장음표시 사용
531쪽
L. IB. IV. CAP. 74. 6 II των των ξυμμάχων κατὰ πόλεις ἐπανελθῶν καὶ αὐτδς ες την
Κόρινθον τον επὶ Θράκης στρατείαν παρεσκεύαζεν, Λαπερ καιτο πρῶτον ἄρμητο ' οἷ δε ἐν τῆ πόλει Μεγαρῆς, ὰποχωρ
σάντων καὶ των ωθηναίων - οῖκου, Oσοι μεν των πραγμα -
των προς τους Ἀθηναίους μάλιστα μετέσχον, εἰδότες ἔτι ἄφρο- σαν εὐθυς ὐπεξῆλθον, οἷ si αλλοι κοινολογησάνενοι τας των ψευγόντων φίλοις κατάγουσι τους ἐκ Πηγῶν, ορκώσαντες πι- στεσι μεγάλαις μηθεν μνησικακήσειν, βουλεύσειν δε τη πόλει τὰ αριστα. οἱ δε επειδο εν ταῖς ἀρχαῖς εγένοντο καὶ ἐξέτασιν οπλων εποιήσαντο, διαστοσαντες τοὐς λόχους ἐξελέξαντο τ τε ἔχθρῶν καὶ οῖ εδόκουν μάλιστα ξυμπραξαι τὰ πρός τοὐς Ἀθηναίους ἄνδρας ώς εκατόν, και τουτων πέρι ἀναγκάσαντες τον δῆμον ψῆφον φανερὰν διενεγκεῖν, Ag κατεγνώσθησαν, ἔκτειναν, καἰ ες ολιγαρχίαν τὰ μάλιστα κατέστησαν την πόλιν.
τοῖς δὲ ξυμπάσης -- τώμαν maior dissicultas est, non sine eoirmetione , Opinor, tolle trita. Eomina vero hunc sensum esse patet: Lacedaemonias et ceteris sociis magnum esse exercitii in et aliba
et circa Megara, cuius singulas partes recte hic periclitari velle, eum ne clade quidem accepta perilita iis essent omnia, sed aliae copiae superessent, Atheniensibus autem periculum subiri cum flore ut die robore iuvetitutis Ouitii. Etenini Briisidas selegerat , ex magia a copias uin multitii sine tantuni trecentos, Ptibuscunielin re ret, reliquia circum Sicyona et Corinthu in relictis. illa 'IV, 70. Itidemque laceiant Boeoti, qui clina et ipsi magno eum exereitu praesto fuissent, parte domum di uissae, part RPPPOPeraverant, ut narTavit modo cap. 72. Scholiastes: οἱ δὲ Πελοποννεοιοι πολλνν μὲν ἔχοντες δύναμιν aurόθι, ἀφ ικάοτηι δὲ πόλεως αυτοῖς ολιγου μυους παρόντος, Ουα Φοβοῖντο την ῆτταν νουμ ντες et καὶ κατὰ ἰκράτος ηττηθεῖεν, ου μεγάλως βλάβειν τὰς πατροας. Atqui verborem, tit vulgo leguntur: τοῖς δὲ ξυμπάσης τος δυναμεως
και πων παρόντων μέρος ἔκαστον κινδυνευειν εἰκότως ἐθέλειν τολμἄν
non potest alius sensus esse, nisi hier Peloponne M uero uniueraῶ exercitus et praesentivin partem unamquamque periclitari vierito velle audere, qualis sensus ab totius narreationis habitu abhorret, ut taceam, Plane sic otiosum esse alterum vectomim, Vel ἐθέλεικvel et Oaμἄν. Hoc Rutem velle Putandus est scriptor: Peloponn atos autem, mirn univerat eomon exercitus et lingulo raran, qui adsint, para perietiterer, conaentaneum elae, proelimn committere velle, qui se iistis non aliter euicietur, quam si ne cuni corrigas: τοῖς δὲ ε'nάσης της δυνάμεως καὶ των παρόντων μέρος ἐκόσrων κινδύνευor εἰκόrως ἐθέλειν τολμαν. Ita, quenladn Odiani sententia postulat, iuxta se posita vides ξίμπασαν την δίκροιν et παρόντaς ἐκάσχους, totum Peloponnesiorum exercitum, et lingulos, unde coris tabui,
