장음표시 사용
541쪽
xe hostem fugere. subiicit adolescens nescius cederet φευγόντων το οπλον. Chiron: ουκ ' αλ' επὶ τὼς φευγοντας. Achilles: αυτον δεῖ τους φ. etc. ereat inter pres grailiter, haec aliter accipiens. 1 ongtura sit persequi caetera. in qui biis attentione lectoris opuς. 334. Non habent laaec, ουκ άρκει μοι φυτατρέ'φειν με μη δυνάμενα, quo referrantur, ut ii in ilia , quao praecedunt et sequuntur Dionis verba, quae subiicit ipse post verius poetariam, quos adsere. Plato, dees Homeri verium, Φοίνικος νεον ερνος α νερχόμενον ενόησα:quod apud poeta in continuo sequitur post ilium, que in
modo posuit: Δήλω - ποτε τοῖον 337. 7. an dubitamus, Cyrii in intelligi, quem eonstat dictum esse ημίονον Θ vide Herodotuin. Cyrils
autem non Indoriran, quidem rex suit: sed eius regnum ad fines Indortim accessit: eortim cerae, quieiteriorem Indi fluminis ripam accolebant.
os iste, a quo Alexandriini ait sublatum, Iolas est at lin Iolas nec δοῦλος suit, nac Cilix: erat enim Cassaiulci frater. quid multa 8 I ego, Iόλας κυλιε. venenum εν κύλικι suisse Pri pinatum, diserae Arrianus
scribit. 339. a. Non laccurrit nunc historiae, ad quam istis verbis alluditur: τί δέ μετα τῶ λεοντος Mυλης
το τεῖχας περιέρχεται1. Dux ille Aser, cuius naen iis nit, Annibal est: sed quod adest de annulis occisoriun Romanoriam, aliter narrant Plinius atque alii. 348. 37. Συλαβην appellat Dio vocii liun duariun syllabariam cum ait, παρα μίαν συλαβην γίγνεσθα την διαφοράν eortina, qui in sero voce praeconis ἀποκηρυττοντη, hoc est abdicantur a suis parentibus: et illorum, qui in liuiis saeris voce item praeconis κηρυτ.ποντα , id est, victores renun Ciantur. de more alienandi filios a familia sua, quod Graeci αποκηρύττε-
542쪽
σΘM Meunt, habes apud Luci an viri, et in rhetoriam declamatiunculis. 3s I. 37. αμοιβρύαν πωλον nescio an de equis deissultoriis recte sinus interpretatum. Omnino certe ad equos αγ- ρίους referendum: et sallitur interpres. qui aliter eana vocem accipit. 3 4. I. κακως ακέων ὐπερ τινος, est, praesere auras suas talumi uratoribus alicuius. lic in apophthegmate isto. ει μη παύσο κακως ἀκουων ὐπερ εμου, καγω ὐπερ σου κακως ακώσομ . nisi de is meos Ootractatores aurire,
et ipse detrahelitibus de te aurra commodabo. dictum ii
338. 1 3. ΘασιονJ vinum Thasum. exposuimus ad Athenaeum libio lil. cap. XXIX. 396. I. ος αύτος αὐτον ου φιλεῖ, πως ἄλον φιλεῖδ' exstat apud Plutarchuai Laconis apophthegma, quod prouethio huic occasionem dedit, ος αυτος αυτον - ει, Σάμον Θέλει. quo allusum est a Dione. sed videntur eo inici, ut filo serinoni id prouerbium accommo darent, varie illud extulisse. nam Dio alicubi hoc modo παρωδηθεν meminerat legisse, cum haec scribebat: ς αύτος αὐτον ου φιλεῖς, αλον φιλεῖς ; ita autem conceptiun, sententiam continet diuersam a Laconis dicto, quod in Athenienses iecit, cum, urbe etiam sea amissa, Samum sibi vindicarent. Exstat et Stratonici iocus urbanissimis in malum citharoedum, ος αὐτος αυτον ου κιθα, αλον κιθαἰ ubi manifesta et ad superiorem a tonem allusio. Atque hoc valde fit niat nostram de illo Stratonici ioco sententiam; qui de prauatissimam libroriam lectionem ita emendauimus. Anima l. in Ath. Isb. VIII. cap. IX. 13. male interpres μετάθου legit pro μετέθου. nam
in Euripidis Oreste veritis integer sic habet: Ταχύς n
543쪽
4 8. 13. appellat rata ἐγήματα somnulas, quibus
Praecones utebantur in renuntiandis victoribus ludo. Tum sacrorum. Proprium fornautarum, non solum ista. main, sed ferme omnium, ut concisae sint ac breues: idcireto tria ureba vocat. et re vera huiusmodi ανα ρη- σεων tria erant τα κύρια : exempli gratia, MIAΩNO MAIA NEAI. sed praeter haec, milia adliciebantur alia: patris nota en et patriae, item genus Certaminis. Possis etiam tria illa verba referre ad solennem aeclamationem omnium Hieronicariam: quibus solitum ab uniuersis spectatoribus ter adclamari, TH
