장음표시 사용
471쪽
omnium antiquissimi fueriint Asiaties Iones. quippe
Iones soboles Iavanis.' ab eo sonte reliqtu omneς Graecimanarunt. ea Prima omnium appellatio: ea lingit a vetustissima. verrum huius loci non est haec disputatio: quam alibi luculentissit nis rationibus firmamus. Sub finem scribit Dio, viendam se Medum attali uisse, qui dieeret, Persas de bellis Darii et Xerxis eontraria plane tradere, iis, quae scripta sint a Graecis. tum addit.
στι μεν ουν ψευδη ταυτα ετιν, ουκ ασηλον cτι σε εικος πν τον βασιλεα κελευσα3 τρατευσαμ τοῖς ἄνωΘεν ελεσιν, Eκ αουνατον, ἴνα μη ΘορυβηΘωσι. scio, Promodo interis Pres acceperit vocem τρατευσM: nec poterat accipi commodius. at nos obelo dignaIn putamus, et scriH-mus, ταυτα ψευσα . Suspella nobis et vox ἀνηκοος, eum statim scribit, ἴσως ουν εἴποι τις α κοος, En o Θῶς 'μηνας καθαιρῶς. quomodo enim aliquis reprehendat quae non aiuliuerit 3 non igitur ανηκοος, veritin ακηκοως. caeteriam ne id quidem facit satis: et Dio.
Dein aliud quid scripsisse suspicio est. 37o. Non breuissius notulis, sed fimplis commenistariis dignus erat liber hie, quem Olympicum appellauit: quia vel recitatus fisit, vel certe ita scriptus, via si recitandus esset in celebritate linlicti Olympi mim. Argumentu in philosophictim est e priniae philosophiae penetralibus, viam etiam Θεολογίαν appetilant: ad primini enim philosoplitura, et eum, qui supra naturam se euehat, de Deo et intelligentiis tractatio pertinet. operae pretium suerat totam laanc dispuistationem, qua de variis modis, quibus ni minis Cogniatio paratur, deque simulacroriam origine agitur, diis ligentius inspicere, et quo spectet mens Dionis inquirere. vermin ea vestigatio alterius ioperae est, nota..huius αυτοσχεδω. Quod autem Photius, vir exquisit udicii, obseritat, prooemia Dionaa prolixitate ferae
472쪽
peccare: hie, si alibi usquam, loriim habet. nam et longum est cxorilium , et γλαφυρώτερον ac pictius,
Muim pro grauitate seuerassinis arguta emi. Est autem prooemiuiri inde duitum. Θαυμάζειν aues dicuntur, diae notitia in interdiu circumstant: viod Aristoteli proditum in Historiis Animaliuin, ex communi Grae- Coruim onrnium persuasione. Indo Aesopi apologiis, Die in plurishis , cum hic, tum in conimentariolo περὶ του σχηματος, persequitur Dio: atque eo saepoallustim ab optiinis scriptoribus, ut olim ad Laertii Arcesiam notaban us. curia igitur Dion erri, ab exilio reiacens relle uin, in Olyrripiea peti negyri omnes undiquo cingerent, virtutem illius et insignem fortunam adnu-rantes: ille si in il ein se noctuae vicens, priscam hanci vulgi Graeconi in opinionem refellit: quem illi Θαυμασμον putarent, contenarii In esse affirnians amite irrisioneiri; nana admirationem auiun reliquarum, pauOnem n freta, non noctuam. tiani autem stilo floridiore Fauones II catulam laitantem describit: ut non sino
caussa Synesio scriptu in sit, Dionem in quibus clatri scriptis suis υπτια ν ὼραδεσθη, καθάπερ τον ταων περιαθρουντα ἐαυτον, οἷον γαννύμενον ἐπὶ ταῖς άγλα limc τὼ λογου. verti in haec lasciuia luxuriantis stili propria iis scriptis auctoris nostri, quae fueriant. 378. vlt. clitis dubitat loqui Dionem de sua affGetas peregrinatione 3 quod ait Getas Homeria appetis iam Mysos, locum poetae respicit, quem interpretatur geographiis libro VII. ubi Getas et Mysos istos,
ulteriorem Istri ripam accolentes, veteribus Graiecis Thraces appellatos scribit. sed antiquum nomen, et uni Homero proditum, omnibus tandem et Graeci ginnotuit et Latinis: M3 siam enim vocariant geograin phi et historici terram ultra Istriina: recentiores quis clam Graeci Mυσους interpretantur Ungaros. quod: . Gg a igitur
