Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

491쪽

loqune nobilium lae nariani in Asia frequens no inenapud Herodotuna, Iiisti nurn. Appianuin, Polyaenum, alios. διατήμνειν non est cosmara: sed ἁπλως de gravissimo stippi imo us hirpatur: ut in euangelio D. Matthaei διχοτομεῖν : aphul poetari, διαμελεῖςὶ τέμνειν. Neronem naoitu una non semel, sed laepius, at, propter Pseudouerones, de qui as ad Suetoni uiri notabin iis.

sos. 19. Inepta possit videri eiusdbna vocis repetitio in istis: ειδότες τα ἀρχαiα των βιβλἱων σπουδαζόμενα, ως ἄμεινον γεγραμμένω, - εν κρείττοσι βι βλἰοις. eruilitiis litterpres εν βιβλίοις interpretat tir in chartis. qua notione βυβλίον scribi, non βιβλίον, sanctio postulat gramna alicorum.

so6. 7. Natura ita comparatuin est, ut, si quemve. I ementer venereris, aut mireris in pensius, siue pro pter excellentem formiana, ut hic dicitur, siue ob aliam eatissam, ei, acrius te conitienti, quasi ad sulgorem Solis vultuni sub inittas: hanc ad spessiis infimrataiatem elegantissime coinparat Dio cum luininis solaris

repercussione, quando a litana in pelui serit: quod ἀντιλάμπειν ipse appell3t. At το κινύμενον η περιτρεχον φως εν τοῖς τοἰχοις, est quo si philosoplai di Cunt το ἀνακεκλασμένον φως. illa, inquam, tremula, et vaga atque instabilis ina presso, ex aquae crispations procedens, quae per laquearia et parietas cernitur volitate. Eadem comparatione usus est Apollonius, sed in alia re. libro eni ira tertio is uisum in multas cit ras antimam his vetabus expressit: .

492쪽

IN DIONEM DIATRIBA. 48

tarn elegantena locum non sitiit intactum diti in iis Maro: cuius versus plus qua in ahi reos de Aenea, magno citrarum aestu fluctuante, non possu in illi in ad scribaret Sicut aquae tremitatum labris ubi luvien ahenis Sole reprosum, aut ratantis imairine Lunae, Omnia periissitat late lota, in πιρ lis nurar Ei gitur, sutnmiqueferit lapYearia tecti. non sine Mittu et voluptate Ilaec consei as et in aer- his Dionis. SO7. 7. Λλ' η των σπαρτων ε Ριν-J immani errore in teipres σπαρτων aCcepit pio Σπαρτιατων. nain Spartos poetis celebratos intelligit , lio in ines ter ra na-tOS, ideo sequitiar, της γης τα τέκνα ) o dentibus cir conis Mario geniti, cluein Cadiariis occiderat. Lege Poeta ritin interpretes: Oinnia mi relena ad ungue in conuenitini, Diae hic de Spartis dicuntur, cum iis, iliactapud Libtilaris historiae aut fores de iis dein leguntvita

Meminit Spartorii na et iani alibi Dio, ut in IV. de re gno, qui notabilis est lociis, et in X. et in XXIII. ubi satu Ialonis, non Cadnai, scrilest procreatos: aliter quam Apollodorias, Hyginus atque alii. Scrilbo paullo post: οτι μεν γάρ των 'Eληνικων ἄκρως ες,, ου ori δη που αγνοησ . appellat ἄκρως 'Eληνικόν eum, 'id formia, Vultu, cultuque nillil exoticu in , ollati non Graecanicum Iesemiti Mox coin inissa traiispositio est in istis, η ουδένα οἴει γιγνεσθαι is τοῖς Βαρβάμοις καλόν. viae verba sua legitima sede mota, in iraedium serinonem Dionis sunt inseria, cuiri tamen Dionis non sint, sed illius, qui eiuri ipso loquitur. Quale totum locuna ita concipimus: τί γαρ; εἴη τις αν του γένους

493쪽

κῖν, ωσπερ καs φωνην κή ἰσbητα , Porro et haec et sequentia quantia ira perlonai una ctis in Ilione illusisentur, ne n o aini iget, qui ad lectionena cerebri sanus accesserat SOS. 9. ουτω πως λέγεταιJ malim, ουχ ουτω πως λέγετM; In fine pio Mινύαν, qui nati ii incognitus est, scribendii ni ne sit Mίνωα, . lectoris et siti arbitri uiri facio.

