장음표시 사용
611쪽
an ad hoc Demosthenis Z τω χρόνω φωρατ , ηο περὶ αυτα καταρJῶ, vitiosa et ficta tempore deprehenduntur, et in se ipsa corrarimi. Idcirco Arnob. I. aduers. genti Procliuius multo est , inqtiit , minus esse in recentibus ionis, psam in antiqua obscuritatae stamotis.
22. Υμας δε δίκαιόν ἐπί μοι χαριν ειδ. J Iliensium
auri is et animus allatatur, clii in suuna erga illos studium prodit. Scholio gr. απο της προς τους α κροατας σύνοιας, το εὐπαραδεκτον ἐαυτω παρασκευαζει. 3o9. 22. In Regio semiatiir, τα τέκνα αυτων' αλ-λα τουν. excluso ἐπιδεικνύοι, quod re tundat et officit
3IO. vlt. Mῆ νομίση κρατειν ἱκανον του αὐτης εἴσους INon iniuria hic laiielitaban nec naea milii arridebat contei tira. Regius scrupulturi ex linit, illa in sic exarat: δεινον γαρ την μεν τω Διι συνουσαν μη νομίσ κρι-την ἱκανον ἄν- του αύτης εἴδους. Duriim enim fuit, Iouis thalai ni sociana non censuisse, Deum iudicetnidoneuna suae ipsius formiae esse. Caeteriim Schol. Ne ait sun lainenta taei sugillationis Poeseos Hoiner. avecorite iudicio Paridis: Dippini laaec Prinia mali l bes. 'Λπο των προτιμηματων εναρχετα0 της 'Oμηζου ποιήσεως την διαβολην παροῦσΘ ' επεὶ γαρ αἰρχη του
πολεμου του Τρωὶ κου η του ποιμενος του παρ' EAησι Θεων περὶ του καλους κρίσις, τουτο αὐτo ως αλογωτατον απε-
λεγχει ' τί γαρ, φησὶ, τον παρα 'Hροι, κη αὶ καταύτην, μη Θεῶς εἶχον, του ἔαυτῶν καkους κριτάς ' αλ-λά βουκόλω τώτω παρεχώρουν. κη προς τέτω 'AΘηναν μη τν ἔαυτης ἱκανην πόλει ita scribo , non πόλιν βοηθῶν, α σαφές φησιν iic lego, non α σαφῶς εν- νοειν' εἰ δ' ἱκανην inaltein ἱκανη) παρεισδύετ , κακονετερον o φθόνος. o γαρ δυναμενος μεν, μη κωλύων δε,
612쪽
tras illae Diuae Deos formae suae arbitros habebant γ --
siret si bubulco concesserunt. Ad haec Minerisam non satis virium habuisse ad urti stιae succurrandum, ne togiatatione pιide perti posset. Iam vero, si cum opitularivabret, subtemg it, inuidiae labe non caret. at enim, psaciat In arcere potes, nec avemuncat, a liuore alvisipse maculis liber non es, ciun potentiarn ad effectum perducere , ne i t. 3II. et . Φασὶ τον 'Oμηρον υπὸ πενίας τε κα ἀπο- ρἰας προσατειν εν τη 'EλαλJ Heiodo tu in innuit, cuius haec de Hoineio verba sunt: ἐν τη Σμύρνο απωρος ων του βίου, διενοηθη άπικεσθη ες Κύμην. vii quo Scholio graph. hoc επιχείρημα signat εὐθυβολωτατον, quasi telii in acerrimuin seret in Homeri figmenta: - ωκ άλιον βελος εκπεσε χειρός. e Theogn dis pia a retia deproin tantur haec iacula. a 8. Τους δε νυν πτωχὰς ουδεν φασὶν ὐγψς λέγειν, in δε μάρτυρα ουδεὶς αν ουκείνων ουδένα ποιησαιτο π.J In ha ρησει versa qua eda in in edit. traiecta leposui, serio et iunctura leguntur in Regio. Causarn hii ius dicti Libanius attulit in lati dato πενίας ε - , pag. II 4. Fλευ-
