장음표시 사용
501쪽
suod vobis aut damnum conciliant. μάλ ιτα δ' αν φαίηνεγωγε, τοῖς καλλοις καὶ σεμνοτάτοις οικειον ειν χρῆσθαι προσέχοντας. nillil vitii: sed non bene ce perunt. MO auti in icera non libitem, ea maxime, quae
hones ua sunt et grauissma, circum oecte te girenda. Eandem sententia in post aliqtiOt paginas fultu, tractatam inuenieS.s68. 17. πειν cum interi ogatione vcilet inini in egentium. Plinius in epistolis Graecos imitatus dixit, linia enim γ Plutar lius in 'Eρωτικω, de Solone: κελευ- σαι μη ελαττον η τρὶς κατω μηνα τύ γαμετν πλησιαί- ουχ ηδονης ενεκα ' ποθεν et Dion sius Halicaritas ieus et alii saepe. idem metulum Cuna in hac oratione notabimus inferius, non semel, ituri in aliis sae. pissime.s r. 6. παραβαίνειν δε ομως εHιν εκαπα προς του - τους, o ταν τις αυτοῖς μη ὐγιως προσφέρητα J Mendo graui laborat hic locus. quid enim est, εκατα προς του- ωουζῖ saltem Graiece loquerentur isti Barbam i otiis, qui haec ita cori uperiant. Legendum, παραβαίνειν θ' -ως ε H δίκαια τα προς τουτους, ρτ. CertasIi
37s. 7. quoties iunctim posita leguntur apud Pali. sania ira et reliquos historicos τηλη et επιγραφη siue
Απίγραμμαῖ unietὶ In afferemus locum ex oratione Pe.rielis apius Thucydidem: απρων επιφανων πατα γη
e and .in voce in τηλη leges etiam inseritis in hac oratione. Diri Osthenes in ea contI a Leptinem τηλας αντιγράφους appellat. go. IO. υς γῆν τυραννους η τους βασιλέας, ῶναυθις οι βιαίως - ανεῖλον, τα ςνόματα ηφανισαν.
Vubiis prope lethale impositum huic loco. nos verba
502쪽
eonein nainus sic ad sententiae salutein: τους γ π.τους βασιλέας απωσαμενοι 'AΘηναῖοι βιαίως. illustre liuisitis ex rati pluna in Dei iretrio Phalet eo, de quo vide apud D 'nem Laertiuin. ωF ει μη καὶ λ εκείνους γaτους Θαττον εὐεργέτας, ἀλα τέτους γε, δε νυν τιμωμεν, εἰκὸς ην φυλάξασΘ το πραγμα. Non re te intei Pres τους Θαrτον ευεργέτας interpretatur illos qui mox futura sunt benefacto H. nam Θαττον ad praeteritii nate iriptis referri debet, non stituita iri. sic et palillo post: cape in istis, o τον μεν παρόντα θεραπεύων, μιγωρων δε του Θαττον φίλου. lege tequentia. sic post paxica, οἱ τάχιον τετιμημένοι. qui Prioribus temporibus frait hono res mincuti. πολὰ δε βέλτιον ην λέγειν τοῖς βουλομένεις , ποιησ- μικρα φροντίζειν ὐμας, τ. dii trito do fi de colicturi in hac peii Odo: nam ante illa, κώ πρόοπλείονας νυν η πρότερον τουτο διαβαλες, videtur a lupi id deesse: et poli νυν desideratur ωας. docti igitur eo. gitabunt, clitibus vel Otium inaltis vel ingeni una magis
s 3 a. s. Pro istis, τινα ποήσας μη προσαγάγοιτο, nescio quid alitui te i voluit interpres: sed eriauit. Verba hoc sonant: Nani id fυhιπι Psa era, per quae possis placera, quo facto gratiam alicuius tι Di non sit conia citiaturior em n interea non confoderes, alium te,s i aetas, laesumun immerito, aut sui uino aliquist, quod non deceat, essea ist urinne litaris hominibiu, aut qui bonis sint 1n0ribus,
των ' Inelitis repeta S ex praecedentibus vel bum χαριζόμενος alit etia in seribas αχαρλως χαρι μενος, sentetitia ea in voce in postulatue.is. Tolle interrogationis nomin a fine istorum. quae non intellexit interpres: κμ μην ἰτι Φύσει τοπραγμα τοιουτόν ἐτιν, ουχ o λόγος αυτο εξονειδῖζω. Θεάσασθε urως. Ei senuero turpe es e quod facitis na-D. Oir. Uol. II. I i tura
503쪽
tura Da, non propter orationem meam, pιι id in vo