532쪽
σεως μετάστασις ξυνέμεινεν.75 Tob δ' αὐτΟὐ θέρους τῆς Ἀντάνδρου υπὸ των Μυτιλ - ναίων, ἄπερ διενοοῖντο, μελλουοος κατασκευαζεσθαι, οἱ των ἄργυρολόγων Αθονα Ιων στρατογοι Λημόδοκος καὶ Ἀριστε δης , δντες περι Ἐλλῆςποντον, o γὰρ τρίτος αυτῶν Aάμαχος δέκα ναυσὶν ἐς τον Πόνxον ἐμπεπλευκώ, ῶς ησθάνοντο τὸν παρασκευῆν τοὐ χωρχυ, καὶ ἐδόκει αυτοῖς δεινον εἶναι μὴ -- περ τα 'Aναια επι τη Σάμω γέν ται, - οἱ φεύγοντες των Σαμέων καταστάντες τους τε Πελοποννοσίους ωφελουν ἐς ταναυτικὰ κυβερνῆτας πέμποντες καὶ τους ἐν τῆ πόλει Σαμίους ἐς ταραχὴν καθίστασαν καὶ τους ἐξιόντας εδέχοντο, Οἴτω δοξυναγεψαντες ob των ξυμμάχων στρατιὰν καὶ πλεύσαντες μάχη τε να Οαντες τοὐς εκ τῆς 'Aντάνδρου ἐπεξελθόντας ἀναλαμβάνουσι τo χωρίον πάλιν. καὶ οὐ πολύ - τερον, ἐς τον 1Iόντον επιλεύσας Λάμαχος, ἐν τη ' Ηρακλεώτιδι ὁρμ σας ἐς τον Λάλοκα ποταμὸν ἀπόλλυσι τως ναος ζωτος ἄνωθεν γενομένου καὶ κατώθόντος α νιδίου τοὐ ρεύματορ. αὐτός τε και ἡ στρατιὰ πεζα διὰ Βιθυνων Θρακῶν, οῖ εἰσι πέραν εντν 'λέα, ἀφικνεῖται ἐς Muniam, τὴν επὶ τω στόματι τοὐΠόντου Μεγαρέων αποικίαν. τι Ἐν δε τω αυτῶ θέρει καὶ 3γοσθένης Ἀθηναων στρατηγὸς τεσσαράκοντα ναυσὶν ἀφικνεῖται, ἐς Ναύπακτον, εὐθύς μετὰ τὴν εκ τῆς Μεγαρίδος άναχώρησιν. τω γὰρ 'μποκράτει καὶ μείνω τὰ Βοιωτια πράγματα ἀπο τινων ἀνδρῶν ἐν ταῖς πόλεσιν ἐπράσσετο, βουλομένων μεταστῆσαι τον κόσμον και ἐς δημοκρατίαν ἄπερ οἷ 'Aθοναῖοι τρέψαι' καὶ Πxoιοδώρου
533쪽
παoεσκευάσθη. Σίφας μεν εμεχλόν τινες προδώσειν ' αἱ δε Σφαι εἰσὶ τῆς Θεσπικῆς γης ἐν τῶ Rρισαίω κόλπω ἐπιθαλασσίδιοι. γαιρώνειαν δέ. ἡ ἐς Ἐρχομενὸν τον Μινυειον ποότερον καλούμενον νυν δἐ Βοιώτιον ξυντελεῖ, αλλοι εξ χρ χροενοὐ ἐνεδέδοσαν. και οἱ 'Oρχομενίων φυγάδες ξυνέπρασσοντα ναλιστα, και ἄνδρας ἐμισθοῆντο ἐκ Πελοποννοσοὐ ἔστι δε η λαιρώνεια εσχατον τῆς Βοιωτίας πρὸς si Φανότιδι τῆς Φωκέως, και Φωκέων μετεῖχον τινες. τους δε Ἀθηναίους
ἐδει Λ λιον καταλαβεῖν τὸ ἐν τῆ Tαναγραία πρὸς Mβοιαν τετραμμένον 'Anόλλωνος ιερόν, ἄμα δεε ταλα ἐν πέρα ρητῆγίγνεσθαι, οπως μὴ ξυμβο θήσωσιν ἔπι τὸ Λ λιον οἱ Βοιω-
τοι ἀθρόοι, αλλ' επὶ τὰ σφέτερα αυτῶν εκαστοι κινουμενα.