Θερίου δε μαθηματος ουκ ἐα μεταλαμβάνειν ἡ πενία, ἀ
κτἀσΘ- ρητορικην, ουκ εν φιλοσοφία διατρίβειν. et paulo post: πενητες, καν φρονησει διενέγκωσι, καν συμβουλην ελΘωσι κωδοντες χρησίμην, κατεφρονηθησαν διά την τύχην, ins τους πειθομένους Εκ εσχον. 34 3. 7. Non una late tuenda et macula fuit, quam Regiae naena branae sic terseriint: μόνον δε επιδειξ τάληθες, ως γέγονεν' ἐπεί τοι ηκ ἀπολογήσομ- περὶα ἰτου τα εμοὶ δοκουντα ' οτι δε το xl ευδος ουκ ωκνει πάντων μάλιτα. Scitoliast. hic nec ritum tenere, nec manum potuit, quin μυκτηρα Ἀττικόν signaret hae nota: Oλέθριος η απολογὶ ' μῆλον δε ενδεσμουσα αἰτίαις, η ἀπολύουσα l O letale genus Apologiae, psae in-
613쪽
nectit potitur, psam diluit, criminas quasi Dio seriles Homeri , soritibus elueret. 3I4. I S. Tλοις δε επέθηκε τον κολοφωνα σχεδόν JHaec nauseain pariunt quibusdam, ut adscititia vel υποβολιμαῖα, qtita in MS. Germanico hiatiis quidam patebat. In Regio nulluiri liic lacunae vestigiunt; neque satae est, cur quisquam his oblinat atrasin Nanfuerso calamorinum. Si quidem ad transitionis σχημα faciunt. En colophon et corollarium Homeri con inentoriina, Notitia lingitae Deorrum, de qua prox. superiori feriri. p. 3 3. sq. quae hic totidem paene verbis iteratatur.
pen. 'sas' εμπειρος τῆς των Θεων γλωττης' η δτιῶχ η αυτἡ εςι τῆ ἡμετερα, ουδε τα αυτα ρνόματα εφ' ἐκάτω λέγουσιν, απερ mi ἡμῶς J statim post haec verba, ως εμπειρος τῆς των Θεων γλωττης, continuo sub ivngenda sunt, quae in Reg. membranis et Aldi editi titilata in alienum locum migrauerant: ωσπερ γάρ τοῖς βαρβάροις διαλέγονταν οἱ δίγλωττοι καλήμενοι, ημ έρμηνευοντες αυτοῖς τα παρ ἡμων ουτως Oμηρος ἡμῖν διαλέγετα , τἀ παρά των Θεων ἔγημεύων, ωσπερ επιτάμενος την Θέαν διάλεκτον. πρωτον μεν οτι ἀχ ἡ αυτἡ ἔτι τῆ ἡμετέρα. At enim psemadmodum pιι Βιungues vocantur, cum Barbaris verba Deirunt, illisque ani-nr0rram nostromam seni patefaeiunt: Sie Homerus disserit nobiscirin, quae a Dιs manant interpretans, ut diuinι sermonis peritus. primum pιidem, quia non idrin es cismnostro. etc. Scholio gr. ad haec notat; το μὴ ὀμογνωμο
νῶν μηδὲ μέχρις ονομάτων ψιλῶν ἀνθρωπους in Θεές.
Quae deinceps sequuntur, paulo aliter . et luculentius in Reσ. Cod. scriblintur: sn τἀ αυτῶ παρά τε ἡμῖν παρ εκεινοις ονοματα ' επειτα εξηγέμενος περί τινων ρπως οἱ θεοὶ νομιζουσιν ' οἰον οτι την χαλκίδα Κύμινδιν οἱ Θεοὶ καλῶσι ' τόπον δὲ τινα πρὸ τῆς πόλεως Βατίειαν ν
614쪽
Mωλυ δέ μιν καλεουσι Θεοί - gramen Cyllenius ossertE terra vulsum: docvιt medicaminis et vim.
Radix vir afuit; lactipsesmillimur huissos:
3's. 6. Περὶ δε τοῦ ποταμου φράσας I Reg. Cod.
