Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

641쪽

νέων. et . in ora ul. Euang. κατα Λουκαν, XXII. ω βασιλεῖς των εΘνων κυριευουσιν αυτων, κ- οι εξουσιαζοντες αυτων εὐεργετο καλουντ . hic χρεος ὀφειλόμενον dixit, ut poetii τέλος όφειλόμενον. scripsimus ανέκτιτον, non, vi vulgo in editis et naeinbminis, ανέκτητον, quod barbar ulm est. pen. ων λόγων τινα εἰκος εχειν αξιον εχωνJ haec pereurtiata in ordinena adducere Fniectura nitebamur. In Reg. siC exarantur : ων λόγων τινα εικότως σχοιν' ἁξιον ε. subiret alicui scribere: τινα εικότως εχειν φροντίδα του κατ' αξίαν συνεξανύειν ηορ.

citiir onerari Tauria, siue mulcta. Quae mox subiiciuntur, scribere et interpungere praestat hoc modo: ταδε κM παρ αυτων εισέφερον ' αντίτεχνοι κο σμότεχνοι τρόπον τινα γιγνόμενοι τοῖς ποιητας' ως εκῶνοι δ' α- κρης, επιδεικνύντες ἀτεχνως καμ αυτοι δ' οψεως. AlvuSegnius irritant animos demissis per aures.

Quam quae fιnt oculis fisiecta Melibus. 399. 7. In Reg. naembranis: κώ ἐλέφας' ετι τε -παρίττου κομ Θυου, πρὸς την εν τύ εργασία μονίμηνυλην καμ αδιαφθορον, τροφης τε αμ μισθων αναλωμα, τοῖς ἐργασαμένοις ουκ ὀλίγοις, ουδ ολίγον χρ. ivt genit. κυπαρίττου ημ λου periineant ad αναλωμα. 6. δημιουμγων, ως μεν η A J Regius inserit L, ας

642쪽

Θε παΘAν. Nulli unctuaria sinnilacii signoue vis haec fuit, praeterquam efiigiet aerei serpentis Dei naantato suspensi a Mose, et in extrema vexi m hasta collati. in oracillis Num. mi p. XXI. - σεν ἴ--σημώου - εγένετο, oταν Οὐις ἔδακεν ανΘρωπον, mi επεβλεπεν επὶ τον Οὐιν τον χαλκῆν, εθ. Tertuli. de Idololat. eala U. haec autem Dionis συνοψιν continent illoriim Homeri vers. ος το καταβρύξειε, ἐπην κρητηρι μορίη, Ουκ αν ἐφημέριός, βάλοι κατα δακρυ παρειῶν αδ ει οι προπαροιθε αδελφεον, η Φιλον υιον,α Σαλκω δηῖοψεν, ὁ δ' ΟΦΘολμοῖσιν ὀρωτο. qui natrias effectus est φαρμακου μητιοεντος uod ni esticamentum Poludamna A vptia Helenae dono dederat, Nηπεν Θες τ' ἄχολόν τε, κακων ἐπίληθον ἁπάντων.

Lubfum assimens, Memque, malipse Oblivia Horiis. quae nostra, non Naogeorgi, interpretatio est, Athe naei et Eustathii expositioni consentaneh. Siquidem νηπενεις dixi Lauctum3 aimens, ου μονον ἐSερημένον τῆ πένθους, αλ ενταυΘα-το τερίσκον πένθους ' o εςινα λυπον. bilemque, potius, quam fel, ἄχολον, το αἰόστητον ' ἀλως μέντοι - αχολα ζωα τα μη εχοντα χολην, ut eo lumba ἄχολος, file earent: unde ab H hraeis nomen hibuit. malique obliuia genens. ἐπίλη Θον Aristarcho antepet acutum, ως ονομα ουδετερον , ο δηλῶτο ἐπιληροικόν Ascalonitae, το ποιῶν ἐπιλανθανεσΘα .ψ a. 23. περὶ τε πωνJ In Reg. πήρα τουτων, non ἁτόπως, ultra haec, praeter haec dogmata.

