Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

591쪽

FEDERICI MOREI LI

γραφος in το δοθη M temere ἱματιον, τολην, super Kripserat, cum non de pallio aut ain tu, sed de arcu,

agatur.

mate seu inciso tantii in interpunge post δίχα δε υδα

τος, τα.

I7. Ut satierem interpreti, pro barbara dictione admonueram legi posse συχνὴς η πολές. sed veram lectionern in Regio Cod. reperi, τὼς κομψὴς πένητας. hie eni in proposuerat dieere περὶ των in ατει κη κατασωρλιν πεν Θων. Vt oppidorii in Urbiumlue pauperes uno nomine κομψὴς, quasi concinnos et Elegantes, κομψως apte die appellet, quod rusticis et agrestibus Opponantur. 238. I 6. Προς υγείαν η πρὸς ισχυν την ἱκανην JMartiali in vita beata Virra ingenuae, falubre corpus. 2I. ιν ἀργίαν κοέ εδραιότηταJ ex Scholiastae sententia την παντελη αχρητίαν δηλοῖ, vetern tun, deis diana, grauiss manaque torporem denotat, qualis in la- eis et suns s hominibus; εδρώους γαρ τίς ἀχρητους ψαμεν η κηφηνας ἀνθρωπους ' παρα τοῦτο - τας γυναικας εδραίους φαμεν παρα το οἰκουρῶν κM μηδεντων ανδρικων λόγων ἀντέχεσθαW, η τας ὀλοσχερως ἀρ'γώα εκ εδωκυίας ἐαυτας sic eni in scriptuia in Scirol. depretiuatam corrigo ηκ Θρυοσι προσανακειμένας. tuae spectant mulieres, quibus testius nun1 more trι-tius esse domi. permi: παρα τῖτο, οἴμο*, ηομ τίς α γαν αχρέους, ηπι μόνου τοῦ λαιμῆ οντας ανθρωπους, επι-λφρίους καλοῦσι. Segnis et deses επιλφριος, latamque

592쪽

que trahens inglorius aluum. Veriam cur apud Maia

ut apini Apollonium: T ναρίην ἀίδηλος υπο χθόνα δεσμος ερυκε. an quia, cuna ob tentatum Proserpniae raptu in in lapule Taenario sedens tenaciter liaereret, ita Hercule abstractus est, ut in saxo corporis reli querit partem3 posticam scilicet. sic sane Seratius refert, ctu Apollonii interpres non satiet: Sed ab illo stat Aristophanis Scholiastes in hunc vers ex Ecliritibus: πολλοῖς υπολίσποις πυγιο;οισιν εχαρίσω. ait enim: κοινως τὼς 'ΛΘηναίους λιπόπυγας φασὶ, - πλάττον- τα τον περὶ Θησέως μυθον, οτι ἔλκομενος υπο Hρα κλέους κατέλιπεν επὶ την πέτραν πην - an abs r tibi videtur lane exodilina 3 certe leuandi tae i causa non erit αχρῶον. 239. I9. Coniecturam nostrain, εργου καο βίου, R giae menabi anae firmiant. Porro την επίκλησιν obseurius insultationern verterat iii terpres, ego nuncupationem clarius reddidi. die, si in aliis, cognomen in miniον in IVt saepe επισκλησις pro εγκλησις apud Thucyssidem, Plutarchum et alios usurpatur, et επικαλύμενος pro εγκα μένδε, ins Or. LI. προς Διοδωρον Vol. II. p. 164. II. 2 6o. 9. Regius coniecturae nostrae accedit, et ad εμφασιν praeponit arti C. η τρυγητρια.263. 6. ουχ ηκιςα δε το παρατω'Hσιόδωκεκρ.J Hostvero Hesiodium est: Ου γαρ εργον ονειδος, αεργείη nτ ονειδος. Nam versus prox in us ex Homeri Maritela intitiir ab Aristotele VI. Qικων Nικομ. cum sequen

te hemistichio:

