Lucianus;

101쪽

καὶ αυτον μεῖς δ ιρακλέα λόγω τὰ πάντα hγούμεθα ἐξεργάσασθαι σοφον γενόμενον καὶ πειθοῖ τὰ πλεῖστα βιασασθαι . καὶ τά γε βέλη αὐτου λόγοι εἰσίν, οἶμαι, ξεῖς καὶ υστοχοι καὶ ταχεῖς καὶ τὰς

ψυχὰς τιτρῶσκοντες πτερύεντα γουν τὰ επη καὶ μεῖς φατε εἶναι.

τοσαυτα με ὁ Κελτός Ἐμοὶ δε νίκα περὶ της οευρο αρύθου ταύτης σκ0ποώμην πρ0ς ἐμαυτήν, εἰ μοι καλος ἔχει τηλικωδε ὁντι καὶ πάλαι τον ἐπιδείξεων πεπαυμένω αυθις υπὲρ ἐμαυτου ψηφον διδόναι 10 τοσούτοις δικασταῖς, κατὰ καιρον ἐπηλθεν ναμνησθη- ναι της εἰκόνος τέως με γαρ δεδίειν, μή τινι ἡμῖν

δοξαιμι κομιδ η μειρακιώδη ταμα ποιεῖν και παρ λικιαν νεανιεύεσθαι, κατά τις ομηρικδ νε-ίσκος ἐπιπλήξειέν μοι εἰπδεν τύ, σὴ δε βίη λέλυται, και χαλεπον is γηρας κατείληφέ σε, πεδανος δέ νύ τοι θεράπων,

βραδέες δέ τοι Ἀποι, ἐς τοὐς πόδας τοῆτο ποσκώπτων . ἀλλ' οταν ἀναμνη- του γέροντος κείνου φακλέους, πάντα ποιεῖν προάγομαι καὶ ου αἰδοῖμαι 8 τοιαυτα τολμῖν ηλικιώτης δε της εἰκονος ἰοτε σχυ 86

μὲν καὶ τάχος καὶ κάλλος καὶ ὁσα σώματος ἀγαθὰ aiχαιρέτω, καὶ ο ρως ὁ σύς, o γε ποιητά, σιδῶν με ποπολιον τι γένειον χρυσοφαέννων ε βουλεται πτερύγων η ἀετοις παραπετέσθω, καὶ ὁ Ἱπποκλείδης

102쪽

o φροντιεῖ. φ λύγ δε νυν - μάλιστα ἀνηβὰν καὶ

ἀνθεῖ καὶ κμάζειν καθ' Aρα εἴη και ελκειν των οτων σου αν πλειστους δυνWαι, καὶ τοξεύειν πολλάκις, οὐδε γε δέος κενωθεὶς λάθοι γωρυ- τις αυτω χρῆς πως παραμυθοsμαι την λικίαν καὶτ γῆρας ἐμαυτου καὶ διὰ τουτο ἐτύλμησα πάλαι νενεωλκημένον το ἀκάτιον κατασπάσας καὶ ἐκ τωνενύντων ἐπισκευάσας αυλ ἀφεῖναι ἐς μέσον τι

λαγος εἴη o θεοί, καὶ τὰ παρ' μον ἐμπνευσαι δεξιά, ς - γε μάλιστα πλησιστίου τε καὶ ἐσθλ ίκαὶΓεταίρου ἀνεμου δεύμεθα, να, εἰ αξιοι φαινοφεθα, καὶ )μῖν τι μηρικον ἐκεῖνο ἐπιφθέγξηταί τις,οω ἐκ ρακεων ὁ γερων ἐπιγουνίδα φαίνει.