473쪽
igitur ait Dio, κατά την νυν επίκλησιν, id vult: ean
deni esse appellationem eorum tractuum recentem, cum Homerica . quod adeo mirati sunt nonnulli veter ira criticoriam, ut propterea illo loco, Θρηκων καθωρώμενος δαν, Mυσων ταγχεμάχων, pro Mυσῶν nescio quid aliud substituendiura censue Iint, cum sit πολυπιθανώτερον, ut docte iudicat Strabo, ωνομασΘ μεν
tur siue Mylos Homero dilaudatras hoc asscit elogio noster: ἀφικόμην εις ανδρας ὐ νόθους, ῶδε σχολην α- γοντας αποἀσλη λόγων, ἀλλ' υμετέρους, κώ αγωνιων- τας καθαπερ υπ. putet aliquis scribendum, ἡ νωΘῶe,
vel νωΘρ , non assuetos otio aut pigritiae. mihi vide. tur venuste ἄνδρας ὐ νόθους appellare viros foretes, vere viros, Troas, haud Troiadas. pro υμετέρους aut επερτους, aut simile aliud opus: nec male conueniat, αβ 'ἀνημέρους; equis enim comparat sero cibus: cogitatae. ram et de transpositione, cum auctor sorte scripsisset,ias σχολην ἄγοντας ακροασΘη λόγων ημετέρων, αλ' ἀεὶ ἀγωνιωντας. 38έ. 3. Recte scriptum saepius επίνοια, non επίπνοια. ita appellat eam, quae in titulo dicebatur πρωτηεννοια, per qua In το ἔτι apprehendimus, et Deutri esse credi inus . nec recte, quia separatur haec notitia ab altera posterius parta, quam appellat επIκτητον. aut quis hanc appellat auctor γένεσιν δαιμόνιον ὐποληψεως ωφυτου, dixeris scribendum esse επίπιοια. caussaria norunt, titia ieiunt, quid sit, et q'uam paucis contingat, sim appellatur proprie Dei adflatus. 394. I Ait , ὀρω μεν ουν εγωγε τοῖς πολλοῖς πανταχου ακρίβειαν. ad sequentia attende: non dubitabis effectam esse culpa librariorum sententiam menti auctoris contrariam. nam ille tale quid scripserat, τοῖς
πολοῖς ἀμελουμένην πανταχου την ἀληθειαν.
474쪽
17. I 6. Laiu quod ain, non vera virtute, aut ob
Praerogatiuam ullam rectae institutionis , victoriana de Petiis retulisse Athenienses eo probat Dio, quod paullo post de uim fuerint a tacedaemoniis, ita ut cog rentur etiarn urbis suae moenia delicere. deinde adisdit: επῶ εχοις ἄν μοι εἰπεῖν, ει τότε 'ΛΘηνάοι αμουσότεροι - ἀγραμματότεροι γεγόνεσαν ' επειτα αυλς πὶ Κόνωνος, οτε ενίκησαν το ναυμαχία τν περὶ Κνίδον, ως ἄμεινον ἐπάλαον ηομ οδον , alioquin, ait, ps nassicere, fi tune, mitra vim sunt a Lacedaemoniis, erant Athenienses mufus ae litera in rudiores: posea eum duce Conone nauali praelio ad Cnidum eosdem Lacedaemonios
Dicerunt, luctari et eanere melius scius ιγ quid planius
aut apertius 3 eruditus tamen interpres haec non inistellexit, leuiter eorrrupta in vulgatis libris. ut ea deis
scripsimus, nihil est oblatiri.
44y. Proditum est a Pausania et semptoribus histo. riae fabularis, Antiopam, cum ainluceretur Thebas captiua, ubi ad victuri Eleutheras dictum accessisset, in quada ira spelunca gemellos enixam esse: quos ibi relictos et depositos, pastor quidam eum inuenisset, et sustulit eos et stititiose educauit: indito altera eor mZethi nomine, alteri Atripluonis. Non memini vLMaam legere, pastorem istum Pandionis filium nothum fuisse. Dio tamen in huius historiae inentione videtur id dicere, p. 447. pen. Verbis: ν μἀ Δία, e , πλην γε της οἰήσεως του Πανδ νος, εἴπε, νόθου παιδός. Sed loeus iste palam mendosus est, quod ipse
Hellentis iis arguit. emendationem vero eius tentare sine ope codicum melioruin, aut non possurrius, aut non auden vis. nam omnino ingentis monstri aliquid
475쪽
4 4. I. ον αν τις κεκτημένος κυριος ὁ , ω r.
