Lucianus;

111쪽

44 ΜΥΙΑΣ ΕΓΚΩΜION αυτ παριδεῖν ἐν et περὶ ψυχης καὶ ἀθανασίας αὐτης λύγω. ἀποθανοfσα γαρ μυῖα τέφρας ἐπιχυθείσης ἀνίσταται καὶ παλιγγενεσία τις αὐτῆ καὶ βίος ἄλλος ξψπαρχης γίνεται, ἀκρέος πεπεῖσο'αι, πάντας, τι κἀκείνων ἀθάνατος εστιν ὴ ψυχή, εἴ γε καὶ ἀπελθουσα ἐπανέρχεται πάλιν καὶ γνωρίζει καὶ ἐπανίστησι τοσομα καὶ πέτεσθαι τὴν μυῖαν ποιεῖ, καὶ παληθεύει τι περὶ Ἐρμοτίμου το Κλαζομενίου μυθον, τι πολλάκις ἀφιεῖσα αυτον ὴ ψυχὴ ἀπεδήμει καθ' ἐαυτήν,

πονουμενα καρπου ται καὶ πληρ αυτ si πανταχου τρύ

πεζα καὶ γὰρ ς αἱ αἶγες αὐτὴ ἀμέλγονται, καὶ

λιττα ου ηκιστα μυίαις καὶ ἀνθρώποις εργάζεται, καὶ οι 1soψοποιοὶ ταυτηὶ τὰ οψα δυνουσι, και βασιλέων αυτον προγευεται καὶ ταῖς τραπέζαις εμπεριπατουσα συνεστια-9τα αυτοῖς καὶ συναπολαυε πάντων . νεοττιὰν δε ηκαλιὰν οὐχ cis ενὶ τύπφ κατεστήσατο, ἀλλὰ πλάνητα

την πτησιν κατὰ τους Σκυθας ἐπαν ρημενη, που ἄν οτυχη π της νυκτ0ς καταληφθεισα, ἐκει και ἐστίαν καιεὐνὴν ποιειται ὐπὸ σκύτω μέντοι, Δ ἔφην οὐδὲν ἐργάζεται Ουθε ζιοῖ λανθάνειν τι πράττουσα ουδὲ γεῖται τι αἰσχρον ποιειν, ἐν φωτὶ δρώμενον αἰσχυνε αὐτήν.

112쪽

φησὶν δὲ ὁ μ0θος και ἄνθρωπήν τινα Μυῖαν ,10 ἀρχαῖον γενέσθαι πάνυ καλήν, λάλον μέντοι γε καὶ

στωμυλην και dικην, καὶ ἀντερασθηναι γε et Σελην)ὶ κατὰ το αὐτι ἀμφοτέρας του Ἐνδυμίωνος δεῖτ' ἐπειδὴ κοιμώμενον Ο μειράκιον συνεχ' ἐπήγειρεν ἐρεσχηλουσα καὶ αδουσα κά κωμάζουσα ἐπ αὐτόν, τον με ἀγανακτησαι, τὴν Σελήνην ὁργισθεῖσαν εἰς

τosτο τὴν Μυῖαν μεταβαλεῖν καὶ δια τουτο τῆσι νυν

τοῖς κοιμωμενοι αὐτὴν του πνου φθονεῖν μεμνημέ-s νην ἔτι το ' δυμίωνος, καὶ μάλιστα τοῖς νέοις καὶ H ἁπαλοῖς καὶ το δῆγμα δὲ αὐτ και η το α ατος ἐπιθυμία ου ἀγριότητ0ς, ἀλλ' ερωτος εστι σημειον καὶ φιλανθρωπίας - γα δυνατον ἀπολαυε καὶ του κάλλους τι ἀπανθίζεται Ἐγένει κατὰ τοὐς παλαι οὐ καὶ Ili γυνή τις ὁμώνυμος αυτη, ποιητρια, πάνυ καλὴ καὶ σοφή, καὶ λλη ταίρα των Ἀττικων ἐπιφανής, περὶ η και κωμικος ποιητὴς ἐφη, Ῥυια δακνεν αυτοναχρι της καρδίας ουτως οὐδὲ η κωμικὴ χάρις πηξίωσεν ουθε ἀπέκλεισε τῆς σκηνῆς, της μυίας νομα, ad οὐδ οι γονεῖς siδουντο τὰς θυγατερας ουτ καλο - τες με γαρ τραγωδία καὶ b μεγάλ' ἐπαίνωμέμνηται της μυίας, Δ ἐν τούτοις, δεινον γε τὴν με μυῖαν ἀλκίμω σθένει

