장음표시 사용
301쪽
λειαν, ῆν ἄν τις προς ουδὲν χεῖρον απτούς υμῶς εἰδότας μο- κύνοι, λέγων οσα ἐν τῶ τοὐς πολεμίους ἀμώνεσθαι ἄγα ἐνεστιν, ἀλλα μῆχλον τον τῆς πόλεως δύναμιν καθ' ημέραν Γργω θεωμένους καὶ ἐραστὰς γιγνομένους αυτῆς, καὶ Oτανυμῖν μεγάiη δοξη εἶναι, ἐνθυμουμένους oτι τολμῶντες καὶ γιγνώσκοντες τὰ δέοντα καὶ ἐν τοῖς Γργοις αἰσχυνόμενοι ἄνδρες
αυτὰ ἐκτήσαντο, καὶ πιότε καἰ πείρα του σφαλεησαν, οἴκουν
ωαὶ την πόλιν γε τῆς σφετέρας αρετῆς ἀξιούντες στερίσκειν, κάλλιστον δἰ ἐρανον αυτῆ προῖέμενοι. κοινῆ γὰρ τὰ σώματα διδόντες ἰδία τον ἀγήρων ἔπαινον ελάμβανον καὶ τον τάφονεπισπότατον, οὐκ ἐν ω κεῖνται μῶλλον, ἀλλ' ἐν ω ἡ δόξα αυτῶν παρὰ τῶ εντυχοντι αεὶ καὶ λόγου καὶ Γργου καιρω
αεδνοστος καταχείπεται. ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πῶσα γῆ τάφος καὶ ου στολῶν μόνω ἐν τῆ οἰκεία σπαίνει ἐπιγραφι
hua nigrae ferari frondis in Algi o, per damna, per caedis ab isgo
P. 264. Nostro loco vox inelnpliorice usurpatur, et ni ilitian dein notat Pro Patri allite actari , quasi collatione tu factaIn MIsiscepta patriae defensione, et ni ortoni prii sae oppete mlo. Paulo inserius quod legitur, citat Ρliavorin. in strἡρων, cliii exscripsit Polluceni II, 14. Θουκυδίδος ὁ τον ἀγερων, ως καὶ Eυριπίδος την ἀγήρων ἀρer ῆν. v. Fisclier. ad Veller. I. p. 378. obae iν Δ - ἀλλ' ἐν ιοJ Aiaci inter Iulii post comparativuin infertur, istare non recipienda, Maae in eodd. Donnullis est corr et io μαλλον ξ δν L. V. , 99. IIatili. Gr. p. 631. ἀνδρῶν - τύφοςJ Stoliaeus p. 6l2. V. Omnino Benti. ad illud si rat. Epo l. IX, 25. neqDe Uricanunt, et i super Carthaginem
virtus sepulchratur eondidit. ΜOx verba του ἔργου opposita erbis τῆς γνώμος accipienda sutit pro n/onuvientum, ut initio liti itis Orat. et m rsiis in perorati uno, et in lioc ipso cap. putilo Rhiperius exseqilia ἔργον vocantiar ration lini ita orationis, ii ith illos Pra,seilliit M' Pericles. lyc in lo in veri, is τὸ εὐδαιμον τό /iegθευον lioc praedicatum,
illud subiecturn est, sicut in verbis τὸ de ἐλείθεοον To εἄφυρον il-
302쪽
το ευμ πον κρίναντες, μὴ περιορῶσθε τους πολεμικους κινδύνους. οὐ γαρ οὶ κακοπραγοῖντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν αν
τού βίου, ola εχπὶς οὐκ εστ πα 5, ἀλλ' οἷς η εναντία μεταβολῆ εν τω ζον επι κινδυνεύεται καὶ εν οἷς μάλιστα μεγάλα τὰ διαφέροντα, se τι πταίσωσιν. ἀλγεινοτέρo γὰρ ανδρί γε
φρόνωα . ἐχοντι ἡ Γεν τωJ μετὰ τω μαλακισθῆναι κάκωσις η ὁ μετὰ ρ- ς και κοινῆς ἐλπίδος ἄμα γιγνόμενος αναίσθο-
