ναυτικὸν θεραπεύοντας καὶ αρχρν μ' ἐπικτωμένους ἐν τω πολέμω μηδἐ τν πόλει κινδυνευοντας ἐφοπεριέσεσθαι' oὶ δἐ ταὐτά τε πάντα ες τοὐναντίον ἐπραξαν καὶ ἄλλα ἐξω του πολaμου δοκοῖντα εἶναι κατὰ τας Miας φιλοτιμίας καὶ ἰδια κέρδο κακῶς ῶς τε σφας αυτούς καὶ τοῖς ξυμμάχους ἐπολίrευσαν, α κατορθούμενα μιν τοῖς ἰδιώταις τιμοκαι ἀφέλεια μῆλλον ην, σφαλέντα δἐ τη πόλει ἐς τον πό1ε- μον μάδε καθίστατο. αἴτιον δ' ην ἔτι ἐκεῖνος μἐν δυνατὸς ἄν τῶ τε ἀξιώματι και τν γνωμν, χρομάτων τε διαφανῶς ἀδωρότατος γενόμενος , κατόῖχε τὁ πλῆθος ἐλευθέρως, καὶ οὐκ εγετο μῶλλον - αυτοῖ ξ αυτὸς ηγε, διὰ τὸ μη κτώμενος ἐξ οὐ προςvκόντων την δύναιι ιν προς ηδονῆν τι λεγειν, ἀλλ'

ἐχων επ' αξιώσει καὶ προς οργὴν τι ἀντειπεῖν. ὁπότε γούναῖσθοιτό τι αυτοὰς παρὰ καιρόν υβρει θαρσουντας, λέγων κατέπλησσεν επὶ τὸ φοβεῖσθαι, καὶ δεδιότας αὐ ἀλόγως ἀντικαθίστv πάλιν επὶ τι θαρσεῖν. ἐγίγνετο τε λόγω μἐν δημοκρατία, ἔργω δε υπό του πρωτου ἀνδρὸς αρχῆ. οἱ δε ἴστερον χοι αυτοὶ μἀλλον προς ἄλληλους -τες καὶ ὀρεγόμενοι του πρῶτος ἔκαστος γίγνεσθαι ετράποντο καθ' ἡδονὰς τῶ δ μωκαὶ τὰ πράγματα ενδιδόναι. εξ ων ἄλλα τε πολλὰ Aς ἐν με

cis in apodosi sin epissime insertur. V. Ι'Opp. Obs. p. 16. ἐπὶ nasoνJ Huc spectat Liban. Dr. Parentali in imper. ImIian, P. 363. ictδωρότατας J cons. Dio Cass. I, II, 8. IIesych. ἀδωρότατος, a μηδ' ὀλως μεταδιδose τι, θ ἄδωροδόκητος. IDubitati iiii se dicet titit, tuti a potestate vox illa soret accipienda: qui nihil in populiιm Iargiebatur, nullis eum Iargitionibus demulcebat; ait pii riuilia ipse

326쪽

ἐπιγιγνώσκοντες, αλλὰ κατὰ τὰς ιδίας διαβολὰς περὶ τος του δῆμου προστασίας τά τε ἐν τω στρατοπέδω ἀμβλύτερα εποίουν καὶ τὰ περὶ την πόλιν πρῶτον εν ἀλλήλοις ἐταράχθησαν. σταλέντες δ' εν Σικελία ἄλλη τε παρασκευῆ καὶ τοὐ ναυτικού

νως τρία μεν ετο ἀντεῖχον τοῖς τε πρότερον ὐπάρχουσι πωλεμίοις καὶ. τοῖς απb Σικελίας μετ αυτῶν καὶ των ξυμμάχων τι τοῖς πλείοσιν ἀφεστηκόσι, Κυρω τε υστερον βασιλέως παιδὶ προήγενομένω, οὐ παρεῖχε χρῆματα Πελοποννησίοις ες το ναυτικόν' καὶ οὐ πρότερον ενεωσαν ξ αυτοὶ εν σφίσι αατὰ τὰς ἰδίας διαφορὰς πωιπεσόντες εστάλοσαν. τοσοὐτον πω Περικλεῖ επερίσσευσε τότε αφ ων αυτὸς προέγνω καὶ πάνυ ἄν ραδίως περιγενεσθαι τῶν IIελοποννοσίων αυτῶν τω πολεμω.o οὐ τοσοῖτον - ἐταράχθνσαν δ i. e. haec expeditio non tam stit error opinionis de illa, contra νιοε Princti sunt, qua H ese. stippleti litin igitur περι ἐκείνων, προς Οἴς ratione VI i lenI ma lare,

