장음표시 사용
311쪽
286MB. II. CAP. 50. 5 I. 50 γενόμενον γὰρ κρεῖσσον λόγου τo εἶδος τῆς νόσου τά τε αυλα χαλεπωτέρως ξ κατὰ τὸν ἀνθρωπείαν φύσιν προς-ιπτεν ἐκάστω καὶ ἐν τωδε ut σε μάλιστα ἄλλο τι δν ῆ των ξυντρόφων τι ' τὰ γὰρ πνεα καὶ τετράποδα ὁσα ἀνθρωπων τεται πολλῶν ἀτάφων γιγνομένων ἡ οὐ προήει ξ γευσάμενα διεφθείρετο. τεκμ ριον δε των μεν τοιούτων os νέ- θων επίλειψις σαφὴς πένετο, καὶ οὐχ εωρῶντο Ουτε ἄλλως Ουτε περὶ τοιούτον οὐδέν' oz de κύνες μὰλλον aBθροιν πα-
. ρεῖχον τοῖ ἀποβαίνοντος διὰ το ξυνδιαιτῆσθαι. 51 G μεν οὐν νόσημα πολλὰ καὶ ἄλλα παραλιποντι ἀτο
πίας, ἄς εκάοτιρ ετυγχανέ τι διαφερόντως ετέρω προς ετ ρον γιγνόμενον, τοιούτον ην επι παν τὸν ἐδέαν. καὶ ἄλλο πιηρελύπει κατ εκεῖνον τον χρόνον οὐδεν των εἰωθότω oti καὶ γένοιτο, ες τοὐτο ἐτελεύτα. ἔθνησκον δε οἱ μεν αμ λεία, οἱ δε καὶ πάνυ θεραπευόμενοι. ἔν τε οὐδεν κατέστη
μα ῶς εἰπεῖν δ, τι χρῆν προςφέροντας ωφελεῖν ' τὸ γάρ
τω ξυνενεγκον ἄλλον τουτο Γβλαπτε. σῶμα τε αἴταρκες ον
perlin ens, muItos, dum paterentur virilia aliut amputari, mortia Periculum effugisse. 50. κροῖσσον λόγου J V. Valchen. ad Eur. Phoen. p. 333. τὰ γὰρ oe νεω - διεφθείρετοJ Lucret. VI, I 213. Multaque immi erem inhumata taeerent eorpora fit ra comoribua, lamen alt-tumn genua atque ferarum aut Procol absiliebat, ut aerem exiret odorem: aut, in gustarat, languebat morte propinNιa. Nec tamen omnino temere illis lolit, a ulla comparebat amis, nec noctibusaeela ferarum exibant alisiar languebant pleraque morbo et mori bantur: mim primis fra eanum Dia strata vada animam ponebat in ovinitul aegram ὐ extorquebat enim vitam via morhida me Gras. Huc respicit Imiit. sDii p. IX. p. 733. ex citation Θ I assii. Unx ται est eomedunt. lac. Pr. Rusc. Ani Tin. c. m. beatiae, quae tantum aeelua attigissent. V. ClaV. Cic. Erit fit. 1 . V. HOIat. serni.
