장음표시 사용
571쪽
μῶονJ Synesius eod. libello φιλαδέλφων, talem: ον P Pellat γνώρισμα mi χαρακτηρα πατρωον idque illustrat
exemplo Pelopidarum, quibus satis erat particula quaedam circa humeriun ebore expressa ad cognationis demonstrationeiri. μόριόν τι περὶ τον ωμον Eesκασμένον ελέφαντι, προς αἰπόδειξιν συγγενείας. Potio σπαρτοὶ sati e dentibus Diaconis MartiI a Cadmo Caeli, qui - sparsi hvini iussos mortalia semina dentes: apud Nason. IlI. Met. clxii hoc versu perstringit hane λόγχην, σημεῖον του γένους ἰ mapis is fulcis Mira apparmis hastae. Marte cadunt filiis per mutua uulnerastatres, .inqvsupe sitidus, quorumjDit uniu Etaion. Nonniis Dionys. exteteirio lib IV. in lepida εκφράσει
horum eδοντοφύτων αἰνογοάντων : Κη τις ανηκόντιζενομόγνιον ἔγχος αρασσων, Hμιφανης 1 2. II. Nεκρῶν τους ἰδόντας J Id non solis dentihus usii venit: Si quidem verum est, quod Plutareth. in Pyrrho refere, illius Epirotariam regis pedis dextra pollicem diuina lienosis medendi virtute praeditu ira, eremato post sata corpore eius reliquo , Integrum atque inuiolatuin in busto reperium esse. λέγετοέ, τουποδός εκελου τει μείζονα δάκτυλον εχειν δύναμο Θείαν. ἄτε μετα την τελα ν, του λοιπου σώματος κατακαέν τος, απαΘη-άθικτον ὐπ ό του πυρος ευρβην .I T. a. Παίζωσιν, ὼς αυτοί φασι , βασιλέαJ Regius βασιλέαe. Pollux l. IX. βασιλίνδα, ιταν λα-
κληρωθέντες ο μεν βασιλευς προσταττύ το πρακτέον,
572쪽
ο ιν υπηρετης δαρ λαχων πανταχόθεν ἀπεκπονῶ,
- At Fuera ludentes, Rex eris, aiunt, Si recte fatias. IisI. 7. Eκείνη η μέλιττα ανευ κέντρου ἐςιJ Basilius M. Or. VIII. εις εEαημ. Regem apum aculeo non cae. Tere, sed eo non uti assicinat, his vectis: εκ φύσεως aχων το κατα πάντων πρωτεῖον, μεγQει διαφέρων σχηματι, - τν τῶ ηΘους πραότητι , ετι μεν γαρ κέντρον τω βασιλεῖ αλλ' ου χρητη τουτω προς ἄμυναν. ar. 'Eξωμίδα λαβωνJ Pollux l. IV. cap. XVIII. εEωμIL inter eonticas vestes de Ictitat, χιτωνα λευκον ἄσημον, κατα την ἀριτερῶν πλευρῶν, ραφην λεχοντα. et paulo post, seriit Iem tunicam dicit, cui additum fuit album palliolum, εγκόβωμα. et t. VII. cap. 23. η εξωμις η περίβλημα ην ηπι χιτων ἔτερ-ασχαλος. Schol. ἐξωμὸς χιτων ομου κω ἱμάτιον κομ γάρτην ματερου χρείαν παρεῖχε, χιτωνος μεν διὰ το ζ - νυσΘM, ἱμάτιον δε , οτι το ἔτερον μερος ἀνεβαλλετο. de usu duplici ad tunica in et pialiun . de etymo h a quoqtie addunt: οἱ ωμοι εμφανεῖς οντες τουτο διδρασιν αυτο το ἴνομα, ab e, sertis humeris. 363. 4. D διφθέροri Schol. Ρατιον γεωργικὸν ς ρεον πρὸς ομβρου μάλιτα αποφυγην ικανόν. Sagum pa- sorittium, pelliceum, denssm, assisessus pluviam. Pindar. . VI. Isthmion. ρινον λεοντος, exuuiis in Leonis. quid si inde Rhenones apud Caes. απὸ τῶ ινῶ. 64. R. hi; ερον διηγησαντοJ Interpres legerat διηγησομ , perperam; refertur enim ad Hoας , quae, ut pueros flagris caesos solentur, et adulentur, satiellas ipsis subinde recitant.