otiis orationis nexus et ipAa illoru n ten P Omln nie itoria nos eo

gant existi iuro, illas inprimis caluninias contra Alcibia leni :il eius in iniicis, cuni in Siciliain prosectus hsset, prolatas, si nisi in rari: do quiluis agitur VI, 29. Quila is caluit ii iis, cum ad spar- anos uti filmsset Alcibiades, taim infelix exitus l,ello contra S3Tacusanos gesto et toti Atticae ingens n alor na Ilias parii latur. Et stati in post iterunt διονορὸς legitur, tibi iέ universunt ite ilissi diis civium doni esticis loquitur. Non Rutelix Vera sinii te psh, Tlitiineydidem, cui tanta vetet omini copia propria sit, tam brevi inte vallo ea te in verba in diversa narratistne repetiisse. Μox no Dio τἄμχθησαν pro activo positun , ut BIGOV. putavit, neque τὰ περὶ την πόλιν PIO non inativo habe istum, sed sta uetuI a liaec est roἱ - προστάται ἐrσοόχθησαν τὰ περὶ et ον πόλιν. τρία D J I Ore se legentium δέκα ἔr', nani tis luct ad annum ante Clir. N. 405., quo apti l AegospotuInos Pugnat in est, non

τοσοῖτον - τι ὁ πολέμωJ Aristi l. t. III. p. 202. Iebb. Sensus:

327쪽

MB. Il. CAP. sis. 67. , 66 οἱ δε Αακεδαιμόνιοι καὶ οἷ ξυμμαχοι τού αυτοῖ θέρους ἐστράτευσαν ναυσὶν εκατὸν ἐς Ζάκυνθον την νῆσον, ξ κεῖται αντιπερας 'γ λιδος ' εἰσὶ M Ἀχαιῶν των ἐκ Πελοποννησου ἄποικοι και Ἀθηναίοις ξυνεμάχουν. ἐπέπλεον δε Αακεδαιμο-

υ ξυν-67 Rαι τοὐ αυτου θέρους τελευτῶντος Ἀριστεὼς κορινθιος καὶ Αακεδαιμονίων πρέσβεις Ἀν ριστος και Nικόλαος και πιρα-τόλμος και Tεγεάτ'ς δ ιμαγόρας και Αργειος His Πόλλις πορευόμενοι ἐς την Ασίαν Aς βασιλέα, εἰ πως πείσειαν αυτὸν χρηματά τε παρέχειν και ξυμπολεμεῖν, ἀφικνούντα ῶς Σιτάλκην πρῶτον τον 2 ρεω ἐς Θράκην, μυχόμενοι πεῖσαι τε αυ- τόν εἰ δύναιντο μεταστάντα τῆς Ἀθηναίων ξυμμαχίας στρωτεύσαι επὶ τον Ποτίδαιαν, Ου ῆν στράτευμα τῶν Ἀθηναίων πολιορκούν, και ἰπερ ῶρμοντο δι εκείνου πορευθῆναι πέραν

οὐ 'Eu πιόντου Aς Φαρνάκον τὸν Φαρναβάζου, oς αυτούς ε μελλεν ως βασιλέα ἀναπέμψειν. παρατυχόντες δε Ἀθηναίων πρέσβεις -αρχος Καλλιμαχου και Ἀμεινιαδος Φιλημονος παρὰ - Σιτάλκη πείθουσι τὸν Σάδοκον τὸν γεγενημένον Ἀθηναῖον Σιτάλκου υιόν τοῖς ἄνδρας ἐγχειρίσαι σφίσιν, μως μῆ δι μντερ ῶς βασιλέα τον εκείνου πόλιν τυ μέρος βλάψωσιν. ὁ νέων χίλιοι ὁπλῖται και Κνῆμος Σπαρτιάτος ναύαρχος.βάντες δε ἐς την γην ἐ'ωσαν τα πολλά. καὶ επεδῆ c

. Allienienses per tres anno et Peloponnesiis, et Siculis, atqile sociis, Nai defecerant , denique C TO rpnistet ante tanti erabat viriuin) Pericli ad Peloponnesios solos ita, Ῥιae is e praenid rati atνιe faeiliiv e quidem in hoc bello depincendos. Aν ων iiinga