καὶ εἰ κατορθοιτο ἡ πεῖρα καὶ τὸ Λήλιον τειχισθείη, ραδέως
ελπιζον, εἰ καὶ μὴ παραυτίκα νεωτερίζοι τι των κατα τὰς πολιτεως τοῖς Βοιωτας, ἐχομένων τουτων των χωρίων καὶ
χνστευομένος τῆς γης καὶ ουσρο εκάστοις διὰ βραχέος απο- στροφῆς ου με resis κατὰ χώραν τὰ πράγματα, αλλὰ χρόνωτων 'Aθοναίων μεν προςιοντων τοῖς ἀφεστοκόσι, τοῖς δε οὐκ ουσος ἀθρόας τῆς δυναμεως, καταστῆσειν αυτὰ ἐς τό επιτ -οιον. ἡ μεν οὐν επιβουλὴ τοιαύτη παρεσκευάζετο. ὁ δε 'Iπ- 77ποκρατηρ αυτος μεν ἐκ τῆς πόλεως δυναμιν εχων oπότε καιρὸς ε- ῶμελλε στρατευειν ἐς τοὐς Βοιωτούς, τὸν M Λημοσθένην προαπέστειχε ταῖς τεσσαράκοντα ναυσὶν ἐς τον μυ-
πακτον, oπως ἐξ ἐκείνων των χωρίων στρατὸν ξυλλέξας Ἀκαρνάνων τε καὶ τῶν ἀλλων ξυμμάχων πλέοι επὶ τὰς Σίναρ ῶς προωθοσομένας ' ημέρα δ' αὐτοῖς εἴρητο ν δεδει δμα ταῖτα πράσσειν. καὶ ὁ μεν δεμοσθενος ἀφικόμενος, Οἰνιάδας δε υπότε 'Aκαρνάνων πάντων κατον κασμένους καταλαβὼν ἐς τῆν Ἀθηναίων ξυμμαχίαν, καὶ αυτὸς ἀναστῆσας τὸ ξυμμαχικοντό εκείνη παν, επὶ Σαλυνθιον καὶ Gγραίους στρατεύσας πρῶτον καὶ προςποιησαμενος τἄλλα ἡτοιμάζετο in επὶ τὰς Σίτας διαν δέη απαντησόμενος. Βρασέδας δε κατὰ τὸν αυτὸν χρόνον του θέρους πορευό- 73μενος επτακοσίοις καὶ χιλίοις ὁπλίταις ἐς τὰ ἐπὶ Θράκ et ἐπει-.μ εγένετο ἐν ' Ηρακλεία τῆ ἐν Tραχῖνι, καὶ προπέμiyαντος αυτ,υ ἄγγελον ἐς Φάρσαλον παρὰ το ς επιτηδείους, ἄξιουμτος διάγειν εαυτὸν καὶ τὸν στρατιάν, ἐλθον ἐς Mελιτίαν τῆς
534쪽
λαος καὶ Στρόφακος πρόξενος ἄν παλκιδέων, τότε - εὐ- ρεύετο. ῆγον δὲ καὶ αλλοι Θεσσαλῶν αὐτόν κά ἐκ Aαρίσης κονίδας, Περδίκκα ἐπιτήδειος ῶν. τὸν γὰρ Θεσσαλίαν αλ- λως τε Ουκ ευπορον ἐν διιέναι ἄνευ ἀγωγοὐ, καὶ μετὰ ὁπλων γε δῆ καὶ τοῖς πῶσι γε Ῥοίως 'Hλ'σιν υποπτον καθεστήκει τῆν των πέλας μὴ πείσαντας διιέναι ' τοῖς τε ' - ναίοις uuποτε τὸ πλῆθος των Θεσσαλων εἴνουν υπῆρχεν. τε εἰ μὴ δυναστεία μὰλαν ξ ισονομία εχρῶντο τό ἐγχώριον οι Θεσσαλοί, ουκ ἄν ποτε προῆλθεν, ἐπεὶ καὶ τότε πορευομένω αὐτῶ ἀπαντήσαντες ἄλλοι των τἀναντία τούτοις βουλομένων επὶ τω Ἀνιπεῖ ποταμω εκωλυον, καὶ ἀδικεῖν ἔφασαν ἄνευ τού πάντων κοινοὐ πορευθενον. οι δἐ ἄγοντες Ουτε ὐκοντων ε φασαν λάξειν, αιφνίδιόν τε παραγενόμενον ξένοι ἔντες κομίζειν. ελεγε