τος θάνατος. διόπερ καὶ τους τῶνδε νύν τοκεας -οι πάρεστευ
Οὐκ o φύρομαι μῶλλον ῆ παραμυθῆσομαι. εν πολυτροποις γὰρ ξυμφοραῖς επίστανται τραφέντες ' τό δ' ευτυχές, οδ αντῆς ευπρεπεστατος λάχωσιν, Apπερ ῶδε μεν νον τελευτῆς,
εῖς δε λύπqς, καὶ οἷς ἐνευδαιμονῆσαί τε ὁ βίος Ῥοίως καιεντελευτῆσαι ζυνεμετρῆ . χαλεπὸν μεν ουν οἶδα πείρειν ori
φησί, χρὴ ποίην φεύγοντα καὶ ἐς μεγακήτεα πόπιον ριπτεῖν, καὶ ne τρῶν , Κύρνε, κἄτ ηλιβάτων. τούτtii οἶν ἐναντίως o IDρικλῆς ἀποφαί--Tαι. καὶ σκόπει χην ἀκρίβειαν της έρμηνείας , οτε καὶ τῆς εἰρημένης Tos Θεόγνιδος υποθῆκης λανθανόντως ων ἡσθη, καὶ 3νίξατο , εγον τοδικαιόrπον. T. γὰρ δικαιότερον συγκρίσεως ωφασιν ἔχει. Buna haec adnotatio. Nani lioc Thiicydides dicit: fritiuit, is divi tuir In Su ruli1 si qui ac D iescero volentes secium fatein pacis belli pericuIi prii eoptent, lii reputetit, Vermut shIicitatis secutitateni in lilaertat esse, libeItateni vero tantuni in soletitii line. Non igitur vlibus nil iuest, ii pericula incurrere potitis debent, sed Pii servare sua CuPiunt. h - μαλακισθῆναιJ Viligo unci ab ἐν τῶ al, stini. Voculus h Omittit Sto,ie. p. 192. Schois., ubi citantur veri a isareινOTψα - θάνἄτος, destini item in Parisino uno. Post μετὰ τού earineIn P nunt codd. C. I. I.. O. P. S. e. - Tusan Is μετὰ τού omittit, ego
malun ἐν τ* oniittete, nam pio his Tlhucydides adamat ponere μετὰ τοῖ, velut I, 6. μετὰ et οὐ γυμνάζεσθσι, titia scit Ol. Aug. ἄνet vos ἐν τῶ γυμνάζεσθαι. Non ἔHis cilior quid sibi velit Krileger. id Dionys. p. 210. Nec probalida coniectura Isui gessit in lusi. erit. Seolio l. III, 6. p. 54o. ἡ βιότου μετὰ τοῖ μαλακισθῆναι κάκωσις, nani Voce poetica βίοτοe I iucydides non hi titur. - Sallust. Cat. m. Nonne emori Per virtutem μετὰ Φώμης praestat, quam vitam aeram a ple inhonestam, ubi alienae auperbiae ludibrio fueria, per dede a amittere ν44. διόπερ - παeαμυθῆ--d Dionys. Art. rhet. P. 297. ἐν πολυτρόπως - ξυνεμ ρῆ J ἐπίστανται τροφέντες i. e. cmune Dissiligo 1 tare Cooste
303쪽
ae enutritoa esse, adolariare. V. Matth. Gr. I. 549. Totum locum ita intolligo: ariunt milva, variis easibus ae in vita usos , potiusquσsori atos esse, Ptibus rei eartua honestiastinus, uti his nune, vel luctua , ut robis, eontigit, et quibus ale est traducta vita, ut et in ea essent felicea , er in felicitate deeederent. Vertio ξυνωmehθη vitalii non datain et concessani, M il actain et irradiuuant signifi-- Curi, creber usus et liuius ipsi iis vel mi, et adie vivi σίμμεrρος docet. Ceteriin liticunque ili h. l. dispillarunt, illud εν, quod est in ἐντελευτῆσαι, praetervidentea ita intellexeratnt, Uaasi τελε