II, 6, 87. tangentis male singula dente luperbo. Ovid. Iletani. VII, 549. almaque, agrisque viisque corpora foeda iacent: sitiantur odor tis avrae . Mira loquor: non illa canes avidaeque volucres, non eani tetigere Iupit cilapsa liquese ut, res tugris nocent et agunt contagia late. V. Α ,resch. ὸilue. p. 230. auci. p. 278. 51. τοιοῖτον - ἐδέαν J Ρnavorin. in ἐπειαν. καὶ ἄλio - μελευταὶ Haec on isti I.eves uius, interprptamen. tum allii tratus illorun ouae ab initio cap. 49. leguntur. Cons. Ρopp. ed. Thuc. II, I. s. la. ἔθνησκον - ἀφελεῖν I Greu Cor. p. 55., tibi dicit is τε οἶδε D essct pro οὐδέν, iii, i V. interpp. et Ui er. p. 468. Lucret. VI, I 224. Nee ratio remedi eo numnia eerta dabatur; nam good aliis dederat vitalea aEria auraa voisere in ore Iieere et coeli templa
tueri: hoc aliis erat exitio Iera que parabat. Diuitiaco Du Corale
312쪽
τατον δε παντὸς τοὐ κακοῆ ῆ τε ἀθυμία οπότε τις α σθοιτο κάμνων, προς γὰο το ἀνέλπιστον ευθὴς τραπόμενοι τῶν γνωμy πολλω μῶλλον προῖεντο σφῆς αυτους και οὐκ ἀντεῖχον .. καὶ ὁδε ἔνερος ἀφ ετέρου θεραπείας ἀναπιμπλάμενοι περ τὰ πρόβατα ἔθνησκον και τον πλεῖστον φθόρον τo Dro ἐνεποίει. εῖτε γὰρ μο θέλοιεν δεδιότες ἀλλ λoid προύιέναι, ἀπώλλυντο ἐρημοι, και οἰκίαι πολλαι ἐκενώθη-
Οαν απορία τοὐ θεραπεύσοντος ' εἰτε προςίοιεν, διεφθείρον ro, και μάλιστα οι αρετῆς τι μεταποιούμενοι ' αἰσχύν
γὰρ ξφείδουν σφῶν αυτῶν, εςιόντες παρὰ φίλους, ἐπεὶ κάὶ τὰς ὀλοφύρσεις των ἀπογιγνομένων τελευτῶντες και οἷ οἰ-
δεινοτατον - καμνων 4 Idem V. I 228. Illuti in his reδva mis. randion et magnopere unum aer muabile erat, quod, ubi se nu1ε-que videbat implieitum morbo, morti damnatus ut esset, resciens animo moeato cum corde iacebat onera respeetana, animam et viat tetrat ibidem. αναπιμπλάμενοι J i. e. angestecht. I,iv. III, 6., qui Ih. I. ante oeulos halniit: ministeria inrisean ac contagio ipsa vulgabant mombos. I,uci ei. V. 1233. Idgue vel inprimis Granulabat nunere δεnua . quippe etenirn nullo cessabant tempore apiaei ex aliis . ias aridi eontagia movi: nam quicunque suoε fugitabant visere ad aemrogeitai nimium cupidi, πιυraisy te timentes, poenibat paulo post turdilniorae via ag te deserios, vis eaperteε, inmema mactans, lanio eras tanquam pectu es, et bucera secta, i. e. ως u eo τὰ πρόβαι α, ' ua
βίβλω letieunao Origine Ii lectit oμριoets evro ν. Post venti in igitur illitii liaec 1bre verba intercidet mit και ἡ ὀλόφυρσις, εν ἐκ τὴ ποώτη βοχω. ut adnotavit Κrta eger. p. 227. Riiod aute in addit, i deri respici Thue. I, 143., i allitur; Iiani respicitur h. l. , cuius insolentiorena stra icturalia rhetoricus in Inente hiabuit, uiri verbuin ἐξέκαμνον posituni PSi P 'aegnanter pro οὐκἔtι ἐποιοῖντο ὀχονί σεις ἐκκάμνοντες. Lucret. r. 1240. lacrianis Iagri luctuque redibant.
313쪽
I. IB. B. CAP. 52. κεχι α καμνον. -ὁ τῶ πολλού κακά s εκώμενοι. ἐπι πλεονδε δμως οἱ διαπεφευγότες τόν τε θνῆσκοντα καὶ τὴν πονου- ' μενον ωκτίζοντο διὰ τὁ προειδέναι τε και auroι ηδ' ἐν τω
