Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

발행: 1784년

분량: 765페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

521쪽

ISAACI CASAVBONI

pla istis, clun in aliquam Graecor In urbem venissent, non solum de iis, quae ad mores pertinerent, pro concione VEI'l a sacere: vertim etiam piinlicis se ini- scere interitum negotiis, et quod e re ciuiuni iudi. carent, suadere. Sunt eius argumenti aliquot e Dio. neis orationes. Tarsi autem, Cum ille eo venit, meistus et periculi ornnia erant plena. in urbe, pariam firma ciuili in concordia: China vicinis Mallotis atque aliis,mii ipsortim opibus in itidebant, acris contentio. n Cuni praelatio quidem urbis suae satis conueniebat illis tunc temporis: cuius animus eo suspectus erat Tarsensibus, quod sententia quadam ab eo se sitisse laesos, pala in quem essent. In hoc in tur reriini statu, cum inopes consilii eos videret Dio, tum sorte επιδη- μων, prodit ipse in medium, et hanc apitii illos orationem liabet: qua non solun contra praesentia periis cula remedium ostendit: veriana etiarn de praua eius Rei p. administratione sic disserit, ut vitia publica, unde haec mala scatu metant, conetur emendare. 46. 8. Istum locum, qui pessime ad sellus est. cemto, non arbitrari , iure ita concinna Intis: αλ' οπως εμπειροι των καθ' αυτὴς οντες, Kμ νυν αμεινον βου- λευησθε ' ηαμ το λοιπον, ουτως απαιτητε τον παριόντα,

σΘα . sed visatus vesri gnari, et nunc us in rctus melius confulatis: et poshae exemplo meo exigatis ab eo, qui iacturus ad vos aces erit, ut nullius res temere fit vobis auctor, neue aliquidsuadeat, quod forte ignoranti usram

Remp. in mentem Venerit.

2. II. Ait, ομως εἰπεῖν απερ υπεσχόμην, α γ. verbum desideratur: βύλομαθ ομως εἰπειν, et ω-χύπεσχόμην, α γι γνωσκω. Quae deinceps sequuntur, obscurissima eriant, nisi, qui legent, rem, qua 'do

agitur, notam habuerint. Sciendum igitiar, misso ν Tarsi

522쪽

Tarsi ea tempestate, potestate sum irra praeditum eum, qui Dioni τρατηγος dicitur. etsi autem magistratus municipales tunc sere Bnanes ita reperiuntur n0-- nati: hic tamen non a Tarsensibus, sicut alibi fieibat ut plurimuin, ad id muneris fuerat electus: sed ab Iin. Peratore, aut praeside Ciliciae, urbi illi ceu prouin- Ciae metropoli, et opibus florenti, i inpositus. cum hoc non optime, ut initio dixi nitas, conueniebat Tarsensibus: vertim haec tacita si imittas potius erat, quam aperemn Odium. Tunc vero, cum in urbe versabatur Dio, in eum lociim res erat adducta, ut de instituenda illius accus, tione apud princiis pena deliberaretur. de hoc igitur quid sibi viij eatur, aperit orator: sed verba illius expendamus: Ait, ε ρδέ μοι περὶ πάντων ο λόγος ' dabo, inquit, consiliuineiusmodi, vo non sol turi erga hunc, sed in uniuersum

erga omnes vestris praesectos debeatis uti. Romanorum imperium significat, inam ait, τους εν τοιαύτη κατατάσει τυγχανοντας, ὀπῶα δη τα νυν ετι παρα παῖσι. 3. Ait, ουτω προσηκει φρονειν, ως μητε παντα ανεξομένους, m Summa consilii Dionis est: de bere Tarsenses cum animis suis semel constituere: ne. que omnia sibi serenda esse, neque nihil. grauiores igitur iniurias suorum pretiesectoriim, potentia abutentium, non tolerandas: leues et mediocres silentio transiuiuendas. mastra eniin, inquit, Minoem aliquem aut Perseum exspectaueritis, qui vestras iniurias eatvltum. isti heroes Tarsi obser abantur, ceu niura in Rquaedam tutelaria.

verbis priorena partem consilii sui confirmat, do non serendis omnibus prorsus iniuriis praesectorum. rationeim affert veram et grauem: nam in totum priuari

