Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

651쪽

ά. melius est utrianaque retineri, ἐῖερομην οια ἐπI. et . pen. Respus hoc modo: ἔ σπουδαότερον πῶ-σΘε των χρημάτων, - τοῖς υιοῖς Tiae Θυγατράσι, ins γυναF6 ins ἀδελQοῖς, κ. Q. clitae castigatiora parent, ex eo, quod illud, τῶς ἀνθρωποις, plane superii acuuin: illud vero κ τοῖς υιῶς - ταῖς Θυγ. sito loco positu na esse constet. 4 et 8. 7. μὴν ὁ Θάμυρίς γε, ευ μάλα επιτα με νος κιθαρίζειν, κ. J Ex his Hom. II. Iluul.

Δώριον '. ἔνθα τε Mοῦσα Ἀντόμνω, Θαμυριν τον Θμῖκα παυσαν αοιδης, Οἰχαλίηθεν ἐόντα παρ' Εὐρύτου Οἰχαλι εος Στευτο γαρ ευχόμενος νικησεμεν, εἴπερ αν αὐτ MκσM αείδοιεν κουροη Διὸς Αἰγιόχοιο.Αἰ δε χολωσάμεν , πηρον θέσαν ' αὐταρ αοιδην Θεσπεσίην αφελοντο, κρο εκλελα Θον κιθαριςύν.

Dorion. hic stetus dolias anteire canendo Aonidas, multos Thamy is damnatus in annos Ora nullithararapse. quis obuia numina temnat , Conticuit praeceps. Lactantius in linec verba: . - langor damnatus in annos

ambiguum vectuin positum intellexit, de hoe ipsi, quod accentus toni utatione Agnifieauit, non coecatum lumine; sederam, cuius si damnatum ingentrum, ut nec chio Ormur gloriam, nee votis fonuin inferret. Nugae.'tiali πηρὸς ainbiguum verbum esset, et Attico more, πῆ ρος,

652쪽

ρος, cireumflexa penult. aliud signis caret: quod nec Didyn ius probat, qxu πηρον κατα τι μέρος σωματος βεβλαμμένον, aliqua Go=poris parte mutilum, interpretat hir. nec Eustathius agnoscat, qui exponit, παθάσατο Ορασιν, acie laesa, excoecat ιι in; Cuitis interpretationis assertor et vindex est Dio noster, siquidem expressis verbis ait: ετυφλώθη δα τουτο. quid igitur ZStatius a Dione non sbibit 3 quidni 3 et quis non sim-le admittat damnatum ora, περιφρας ως ηπι συνεκδοχικως, tam de oc lis, clitam lingua, capto dici Z Quocirca Merula voce etia in merruit da innari, qui in istudo uidian. Tu licet et Thamnam superra, vipse Orphea cantu, temere assi mat, Latinos tantum, non item Graecos, Thaiyran a Musis occoecatum scripsisse. Plutarchus, -

pen. Scribe, ut in Regio, ως ου δυναμενους ζ. Hoc ab interprete prii de rater, opinor, vel ambiguae dicticinis taedio, expositum non fuerat; qtIod Plia Iam negationis beneficio ad ren3 iacit, reponetultrin. Qirenim ignaros et indoctos plerique omnes vituperent, ratio est, quod autument, illos recte viveti non posse; cum nec sciant recta, nec probent Iner litos vero esse censeant, eos, qui illa nesciunt, quae sciem tem usu venit honestum probunique virum esse. sic Mitem dilucullus explicati puto haec auctoris vecta, τους αγνοουντας , α μιν ειδότα, καλον κ μ αἰγαΘον ἀν- δρα ειν . In eo genere est. et extreini ingenii, ut