573쪽
Cod. regiam emendationem adagii posis nainio docet: πάντα ἀνεὶς κάλων, ut interpretandunt sit: Hu tandem omni fune laxato, elate amodum a ipse impatιides monem hune ad umbilicum duxit. Paroermae integrae usum Schol. adno atrat: Παροιμία ἐπὶ των ἀποκεκι δυνευμένως τε κομ άδεως πραττόντων λεγομενη ' πάντα ἀνεντες καλων ἐπλέομεν. haec doctiss. Is Caiau bonus
66. I. Ουκ επιν ουδεν δJ'nee eam te': Visis vllas Attius, an Thillius, lacitum Euripid. versuum interpres fuerit, pariam refert. sed cati id causae fuerat, cur Inisterpres senarios suos leuis operae his antiquis et gravissimis praeserret 8 Nos παλαιενδόξοις locum potius dandiun esse ae tuum censen vis. II. ver. in Regio scribitur συμφορα δαιμόνιος. sed glolletna poma abuimus germanae dictioni Euripid. III. ver. Reg. C. habet: ώκ αν άρατο a. ut seri pes sit anapaestus. I . μῶλον τεταραγμένος ο φιλότιμοςJ Ex Euripid. Phoenissis:
Φιλοτιμίας, πρη , μη σύ f ἀδικος η Θεός. id Daemontun deterrimum appetiis, Anouum pzo. Θεων ἀπομιμώμενοι o. άνλ. εἴ.J Aristotel. XI. primae Philosophiae , eam priscor tri hon inum vesa niam fuisse scribit, ut Deo; non hilarana specie tantum estingerent, sed deterioriini etiam animalium formis induere auderent: ἀνθρωποειδεῖς γάρ τε: τά τους--των άλων ὁμοίους τισὶν λέγουσι. Philo περιευγενείας, quod hic άνΘρωπιιουν εἶδος Dio no ininat, ἀνθρωπόμορφον ιδέαν dixit: Βεν ἀω τνυ ευγένειαν, εἰ Θεὸς αυτην εις ανΘρωπόμορφον IBαν ἐτυπωσεν, ταυτ
574쪽
το ηΘος γινωσκουσιJ Hos φυσιογνώμονας amnes maxime μετωποσκόπων facit Cleinens Alex. παιδαγ. III. cap. III. τι αν τις φαίη τουτους ἰδών άτεχνως, καθάπερ
μετωποσκόπος εκ του σχήματος αυτους καταμαντεύετο ,
μοιχους τε κομ ἀνδρογύνους. I 69. vlt. Oυδὸν απόβλητονJ An composito εξεπιτηδες usus est Homerica voce λου γαρ απόβλητ εςὶ Θεων ἐρικύδεα δωρα. Ibid. Τρο μαγνῆτινJ Primum Orphei vers. in M,gnete sic emendo: Nοκα Μαγνῆτιν δ' ἐΦιλησεν Θουριος γρης. Bellitas inprimis Magnetem Mara adamauis. itemque sextum: Και πάλιν ουκ εΘελει μεΘεμεν πολεμουντα σίδηρον. Atqua iterum rigidum ranuit dimittere ferrum.
ἶ TO. I s. Ουτου ει μετ αἰσχυνης I Haec interpres omiserat; quippe deerant in Cod. Ueneto: et e Regio supplevimus. I a. I s. Ἀνέξοδον πλοῦτονJSchol. ἀντὶ του ἀπρόσιτον, inaccessas, ac ii remeabiles paene dixeriin opes, quarum vestia grulla retrorsιmspectant. 74. 1. Ουδεν ἀπωμοτον, ουδε ἄπρακτον ποιου ενοςJNihil abiurandum, nec denerandum vel nefas tuens, ex Archiloelii senariis:
In nullo es opur Spem abutere, deierando, non haec se sis.