so9. Qitae sit ad sinitas inter pli ilosophiam, et ger

naanam Plaetoricen, explicatur hac is si ei latiuncilla: et-s at ilici videstir titillus pro inittere. Ait inter caetera:

οἱ φιλόσοφοι δὲ πόρ ωθεν τα πράγματα κωσιν , ἐπαυτον ἐξεταζοντες, ὀπρια αττα ες V. Scribendum, ἐπ' αυτω . hoc est, in ab I fracto . non in concreto, sicut

loquuntur in selaolis. Ait. ωσπερ ἐπὶ τρυτάνης, ἔφη τις, οἴμ , των ρητόρων αυτων, ἐπι τὸ λημμα αει

ba sunt sub finena orationis Pro corona: ουδε οσα συμ- βεβύλευκα πωποτε πιέτως ρμοίως υμῖν, ωσπερ ἄν ει ἐν τρυτανη βέπων ἐπι τὸ λημμα συμβεβουλευκα. si a. Dionis verba: εἰ γάρ απαξ εδει κλαίειν τὼς ανθρωπους θ ά πην ατυχἰαν, ηπι γενομένους προσηκοΘρηνεῖν, των ἐσομενων αυτρῖς κακων ενεκεν mi τελευ- πησαντας, ἔτι πολα ηαμ δεινα πεπόνθασι ' π τας, ἴτι σἰσὶν ἐν κακοῖς. Triplicem statuit ho in intimconditio ena: nascentium, defunctorum, et Vitam agentiu in . quod si propter hian ana sortis infelicitatena lamentari homines oportet: oirines, ait ille, lacrynais cligni: nascenteς, propter fui ira mala : moram, propter praeterata: in vita positi, propter instantes calamitates, quibus undique obsidentur. Curra hoc velit Dio, viden tu in ost, quatri bene scriptum ν πάντας. pollulat enina sententia κω ζωντας. quod vel ea ratione potest probari, quod aduersatur vulgata lectio ei, quod ni odo diast, mortitos nuteros eis

494쪽

. IN DIONEM DIATRIBA. 489

propter mala, quae olint tulerint, non autem quae iam ferrant. nullurn enim ponere se in morte sensu in iis verbis Mnificabat. quare salsum fuerit, mortuos εni εν κακοῖς. salso igitur dixerit πάντας. I . vlt. Scribendum, Δαίμονα δε αλως αγαθον λέγεις Eγωγε, ωσπερ ανΘρωπον' ἔτι δε μαλον Θεόν.

μίζεις, Vs Oe, etc. Vol, Πῶς γαρ ουκὼ ωσπερ αν. Pu tasne, ait, daemonem aliter et per se consideratum, non quomodo dic in us horninem ευδαίμονα, vel κακοδαίμοναδ bonum esse aliquem y Sane: siciit et ho- nena esse arbitror quendam bonum: sed daemonem latato n agis, quia sit deus.

si . 7. De esse aliquid in istis recte obseruatum est: τὼς δε πειθομενους ανάγκη καλως ἀπαλαττειν, τί αν γίνεσθα ' ὐκ ἀν Θαυμάζειν ουτως εχειν. sed hoc

amplius notabis perionariarn consulsionein, quam non an in aduertit interpres.set . Qui in nostris libris XXVI. λογος numera , tur, Pliotio est LXXVII. Eius tituluna agnoscit ille Patriarchaelin dem, qui est hodieque: διατριβη περὶ των ἐν συμποσια . scopum tarnen auctoris ex illis veribis non pias. melius igitur sic inscribas ex ipso Dione, quillusina hii ius dissertationis statim initio proponit: χτι οἱ ανΘρωnοι γίνοντα καταφανῶς, οποίαν εχουσι διάνοιανεκατος ἐν ταῖς πανυγύρεσιν, ἀχ ηττον, η ἐν τοῖς συμποσίοις. Moris suit antiqtiis Philosophis illis, qui in

eorripiendis publicis moribus operam suam occupavibanti celeberrimos quosque hominum conuentus adiis re, et grauium serit onum Oceasionem ex iis, quae ag rentur, captare. ad pane res igitur illas Graecoriam