- ασψους λίΘους J Libanius in clausula συγκρισεως αγ- κ- πόλεως, agris et in ontihus Numina gaudere docet: ἐςι μὲν in ευδο-ονέτερον Θεον ἰδειν,-λω

643쪽

συγγενέσΘα ' τέτων δε εν ἀγρω τις οῦν μαλον, ἡ εν πόλει, τύχοι ' ἐπει κm Mσίοδος ποιμάνων ταῶς Mουσας ἀνέτυχε, - Φιλ πίδης υςερον πολλοῖς χρόνοις τω Πανὶ περὶ το Παρθένιον ἔτυχεν. o 8. 8. Στρεπτη γάρ γλωττ ε , ι βροτων, πολέες δ' ἐνὶ μυθοι Παντοῖος δ' επεων πουλυς νομος ενδ α ω εν .Haec aliter ilistinguuntur et scribuntur in editis Homeri Codicibus, Iliados XX. verba sunt Aeneae ad Achillem:

Heroico prouerbio lociun dedit ZΟὐ δεν εν αν- ώποις απεραντολογωτερον ἀνδρός. Nee modus in verbis homini es, nec te inus vlltu. Galenus aduersus Iulianum. Proctus, πνρὶ τῆς Πλατ.πολιτείας : ετέρους οπα των Πλάτωνος φίλων, ἀμηχα- νον ρσην ἀπεραντολογίαν επεισάγοντας. Libanius in Declam. δυσκολου λάλον γυναῖκα γήμαντος. Plutarch. περὶ αδολεσχἰας. II. λόγου μόνου κέκτητ Θαυματόν τινα πλουτονJ palam est imitatum esse ex Empedocleo ia in laudato : ολβιος, ος Θείων πραποῦ ων ἐκτήσατο πλοῦτον.

Felix, mentis opes diae psi condit apud P. 8. Δυναμ ιις ἀνθρωπω περὶ λόγον ενδώξασθαι τὸ παρα τάν J Reg. περὶ λογου ενδειξασθαh perperam. Sophocles in Oedipo Coh late hanc ερμηνευτικην δύναμιν

644쪽

Η δυσχεραναντ', η κατοικτίσαντα πως,

Παρίσχη Φωiἐν τοῖς ἀφωνήτοις τινα. Raccus ad Pisones restringit: Format enim natura prius nos intus ad omnem Fortunarram habitum: iuuat aut impellit ad iram. Aut ad hinnum moerore graui dedueit et angit: 'Pos essera animi motus interprete lingua.

pen. H δὲ των ποιητῶ3 τέχνη μάλα αυθάδης κέ

ανεπ ληπτοςJ praeposuit αἰτιολογίαν pag. 4O7. anteΡ. ψιλες γάρ χρημα ποίησις πάντα τρόπον ευπορον, - αυτόνομον et Strabo lib. I. contra Eratosthen. ἡ ποιη-

τα ημωφελ- ρα, ηπι Θέατρα πληρουν δυναμένη, π

σε η του ομήρου ὐπερβαλόντως. Aiaxlinus T ritis, περιτου, τίνες ἄμεινον περὶ Θεῶν διέλαβον, ποιητο0 . η φιλόσοφοι, ubi deseritat poetica in: ποιητικη es o, ηφιλοσοφία, τωμεν χρόνω παλαιά, τη δἰ ἁρμονία ἔμμετρος, τη δε γνώμη μυλλογικη. Adi Platonem, ce Rep. Aristo t. περὶ ποιητικης. Tullium pro Archia. Basilius M. I. ομιλία εις την άρχην των ψαλμων, quid aliud Innuit per ψυχαγωγίαν ἐμμελῆ κέ μονην, σωφρονα