575쪽
an vero cunctandum est hic pro ποι- νος, quod ἄκυρον est, legere οἰόμενος samiliari μσοχν Dioni, etiam in clausula, ut infra in Diogene pag. 2IS. Vlt. πλη γησεσΘ οἰομενος. I76. 7. 'Οτράκου Q. μεταπεσόντοςJ Schol. παροιμἰα
σμάτων. ibid. ΚροκωτόνJ Schol. explicat γυναικεῖον ἱμάτιον λεπτότατον κρ0 διαφανές τo χρωμα ονομω πεποιη
ibid. Mετα πολου - ἀτακτου γέλωτοςJ Catulliis ineptum risum dixit:
Risuque inepto nulla res ineptior. 3. Τουν γυνακων ρξυτ.J Hae C etiam ins serm. Ixij. Uol. II. p. 323. reteruntur de Sarilanapalo. Pen. 'Απάτη πανυ ωρα-J Lucianus in tabula Ca- Iumniae APellaea. . I 78. 1 1. Σφηττοῖ τρίτον εἰσαγει χορόνJ Schol. in hoc Atticae populo a Socrate et Chaerephonte nobilitatol, ludis Scenicis perractis tertium Choriam pri more inductum silliso scribit; quotan caeteris ludis scenicis insolens erat. i 86. I. Τόσσ ἔχω οσσJ Hie etiam interpretationem vulgarem cum Tulliana, ut Oraoniam pingui glandem mutamus arisa. Quem vero praeterit horrum versuum Cratetis αντ, γράψαντος παρωδαν gemmeam et nec mancipi: υτ' εχω, οσσ --ον ἐφρόντισα μετα Μουσῶν Σειν' ἐδάην. suae didiei. haee habeo, et ps e me docuere Camoena .
576쪽
sermone itulicitarn, quod Photius, statvit, cuius veria ha vl urpat leui mutatione, dum admonet a superio ropendere, του ἔμπροσθεν λόγου ἐξημμένον. quippini ex
teles εν τω εἰω πεώ ζωων γενέσεως, eo loci, ubi prinbat, γίνεσΘ νον συνδυασμον τοῖς ζωοις κατα φύσιν μεν, τοῖς ὀμογενέσι ου μην αλα κώ τοῖς μεν εγγυς την Φυσιν εχουσιν, ουκ άδιαφοροις δε τω ώδει. mox addit: λέγετ δευμ το περὶ της Λιβύης παροιμιαζόμενον, ως αεί τι της Λιβύης τρεφέσης καινον, δα το μίγνυσθα - τα μη ομόφυλα αληλοις, λεχΘο τουτο ' λὼ γάρτην σπάνιν του ἴδατος ἀπαντ-τα πάντα πρὸς ὀλΘους τόπους τὰς ἔχοντας τα νάματα, μίγνυσΘ se μηομογενη. Quae in inius i. VIII. historiae mundi sic expres Iit: πιι eam femper ad ιid novi adferre. quod pιLssim ideo lectatur, quod in stiemi a regione ad unum es
pιem riuum plurimae semirasin species hibendi gratia eonue. nire cogantur: inmipιe varia mixtura Diolentae eneris, varias gno rorasm formas, subirindepu nouas nasi. Schio. liastes huic playsiologiae symbolam suam contulit, quam aliqua ex parte, non usquequaque, castigaui.
mus: φασὶ την Λιβύην ἄνυδρον ἔσαν ' ειτα εν οἶς τύχοι πατος τινά πηγην ἐκφανην , συντ εχειν εκῶ πληθα Θηρίων πεζων κομ έρπόντων, την δίψαν ἀρκέσασΘM εκ δε της συνΑομης ταύτης κρου τουτο συμβάνειν, Oeγωντά τινα πρὸς Αφροδον ἐπιήγνυσΘ πρὸς γένεσιν τοῖς
σερογενέσιν ' ἀφ' ων τά τέρατα τίκτεσΘ ' πεφυκότασις ἄπαν λείψανον ἔζειν των συνδεδραμηκότων εις γέννημσπ , τά εξ αυτων τικτομενα ζωα. Hinc Libyae mixtumque genus, prol. fpse biforanis. Suavis homo Anaritas ca m. Musicam in hae portento serrum ferariam feracitate mim Africa contendere finxit his Iambicis:
577쪽
II Mao ικὴ, ῶσπερ Λιβύη, πρὸς των θεῶν
δει τι κανον κατ' ἐνιαυτον Θηρίον Τίκτει.