113쪽

46 ΜΥΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝανδρας δὲ πλίτας πολέμιον ταρβεῖν δόρυ. λλὰ η δ' - εἶχον εἰπεῖν καὶ περὶ Μυίας τῆς Πυθαγορικης, εἰ - , γνώριμος k- ἄπασιν ἡ κατ' αὐτὴν

ἱστορια -

12 γίνονται δὲ καὶ μέγισταί τινες μυιαι δ στρατιω τιδας οἱ πολλοὶ καλουσιν, οι δε κύνας, τραχυταται τιν βόμβον καὶ τὴν πτῆσιν κύταπαι, α γε καὶ μακρο- βιῶταται εισιν κά του χειμονος λου σιτοι διακαρτερου γιν πεπτηχυῖαι τοῖς δρύφοις μάλιστα , ἐφ ν κἀκεῖνο θαυμάζειν αξιον, ὁτι ἀμφότερα, καὶ τὰ missλειον καὶ τ αρρένων δροσιν καὶ βαινέμεναι καὶ γλιβαίνοντες ἐν τω μέρει κατὰ - Ἐρμου καὶ Ἀφροδίτης παῖδα τον μικτον την φυσιν καὶ διττον, κάλλος - πολλὰ δ' ἔτι ἔχων εἰπεῖν καταπαύσω τον λογον, μὴ καὶ δήξω κατὰ τὴν παροιμιαν λέφαντα ε μυίας β

114쪽

Αουκιανος Νιγρίν ευ πράττειν uta με παροιμία φησίν, Γλα0κα εἰς Αθήνας, Δ γελοιο, ν ει τις κεῖa κομίζοι γλαυκας, τι πολλαὶ παρ' υτοί εἰσιν otis εἰ μεν δυναμιν λύγων πιδείξασθαι βουλύμενος πειτα

γρίν ' γράψας βιβλιον πεμπον, εἰχύμην ν et γελοίω γλαυκας ς ἀληθος εμπορευόμενος ἐπεὶ μόνην σοι θλῖσαι την ἐμην γνώμην ἐθέλω, πως τε νυν ἔχω και τι μὴ παρέργως εἰ λημμαι πρ0ς των

κυδίδου λέγοντος ὁτι η ἀμαθία με θράσος, κνιέρους ὁ το λελογισμενον ἀπεργάζεται δῆλον γαρ ς υχ ἀμαθία μοι μύν της τοιαύτης τολμης, αλλὰ καὶ

προς os λύγους ερως αἴτιος ερρωσο.

115쪽

1 σεμν0ς μῶν σφοδρα και μετεωρος ἐπανεληλυθας οὐ τοίνυν προσβλέπειν ῆμα ἔτι ἀξιοῖς ουθ' μι- 39λίας μεταδίδως ὁτε κοινωνεῖς των μοίων λύγων, ἀλλ' αφνω μεταβέβλησαι καὶ λως περοπτικω τινι λικας . ηδέως δ' ὰν παρὰ σου πυθοίμη , θεν υτως ἀτόπως χεις καὶ τι τούτων αἴτιον:T γαρ ἄλλο γε ω ταῖρε, εὐτυχία;:m λέγεις ,: παρεργον κω σ0 ευδαίμων τε καὶ μακάριος ογεγενημενος καὶ τουτο ' τ ὰπ τῆς σκηνῆς ὁνομα, τρισόλβιος: φάκλεις, ουτως εν βραχεῖ i Καὶ μάλα:T δέ τι μετὰ τουτο ἐστὶν ἐφ' ὁτω καὶ κομὰς 15 - να μη εν κεφαλαίω μύνω ευφραινώμεθα, ἔχωμεν δέ τι καὶ ἀκριβὲς εἰδέναι τ παν κουσαντες:

stinctionem saepe suppleverunt cora ectores omnia person

116쪽

8. NIGRINUS VULG. 3 49

οὐ θαυμαστον εἶναί σοι δοκεῖ προς ιος, ἀντὶ μεν δούλου με ἐλεύθερον, ἀντὶ δε πένητος ἀληθος

40 πλούσιον, ἀντὶ δε νοητου τε καὶ τετυφωμενου γενέ- σύαι μετριώτερον :