9o. T. το γινόμενον εἰδότες, την ραδιουργίαν τηνεν αυτῶ προς του Διός. muta distinctionem: την εν αυτοῦ. πρός του Διὸς, ειθ' α κώτ. non seinet Dio p rioduni ab illis verbis Oresitur πρῖς του Διὸς, etiam sequente ειτα, ut isto loco. iterinna infra: Πρός τῶ Διός, ωθ' Iν μεν αν τις παρα ιδιωτου τυχοι. ete. ubi non ΡΟ- est clui,itari de recta distinctione. 'O. 13. υπαρχειν υμῖν ἐτοίμην την δωρεαν. Quod ait, γαρ ει νυν εισιν, εφ' ους αν ελθοιεν υμων ταύταποιουντων, πρότερόν γε Εκ ην σερος ουδεις του δημου κυριωτερος : Oisiectioni occurrit, cluae potuit fieri dicenti, hoc genere iniquitatis admisso, posse etia in in aliis, quam in statuis, idem fieri a Rhodioriim magistratu. responderi poterat, atqui non hoc permissuros Roman OS, adi quos prouocare fas esset, si quem Rhodii iniuria affecissenti fateor, lirituit Dio, nainus. hodio ab eiusmodi iniuria metuendum: quia praesto sunt, ad quos fiat prouocatio: at IT aiorum temporibus, cum libera vestra ciuitas erati cessabat subsidium provocationis. an igitur tale quid ab illis factum 7697. 24. Melius o v εἴη εικ. ανας. Vel Da . Sequitur, τι M; ουχὶ νενόμις τταρα γε τοῖς μη παντα- Στασιν αδίκοις, αποτερουμενον τινος κτηματος, τ γουν κατέθηκε κομιζεσΘΗ παρα των ειληφότωνe, alienum est ab auctoris mente, quod interpres haec retulit ad depositum et depositarios. nam Dio de rescissione venditionis, aut euictione tres venditae loquitur: quod posterius malo: quamobrein eius vecta ita interpre
res enata, laoc est, κτημα,) euincitur. o γῆν κατε- θηκε pretium, quod persoluerat venditori. καταπι- Θενα non est deponere, sed soluere, et pecuniam pendere. recte autem Dio ait γῆν: nam emtor, qui
504쪽
euictione rem amisit, actione ex enato pretium omni no recipit. sed sere solita stipulatio interponi et eaue ri in dupliun. qmire actione e stipulatu duplum consequetur, non pieti una tantii m. παρα των εἰληφότων Catile accipe, de venditore, qui pretium accepit, nouaute iri de illo, qui eui Stione rem e in tam abstulit. Haec dicenda hiemant, ut et sequentia intelligerentur: quae ignoratione verae sententiae mire sunt deprauata. Postquam igitur docuit, quid iuris esset in privatis contractibus; cum res acquisita adi Irritur emi viri: idem publice seruari debere ostendit a Rhodiis: vini mirum sis, qui sitis statuis priuarentur, ea redderent, Per quae statuas merueranti poli ea explicat, quid ex eo hi secuturiam.
s98. Ia. μη δυσχερες εἰπεῖν εἴη το μετα ταυτα, οτι ηπι της πόλεως αυτης ἀποτην δεησει υμας, βουλομένους γε τα δίκαια ποιειν. Vereor, inquit, ne durius accipiatur, si dixero, quid fit turiam sit, si benesa.ctores vestri pro statuis, citias ipsis adimitis, beneficia, quae in vos contuleriint, repetant: nimirum urbe ipsa illis suerat cedenduin vobis, si quidem ius suum ipsis recidere volueritis. haec Dio: cuius argumentatio proba et valida. Posuit enim in antecedentibus, nonnullos esse ex iis, vi statuis privabantur, qui libertatem ac civitatem suam Rhodiis vel initio condidissent, vel postea dissicillimis Reipublicae temporibus conser a senir eiusque beneficii praemium statuas essent consecuti. His igitur vel conditori biis suis, vel seritatoribus, cum adimerent quas dederant statuas, si vellent ex aequo et bono quae ab iis acceperant vicissim reddere, quis non visiet ipsa ciuitate fore cedendum Z6 I. I . Notabis locum singularem de concessis nouis tabulis, degentibus extra Romam omnibus.