615쪽
hus valde antiquis obbletit is uti, verum etiam diuina urpara nomina. Io. Regiae Niembranae eontinuo post ἰνόμασι '
atque hanc leuionem Scholiogri agnoscit et περικνότερον explicat: ιατὶ διαλέγεσΘ , το τῶς ονόμασι mi τοῖς ημασι διαλελυμένως χρησΘ , κομ λέξεσιν 'Iωνι- καις' αλο το ἰάζειν, κM ἀλο το ιατὶ διαλέγεσΘη ' ἰαθιν-το 'Iωνικως' φθέγγεσΘ , ητοι το κατά λα- λυσιν τα ονόματα κm τά ρήματα προφέρειν' ην εἴ τι σερον των τοιχείων ' 'Iα,ὶ δε διαλέγεσθη, τουτέτι κατά τον των 'Ιωνων τροπον συντάζεις τινας τοῦ λόγου παραλαμβάνειν ' η κ ἰοιάζειν, τα τινα ονόματα προφέρειν, ά ἡ κοινη λέξις εφ ετέρων παραλαμβάνει. viis des et alitui teaionis commentun , in I ιάζων. sed sectantem leuia nerui Destiunt antinique. Ergo noue et eleganter dicto, fictoque ab eo, tim Προμηθευς ην εν λόγοις, palma recens danda est, ut τὸ Διατὶ διαλέγεσΘ eodem sere sensu usui petur, quo a sanctissimo doctore gentium ad Corinthios scribitur τίς των άγ- γήλων γλωσσαις λαλειν. Synesius in Concione paneia g)lica in Psal. LXXIV. Θεοφορητον λέξιν eo dein etiam refert, cum ait: παντάπασιν ἀτόποις εοικε τά λεγ μενα , ου μην τά γε νούμενα ' ουδεν μέλει τω Θεω Θεοφορητου λέξεως ' πνευμα Θῶον ὐπερορα μικρολογίαν συγγραφικην. καΘάπερ Οιμ Θετταλίζοντα, η Κρητι ροτα , οἷον ει την ἀγοραν εκαλει λιμένα, Θετταλων ἀκλσας. ταυτα. Haec, quae traiecia erant in Regio Col. et Ald. praetermissa quoque ab interprete fuerant, suppleuitrius. Uidetur tamen scribendum potius fuisset
616쪽
dissimulent, olet mihi glossem a. η Κρητη- . quod exemplo Scholio gr. illustrat: Κρητες το δεσμωτηριον κε ραμόν φασι ' καΘο-χμηρος τον 'Ἀρη χαλκέω φησὶ κεραμω δεδήσΘ . cietenses Carcerem dolium Mileappellant: quo modo Homerus dixit Maliena aheneo earcere vinctum sui si in Locus est Iliad. U. Παῖδες Ἀλωηος δῆσαν κρατερω ἐνι δεσμω. Fimi Alooei vinxerunt earcera Martem. Eustath. tamen Cyprioriina dialectunt haberi scribit. quid si inde Carcerem quasi κεραμον Rom. dixerint 3 iI q. Reg. Cod. ανδρειότατος ρο, προς το ψευδος .
vir. οἴνω γαρ σκοπουσιν, ουθεν επι φαίνετα παρόδοξον ουσὰ άπιςον των υ εμου δεικνυμειων αλα σμι κρα ηομ ανθρωπινα ψεύσματα προς θεῖα κω μεγαλα'επιχ 4 Hii interpretatio laein Lat. vsiti equaque consenistaneam non eise quis non animaduertat 3 Sic enim fidelius et planius Graeca redderentur: Nam ita toni derantissus nihil a sius eorum, qwre a me prosta Iunca trabilμ atque ineredibile videtur: sed parmi montenti, humanaque mendacia: si eum magnis et esuinis componantur. Regius aute in liber etia in ea nobis exhibet, quae se quutti' erat intern res, his verbis: Ουrω μεν γαρ σκοπουσι, πάνυ σμικρα η oλίγου
ἄξια φαδετα , α εγω φημὶ αυτον ἐψευσθαι ' τω γάροντι ανθρώπινα ψευσματα, ηα λίαν πιθανα προς Θείαν - αμηχανον φύσιν. πέρας δε ἐπιτέθεικεν. Ἐπιχειρήσας γαρ T. En variam im lectionum Reermus, qui ευηΘMατα, et ineptisti me a ταχυγραφοις librariis , seu praepeti-hus notarum ministris, intrusus in vacua lacunarum contextus Dionis, in Aldi editione, peperat monstrum hilarinato impetu, idque Labyrinthi errore inextrica.