xtis structurae exenipla dabit Popp. Di Ol. t. I. p. 283., velut V, 47. τοῖς βοηθοῖσι nόχις ἡ μει σπεμειαμένη διδότω σῖτον, ἐπῆν ἔλθη ἡ μῆ- θειαὶ ἐς τὴν πόλιν τὰν ἐπαγγείλασαν βοηθεῖν. Redit iratur sententia nil illud Solonis dicti ini: neniinem ante obituni felice in praediCa
dum esse. Recte schol. ταυτέστι ἐν εὐδαιuo νία κσὶ ζῆσαι καὶ τελετῆσαι. Aliter de h. l. sentit Herm. ad Viger. p. 711, 36., contram eni Inonuit Popp. oba. p. I 45. , non intelligi posse, ε Iomodo U mi il3us honestissianus exitiis' contigit, fortunἔitiores sint, Ua aut qui
eani siti teni nacti sunt, iit feliciter et viverent et ni orerentur, cum t
men hi et eiusdeni se licitatis, mi ius illi, coni potes laeti et Prixeterea aliud consecuti sint, a vio illi fortasse alieni fuerant. Nam H- iiii sensun liabet Hemnuntii eniendatio et littereretatio h. l. Sed quod ipse Poppo coniecit: eu τελευr ῆσαι, eo nillil lucra-Ir: I Amident sensus vii Igata est. In verbis τὸ δ' εὐτυχὲς , a ἄν etc. conini ixtio duarunt loquendi rationunx est. Diciis enim vel το δοτυχὲς, ἐάν τις λάγη, Vel ευτυχεῖς δέ εἰσιν, or ων λάχωσιν. Cons. IV, 18. σωφρόνων δὲ ἀνδρων, o ινες ταγοθὰ ἐς αμφίβολον ἄσ*ἄλῶς ἔθεντο, ubi dici poterat vel e σωφρόνων δὲ ἀνδρων, τἀγαθὰ - θεῖναι,
γων προφυγη κακὸν ηὲ ἀχώη, ubi II II. t. VI. P. 536., debet,at, ait, dicere: βέλτερον εἶ τις. Adde Xenopli. Oecon. IV, 9. I huc. I, 40. IV, 92. V. Μatili. G r. q. 48 l. n. 2. Schaes. ad Soph. EI. 1060. Heind. ad Plat. sophist. p. 388. Μοx ώκ, quod extat anto
καὶ πολλάκις, intellige dictu in pro oτε αδτων sint ili latione cum ea, qua Dp oῖων supra Vidinius usurpatuIn Pro ora υπὸ et σίων. In Prinx in is ἀφαιρεθο ex aliti tot codd. restituendum errat, quod non loquitur de iis, qui aegi e serant, quod aliouando, si quid aliud eveniat, bonis priventi ir, sed de iis, timi dolent hona iani uni issa. Inde Praecedit στερίσωνται, quo aliquis ponatua fuerit. I e ti an itu autem ex coniunctivo λάχωσι iii indicativum ξυνεμετρήθη sacto
304쪽
I. IB. IL CAP. 45. 270 ἀφαιρεθῆ. καρτερειν δὲ πη καὶ ἄλλων παίδων ἐλπίδι oli ετι
ηλικέα τέκνωσιν ποιεῖσθοι ' Miα γάρ τε των Οὐκ oντων λῆθοοὶ επιγιγνόμενοί τισιν εσονται, και τν πολει διχόθεν, δε τε