cuius legis auctorem non possiim indicare. ex verbis It a Dio-
505쪽
Dionis Iulium Caelarem vel Augustum fuisse suspicor:
uoratira illiana scimus genus quoddam notiarii nI tabuislataim ciuitriis Romanis concessisse: veriana mina caussae cognitione: hunc, veteriani aerarii debitorii in tabulas exussisse. sed neutra haec historia narrationi Dionis conuenit. I a. Scribe. καθ' ενὸς πιέτου παραχωρησα 6. 3. 9. οἱ μηδε των αυτων μηδεν τομείναν τει τότε τοῖς αλοις, - ταυτα επτωκότες ' νυν εὐτυ- ροντες πράττετε o μηδε εκεινων τότε μηδε eis, qui nuncumporas ne eoruin quidem quicquam facere fustinuistis, priuum admitterent, αιm praeseratin serit res uesrae assictae: nune rebus laetis ac sorentii ιs, ea patratιs. Pgae eo tempora illamIm nrans. 6o S. 6. COITi ensum, η , ἡ Δἰα, απέφννέ τι. si praetori vestro iubenti, ut veteris alicuius statuae elo. gi uiri noua liniCriptione initet ir, adesset aliquis, et rogaret, quid faceret 3 Ecquid post long una adeo te mispus a morte eius, Clii posita suerat statua, reum illum peregerit alicuius in Rena publicam sceleris36os. 8. Anaabo, inquit, si praetorena vestriun alicitiis ita compellauetit, ala non late putati S, Vt pudoro suffusus coepto delis at 3 utique si paullo sit laonao
probior. 46o8. I. cuin ait, νυν δε τὰς καταπλέοντας τιμω
μεν, Rornan OS proceres intelligit, clui raro inare Lir. petitia itim naitigariint, quin velut in transitu Rhoduna, insulani celeberrirnam . lustrarent. Ita accipe quod insemus leges: υμεῖς τὰς παριόντας δεδοίκατε ' κανενα τινα μη Sησητε χαλκουν, την ελευθε φαν ριεσθε αποβαλειν. pro ἔπερ αρα interpresi, ῶνπερ ενεκα.6O9. 1 S. Lene, εἰ μεν, et αφύρεῖσθε. s datam praut immu=Iilialem, aut perisnIam, aut agrasin, aut tale pridaliud. at et retis, maiora illi asserantur iniuria, Pi pos ritu aeceps eris: ratio Dionis inani sessissima.
506쪽
non debueriant haec eum inter rogatione
scribi: οπου μῖν γαρ ἐλάττων ἡ ζημία. ibi enim mι-nus damni accFituri et, eπου δῖ ατιμία μείζων. hic uero maior es ignominia. μα,τα ον ουτοί φασι τρόπον.
Deest, φανερόν ἐσιν, aut, φαίν πωγε, vel iimile
6 Il. 3. scribe, πλέον sδὸν λέγουσιν αυτοῖς εἴη, orι των αν. ne se ullo modo caus a in suam si leuauerint, s dixerιnt. 6 I 2. I 3. ωσπερ αν εἴ τις απο πῖ αρματος τὶ κα- Θέλοι. quis iste currus3 existimo, vel potius suspicor, inter pretiosa donaria, quae in Rhodior in delubras vi. sebantur, fuisse aliquod αρμα 'Hλιερ, quein deum Praecipuo colebat is populus, ut notum est. Solis currum Ovidius et alii poetae describunt. inde potes 'coniicere, cuiusmodi hoc αναΘημα fuerit. Alioqian αρμα liceat exponere, thensem alicuius deortina, cum in pompa traducuntur. inimantis ille, cui redditum fuit oraculum de passeribus, Aristo ilicus Herodoto in prima historia nominatur. 614. I 3. pone τελείαν post αποδείξουσιν. 6is. I 3. Scribe, ἡ Θεων οντα ' εἴθ' ἴτερ. cur in Herculis, Tlepolemi atque Heliadarum stat s potissi .rnum nominet, caussam pete ex Strabone, ubi de rebus Rhodioriim agit. 618. II. Notissima est Draconis lex: Historiam de statua Thea genis nareat pluribus Pausanias Eliacorian libro altero. κρίνειν non dicitur hic de lege, sed da accusatore, qui in iudicium vocat: aut de magistratu, essius est de caussa cognoscere: quod etiam in negotio isto factum serabit Pausanias qtioque. Sors de hac salua edita, apud Pausaniam est monostichos, non, ut hic, δίτιχος. Θειαγένην ἄμνητον αφηκατε τον μέ
507쪽
622. s. Uidε, num ita scribi sit Hellenis no eonvenientius, ἔτι δε μησενὶ των 'P. διαφέρειν τι παρα τοῖςδεές.
