Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

531쪽

ISAACI CASAU BONI

Attici scriptores dicerent πρὸς εὐένων et πρὸς υμων et ut apud Aristophanena et Lucianuin προς εμῆ λέγειν. I 62. 7. λόγοι yp4 Haec os oriani Dionis calumnia inde orta, quod ad striactura in eius operis, cuius ipse suerat suasor, et auctor ciuibus suis, vetus quoddam aedificium diritere oportuit, siue ea porticus fuit cum

colu nanis, ut videtur innificam, siue aliud filiod latri;

cui nonnullae ossa inae Cola aerebant. cum is tur Prusae urbis interesset, opus vetiistate ipsa desomne ex oeuloriim conspenu elle lut luttini: isti ta inen de inois litione in illius non alio tuleriant animo, quam si praeis stantissimum aliquod antiquitatis naon una entu in foret euersum: cuiusniodi erant propylaea acropoleos et Parthenon Athenis: Sami lii nonis templum: et Iouis atque Apollinis, quod Didyinion vocabatiti'. apud Mulesios . aut denique Dianae aedes Epiresina. His cognitis, non erit difficile certainen cum mendis, quae iniic sermoni adspersit hominu in inscitia. I . προπυλαίων κινουμένων, ς του Παρθενωνος. non, ut legit interpres, προπυλαίων κ. του ΠαρΘ. duo opera diuersa confundit; non enim me in inerat, προπύλαια cum απλως legitur in rebus Atheniensium, vestibu-lii in Areis intelligi; opus antiquitate et magnificentia insigne. consille Harpocrationem. Dio iteriirn nieminit in X HII antep. Σαμων 'Hρωον J de isto Iunonis teniplo

aptui Sanatos legendus Strabo libro XIU. ex eo disces, quanta fuerit operis illius praestantia. meminit eiusdem et antiquum prouerbium Graecoriin i, βαδ ιν εἰς Hραιον εμπεπλεγμένον . quod explicat Duris S ainius in XII. Athenaei de Milesioritin Didymio Stephanus in 'EΘνneia , et alii. I 6 . vlt. νεμεσεις nullum hic locum habere post sunt: νεμπεις aliquem. x66.

Di tiroci by Cooste

532쪽

IN DIONEM DIATRIBA. sa I

I 66. a. Interpres non animaduertit, συνεχώρησs post una pro συνεχώρησεν ἄν οῦ et εκέλευσε Pr ἐκέλευσεν ἄν.I79. I 6. Habita est haec OI:itio Apaineae: quo nomine duae sueriint vicinae urbes Prusae: altera in

Phr) gia: haec in Bithynia, olim Myrtea dicta, colo

nia Colophoniorum e postea de nomine cuiusdam reginae Apamae sic appellata, cum instauraretur dein

striicta prius a Philippo, Petiei pane. Eue iam aliquando, deinde a rege instauratam, et a regina no-Vuin nomen inuenisse, constat veriuri quis ille fuerit Tex, quae regina, cuias populus eo translatus, diuerso traditum. Strabo regem Priasiam, Zelae filium, no-nat: Apamam uxorem ipsitis: Steph in his Nicomedem, Priasiae filium, Apamam eandem, in atrem suam. APpianus, Seleuciam Nicatoreiri tribus urbibus a se struis His uxoris stiae nomen indulisse, et Apameas vocasse, scribit: quarunt unam sitisse istam quibus lain placet. Ex istis diuinars non possunt iis, quaeiram urias Dioni intelligatur, cum ait Apamenses mores seruare eius civitatis, unde sint maiores ipsorinna proseui. vocat μακαρίαν πολιν, et Piae alias antecedat non solum επιεικεία κω φιλανθρωπία, vertim etiam ευνυχ αδυνάμει. Quae fuit illis temporibus Asiae urbs, Chii haec conueniant, praeter Antiochiam 3 nempe haec opibus et potentia ae felicitate tune florentissima: etsi