52 Ἀπίεσε δ' αὐτους μῶλλον προς τω υπάποντι πόνω καὶη ξυγκομιδῆ ἐκ των αγρῶν ἐς τὸ ἄστυ, και Ουχ ησσον τους ἐπελθόντας. οἰκιῶν γὰρ oυχ υπαρχουσῶν, ἀλλ' εν καλύοις πνιγηραῖς ἄρα ετους διαιτωμενων ὁ φθόρος ἐγίγνετο Ουδενικόνω, ἀλλα και νεκροι επ ἀλλ λοις ἀποθνήσκοντες εκει - και ἐν ταῖς bdola ἐκαλι λυντο καὶ περὶ τὰς κρῆνας άπάσας πιθνῆτες τοῖ υδατος επtomis. τά τε ἱερὰ ἐν οἷς
βιαζομένου γὰρ τοὐ κακοῖ οἷ ἄνθρωποι ουκ ἔχοντες o, τι γένωνται ἐς ολιγωρίαν ἐτραποντο καὶ ἱερῶν και ὁσίων ομολως. νόμοι τε πάντες ξυνεταράχθησαν οἷς ἔχηῶντο πρότερον περὶ τὰς ταφάς, ἔθαπτον δῶ ῶς εκαστος ἐδυνατο. και πολ-
ν ἱερά, velut sepulcra. qitae Latinis quoque dicuntur religiosa. Iaec glossa upud Plioti uni est et Timaeunt, tibi v. Rufii L. Liti- et. v. l270. omnia denis e saneta de In delubra replerat corpori-
314쪽
χοὶ ἐς αναισχυντους θῆκας ἐτράποντο σπάνει των ἔπιτ δείων διὰ το συχνούς seu προτεθνάναι σφίσι επὶ πυρὰς γὰρ ἀλλοτρίας φθάσαντες τούς νῆσαντας οἷ μεν επιθέντες τον εαυτῶν νεκρόν υφῆπτον, οἱ δε καιομενου ἄλλου ἄνωθεν ἐπιβαλόντες Oν φέροιεν απiεσαν. πρῶτον τε ῆρξε καὶ ἐς 53 τἄλλα τῆ πόλει επὶ πλέον αννίας - νόσημα. ἔαον γὰρ ἐτόλμα τις ἁ πρότερον ἀπεκρυπτετο μη καθ ηδονὴν ποιεῖν, ἀγχίστροφον την μεταβολην ὁρῶντες τῶν τ ευδαιμόνων καιαἰφνιδίως θνοσκοντων και τῶν οὐδεν προτερον κεκτομένων, εὐθὴς δε τἀκείνων εχόντων. ἄςτε ταχείας τὰς επαυρέσεις
και προς τι τερπνὸν ῆξίουν ποιεισθαι, εφημερα τά τε σώματα καὶ τὰ χρήματα Oμοίως ηγούμενοι. καὶ τὸ μεν προς- ταλαιπωρεῖν τῶ δόξαντι καλῶ ουδεὶς πρόθυμος ῆν, ἄλλον νομίζων εἰ πριν ἐπ αὐτό ελθεῖν διαφθαρήσεται ' λτι δεηο τε ἡδύ και πανταχόθεν τὸ ες αυτὁ κερδαλέον, τοὐτοκαὶ καλὸν καὶ χρῆσιμον κατέστο. θεῶν δε φόβος ἡ ἀνθρώπων νόμος ουδεὶς ἀπεῖπε, τὐ μεν κρίνοντες εν ὁμοίω καὶ
σέβειν καὶ μῆ ἐκ του πάντας ὁρῶν εν ἴσω ἀποiλυμένους,
nera vasta. V. 1276. nec mos ille sepulturae remanebat in urbe, νι prius hie populus aevi per consuerat hinnari. Perturbatus eni- totus trepidasat et unus quiaνιe sumn pro re con3Ortem moeatus. habebat. ἄναισχυντους θῆκας J i. e. in aliena, eoque pudenda repatera EI Iragos, tit Popp. prol. t. I. p. 255. explicat. Seli Ol. ἀχχοτρίας, ξένας. 1 Iaachio vi lotur in universuIn denotare ni Oduni et locum nepelietuli inlion sturn et turpem. Osen est locus, in quena infe- -ntire mortiri, lepulcrum. Procop. B. P. II, 23. I espiciensis h. . hal et ἐρ αλλοτρίας θήκας ἐδ&πτουν. .
Constritatione ad senstrin facta: est enini prii θεων φόβ γ ξ ἀνθρώ-
315쪽
290 LIB. II. CAP. 51. 55. 56. τῶν δὲ αμαρτημάτων Οὐδεὶς ἐλπίζων μέχρι του δίκην γενέσθαι βιους ἄν την τιμωρίαν ἀντιδοῖραι, πολυ δὲ μείζω την ξδ' κατεψηφισμένον σφῶν επικρεμασθῆναι, ὴν πριν ἐμπεισεῖν εἰκός εἶναι τοὐ βίου τι ἀπολαῖσαι. 54 Toιούτω μἐν πάθει οἱ Astqναῖοι περιπεσόντες ἐπιέζοντο, ανθρώπων τε ἐνων θνησκόντων και γ ς ἔξω δνουμένος. ἐν δὴ τῶ κακω ola εἰκὸς ἀνεμνήσθησαν καὶ τοὐδε τού ἐπους, φλκοντεe οι πρεσβύτεροι πάλαι ἄδεσθαι, ηὐει Λωριακὸς πόλεμος και λοιμὸς αμ αὐτῶ.