loci uitur apud Liui uni Minutius doctus ab Hesiodor

653쪽

pii nepue illi se videt, quid in rem si, altiri recte

κρύπτητ , τους τῆς απραιυσεις ἐλεγχους λαλ- δρασκωσιν. Doctrinae contemtores rudes et imperatos esse, et Umnes sui similes esse percupere, quo in multitudine minus fisa appareat institia. 432 Pen. Σωφροσυνην δε ηομ ἀνδρείαν κομ λκ. J intellige το εἴν- αγ-οὐ: ut pendeat sentestia ab illis, quae praeceditiat: στι τένων μεν ουδεν ἐςιν αγαθόν. sui triden solas virtutes, tana in moribus, quana in intelligentia positas, in bonis lauinerandas esse constat. hoc quia interpres non latis perceperat, nec liquido expresserat, idcirco eius interpretationem interpolare et polire praepio pete , duin edet etur, inductus fueran . ' i433. 9. Hos etiain ἀγαθω χρησμολόγω κ μάν- 'τιν con ponere placitit Tullio I. de Divin. vatici. nantes per furorem, ut Bacis Boeotius et Sibylla Erptari adi ite iri te Plutarcho, De vire. Me i. in pro Oe-mio: τώ Σιβύλης λόγια πῶς Βάκιδος ἀντιπαραβαλ-λεσΘM. Bacidis oracula ri emorant Herodotus in Ura. nia: Pausanias in Phocicis. Clemens Alexand. I. τρωμάτων, duorii in Bacidiin meminit: παρ Ἐλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέν φεροντο0, ως οι Βακάδες, ο μ'v Βοιωτιος, ο δἰ Αρκας, πολλα πολλοῖς προαγορευ- σαντες qii si si etiam hic, ut in illo Cle inentis loco, scribatur - Βακιδες, vel Bακιδε: numqii id hoc congruentius iungetur euna his, αγαθὼ χρησμολόγω - μάντιε.

654쪽

SCHOL. ET COIT. IN DIONEM. 649

II. Παρακαλῶ τους ἀνέμους, stπένδων, ins Θυσίανυπισχνέμενος, ελθόντας ἐμπῆσέ τε κρη ἀναψαι J

AD XIV. DE LIBERTATE ET SERUITUTE. L

, Sula imam utriusque issiereationis de serati tute et libertate subiiciani. vi a Scholio grapho concise cluidem descripta est, sed non ita ieiune, ut a Pliotio: Tην λείαν ὐτος e λογος. in ό μετ' αυτον, ὼ τυχης επη- ρειαν γινωσκει' ἀλλα τρόπων λάθεσιν, βελτίονός τε ins χείρονος. Ηἰc prior et poserior serano Ser ituum non quas in stationem quandatu fortunae agit sit: sed norum potitu compositionem, et agictiιm propelsonent se ad id, quod melius ae deterius est. Ide in Tullius contra vulgi opillionein probare tentauit Paradoxo U. οτι οἱ σοφοὶ ἐλεύθεροι, κω οι μω ροὶ δουλοι. 3 6.: I . Οἱ ἀνθρωποι επιΘυμουσι μεν ελευθεροι ἀναρμ ιτα πάντων I Huius enunciati ratio est apud IC.

655쪽

quia Libertas iure natiirali continetur. est autem, ut

ait Seneca phil. Epist. inaestimabile bonum, suum fieri. h te μεγιτον των αγαθων. Plato, Ep. VIII. ελευΘερ α ἔμμετρος ἴσα πανάγαθον.al. 'H γάρ ίγνοια τοιαυτα εργάζετο* τους ουκ εἰδό- σας - J Plato in Citii li: τό ἄτοπον Αε ἀγνοίας

άει συμβαίνει. Albsures semper aliquid o innibus ex ignor: ntia contingit. idem περὶ τὼ οντος ait: τό γε μην αγνοῶν ἐςιν, επ' ἀλήθεειν ορμωμένης ψυχης, πα ραφὀρου ξυνεσεως γιγνομενης, ῶσεν ἄλο πλην παραφροσυν' Philoni, Alleg. II. νόσος χαλεπη ψυχης, άμα Θία.

437. 4. To ελεύθερον, φαῖεν αν ἴσως, τὸ μηδενὸς υπηκρον, αλα πράττειν απλως τῶ δοκῆντα εαυτω J 'ie. .id es enim libertas p potestas vivendi, ut Delis Florentinus, i. IV. D. de statu horn. mertas est naturalis facultas eius, quod euiaue fatere uiri; ns s quid Di aut iura prohibesur. I 3. Uπόταν εκῶνος κελεύη, αἰσχρόν δJ Regius,

sentur,rit eorpus redimas, ferrasin patieris et igneI γVt valeas animo, psitspuam tolerare negabis pes Georg. Pisidas κοσμουργίας Vers 1 3 3 F. absoluta: Ποιας δε κω τύχωμεν ευελπιςίας, νΕἰ τhς ἰατρους τοῦ γεώδους σαρκίου

656쪽

a praeestii nos fuerimus fiseia,

Si terreo hoc messintibus torpistula Artus agendos et ferendos tradi M.,

is nil Galeno demtu illi maximo, i curat animos, atque amore in nos Peccato amittam eorpus e nori sinit. ete. identius in Romano Martyre: Laniena quando saeuit Hippocratica, Iriuum secatur victas, et recens cruor Scapella etinguit, duin putredo abraditur.

