장음표시 사용
631쪽
n κακεῖνος κοσμου ἔνεκεν περιηΘρει μῶν εαυτον, πε- euσκόπτει δε τα οπλκ' δορας δε παρειλέων ενηπτο τοῖς ωιχοις' αὐχμὸν δ' προσιζάνειν τως κόμαις, ουδε οπότε μάχοιτο, mεἰχετο ' ετιλβε δε η τους ovυχας των χει-οων' - υπόγρυπος ρο, ην λευκός' κ τὸ ομμα γέγραπτο ' η dε ετερα οφρυς υπερύρου του ροματος. tar. gorius Nat. κατα γυνακων καλωπιζΦασι ταὼ μεγάλαυχον, ἐπην περὶ κύκλον ἐγείρηΑυχενα κυρτώσας χρύσεον ἀςεροεις. Κεάζειν θηλυτερπις Φιλοτήσιον. quod sic olim interpreta ar: Pavonem memorant, praemis cum explicat alas Geminantes, collum et sellifr aureolum, Gargora ad se accireδεο Venerem. Clemens Alexand. III. παιδαγωγου, cap. q. Medos potissmum pauos a millierculis curiose ali scribit, αλ' αἰ γε ατειότερ- τάτων ορνεις 'Iνδικους κοΗ ταωνας Mi A- κους εκτρέφουσι.
632쪽
SCHOL. ET COIT. IN DIONEM. 627
πω σωματι Θαυματον, εγγύτατα χρυσοῦ κυανω κεκραμένου, mirifice his G. Pisidae vel siculis illui rantur:
ra πως ἰδών τις τον ταων, μη Θαυμασοι Τον χρυσον ώς σάπφειρον ἐμπεπλεγμενον, Κρη την πτερωτην εν σμαραγδω πορφύραν, Τιας πουλυμόρφους ir v Θεσεις των χρωματων ,
Uλας ασυγχύτους τε vi μεμορονας hoc est, ex priina interpretatione nostra: Pavone viso quis param mirabitur Sapphirtam in auro innexum, et in gemmanturas Alis, senarago purpuram viridi instam: Harios tolores feminatos Unique, Mixtos citra confusonem splendide pDe hac alie Iii nonia Plin. lib. X. c. sto. Athen. lib. IX. Dipia os. Oc. III. de Fin. Gell. lib. VII. cap. IT. Co-luin. lib. VIII. cap. II. Laician. De do in o. Γertuli. de Pall. Passeratius collega quomiana naeus, in Pauo. Io. Ουδ' αἶΘις εθέλοι σκοπεινJ haec item ad
gruum est; quippe qui ου μόγις γηράσκει, ουδε λυπηρως- quod Aristoteli est ευγηρων. Ouid. Mod impleriirnumeris suis. Imple atur numeris desera ira suis. et est εύγηρυς, canor I, etiam προ τῖ γηρως, ubi fata Vocant.. Rr a .Fu
633쪽
H ii Hur numeris veluti eanentia dura Traiectiιs penna tempora cantat Olar.
Hunc olorum flebilem cantum na orae, salso nareari a Poetis et plillos arbitrii riir Plin. lib. X. cap. a 4. Philolitratus in Phaethonte κυκνείου ωδης probabiliorem causa rara adciticat: Ζεφύρω τε χρησοντα προς την
Η γ Uρφεα κρώοντα μυθώδη λύραν. o more Cygnur in tutus es nouonnire ad auram Mori modulaininis prae dum tabellam aligeriam in aera explicat. Laetum p r ipsum perscit mire melos. Mirabilior hine mi videtur Orpheo, bifabulosam eoncrepat tesues rem. Gregorius Theol. I. ad Celeusium, apologum lepidum
634쪽
της μουσικης, οταν ἀνωμεν τω ζεφύρω τάς πτέρυγας, εμπνῶν ηδυ τι κ ἐναρμόνιον ωτε, ει μη πολλά ηκ εν πολοῖς ἁδομεν, αλ' αὐτό δη τουτο καλις- εςιν ημων, οτι μέτρω φιλοσοφουμεν το μέλος, ημ ουκ ἀναμιγνύομεν Θορύβοις την μουσικην vit. Demos menes discedens Athenis in exiliun ,
manibus ad urbis arcem protensis, in haec verba erupisse dicitur: Ω δέσποινα πολιας, τἰ δη τρισὶ τοῖς χαλεπωτάτοις χώρεις Θηρίοις, γλαυκὶ κ δράκοντι κομδημω. O hera, urbis patrona, cismam istu ferocissit nugaudes bellais, Noctua, et Dramve, et populo 373. I 3. Τον ι ori Basilius inagnus X. Q ἔξα, με. ρον de ptieriti at Cupio per viscum. εθιν ἰδὼν πίδα άδολεσχειν καλάμους καλάμοις ὐποβαλοντα. η κα-