ἐγένετο μεν οὐν ἐρις τοῖς ἀνθρώποις μη λοιμόν ὐνομάσθαι ἐν τῶ λει -δ των παλαιῶν, ἀλλα λιμόν, ἐνίκησε δἐ επιτοῖ παρόντος εικότως λοιμὸν εἰρῆσθαι ' οἷ γὰρ ἄνθρωποι προς ἁ επασχον τqν μνῆμον ἐποιοῖντο. ην δε γε οἶμαί ποτε
ἄλλος πόλεμος καταλάβη Αωρικὸς του δε υστερος καὶ ξυμ
γενέσθαι λιμόν, κατὰ το εἰκὸς οἴσως ασονται. μνῆμ' δἐ ἐγένετο και τοῖ -κεδαιμονίων χρηστηρίου toῖς εἰδόσιν, δτε ἐπερωτῶσιν αὐτοῖς τον θεὸν H χρῆ πολεμεῖν ἀνεῖλε κατὰ πράτος πολεμοῖσι vis ν ἔσεσθαι, κυι αυτός εφη ξυλλεψε-oθαι. περὶ μἐν ουν τω χρηστηρίου τὰ γιγνόμενα ρκαζον διιοῖα ευαι' εοεβλοκότων di τῶν Πελοποννησίων ἡ νόσω ρξατο ευθίς. καὶ ες μἐν Πελοπόννοσον ουκ εςῆλθεν, 'τι ἄξιον καὶ εἰπεῖν, ἐπενείματο ει - νας μἐν μάλιστα, ἐπειτα di καὶ τῶν ἀλλων χωρίων τὰ πολυανθρωπότατα. ταῖτα μἐν τὰ κατὰ τὸν νόσον γενόμενα. 55 οἱ M Πελοπονν σια ἐπειδὴ σεμον το πεδίον, παρῆχ- θον ες τὸν Πάραλον γον καλουμενον μέχρι μυρίου, ου τὰ ἀργύρεια μέταλλά εστιν Ast ναίοις. καὶ πρῶτον μῖν μεμον
ταύτην ἡ προς Πελοπόννησον ὁρα, ἐπειτα δῶ τὴν προς M- ιάν τε καὶ χνδρον τετραμμένον. Περικλῆς δε στρατηγός καὶ τότε περὶ μἐν τοὐ μὴ ἐπεξιέναι τους Ast ναίους τὸν 56 αυτῆν γνώμην εἶχεν ἄπιερ καὶ εν τα προτέρα ἐς si ετιδ' αυτῶν εν τῶ πεδίω δντων πριν ἐς τὴν παραλίαν γην ειθεῖν εκατὸν νεῶν επίπλουν τῆ Πελοπονήσω παρεσκευ
316쪽
LIB. II. CAP. 57. 53. 29 iis ναυσιν ιππαγωγοῖς πρωτον τότε ἐκ των παλαι- νεων
ποι πείσαις' ξυνεστρατεύοντο δἐ καὶ πιοι καὶ Aέσβιοι πεν θοντα ναυσίν. οτε δε ἀνήγετο ἡ στρατιὰ αἴτ' Mθηναίων, Πελοποννησίους κατέλιπον τῆς Aττικῆς οντας εν si παρειλὰ . ἀφικόμενοι δε ες Ἐπίδαυρον τῆς Πελοποννοσου ετεμον τῆς γῆς την πολλῆν, και προς τον πόλιν προσαλόντες ες ελπίδα μεν 'λθον τοὐ ελεῖν, οὐ μέντοι προεχώρησέ γε. ἀναγαγόμενοι δε ἐκ τῆς 'Eπιδαυρου ετεμον την τε Ποιζqνίδαγον καὶ την Ἀλιάδα καὶ την Ἐρμιονέω ἐ στι δε πάντα ταυτα επιθαλάσσια τῆς Πελοποννησον. ἄραντες δε ἀπ α των ἀφίMono ἐς Πρασιας, τῆς Aακωνικjς πόλισμα ἐπιθαλάσσιον, καὶ τῆς τε γῆς ἔτεμον καὶ αυτο τό πόισμα εIλον καὶ ἐπόρθησαν. ταύτα δε ποιήσαντες εα οἴκου ἀνεχώρησαν. τους δε Πελοποννοσίους ουκέτι κατέλαβον ἐν τῆ Ἀττικα Ο τας, αλλ' ἀνακεχωρ κότας.