δε καὶ αυτις ὁ Βρασίδας τῆ Θεσσαλῶν γῆ καὶ αυτοῖς φίλος
ἄν ἰέναι, και υθοναίοις πολεμίοις Ουσι καὶ Ουα εκείνοις ὁπλα ἐπιφέρειν, Θεσσαλοῖς τε Ουκ εἰδέναι καὶ Αακεδαιμονίοις ἔχsραν
ούσαν ἄπε τῆ ἀλλ λων γῆ μῆ χρῆσθαι, νοῦν τε ἀκόντων ἐκεί
νων οὐκ ἄν προελθεῖν, ουδἐ γὰρ ἄν δυνασθαι, οὐ μέντοι ἀξιούν γε Πργεσθαι. καὶ οι μεν ἄκουσαντες ταὐτα ἀπῆλθον. ὁ δε κελευοντων των ἀγωγῶν πρίν τι πλέον ξυστῆναι τὸ κω-
χῖσον ἐχώρει ουδἐν επιπων. δρομω. και ταύτy μεν τῆ η - ρα ἐκ τῆς Μελιτίας ἀφώρμησεν, ες Φάρσαλον τε ἐτεχε καὶ ἐστρατοπεδεύσατο ἐπὶ τP 'Aπιδανω ποταμω, ἐκεῖθεν M
535쪽
οἱ μεν των Θεσοαλῶν αγωγοὶ παλιν ἀπῆλθον, οἱ δε Περαι ἐαυτον υπήκοοι ἔντες Θεσσαλῶν κατέστησαν ἐς δῖον τῆς Περδίκκου αρχῆς, ὁ υπὸ τω ' Oλύμπω Μακεδονίας προς Sino
λούς πόλισμα κεῖται. τούτω τω τροπω Βρασίδας Θεσσαλίαν79 θάσας διέδραμε πρίν τινα κωλυειν παρασκευάσασθαι, καὶαφέκετο Aς Περδίκκαν καὶ ἐς την χαλκιδικήν. εκ γὰρ τῆς Πελοποννησου, in τὰ των Gθοναίων ευIυχει, δείσαντες o Ira επὶ Θράκης ἀφεστῶτες ' Αθηναίων καὶ Περδίκκας εξῆγαγοντον στρατον, οἱ μεν χάλκιδῆς νομίζοντες επὶ σφῶς πρῶτονορμήσειν τοῖο Ἀθηναίους, καὶ δμα αἱ πλησιόχωροι πόλεις αυτῶν αὶ Ουκ ἀφεστηκυῖαι ξυνεπῆγον κρύφα, Περδίκκας Mπολέμιος μεν ουκ ἄν εκ τού φανερού, φοβώμενος δε καὶ αυ- τὸς τὰ παλαιὰ διάφορα των Ἀθοναίων καὶ μάλιστα βουλο-sενος 'Αρριβαῖον τον Θυγκηστῶν βασιλέα παραστὴσασθαι-υνέβη δ. αὐτοῖς, ἄςτε ρῆον εκ τῆς Πελοποννησου στρατὸν ἐξαγαγεῖν, ἡ τῶν Αακεδαιμονίων ἐν τω παρόντι κακοπραγία. των γὰρ υθοναίων εγκειμένων τῆ Πε1οπονν σω καὶ οὐχ μι-80στα τῆ εκείνων γῆ ξλπιζον ἀποστρώθαι αυτούς μάλιστα, εἰ ἀντιπαραλυποῖεν πέμψαντες επὶ τρούς ξυμμάχους αυτῶν σπα
τιαν, αλλως τε και ETOPων οντων τρεφειν τε και επι αποστα-
σει σφὰς επικαλουμενων. καὶ ἄμα τῶν Eιλώτων βουλομένοι ἐν επι προφάσει εκπέμφαι, μῆ τι προς τὰ παρόντα τῆς Πύλου εχομένος νεωτερίσωσιν, ἐπεὶ καὶ τόδε ἔπραξαν, φοβούμενοι αυτῶν την νεότητα καὶ το πλῆθος ' αει γὰρ τὰ πολλὰ Αακεδαιμονίοις προς τους Πλωτας τῆς φυλακῆς πέρι μάλιστα καθεστηκει. προεῖπον αυτῶν Oσοι ἀξιούσιν εν τοῖς πολε-