λογισμον εμποιῖταν. hiod autem interpres τέχνην ἀνεπίληπτον artem into rgitilem exponit, pro snculpata et Omnι reprehen- forte earente, non laudo. HomeriIs eadem notione Heroas plerosque Oinnes ἀμυμονας nuneupat, citia suam Riaaplodiam voluit esse ἀμυμονα. B. Ioannes Clarysostomus, II. concione in Iobiarn, Graece nonduin edita, Pod siciliscrimen ανεγκλητου et ἔμπτου pulclaro explicat, hoc χρυσορ ἡμονοι λόγω ' Κέ m ανθρωπος εμνος ἀμεμπτος. ου μικρον τό ἐγκώμιον ' βασάνισον την λέλ ῖνα Θαυμάσος την πρόθεσιν ' αλο ἐς, ἔγκλημα , - αλο μέμψις ἐγκλημα μἐν γάρ τῶς βαρυτίταιs επαγετη των ἀμαρτιων ' ἡ δὲ μέμψις επὶ των κουφοτά-

645쪽

ως μεγάλα δράσαντι ' δπου γε ουκ ἐμέμψατο, ως μικρά

πράξαντι. hunc aurei fluiminis cliuinae eloquentia ori uultina fas fuerat in Latiuiri deducere: Fiat hie vir irreprehensus. non Dulgare nec tralattitisum hoc elogium es. Examina Docabulum, ut admireris pris tum. aliud scri inen, et aliud reprehensio; etenim crimen gravissimis pectatiis inducitur, reprehenrsio errori et leuissimo contingit. Potuit igitur fisoriaefaeraefestor Uendera, Dimmitisum non a criminibus Dium alienum fEsse, verum etiam ne minimae pgidem reprehensoni obnoxium. Ergo ars Poet. Θεόληπτος, quidni ανεπιληπτου, -υμονος, ανο

κλητου, ἀμεμπτου, laiules sibi, i inlice Dione, arriget, vel suo iure vindicet 8 Ch sostomia illa si ni in iis ad

superciliosorum palatum faciunt, meo certe et φιλο- χρυσοτομων sapiunt. 4 Io. a. Καναχάς τε καμ βόμβους, ηο κτυπον, κα δουπον, κομ ἄραβον, πρ. J haec et eaetera ονοματοποιη- Θεντα fictacitie notriana, quibus ferinonem patrium clitauit Homerias, intπpres Latina sacere neglexerat: hoc intentatum relinquere nolui, nec operae parcere

nonnullis profuturae. Catullus in Thetidis et Pelei nuptiis partem hortim expressit, hoc loco: Plangebant alii proceris tympana palmis,

Aut tereti tenues tinnitus aere crebant.

Multi raurionis essabant cornua bombur Barbaraque horribilis idebat titia cantis. itemque ποταμους μορμύροντας, βοωντα κυματα η χαλεπαίνοντας ἀνεμους, hac Plusquam gemmea ecphrasi signauit: ne qualis tu placidum mare matutino, Horescans Zephyriu proclives incitat undaI,

646쪽

SCHOL. ET COIX. IN DIONEM. 6 r

Aurora exoriente, vagi fo Linina Solis r. suae tarde prunium clementi mine Ausae Prociduum seu resonant plumore cachilinum rPost vento creserite, magis, magis increbrfunt.

βέλη κλάζοντα, ut et emol '