τα τον ἀκρον των καλαμων. πον προσαρτησαντα ' Fi
τα λανθανόντως, δια των κλάοων ηπι των φύλων κλέ' φαντα του ἰξου την παρουσίαν, καμ ἀπομετεωριζόμενοντο ἔμμα του ορνέου τηρήσας, μικρα προσψαύσει ἐκρότησε το ἀεροπορουν, το δια τῶ αιθοῦρος φερόμενον πτηνον, δέσμιον iΗ ηγαγε. Capis ex lais, chir Dio vocet vi seu in φάρμακον άφυκτον; an potiora nol is suggere. rent desiderata Oppiani ἰξευτικά. vide apologiam iteratum in f Orat. lxxij. Uol. II. p. 387. vli. ubi δρυς ει citur φυτον ἰξον πεφυκος φέρειν, πτηνοῖς ολεθρον. 7S. 8. Ου μόνον πλουτω, φασὶν, άρετην κ κυμδος οπηδῶνJ Hesiodium est παροιμιωδες, ex I. εργων:- πλουτω δ' ἄρετη ia κυδος ὀπηὁA. hoe si interpres animaduertisset, ita potitis exprepsisset: uidis virtus putarau tomitatur honorque. Hinc decantata Callimachi clausula H wnni in
635쪽
ταὶς εοίκασι τοῖς ομμασι της γλαυκος οἱ περὶ την μα ταίαν σοφιαν εσχολακότες.
a z- Εἰ σ υμμιν δοκέει το δε λωίτερον κm ἄμεινοvEμμεν Hom. in Epilogo orati Teletnachi ad proco S, Odvss. Aivit. Xeη εαν ὐμας βραχῆ, o, τι αν επἰν μου, τουτο επεσΘω J Adde πρόθεσιν necessariam, e Cod. Reg. et stibili coniectura in nostram. χρη δε tau υμως εν βραχεῖ ο, τι άν ἐπIν τέτω σπεσΘM. quoὸ sequi tur, ωσπερ αμελει in τον ἀλον χρόνον ἔθηκα αλω μενος, in Reg. concise, ηιμ τον ἄλλον ἐθηκα αλ. hoc auten Iraeinbriam parentiae si inclusum ab interprete Praetermissuiu restitui, ideoque asterisco nutam: non quod de integritate dimonis Graecae et probo Attice loquendi modo ainbigerem. 378. pen. Ei 'Θυς τῆ IΗου η της Γετων χώρας η Mυσων, ως φησιν χμηροςJ Eandem Veniam, quam Dio petit hic ab altilitoribus sitis, aequunt est vltro concedere interpreti, - μη αγανακτειν, εαν φώνητα πλανωμενος, ηις αλώμενος : nam facilis hic lapitis iiiit, in lubrico voculae Γετων male distractae. h
636쪽
SCHOL. ET COIT. IN DIONEM. 63i
ab hoc tamen seopulo sibi cauisset. si assinem hise lo- . cum auctoris praevidisset serm. LXXlI. πιρὶ σχῆμα-ai τος, Vol. II. p. 383. a. ἔνθα γαρ ενίοτε βλέπουσιν αν-
Θρωπους, τους μεν τινας πίλους εοπὶ ταις κεφαλαῖς laev- τας, ως νυν των Θρακων τινες, των Γετων λεγομένων ubi etiam i inpegit interpres, δὶς πρός τιν αυτὸν, male suppresso nomine Gerariam. Martianus Heracl. πε- ιηγησει exuetna:
Περι τὴv ὐπωρειαν δὲ του καλουμένου Αλου πόλις ἐςι λεγομενη Mεσημβρία, Τῆ Θρακία Γετικῆ τε συνοριζουσα 3 9. qui ntelligas per εὐφημον πρεσβώανῖan geniis legationis minus seriae, scd honorifica appellatione decoratae, qualis apini Rona a nos flut ea, em nomen liberae 3 at cur adest των ἀπο γλωττης μόνον συνεχομένων 3 an ulla legatio volithilitate linguae et sonitu verbo riuri inani perficitiiry quo nihil tamesie furiosiun censet orator Rom. ntilla praesertim subiecta sententia vel scientia. At oi i in πρεσβέα ου μό'νον ευφημός τις, ἀλλά- συμμαχικη-αξιόλογος 1 αλιῆα ἔμπρακτος, απὸ γλωττης συνέχεται πως.egationis, hoc nomine dignae, chiaeque non ta in chl- Tiositate, quam necessitate, suscipitiir, hoc opus, hic labor est, ut, quod orat, exoret, interprete lingua, et Mercuriali virga. nonne dignus hic assulito vindi-