ut hos versus scribo apud Athen. XIV. I93. Vst. pro οὐκ αφακης lego αφανη, et ad Θη- ρta refero, vel ἀφανῶς, vi pertineat ad illas παντωσαπάς ζώων φύσεις. quo etiam spectat quod sequitur τας μεν απολειφθῶσας, ἀπολεσθη μετα των σκύμνων. in quae verba Glosso graphus notat, οτι άγλῶς σκύμνους εἶπε τα των όφέων πωλIα: ut latius catulorum
vox ad recentes etiam anguium foetus extendatur.
I9 . vli. Πυρός' το μεν ἡοπάλω παύοντα κατακαίειν, οπόσα ὀμόσε, τα δε ἀπιδ Interpunge alitister, et ememta e Regiis membranis; πυρὸς, - μεν οπώλω παύοντα κατακαίνειν, ὀπόσα ὀμ. τά δε iam perspicax hic suit interpres. I9S. 3. Των πολῶν μεν εἴπου τις επεχείρησe καθα- ρη την αὐτου ψυχην , ἄσπερ ἄβατον - μετόν τινα Θηρίων χαλεπων τόπον ' εξελὼν δε ηκ ἀπολέσας, τατων επιΘυ, ιῶν γενος. ει. J Regius habet: των πολλῶν μεν εἴποι τις, επεχ. καθ. την αὐτου ψυχην ἄσπερ ἄβατον ηομ μ- τ. M. χα. α ἐξελων δε κρη ἀπολέσας το των
AD UI. DIOGENES AUT DE TYRANNIDE.
mis temperier aestua non item ob aesum inuriossierum. Euatanis temperies aestui Sositis maior, quam Bragmalis. Auctor του περὶ κόσμου. 98. a. Και τουνομα λαβὼν, οῖον ακτην τιναὶ Haec
notatio illustratur a Strabone l. IX. διὰ dη τουτο κοψ Λ κτήν
578쪽
κτην φασι λεχθην το παλαιον καμ Ἀκτικην, το si Ἀττικην παρονομασθῶσαν, οτι τὸ Β Ορεσιν ὐποπέπτωκετο πλεοῦ, ον μέρος αυτης ἁλιτενοῦς η ςενον. Stephanus πνρὶ πόλ. Apollodoria in huius et v nai auctorem iacit, δια τα πολυ μέρος αυτης καθικνεῖσΘμ εις Θάλασσαν. et . pen. Reg. Cod. o τε 'Aκρ. recte est enim αἱ ενικον, Graecis et Lat. Fax huius loci est apini Strabonent l. VIII. patet τα επισκιάζει germanum τῶ άκρου, vel ex his Statii in VII. Theb. - Dmimus caput Acrocorinthus in auras Tollit, et alterna geminum mare protegit umbra. I9λ 6. Διακοσίων ΓαῖωνJ Schol. ο κύκλος τῖ τε χους 'AΘηνων, εἰη αν μιλίων ιε. παρα ταλον εν. ut ad AZ. Ilia pas . eum sadio reducat. zo a. 9. Ομῖ χιόνος - πυρόςJ Qtiosi hominum genus fastidiosa aegrinionia res contrarias desideret, vetus quiritatio est in Alexidis Mandragorasona ene: E τ' ου περίεργόν ἐςιν α ρωπος Φυτον,
. 'Τπεναντιωτατοις τε πλεθοις χρώμενον; Κρη χιόνα μεν πίνειν παρασκευαζομεν,
Το δ' οψον, tau μη Θερμον η, διασύρομεν. Non curiose es admodum sobois, homo, Atique diueromis resus adamat γGelidanupse comparamus ad potum nivem, Obsoniump/e carpimus, ns 'Mat. De nitiatis potionibus Xenophon lib. II. ἀπομνημ. in Herc. Pro l. τοῦ Θέρους χιόνα περιθέουσα ζητεοῦς. aeris eircumcizrrens asate niuxm. Sen. Quaest. Nat. isti. IV. cap. VIII. 3. I a. Καταδησαμένους τριομματαJ Lepide ad Ppellationem των υποδημάτων alliusit: sunt enina cal-
579쪽