vlt. εἰκός εςιμη ἀμελῶν παραπέμπειν J duormn ve bonam idem fere significantiun alterrum vacat: nam παραπέμπειν est silentio aliqxsul transigere, et eius vii quisitione in contemnere. paullo ante sic usurpauit Dio, et saepe alibi. Forte scrib. μη αμελῶν πασαπρο- ποντας μηδε τὼ π. Vel μη παραπέμπειν μηδε το π.623, 4. τιμαῖτε. Scribendum τιμασΘε. Censemini: iii censum deserae cogimini, cum ab Imperatoribus tabulae censuales describunim . ΙΣ. νυν ει τὶν ἴς αὐτου 7Sατε I hoc vult: praeter imperatores, etiam al tos esse, quotaina gratia nouas statuas fuderant Rhodii: ex quoream comparatione rellis
qui sint intellectum, quam nihili fierent a Rhodiis. Haec sententia, quae non Miniittit illud αυτῶ, sed potius ουτως : eo de ira modo quo et Iinperatoribus: posita videlicet statua noua. Io. Scribo, εἰ εἰς το πρυτανῶον, η εἰς προεδρἰαν
ἐκλήθη. stu illum ad prpaneum snuitaretis, me honorem primae sedis illi Esrratis: quod resero ad sessionem in spectaculis. 6a , . Ait Rhodios transscribendis stat ri in tituistis, sic illis uti tanqtiam mancipus; ut enitat na ancipia venduntur, se illos hac arte lucrifacere impenia ira, quae in no iram stat iam erat facienda. in hoc tamen, inquit, clementer agitis, quod hanc stat hiaraim diuenditione ira ἐν ἔαυτοῖς, hoc est inter vos, exemetis, non Cum exteris mercatoribtis. ita, etsi mutato domino, in urbe tamen vestra nihilominus remanent statuae: secus quam fieri soleat in iis mancipiis, quae venduntur ἐπ εξαγωγῆ. hoc est ea lege atque nomine, ut extra fines exportentur: quomodo pessimi tantum serui, et donainis suis exosi olim vaenibant, ut ex iure Graeco rum
508쪽
mrri et Rorn. alibi notauimus, et diserte hic docet Dio. Nero est . qui verbis illis innuitur, τοιγαρουν εγ- ἐφ' ημων, ως επὶτασθε, των αυτοκρατόρων τις, etc. res nota ex Dionis Cassii historia, et Suetonio cap. XXVIII. Cum autem scribit, αλα εκείνους γa φασὶ μηδὲ τας επιctλας λυειν, ας αν γράψωσι τανάθλητων τινα συνιτάντες πρὶν η αγωνίσητα et de Romanis ipsum loqui, hoc eli de imperatoribus, palam iaciunt sequentia. καὶ τουτο ουδένα πώποτε αυτοῖς ηνεγκε κίνδυνον. nam a quibus athlothetae Elei metuero sibi detaleriant, nisi a Ro inanis principibus 3 sed clarius hoc docet, mani addit, non esse existinianduna, ita mente laeva Rotrianos esse, ut nolint in suo i inperio honestas artes florere, et iudicio riim libertatem. Quare ex hoc loco discimus, sicut in oris suit, ut Inaperatores luis candidatis ad comitia descendentibus libellos darent se inscriptos: COMMENDO ILLAEUM ILLI TRIBUI: sic athletis, quibus sauerent, dedisse commendatitias, ad iaci os Graecoriun agonas Proficiscentibus: quae tarnen συτατικα non prius legebantur alii crorrum brii beutis, quam certarvina obiissent, qui illa attulerant. Caeteriam in Dionis verbis, quae ad-
seripsimus, suspecta mihi sunt illa, is as, II. ας
αν γράψωσι των αΘλητων τινα συνιταντες : nam
etsi elariun ex sequentibus, quosnam intelligat: vix tamen credam verbiun γράψωσι ita simpliciterfuisse positiun. Suspicor ergo deesse aliquid, ex iis, quae stilliinus, facile supplendum. 626, I9. valet hoc loco ποιεῖν οτιουν, facere ali luid contra honestatem, et id, quod Remp. deceat. Quae breuiter hic a Dione perstringuntur de rebus gestis Rhodiorum . de imperio maris, quod . Olim obtinueriant, deque seritata libertate etia in sub
Romanis, illustrari poterant ex historia, si id nune
509쪽