Uσον δε χρόνον es τε Πελοπονν σιοι ἐσαν ἐν τῆ γῆ τῆ 57
'-οναίων καὶ οἱ Αθηναῖοι εστράτευον επὶ των νεῶν, ἡ νο--ς εν τε τῆ στρατιῶ τους Ἀθηναίους ἐφθειρε καὶ εν τῆ πόλει, ἄςτε καὶ ἐλέχθ' τοὐς Πελοποννησίους δείσαντας τονόσημα, ώς επυνθάνοντο τῶν αὐτομόλων οτι εν τῆ πόλειεῖν καὶ θάπτοντας ἄμα ῆσθάνοντο, θῆσσον ἐκ τῆς γῆς εξελθεῖν. τῆ .M ἐσολῆ ταύτη πλειστόν τε χρόνον ἐνέμειναν καὶ τὴν γῆν πῆσαν ετεμον ἡμέρας γὰρ τεσσαράκοντα μάλιστα εν
υ δ' αυτΟὐ θέρους 'Aγνων ὁ κίου καὶ Κλεόπομπος 58 ὁ Ελει νέου ξυστρατηγοι ἔντες Περικλεους λαβόντες τὸν στρατιὰν ἐπερ εκεῖνος εχρῆσατο εστράτευσαν ευθύς επιχαλκιδέας τοὐς ἔπι Θράκης καὶ Ποτίδαιαν οῦτι πολιορκουμένην, ἀφικ*ενοι δἐ μπανάς τε τῆ Ποτιδαία προς-ερον
καὶ προωτι τροπω επειρῶντο ελεῖν. προὐχωρει δῶ αὐτοῖς Οἴτε
ἡ οὐρεσις τῆς πόλεως ούτε τἄλλα τῆς παρασκευῆς ἀξίως ἐπιγενομένη γὰρ ἡ νόσος ενταμα ὁ πάνυ επίεσε τούς
'A'ναίους, φθείρουσα τὸν στρατιὰν Aςτε καὶ τους προτί- ρους στρατιώτας νοσῆσαι τῶν Ἀθηναίων από τῆς ξύν 'Aγνωνι στρατιῆς εν τῶ προ τοὐ χρόνω υτιαίνοντας. Φορμίων Mκαὶ οἱ εζακόσιοι και χίλιοι ουκέτι 'σαν περὶ χαλκιδέας. ὁμεν ουν 'Aγνων ταῖς ναυσὶν ἀνεχωροσεν ες τὰς Ἀθήνας, απὸ τετρακις χιλίων οπλιτῶν χιλίους καὶ πεντήκοντα τῆ νόσω ἀπολέσας εν τεσσαράκοντα μαλιστα ἡμέραις ' οἷ δἐ πρότεροι στρατιῶται κατὰ χώραν μένοντες ἐπολιόρκουν τὴν Ποτiδαιαν. 58. ἐνταὐθα δὴ J post participiunt iii I, 9 I. II, I2. I8. 70.
et alibi, etiani post ἐnee et gintiles toniunctiones.