103쪽

1 ιλέκτρου πέρι καὶ μος δηλαδὴ ὁ μυθος πέπεικεν, αιγειρους ἐπὶ τρειριδανθ ποταμ δακρυειν αυτοθρηνούσας τον Φαέθοντα, καὶ ἀδελφάς γε εἶναι τὰς

αἰγείρους ἐκείνας του Φαεθοντος, ιτα δυρομενα τι μειράκιον ἀλλαγηναι ἐς τὰ δένδρα, καὶ ἀποστάζειν ετι τον δάκρυον δηθεν το ψ λεκτρον τοιαυτα γὰρ μέλει καὶ αυτος ἀκουων των ποιητον δόντων ηλπιζον, εἴ ποτε γενοίμην ἐπ τειριδανῶ, πελθων μίαν τον αἰγείρω εκπετάσας di προκολπιον ποθέζεσθαι τω 88

πολλου κατ' αλλο μεν τι χρέος, κον δε μως ἐς τὰ χωρία ἐκεῖνα, καὶ - ἔδει γὰρ ἀναπλεῖν κατὰ δνιριδανόν - οἴτ' αἰγειρους εἶδον πάνυ περισκοπων ουτε τι λεκτρον, ἀλλ' υδε τουνομα του Φαέθοντος 15ηδεσαν οἱ ἐπιχώριοι ἀναζητουντος γουν μου καὶ πυνθανομενου, πότε et ἐπὶ τὰς αἰγειρους ἀφιξομεθα

104쪽

τὰς το λεκτρον, ἐγέλων οἱ ναυται καὶ ξιουν σαφέστερον λέγειν ὁ τι καὶ θέλοιμι κἀγωτον μυθον διηγουμην αὐτοῖς, Φαέθοντα γενέσθαι Ἐλίου παῖδα, καὶ τουτον ἐς λικίαν ἐλθόντα αιτησαι παρα του πατρος ἐλάσαι et ἄρμα ποιήσειε καὶ αὐτος μίαν μεραν, τον δε δουναι τον δε ἀπολέσθαι όκδιφρευθεντα, καὶ τὰς ἀδελφὰς αυτου πενθουσα ενταsθά που, ἔφην, παρ μῖν, ναπερ καὶ κατέπεσεν, επὶ Ἐριδανῶ, αἰγείρους γενέσθαι καὶ δακρυειν ἔτι ἐπ' αὐτω τι λε- 10 κτρον - ταυτά οοι, ἔφασκον, διηγήσατο ἀπατεδεν καὶ 3

ἐρέττειν ν ὴ λκειν τὰ πλοῖα προ εναντίον τι δωρ, i οἷς ξῆν πλουτεῖν ναλέγοντα των αιγείρων τὰ δάκρυα τωτο λεχθὲν ἡ μετρίως μου καθίκετο, καὶ 89 ἐσιώπησα αἰσχυνθείς, τι παιδίου τινος ς ἀλγὶθος

εργον ἐπεπόνθειν πιστεύσας τοι ποιηταῖς πίθανα ουτως ψευδομενοις, Δ μηδεν γιες ἀρέσκεσθαι - 20 0ις . μια μεν η ταύτης ελπίδος υ μικρας ἐψευσμένος νιώμην καθάπερ εὐτον χειρον τι ηλεκτρον ἀπολωλεκώς, ὁ γ ηδi ἀνέπλαττον σα και οἱ χρησομαι αὐτω ἐκεῖνο δὲ καὶ πάνυ ἀληθες μην εὐρήσειν παρ'Ἀ

105쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΥ του ποταμου και αυλς ὴρώτων τοὐς ναυτας - ἀνεπλέομεν γαρ ἔτι - Ἀλλ' ο γε κυκνοι πηνικα μῖν το λιγυρον ἐκεῖνο αδουσιν ἐφεστοτε τ ποταμῶ ἔνθεν καὶ ἔνθεν φασὶ γουν Ἀπόλλωνος παρέδρους -τους ὁντας, δικοὐ ἀνθρώπους, ἐνταυθά που ες τὰ ὁρνεα μεταπεσειν καὶ δια τουτο δειν ἔτι οὐκ ἐκλα μενους,της μουσικης οἱ δε σὐν γέλωτι, Σύ, νησαν, o ἄνθρωπε, ο παυσr τήμερον καταψευδομενος τῆς χώρας ημον καὶ του ποταμοs ῆμεῖς δε ἀεὶ πλέοντες καὶ ἐκ παίδων σχεδι εργα ζύμενοι ν τω φιδανῶ λίγους ομεν κυκνοις ἐνίοτε δρομεν ἐν τοῖς λεσι του ποταμου, καὶ κρώζουσιν μοι πάνυ ἄμουσον καὶ ἀσθενες, ῶς τους κύρακας η τους κολοιους Σειρηνας ἐναι ρει