I 86. I 8. Non est obscuriin , quid sibi auctor velit, cum scribit: Ομως δε αυτος ἰτέραν η ετεζαν λαμβάνω οδόν. est tamen rara et insolens loc titio, λαμβάνειν οδόν, pro intra asi nationem alitisius rei, cogitare de alipis. id enim Mnificat: ideo aequiorem se aduersus alios, citu de suis dissertationibus secius iudicent, et meras Putent esse επιδείξεις, PIales erant

alio

533쪽

aliorum philosophorum, ad Ostentandam dicendi vim con paratae orationes: quoniana sibi quoque ipsi vis

veniat, ut de suis orationibus aliter atque aliter iudicet: honestius, cum alios de se consuleret: contra,

quoties seipsum. I 88. I. ut εμβολη est nauis φορτίον, undesacrae hola de clatse Alexandrina in Codice, sic εμβαλεσΘ

nauem mercUM Onerara. ita accipe, cum ait Dio. de Teisnedi vasis fictilibus loquens, νω γαρ εκῆθεν πας ό παραπλέων ἐμβάλετα κεραμον : omnes, qui praetet navigant, inde piirant sibi lictilia, quae nauibus suis in in

Ponant. I 88. S. Haec quoque oratio imperfecta est: conistinet defensionem auctoris aduersis invidos et inaleis volos caues, a ciuibus accusabatur, quasi aut locitat Olaa et ea, qua apud principem valebat, gratia male uteretur, ni agis adeo, ut patriae sitae noceret, quam ut illi conitrio daret. Duplex ab eo instituta hierat reis sponsio: altera in eo unune aduersus uniuersam criminationem : altera particularis contra singula capita libelli, qui continet subscriptionern aduersarioriam:

hodie sola superest prior apologia, posterior desideraturia o 6. IO. contraria sunt προαγαγὼν et ελαττλ: translatio est ab aulis principum, ut docet M. Tullius III. de finibus, explicans, quod Stoici appellant προηγμένον et αποπροηγμενον. de senatu et senatoribus Prii. sae ante dictium χΙχ. . Alieno loco posita fuit haec oratio , cum iis inaniixta est, quas reuersus ab exilio habuit in patria. declarat hoe titulus, queiri et Photius agnoscit. Προ του φιλοσοφειν εν το πατρίδι. professio enim philosophi antecesIit Dionis exilium. In reducem nihil huiusmodi ausi essent Prusaenses, qui scirent, PIO alnoin

534쪽

re, non solum beneuolentia, Traianus Dionem pri sequeretur. II S. I. quod saepe accidisse Romae legimus, vidissicili annona fureret populus, et fer ro vique ignoin eos saeuiret, ad quos ea citra peretinebat: id tu in euenerat Pritiae. aucto enim frumenti pretio, tanta seditio concitata es , ut cum gladiis et facibus ad quo-rianda in Ciui vin aedes veniretur. in his sitit Dio: cuius do in uni periculo eripuit aliivi nihil, nisi loci situs: quia enim insula non erat, sed continuis domibus constabat vicus, Dio ait τενωποῦ το βαθος, cepit Vere ri sumbunda haec turba, ne, semel accensa Dionis domo, vimina integriam ignis depopularetur. erat Communis haec iniuria Dioni clina aliis: a quorum caussa sitam separat. . 22 I. vlt. πολίτην accipe non de ea, quae proprie dicitur, patria, ubi quis natus est: sed laxius, de uni Versa Graecia. ambo eniim Graeci, Heictiles et Eurystheus, etsi Thebaniis ille, hic Mycenaeus. 2 2 a. I 3. Cur Apollinem Colophonium, sitie Clarium appellet poetam, docet Tiiciti tomis, in secundo Annaliunt: adpessit Colophona. ut Oarii sollinis oracula uteretur. NOnfoemina illic, ut apud Delphos, sederetis e familiis i et fratre Mileto ate itur facerdos, nurne ru1n modo consultantium et nomina aura: tum in specum

degressus, hausa fontis areani aqua, ignarras pleri mp eliteraruin, et carminum. edit responsa ver Uiu compostis, super rebus, quas quis mente concepit. 21s. I. Effecerat Dio hortatu suo, ut Prialienses

praeelaris operalbus urbe in sua in Ori arent: non de-

tueriint, qui eo nomine Dioni obtrectarent. eraton nino res in ligna: sed vir sapientissi in his alior urnexemplo, illii triis idem acciderat, se solatur, neque id sibi noulina accidere profitetur. iProsert historia im