ωυτῶν accipiendunI tali diam die turn pro μόνων. Vulgo legunt πε-eιγενέσθαι την πόλιν τῶν IL, quae vel lya ni retineas, ilinicilior exisplicatu erit dativus τω Περικλεῖ. Nan si ita voluisset scriptor, it de ucte diceret, quod nunc de Pericle, quasi capite civitatis; iano potius Orationeni itistituturiis suΤ Aet: τοσοῖτον τη πόλει λα-eισσευσε τότε, ἀφ ων Περικλῆς προέγνω , καὶ πάνυ ἄν ραδιως πυιν- νέσθαι τῶν etc. Quare verba τον nόλιν OInisi eun F. II. g. h. et cum Valla. 67. πορευόμενoε - ἀναπέμψεινJ Vulgo πολι κουν ' καὶ nadocta βοηθεῖν τε αὐτοῖς, καὶ ηπερ βρονντο etc. Quae verbar κaὶ - ἄ- τοῖς delenda esse vi lit Popp. Obs. p. 124. Ru toritat eo lictim F. G. Ν. g. h. , qui hus adde versionen Upilae. Nam et superstua sunt, Quin nillil iis ilicatiir, qui in non iaIn infiit EIliis μεταπτάντα τῆς Ἀθηναίων ξυμμαχμας, et inepta sunt, vita iέ m dic Irn erat, i Iegatos Sitalcειε persuaulere voluisse, ut Potidaeatis subsidio veniret, quod plus valet, Miam παύσαο βoqθεῖν, et Particula Ta totius loci struct iram pervertit. το μεροςJ Possis ita explicar urbem, quae ipsiuε ea parte sit, nam Sit locus errat civis Atticiis factus. Sed partiin obstat soIennis si nili aliis soriuulae το μέρος, tui est Pro virili parte, par-- liiii exspectes: πόλιν τὸ μέρος Ουσαν. Schol. ὁσον απὸ του μέρους

328쪽

LI B. II. CAP. 6B. 303 δὲ πεισθεὶς πορευομένους αυτοῖς διὰ τηρ Θράκης ἐπὶ το πλοῖονω ἔμελλον τον 'πιλ ποντον περαιωσειν πρὶν ἐσαίνειν ξυλλαμβάνει , ἄλλους ξυμπέμψας μετὰ του λάρχου καὶ Ἀμεινιάδου, καὶ εκέλευσεν εκείνοις παραδουναι' οἱ δὲ λαβόντες εκό- ρισαν ες τὰς Αθηνας. ἀφικομένων δε αυτῶν δείσαντες οἶ- ηναῖοι τον Ἀριστέα μη αὐθις σφας ἔτι πλείω κακουργνδιαφυγών, ori καὶ προ τουτων τα τος Ποτιδαίας καὶ των

ἐπὶ Θράκης παντ ἐφαίνετο πραξας, ακρίτους καὶ ρουλομένους εστιν ἁ εἰπὲ is αυθημερὸν ἀπέκτειναν πάντας και ες φάραγγας φαχον, δικαιοῖντες τοῖς αὐτοῖς ἀμύνεσθαι οἷςπερ καὶ οἶAακεδαιμόνιοι υπορξαν, τοὐς εμπόρους ους ελαβον Ἀθηναίων και των ξυμμάχων εν ὁλκάσι περὶ Πελοπόννησον πλέοντας ἀποκτείναντες καὶ - φάραγγας ες λόντες. πάντας γὰρ δονατ ἀρχὰς τοὐ πολέμου οἱ Aακεδαιμόνιοι δεους λάβοιεν ἐντν θαiάσση ἄρ πολεμίους διέφθειρον, καὶ τούς μετὰ Ἀθηναίων ξυμπολεμοῖντας καὶ τοῖς μηδὲ μεθ' ετέρων. τὰ δε τούς αυτούς χρόνους τοὐ θέρους τελευτῶντος in καὶ Ἀμπρακιῶται αυτοί τε και τῶν βαρβάρων nouobe ἀναστήσαντες ἐστράτευσαν επι ' ρος - φιλοχικὸν καὶ τηνἄλλον Αμφίλοχίαν. ἐχθρα δε προς τοὐς Ἀργείους απὸ τουδε αὐτοῖς nρξατο πρῶτον γενέσθαι. υρνος τό Ἀμφιλοχικὸν και' φιλοχίαν τον ἁλλπν Iκτισε μετὰ τὰ Tρωικὰ οἴκαδε ἀναχωρήσας καὶ οὐκ ἀρεσκόμενος τῆ εν 'Ἀργει καταστάσει ' -οίλοχος ὁ ' φιαρεω ἐν τῶ ' πρακικῶ κόλπω, oμώνυμον τη εαυτου πατρίδι Αρρος οννάσας. καὶ 'ν π πόχις αἴτημεγίστο τῆς ' φιλοχίας καὶ τοὐς δυνατωτατους εἶχεν οἰκο-τορας. υπb ξυμφορῶν Γ πολλαῖς γενεαῖς ἴστερον πιεζόμε