νας ηπι περιδηματα φορῶντα. vulsu in et psiloitu oac dropace curatuna appellat πιττώμενον. Iuvenalis sinii liter, resinatam iuuentute . at interpres ignorat 1- ne rei vulgatissimae mollitie in probrosam, quae Phoenici isti ob ne itur, mutatui in cinit rata iura vitium, et
eam quam Theophrastus δυσχέρειαν appellat. sed fraudi illi fuit vox corrupta βραχίονας : nam βραχιόνιωscribenduna, vel περιβραχάνια: qua voce et lain Xenophon usus in sexto ΠαιΘείας. Latini bractialia et
posteriores itein Graeci: Gloliae veteres: Bραχιαλιον, viriola. περισηματα s. ni fasciae, quas in Diogene περὶ τυραννίσος vocabat auctor σπαργανα. Faiciis alitem Inultis utebantiir veteres et inulieres et viri: Piod ad Suetonium pridem indicaturri nobis, fulisIinae alibi, fauente numine, explicabitur. 63s. I . κατά τι Z ego scribo, εἴν αλατι. contendite vestriam hunc na ore ira cum lege, clua in suasit Leptines, reptus auit autena populus Atheniensis, auctore maxilne Demosthene. quod si inueneritis per istum morem non prorsus idena fieri a vobis, quod Athenis futuriam erat per illam legem: vincant isti, qui in hoc instituto vos confirma ant. ουτω σκοπείτω τους λειπους ἐκατέρων. non intelligo illa, τους λοιπους. qua re puto scriptum fuisse, τους λόγους ἐκατερων. considerate rationes viroriamque istorum. hoc est, attendite et iudicate, viri istorii radii riore conditione Ritura erant, si lex Leptinis obtiniisset. λόγους appellat proportionem inivi iae, quam Vtrique erant ac Cepturi. et cuna ait, δε των αλων ἴσως αν γένοιτο ο λόγος, hoc significat: esse aliquam propor Onem inter eorum iniuriam, qui sola in tri unitate donati abstiti honore stathiae, ea spoliandi erant: cum sis, citu statuam solum apud Rhodios nam, eam amittebant. cur escat ἴσως ostendunt sequentia.
510쪽
6 I. I 6. Illa verba, στω γαρ o λέγου πιν αληθες, pessime cum sequentii us iunguntur: Cohaerere nan inque antecedentibus probat superior disputatio aduerissus eos, qui ilicebant, non proiniscue omnes stat Lias in mutari: sed antiqui Illinas Pias Rie soluiN. esto, ait, quod isti dicunt: cone edamus se atum hactenus il fuisse: at inox inualescente consuetudine, discrimen omne tolletur necessario. sic enim stini res humanae, ut vere disputat Dio. quam aliter issa interpres 3 qui etiam illa non intellexit, το παρα μικρον ἀνεξελεγ κτον εἴν . tirones facile assequentiu , si legerint quas ad T neophrasti Characteres scribebamus, cum hae everba interpretaremur e descriptione μικρολόγου ho
doceban iis, itu ut iit το παραὶ μικρον apud Aristotelem et alios. Placet των παραδεξαμένων prae altera le-- ctione. eos intelligit, qui primi nascentem morem ad- . miserunt, nec se illi opposueriint. 642. I 2. acutus lector viderit, num sit potius scri
cum prasrtiin rari per initia. sent psi hoc facerent.
- P mrsus hanc coniecturam fit mat quod sequitur conti-tinuo: το δε εκ πολων συμβαῖνον. 6 3. 8. εἶτα του μεν ετέρους βλαψοντος, επειδὴ μεταταυτα ετιJ cum adeo sit Dioni familiaris usus vocis εἶτα, cum increpandi vim habet: miror interpretem aliter hic accepisse, et totius loci sententiam cor rupisse. Sensiis est: Si diis auctoribus cognosceretis institutiim aliis quod venturis annis nocituriam esse Reip. vestrae, omnino ab eo abstineretis. Ergo, qui rem alus, non Vobis, hoc est, posteris vestris nocituram non negligeretis, quia id futurum sit: quod eum iniuria, vestra vel maxima est coniunctum, id negligetis, quia olim coepit Z a culmen sententiae in illis mxime postum: επειώ μετα ταυτά εςινοῦ et, ει πρότερον ηρεατο-