535쪽

Stagiritarmin: qm spoliuiti bonis, patria eiecti, cum possent Aristotelis opera, pro ea, via apud Philippum valebat, gratia,' sero suo vico non poenitendam vi bem efficere: illi beneficio uti, adeo mens ipsis erat laeua, nolueriint. Quid es gitur, quod repudiari a lao quam possis iure mirari Τα28. vlt. Sophista ille, aetatulus Dionis atque obis trectator, citu ἀδονοι per ludibrium eum appellauerat,

εἰρωνευόμενος, credo, eam Vocem usurpauit: nam ego non memini legere apini veteres αηδόνα quemquam appellatum per contumeliiam: seinper ent ira lati latur

poetis vox luscinister quam Aristophanes λιγύμυθον appellat in Ambus: ηορνις γενεσθω βέλομα λιγύμυ-

Θος αηδων. Theocritus: - ἴσσον αηδων Συμπάντων λιγύφωνος αοιδοτάτη πετεηνων. contra si cui iis vocem vel cantum damnabant, eum appellabant χελι

δόνα. Aristophanes Ranis de malis poetis: 'Emφυλλίδες ταυτ επι κώ ςωμύλματα ' Xελιδόνων μουσεῖα, λω.

Θρηiata χελιδων. Obinariam est. Piod subiicitur do Antiochensibus, et quae de Macrino quodam. 32. 7. Inter opera, quoruni auctor fuerat Dio, poleticiis sint: quam ne posset videri ingratis cuuibus oblectationis sitae catissa expetiisse, assimnat Dio, se nunquam esse transiturum per illam: nisi forto opor tuerit, Vt eo veniat proconsulem pro ciuitato

et 37. 9. Restitiae familiarem Graecis locutionem, et is ibe, το γε μην προεξανιτασΘα , μη σφόδρα ἀγνωμον v I at prius commoveri, annon quasso valde tu rit a ratione alienum p non intellexit interpres verbum προεξαν τασΘ . quod proprie de sis dicitiir, qui in concione vel senatu, neglecto ocinne, surgunt ad dicendam sententiam, et, quod Rilint, nupalis iaciunt. hie

536쪽

eleganter de iis accipitur, qui tun ultuabantia in urbe, et de suo magistratu apud proconsulein quem parati erant, priusquam rem inter se componete essent ad-gr a 39. r. Graviter corrupta sunt ista, ει μη πρός τατοιαυτα πεδομενους υμῆς ἄγοιμεν, λόγον ἀει συναγα γων Ομονοίας, φιλἱας συναραμενοι, καθ ατον OLI ν' εσ- μέν. pote it scribi, λόγοις ἀεὶ συναγωγοῖς ὀμονοίας, φιλία συναράμενοι. Pιι sermonibus ad concoriam eonei-liandam paratis, amicitiae eonfuluimus. sed deest soletastias quid: nanti φιλίαι συναρεσΘ pro συναρεσΘέ τισιν εἰς φιλίαν, omnia facere, Pso amιGintors auistit, ποιητικώτερον ἴσως.2 o. I. διαμενον ri Hoc loco διαμενων signifi- iratos manere, in ira per ere: ex praecedentibus enim exponendunt. Graece dicas expressius, διαμηνίειν. 234. l . senatum uniuersum intelligit, non unum aliquem ex illo ortaine.' itaque ineptum est τον φρονιμώτατον. est autem Thucydidi lamiliaris lociuio. Se . natus in Rep. Atheniensiuiri fuit duplex, Areopagitariam, qui velut sanitior quidam consessus erat: et alister, ut sic dicam, or linamus. hunc vocabant την των πεντακοσίων βουλην . quia erat ID. virorum. at Dio ait Ioc scribit ne inpe. ωτε τὰν Αρειον πάγον η την βουλην τους εξακοσίους, ἀτιμότερον του σημου νομίζειν. scripserat fortalie, τους πεντακοσίους.

26 I. ro. Δουλου τόδ' εἴπαςJ principium est senarii iambici. nisi tali or, Euripidei, ab eo pronuntiati, cui auctor erat alius, ut secus, ac sentiret, aliquid faceret aut diceret. Nempe hoc priincipis, ait iste, ut pro

γειν, dixit alius poeta. Graviter suos ciues reprehendit, quia, quos in concione laiidarent, eosdem in comis munibus Icolloquiis, ubique locorum vituPerarent. Ll a UPa

537쪽

apparet, inquit, non ex animo latulationes illas proficisci, veriana dicis caussa dari hoc auribus audientiun ritaque non iudicio laudanti una adscribi debere, sed loco, ubi dicuntur. ηvit. νυν δε παρα τόν τόπον τοιαῖτα ετι τα λεγομs να. nunc uero propter Iscuin elisnodi laudationes insituuntur. ita scribendum atque exponendum.