an ita sitit y τI δε ουτως αἰσχρον Θέαμα ; επεὶ η- ψυχῆς κομ σωματος ἡ λυ mi καθικνῶτα0. an potat, locus hoc n odo concipietu'ias 3 τί δε ουτως αἰσχρον Θναμα; καλκνῶν γάρ, οἴμοι , - του σώματος το πάθος. haec emendatio priore melior: nam παχος haud dissile deprauate scriptum pro πάθος. Pio 'εἴκειν τῆ φθορατῆe διανοεις suspica Lar scritiendum το φοροι, tet προσμηχανασΘ- τονα ἔξωμεν, non τινάς. Ait, ει μη πάντως ἀεὶ φάνεσΘ- τινα α τίαν του παθους. Videtur aliqvid desidetari: ut si scribas , εἰ μη εν τω αε. φ. 46o. vlt. non satis capio rectam in Ortim in torpretationem. απο του σώματος ἀρξαμένοις. eo dico, ut de illis cogitent acutInreS. 46 I. 24. Sensus est: nihil magnum aut admiratione dignum censeri debere, praeterquam illud, ut aliquis fine ullo dolore, sine metu, et simili biis pertur tiO- nilnis, non dicam aetatem longam, sed vel uniciundiem post e transigere. quemadmodum est in tabulis,
Iasone ira, cuin remediurn aduersus iniminentia pericula accepisset a Medea in diem unum, damni passum nihil. neque a dracone, neque ab ignivomis illis tauris. Apollodorus libro primo: τέτω πω φαρμακω χρισθέντα, ἔφη, προς μίαν ἡμεραν μην αν ὐλτο πυρος αλκηθήσεσΘ , μήτε υ πο σιο ρου. 46s. 2I. Euripidis vorsus, quos respicit, quia non habentur, via eius poetae ianinos e Phoenissis transis scripsit, apponemus: κρη γαρ μέτρ ανθρώποισι ηπι
467. vlt. των δε αἰτιωμένων μετα μαυρον ἡττηθέν- τωνὶ sine dubio vox άτιωμέων est Corrupta : nec melior
476쪽
Iior altera in ora libri, quam interpres est secutus. nostra emendatio rem ipsam , et fidem historiae sequitur. scribimus enim των δε διαδεξαμένων. Cleontem intelligit, qui occisis fratribus Thebis regnauit, et Propter earn quam ait Dio caussam ab Adrasto et Atheniensibus, deinde etiam ab Epigonis bello lacessitus eiu
AT 3. Λσκειν Cornmune vectum est, emim omnium artilina, quae ad cura in et cultrum, qua corporis, qua animi, pertinent. hie vero ασκησιν appellat Dio exei
eitationem in dicendo, siue studiu in positum in paranda dicendi facultate. Rogatus fuerat ab aliquo Romani in p. procerum, cles aetate iam prouectior eloquentiam ceperat adamare, ut rationem sibiandicaret, Per quam voti sui posset compos fieri. Hunc an Pt
posito firmat, et qui potissimim ei sint legendi aucto-TeS, Re quo IN Odo , breuiter indicat. 474. 8. Scribe . χρησιμον σεαυτω νενόμικας. Consideremus haec verba: μέχρι νυν μεν γαρ, ωσπερ τις εφη των παλαιων, αὐτω κακως ἄνα μαντις, . καγωεξαρκῶν ωμην Φαυτω περὶ τους λόγους, μόγις η τουτο. gratias amico quod dignus ab ipso suerit iudicatus, a quo consilitum in studiis peteret. nana equideΠi, inoctitit, hactenus, sicut vetus scriptor quidam vixit, bonum sibi quemque vatem esse, ita de me existimavi, aliis in eloquentiae studio praeire me non posse: at mihi certe posse: etsi id quoque aegre. mens Dionis, animo quidem meo, ista. 0uare lego, καλος ειν μαντις. vixerat vetus ille, quem laudat, λατός ἔτιν ἐαυ- τω μάντις ἄριτος certius de hoc loco statueremus, si
exstaret ille auctor, quena laudat, vel eius nobis in me nistem Veniret. quaerant igitur studiosi: et cum inuenerint, nostris conatibus aequos se praebeant. Politico homini abstinendum nion et a nimio studio et anxia cura: hebetari enita ingenium et tardius reddi ad
477쪽
οκνηραν ποιῶ προσφέρεσθαy. caraece dotii non agnoscent verbum συλήψει. vrcle, nurn scripserit συλυπει, moestum reddit: quod verissimum est: at lue haec
mussa vel praecipua passoris, qui sere intentioris studii comes. et προφέρε- sine σ. sicut προφορικον dbcinivis λόγον, non προσφορικόν.477. II. Lego ἀτάλμα. proprie ευςαΘῶν &ditur, quod stat firme. ident ad animum tra fertur, ut βαρύτης et grauitas. ergo ευτψης homo, grauis, seuertis, nec leuis. σαρκος ευμ α doctori Gargetio voluptas non titillans tensus, nec posita in motu, sed grauis et severa, quae percipitur omni dolore detracto.