NE A ΚΑΛAINIKE XATE. et fortasse melior haec
I a. s. De Hesiodo scribit initio prioris περὶ φθόνου, vulgo persuasum fuisse omnibus, non humana arto illum carmina condere solitum; sed Musariun afflatu, quartim discipulus fuerit. 4I3. 16. accipe ἱερῶον, sicut alibi docebamus usuris 'pari vulgo Graecis scriptoribus, pro carnibus, Practad vescendum mactantur , non solum ad sacrificandit . quod multis probauimus ad prii; irum Athenaei, Cap. XI. 4r s. Ait de lenone, εν πόλει τρέφοντα κμ α-σκουσα τοιουτο Θρωμα. appellat Θρέμμα pueros et puellas, quae prostant in pergulis lenonus. sic accipit etiam Plato vocem illam de hominibus: nam in vltimo Legum Θρέμμα Nειλου nona inat hominem Aegyptium: sane quam ατεία ς ποιητικως, Ut alia multa in inellitissimo illo scriptore. alibi meeharnus, Antiphanem comi eum in Parasito cacabum fictilem ita
expressisse, θρέμμα Καρύτου γηγενές.
t. q 9. antep. ο Θηβαῖος αυλητης, cuius exstat scita vox, Milδι cano et Musis, Antigenidas fuit, vel Isme
544쪽
4IO.' Io. Lapidum aceruos, quales congesti sunt, ut ntigantur poetae, Orpheo canente et lyra in pulsante, Dio appellat ἔρματα isto loco, - των λBων κινουμενων ηπι ξυνιόντων, ωσε μεγάλα ερματα ἀθροί- σ5 λι Θων πλησίον αυτου. ego scio, ερμα dici navitim sabuream, item illa, cluae inoli sulciendae admo. entur. υπερείσματα vocant. acemos lapidum ερ- μαα semper Graeci, vel ἔρμακας, non ερματα, nominant. Hesychius: εγωον, σωρός λαν. caussam
appellationis discas ex eodem in ερμαιος λόφος, et Nicandra scholiaste atque aliis. Lego igitur hic: μεγάλα ἔρμαια αθροίζεσΘ . 424. 3. αξ twJ repete ex praecedentisis ἰδεῖν ἀσιν.
vox μεινε refertur ad illa superiora, σός ανθρώπου καν. . vereor, ne subtilius videatur, quam probabilius, inter pretari, ut in protierbio, quo claudebatur olim epi. grainina tumuli, quem Sardanapalus sibi vivus ponendum Tarsi curauerat, - τάλα πάντα s τώπου οντα ἄξια. videlicet, ut apud Strabonem exponitur, τῶτων δακτύλων αποκροτηματος.
426. II. Κροίσω J Nimis facetus est Dio, cum Alcmaeonem illum suffarcinatum probe, atque omnibus et eorporis et habitus partibtra tumentem auro, quod e C oesi thesatiras auferebat, comparat cum tibiis cine, qui Semeles partiuri canereti fuit inter caeteros qui luna νόμος αυλητικός, cliu dicebatur Semriae partus, quem nornum tibicines cum in spectaculis canere volebant, cuin simili ornatu prodibant ei, quem hie d scriptum vides. Oportebat enim parturientis etiam
Pannos, Centones atque uniue una habitum exprimi, non minus, quam vocem. auctor Primus eius carinionis ac νόμου Timotheus poeta, idemque fidicen, doquo multa Athenaeus libro VIII.
545쪽
432. . Mεγαλοφρονῶν Graeci de eo usurpant, qui sentiat de se magnifice: vel, quod ad fine est, do eo, qui superbia quadam est eradiar. aliter, et, ut iudico, prorsus καινοπρεπως, usurpauit Dio, seribens initio τν Περι πλάτου sic: φερε πρός Θεων, επι τίνιμαλιπα Θαυμάζειν, κομ επὶ τω μεγαλοφρονῶν , κημακαρίζειν; post una e pna hoc verbum inter ilia duo Θαυμάζειν et μακαρίζειν propriam notionen seritare non potest: sed pro magni facere necessario accipiendum. commodius igitvir, atque ' ληγικωτερον ν cibus transpositis scribas: - τίνι μάλιτα Θαυμαζειν, ηπι μακαρίζειν , Η επὶ τω μεγαλοφρονειν ἄξιον mPriora ver ad iudicium ali Oriura reseriantur: istud ad proprium sius ciuitatis, quam ait, iudicium de se. Possis concinnare et aliter. 436. I. Con inentarioli hisius επσραφην, quae est spini Photium: Των εν Κιλικία περὶ ελευοερίας non est, opinor, aliter interpretari, quam ut dicamas, e pluribus dissertationibus, quas habuit, dum, in Cilicia veriaretur, et prouinciae illius urbes lustraret, unam hanc esse. sic in libris M. Antonini Augusti, De vita stra, saepe adnotatum legas, quo loco aliqui lesset commentatus.