317쪽
292 LIB. II. CAP. 59. 60. 59 Μετα δε την δευτεραν ἐς χῆν των Πελοποννησίων or' θηναῖοι ώς η τε γη αὐτῶν ἐτέτμητο το δεύτερον καὶ ηνόσος επέκειτο - καὶ ὁ πόλεμος, ἡλλοίωντο τὰς γνωμος,
καὶ τον μεν Περικλέα ἐν α ιτία εἶχον ώς πείσαντα σφῆς πολεμεῖν καὶ δἰ εκεῖνον ταῖς ξυμφοραῖς περιπεπτωκότες, προς δε τοὐς Αακεδαιμονίους ἄρμγτο ξυγχωρεῖ καὶ πρίσεις τινὰς πέμψαντες Aς αυτοὐς ἄπρακτοι ἐγένοντο. πανταχο- θεν τε τη γνώμη ἄποροι καθεστῶτες ενέκειντο τῶ IΠερικλεῖ. ὁ δε ορῶν αυτοῖς προς τὰ παρόντα χαλεπαίνοντας καὶ παντα ποιοῖντας ἄπερ αυτὸς ηλπιζε, ξύλλογον ποιπας, ενι δι ἐστρατ γει. εβούλετο θαρσυναι τε καὶ ἀπαγπὼν τό ὁργιζόμενον τῆς γνώμ ς προς ab ξπιώτερον καὶ ἀδεέστερον κατασ6σαι. παρελθὼν δε ελεξε τοιάδε. 60 . ἰ προςδεχομένω μοι τά τῆς οργῆς υμῶν ες εμἐ γεγένηται, αἰσθάνομαι γὰρ τὰς αἰrέας, και εκκλοσέαν τούτουενεκα ξυνήγαγον οπως ὐπρον σω καὶ μέμφομαι εἴ τι μ' ορ-
θῶς ἡ εμοὶ χαλεπαίνετε ἡ τὰ ξυμφοραῖς εικετε. εγῶ γὰρ
ηροῖμαι πόλιν πλείω ξύμπασαν ὀρθουμένον ἀφελεῖν τοὐρἰδιώτας ξ καθ' εκαστον των πολιτῶν ευπραγοὐσαν, ἀθρόαν δε σφαλλομένον. καλῶς μεν γὰρ φερόμενος ἁνὴρ τό καε εαυτὸν διαφθειρομέν ς τῆς πατρίδος ουὁεν ησσον ξυναπολλυται, κακοτυχων δε εν ευτυχουση πολλῶ μῶλλον διασωζεται. ὁπότε οὐν :όλις μεν τὰς δίας ξυμφορὰς οῖα τε φέρειν, εἷς ti
ισreciet ΠιJ Convo 'an ii Pnini popultim in concioneni ius penes Prytanes, iiiit si qui l suli iti accidisset, ile qlio extra ordinent cuni populo ari oporteret, Pti in penes Praetores erat. V. Sesto inti ann. d. COniit. Allieur C. IV. P. BS. . Periclis oratio, via Allienienses de inconstantia et an inloalentiissi et Pri,prii miiiiiiii, i inscitia Olii tirgat ἔ Civitiin an in os ad fortunani uilve 'sarii sortiter ferendam excitat. καὶ π oςδεχο ιένω - etaere. J Dionys. p. 923. Μρ initiit Iiuilis orationis etiarii Pluti in praec. rei p. gor. t. IX. P. 204., ut ni viuii iani scibol. adde Aristid. f. III. p. 950. Mox ες ἐμέ pro ἔς μa Tecte e luores dederiant, V. II DI . d. e n. rat. gr. o. P. 75.) m1stra oblomiori te Rei sigio coni. in Aristopli. t. I. P. 56., qtii quae exena pikx dedit tu pii lue vulgatae cati Aa, e poetis deminita sunt, quos ii teIdiun numeri cogitiit, ut talia ad illittant. γὰρ - διασώζεται J Inonys. P. 924. II ieroeses ap. Stobae. ξυναπόλλυται J cons. Aristot. Polit. II, 2, 16. Coll. Morgonstern. d. Plui. rep. p. 166. . Sententiani a nostris Scriptor iii tu ut iis est Dio Cass. XXXVIII, 36. ἰδία μεν γυι, οὐδ' aν εις Ουτως tu πρά
318쪽
ἔκαστος τὰς ἐκείνης αδύνατος, πῶς οὐ χρq. πάντας ἄμυνειν
αντῆ, και μ' ὁ νύν υμεῖς δρῆτε, ταῖς κατ οἶκον κακοπραγίαις εκπεπi μένοι τos κοινοῖ τνς σωτηρίας ἀφίεσθε, και ἐμέ τε τον παραινέσαντα πολεμίῖν καὶ υμῶς αυτούς οῖ ξυμ εγνωτε δἰ αἰτίας εχετε. καίτοι ἐμοὶ τοιούrs ἄνδρὶ οργίζεσθε ος ουδεvός OAμαι ησσων εἶναι γνῶναί τε τὰ δύοντα και ἔρμονεύσαι ταυxα, φιλοπολίς τε καὶ χρ μάτων κρεωσων.