617쪽
tali eluserat. Austra vero bisorine istud ταυτολογlae
ostent uiri rescitulere tentarat. Cui non
Daedalus ipse dolos tecti ambagesque resoluit, Geta regens sis vestis.
Critice Ariadnaea vera suerit, Errabunda regens tenui ves a sto. 6. S. Ουκ ευΘυς ηρξατο ἀπὸ της αρχης, α οθεν ετυχενJ Aristotel. περι ποιητικῆς cap. IX. rationem affert, oτι ου τα γινόμενα λέγων τουτο ποιητου εργον εών, άλ' οἶα αν γένοιτο ' ἡ μεν γάρ ποίησις μαλοντα καθόλου ' η δ' ἱτορία τα καθ' εκατον λέγει. Tuli. Attico: Respondebo tibi υτερον πρότερον 'Ομηρικως. Hotat. ad Pis. e gemino bellum Troianum oritur G ovo: Semper ad euentum sesinat, et in medias resi ιι secus ac notas auitorem rapit. et quae Desperat tractata nite sere posse, relinquit. Atque ita mentitur, se veru falsa remiscet, Primo ne messium, meis ne dijs et Piιm. 3IT. 9. ου προ- Θήμενοι fiaspectum sollicitare noli iri, quia affine est τω προσέχειν. Aristot. in extremo περὶ ποιητικης de epico ait: ως γαρ Eκ ρασθανομένων, αν μη αυτὸς προον, πολην κίνησιν κινουντ . 6. Οι δε τινες αυτων βατταρίζουσιJ MS. iraeum παλαιων πάνυ λέξεων βατταρίζειν , μόγις λαλειν. Hesychio ficturn videtiir κατα μίμησιν της φωνης, ως τό ποππύζειν, τραυλίζειν. λέγουσι δή τινες από Βάττουτου ἰσχνοφωνου. βατταρισμους, φλυαρIας, Perinis S. II. innuit per murmvsque humilesqDe susurrit1. Scholio gr. βατταρίζειν τό επισεσυρμένως φωνῶν, η συγκεχυμένως
618쪽
32 o. ro. α πατηρ Kρον.J versus hic ex Iliad. X. In Reg.
rectius εν το 'Ονέφι. viae Steph. πόλις Αἰ-πτου ουκάγνωτος. Scholio gr. ad haec: ανεπαχθέτερον βουλόμενος ποιησαου την καθ' 'Ομηρον καταδρομην, Λιγυπτίων ἱερευσιν ἀνάπτει τον περὶ τουτων λόγον. ino plus ponderis et gravillatis inuectivae in Homerum adferret, ab Ae gyptior in fare oldiu sermonem hae de re insitutum
32 . 2 l. 'Οπου την Πλεισθένους Θυγ.J Apollod. lib.
III. Biblioth. ali uiri Plistheneni ex Aerope Agamenano neni et Menelatim suscepisse refert.
In πρεσβευτικω προς Τρωας υπἐρ 'EMνης, pag. a. S. edit. nostrae, Antenorein inprimis laiulat hospitem, suum et Menelai, cum Troiam venissent, ut Helenae vindicias secunditiri leges peterent: ει Ἀντήνωρ ό βέλ- τιτος ἐνεθυμηθη, ρτι νυν εγω Mενέλεων κm τον 'Ο σ'σέα παρ' ἐμαυτω καταλυειν ανέξομα , τον μεν ἐς τωτιμιο τα βεβλαμμένον. τον δε συνωργισμένον - πε πονθότι. et p a ut o poli: η δε Ἀντηνορος καλοκαγ-ἰακρείττων εφανη της υποιίας. . Eξον ἀφικέσΘ- κωλυεινJ Cato M. cxuri horta
Tetur Magisti a tus, ut grauiter animaduerterent in iura et leges violantes, asscinabat, eos, qvi, cum sceleratos possent coercere, id nainime lacerenti videri iubere. apud Plutarchum incautos Lat. interpretes scripturae Graecae viti uiri deceperat. legendum enim: παρορμων Φους ἄρχοντας επιτιμαν τοῖς αμαρτανουσιν - ',3 ελε-
619쪽
ἔλεγε τους δυναμένους κωλύειν τους κακῶς ποιοῦντας, ἐαν μη κωλυωσι, κατακελευειν, non καταλευειν : quod immane lacinus foret. 3 31 . IT. Eτι δε απορωτερον, το απο Σπάρτης επὶ Θάλασσαν αἰνενόχλητον κατιένη πεζοJ Regius: απο- ρωτερον τοῖς απο Σπαρτης.