nobilissimas itabant: persuasi, ut hic ait Dio, sicut in conuiuiis ingenia sua et studia produnt homines : ita etiam, ac multo quidein magis, in huiusnodi conuentibus palam ipsos sacere, quomodo erga virtutem aut

hi h s vitium

495쪽

ISAACI CASAU BONI

vitium essent affecti. Idcirco scribebat Dio Isthmiei initio, Diogenem Cynicum ad ludicriam Isthimium ventitasse: non eo an irrio, quo soliti sunt caeteri: sed επισκοπουντα τει άνθρώπους, την ἄνοιαν non male scribas διάνοιαν, ex huius principio, ubi in e

dena s ententia eam voce in posuit.) αυτων' νδει γαρ, ιτι φανερωτατοἰ ἀσιν εν ταῖς εορταῖς κ ταῖς πα x γυρεσιν. Cynie in Diogenem inaltati sunt citin alii sapientiae pio sessores, tum etiana Di O noster: citius

λόγοι nonnulli alitui nil ait sitiat. nisi scrinones ab ipso habiti, cuin ad ludos, eo quem diximus fine, venisset. Eius generas dissertationes aliquot Dionis, ut haec, et

sequentes clitae, at ue aliae. Sap. I9. hi C, ουτοι μεν ουν σχεδόν τι μανομε

immunis est a caeteroIum pereurbatione, nec turbae eoruni se i inmiscet. υπὸ tanaen non damno.

n agnam pecuniae vim in Menore potatam habeat. Sub finem, πρότερον δε ου. ουτωs αρα Mos περὶ το σωμα ἔχου σιν ii ανόητοι. 33 o. s. Pessimo vero flagitio haec. ita scribuntur, ως ο ν τε ακολατ- κῶ ἀδεως χρωνται, Θεραπεύειν σφῶς κελευουσιν. tota periodus transpositione et oini Dsione Cori upta est: quam legitimo ordini hoc inodo restitues, atque explebis: τον μεν αλον χρόνον inἐν αυ- τοῖς μέλει, οπως δύνωντα0 πιαίνειν ' ἁλα σιτίοις τε κομοἴνω ηομ αφροδισίοις, ως οἰόν τε ἀκολάσως η άδεως χρωντα ' εάν δ' αρα τις καταλαμβάνν κόπος, η περὶ τάς του ἀέρος μεταβολάς άδως ἰχωσιν, ἰατρω χρων τ , Us Θεραπευειν σφ. κελ. quae desiderantur, pOL sunt et aliter suppleri: quod lectoras arbitrio relin-

496쪽

cllunatas. sententia quidem ea sit oportet, quam exhibet nostra e inciritatio: a qua non longe aiat interpres: cuius itidiciturn neuti clua in aspernandua .s 3I. Melanconaas quid atri suit purat nobilissimis, Tito imperatori unice ὀilectius. Hesus vincendi ratio

erat digna admiratione, non minus qtiam rara et sinis gularis . cum eni in pugilatus sit των βαρέων αγωνων. et cestibus contunia solerent vim a victoribus, donec cogerentiir, ain istis saepe auribus, et ficie indere lacerata, μειοτειν, ac victos sese lateri : Melan comas eo niatra, non caedendo, sed manus sustinendo in altum sublatas, quasi ictum meditaretur, antagonistis exprimebat στης eonfessionem. Themistius Euphrades ratione X. ην τις επὶ των προγόνων των Ῥετερ- πυ-κτης ἀνηρ, Mελαγκόμας ἔνομα αυτω, κἀλιτός τε μόγιςος, .s την τέχνην ευδοκιμωτατος, ου - πον Τέ- τον φασιν εραςην γενέσΘ τὸν αυτοκράτορα ' ουτος ουδένα πωπστε τρώσας, En πατάξας , μόνη τη τοσσει, - των χειρων ἀνατάσει πάντας απέκναιε τους ἀντιπόλους. απρεσαν ουν τν μεν φειδοῖ χαίροντες, της δὲ Στα'ρασκευης ηττημένοι. hic est Melan comas, de quo scripti sunt Dioni duo libelli, XXVII et qui eiura sequitur. Facit Dio inentionem Iatroclis antagonistae Melancona aer animis quidem illi paris: caeterii in viribus et arte longe in serioris. itaque victum hunc ait a Melancorna, eo quem diximus artificio, tum alias, tum in Neapolitano certamine quodam. Auctoris Inens ista: sed verba oblatiriora, nec eritilito anterpreti iΠ-tellecta. ουτος, ait, 'Iατροκλης ό που Mελαγκόμα άντα γωνιτης' κω μόνος ἐκρίνω ουκ άζιων παραχωρεῖν, τo γουν ἐφ' ἐαυτω ' ουδεν μεντοι πλήον εποίει ' ηττατο γαρ αειμἰοτε δ' ολης ἡμέρας αγωνισάμενος ' η- μεντοι απει