ο τε γαρ γνοῖς καὶ μ' σαφῶς διδάξας εν λω καὶ εἰ μο εν θυμήθη ' δ τ ἐοχων αμφότερα, τῆ δε πόλει δίςνους, Ουηἁν Ῥοίως τι οἰκείως φράζοι ' προςόντος δε καὶ τοὐδε, χρῆ- μασι δἐ νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούαου ἐνὸς ἄν πωλοῖτο, ω ει μοι και μέσως ηγο ενοι μῶλλον επέρων προςειναι αυτὰ πολεμεῖν ἐπεlα τε, οὐκ ἄν εἰκότως νῖν τοῖ γε 4δικα ὶ μῆ - δρώτεJ i. e. καὶ μη δραν o. νυν υμεῖς Dare. V. IIern . Viger. p. 76 I. Res pedir ver uni do. universe uesignata d in-dΘ non mi lito prononii ite or pluribus Dxplicatiir. uitando igitur civitas miratas calamitatea potest perferre, singuli autem cipit m detrimentum non possunt, Niidni omnes ei opitulari oportet, nec facere Ῥιod nunc vos faeitiar domesticis nialia permissi publi- eam salutem deseritis, et pariter me, Pιi bellum sua i, τοεgur iem qui deeranistis, incusatia. καίrοι ἐμοὶ -- πωλοῖτο l ilixi de Ii. I. ad costiati lationem The ni istoclis I, 138. Adscripsit haec DionD . p. 925. timsue ud κρεί- σωκ. Μox φιλόποIις τo ἡθoe asseri I Ollii x IX, 26. Elpian. ii 1 Den .
Il. t. VI. p. 429. Itiniuititur hic notio perinde ae si i. e. oμοίως ive ἐν ἴσω καὶ εἰ. At εἰ καί λI et eisi. era scriptura in codd. est, vitiosa a P. Dionus. μῶλλον ἐτέρων I i. e. V Irμοις, quae est rarior resolutio genitivi post conii arati uin, nΘ lite tanten exemplis caret aut apud Graecos aut Latinos. v. 'Iattii. Gr. p. 636. g. 454. Ilinc explicare volunt I Iιir M. Od. III, 23. 17. Imi ιunia ara λ εἰ tetigit manus, non sumtuosa blandior hostia mollinit aversos penatis, farra Pio et saliente mica. que in locunt ita iii tellexit Beliueius: etsi in immunis ac ia) manua aram tetigit; sumtuosa hostia non blandior quam far pium et saliena nιica penalia mollisit. 'uni literae a in auultuosa Productioneni exciisara piitzit positione vocis Manssior, ut in illis: qiud gladium deviena Nonιana atri nos in ora' At i VO- cari Potest In alius vacua, quae sur piiiiii celete et salientern ni, C m Disert nisi stinius cuni CesAneri, thes. I. I. immunis po8i tun
319쪽
294 si κειν αιτίαν φεροίμον. καὶ γαρ οἷς μεν Ηρεσις rεγίνηται τἄλλα εὐτυχοῖσι, πολλὴ ἄνοια πολεμῆσαι ' εἰ δ' αναγκαῖον ὴν ξ εῖξαiτας ευθυς τοῖς πέλας υπακοῖσαι ξ κινδυνευσα
ταῶ περιγενέσθαι, ο φυγὼν τον κίνδυνον τού υποσταντος
μεμπτότερος. καὶ εγὼ μεν ὁ αὐτός εἰμι καὶ Ουκ εξίσταμαι 'υμεῖς δε μεταβάλλετε, επειδὴ ξυνίβο υμῖν πεισθῆναι μεν
ίκερα οις, μεταμέλειν δε κακουμένοις, καὶ τον εμον χορον
διάνοια εγκαρτερεῖν δ εγνωτε. δουλοῖ γαρ φρόνημα το αἰφνίδιον καὶ ἀπροέδόκητον. καὶ τό πλείστω παραλογν ξυμ