αὐτους, δύντων δε καὶ ηδ καὶ οιον - φὴς ουδεύναρ ἀκηκύαμεν ' στε θαυμάζομεν πόθεν ταfτα εἰς re ἡμας ἀφίκετο περ ὴμων.

Πολλὰ τοιαυτα ἐξαπατηθηναι ἔστι πιστευοντας τοις si προς το μεῖζον καστα ξηγουμενοι . στε κἀγὼ νυν

δέδια ἡπὲρ ἐμαυτου μὴ μεις αρτι ἀφιγμένοι, καὶ osτο προτον ἀκροασομενοι ημον, ηλεκτρά τινα καὶ κύκνους ἐλ quπίσαντες ευρήσειν παρ' ῆμῖν, ἔπειτα μετ' oλίγον ἀπέλθητε

καταγελοντες των ποσχομενων μιν τοιαsτα πολλὰ κειμήλια ἐνεῖναι τοῖς λύγοις ἀλλὰ μαρτύρομαι ος ἐμου τοι--τα μεγαλαυχουμένου περὶ τον ἐμον sτε υμεῖς ἴτε ἄλλος πω ἀκήκοεν ουδ αν ἀκούσειέν ποτε Ἀλλοις μὲν Ψό

106쪽

γὰρ οὐκ ὀλίγοις ἐωτυχοις ανιριδανοῖς τισι καὶ οἷς ουκηλεκτρον, ἀλλα χρυσος αυτος ἀποστάζει των λύγων, πολ τον κύκνων τον ποιητικον λιγυρωτέροις - δε ἐμον ὁρῶὶτε ὁ ὁποῖον ἁπλοὶ κον καὶ αμυ ν, ουδέ τις ώδὴ πρόσεστιν , ε ρα μὴ τοιουτό τι πάθη μειωπερὶ μων ἐλπίσας, id τι πάσχουσιν οἱ τὰ ἐν τωυδατι ροντες οἰόμενοι γὰρ τηλικαυτα εἰναι, αυτ οἱαs διεφαίνετο αυτοῖς νωθεν, εὐρυνομενης τῆς σκια προς τὴν αυγη , ἐπειδὰν ἀνασπάσωσι, πολλῶ μικρότερα εὐ- 16ρισκοντες ἀνιονται ηδη ουν σοι προλέγω, ἐκχέας τιυδωρ καὶ ποκαλύψας τἀμα μηδὲν μεγα προσδοκησύς ἀνιμήσεσθαι η σαυτον αἰτιάση της ελπίδος.

107쪽

1 μυῖα ἔστι μὲν οὐ τον σμικροτατων ὀρνέων, οσον ἐμπίσι καὶ κώνωψι καὶ τοῖς τι λεπτοτέροις παραβάλλειν, αλλὰ τοσουτον ἐκείνων μεγεθει προὐχει σον αυτὴ μελίττχὶς ἀπολείπεται Ἀπτέρωται δε υ κατὰ τὰ αυτ τοῖς ἄλλοις, - τοῖς μὲν πανταχόθεν κομαν του σώματος, τοῖς δε κυπτέροις χρησθαι, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἀκρίδας καὶ τέττιγας καὶ μελίττας εστὶν μενύπτερος, saτοσουτον ἁπαλώτερα ἔχουσα τὰ πτερὰ ὁσον της Ελλη νικης ἐσθi 0 ὴ νοικὶ λεπτοτέρα καὶ μαλακωτέρα οκαὶ μὴν διο νθισται κατὰ τοὐς ταῖνας, εἴ τις ἀτενες βλέποι ἐς αὐτὴν ὁπόταν ἐκπετάσασα προ τον λιον 2 πτερυσσηφαι πτησις υτε κατὰ τὰς νυκτερίδας εἰρεσία συνεχεῖ τον πτερον με κατὰ τὰς κρίδας μετὰ πηδηματος ουτε οι σφῆκες μετὰ ροιζὴuατος, 15 ἀλλ' εὐκαμπὴς προς ὁ τι αν μερ0 60μησε τ0υ ψος. καὶ μὴ κακεῖνο πρόσεστιν αυτη το μὴ καθ' ησυχίαν, ἀλλὰ με φδης πετεσθαι υκ ἀπηνους ta κωνώπων