II. Reg. αυτός τε - τ. et mox ἀντια σει con traria, ἱππευειν ἐπιτάμενον, ου. quae si serenda, non Praeserenda sunt.
a. Γυμνὸς ατερ κόρυθός τε κm ἀσπίδος, ουο εχεγεγχοςJ Interpres sernaone soluto, non ἐμμέτρως, Ut
Dei mus, verterat, nas fortasse agnouerat versum Homeri eum ex XX. Iliad. de I caone inerant ab Achille deprehenso:
637쪽
Τον δ' αe κν ἐνόησε ποδαρκης δῖος Ἀχιλλευς Γυμνον ατερ κόρυθὀς τε οἰσm δος. κδ' εχπ αχος, 'AR.α τα μεν ρ' απὸ παντα χαμο- βαλε ' τῆρε γαρίδρωδεφεύγοντ' ἐκ ποταμου, κάματος δ ' ὐπο γούνατεδάμνα duo posteriores ve . lucem his Dionis verbis adseriint: ου μο ουδοῦ ἀποβαλών οπλον ουθεν. 138o. I 8. Scriberetri potius, ut in Regio Cod. φρορ ομενος ο ραθυμος ατ.384. I. Περὶ δε Θεων της τε καθόλου φύσεως καμμαλιτα του πάντων ἡγεμόνος, πζων μεν ηαμ εν πρω τοις δόξα ν - επίνοια κοινη του σ.J Cicero, in exordio I. de Diu. et de N. D. I istinus philosophus et Martyr, περὶ της του Θεου μοναρχίας, hoc probare instituens ita orditur: της ανθρωπίνης φύσεως τοκαταρχην συζυγίαν συνέσεως κM σωτηρίας λαβουσης, εις επίγνωσιν ἀληθείας, Θρησκώας τε της εις τον ενα ηπι πάντων δεσπότην παρεισδυσα: et paulo post καθολικην δόξαν hanc appellat. Quibus haec Arnobri lib. I. actu. gent. respondent: Si omnes conterimus, Unum esse principem solum. quem nulla rυ alia vetustate antecedat, pos illum necesse es cuncta et nota esse et prodita. et iiij i nominis prosiluisse naturam. itemque haec B. Cypriani ad Corneli utri P. M. Nis ad unum euncta respicerent, toresa et infinitate ciιncta turbata voluerentur in Gnos, et rep&gnarent et colliderentur in se discordes materiae: nis omnibus essectoris auoioritas imperaret, et unius Mnam ctia potesatis, uniuerstatis causas et scientias ordinaret.
638쪽
SCHOL. ET COIX. IN DIONEM. 63 3
lo sub ere posse videatur, quam Erip. genus ullum conis stitui aut conferuari, sinata illa de Numine opinione.
Empedocleum est oraculum: ολβιος, δς Θειων πραπίδων ἐκ σατο πλωτον Δειλος ὁ ia σκοYόεσσα Θεῶν πίρι δόξα μέμηλεν. 4. Reg. λογισμω γ. suspectu IN. iam vero το ανευλητου διδασκάλου η μυταγωγου, firmatiar his perelegantibus Clem. Alexand. verbiS, in VI. τρωμ. ουκίσκαλοι πεσὶ Θεοῦ λέγοντες ανθρωποι, κα-' ου γάρ αξιόχρεως γε ανθρωπός τε ων, ταληθη λέγειν, o ασθενης κη ἐπίκηρος, περὶ του ἀγεννητου κομ ἀφθάρτου, κη το εργον περὶ του πεποιηκότος. diait autem αναγκαίαν κομ ἔμφυτον δόξανκ επίνοιαν, qu8tenus το εμφυτον αἰέ ωσαύτως εχ quod potissimum genus est αἰναγκαίου, Aristot. XI. pr. Phil. unde illud: Naturam expellasfurta; quo non abludit iocus Aristoph. in Thesmopia. ομοια γαρ ποιεῖ