4 2. S. Ουζανω ετηριξε κάρη, ηπι επι χΘονὶ βάνειJHic veisiis Iliad. A. illu in iubseqvitura H τ' μίγη μἐν πρῶτα κορύσσεται, αὐταρ ἐπειτα ου' Eodem Uirg. interprete: Partia metu primo; mox fise attollit in auras. Primum aerntilatus est Callima claus in Cerere int 1Θματα μεν χέρσω ' κεΦαλῶ δέ Oi αψατ' Dλύμπω. 8. Συ μεν ουν, φησεις, ω σοφώτατε των ποιητωνομηρε, πολυ το δυνάμει της ποιησεως, - τω χρόνω προέχωνJ Haec in Reg. Cod. integriora paulo i ni, πολυ τη τε δυνάμει κ. Libanius in Parasito άδείπνωi horum lini tutione scripsit: - Θειότατε ποιητωνομηρε, πάντα μήν σοι συν ἀληθεία πεποίηr . etc. 413 8. Φίλιος κ ἐναιρεῖος ' πρός δἰ αὐτοῖς δε- σιος τε κομ ξένιοςJ de his Θεῖ επωνυμίαιός dictum est in I. de Reeno: sed unius potis timuin Διος του μειλιχίου, Iouis mellisui, rnein init Xenopia on lib. VIII. K άνα βάσεως. vlai narrat, Euclidem vatem Phl iasium pecuniis destit illo nec ad rem attento praedixisse, ἔτι ἐμπολός σοι o Zευς o μειλίχιος, - 6. I. Oσον τε εν ἀπασι τέτοις τερνον εργμαJInterpres eodem significatu accepit, quo apud Hesiodum tu initur: D. Gr. Vol. II. S s

647쪽

6 a FEDERICI MOREI LI

de solido septo potius intelligerent. sed nihildum habeo, quod accusem coniecturatri meata , qua ἔρμα seribendii in suspicabar: tametsi Regius Cod. editam lect. tueatur. Ioaianes Chrysost. κατά της εἱμαρμέο ς, ait, Dei prouulentiam in tanta reriim hi innanaria in tetrapestate, ἀντι τῖ ερματος. vice sabureae, esse: alioqui Mundus ἀνερμάτιτον πλοῖον foret. sto. Xαλκὸν εν πυρὶ βάλεν ἀτειρέα, κασσίτερόν τε, Καὶ χρυσον τιμησα αργυρον. Εx Iliail. ἀσπιδοποιία, ad cuius exemplar Poeta Lat. eiunxit Aeneas armoriam labricam. huc vero spectant illa: - sistit aes rivi s , auripιe metallum,

Vulnificusque Halybs vasa fornace sis fiat. 4 7. 3. Περί τε αγαλμάτων ἱδρύσεωςJ Maximim Tyriuin super hac re consule, in δαλεξει, ει Θεοῖς αγάλματα ἱδρυτεον.

I 8. 4. 'AR.' εκῶνο φροντίζων σκοπω, οτι Aυτόν H κκ αγα λη κομιδη εχει, αλ' ἀμα P, α, - Λυγρὸν εχεις, αὐχαεις τε κακως, ω αεικει εσσM. Antequam Regius lib. in manus meas venisset, hanc praestantissimi se rinionis pulcia errimam pererationem miserrimis nutilis a librariis et interpretibus hactenus acceptam Deo dante restitueratntis , ut hic edita est; felicius etiani, quana in Regio Cod. in quo priscae vestigia memiae rei nanserant. Ut igitvi' Hona eminas Uly ses pauena Laertein annis et pannis obsitum affatiir,

Odysseae ultimo: Non multus se e lius habet, sed dura senemum ut, dum squalles, hoe foedo indutus avuctu pse enim nune interpretari libuit: si Hein plane vel bis Dioni viriun est compellare Iouem Phidiae deuigescen-

648쪽

SCHOL. ET COLL. IN DIONEM. 643

tetra, et a partis mittorribus neglectum, paenecive obsoletum, Tantuin aeui longinqua valet mutare vetusas.

tametsi Plinitis lib. VII. cap. XXXVIII scribat, mesae Iouem Olympium questae testinouirun perhibere. De eod. Valeri Max. cap. VII. lib. III. AD XIII. DE EXILIO, ATHENIS HABITAM. In Photu υποΘΑσει in Dionis διαλεξιν, quam Atheisitis habuit περὶ φυγης, pati ea quaedam a Scholio grapho Regii Cod. variata sunt; sic eni in scripsit, vel exinscripsit: Ο προκώμενος λόγος διεξεισιν, ἔτι ουδεν ἡ φυγη χαλεπόν ' ηο ἔτι πλουτος μεν ηπι δόξα - δυνατεία