τοὐ μη requοῆσθαι και ασφαλεία, ξυνοίσει' ου γὰρ οἷόν τε ἴσον τι ' δίκαιον βουλεύεσθαι M αν μη καὶ παῖως εκ τοὐὁμοίου παραβαλλόμενοι κινδυνεύωσιν. ὁσοι δ' αυ παρηβηκατε, τόν τε πλείονα κέρδος ον ευτυχεῖτε βίον ἡγεῖσθε καὶ τόνδε βραχυν εσεσθαι, και τη τωνδε ευκλεία κουφίζεσθε, τό γωρ φιλότιμον ἀγηρων μόνον, καὶ Ουκ εν τω αχρείω τ'ς ηλικίας τὸ κερδαίνειν, λπερ τινές φασι, μαλλον τέρπει, αλλὰ το τε- μῶσθαι. παισὶ δ' αυ Moι τωνδε πάρεστε η ἀδελφοῖς ὁρῶ ' μέγαν τον αγῶνα ' τον γὰρ Ουκ ὁντα ἄπας εἰωθεν ἐπαινεῖν,
καὶ μόλις δν καθ' υπερ λην αρετης οὐχ ὁμοῖοι ἀχx ὁλθωχεψους κριθείοτε. φθόνος γὰρ τοῖς ζῶσι προς τὸ αντίπαλον,
v. Popp. prol. t. I. p. 27 I. T 8 versis Οἴ ὐν ἐθὰς - ἀφαιeerit v. ueger. ad Dionys. p. 119. ZOnar. ἐθάδας, συνῆθεις, φίλους. ἰδία γάρ τε - ξυναίμ. J Hinc inact aententiae se excipiunt Per γαρ incipientes. Atque liuo vii deii sententia ratio redditur,
mir κἄρτερεῖν debeant, itui lirumis orbi tacti spern novae prolis Concipere possint: nam sutura suboles, ilicit, antissae oblivionem parat it, et sic commoduni duplex civitati redululat, altemini,viod defensoribus non carebit, auer Im quod tutius amet αστα- λεία . Atque hoc postrentum, cur tutius Divitas actura Sit, RIt manententia causali: ου γαρ οἰόν Te etc. Explicat. Νa li Sic, ait, D agis amore rei publica accendentiar, eum qui nullos libet os habent, ni inus salii te vel damno reipublicae tangantur. Vulgo ξυνοίσειν, quam scripturi In qui tuentur, ita iungunt: ta τε τοῖ μῆδρημοῖσθαι καὶ ἐκ τοῖ ἀσφαλεία/ ξυνοίσειν, sed sic transitus Praesentis in f titurii in ineptiis est. In nostra sententia post ἐκ τοὐ μνυ Οὐσθαι sequi debet sti καὶ ἐκ της ἄσφaλεως. Cons. I, 60., ibi Paeuo notata. σοι δ' ἄυ - κουφίζεσyri Vulgo Toν Te πλείονα, πέρδος oν, --
τυχεῖτε βίον, ἡ χθε etc. ων est in A. B. F. H. Apodosis initium latra i verbis τόν τε - ονα etc. Sensus hic Est: Quotquot vero a late proverti estia, tum Ioviorem vitam, per quam felices eratis, mera m existimate, tum hane brevem fore existimate. Ne lue secun Valla: Ioa vero, qui aetate praeeaaiatia, ροιο diuturniorem vitam feliciter traduriatis, eo plus lucri vos fecisae eatatimate, et hoc quod supereat vitae, breve Drerravi. At pie hanc emendationem iam vir iloctus adscripserat ni arm ni Florent. Viniar. Ad et. κερδαίνειν Scia Ol. adnotavit: φιχόργυροι γὰρ οἱ γέροντες. Dei tute τὸ πρεῖον sive ἄπραγμον V. Supr. e. 40. τῆς ηλικίας est imbecillia sive inhabilis militiae aetas. V. I, 74. 93. Abi sch. diluc. p. 108. Ruci. p. 272. Garlc. ad Hon . Il. II, 268. Diod. XIII. p. 219. καὶ οἱ ἐν ταῖς ἡλικίαις την ἐν τῶ πολέμεο χρείαν παρέχεσθαι μη δυ