264. vlt. τον ἐπικαλε μενονJ emn, qui ipsos velite in iudicium morum suo ream vocabat: hoc est. qui in suos ipsorii in mores voluit eos inquirere. ita interpretor τον επικαλύμενον, si ita scripsit. interpres, accusantem. sane επικαλειν pro εγκαλειν scimus poni. t 26 . Io. non loquitur Dio in uniuersiura deliberali Priis aensium animo in honorandis praeclaris viris, et de sua Republica bene irieritis: sed de iis honori bus, quos larga manu in hunc Diodoriana contulerant. quare sic arbitror concinnat i locu in debere: τί γάρτων σεμνων ουχὶ προθύμως vel μετα προθυμίας) παρεσχηκατε; Graeci τα σεμνά appellant honores publicos, per 'litos aliquis σεμνός. eiuli nocti sunt, viae nominantur Dioni, imagines, statuae, delatae legationes, alia. Lego enun. ουχὶ πρεσβείας π. atque hae emendationes ita locum habebunt, si, ut ili xi, ad

Diodorum tantim verba auctoris reserantur: si generaliter accipiant tir, nec τίνι nautandurn, nec πρεσβευ οντας. Onanino autem scribendum τιμωντε non τι -

μωντας, Vt δεθέμενος. a 66. 8. Anti tuus graivmaticus, qui hypotlaesina seripsit Philoctetis Sophoclei, κἀτα , ait, Σταe

Λισχύλω η μυθοποιία. cur o inittit Euripident 3 nam et hic eiusde m no ininis ira ooediam ediderat, non nus, quam Aescia 1lus et Sophocles: quod non solum ex hac Dionis dissertatione discimus, sed etiam veterum criticoruna testimoniis. meminit eius sabulae He

sychius

538쪽

IN ' DIONEM DIATRIBA.

sychius in γαυρος. idem alibi obserirat, απεπνευσενάωνα dixisse Euripide in in Philoctete, pro anima nessauit. 276. vlt. τουτο δε αλ γυναῖκες ε ι των χελιδόνων ποιοῦσινJ imitatus est Theodoretiis in prima Therapeutio 'Aρχωνος μύρω γε αλείψας, καθάπερ α γυνά κες τας χελιδόνας, εκ της ὐπ' αὐτου ξυντεΘρίτης απεμπεμψε πόλεως. item repetit in decima. De hoc autem more notamus ali Pi id ad primum librum Suetonii. ειρηνικως fveis antep. J scripserit Dio, an εἰρωνικως, potest dubitari.

292. S. Theopompum, regem Lacedaemonioriim, prinium ephoros quinque instituisse, non aute in sic. ut Her toto et aliis proditum, Lucurgu ira, qui multo antiquior, scribit Dio: in cuius verbis obseritanda est

τύ, Θεοπόμπου βασιλευοντος, Στρος ενιαυτόν, εἰδεν ηττονεκρατουν των βασιλίων. nam illa προς ενιαυτόν non ad Theopompum reserenda, qtu fuit rex Perpetuus: sed ad ephoros, qui erat magistratus annuus. queInis admodum autem senatoriam Spartae erat propriiun

βουλευτηριον : sic ephoris et bulineis sua erant vistincta αρχῶα in foro. sed et ipse ephoratus αρχειον dicitur, ut apud Aristotelem in Politicis: εμπίπτουσιν εις το αρχῶον, irrumpunt in ordinem ephororisin: postrena a sic interpretare: non minora potentia erant, quam reger. sed cave tempora confundas Theoporripi et Pausaniae, qui multo posterior. 2 . Ait, ημ πως ουκ αν ειεν ἡτοι βασιλεῖς, πρὸς τὸν ἀκριβη περὶ βασιλείας λόγον ; quenia lino duim ad dissertatione iri περὶ καλους trionebamus, diligenter videndian , ne personae iconfundantur iis in dialogis,