νάγκη τῆ φύσει. π7. ξυγγένειαν την πρὸς Θεὸν intelligit, de φia Palto in Timaeo, et Chio Matridis f. ep. ad Clearet una Tyr. in praeceptis 'Hσυχίας ' ἐμοὶ χρώμενος δικαιοσύνην ησκησας, η σωφροσύνην ἐκτησω, R Θεον εμαεις, Π την σεαυτῶ προς αὐτον συγγένειαν ανενεώσω.9. Τίς πρεσβυτατους η παλαιοτάτους ' ατε γάρου μακραν ουδ ἔξω του Θειου διωκισμένοι, αλα ἐν αὐτω μέσω πεῖυκότες εκείνω, κ.J ex his Platonis de Univers τειςέον δε τοῖς εἰρηκόσιν ἔμπροσΘεν, ἐκγόνοις μῖν Θεωνουσιν, ως ἔφασαν, σαφως δέ που τους αυτων προγόνους ειδόσιν. Cic. Credendum nitnirmni es Deteribtu et pristis, ut aiunt, viris, qui se progeniem Deorum esse ductant:
639쪽
33 s. 23. Reg. πως σν αγνῶτες ειν . ita exara tum es , ut pareant vestigia inductae alterius vocis. Iust. περι μοναρχ. εE ων γαρ οι πανυ τας των εἰδωλων Θρη- σκρέας νομον τοῖς πολοῖς παρέδυσαν , μαθόντες ἐξ αυ- των ἀγνωτες νυν ἐλεγχθήσοντοέ υ πο ταν παρ αὐτοις ποιητων. potior Vsus του ἀγνωτος apud Euripid. Ipllig. in Aul. Ζηλῶ δ' ἀνδρων 8ς ακινδυνον Βίον εξεπέρασσ αγως, ἀκλεὴς. 19. Reg ευπρήσαντος, non antefero. Caeteriimhaec μσιο ab Antiphonte Athen. illustratur, εν κατηγορἰα φόνου, sle prouidentia Dei in alendo conseruandoque ho inine: ο Θεος βουλομενος ποιησα0 το ανθρώπινον γένος, τους πρωτους γενομένους εφυσο ημων τροφέας τε, rim παρέδωκε την γην κω την Θάλασσαν, ἱνα μη σπάνει
των ἀναγκαιων προαποθνησκοιμεν της γηραιου τε υτης.
386. 4. In Reg. meinbranis itilucidius scribitur: α δε δρόσω γλυκεία,-ν. 9. Αεέ σφισι Θηλης εγκειμένηςJ Interpr. legerat
da, Θηλης, ματου, de papilla maminave lacte distenta
tum facere, ruera, peto, declaratur; oinnium pulcher-rme a poeta Lat. his vers. ponis lententiam in apologia a a Areopagitas,
640쪽
Vt eum careerdiu sese e dere psadrigae, Addunt in spatia, et frusra retinae la tendens Fertur epgis auriga, nec aurit turriu habenas. pen. clarior erit sensus, si legatur: s κατα πολ- λων σύτασιν, Vel ουκετι κατα την πολ. σύς. de notitia 'non populoriini solo consensu is mala. Vlt. Πάνυ ἰσχυραν - αενναον ἔκ et J reser ad πρω- την πηγρο, sontein propositurii; ut obuectaretur ocuti. istuό Pythagore oriun .' Παγα αεναου φύσεως. 39 a. pen. Λέγω δε τουτου μεν εκουσἰου κ. J taede su- Perflua, λειω δε του μεν ἐκ. stati in sequentia sic interis Punge: κομ τρόπον τινα πζοειδόσιν αυτοὶ, οέ τε προ ταξεις α393. vlt. 'γ κω παπρωον Δία καλουμεν οἱ τῆς Ἐλ- λαδος κοινωνουντεςJ Regius: πατρ. Δία καλουμενον, οἱ τ. non serendum: nisi adiunxeras σεβωσΘα, aut quid ἰσόρ οπον. vim τῶ πατρωου Διος Plato in Tim. Synesius ἐν φιλαδέλφοις aperiunt. Pindarias Olympionic. XIV. αέναον σέβοντι πατρος 'int πἰοιο τιμαν.
394. 9. To πρεσβύτερον κρη ξυγγενεςJ D. Paulus
in concione ad Athen. Aist. XVII. docuit, nos γένουυπαρχειν του Θεῖ, ως και τπες των ποιητων εἰρηκασι τῖ γαρ γενός εσμεν. Idem Chio ad Clear. μόνοις καιρειν τοῖς μανατοις εαυτου ,. .s ταυτα προς τοσυγγενες αγειν ' συγγενη δε τω Θειω - Θῶα.
lylo halic του Ζηνος notationem tradit, et του Διός, δι' ον τα παντα. haec α ζητω τετραγραμματω proprio
I 3. Τίνων ευεργετων χρεος οφειλόμενον κελευουσι μηανεκτιτον ἐανJ Xenophon lib. II. απομνημ. ζχro τίνωνευροιμεν αν μέζονα ευεργετημένους, η παιδας απo γο