Θαττον απὸ των εχόντων εις τους ουδ ελπίσαντας μετα -

' τό δε Φιλοσοφεῖν, ηπι την άρετην άσκῶν διά βίου

τὰ κτημα καλόν, κm ἀποιχομένοις συνέπεται. In sententia nihil nautatuna. videlis Interpretationern no. stram Photii excerpt. 43 9. s. In Regio serabitur: σκοπουσιν εκ τουτου του

πράγματος, ου πυνΘ- A τῶς μεν αυτων φασὶ γ νεσλέ κουφον ' τοῖς δε βαρύ ' ως μ. ut pertineat ad δαιμόνιον, de quo s equitur. in Ox: - γηρας δὲ καμ νόσος, καμ πάντα τά τοιαυτα. statim: κατά τηυ του πράγματος διαφοραν, ελαφρύνοντος του δαιμονίου τὸ 'βάρος. deinde sic einenda, et interpunge: 'Oδυσσέωe τε παρ 'Ομηρω, κατοδυρομενου πολλάκις αυτόν, ἀνδρὸς ηζωος, ουδ4ro. I. Ἐπεθύμει καπνὸν ιδῶν απὸ της αυτου γης ἀνιένταJ Regitis ανιόντα, castigatae Ex Odyss. I. Ἱέμενος νω καπνὸν ἀποθρώσκοντα νοησοκ Ης γάιης. . Πάλιν δ αυ παρ σερω ποιητο των υτερον, την'Hλέκτραν πυνθαν,4 Sophoclem ita telligit. . . a II. Ποῦ

649쪽

644FEDERICI MORELLI

II. Π ῆ γης ο τλημων τλημονας φυγάς εχει;J Quare φυγας sti tur τλήμων, Polynices declai at apud Euripidena in Phoenistis, citin locasiae inatri roganti, - τί φυγαδι το δυσχερές ἔ- uid in inue est extilip respondet:

Hoc maxi=ne, Muciam quod nullam halti t. Οὐχ ενα uouίζων φθείρετω πόλἐως τόπον. Quid est ελεεινου in hoc responso 3 Non urbis unius perit Mus loto.

nisi minore ira seu mediana capitis itin inutionem deno. tet, et his, qui citritatem mi idem amisit, sed libertatem retinuit: ut νομίζειν sit satvere, vel habitare. Ita de Maximo locatur Martialis, ουχ ενα νομίζοντος πόλεως τόπον . Dii, Lli conveniam; est, qua te parte requirain put inpuis ubiqDe habitat, Maxime, nusquam habitat. vi φΘώρεσθαι sit etiam nusqualis habitare, licet de eo potiti S dicatur, cui aqua et igni interdictum suerat. s. m τερ σπανίζει του καΘ' ημήραν βίουJ Interprο- tis velis in inodulatus est: ad in itationei a tan en hendecas)dlabi Muitialis estatus, sib. III. Ep. LXI . Leuis dropace tu quotidians. an modii latior hic esset Z

uotisanus suppetitne illi e Uus γο καθ' ἡμέραν βίω, u es ἐφημερος, et in oracularibtis

650쪽

SCHOL. ET COLL. IN DIONEM. 64s

quod hic aliis verbis, ea deni in ento concipitiir:

νω, κατα το παλαιον εΘος Εληνων J In Reg. χρῆσ- συμβάλω ἱκανως, κατα το π. De uian vo Cari σύμβουλον ἱκανον, conlulto rena idoneum, restius est nec Video, caulae silerit, chir interores spreuerit hoc epit laetum . hunc aute ira priscuna Graecori .n lnorem Xenopia on obserarat, Iii. ἀναβάσεως, viii Socciites ei suasisset ελθόντι εἰς Δελφους άιακοινωσα τω Θεω περι της πορείας.

I . Scribitur in Reg. ου ποιητέον, πιέτου τῖ θεῖκελ. Vt 423. 2. τουτου του ονόματος τυχῶν. statura εδε - κοῦντο δέ μοι πάντες α φρο) ες, pro εδόκουν luod prino stat.

라틴어 텍스트