μιοις γεγενῆσθαι σφωιν ἄριστοι, κρίνεσθαι, ώς ἐλευθερώ- ώοντες, πεῖραν ποιούμενοι καὶ ηγούμενοι τούτους σφίσιν ob φρονῆματος, ολερ καἰ ξξίωσαν πρῶτος ἔκαστος ελευθεροί- σθαι, μάλιστα ἱν καὶ ἐπιθέσθαι. καὶ προκρίναντες ες διπιλίους οἱ μεν εστεφανώσαντό τε και τῶ ιερὰ περιῆλθον Αοὴλευθερωμένοι, οἷ δἐ οὐ πολλῶ ἴστερον ῆφόνισάν τε αυτούς καὶ οὐδεὶς ῆσθετο om τρόπω ἔκαστος διεφθάρη. καὶ τότε προθύμως τω Βρασίδα αυτῶν ξυνέπεμψαν ἐπτακοσίους ὁπλί-
536쪽
516 - LIB. IV. CAP. BI. 82. 33. τας, τους δ' ἄλλους εκ τῆς Πελοποννησον μισθφ πεέσας ἐξ -
δι γαγεν. αυτόν τε Βρασίδαν βουλόμενον μάλιστα Αακεδαιμ νιοι ἀπέστειλαν, προὐθυμοθησαν δε και οἷ παλκιδῆς ἄνδρα ἐὸ τε τῆ Σπάρτη δοκοὐντα δραστῆριον εἶναι ἐς τὰ πάντα καὶ ἐπειδ, εξῆλθε πλείστου ἄξιον Αακεδαιμονίοις γενόμενον. Te γαρ παραυτίκα εαυτὸν παρασχὼν δίκαιον καὶ μέτριον ἐς γ τὰς πόλεις απέστησε τὰ πολλά, τὰ δε προδοσία εΓλε των χωρίων, ἄςτε τοῖς Θακεδαιμονίοις γίγνεσθαι ξυμβαίνειν τε μυ- λομένοις, ἔπερ εποίησαν , ἀνταπόδοσιν καὶ πιοδοχὸν χωρέων, καὶ του πολέμου από τῆς IIελοπονν σου λωτ σιν' ἐς τε τον
θρόνω ὐστερον μετὰ τὰ ἐκ Σικελίας πόλεμον ἡ τότε Βρασίδου .
ρετη καὶ ξυνεσις, των μἐν πuρα αἰσθομένων, τῶν δε ἀκοῆνομισάντων, μάλιστα επιθυμίαν ἐνεποίει τοῖς Ἀθηναίων ξυμμάχοις ἐς τοὐς Αακεδαιμονίους. πρῶτος γὰρ Λελθῶν καιδόξας εἶναι κατὰ πάντα αγαθός ἐλπίδα ἐγκατέλιπε βέβαιονώς καὶ οι ἄλλοι τοιούτοι εισιν.
χθηναῖοι πυθόμενοι τόν τε Περδίκκαν πολήμιον ποιοῖνται, in
μέσαντες αἴτιον εἶναι τῆς παρόδου, καὶ τῶν ταvry ξυμμαχων 83 φυλακῆν πλέονα κατεnτήσαντο. Περδίκκας δε Ηρασίδαν καὐτὸν στρατιὰν ευθύς λανῶν μετὰ τῆς εαυτοῖ δυνάμεως στρ τευει επὶ Ἀρριβαῖον τὸν Βρομεροὐ Λυγκηστῶν Μακεδόνων βα-nιλία ὁμορον δντα, διας ορὰς τε αυτῶ ούσης καὶ βουλόμενος καταστρέψασθαι. ἐπεὶ di ἐγένετο τῶ στρατῶ μετὰ τοὐ Βρα
λεσθαι πρῶτον ελθὼν προ πολέμου ' ριβαῖον ξυμμαχον --κεδαιμονίων ῆν δύνηται ποιῆσαι. καὶ γάρ τι καὶ 'Aῆὁσαῖος ἐπεκορυκευετο, ἐτοιμος ἄν Βρασίδα μέσω δικαστῆ επιτρέπειν' i
καὶ οἱ χαλκιδέων πρέσβεις ξυμπαρόντες ἐδέδασκον αυτὸν μὴ
V. Abresch. BIucid. p. 450. De forma ἡμίσεος, quae pro Vulgata ἡμίσεως extat in A. H. R. S. h. vide quos laudat Popp. proleg. L I. p. 221.