νοι ' πρακιώτας ομόρους ἔντας M ' φίλοχικὴ ξυνοίκους

αμοῖ, Plantum in Sadoeo esset, sed hoc probari non patitur pluralis διαβάνet ες βλάυνωσιν. Veri,a imitur τὰ μέρος iungeriina sunt cuni βλάφωσιν hoc sensu: ne, quantuin in ipsis esset, urbe νι damno a cerent. Neque significatur 1 oti lapa, sed Athenae. ω - πιοσιώσεινJ Thon . Μ. p. 704. , ubi est λ. v. Popp. Prol. t. I. P. 185. δικαιουντες - - unpe ξαν I ZOnar. δικαιουν δύο δ χοῖ, τὸ κοχάζειν κἄὶ τὸ δίκαιον νομίζειν. ουτως πιόδοτος ' τοῖς ἄμοῖς ἀμύνεσθαι τους Σκυθας δικαιῶν, libr. IV. Qua poena Lacedaemonii prius Autenien

329쪽

30 ILIB. II. CAP. 69. ἐπηγάγοντο, καὶ ἐλλ νωθησαν τὸν νῶν γλῶσσαν τότε πρῶτον

ἄπο τῶν Ἀμπρακιωτῶν ξυνοικηπάντων ' οἱ δε αλλοι ' φίλοχοι βάρβαροί εἰσιν. εκβάλλουσιν ουν τους ' γείους or' πρακιῶται χρόνω και αυτοὶ ἴσχουσι τον πόλιν. οἱ δ' Ἀμφίλοχοι γενομένου τούτου διδόασιν ἐαυτους Ἀκαρνῆσι καἰ προ αρακαλέσαντε, ἀμφότεροι Ἀθηναίους, οι αὐτοῖς σορομίωνά τε στρατηγὸν ἐπεμψαν καὶ ναὰ τριάκοντα, ἀφιαομένου δε τοὐ Φορμίωνος, αἱροῖσι κατὰ κράτος 'Αργος καὶ τοὐς υμπρακιώτας ἡνδραπόδισαν, κοινν τε ωκοσαν αυτό υμφλλοχοι καὶ 'Aκαρνῶνες. μετὰ δε τοὐτο n ξυμμαχία ἐγενετο πρῶτον Gθηναίοις καὶ Ἀκαρνῶσιν. .οι δε ' πρακιῶrαι τον μεν

εχθραν ἐς τοὐς Ἀργείους απὸ τού ανδραποδισμοῖ σφῶν --

τῶν πρῶτον ἐποιήσανro, υστερον ει ἐν τω πολεμω τηνδε τ'ν στραgεὶν ποιούνται αυτῶν τε καὶ πιόνων καὶ ἄλλων τινῶν

τῶν πλοσιοχωρων βαρβάρων ' ελθόντες τε προς τὸ υργος τῆς μεν χώρας ἐκρατουν, την δε πόλιν ῶς οὐκ ἐδύναντο ἐλiis προ αλόντες, ἀπεχώρησαν ἐπ' Mκου καὶ διελύθησαν κατά

ἐ q. τοσαύτα μεν εν τω θέρει ἐγένετο. 69 Tob δ' επιγιγνομενου χειμῶνος χθοναῖοι ναυς εστειλανεῖκοσι μεν περὶ ' Πελοπόννοσον και Φορμίωνα στρατηγόν, ος

ὁρμώμνος ἐκ μυπάκτου et υλακῆν εἶχε μὴτ ἐκπλεῖν ta K φινθου καὶ τos Κρισαίου κόλπου μηδενα μῆτ πλεῖν, ἐτέρας δὴ ἐξ ἐπὶ Καρίας καὶ Αυκίας και μελῆσανδρον στωτηγόν, onως ταὐτά τε ἀργυρολογῶσι καὶ τό ληστικὸν τῶν LILuno νησίων μ' ἐῶσιν αυτόθεν ὁρμώμενον βλάπτειν τον πλοὐν τῶν

strari Popp. Obs. P. I 54. piitiit si iiivi periodo apud II erodot. I, S.