καὶ ἐμπίδων, ουδε τι βαρύβρομον τον μελιττον

108쪽

των σφηκον τι φοβερον καὶ ἀπειλητικον ἐνδεικνυμενης, αλλὰ τοσουτόν ἐστι, λιγυρωτέρα, σον σάλπιγγος καὶ κυμβάλων αὐλοὶ μελιχρότεροι το δὲ ἄλλο σομα Ἀεν 3κεφαλὴ λεπτύτατα τω αυχεν συνέχετω καὶ στιν ευ- περιάγωγος ου συμπεφυκυῖα Oiὴ των ἀκρίδων ὀφθαλ-

νον ευπαγες, καὶ ἐμπεφύκασιν αυτ in οἱ πόδες ου κατὰ s τους σφηκας πάνυ ἐσφιγμένοι ra γαστὴρ oχυρωται καὶ αὐτη καὶ θώρακι εοικεν ζώνας πλατεια καὶ φολί- id δας χουσα Ἀμύνεται μέντοι οὐ κατὰ τοὐρροπυγιονως σφὴξ καὶ μέλιττα, ἀλλα φ στύματι καὶ τ προβοσκίδι, ὴν κατὰ τὰ αυτ τοις ἐλέφασι και αὐτὴ ἔχουσα

προνομευε τε καὶ επιλαμβάνεται καὶ προσφοσα κατε-

χει κοτυληδών κατὰ τι κρον ἐοικυῖαν . εκ δε αμνὶς 1 οδοὐ προκύπτει, o κεντουσα πίνει του αῖματος πίνειμὸν γὰρ καὶ γάλακτος, ο δὲ υτὴ καὶ το αἱμα οὐ μετὰ μεγάλης δυνης τον κεντουμένων Ἐξάπους δεουσα το ς με τέσσαρσι βαδίζει μύνοις, τοις δε προσθίοις δυσὶ καὶ ὁσα χερσὶ χρηται. δοις αν ὁ αὐτὴν Ψ ἐπὶ τεττάρων βεβηκυια εχ 0υσάν τι εν τοῖν χεροῖν μετέωρον ἐδώδιμον ανθρωπίνως πάνυ και καθ' μας.

109쪽

MΥΙΑΣ ΕΓΚΩΜION γίνεται δε οὐκ ευθὐ τοιαύτη, αλλὰ σκώλη ζ τοπρῖτον ητοι ξ ἀνθρώπων ἡ ἄλλων ζώων ἀποθανον- των εἶτα κα ὀλίγον πόδας τε ἐκφέρει καὶ υε τὰ πτερὰ καὶ ξ ερπετο ὁρνεον γίνεται, καὶ κυοφορεῖ δεκαὶ ποτίκτει σκώληκα - κρον τὴν μυιαν στερ0ν. συντροφος δε ἀνθρώποις πάρχουσα καὶ μοθω ος 94 καὶ μοτράπεζος πάντων γευεται πλὴν ἐλαίου θάνατος γαρ αυτη τουτο πιεῖν . και μέντοι κυμορος ουσα - πάνυ γαρ Γ στενδ ὁ βίος αὐτὴ συμμεμέτρηται - τω φωτὶ χαίρει μάλιστα κἀν τούτω πολιτευεται νυ 10κτ0 δε εἰρήνην γε και υτε πέτεται υτ αδει, ἀλλ' 5 ὐπέπτηχε και ἀτρεμεῖ . συνεσιν δὲ οὐ μικρὰν αυτης εἰπεῖν ἔχω, πύταν τον ἐπίβουλον καὶ πολέμιον αυτητον ἀράχνην διαδιδράσκη λοχοντά τε γὰρ ἐπιτηρεῖ καὶ ἀντίον αυτ ορ ἐκκλίνουσα ei ορμην, Δ μὴ βὰλίσκοιτο σαγηνευθεῖσα καὶ περιπεσ00σα ταῖς του θηρίου πλεκτάναις την μεν γὰρ ανδρίαν καὶ τὴν ἀλκην