593쪽

Τον δ' κτ' ἄρ σκαπτηρα θεοι θέσαν ' κτ' ἄροτῆρα, Οὐτ Ελως τι σοφόν. Interpres fidelius et vilucidius ita vertisset: Quia te, mi homo, Numina aratorem, negiae fossorem, abna m riznt, Arte nec eximium Ulla. Io. lege, ut in Regio Cod. κατα τους μνης. e VercIso. Odyss. XXI. hoc quoqua ab interprete planius et elarius reddi potuit: Et quia alioqui manus .abes, νι olim proci, Molles, non tritas

vlt. ου πολύ τι διαφέρουσα J Adscripseram διαφε-e ο ex Regio Cod. ubi scribitur λαοερύσας : vn-ὸe colligitur , legi posse διαφερέσαις, de tonsoria duplici.

26ῖ. 2. Emenda e regiis membranis τριχων επ' ἀγχέση κα . et intellige e Scholio eiusdem Cod. quid sit ἄγχουσα ' πόα τις φοινίσσειν τα πρόσα τα πεφυ κυῖα μάλιτα, laeiba. ad minorem faciei conciliandum efficacissim. Aristophanis scholiastes minus accuratuin hun e vers. ἐν Ἐκkλησιαζέσαις : L HYχουσα μῶλον-το σον ψιμύθιον. Husa mage, ee Usa, futu e in/RN αγχ. βοτάνη, ν εχρωντο δε το πρόσωπον έ γυ ναῖκες. Numquid vero το μηχανωμένη pertinebit ad

ψευδῆ κέ νόθα ειδωλα. 63. 2I. Πλην μικρῆ μέρους τῆς Καομείας οἰκ. JSchol. hanc Thebar in vastationem sub Nerone et . Vespasiano obseruat: sed et aevo suo Cadiraeae reliquiis mi inam a Bulgaris i , inere, admonet: ρτι ΘWβαῖοι κ f επὶ Nέρωνος mi Oυεσπασιανου φαυλως οἰκοῦν

594쪽

το, eόνης τῆς Καδμείας συνιταμένης, ωσπερ ηπι νυν 'ώ μη ταύτην Βέλγαροι κατετρέψαντο. 264. I. 'Eλάς μεν Θήβας νικαν πρύκρινεν αυλοῖςJHuic Mercuriali Monosticho, tibicinum Thebano rum praeconi, tibicine opus fuit, qui non inuentias in Reg. Cod. scribe sis προυκρίνατο αυλοῖς. Lativersu :Graecia vactrices Thilas vult tibia haberi. 27 a. IT. Τους λεγομένους των Θεων ερωταςJ Noti se striae fabulae tanguntur de Ioue conuecto in pretium ob Danaen, et in Cygnum ob Ledam iuxta Eurotam, ite inlue de Neptuni Aonaone, filia Danai, quae fonti Aigiuo nomen dedit; unde Nonnus lib. XLII. Dionys Aλη Ἀμυμώνη παρελέξατο Κυανοχώτης, 'Aλὰ γυνὴ μετὰ λέκτρον ομώνυμος επλετο πηγή. Lego πηγῆ, et interpretor: Fertur Amymonae Rex tonetabuisse tridentis, Virginu at laesae manserunt nomina fonti. huc refer, quae imox subsiciuntur, ri δ εν ποταμῶς μ επι κρηνῶν. 273. IT. IIαρθένιος , .τον ετικτε χορω καλὴ ΠολυμηJ Scrin Πολυμελη, ex his Homeri versibus Il. XVI. Τῖς δ ' ἐτέρης Eύδωρος ἀρεῖος πεμόνευε

Παμένιος , τον ετικτε χορω καλὴ Πολυμ λη, Φύλαντος Θυγατηρ.

aestis lapsus memoriae fuit, ut pro Polymele succuraxeret Polydora, Pelei filia, Menesthii mater, cuius quinto superiore versu men inerrat:

595쪽

Tον τεκε Π ληος Θυγάτηρ, καλη Πολυδώρη, Σπερχειώ ακαμαντι, γυνη Θεω εὐνηθῶσα. I 8. Και παροι Λακεδαιμονίοις ετυχόν τινες ταύτης της επωνυμίας, των ουτω γενομένων, Παρθενίαι κλη- Θέντες συχνως' ωτε εἰ μη διεφΘείροντο οι πλείους των ἐν ταῖς ουτω τρυφωσαις πόλεσι γιγνομένων ατε EA'μως οἴμ. J Haec ita legenda atque interpungenda, ut seripsi et is stinxi e Regio Cod. cuius scripturae varietates ira inutiores Oimitto; ut cum spribit κλη9. συχνοιωτε ει μηδε εφθείρ. Iam vero hunc locum illustrat Trogus apud liis inuin lib. III. de Messeniaeo bello:

Lacedaemonii cum contra praesumtionem fuam ann is x iuob ione urbis tenerentur, et puerelis uxor in pos tam Angam viduitatem reuocarentur, veriti, ne hac perseuerantia belli grauius sibi , quain Messenus, nocerent: quippe illis, cpsantum iuuextulis bello intercidat, mulieram foecmnitatesuppleri: sibi et belli damna sim , et foecunestatem uxorum, asnt Uus viris, nullam esse. Ilapis legunt iuuenes ex eo senere militum, Γνιι pos iussurandum insupplememtum Denerant: qudus Spartam remio, promiscuor omnιum foeminarram concubiitus perinfere; maturiorem futuram conceptionem rati, s eam gulae per plures viror experirentur. Ex his nati ob notam materni pudoris

PARTHENII sunt vocari: qui eum ad annos XXX. Feruenisent, metu inopiae mulli enim pσr exsistebat, cuius in patrimonium successo Deraretuo ducem Phalantum assumunt, Mum Araei, pri auctor Spartanis fuerat iuuentutis ad generandam sobolan domvin remittendae; ut, scuti dudum patrem eius nasenes habu ent auctorem, seipsum spei ae vinitatis suae haberent. etc. Paulo aliter de Parthen. sorte et colonia sentit Aristot. U. πολιτι, κων ' περὶ τῶ πλήθους των πεφρονηματισμένων ' οῖον ενδακεδαίμονι λεγόμενοι Παρθενί- ' εκ των όμοιων γας ησαν, ως φωράσαντες ἐπιβουλεύσαντας ἀπέτειλαν Tα-

596쪽

ραντος οικιτάς. Hesycti iis ex ancillis tantum pro .ereatos scribit : οἱ κατά τον Mεσσηνιακον πόλεμον γε νόμενοι εκ των Θεραπανων. Scholiastes noster Trogo concinens ad: cribit: τουτο επὶ του Mεσσηνιακου γέγονε πολέμου, ἐφέντων Λακεδαιμονίων, δα την ὀλιγανδρίαν, τους τότε νεανίσκους καρου παρθένοις Λακαίναις, λά την

pen. οἱ μεν ἀπόλυντ J ut qui matris temerantur in aIuo, et abortu Profligantur, osaro των αμβλώσεων.

ασυνδετων solicitaueram; nempe coeca lacuna vel barathruin πολυανδρῶον malios una Socratis fari iliares diu occuluerat et densa caligine inuoluerat: hos Ro-gii Codicis, ut ait rei rami, splendor retexit, fecitque, ut possent reuocare gratiurn superasque euadere ad oras. ecco Sἰ καταλαμβάνει συχνους ετι των Σωκράτους ἔταμρων ' ηομ γάρ Πλάτωνα η 'Aρχιππον κη Λἰσχίνην Η 'ΛντισΘένην κομ τον Mεγαρέα Εὐκλείδη. En: Diogenes Athenis nactus es freqPentes adhuc Socratis fotios', Platonem videlicet, et Arsippum, et Aeminem, et Antishenem, et Euclidam Megmensem. His o in istis, quis Capere poterat, Piae tri Ox sequuntur 3 των μῖν ουν ἄλλων ταχὐ κατεφρόνησεν, 'Αντισθένει δὴ ἐχρητο. Vos ergo, Socratici cygni, Ptolemaeos nostros ut φιλοβἱ- βλους κομ φιλολόγους celebrate, quor in ope licet uois

his rediuiuis etiamn tura volitarester Ora virum.