Mέγιστον μεν ουν ἀτὰρ υπω μανθάνω σαφος :τι καὶ λέγεις: τάλqν με ευθυ της πύλεως βουλύμενος ἰατρον ὀφθαλμον θεάσασθαί τινα τι γάρ μοι πάθος τι ἐντ' ὀφθαλμῶ μαλλον ἐπετείνG0:i, Oἶδα τούτων καστα, και ηυξάμην σέ τινι σπουδαίω ἐπιτυχειν:Βύζαν ουν μοι διὰ πολλο πρ0σειπειν Νιγρῖνοντο Πλατωνικον φιλόσοφον, ωθεν ἐξαναστὰς ς αὐ-τ0ν ἀφικύμην καὶ κύφας τὴν θυραν του παιδος εἰσαγ- 15 γειλαντος ἐκλήθην καὶ παρελθῶν ἐσω καταλαμβάνω 41 0ν μεν εν χερσὶ βιβλίοι εχοντα, πολλὰς δε εικύνας παλαιων φιλοσύφων ἐν κύκλω κειμεναν προυκειτο δεεν μω καὶ πινάκιόν τισι τον in γεωμετριας χρομάτων καταγεγραμμενον και σφαιρα καλάμου προς τορ του παντος μίμημα ς ἐδόκει πεποιημενη . σφοδρα οὐν 3με φιλοφρύνως ἀσπασάμενος ρῶτα ο τι πράττοιμι. κἀγώ πάντα διηγησάμην αὐτω, καὶ - ἐν μέρει καὶ αυτος ηξίουν εἰδέναι ὁ τι τε πράττοι καὶ εἰ υθις

117쪽

αυτ ἐγνωσμένον εἴη στέλλεσθαι την ἐπὶ της Ἐλλάδος ὁ δὲ ἀπ ἀρχης ἀρξάμενος, Ἀταῖρε, περὶ τούτων λεγειν καὶ τὴν ἐαυτο γνώμην διηγεισθαι τοσαύτην τινά μου λόγων ἀμβροσίαν κατεσκέδασεν , στεκαὶ τὰς Σειρηνας ἐκείνας, εἴ τινες αρα ἐγένοντο, καὶ τὰς ' δύνας καὶ τον μηρου λωτον ἀρχαῖον ἀποδεῖ 424ξαι' ουτω θεσπέοια φθέγξατο . προήχθη γὰρ αὐτην τε φιλοσοφίαν ἐπαινέσαι καὶ τὴν ἀπ ταέτης ἐλευθερίαν καὶ το δημοσία νομιζομενων ἀγαθον καταγελάσαι, πλουτου καὶ δύζης καὶ βασιλείας καὶ τιμὴ , ἔτι τε 10 χρυσου κά πορφύρας καὶ τον πάνυ περιβλεπτων τοι πολλοῖς, τεως δε κἀμοὶ δοκούντων ἄπερ εγωγε μενε καὶ ἀναπεπταμένη et ψυχ δεξάμενος αυτίκαμεν οὐδὲ ειχον εἰκάσαι περ ἐπεπύνθειν, αλλὰ παν-τοιος ἐγιγνύμην και αρτι μὲν λυπουμην, ἐληλεγμέ- is

νων μοι τον φιλτάτων, πλούτου τε καὶ ργυρίου καὶ δοξης, καὶ μονον υ εθάκρυον ἐπ' αὐτοῖς καθ/ἴρημένοις, ἄρτι δὲ αὐτὰ μεν ἐδύκει μοι ταπεινὰ καὶ καταγέλαστα εχαιρον ' σπερ αν εὐζ0φερου τιν0ς έρος λέγειν in L 2 περὶ sὶ καὶ περὶ MΩZ 3 γνώμην defic. I 4 λόγων μβροσίαν Rhad ἀμβρούων λόγων saZSe

118쪽

8. NIGRINUS VULG. 3

του βίου του προσθεν ἐς αἰθρίαν τε καὶ μνέγα φος 43ἀναβλέπων ωστε δή, et καινότατον του ὀφθαλμου μὰν καὶ της περ αυτον ἀσθενείας ἐπελανθανύμην, τηνη τὴν ξυδερκεστερος κατὰ μικρον ἐγιγνύμην Ἀλε- ληθειν γαρ τεως αυτὴν τυφλώττουσαν εὐιφερων. προῖῶν od περιήχθην, 5περ ἀρτίως μῖν ἐπε-5κάλεις γαθρύς τε γαρ π του λύγου καὶ μετεωρος εἰμι καὶ λως μικρον οὐκετι Οὐδεν ἐπινοο δο- γάρ

μοι δμοιον τι πεπονθεναι προς φιλοσοφίαν, οἷόνπερ 1 καὶ οἱονδοὶ προς το οἰνον λέγονται παθειν, τε πρωτον επιον αυτου θερμύτεροι γὰρ ντες φυσειπιύντες ἰσχυρον ουτ ποτιν αυτίκα μάλα εξεβακχευ- σαν καὶ διπλασίως π του κράτου ἐξεμάνησαν.