πόλει, ουδένα ταχύτερον τουτου ενίκησεν. fortasse aliquid deest, sino exemplaribus integrioribus climnare

497쪽

49 ISAACI CASAU BONI

non possumus, miniim tamen mutatione sententiam effeceris non incommodum, si: scribas : - μέντοι

tisa: et pιifolui ei cedere, p/antum pMdem in ipso O invinuin se iussicabat. taeter in nihil ilium hoc iuuabat: semper enim vintilatur: et psdem alipsando pos integri iei tertamen. sed iam ceperat Iatrocles inseriorem δε fateri: itaque in nouissino nFne Neapolitano nerninem D. eilius, ovain sum, vicis Melan vias. etiam ut non addas il- Iud κατα, sententia naanebit: eritque locutio elerans. νικαν τον ανταγ- τον ἀγωνα, ita dictum, ut νικαν Oλύμπια ταν δεινα agon Neapolitanus, de quo lo-q ittin, is est, opinor, Plena Au istalia vocisint, Graeca inscriptio vetus SEBASTA . de quibus consule librii in V. Iosephi Scaligera De einendatione tena porum. Clim ait Dio, Iatroclem Curra Melanconis totos aliquando dies certasse: caue putes plagi latrum in. eer eos commissum, nisi quo in do ante dicebamus eae Thensistio: natri et Dio ipse paulla post, iten mite insequenti oratione, idem narrat sine ulla varietate. 34. 4. Noti si uni attaleticae rei verbuni est λα- πνσὴαι pro vinci, et inferiorem esse in cereamine. in . de άλειπτος. qui antagonistae suectinuit nunquam. Lapis Romae Demetrio Pancratiastae positus.

498쪽

Vbi ianitit, is et aliud verbii na athleti curri δευ=ε ωτος:qui bico in tueri ab antagonisa non potuit. Iici igitair accipies το μειπτος hoc loco. S35. I. Ait, erι δε ηαμ αλου, ονομάζοντος ἐμοῦ. signincat se in messio sermone dereliticini a paedoti it a siue alipta, que in alloquebatur. ονομάζοντος igitur po sitit, pro ονομάσοντος, Vel μελοντος ονομάζειν. 336. 'Eπιτάφιος hic λόγος a Dione scriptus est athlotlietae illius in gratiarn, clui pio ratione sui inhinetis mortuum Mellineo inam laudati it. non nihil tallic sunt, quae nos alio properantes morentur: nonnulla tamen: vis 38. 6. E 'ει πάντα μακρῆ γήρως ἔτυχενJ non agnoseo hunc Helleni senti ira: nana vel παντὸς μῶλον μακρῶscribendum, Vel πάμπαν μ. Pulchrathidinein laudans, hoc illi esse proprium ait; ut nullius commendatione egeat, ne opere quidem ullo, ex quo agnoicatur. apparere enim simul cum eo, *1i sit illa praeditiis.s o. vlt. longitudo temporis non est caussa τοῦ σφάλσσΘ , et cur aliquis vincatin': sed experimenta ipsa, et certan in a. cun imithir Melan comas in modica vita antagonistas omnis generis, eosque validissimos expellus sit, ac vicerit: nihil ei metuendum suita longiore vita. Dicuntur haec aduersiis viilgi errorem, quo tempori attribtiitur catissa eoruna, quae fiunt

in tempore. Philosophi dictum est in IV. Phoco.

ruin: ἀωΘαμεν λεγειν, ως ο χρόνος πάντα κατατηκει. et naulta id genus apud scit plores ex peri uasione vulgi. atqui nil il agunt quantitates: tempus auterii quid alitid, nisi quantitas Praedana et mensura motu Sy 43. 4. Non praestabo carere grauiore menda