σεμνην ἁρμονίαν apiisl Dionysium Halicarnasseum. venemini sit dubium, quin recte hic ευτάλμα et αξ - μα iunctim tia vco characteri tribuantlir. 483. 2. Miriarn επιδιδόν positum pro victare, quod Graecis o ταγορεύειν. tamen aliter non potest exponi, Cum ait: γράφειν ου συμβουλεύω σοι αυτω, αλ' η σφόδρα αραιως, επιλδο- δε μαλον. subest, Opinor, viatium. In Glossario vetera ἀναλδόν , non ἐπιδιδόν , ea notione legere Inemini. nam ait auctor Glossariunt Dictare, ἀναδιδον , ὐπαγορεύειν. 48s. Hic sereno Humitus esti aliud enim vult, quam quod palatri profitetur. Titulum praescripsit Dio, de sua audiendi cupiditate: re vera eos ire id et, qui ingens desiderauni ipsius audiendi cum prae se se Tent, eiusque unius rei gratia CyZicum, ubi gesta haec siint, Prula venisse videri vellent: ad citharoedi tamen cuiuidain aduentum ipsurra deseruerant: et auditioni philosophicaruin istartationum, aurium oblecta. mentum inane anteposuerant. Porro tantulum sci iis p tum,
478쪽
pturn, quam graues et multas habeat mendas, ex iis, quae diuum sun usi h qtudo coni abit unicuique. 436. I. εὐων ουν ες Κυζικόν. CyZicus non longa absint a Dionis patria: uterque locias in Bithynia. 486. 4. sententiam elicio hanc: cum celebere, rnum esset Dionis ab exilio reuersi nomen, in quamis eunque Asiae urbium ille venisset, iii credibili omnium studio excipiebatur: cum optarent ubique homines. et videre ipsu ira, et publice disserentem audire. Inter caeteros etiam Prii Lenses eius ciues si ivile desiderium incestit: qui tamen ciun Dionern rogarent, ut Pr Isam veniret. seque adspiciendum axulienslurrulue ipsis prReberet: responsum tulerunt: Ρmasam quidem nolle soadhuc ire: sed CyZicum ventu Tl, et per aliquot dies ibi substituriim, atque o innibus copiam sui facturum. nec distulit; vain, ut promiserat, Cyaeicum veni. Tet: quo cum magna turba confluxisset, quasi Dionis adspectu et auisitione inlitum: accidit res radicula, tibicine magni nonrinis super eniente, Dio deserer
turi Hoc igitur ait: accidisse sibi eiusmodi aliquid
atque olim Arioni: nam ut illum dulcedo cantus se vavit: ita se molestia tiubae ad se confluentis seria a. turn esse, tibicinis eius aduentu, ad quem repent. uniuersa turba transvolauerat. Accipe, εσωσέ με, Vt
apud Horatitura , se meserisauit Apollo. dictum jν η9
b eadem mente ille apud Theoeritumi Gντ αφες. Enienda statim corruptissimam distinctionem: αλ' ΗΙ 'μίονος εκ του πελαγους ' μαντευόμενοι δηλονότι, πως γαρ έδοῖεν το σαφες οὐκ ακούσαντες εκεδου; scribendum: αλ' ουδ 'δρίονος ' εκ του πελάγους μαντευόμενοι δηλονότι. πως γ. aduenit, inquit, nobilis quidam fidi-hus cantator: quem illi eo dixerunt omnes optimum
esse ἔντων τε πρό τ' ἐόντων. unde autem id nouerant 3
necduna entiri audiuerant. nimirum, inquit Dio, ex
ipso mari diuinationem hane hauserant. hoe ille dici
479쪽
alludens venuste ad histodiam Arionis: cuius aduentum in Taenarum pro in Ontorium praecessit επισημασία
quaedana naaris, velut vox praeconis iubentis, ut Dr
fauerent, et an in una aduerterent cuncti, qui sorte ibi erant. Pilitarchiis in Septetra sapientum conuiuio: ουκίντος πνευματος, αλοὶ νηνεμίας ηπι γαληνης, πόρρο