3 a. I S. Finenda e Reg. Π emia ranis, ἴπο τρυφης δισφΘ. Plutarchus uno no in ine Θρυπτικῶς dixit; ut in Cleomenis Anaxatrii tactae filii a poplathegnacite; quod mihi coirimode labiit, ut locitin in vulgarithiis editionibus deprauatum obiter conigain: λοιδοροῦντος τινος αὐτον, κομ φήσαντος ' Θρυπτικος εοῦ ω Κλεόμενες' αλ-λα κρόοῦπον, εφη, η αδικον εἴν ' συ δε φιλοχρηματος,κM περὶ κακοι κεκτημήνος. ratio iubet vitaina ver ba ita reponi, ut in vet. M S. Cod. scripta legi, κ περ λα- να κεκτημενος. Satis superque habentem φιλοχρηματία facit αδμον, non τρυφη. 33 . io Regius ita scribit: τοῖς βασιλευσι - Mενέλεω της μιηπείας απελπίσαντι βαρ. εν. Certe, I tur
u ae nsia forestae Intaminatis fulget honoribus. Ue mina απελπίσα0 intersitim una fatus victis, tametsi Phialoni Hebr. probi se ira per ευέλπιδες. 33s. 17. Πεποίηκε Θαυμάζουσαν την γλεν-J Sie enim apuό Homeriarn percontata nairatur uatres abesse :
620쪽
SCHOL. ET COLL. IN DIONEM. 6rs
Nυν δ' αὐγ' ὐκ ἐθε σι μάχην καταδύμπου ανδρων, Αἰσκεα δειδιότες vi ὀνείδεα πολ , ἀ μοι ες-;I8. επειτα αυτος ἀπελογήσατο, ειπων, οτι τελη- κασι πρότερονJ Subiungit enim Poeta απολογισμον fratruin Helenae: - τους δ' ἐδη κάτεχεν Φυσίζωος ωα Ἐν Λακεδαίμονι αὐ Θι, Φιλη ἐνι πατρίδι γαm. Pen. το εἰ κατά πλῆν ελθοιεν sic lubens expone. rem : Praefert imis eum tota classe et expeditione Graeci
accessssen ς minus, ut belligeraturi suis copiis eductis,
et exereitu in Troianos comparato; ut πλῶς non tam de nauigatione a principibus institiata tul Priamum, Pran de τόλω usurpetur, et κατά πλῆν ε Θων ideira sit, quod in illis Homer. επεσΘαν νέεσσι. est a me in τόλου vis maior , quam ἰδίας δυναμεως, η συναγωγης τρατιας . quoniam Συμφερτη αρετη πέλεν ἀνδρων-μαλα λυγρῶν, orramuis hi inuin totus fociata valebit. haec diibio procul via ad Helenam reciperandam, τζος το GΘῖς σωσα , con pendiaria sitit maxitne. Nairi ut ait ident Ulysses apuὁ Libanium in πρεσβευτικωατρος Τρωας duo maxime victoriam certantibus Conoruliant: copiarii in maior numeriis, 'et societas virtutri Praestantioruin: τις ουκ οἶδεν, οτι δύο ταῖτα μαλιτα τοῖς αγωνιζομενοις την νίκην φέρει εν μεν το της τρα τείας υπερβάλον ' ετερον δε των κρειττόνων η συμμα χία. Iam veri idem in ea d. orat. narrat, dum adhuc virguncula esset Helena, Deum oraculo respondisse,
εσεσΘέ τινα πρ ἰς το γύναιον ταραχήν. Cum ergo Inuiatis e locis conuenis ent fortissimi proti, visum es ob incertos euentus fiam dare et aeripere, va dissue iuramentis con m re: η μην αποτυγχάνοντας βοηθησειν τω ληψομένω, κατά των αλώντων. Protinus eos, cpιi rapuI-