aumtuosa hostia, quam farre pio et aaliente mira, ut eadem rinsultitio ablutivi in ubi uti vii In cum νιam post coni parativunt locum liubeat, ira ac nostro loco iii dativuin cuin ξ. Seu id ne necesse qui leni επit apti l l orati uin , si sic explices: Niam fur pium et aaliena antea in illi, u. lilii veri, Sellii idei'. Gr. lat. i, I. I. P. II. p. 693. not. recte praetulisse videtiir I .aint,iiii interpretati ueni: ,, ni antis tua placabit penates sar re et inica salis, nil illa
gratior iis suill rix per mi intuosani liOstiani. viii, Isi Henticius conani Pntai ios I. at illiini diligentius inspexisset, alii si locis ri an unxeniendatricem ut Atiliuisset, velut curni. secul. V. 25. νοενre Ner cea cecinisae, I arcae, Diod aer uel dietur ι est, stabilisque rer In Ibrari inita aerret, bona tarn peractia trenite fata, Plae sic coniecti ira sita mutavit criticus Anglias: Miod semel dictum atabuia per aerum Teminus serpat, bona etc. At recte I .ut ii ii ias: Os te, o Parcae, vel aces ceciniSSE, i. e. Diae vera cecinistis, vel quais veretices estis in iis, Diae cecinistis, iiiii:ζit bona sata satis ianipe a tis i. e. Praeteritis ac transuetis: qtio 1 qui leni aeri et tarn avubis incitum est, et stabilis i. e. rutilis Et 1ix is at ille tu niuish, lis rpriuii terni iiiiis id sera at neque id ullo Pacto potest initia ut ri, nisi citi ut pria sera at scribere debeb it gerret, natu Aic legendunt china Semio, Pollione at tuo aliquot 1iliris II irratii. Scilicet si nificantur pruni issa Aeneae et Itorii inae genti a Iove facta in nurner ae postetitatis, stabilis pie i inperii. v. HoIII. II. XX, 30 coli. Virg. Αen. I, 19.61. παι γαρ - κακου&ένοις l Dion s. p. 930. In liis ad ὁ αἰ τός εἰμι Au Pyle τη γνώμη, ut Dieitius dixit III, 38. Proxinia linitatus est L io Cass. XXXVIII, 44. Aria μεν roe καὶ τότa καὶ νυν τον αυτὴν γνώμην ἔχω καὶ Ου μεταβάλλομἄι, unue suspicatiar ΡOPP. Prol. t. I. p. 366. apitii Thucydidem Pri, μεταβάλλera legendun esse μ ταβάλaeocte. Cerie F. habet Aer αβέβλησθε. ἔγει αἴσθησινJ i. e. sentitur. vid. ad II, 41. addo Cic. de N.
320쪽
LIB. II. CAP. 62. 295τόσον γεγέν αι. Ομως δε πόλιν μεγάλπν οἶκοῖντας και ενξθεσιν ἀντιπάλοις αὐτῆ τεθραμμένους χρεὼν και ξε φο- καὶ τον ἀξiωσιν
δικαιούσι τ ς τε ελλείπει καὶ τῆς πόμενον ' ἀπαλγησαντας δε τα Hια του κοινου τῆς σωτηρίας ἀντιλαμβάνωσθαι. τον δε πόνον τον κατὰ τον πόλεμον, μη γένηται τε 62πολυς καὶ Ουδεν μῶλλον περιγενώμεθα, θρκείτω μεν ἡμιν
και ἐκεῖνα ἐν oli ἄλλοτε πολλάκις γε δῆ απέδειξα οοκ ὀρ
θῶς αυτὸν πιοπτευόμενον, δηλώσω δε καὶ τόδε o μοι δοκεῖτε Ους αὐτοὶ πώποτε ενθυμ'θῆναι ὁπαρχον υμῖν μεγέθθους πέρι ες τῆν αρχὴν ουτ εγὼ ἐν τοῖς πρὶν λόγοις ' οὐδ'
ἄν νυν εχροσαμον κομπωδεστέραν εχοντι τὴν προπιοίοσιν,
εἰ μὴ καταπεπληγμένους υμῆς παρὰ τὰ εἰκυς ἐώρων. οῖεσθεμεν γὰρ τῶν ξυμμάχων μόνον ἄρχειν, εγὼ δε αποψαίνω δυο μερῶν τῶν ἐς χρῆσιν φονερῶν, γῆς καἰ θαλάσσης, του ετ
ἄν μεγάλων νομίζετε εστερῆσθαι, αἴτη ἡ δύναμις ψαίνε- σαι ουδ' εἰκὸς χαλεπῶς φέρειν αὐτῶν μαλλον ἡ οὐ κῆπιον