Θο αφεωρατο φsἰκη κατιουσα παρά την ακραν, αφρόντινα κώ ψόφον ἄγουσα τω ολω περὶ αυτην πολυν. ω πάντας ἐπὶ τιν τόπον, ου προσεμελε, lego, προσβαλεῖνεμελ εὶ καταδραμεῖν Θαυμάσαντας. lege sequentia. iam ergo perspicuum, quid sit, εκ του πελάγους μα- , τεύεσθ'. 87. 6. Scribe, Ταυτὸ δε πέπονΘα πρός τους σοφι- τάς τε κομ ρητορας απαντας σχεδόν, καθαπερ οἱ πνω- χοἱ. A κ τίς μετρίως ευπόρους μακαρίζουσι δ. Restitue από praepositionem, cuilis arnillae vestigia parent in istis: αλά ποιητων. Scribendum, άλ' ἀπὸ ποιητων. M ox sci ibo: λέγω δε τα ἰαμβῶα' ἐπει του-
των μέρη διεξίασιν εν τοῖς Θεάτροις. laoros veterum trao Oemaraim intelligit Dio, cuiri scribit, suae aetatis histriones in docendis salbulis antiquorum tragico in solitos missa iacere τα μαλακωτερα ηπι τα περιτα μέλη. qui locus studiosoriam obseritatione dignus.
Sane inter partes prirnarias ae legiti Inas dramatiun .el oriun non esse copstati itaque iam olim de noua Graecoruin comoedia, item Latina sublatus sulti eundem vero cum tragici poetae retinuissent, histrionibus tragicis, ut res arguit, consilium suum non probarrunt. 489. Anachoretas ecclesia vetus appellatiit, genus hominum, qui coelestem in terreis vitam meditantes,
ταῖς κοσμικαῖς μερωναις ἀποταξάμενοι, in sola loca secesserant. Nomen hoc et institutuna an Dionis Chrysostomi aetate notum Christianis hominibus fuerit,
ν auis est, nec huius loci disquisitio. Videtur sano oblata auctori ista seribendi occasio ex sermone quo,
480쪽
dani de istiusmodi anachoretis, cum familiaribus h tuto : siue illi de Christianis loquerentur , Pii propter
saetiissimortim tyranno ritin persecutiones in nrontes atque eren os secesserant, et vitae sanctimonia admir bili in clarii erant, siue de Essenis: nam Esse nos siusti Dioni probe cognitos tellatur etiana Synesius. Prancupiuin orationis abri pium, Malia solent esse initia ser,ptio nuri , quae ex alio sermone pendent. Adfinis aris gumenti est Senecae epistola LVI. sed longe tamen diis versae res sunt αναχωρησις, de qua hic Dio, et illud, de quo Seneca, silentiu in in stia dia sepositorian . , . 9o. I a. suspicabar geminandam Vocem πανταχου hoc inodo: πανταχου ετι ' πανταχου τοίνυν ες ιν αδά, agitare conuiuia, alea ludere, et id genus alia contra bo-I OS n Ores exercere, fit ub que; ubi te igitur licet tempus in talibus perdere. Poreo sequentis verba αδολεσχουν---ακέοντα λόγων ουδῖν χρησίμων, η περὶ τα βασιλέως πράγματα διατρίβειν, η τα του δῶνος, ως εφη τις, ut cona inode capias, naemineris eortim, quae leguntur apud Theophriistum in Characteribus ethicis, ubi notas ponit τῶ άδολεσχουντος et του λογοποιουντος. ac serotasse ille ipse auctor est, quena hic laudat sine non ine. 492. T. Lege cuin interi ogatione, Mη ουν βελτί ηαμ λυσιτελετατη Στασων η εις αυτόν αναχωρησις , aut simpliciter, η ἔν βελτ. Tilrbae strepit hirn nihil noceroprii dentibus et aa opus suu in serio attendentibus proin bat exen plo eoriarii, qui ad mare habitant: nam istos nihil maris muraniar ini pedit, quo nainus suas res ngant.
93. vlt. φόβου τέτου, ουδε φροντίζουσινJ quorsum
liue in eius inentio Θ nihil enim hoc ad propositam quaestiola et n. noli dubitare scriptum Dioni του φλο σβου. vox signata, et propria In sono maris undar in ad littus alli lar uiri. Homeriin , patrem illum o inniti in Graecanicarun elegantiarum, vocem hanc, ut alias multas, primum finxis , consentiunt Graeci.