305쪽
LIB. II. CAP. 46. 47.τb M μη εμποδὼν ἀνανταγαπίστω εὐνοία τετυνται. εἰ δεμε δεῖ καὶ γυναικείας τι αρετῆς ὁσαι νυν εν χ ρεία Iσονταιμν'σθῆναι, βραχεία παραινέσει ἄπαν σπανῶ. τ ς τε γὰρ υπαννύσος φυσεως μῆ χείροσι γενέσθαι υμῖν μεγάλ' η δόξα και ης αν επ ελάχιστον αρετῆς περι η ψόγου εν τοῖς υρσεσεκκλέος ν. εῖργαι και ἐμοὶ λόγω κατὰ τον νόμον ὁσα εἶχον nρός ρα, καὶ εργω οι θαπτόμενοι τὰ μεν ξδ' κεκόσμηνται, τα δε αυτῶν τους παῖδας το απι τοὐδε δημοσία ἡ πόλις μεχρι ψος θρέφει, ωφέλιμον στ-ανον τοῖςδέ τε καὶ τοῖς λειπομένοις τῶν τοιῶνδε αγώνων προτιθεῖσα ' ἄθλα γὰρ οἷς κελται αρετης μέγισra, τοῖς δε καὶ ἄνδρες δειστοι πολιτεύουσι. νῖν δε ὐπολοφυράμενοι ἔν προς κει εκαοτος ἄπιτε.47 Toιούδε Mν ὁ τάφος ἐγένετο εν τῶ χειμῶνι τούτω ' καὶ διελθόντος αυτοῖ πρῶτον ετος τοὐ πολέμου τουδε ἐτελεύτα.τΟὐ δε θέρους ευθὼς ἀρχομένου Πελοποννοσιοι καὶ οἱ ξύμ
eitat, fiat, et τό, itemnue Theo promna n. p. s. I M. Fadem ver
306쪽
νίαν βασιλεύς. καὶ καθεζόμενοι ἐμουν τον γον. καὶ oντωναυτῶν Ου πολλας πω ημέρας ἐν τη Aττικῆ η νόσος πρῶτον ῆρξατο γενέσθαι τοῖς χθοναίοις, λεγόμενον ι ἐν καὶ πρότερον πολλαχόσε εγκατασκῆ φαι καὶ περὶ μνον καὶ ἐν ἄλλοιe χωρίοις, ου μέντοι τοσοὐτός γε λοιμὸς ουδὲ φθορα Ουcως ἀνθρώπων Ουμμου ἐμνομονευετο γενέσθαι. Ουτε γαρ ἶ-τροὶ ηρκουν τὁ πρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοια, ἀλλ' αυτοὶ μάλιστα ἔθνησκον o σω καὶ μάλιστα προςIεσαν, ου τε ἄλλ' ἀωρωπεία τέχνο ουδεμία ' ὁσα τε προς ιεροῖς ἱκέτευσαν ημαντείαις καὶ τοῖς τοιούτοις πρῆσαντο, πάντα ανωφελῆ ην, τελευτῶντές τε αυτῶν ἀπίστοσαν υπὸ τοὐ κακου νικώ-48
λεγόμενονJ nominativus uti solutiis, et intelligitur αυτῆν. Acem ratius ita inceretiire λεγόμeνον μέν, καὶ πρότερον ἐγκατασκτρασα. Sed iit saepe fit, ex illo λεγόμενον μέν ,' ut quidem dicitur, suspendit reliqua, posito infinitivo. v. Claric. ait Od. XII, 75. Merari. ad Vig. p. 713, 39. Matili. G r. p. 822. et Thirc. I, 140. , ubi sinii-liter dicitiir εἰρηuένον, Daias. t. I. P. 434., ut i est προςzerαγμέrον. v. Fac. Pllit. U. Sertor. c. 4., ubi προςταμέμ. Alitem explicae schol. θηλυκῶς ἡ νόσος τὸ δε λεγόμενον ας προς τὸ νόσγα υπῆντο- σεν. 'ρσς' νεφέλο δε μιν ἀμφιβέβοκε κυανέο, τὸ μεν ουπιτε I. XII, 74. ως πρὸς τὸ νέφος υπῆντησεν. PHNil se diiuntur Menisseim. nd Lucian. D. M. c. I 5. l. I. p. 400. Retra. ΙFavis. ad Cic. de N. I3. Π, 14. Scholiastae observatio sequenti capiti ἔulliit, enda denti m.