537쪽
ύπεξελόῖ, τῶ Περδίκκα τὰ δεινά, ἴνα προθυμοτέρω θοιεν καὶ ἐς τὰ εαυτῶν χρῆσθαι. ἄμα δέ τι καὶ εἰρξκεσαν τοιοῖτον οἱ παρὰ τοὐ Περδίκκου ἐν τῆ Αακεδαίμονι, ῶς πολλὰ αυτοῖς των περὶ αυτὸν χωρίων ξυμμαχα ποιήσοι, aςτε ἐκ τοὐ τοιού - του κοι- μῶλλον ὁ Βρασίδας τὰ τοὐ 'Asριβαίου ηξίου πρό σειν. LIερδίκκας δε ούτε δικαστον Iφη Βρασίδαν των σφετέρων διαqoρῶν ἀγαγεῖν, μῶλλον δε καθαιρέτην ἄν ἄν αὐτὸς ἄποφαίνη πολεμίων, ἀδικ σειν τε εἰ αυτοὐ τρέψοντος τό Dis συ του oτρατοὐ ξυνέσται 'Aρρι D. ὁ δε ἄκοντος καὶ ἐκ διαφορῶς ξυγγίγνεται, καὶ πεισθεὶς τοῖς λόγοις ἀπῆγαγε τον στρατιὰν πρἰν εσαλεῖν ἐς την χώραν. Περδίκκας δε μετὰ τοὐ-
το τρίτον μερος ἀνθ' ἡμίσεως τῆς τροφῆς εδίδου, νομίζων ἀδι
ληλους ἐστασίαζον, οῖ τε μετὰ των χαλκιδέων ξυνεπάγοντες καὶ ο δῆμος. δμως δε διὰ τού καρποὐ τό δίος ετι ε ξω ἔντος πεισθεν τό πλῆθος vino τοὐ Βρασίδου δόξασθαι τε αυτὸν μόνον και ἀκούσαντας εουλεύσασθαι, δέχετσι ' καὶ καταστὰς ἐπὶ τὸ πλῆθος, ῆν δε ουδὲ αδύνατος, ῶς Αακεδαιμόνιος, εἰπεῖν,
ἐχεγε τοιάδε. Π μεν Iκπεμμές μου καὶ τῆς στρατιῆς υπο Αακεδαιμο- 85 νέων, ω Ἀκάνθιοι, γεγένοται την αιτίαν ἐπαληθεύουσα ξν ἀρχόμενοι τοὐ πολέμου προείπομεν Αθηναίοις , ελευθεροῖντες τὴν
Ἐλλάδα πολεμῆσειν ' εἰ δὲ χρονω επήλθομεν, σφαλέντες τῆς από τοῖ ἐκεῖ πολέυου δοξος, η διὰ ταχους αὐτοὶ ἄνευ τού υμετέρου κινδύνου ξλπίσαμεν Ἀδοναίους καθαιρὴσειν, μοδεἰς
Iian. V. H. XII, 50. Iviv. XXXII, 33. Vir ut inter Aetolos fa-
μεν, ἀλλω μάλω λιγέως Il. III, 2l3., ulbi v. IIeyn. t. l . p. 493. et de ilia fida cons. Odois. Iutiellei'. d. Dorer I. p. 387, 3.