μι πολα - αἰηδῆ ἐτέρου κελεύοντος υπομένειJ Haec interpreti eiusue ainantiens incauto, vel ininus attento, excideroini, quae, ut edita sunt, suppleuimus. Seholiastes το μη ἔν inter rogative dici probat ex Aristophane, αντὶ του αρα ετι δε ερωτηματικὸν, A E

του εν κυνηγεσίοις, τῆ ατραγάλου εκχωρήσαντος, ὐπ. JHerodotus in Thalia id Dario contigiste coimneni orat post Oroetis caedem, Ut in venatu exitio clipsus, ita pedeni intoi serit luxarit pie, ut taluS e iuncturis σὲ ΠΤ

γαλος ἐξεχωρησε εκ των ἄρθρων. νομίζων ει ηορ πρώτερον περὶ ἔαυτον εχειν Aιγυπτίων τὰς δοκέοντας εἴν πρώτους, τέτοις εχρητο ' οἱ op τρεβλουντες καμ βιώμενοι τον πόδα κακὸν μέζον εργάζοντο. lior n3 Citiinitar mina, a qui ibus Xerxes excarnificatus suit, meminens Dio, Democedis Crotoniensis messici, a quo Rex Pe a natus est, nullam consulto mentionem facit: ilia Dario illis tortoribus obtemperare durum erat admodum

657쪽

modum; Deinoeedi veri parere, lenia medicamenta post acria admouenti, perffaestu, ἔπια μετα τα ἰσχυ- ρα προσαγοντι, Vt Herodoti Veri a scribo, non η πιό

ματα.

17. Ουδ αυ Ξέρξης οπηνίκα ἀναχωρων εκ της 'Eλ-λαδος, mi χειμαζόμενος εν το νηι, πάντα ἐπείθετο τω κυβερνήτοJ Iclena Herodot. in Urania. veru in is gubernator Regem sibi adeo morigeriina dictoque audienteiri haberi , turn optasset, cum Xerxes in teream tandem egressus, ipsum, quod Regis qui dein vitam seritasset, aurea corona donauit: quod autem Ρersarum plurimos perili disset, securi percuti iussit. Egregium munus δωρησασθα1 χρυσέο τεφανζ, ηομ αποταμμῶν την κεὐαλην. 39. 3. 'Aλ' ἴσως ἐρουσιν, orι ουτοι μεν επὶ τω αυ- των συμφ. J Regius: ἐρουσιν, ουτοι μῖν επι τω αυτ. am putato ἴτι, sociatis ad ταυτακισμον η κ ὀμοιοτέλευτον vitandum. 44o. I . οἱ δε λνταῖς λύτρα Scholio gr. λύτρα λέγεται τα επ' ἐλευθερία τινὸς δυδόμενα πραγματα. Redimiae. MS. το πανυ των παλ. δωρα επὶ ελευθερία των αἰχμαλωτων διδόμενα. HOinero αποι- να ' υσια. 3. K- ου δη που δουλοI εἰσιν ουτοι J In Reg. κώ ουὸ ἐπωδουλοίεισο non ita probuin. Ul sses certe Ouidianus eo clai tores inaiores suos este conteitist, quod nullus esset - in his cla1nnatus et exul.

IN Ox προσωδίαν corrige: κομ γαρ μίαν ἡμέραν ἔδη τις λέγεσθαι δουλος. Sunt quidam serui Poenae, ait Ma cianus l. XVII. D. de Poenis ut sunt in rietalium diiti, et in opur metalli. et si quid eis testamento datum fuerit,prii nou friptis es; quasi non Caesaris seruo datum, sed

poenae. et Macer l. ia. D. eod. hi, in qu0s animaduerti iubetur, Puiue ad bestias dantur, conssim poenae servi sunt.

658쪽

SCHOL. ET COLL. IN DIONEM. 6s 3

sunt. το confestina hic, μίαν ἡμέραν, εν ν κρίνεται. κατος. laodie ne in inena poeuae serii uiri Elsci constat . ex Nouellae Xll. cap. 8. a. I i. Theophrasto το α παε, η δς, παραβαίνουσιν οἱ νομοθέτ . In h lic ρησιν ατοπον, εἰλιγμένος ελεύθερος ετ . cui Oppian inur: τας γυνάκας τας ἐλευΘέρας ςιγμάτων μετοίς Philo in Paradoxo οτι πας σπουδαὶος ἐλεύθερος, Perssigno, luod euin hi ς Dionis scriptis conseriittii , τοῖς εκ τριγενείας τιγματίαις ελευθερίαν ἐπιφημίση, eleganter dixit, ut τίγματα, siue horrori, siue ii Onori sint, non albia oris rete a libertate probaret. 4 3. 4. Εἰ δε γε ακηκόεις, ηπίτω αν, ἴπι κ μ δεδεμένον ἐτιν ἀν- βασιλέα πεJ interpre' inale accepit το ηπίςω, quod in persectuna eit του ἐπλαμ , et alietrii in est απμεῖν. mens auitorii est: At cerae, si aurius is, 1sires vlupue, Regem in vinc sis et cusoditi manere posse.