523쪽

potesate defendendi se, sermorum es, ae periculi plenum rs nullus metiu, nulla suspicio, reli/iquatur praesectιs d linquentibus. quis potes, ambigere, quin haec Dionis

sit mensi pro απιτον, qua In vocem Corruptam, per peram conatus est interpres sententiae apti re, lego,s κύριον. sed non vispliceat, literile unius mutatione scribi απυτον, hoc est: sic se gerere, ut nunquatri diis caris aulus esse te defendere, et ulcisci. Thii c) itides

dixisset, το ἄτολμον εἴναν του βοηθῶν αυτοῖς. non audere vim a se depeliere. Subiicit de altero consilii sui membro: το δε πληθος ἀπεχΘάνεσθα , κο* πάνταεξεταζειν, ουχ υπερ ύμων ἐτιν. at committera. Ut ptFusis in odium veniat, et in omnia in uirere, e re uestra non est. hic temonis huius sensus: trulli vero suspecta vox est πληθος. fortasse scribendirin πλείοσι, vel πολοῖς' plurium praefectorum odiuvisbi conciliara. quod necesse' est, si vel minin as praefectoritin iniurias paretis ulcisci. sed vulgatae lectioni situ et quod non multo post sequitur: ηπι μη πληθος ἄδικον, μηδε ἀλόχμον οχλονυμῶς νομίζωσιν. 3. 8. Seribe, εὼν γὰρ αλόγως ενίοτε ἐγκαλῶν δόξαιτε, κη τις ὐμων περιγένητα ' διά πολλάς δ' άν ά. τίας τουτο συμβαίη 'ὶ δέδοικα, μη τελεως ἀποβαλητε

την παρρησίαν. si eveniat, ut leuaere alicuius ace tionem instituis e videantini, et aliquis aec tus a vobis fuerit ab is solutus, Ic multae autem caus aeDnt, cur hoe possi accι-dere P vereor, ne in totum liberaatem hane amittatis. non

est obscuriim, quid sibi velint illa, δια κολῶς δ' ἄν

αἰτίας τῖτο συμβαίη: iniqiutatena enim iudicionina, et incertitudinem perstringit tacite. Raraim est, quod sequitur, exelnplum et memorabile. Ait, Ephesios ac reliquos Ioniae popillos, quod magistratum lege Iulia repetundarum temere postulassent, poenam hanc passos, ut libertas accusandi suos inagistratus in poste-

524쪽

rum illis adimeretur, siue edicto principis , siue Romani senatus decreto. 34. s. Haereo in his: κρῆ την γνωμην εὐθυς εχετε, ως πρ- ος εχ ον η επιβουλευοντα υμῖν περὶ ουδέν 'αὰλ ως προνοῆτε μηδεν η μη μ. nescio, quid sibi velint via περὶ ἀδέν. sequentis autem periodi prina a verisba sic corrigo: αλ'ονπες νοῶτε, vel ον δ ἄρα νοητε. pendet a superioribus illis, αλ' ον μεν αν κρίνητε. ineptissime sane legitur οὐς προνοῶτε. deinde scribe, δ' nu δη ποτε δαἰτίαν μη νομίζετε επιτηδειον ῶν , τῖτον μη ερβίζετε. Si puis es, qui nihil aut non multum vos laedat, quem tamen cenam ob eaus arn parum vobιs fauere exstinetis, hune nolite irritare. Post haec scribe, μετρως δε ενοχλέμενοι , - ὀζωντες αναγκην ἔσαν φέρειν η τῆτο, ητήτω μῶζον ἔτερον, σκοπῶμεν ως κουφότατα ἔπεσΘ . nullus est sensus in vulgata scriptura, qui in nostra planissimus. ως κουφότατα εο τεσΘ interpretor, Onus impositum qua in fieri potest corruvirilissime gestantem

viam carpere. idem onus et commodius et incommo

dius posse gestari , pro ingenio baiulantis, declarat Protagorae historia, apud A. Gellium libro V. cap. tertio. Verbo επεσλ0 allusio fit ad seruos a pedibus,mui pone sequi soliti, iaepe iniquo pressi onere, ut dicebamus ad Theophrastum. 7. Pen. Sῖνες sunt pascua quaedam ad illud litatus, quod medium erat inter Mallum et Tarsu ira: vel . ad eum lacum siue paludem. cuius paullo ante memnit. sic dicta propter littoris propinquitatem, et solum arenosum. imi pascua et Tarsenses sibi vindicabant et Mallotae. paullo post dissimulatum est Malli urbis non en, cum esset scribendum, o με; ν ετι τοῦ ε - παρ ὐμῖν καταδικα G Mαλον. quod maiusfrerit, pιο in s adiudicata fuerit vobis i a NaIlus. εἴν παρ υμῖν est, quod Strabo et alii so l ent diceda συντελεῖν τισι. explicant satis verba Dionis sequentia. ipse