4 8. I. οπόταν αυτοὶ δυτυχῶς θοντες συγγράφω σιν, η παρ' ἄλων ομοίων παραλάβωσινJ quo niens Eriulito viro, cum συγγράφειν hic interpretaretur hiasorias scribere γ an, quia hoc apud Thucydidem et alios historicos significat, nulla erit alia eius verbi notio 3 enimuero longius ab auctoris mente aberrari non poterat: sed imposuit illi vitium vulgatae lectio. nis: nam procul dubio scribendum, restituta dictio. De , quae supinis et stertentibus librariis exciditi
546쪽
ὁπόταν αυτοὶ δυτυχῶς οντες συγγραφας συγγράφω αν. vulgo homines, lirituit, solent dicere , ius positum esse in legibus, et a legibus paratum esse auxilium adii eisis fraudem vel iii iura an . quando autem hoc potissimum ho in ines dicunt 3 tunc ne inpe, cum δυτυχεις οντες, hoc est, necessitate aliqua urgen te, nomina sacere coguntur, et syngrapha suis cressitoribus cauere: vel Contra, cum laenori pecuniam
collocantes, syngrapha in a debitoribus accipiunt. Perplacet, παρ ἄλλων ομοίων, potius, quana ομοίως.
ab alius finitatu: hoc est smiliter miseris: vita di xa-
rat, δυτυχεις οντες. prorsus miserorum est aes alte. num contrahere, et cuin foeneratore negotium ha-
iere. spero, lare ne nainem adeo nobis iniquun , ut non admodum haec emendatio illi placeat. 4 3. 2. Sequitur in ago luculenta, qua exprimuntur vincula et miseriae vinctoriana a Voluptate, Ambitione et Luxuria: in qua Dio antiquissimos pictores neutiquam est imitatus, qui rei, cdiam pinx rant, notaien subiiciebant: ne sallerentur, qui spectarent: non ita postera illoriam, qui artis suae fiduciam maiorem habebant: nec dubitabant, ne, si equum verbi gratia pinxissent, aliquis putaret, esse asinum. non ina igitur tabulis apponere desierunt: similiter et Dio vitiorum, quae hic pingit, nomina praeterini- sit. perperam igitur insertum e libri ora nomen
ηδονη isto loco: χαλεπη δε ηδονη φέρειν δεσμά.
per Hellenitari leges, et castitate in serenonis, non laabet hic locum vox ἡδονη: quam inde profectam, Vnde dixi, non dubito. deinde φερων non potest ferri. sortasse scripserat , χαλεπη έδεν ηττον , φέρει γε δεσμά κ. Quae tecundo loco depingitur hera inunitis, Ambitio est: nam κλοιος χρυσους, η ἀρ'γυρῖς, '
547쪽
s 1 ISAACI CASAUBONI IN DION. DIATR.
τυροῖς, qtud aliud, quam gemmata diadeinata, eoronae 3 ex istis lainen verbis. σύρει δε πόλεων τρατηγους επὶ πύλας, ω τε ἀνοιγειν προδώόνη, iure pronunties, Avaritiam intelligi. quod si potius videtur, per botam auream vel argynt eam intelligetur simplieiter auri et argenti copia, cuius cupido vinctos tenet auaros.
548쪽
IN DIONIS CHRYSO STOMI SCRIPTA. Da minus fasidissi heroica Famentia apud Graeco trita est, αγαθη ηκ μάζοι μετ' αρτον. s tales ad hos
ἔρανον, ad hanc me a te mensam, conuiuas nam fueri. mus, praeclare nobiscum agetur ἰ spuidem moretum no-srum non fastidietur, nec mustaceum eui mori st; in quo ut laureolam non Psaerimu1 , nec alii περιέργως psa runt, imo potiM Ueniam concedant χαριζομένω παρεόντων, et ruris sui dapes apparanti. 'Aν μη παρη κρέα, τω ταρίχω ςερκτέον.