538쪽
LIB. Iv. CAP. B5. μεμφθῆ ' νοῦν γὰρ oτε παρέσχεν αφιγμένοι καὶ μετα υμῶν πειρασόμεθα κατεργαζεσθαι αυτ ς. θαυμάζω δἐ τῆ τε αποκλy-Gει μου των πυλῶν καὶ ει μ' ἀσμένοις ἡμῖν ἀφῖγμαι. ημεῖς μεν γὰρ Oὶ Αακεδαιμόνιοι οἰομενοι τε παρὰ ξυμμάχους καιπριν ἐργω ἀφικέσθαι τη γοῶν γνώμη ηξειν, καὶ βουλομένοις εσεσθαι, κίνδυνόν τε τοσόνδε ἀνεἐρίφαμεν, διὰ τῆς ἀλλοτρίας
πολλῶν ημερῶν ὁδbν ιόντες καὶ παν το πρόθυμον παρελόμων ' υμεῖς δε εἴ τι ἄλλο ἐν τῶ ἐλετε, ξ ει εναντιώσεσθε τῆ τε υμετέρα αυτῶν ελευθερί et καὶ των ἄλλων ' αλ νων, δεινόν ανε . και γὰρ οὐ μόνον oτι αυτοι ἀνθίστασθε, ἀλλα καὶ οἷς ἄν ἐπίω, οσσόν τις ἐμοὶ πρόςεισι, δυς ρες ποιουμενοι εο επιοῖς πρῶτον ῆλθον Ῥῶς καὶ πόλιν αξιόχρεων παρεχομενους και et νεσιν δοκοῖντας εχειν μὴ ἐδεξασθε ' καὶ την αιτίαν Ουχ
ῶ ξω πιστὴν ἀποδεικνύναι, ἀλλ' ἡ ἄδικον την ἐλευθερίαν επιφήρειν ξ ασθενὴς καὶ αJύνατος τιμωρῆσαι τὰ προς Αθηναίους, ῆν επίωσιν , ὰφῖχθαι. καίτοι στρατιῶ γε τῆδ' 'ν νυν
καὶ ποιν ωγρi ἀφικέσθαιJ Vi l lix ὀφικ σθαι non Nprimit, ean inmie ex Scui olias tue interpretatione ii Tepsisse, Putat Κriaeger. ad Dionys. p. 29l., cuna ex vulgata lectione nec futuro In εξειν a-Ptuni sit, nec eoInmoda sententia. uetin illa voce abiectu taIeni esse dicit: ad eiusmodi hominea arbitrabamur nos renturo1 esae, sui priuiquam revera locii nostri forent, aOeior an tamen aensibus ars a Noa ameli earent. - Sed etiani vulgata servari potest et acinia Nil hanc interpretationeni: eredideravit a fore ut veniremus ad eos qui praua, quanι reapse venire ga, voluntate certe foeta --
cap. 32. καὶ Παν - παρεχόμενοιJ Ammon. d. diff. vocab. p. I 08. Mavectis utitur ad disci inien ostendetuliani in t r παρέχειν et παου- σθαι. Ceterum adnotanda ost structurae anacoli illita; nant thiit et a Post κίνδυνον Abesse deliebat, niit Rcrilbi: παρειχόμεθω. NOX OMμόνον ora Ellipsis Pst Pro ου μόνον λέγω, οτε. et ἐπὶ Οἴς - ἐδέξαοθH siit, lectitii, accouimodatum est prGnomini, Ius refertur relativo. I. egi liinu vel horaiiii constructio liaec est: ει ἐπὶ οῖς πρωι ον ῆλθον , υμεῖς καὶ nόλιν αξιόχρεων παρεχόμενoo καὶ
539쪽
νων παρελήλυθα, ορκοις τε Λακεδαιμονίων καταλαβών τα τέλη τοῖς μεγίστοις η μον ους αν εγωγε προςαγαγωμαι ξυμμάχους
ε σεσθαι αντονόμους, καὶ ἄμα οὐχ δνα ξυμμάχους υμὰς ii μεν ο βία η απάτν προς βόντες, αλλὰ του ναντίον υμῶν δεδουλωμένοις υπὸ ' - ναίων ξυμμαχοσοντες. oύκουν ἀξιῶ ουτ αυτὸς ὁ ποπτεύεσθαι, πίστεις H διδοῖς τὰς μεγίστας, οντετιμωρὸς αδύνατος νομισθῆναι. προδωρεῖν τε υμῶς θαρσῆ-sαντας. καὶ εr τις Mia τινὰ δελῶς ἄρα μο πώ τισι προςθῶτ ν πόλιν ἄπροθυμός εστι, πάντων μάλιστα πιστευσάτω. Du
ra ρ ξυστασιάσων ἡκω, οὐδε ασαφῆ την ελευθερίαν νομίζω επιφέρειν, εἰ τὸ πάτριον παρεις το πλέον τοῖς ὀλίγοις η τὸ ε λασσον τοῖς πάσι δουλώσαιμι. χαλεπωτέρα γὰρ ἀν της αυλοςύλου αρχῆς εἰη, καὶ Dis τοῖς Αακεδαιμονίοις οὐκ ἄν αντι πόνων χάρις καθίσταιτο, αντὶ de τιμῆς και δόξqς αἰτία μὰλ-