Thieraeli. Gr. g. 307. 5. ἰατροίJ Oviil. Μetam. VII, 56l. Nec ni oderator aderer inqua
ipsost saeva medentes erigavit clades: obguntque auctoribus artes.
307쪽
ναίων πόλιν ἐξαπιναίως ἐνέπεσε, και τo ποῶτον ἐν τῶ Π--
κρῆναι γαρ ούπω ησαν αυτόθι. υστερον δε και ες την ἄνω πόλιν ἀφίκετο και εθνησκον πολλω μὰλλον ξδn. λεγέτω μἐνουν περὶ αὐτos Aς εκαστος γιγνωσκει και ἰατρὁς και διώτης ἀφ οτου εἰκὸς ην γενέσθαι αυτό, και τας αἰτίας ἄμμνας νομίζει τοσαύτης fεταβολῆς ἱκανὰς εἶναι δύναμιν ες τομεταστῆσαι σχεω εγῶ δε oLν τε ἐγίγνετο λεξω, και ἀφῶν ἄν τις σκοπῶν, εοῦ ποτε και αυθις επιπέσοι, μάλατ ἀνεχοι τι προειδὼς μὴ ἀγνοεῖν, ταύτα δηλώσω αὐτός τε ν
49 σήσας καὶ αυτὸς ιδών αλλους πάσχοντας. τὸ μεν γὰρ επος, ῶς ώμολογεῖτο, ἐκ πάντων μάλιστα δῆ εκεῖνο ἄνοσον ἐς τὰς ἄλλας ασθενείας ἐτυγχανεν ον' ει δέ τις και προέκαμνέ τι,
ineuiuit tandem populo Pandioniar omnel inde ea ervatim morbo mortique dabantur. Aninitari. Μarcell. XIX, 4. Atqνιe . ut Iram Ddidra exposuit, tetades illa, quae in Peloponnestari belli prinriptis Athenienaea aeerbo genere morbi vexavit, a abusque ferventi Aethiopiae plaga pausariuι proserpens, Atticam occuparit. L.Midat verta6o,to - Αἰθιοπίας I en e tr. d. elue. a. 39. Intula verita ἐξ A θιοπως - ποχχὴν historiaB sliae ineptus nostri arriptoria inlitator eperius ap. I.ucian. d. conseri litat. t. IV. p. 177. πολλήν J i. e. in magnam partem. T. I Orv. ad Uiarit. P. 464. ad Dion a. de C. V. p. l33. Ien. Thuc. VII, I 3. noath δ' Σικελία, ubi schol. Θουν Geίγωρος. Sic I alitii multa tellure, in multam noetem. R id e Epigr. I. eonid. Tarent. in Anth. Palat. VII, 652. πλώοντ' οὐ πολλῆ ννὶ δελευταγόρην. IIeyn. ad Hom. t. VII. p. 538. ,, tenendum ut ten , quod ολύγος Montero est seniper pamus, non paue a. Ad seM eutia spectat Tiron . II. ἐξαπιναίως μουκυδί- δ e - οἱ δε ἔπτορικοὶ ἐξαπίνης. I e VOc. ενέπese vid. Blirinan n. ad
aοιμαν τω ἐν Ἀθήνησι μeredar έρους δοκέειν εἰς τα φρέατα ἐκ τω Πει-eαιεῖ ὐπο Πελοποννησίων ἐμβεβλησθαι φάρμακα. Ovid. I. l. v. 533. Constat et in fontes vitium venisse Iactraque. περὶ αἰτου I 1 rocop. v. P. II. c. 22. imitatur h. I. V. Abresph. diluc. p. 223. ΜOX Verba ἐς το μera σχ ησaa Per i bu nil ἰ nti. II adie Cta fiunt, CtIIn Praecesserit τοσαύτης μεταβολῆς. Voce μεταβολῆsignificatur morinis repente eo Drtus. 49. τὸ μὲν τος - ἐτυγχανεν ον I I eir. d. eIoc. s. 48. Voc. ἄνοσον memorat Pollux III, 107. Cons. Cantacti Zon. p. 730. mox verter ari φιia ante morbo aliquo laboraret, omnia in hune mor-hum coneegaerent; dicit, omnes morbos in pestilentiam do positos Becessisse, excretos Eὶ expiri gatos esse. V. FOes. Oecon. HippoCr.