525쪽

ISAACI CASAU BONI

et in ea ad Nicomedienses dixit, συντελειν εἰς το παρ'

S9. H. Scribe, ηκ το γε πρωτον πουντο οι Λάκωνες. primi imperium Γ partani tenueriint apud Graecos: fuit enim post Xerxis expeditionem tran tus

ad Athenienses principatus. interpreti fuit fraudi vulgatae lectionis error, mi τοτε.vit. Distingue: Mu μη βουλομένων αρχειν ηεων, πολοι δυσχερη παθεῖν. nempe συνέβη et quod o

Proxiino repetendum. Non clam me est, ait Dio, male audire vulgo philosothos, quorum pririlentia lentitinio appellatur, et socordia in publicis negotiis gerendis, quae sit Rei p. noxia. hanc crinii nationem ita diluit: ωσπερ εἴ τις τον μουσικον βέλοιτο ἁρμοζόμενον, επειτ ἀνιέντα των φθόγγων τινας, καμ παλιν ἐτε- ους εντείνοντα ρψει τον αυτόν. sensiis est: qui proptermitiora contilia philosophos accusant, perinde facere, ut si quis inusicutri reprehenderet, quod phthongos alios reinitteret, alios intenderet. Pro quid .stultius Zeuni at iter non constet harmonia. sententia ira inescavi: verta concinnabunt, quibus ad n anum errunt . meliora exemplaria.

62. I. Photius quidem habitana Celaenis in Phrygia orationem hanc, ut prae se fert titulus, autun iat:

ego vero nonduin constitui, pronuntiatam ne credam

in ea urbe, an sic scriptam, esset pronuntianda et quod et in aliis Chrysostomi huius orationibus ante obseritabanivis. Sane videtur ὀ λόγος ἐσχηματισμένος ea saltem in parte, quactis de laudibus urbis illius. quis enim non videt, ioco potius, quam serio, institutam comparationem illam cum regionibus Indoriana 3 Sed non est, opinor, liber integer: quo dissi-eilius est de scopo sufforis aliquid aflirmare. 7 . Statina initio τῆ Βορυσθενιτικῶ λόγου situs ostenditur hebis Borysthenis. in quo sic cum historiae patre

526쪽

IN DIONEM DIATRIBA

patre Heridoto consentit, ut videri possit ab illo scriptionern mutuatus, nisi plane constaret, απο τῆς αυτοψίας rei ipsum notitiam habuisse. Adserabam Herodoti verba, ut conferant studiosi: αγχῖ τν δηΘαλάσσης ο Βορυσθένης θέων γίνετο0, καί οι συμμίσγε- τω o 'Υπανις, ες τωυτο τελος εκδιδές' το δε μεταροπων ποταμων τουτέων ἐον εμβολον της χωρος, Ἱππόλεων ἄκρη καλέετα ' εν δε αυτω ἱρον Δημητρος ενἱδρυ- σα πέρην δἰ τῖ ψου υπο 'Υπάνι Βορυσθενῖτα0 κατο κηντ . ad HyPani in collocat Borysthenem urbem: si. liter et Dio. at Strabo, Plinius, Araianus, Ammia. nus aliique ad eiusdem nominis fiuiuum Borysthenem. Praeterea Hypanim Borystheni misceri consentiunt Herodotus ac Dio: alii scribunt, propinqua esse horum duorum fluminum ostia. Itaque rostriini illud sue ἔμβολον, et quasi fastigium literae Δ, Dod effetiatur concursu Borysthenis atque Hypanis, et promontorium Hippolaiun, soli describunt Herodotiis ac Dio: sed hic inulta adiicit alia, quae alibi nusquam legas. Alectoris arcem in ipso exitu Borysthenis Hypanis lussitam, vulgo existi inabant, inquit Dio, ab uxore Sarismatarum regis non en inuenisse: hoc ideo, vita ἀλέκτωρ poetis ideiri valet, ac coniux, ἄλοχος.