eeamenta, quasi vincula quaedain, et pedum insulae r' ut vernacula quoque vox Gallo in indicat panto eo. I9. 'Λπάντων ἐκείνω χρημάτων ατοπώτατονJ Emenda απαντων εὐῆνο χρ. sic Regius. H. Stephantas i πόρει, an ευπορώτατον scribendum esset, Vt τα χρηματα αντὶ των πραγματων Vsurparentur. Phil clare vero τοαπορον η ευωνον respondet τω αδαπανω. 2O4. 16. Πανος ρτε τῆς 'Hχους κ.J Moschus Id. U. Ηρα Παν Ἀχῶς τας γειτονος ' ηρατο δ Ἀχω
Σκιρτητα Σατύρω.Pan formosam Etho vicinama perisite amctat, Arsbat Saty vm Euo. Nonnus Dionys XUI. Panis ανυμφεύτους υμεν ους cum Ecto celebrat his versibus, quos ita lego et interpretor: Παν κερόεις ἔτι μῖνος εχεις δρόμον εις ἈΦροδιτην, Καὶ διωκομενης ποτὲ νυμ*ίος εσσεν Ἐχοῦς. Cornier at Pan solus habes crassum ad C heream; Tandem sponsus eris quoaue Pan resonabilis Mur.
qiud est δρόμον εχειν εις Ἀφροδῖτο, nisi συνουσίας εραν;
et quod mox sequitur επλανατο εν τοῖς ορεσι, Pan ipso fatetur apud eundem: ΑἰΘε νοοσΦαλεος Φυλης ἄσε Βάκχος ἀνάσσω, Κώ κεν ἐμων ετελεσσα πολύπλανον οιςρον ἐρώτων, Τπναλέην μεθύουσαν ἰδών δυσπάρθετον Ἐχώ. O utinam vitiis ceu Liber regna tenerem:
Nempe Dogι fruerer simulis percussus amoris, Conspiciens Etauin vino somnoque sepultam.
580쪽
llos. 6. χμηρος ραδίως Dii semiliari apud
Honteriini Epitheto ρεια ζόωντες celebrantur . OdyssIU. v. gos. Elista thio: απόνους. Furius evera Dua laboris, Vnde εκηλοι. Virgil. psisti. IV. Aen. Met is superis labor est; ea cura quietos Sollicitat. a II. IS. Πμευσας sδοποι τραπJ Ea dein locutionausus erat in clausula IV. de Re . mox in var. len. leger γρ- προερευνήσοντας. I9. Tους προπειράσαντας τ. J De cibi et potus exploratioribus Xenopii. in Hierone. Athen. lib. IV. Suia das εδεάτρους a Graecis quidem nomen accepisse, a Persis autem institutos fuisse tradit. Aristophanes in Nεφελως vocat προτενΘας affineS his praegustatoribus, προλαμβάνοντας κομ πζοεσθίοντας τα oψα, πρὶν εἰς ἀγοραν κομισθῆν . in eo duntaxat ab illis disserentes, quod τοῖς προπειρωσαν ex ossicio incumbat praegustaro et praelibare edulia, προτένθαις autem, ut liguritori. bus , ex cupedi arti in auidia: Vnde προτενΘευειν proauia inhiara et Ityrire. vulgo, Vcornser. ao. M τε γυναικί πασὶ, μ. J Praepostere. coge ad orati nem, qui in Reg. Cod. μητε παισὶ, μήτε γυ-Mωκία II. pen. Πολοὶ ἔδη προελαβον J Schol. cum liis Gregorii NaZ. dictum componit: οοῦν τι ποιῶσιν οἱ λαφόβον Θανατου ιατταγχόμενοι. tale suidfacimit, ytii fommissine mortis vincla nediunt gutturi, ne tariora fata votis maneant, et ite nouit inque si erant doloribus. ve Canidia Horat. alloc iitur fasiciosa trisem aegrimonia. Stultitia est apini Senecam, Timore mortu mori; unde Martialis :Hic, rom, non furor es, ne morime mori phoc facit Pompeius apud Lucanum: -- letumque iuuat praeferre thaora.