αὐτῆς on μα χρ λεγειν, αλλ' ο μεγαλοφωνοτατος το ποιητον Duηρος τι γὰρ ἄριστον ον ρώων ἐπαινέσαι ζητων ο λέοντι ' παρδάλει η ἡ την ἀλκὴν rhαὐτου εἰκάζει, αλλὰ τω θάρσει της μυίας καὶ τ s5 ἀτρέστω και λιπαρει της ἐπιχειρηὶσεως ουδε γὰρ θράσος ἀλλὰ θάρσος φησὶν αὐτοὶ προσεῖναι καὶ γὰρ εἰμ

110쪽

γομένη, φησιν, μως ου αφίσταται, ἀλλ' ἐτίεται του δηγμιχτο . Osτω πάνυ ἐπαινε καὶ ἀσπάζεται τὴν μυῖαν, στε υχ παξ οὐδ' εν λίγοις μέμνηται αὐτῆς, ἀλλὰ πολλάκις ουτ κοσμεῖ τὰ πη μνημονευ0μένη. αρτι μὲν τὴν ἀγελαίαν πτησιν αυτης res, γάλα διερχεται, αρτι τὴν - ηνὰν, ποτε του Μενέλεω τοβελος ἀποκρούεται, μη επὶ τὰ καιριώτατα εμπεσοι, εἰκάζων μητρὶ κηδομένη κοιμωμένου αυτη του βρέφους, τὴν μυῖαν αὐθις ἐπεισάγει τῶ παραδείγματι. 1 καὶ μην καὶ ἐπιθέτ καλλίστ αυτὰς κύσμησεν δι- νὰς προσειπὼν καὶ τὴν ἀγέλην αυτον θνη καλον. M ουτω δὲ σχυρά ἐστιν, σθ' ὁπόταν τι δάκνη, τιτρῶ-6σκει οὐκ ἀνθρώπου δέρμα μονον, ἀλλὰ καὶ βοις καὶ

taetrot), καὶ λεφαντα λυπεῖ ἐς τὰς ρυτίδας αυτου πα-u ρεισδυομένη καὶ τη αὐτης προνομαία κατὰ λύγον του μεγέθους μέσσουσα . μίξεως δὲ καὶ ἀφροδισίων καὶ γάμων πολλὴ αυται η ἐλευθερια, καὶ ὁ ρρην ου κατὰ τοὐς ἀλεκτρυόνας ἐπιβὰς εὐθὐς ἀπεπήδησεν, ἀλλ' ἐποχεῖται ur θηλεία ἐπὶ πολύ, κἀκείrui φέρει τον νυμ-2 φιον, καὶ συμπέτονται την ἐναέριον ἐκείνην μῖξιν πτήσει μὴ διαφθειρουσαι . ἀποτμηθεισα δὲ τὴν κεφαλὴν μυῖα ἐπὶ πολυ η et ἄλλω σώματι κα εμπνους

ἐστίν

δ δὲ μέγιστον ἐν τῆ φυσε αυτον πάρχει, τοBτο ε δη βουλομαι εἰπεῖν . και μοι δοκεῖ ὁ Πλάτων μόνου