vorini lia 1ent. Ait 'iam is II e uniann In : ως τε, irat, eum iri licet, tali mi id ex ali pia re essici et colligi posse; p;itet, illis verbis Ex
540쪽
LIB. Iv. CAP. BI. λω ' oli τε τούς Ἀθηναίους εγκλῆμασι καταπολεμουμεν, αυτοὶ αν φαινοίμεθα ἐχθίονα η ὁ μ' ὐποδείξας ἁρετῆν κατα- κτώμενοι. απάτη γὰρ εὐπρεπεr αισχων τοῖ γε ἐν άξιώματι πλεονεκτῆσαι ' βία εμφανεῖ ' το μεν γὰρ ἰσχύος δικαιώσει, 'νη τύχη εδωκεν, επέρχεται, το δε γνώμος αδίκου επιβουλη. Οὐ-τω πολλὸν περιωπῆν των ἡμῖν ἐς τὰ μεγιστα διαψόρων ποι. 37 ούμεθα. και οὐκ ἄν μείζω προς τοιοῦ ὁρκοις βεβαίωσιν λάβοιτε η οἷς τὰ εργα ἐκ τῶν λόγων ἀναθρούμενα δόκησιν ἀν - καὶαν παρέχεται ώς καὶ ξυμφέρει os οἰ- ῶς εἶπον. εἰ δ' εμοὐταῖτα προῖοχομένου αδύνατοι μεν φήσετε εἶναι, ευνοι δ' ἔντες αξιώσετε μῆ κακούμενοι διωθεῖσθαι και τον ελευθερίαν μῆἀκίνδυνον beta φαίνεσθαι, δίκαιόν τε εἶναι, οἷς καὶ δυνατὸν δέχεσθαι αυτὴν, τουτοις καὶ ἐπιφέρειν, ἄκοντα δε μοδόνα προέαναγκάζειν, μάρτυρας μεν θεούς καὶ ἡρωας τοὐς εγχωρίους ποιησομαι in επ ἀγαθῶ ἡκων ου πείθω, p,ν di τηνυμετέραν δνῶν πειράσομαι βιάζεσθαι, καὶ Ουκ ἀθικεῖν ετιedebatur olir ω καὶ πιθανόν. Et sic itorum componit e dirime et nόνους p. 207. Ilinc explicandiis Euripiden II len. lol. , loco Inal a notitio intollecto, ubi Holenae dicetiti ad Theoclynientim, ae eius lioc ipso die me in olerii liit irruin, ι militin, ict pro quollan ossicio relaturam, eunt Primum ni arato desuncto inferias tillisset, velit, is iue his usae r hJ' ωθώ σοι τον ἐμην δεαει χάριν, Theoclymenus respondet: τὰ τῶν θανόντων si δὲν , ἀλλ' ἄπλῶς πόνος, i. e. ni ortui nillil sentiunt, qui as quod gratuna te fecisse putes, nihil est nisi sine gratia lal or. - μν υnooecξαςJ Νelicti. O μη προεπαγγειλάμενος. πονυ ναῖον
vecta unάτη - ἐπιβουλῆ liabet Stobaeus p. 366. ex citations
87. καὶ οὐκ ων μείζω - ώς HπονJ i. e. neque praeter iusiuran ditan maiorem sdem aempere possitia νιavι ea, quibua rei ima ctran verbis meis comparata epineit persuasionem, ita conducere, ut ria Suppleo igitur: ο ἐκείναις olli τὰ sera etc., quod e t i l in ac si dixisset: οὐκ ἄν μείζω βεβαίωσιν λάβοιτε v et is rara, δ ἐκ τῶν λόγων ωνα θρούμενα δόκοσιν ἀναγκαίαν παρέχεrαι, ubi εκ λόγων ἄναθροίμενω est: ex verbis meia spectata, i. e. turn iis collata, ut verba Ac ea, ξυμφέρει Uoίως ώς e7nον pendent EX δόκοσιν. μιν φαίνεσθαι J Ita ecli lit Hel ker. ex A. H. F. II. t. s. h. Mihi sic tantu in ημῖν hic ferri posse videtiir, Et sim it φαίνεται, verbuni sinituIih eun nonii nativo Ponatur, lit ite moro Grueeortunula oratione titili recta in cli rectarii transitus factus git, quod cum non liori possu, ου ceteris lilima ἡμῖν revocavi.