9 I. 3. ρικαλυονr J Moris erat, iub tentoriis ut plurimum quaedam sesta agitaret quod Bacchanalia celebrantibus optime conuenit. Baccho enim vita omnis acta sub pellibus, ut nugantur poetae. Bacchantium autem umbras . Vti veteres appellabant, ακαλυπτους Vocati propter licentiam eOriam sacroriam: nam et obscoenissima flagitia palam, non intra laa tentoria Patrabant. ideo achiit εν τριόδοις. quia in triuiis, ubi Purgamenta exponebantur, impurissimi quique viri foeminaeque conueniebant, ut ad Theophractum atque Athenaeuin notare meminimuS.

527쪽

98. I . intelligat, quando scribit, ατε

πίθος πανταχη κεχυμένος, ουδενος εν αυτῶ πυκνῶ λει-φΘέντος, et qxiae deinceps leguntur, non capio: et videliu deesse aliquid in libris nostris eo loco: vndo obscurior intilio haec allegoria redditur. Conferant vero stilio si totam hanc allegoricana disputationem . eum Platonis Phaedre: nam illum dialogum hic aemulatus est Dio. 26. χειμερια appellat τον κωρόν του χειμωνος; nun-PIam vero, aut raris Itine, fulgetra naicant hyeme. ideo scribit, o εν χειμερίοις, ελαυνομενων βιαότερον πολάκις των νεφων, διiis ' nelnpe αςραπή. non recte editur, ρῖαν χειμ Iol. 6. Ad sinis argumenti liaec oratio est cum Rhodiaca: de statuarii ni enim honore et iure disserit: cum Corinthiis expostulans, clii od statuam deiecissent, vel alii consecrassent, ut mos erat eius seculi, Pratra sibi aliquot prius annis postierant. Levitatem han atque adeo in ivlitatem populi illius, qua ii ridet venuste Dio, qua Obiurgat acriteri Scires, rem illi admoduin visam esse absurilam, nec mediocrem ex eo indignationem concepisse: nusquam enim nec facunis dior est, nec velletnentior: ut inerito suo inter eximias Dionis orationes liaec censeatur a Photio: cuiushulleio et nos accedin uS.Io . s. Cum ait de sua statua, ταύτην φέροντες ἀνεθηκατε ες τα βιβλία, ως προεδρίαν, morem tangit, quein plitribus expressit in RDodiaca: cum ho. nos iiic deserebatur peregrinis, ut ad conuiuium pu-hlieuiri, vel ad spectacula incitarentur, atque issit prima sede eis cederetur, quod vocabant καλῶν εἰς προεδρίαν. similem sibi habitu in honorem resere L io, cum ipsius statua tionestissimo loco et inter pminas locata fuit in bibliotheca Corinthioriun. Sic Roinae in bibliothecis

528쪽

. thecis suis posta ab Imperatoribus , et a priuatis quoque in lagines doctoriam, tam neotericoriam, quali Veterii mr postquam pri ino omnium Varroni hic honos ab Augusto est habitus, de quo Plinius libro VII. eap. XIX. sed a tetendenda locutio I ionis naendo non carens, ως προεδρίαν, Dro ως δόντες προεδρίαν, vehως ες προεδρίαν. I 6. l. χαλκος αδρατος non est serrram intracta. hile, sed quod um huerat, nepse quam fugis. Pythagoras, qhii perseum alat una secerat, chalco plastes est ille nobilis, de quo Plinius, Pausanias, et . alii imilia. Persei t:ilaria, siue, ut Patisenias voeat, υπο ματα,υφ' ων ἐφέρετο λα του αέρος, ex sabulis poetar in nota. s. Quod non uni deo, sed duo Mis sinuit, Neptuno et Soli, consecrata esset Corinthus, caussam assert: εἰκασας δ αν άνιττομένου του μύθου, το της εν μέσω δυο πελαγων υ πο του υλιου ἐξαίρετον, βουλομένου του Ποσειδωνος. sed nos ex istis C: illsa in non viscimus: videntureni in verba aliquot deesse, sine quibus commodam elicere non possumus sententiarn. fabulam tangit Pausanias initio Corinthia cortina. Lociis de Sibylla ex aliquo poeta lyrico de prirntus est: ni salior, ex Pinda. To, cilii Oraculi mentionem fecerat, quod statini Diosubiicit. Io T. I. η Θεσπιωδος Σίβυλα est Herophila, Lamiae filia-, cui pater Neptunus. Lege Pausaniam in PhociciS.Io8. 7. Narratio de in erata urbe Atheniensium a

tyrannis ope Corinthioriam, non uno modo ciuersa

est ab historia Herodoti: qvi liberationis auctores facit Lacedaemonios. sed opera Corinthioraim videntur usi aduersus Cleo II enem , regem Spartae, qui, pulso Hippia, cuia i Isagora conspirauit, et δεύτνρα την βου- λην καταλυειν ἐπειρατο, inquit Herodotus.. Dio Cleomenis ranniden ab ea separat, cuius auctor Isago -