308쪽
ες τουτο πάντα . απεκρίθη. τοὐς δ' αλλους -' ουδεμιῆς προφασεως, ἀλx εξαίφνης υγιεῖς οντας πρῶτον μῖν τῆς κNαλῆς θέρμαι ωχυραι καὶ των oφθαλμῶν ἐρυθ ματα καὶ
φλόγωσις ελαμβανε, και τα εντός, ἡ τε φάρυγξ και ἡ γλῶ
σα, ευ ς αιματώδη ἐν καὶ πνειμα ατοπον καὶ δυςῶδες ψίει ' ἔπειτα εξ αυτῶν πταρμος και Μάγχος ἐπεγίγνετο, και ἐν Ου πολλῶ χρόνω κατέβαινεν ἐς τα στῆθο ὁ πόνος μετα βοος ἰσχυροῖ και οπότε ἐς τὸν καρδίαν στηρίξαι, ἀνέστρεφέ τε αυτὸν και ἀποκαθάρσεις χολῆς πασαι ὁσαι ino ἰατρῶν ἀνομασμεναι εἰσὶν ε εσαν, και αὐται μεταταλαιπωρίας μεγαλος. λυγξ τε τοῖς ' πλείοσιν ενέπιπτε κεν , σπασμόν ενδιδοῖσα ἰσχυρόν, τοῖς μεν μετα ταυτα λωφη- σαντα, τοῖς δε καὶ πολλῶ ἴστερον. καὶ το μεν ἔξωθεν ὁπτο-
vero ardentes oratia, amis attractus ab alto spiratus, interdi In g mitu gravia; imaque longo ilia singultu tendunt ; at naribus ater sanguis, et OM sas fauces prerarit σε pera lingua. Potuin locum expressit Lucretius v I, 1143. Principio eaput incensum ferrore gerebant, et duplieis Oerelas avsissa luce rubentis. Sudabmit etiam fauces intrinsecus atro εanguine, et tilae ibua voeia via repta eo bat; atque animi interpres manabat ling m cruore, debilitata maintis , motu gravis, aspera taetu. Inde ubi per faucis pectus conr- plerat, et Oi rum morhida vis in cor moestum con merat a*ris pomnia tum vero vitai clatratra Iainant. viritus ore foras tet nvolvebat odoreuι, rancida quo perolent protecta cadavera ritu. ADque antini proraum et irea totius et omne languebat corpus, Dii iam limine in U19.
- Θουκυδίδης ἐν τη δευτέρα ' κατέβαινεν - ἰουρου. Abresch. Obs. nais c. Vol. III. D. I. P. I 50. adiectivun ἰαυρος putat h. l. commmne esse, βῆξ enim lioc uno loco masculinunx esset. ωαὶ oπότε - ἐπίεσαν δ Exscripsit Nemesius de nat. hon . c. m. Ideni docet, καρδίαν Bas Oa ventricilli: συνήθως οἱ παλαιοὶ καρδίαν καὶ το σχόμα τῆς γαστρος καλοῖσιν, ἄς Ἱπποκράτης καὶ Θουκυδίδος. v. Foes. ad Ili Dp Oer. EpideIn. II, 2. Gatulcer. adv. nuse. II, It . Victor. V. L. XXVII, 17. xeprehemiit Lucretiunt, quasi qui hanc signiticationem vocis καρδία ignoraverit. Sed Lani hin. et merciimul. V. L. I, I. pittant, Poeta in potius inlitatione Graeconini et Eallena significatione eor dixisse, via ille καρδίαν.