4. Διἀ την μετά Κύρου τρατείαν J Quod Cyro minori, in Asiam superiorem adsceitilenti, nailitiae nomen dedisset, ut Xenophon Atheniensis, qui et ipse Lib. VII. ἀναβάσεως meminit ψήφου αὐτα ἐπαχθῶσης ΛΘηννσι περι φυγης, quia illi expeditioni non in-

597쪽

terfuerat modo', sed etiam praefuerat. Scholiastes hoc in animo habuit, cum adnotaret: Κυρον λεγει, φσυνετράτευσε Κλέαρχος, ου δολοφονηθέντος sic enim scriboὶ Ξενοφων ό την περὶ Διόπην i ortastean Σινωπην π τν Παφλαγονικν, de qua Xen. lib. VI. ύπολαβων τρατιάν εκ μέσης Περσίδοs, τοῖς 'Eληνικοῖς διεσώσατο ηθεσι. A. 3 276. I. KOet γαρ των σφηκων εἴν τον μεν ψό'φον J Bdelycleon apud Aristoph. in Σφηθι de vetulis

Πηδῶσι, κέ βάλουσιν ώσπερ φέψαλοι. quae sic extenapio naodulata reddidi: - s quis irritauerit

Gentein senum, perfnilis es Vespis: habent

Ac leum tant is reconestum suis Acerrimum, punguntqDe eum clamoribus

Sasiendo, feriunt ιe, ut favillae ferisidae. o. i Ουδήνα ἡγειτο συν. J Adscribebat vir doctus ἡρῶτο. nihil lTuto. ΣΟ. Κολαίοντα την ἄνοιαν αυτωνJ Sunt, quibus videatur debes iis dici την αφροσίην potius, qua in αἴνοιαν, quia praecedit το αφρονέτεροι. 27T. LI. Nττον ουτος ὐπὸ τίτων η εκεῖνοςJ Non iuuatit hic naenal ranu vet. mulitiis H. Stephanus scribebat: ἡττον ὐπο έτων, η ὐπό εκείνων. Mens hic eadem Diogenis, quae Flacci Ep. I. ad Loll.

598쪽

. SCHOL. ET COIS. IN DIONEM. 393

278. 2. Uaecus Hartas ineptas dixit a Di r. psicpsid Hartis amititur ineptis. Ex hoc genere scriptoriim ridiculoruna, apii l c tullum, Annales Volusi eneata Maria. S. Θαυματοποιων, Θ.J Schol. Θαυματοποιίς, τους ψηφοπαίκτας φησί.6. Tερατοσκόπων τέρατα κινουντωνJ quis ita loquitur, et quo pinna hominitim est τέρατα κινεῖν Τ hoc vero ὐπερ ἄνθρωπον. tolle istilla ακυρον, et scribe, vein Regio, τέρ. κρινοντων. hoc eni in eis τερατοσκόπων, τέρατα κρίνειν, Ut ονειροκριτων, oνειροκρισία. Tauri vero Phrygii proprie apud Oppian. lI. κυνηγ. νουσι δε κέρα, εγκλι-σ ἐκατεμεν.

κρατη . t

Ii. οτι καθ' ημέραν ἔωρων αυτονJ Easlena repetuntur et exaggerantur non longe ab initio dissertationis proximae, pag. 2 89. I. Oppianus 1I. κυνηγετ. inter venati Os canes εξοχ' αρι λους nutrierat Λακεδαιμονίους. Sequentem Diogenis διαλεξιυ de virtutis cellamine vero quo labore, et φιλοπονων-Φιλαρέτων antagonistis, non frustra scholio graphus minio notauit, et hoc titulo insignivit: ωραῖον το χωρίον λ oλου πανυ.