330쪽

oλκάδων των -ὁ Φασξλιδος και Φοινίκης και της ἐκεῖθεν ηπείρου. ἀναβὰς δε στρατιῆ -οναίων τε των ἀπό των νεῶν καὶ των ξυμμάχων ες την Αυκίαν ὁ Μελ σανδρος αποθνῆσκει και τῆς στροτιῆς μερος τι διέφθειρε νικοθεἰς μάχη.2 οὐ δ' αυτοὐ χειμῶνος οι Ποτιδαιῆται επειμ οὐκέτι70 ἐδύναντο πολιορκούμενοι ἀντέχειν, ἀλλ' H τε ἐς τον Ἀττικὸν ἐσολαὶ Πελοποννησίων ουδεν μῶλλον ἀπανίστασαν τοὐς Αθηναίους , ὁ τε σῖτος επελελοίπει, καὶ ἄλλα τε πολλὰ επεγεγένητο αὐτόθι ἡδο βρώσεως πέρι αναγκαίας καί πού τινες καιαλλήλων εγέγευντο, ουτω δὴ iόγους προς*έρουσι περι ξυμβλσεως τοῖς στρατηγοῖς των Ἀθηναίων τοῖς ἐπὶ σφίσι τεταγμένοις, Ξενοφῶντί τε τω Εὐριπίδου καὶ Eστιοδώρω τῶ στοκλείδου καὶ Φανομάχω τω Καλλιμαχου. οἱ δε προςεδέξαντο, ὁρῶντες μεν τῆς στρατιῆς τον ταλαιπωρίαν εν χωρίω χειμειρινῶ, ἀναλωκυίας τε ἐδο τῆς πόλεως διδίλια τάλαντα ες τῆν πολιορκίαν. επὶ τοῖςδε οὐν ξυνεβοσαν, εξελθε αυτούς και παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ τούς επικούρους ξύν ενὶ ἱματίω, γυναῖκας δε ξύν δυοῖν, καὶ αργυρών τι ρητὸν ἐχοντας ἐφόδιον, 1.

και οἱ μεν υπόσπονδοι εξολοον επὶ τὴν χαλκιδικὸν καὶ εκ στος η εδυνατο ' Aθοναχι δἐ τους τε στρατηγοῖς επητιάσαντο οτι ἄνευ αυτῶν ξυνεβοσαν, εννιζον γὰρ ἄν κρατῆσαι τῆς πόλεως η εβούλοντο, καὶ υστερον εποίκους εαυτῶν επεμφαν ες τὴν Ποτίδαιαν καὶ κατώκισαν. ταῶτα μεν εν τῶ χειμῶνι εγε- νετο ' καὶ τὰ δεύτερον ἐτος ἐτελεύτα τῶ πολεμω τῶδε oν μυκυδίδης ξυνέγραψε. οὐ δ' ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ Πελοπονν σιοι καὶ οἶ71 ξύμμαχοι ἐς μἐν τὴν Ἀττικὴν Ουκ εςέβαλον, ἐστράτευσαν δ' μὶ ΙΙλάταιαπι ηγεῖτο δἐ Ἀρχίδαμος ὁ Ζευξιδάμου -κεδαt-

μονίων βασιλεύς. καὶ καθίσας et oν στρατὸν ἐλελλ λώσειν τῆν γῆν οἱ δὲ Πλαταιῆς ευθος πρέσβεις πέμψαντες προς αυ- τόν ελεγον τοιάδε. 'Αρχίδαμε καὶ Αακεδαιμόνιοι, - δίκαια ποιεῖτε οὐδ' ἄξια οἴτε υμῶν οὐτε πατέρων ἄν ἐστε ες γῆν

in Belix. anec I. I. P. 378. citant και πού τινες ἄχλῆλων ἐνεόσἄντο. Suidatii exscripsit Ρnavorin. Atque sic iteriam Suidas in ἐγεύσαντο. Proetuli plusquan pers. cuni libris Thucydidis. I uectioni luis autem καί τινες και et καἰ πού τινες in unauh conflatis scripsi καί πού τινες καί, ut II, 87. καί πού τε καὶ ο απειρία πρῶτον ναυμαχοῖντας ἔσφνλεν. In secuentibus inter se respondent ορῶντες μὲν - τ' ut saepius.7 1. GD δ' επιγιυνομένου - ἐδικαίωσε Dionus. p. scin eoiis.

Diod. XII, 47. Dein. c. Neaer. P. 1379.