309쪽
θμον, πελιτνόν, φλυκταίναις μικραῖς καὶ Γλκεσιν Qqνθ κός' τα δε εοὐς Ουτως ἐκάετο A ε μήτε των πάνυ λεπτῶν
ἱματίων καὶ σινδόνων τὰς ἔπιβολας μὴ ὁ αλλο τι η γυμνοι Gνέχεσθαι, ηδιστά τε ἄν ἐς ιδωρ ψυχρὸν σφῶς αυτούς
ρίπτειν . και πολλοὶ τοῖτο των ημελημένων ανθρώπων και
ἐδρασαν ἐς φρέατα, τη δίφη ἀπαυστω ξυνεχόμενοι. καὶ π
τω ὁμοίω καθειστῆκει τό τε πλέον καὶ ἔλασσον ποτόν. καὶ
η απορία τῶ μο ἡσυχάζειν καὶ η υγρυπνία ἐπέκειτο διὰ
Te colonoa pestis, et iri In nae dominatur nios res urbis. I se ra lor rentur pri Ino: sau 1 ιαePle latentia in trium rubor est et cfuctus anhelitua aegre. Ivera lingua tumet; tepidisque arentia ventis Ora patente auraeRge graves captantur hiat l. non stratum,
non ulia pati velamina possunt: dura sed in terra ponunt praecordia: nee se corpus hva no MMum, sed humus de corpore ferret. I.ucret. VI, II 60. Intima para homini vero sagratit o ossa, fa- gravit stomacho flavιana, ut fornacibus, intitae nil adeo posset cuia quam tine ten/ιeque membris rertere in utilitatem: ast ventum et frigora semper in 'pios partim gelidos ardentia morbo meniaradaὴant, nudum iacientes eorpus in undas. Multi praecipites symphis putealibus alte inciderunt, ipso venientes ore patente. Draeda-hiliter altis arida corpora vieraana ae risbat mulitian parria humoribus imbrem.
καὶ πολλοὶ - ξυνεχόμενοι J Vel ἐς vetarci oniittendunt crati vel
Pro Toὼeto καὶ ἔδρασαν stitistitit endtim erat, quoci ad setistini in eo
310쪽
LIB. II. CAP. 49. 285 παντός. καὶ τὁ σῶμα ὁσονπερ χρόνον καὶ ἡ νόσος ἀκμάζοι
Ουκ εμαραίνετο, αλα ἀντεῖχε παρὰ δόξαν τῆ ταλαιπωρία, ῶςτε η διεφθείροντο οἷ πλεῖστοι εναταῖοι καὶ ἐβδομαῖοι
υπό του ' εντός καύματος ετι εχοντες τι δυνάμεως, η εἰ δι φύγοιεν, επικατιόντος τοὐ νοσηματος ες τον κοιλίαν καὶ .
ελκώσεως τε αυτi ἰσχυρῶς εγγιγνομένης και διαθοίας ἄμα
νεια ἀπεφθεέροντο. διεξ ει γὰρ διὰ παντὸς του σώματος ἄνωθεν ἀρξάμενον τό εν τν κεφαλῆ πρῶτον ἱδρυθεν κακόν,
καὶ εἴ τις εκ ταν μεγίστων περιγενοιτο, των γε ακρωτηρίων
ἀντέλοψις αὐτοὼ επεσῆμαινε ' κατέσκηπτε γὰρ ἐς auota καὶ ἐς ἄκρας χεῖρας καὶ ποδας, καὶ πολλοὶ στερισκόμενοι τούτων διέφευγον, εἰσὶ δ οι καὶ των oφθαλμῶν. τους δὴ καὶ λ θ' ελάμβανε πυραυτίκα ἀναστάντας τῶν πάντωνομοίως καὶ ῆγνόοσαν σφὼς τε αυτοῖς καἰ τοὐς επιτοδείους.