499쪽

49 ISAACI CASAU BONI

μοὶ κη τοῖς παρουσι προσηκων ο λόγος, ωστε τουτον ἄζι τον αποφαινειν. Quia probauit supelius piig. latum esse gritu istinui ira et laboriosissini una, ac proinde Pl aestantisti in una onani una certaininurn : nunc ait, Plud in xit de ge: ere certana iniς, Pio usus Melal con AS, ea- de ira dicta videri debere de ipso eius αθλήσεως athleta: cuin ivtur dena onstratu iri sit, pugilatuna anteire Caetera Ornnia certanaina: neque ipsi neque a vili tormhus dubitandum esse, quin omnes : ttiletas superati erit Mel in eo mas. τα εν τω εργω, si ita scripsit a fori appellat diuersas certa irili species, quibus vle I elatu Pathletae.

44. 4 Iasonein reseret inter eos, qui serena insignes fueritat, non mirarer; qui meini nemin, quantOpere et iis pulchritudinem laudet Medea apti l Apollonium: intror tamen ideo, quia scribit Dici, istos, quo-mam nomina posuit, nulla alia re nisi soranae lalida in notitiana lao in intim peruenisse. qius dubitat fit sis si inuinhoc esse in lasoney 'Iασίονος igitur scribo, non γα σίνος. ut Ganyimedes Iouis, Adonis Ueneris amore clam sunt: ita Iasion Cereris.

s 6. S. Mendosa sunt initio Chariclemi ista : κάμου

φησαντος, τώτοιν εσηλου τον νεωτερον δη λήγων, εν Me- σήνη ετι μετά ἡ δια πένθος ταδελφου, videtur legendulΠ, τώτοιν εδηλου τον ετερον τον νεωrερον δε λέγων εν Mεσἡνν ετι ἀνοη, μεγάλου δια πένθος ταμ ελφE.S49. I. ego VOeein πάτριον hoc loco posse serti non puto. Lego igitur, ωτε εμοὶ oοκεῖ τγράτιόν τι. imo, ait, initia dixit inorabitiritus filiit' i et illa ouidem diuina: ut videretur inihi res prodigio similis. postea ait se veritum, ne filius ob imminenteria mortena a se exiisset, et mentis sitae non esset. lo lui enim, ωσπερ ἐνθουσιωντα.

500쪽

ss8. vlt. sensus est: in laoc conuiuio, quod universo generi hominiana a Deo est apparatu in , tantiune uulti e conuiuai una loci ad sedem stiam est e attribu tuin, qua in longii in est spatium, citi O poi recta eius manus ad ea piendum aliquid potest permen ire. Qui totam εικονοι perpenderit, quae late proponitur, saetis intelliget, de modo parandariana opirin a ipi ista deis bere: hoe igitur significat: tantum bonoriun experidebere, quantum ad usu ni sit satis.ssis. Recte patriarclia Plaotius iudicauit, ornnium Dionis orationum accuratissima ira esse istam: et ex qua perspici posset iacissime pri prius dicendi citaracter illius. Operae pretium sane feceritit itiones, si diligenter attenderant, qua subtilitate, et a I g timentoriam copia materiam non vitis arena tractauerit. Lysan autem fere imitatur Dio, potius quam Demostheneria: probationi rei, qua de agit tri', magiS intentus, quainde exquisitor in verborii in electione, alit aliis Ornamentis orationis sollicitus. Tana prolixa oratione lao evnu in agit, ut Rhodioria in senatui a pophilo iano renadisses deat, civi apud illos oluinuerat: s attias vetet es trans serendi ad alior in honorena, titulis iniitatis, surdo figurartim viscrimine. Non apud Rhodios solum haec consuetudo inti aluerat: veritin etiana apita Gmie eos alios, et Romanos quoque: ut ad libi uiri tertium

Triin piilli pluribus expositum est a nobis, capite ora I. sed nullus fuit no pillus, qui rem risti dignania leo vis Declitentarit, a lite iste: cuius glom: te climsaueret Dio, quod etiani ex ea, quam Alexandriae habuit, facile intelligit tu , ob tam absurdum institutia in

6 .peI . τοῖς γε-ουθενJ Interpres an alitia legerit nescio: perpera iri enina accepit: narra ita oportuit: Manissu n enim est, nis psis Nehementer vos a nain uti ii, Gaeteros rene nihιl ea curatur Os esse, quae dedeciu al,

라틴어 텍스트