IN XU. QUAE EST M. DE SERVI Tu TE ET LIBERTATE.

Θm serit, itur in Reg. ουδέν γε μαλον ὰσα. Is. Ἀλ' ωσπνρ οἱ άλεκτρυόνες προς την πληγην ἐπεγείροντη Ras Θα ρουσιJ In hoc genere galloriin

μαχίμων, Cleomenes Cleombroti s l. τους κατακτείναντας praeseIehiat τοῖς άποθνησκουσι περὶ νίκης' εκἀ-νοι γαρ, ἔφη, τουτων αμείνους. Ua te, uin τω επεγείρε-

659쪽

σ3M κκ Θαρρειν opponitur το πτησσειν in Grae . pω-ve tuo. 'io citiis in fori tinio ma latus lauic aliti pauitanti comparatur. Aristophan. in . Ueipis: Πτησσει Φρύνιχος, ως τις αλέκτωρ.

pausu Phrynictus, insar galli. Et facetaim et expertiim est, quod de hoc Mariis satellite Manuel ille Philes his senariis Graecis ad M,

Εἰς Θραῖσιν ἐλθῶν, ρυην- τον τί Φον. me erum superbe ianuanι aurasam subis, Incliuat, Augine Imperator, verticim. Nonpe autumat, psae vel leuiter attingeret, Ferri retro sinopsa, fasumpie eripi. 22. In Ree. traiiciuntur quaedam, alia casti nistur in προσωδ, . εἶπε, κωλύει με κατά τῆτο, εν Κυνοσάργει ἀλείφεσΘ μετα των νόθωνῆ εἴπερ εκ μ. 446. ι o. 'O μεν γαρ Τηλέμαχος ου πανυ' ηἴου διατείνεσΘM ὐπὸρ Πηνελόπης τ. J I. OdVss vers. 2IS. f d τηρ μεν τ' ἐμε φησι τῖ εμμεν ' αυτὰ ἐγωγε οὐκ οιδ' ' κ γαρ πω τις ἐὰν γόνον αi'τός ἀνέγνω. Pauli etiam IC. Responsurri declarat, in potestate filii non esse, certo patre in deluonstrare, et se filium it sius iudiei proliare, l. 83. D. De condici et demonsi tamen etsi Modestinus vulgo conceptos dici, volit, qui patrem demonstare non pos uni, l. 23. De satis holia.

deprauate. Testis Herinlotus in Clio: παρά τέτων nυρακλῶδ επιτραφθέντες, ἔσχον την αρχην ἐκ Θεο-

660쪽

προπίου . εκ δουλης τε της 'Iαρδάνου γεγονοτες 'Hρακλέος 4 7. peΠ. Πλην γε της οἰησεως τὼ Πανῖψος, εἴπε, νόθου παιδός I Regius castigate seritati τῶ Πανδίονος ν. Pausanias in Atticis, Oenea, Πανδίονος υἱὸν νόθον irae morat, non alium: ut merito suspecta sit νοθεία pastoris gemelloriam Antiopes educatoris. Sed quid agas 8

nullae hic nos naeinbranae iuuant, nec Gepundia tio

να ελ. de quorurn natalibus hoc Agidis τρχιχον ea stat apud Pausaniam in Corintli. Ἀντιόπη δ' ετεκε Ζηθον κ' ἈμΦίονα δῖον, σωπου κάρη ποταμῶ βαθυδινήεντος,Ζηνί τε κυσαμενη, - Ἐπωπώ ποιμενι λαωi . Apollonius eosdem inter Argonautas i ecenset. Euriis pides Zethi notatione in docuit his verti Mis: Τὸν μεν κικλησκε Ζηθον ἐζήτησε

Τόκοισιν ευμαρειαν ἡ τεκοῦσα vn. Zethum vocatιιι alterum; quoii partui

ne et experitum iter tenera parens. Ego veriloquium certius puto, παρα τὸ Θέειν εἰς τὸ cxν, a cursu ad vitam; ideo per aspiratain scritaturi

pretatione tollendus error, et scribendum, Telephum autem, Auges et Herculis filium, non a muliere, 'sed acerua, nutritum esse dicunt. Apollodorus lib. III. βιβλιοΘ. inde Telephum απὸ της ελάφου nomen habui si se semini: ac prinatim ab Atige niatre, Alei et Neaerae fi lia, ab Hercule vitiata, infantem in Palladis luco celatum: postea facinore patefacto, .in Parthenio