dii sic contexti sunt, ut et iste, et ille clun quibus- . . Ll 3 dain

539쪽

dam aliis. ista auteni vecta si Dioni trabiumus, recto scriptiun ουκ άν Πεν. quomodo feri potes, ut si noti sint

intelligemus, ea aifana definitione in , quae regi S ossimum contineat. hoc canone si utamur, inquit Dio. Verils erit rex, quicunque praestabit, quod definitio eo inplectitiir: quantuinuis absolutii eius non sit potestas. Sed non displiceat altera per nae tribuere. Itaque sublata negatione τον ἀκριβῆ λόγον interpretare de ea regni definitione , qtiae posita superius ab eo, qui ista loquitur. et iis definitionis siue descriptionis praecipua conditio erat το α νυπάθυνον : quod cum defuerit Spartanis regi iis, non potest iste adduci, ut

pro veri S regibus eos agnoscat. Porro autein videri

poterat libelliis hic cum reliquis sequentibus qui iique a iuuene Dione scriptus, stilitin exereente in hinus modi argumentis e Desilari historia petitis, aut poetis ipsis: sed quia in proximo, chii titulus Nestor, earum

OI'ation tun IT enunit, quas apird Imperatorem habum

rat, vel ad illum scripserat, quasque in fronte hilius volu nis positas videmus: non potest duisitari, quin senex haec Dio scripserat. sane et senilis aetas, non minus, quam iuuentus, est φιλόμυΘός πως. Scopia institim in his dialogis contexendis declarat ubertina, in extretrio illius, quem Nessum siue Deianiram in se ipsit; ni numina sequi se ait eoriam pisto sophoriam ex-e inpii m, Pii ex o inni sermone occasionem caperent disputationum philosophicariam, super sis , qtrae vel ad mores singulorum, vel ad Reipublicae ad ininis rationem pertinerent. Olim secisse laoc Socratem, mi re solertem atque industrium in eliciendo e re nata huiusmodi seriniones. Quod igitur admonet Plutam clitis in poetaruna lectione serio iaciendum; ut ad disciplinain morum omnia reserantur: id qua ratione

iaciendum sit, horum libellorum scriptione nos docet Dio.

540쪽

Dio. atque hoc est, quod in eo, quem dixinuis, libello appellat noster το oeΘως εξηγεῖσθαy. 296. I . Sisti obscura est, et, ut arbitror, nonnihil deprauata , disputatio Dionis super isto poetae ver

su: Και μεν μευ βουλέων ξύνιον, πειΘοντό τε μύθω.

Suinina haec est: posse verbum ευνιον exponi vel intellexerrant, ceperunt, quomodo inter διανοσπικας virtutes ξύνεσις ponitru' pro intelligentiai, et facultate perati piens. haec autem expositio facit Nestorem inultiun sibi tribuenteiri: qui inter laudes Centauro in du cat , quod suorum sermonum ac consilior ri mentem caperent. fortasset igitiir aliter id verbi inter. Pretandurn, pro attendere, rationem habere, serine idem ac πείθεο : quomodo, ait, vulgo dicinatis: τοῖς ορ' Θως λέγουσιν ουδέποτε έδεὶς πείθετο0 των ξυνιέντων : ita ut ἀξυνεσta id ei ii sit, atque αἰπειΘεια. itaque ad τροηθικην αρετο Vtriamque vectum reseretur, quo usus poeta in eo versu.

3o I. I. Est in sabulis, adolescenteni Aehillem praeceptoris sui Chironis ilictis pariam suilla audientem: cum sibi videretur iam tum in illa aetate sapere, quod satis esset. Hanc sibi sabulam , siue historiain. tractat Dio in hoc dialogo: cuius scopum docte lexplicat Photius , quem consulant stitillos: plane enim ereiditissimus vir mentern Dionis hic vidit. Initio perissonas, in Graeco textu parum distinctas, Latinus in terpres sic conatus exprimere, ut dignosci possint. sed nos in multis sequendii na illuna non putamIS. Ita enim exempli caussa fuers. 6.J distinguen luna censemus: ο γε ουκ εα τον πολιμιον εγγυς προσελθῶν. Achillis liaec: Chironis, quae sest intur: a γε ουκυ εῶτον πολεμιον μακραν ἁπελθεῖν. quasi illicat: Ais igna VOmni telum esse arciun, quod non permittat hosti cominus accedere: die Potius, non sinere arciun lon-

라틴어 텍스트