529쪽

ras : idemque videtur Hippiam Isagorae coniungere, tanqua in eortin dena consili Ortina participe ira: quod vereor ne sit οἰνιτόρητον, et e librarii menda, non auctoris mente; nam etiam alias suspectus inihi ille locus.1 IO. antep. Historiani itulicii Syracti sis celebrati super defunctoriam stituis etiam Plutarchus habet in vita Timoleontis: visi non praetermittit de statua Ga- Ionis, cpii etsi tyrannus hierat, mansit tamen posita ei statua. de illis Dionysii, quas ait Dio seritatas, nihil. Plutarchus: quia non Dionysio ille honos habebatur, ver m Διονυσω, hoe est Libera patri, cuius ornamenta et insignia gestabant. II 4. vlt. Quia nefas erat apud veteres, clicatam

semel statiram sine gravi caussa delicere, ideo scritat auctor: longe aliud esse, ὐπερ ἀνατάσεως εἰκόνος deliberare, et περὶ καθαιρέσεως. ciun enim de ponenda agitur, opportunum est, hominis merita expendere:

at *uie semel fuerit posita, eo ipso, Prod dicata est, ius acquirit manendi, etiamsi postea visus suerat parum illo honore dignus is, quem ciuitas honorauit. IIT. s. alludit ad ἀναδασμὼς asIroriini: quam scinnitis ibisse cautam belloriim gravissimorum, non minus, quam agrarias leges apud Romanos. id viodetiam ex historia constat. Inuidiam sibi conflatani scribit Dio, εκ τηρ περὶ τίους λόγους, εἴς επαφροδισίαν αυτην, εἰΘ' o, τι ποτε χρη καλειν : IN Odeste appellans dic eiuli facultatem, qua excellebat, επαφροδισίαν περὶ τους λόγM, non autem δύναμιν, aut δεινότητα,

non temere voce illa usus: nam et de Lysia, quem saepe noster aemulatur, pra nuntiat Dionysius Hali.

carnasseus, scribere ipsum ηδέως κεχαρισμενως ἐπαφροδίτως.

530쪽

II9. Io. Agonotheta ille, a quo secundum pro. priam conscientiam potestatem dari sibi ait liberius loquendi, est Traianus Imperator, apud quem plurimum gratia poterat, et cui fuit carisInnus: sed trienda non carent, quae de illo hic dicuntur. Iao. 3. Verrum est, Corinthios ab antiquis poetis ολβίους et αφνειὴς esse appellatos, quod vicit hic auctor. Holnera versiim triemini e Catalogo: 'Λφνειόν Ο Κορινθον, εὐκτιμένας τε Κλεωνάς. Pindariis Olym. Piou. Oda XIII.

quod autem addit, simillibus nominibus etiam a appellatos fuisse. respicit antiquissimum oraculun :Eυδαίμων ο Κόρινθος ' εγω δ ειην Τενεάτης. pen. de epigram irrate, quod Midae tui aulosuit inscriptum, vide Herodotum in Homeri vita, et Diogenem Laetetium in Cleobulo. de hoc postquam vixit auctor, subiicit aliud carmen distichum huiusmodii Ἀνδρι μεν Ἱππώμων ονομ ἡν' ἶππω δε Πόδαργος. ' Κή κυνὶ Ληθαργος ' καὶ θεραποντι Βαβης. se scribendum est. apud Iulium Pollucem homo voeatur Hippamon: illlim vide libro cluinto, cap. V. Demetrii Phalerei statuas MD euertas fuisse aliquando Athenis, alibi, si memini, leges nusquam; longe Qquidem minor numerias apud Plutarchum et alios, qui illam historiam nareant: est eni in res notissima O. l. λεγειν προς εὐήνους et λέγειν προς υμας

est, fauere, ut οἱ φιλιππίζοντες Piondian Athenis. l

SEARCH

MENU NAVIGATION