7. Tάς γατέρας μαλον ἐντετμημένωνJ Reg. Cod.

μῶλλ. διατετμημένων, as a. 6. Oυχ υποῦρ σελίνου, ωσπερ η γυναῖκεςJ Vides αλα ἱερονικων, quae sunt in Epigr. Archiae, κότινος, μηλα, σελινα, πιτυς. sed quo ore ἱερονίκας vocat γυναῖκας, quasi 'Aχαιάδας, ουκ εr' 'Aχαιάς , quoῖ suo, hoz est, canino, εις τουτο σκωπτων τους Εληνας

ως γυναικωδεις.

599쪽

versus contin tu non sitiat; n Mn prior est 696. alter 1 i. 'Οξέσι λὶ π. sic enim legenduim. quem continuo sequituri Καὶ ξιφεσι μεγαλοισι, κῶ εγχεσιν αμφιγύοισι. sibus et magnis, et utrinque secantidus hasis.lioc si interpres an ina aduertisset, το δἰ non expressise set per αἰτιολογικόν : quandoquidem hetiec αιτιολογία noli est , cur fuerit δριμεῖα μάχη Eustath. εκ μεταφορας τοιήτων βρωμάτων η φαρμάκων 'ratio est του

τα π. non sequor: quia Anii πόνω opponitur, non

284. IT. Προσέχει των αΘέτων ἀνΘρ.J infitin biis, propositi par ira tenacibusὐ et cothurno volati-hombus. Schol. αθετος ἄνθρωπος ο α νετος, ημ αβέ βαιος, κm μηθήποτε εν ταυτω μίνειν προειρημένος : Vt Dragenes plane reprehendat eos, qui certaininis παραδόθου minus φιλολωρους se praebebant; quod Cicero in diebatio non ficiebat. 28 . 8. OφΘαλμους αδάμαντος, η σμαραγδH Non est hic αδαμας, γένος σι ρου ραυτον, sed gemma. Martiat. lib. V. hos q ulti e lapillos iunxit: Suri ni Has, fnaragdos, adamantas, Iaspidas uno Ponat in araittam Stella, Seue)e, meus. Plin. lib. XXXI II. cap. 4. maximum in rctus humanis, non soluin inter gemmas pretiuin habet adamas, esu nonnis regHus, et in admota v paucis, cognitiv. Idem eap. a V.

600쪽

U. Tertia auctoritas senaragdis perhilutur pluribus de eau. D. De inuictii adamantis vi, laircino sanglii ne recenisti calido lite mollita fractaque, Plinio adstipulatur Theophylacius X. φυσικων απορηματων, ubi Leonini etiam sanguinis effectu in eundein periailiet. 8 Τον ήε Eυρυσθέα οἰοντη κρατεῖνJ De hoc Hom. Iliad. τ. et sententiae Diogenis a edit Statius in He eule Sur reiat. Syl. III. ve . 23. Ergo age seu patrios isser iam legibus Argos Incolis, et me m tumulis Eurysthea calcas. vulesis notas nostras in illum poetam p. 83. et 84. unis de Dioni imagis luceat.

Γαῖαν καθάρων ἐκόμην. Attius :Terras peragrans νηῶγe omnem feritatem expuli. ne dictus Holatio IV. Caran. vaguS: Hae arte Pollux, et vagus Hercules Innixus arces attigit igneas. Apuleius eundein appellat Iusmatorem orbis, purgatorem ferarium, domitorem gentium. 2I. Oυδεν ων τέτοις ομοιοςJ Vellicat Athletarii inpinguis aqualiculi obesitatem: Schol. τους αθλητας α πολυσαρκ αν σκωπτων, ταυτοί φησιν, ως δηθεν H- ρακλέους - ουτως ευσωματουντος. At enina decuina ParS, et Onania esculenta et potulenta Herculi pollucebantur; proinde pollucibilis, dapsilis et opipariis . habitus oth