Ieiuno somacho nobis est opis, qui vulgaria, s salubria
fuerint, non temnat. Nihil enim hiefatis ad ginum d Ileatoris , ἁβροβίων, lac auium aventitιm, aliudίνιa agentium hominum. ὐδεν ἀπόβλητον μη τον ὐγρον διακεχυμένον, καs τον ἀνέσεως γέμοντα σιωκομένοις βίον, αλαι τον επωοχΘον. Ut Omnia Opportuna et suavia sis, qui tum philosopho Cordubens sibi in animum in- . duxerunt, Id actum esse ab illo Mundi eonditore, psi nobis uiuendi iura descripsi, ut salvi essennius, non delia rati. En uobis, σύσσιτοι φιλολάκωνες, caput coenae,
549쪽
maris, πολλά μεν εσεια, μεμιγμένα. Sunt bona, sunt quaedam mediocria. Nos sis, qui nucleum ἐρμηνέας esse volent, nucem aliqPatenus fregimus, reiectis πολυλογίας λογοδαιδάλοις putamin Uus. Duntaxat nimminerint Διωνόφιλοι, nos nec prosteri grandia, nec so ctari levia.
Scholiastes, nescio quiniis adductus rationibus, hos de Regno sermones in gratiam Uespasiani institutos filisse constanter asseuerat: quod eo imagis mirmn accidit nutu, quod euin Photii excerpta legisse animaduerterina: ex quibus discimus, Dionem Daiano
Vol. I. p. 43. 3. Κατα τον εκείνουJ Idem adnotat, τον Ἀλεξανδρον ταν γενναῖον οντα φιλοπονον κομ φιλοκίνδυνον. tale in utique non metulax historia nobis Alex.andriun reponit, generosunt, animosum, impigriun, in labore inde sessuit , in pericillis intrepidum. Salias . in Iug. de Mario. 8. Τοῖς ενθεοις ομο ς J Εadein Scholia ενΘέους exisponunt Θεοληπτους, assatos numine, τους ενθουσιωντας, τους Θεία μανία καμ επι πνοία κατεχομένους, diu ino J- re correptos. de hortana generibus cluatuor Plato in Phaedro. Pollux r. ινομ. Quod subiungit Erω σοόδρα, fansiliare est huic alictori, ut ουτως ἄγαν. Anim- adtierte porro το επαρΘ hic pro ansimum erectum habuisse sitirui, non in Irialam parte III. 44 4- ίδε M συας J De certamine musico inter Marsyam et Ol, pum. Olynaptim tamen M sum Marsyae viscipulum et amasium fuisse notat Suidas.s, Δοκει σε εμοιγε μηδε τῆς J Laiulatur hic atrabitus orationis a perspicilitate nar rationis, Antiptosi Attica, membroria in rotunditate quoata, et puritate. No
550쪽
. SCHOL. ET COIS. IN DIONEM. s s
ta το πολυ πρότερον, pro multo potius, Ionge emus. Mistoph. PFQ. Ela' ἐξεκόπην πρότερον τον ΟΦΘαλαον λέγω. s. q. Δικαιον αἴλημαJ soletean allusurri ad πα ρακελευμα praeconii Olynapici, αδε, αλ' 1 H iuste cane. Io. 'Oποτε η πενθούνJ Mirifice exagitat affectus, quibus Macedo o in niuin iniectissime cori Cptus, nia. gnificu in spirituiri stitura in an rus et deterius, quam mulierculae, huim affigebat. πενθῶν, lilgens tinnaoderate super Hephaestione. κολαζων, de poena sapientis illius. vici, qui insidiarii in accersitus fuerat. χάλεπαίνων, succentens lito. υπερορων, Olvmpia.
de dei pena. Schol. ibid. 'Ως φησὶν ο ποιητης J Theognis ita habet:
Eἰ δ' Ἀσκληπιάδαις τουτο γ' εδωκε Θεος, Ἱασλαε κακότητα, ατ ας Φρενας ανδρῶν, Πολους αν μισθους μεγαλους εφερον.
Prinii Pentanaetra υπόθεσιν Dion in απόφασιν triti tavit παρωλκως. Interpres καταλογάδην reddiderat,
pen. Mονος δε ο τ. J Schol. Vide, ut Oriliatur, et . quasi consulens fidein libi coni paret, duni se doctis et
Pr lentibus corra ponit, et qtiinus in luti in esset aures . non adhibere: itena lue ut eortina, apud quos dicit, bona in et cinisqitiosam indole in attestetur, et sermo-ἰnis illecebras exhibeat, et ad atidientia in sibi niunt atavi tun a probabilitate et grauitate eortina, quae dicenda sunt.
46. s. Λ - J mendose olim Indi editum suerat medici pro menici: at ne hoc ipsit ni qii idem placet: sed potius errones, vagi; quod Dioni nostro quadrare, cuiri aliis plerisque e locis firmi ari possit, turn ex prox.