Και μὴ τουτό γε ο μεθύειν, αλλὰ νηφειν τε καὶ 6σωφρονειν ἐστιν Ἀγο δε βουλοίμην αν, εἰ Ἀν τε, αὐτον ἀκουσα των λόγων ουδὲ γὰρ - οὐδε κατα- 44φρονεῖν αυτον ἐμαι θεμις, αλλως τε εἰ καὶ φίλος καὶ, περὶ τὰ ὁμοια ἐσπουδακῶς ὁ βουλύμενος ἀκούειν ει η:Θαρρει, γαθέ τουτο γάρ τοι et του μήρου,

119쪽

NIPPINΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

σπεύδοντα καὶ αυτον παρακαλεῖς, καὶ εἴ γε μὴ ἐφθης, αὐτος - ἐδεήθην ἀκουσα μου διηγουμένου μάρτυρα γάρ σε παραστήσασθαι στρος οὐ πολλοὐς θέλω, τι οὐκ ἀλόγως μαίνομαι ἄλλως τε καὶ μοι bis μνησθα αυτον πολλάκις , καὶ ταυτην ηδ μελετην ἐποιησάμην Ἀστε καν τις μὴ παρὼν τύχη, καὶ ουτωτρις της μερας ἀνακυκλω πρb ἐμαυτον τα εἰρημεν . και σπερ οἱ ἐρασταὶ τον παιδικον οὐ πα- 45ρόντων ἔργ' ἄττα και λόγους εἰρημένους αὐτοῖς διαμνημονευουσι καὶ τούτοις ἐνδιατριβοντες ἐξαπατοσι id τὴν νοσον, ς παρύντων σφίσι των ἀγαπωμένων Ἀνιοι γουν αὐτοις καὶ προσλαλεῖν Γονται καὶ ς αρτιλεγομένων προ αυτοὐς ν τότε ηκουσαν, δονται καὶ προσεφαντες τὴν ψυχὴν si μνημεὶ τον παρεληλυθοτων χολην υ αγουοιν ἐν τοις ἐμ ποσὶν ἀνιῆσθαι 15 osτωχὰ καὶ αὐτος φιλοσοφίας οὐ παρουσης τους λύγους, ους τότε et κουσα, συναγειρων καὶ προς ἐμαυτον

ἀνατυλίττων ου μικρὰν εχ παραμυθίαν, καὶ λως, 46 καθάπερ ἐν πελάγει και νυκτὶ πολλὴ φερύμενος ες

πυρσόν τινα τουτον αποβλέπω, πασι μεν παρεῖναι τοῖς 20

ὐπ' ἐμου πραττομενοι τι ανδρα ἐκεῖνον οἰώμενος, ἀεὶ δε σπερ ἀκούων αυτο τ αυτ προ με λέγοντος ἐνίοτε δέ, καὶ μάλιστα ταν ἐνερείσω τὴν φυχήν, καὶ τ πρόσωπον αὐτου μοι φαίνεται καὶ της φωνης

120쪽

8. NIGRINUS VULG. 3

ηχος ἐν ταις ἀκοαις παραμενει καὶ γαρ τοι κατὰ τον κωμικον δε ἀληθος εγκατελιπεν τι κέντρον τοῖς

ἀκουουσιν

Παυε, ο θαυμάσιε, μικρον ἀνακρ0υύμενος καὶ λέγε ἐξ ἀρχῆς ἀναλαβῶν ὶδ τὰ ιρημενα Δ ου μετρίως με ἀποκναίεις περιάγων: λέγεις, καὶ si χρὴ ποιεῖν . ἀλλ' ἐκεῖνο, ἐταιρε, δη τραγικos i και η in κωμικους φαύλου εώρακας ποκριτάς, των συριττομένων λέγω του-i των καὶ διαφθειρόντων τὰ ποιήματα κοὰ το τελευταιον ἐκβαλλομένων, καίτοι τον δραμάτων πολλάκις ευ ἐχύν- των τε καὶ νενικηκότων :Πoλλοὐ οἶδα τοιούτους Ἀλλα τί τουτο .sέδοικα μη σοι μεταξ δόξω γελοίως αὐτὰ μιμεῖ- i5 σθαι, τὰ μὲν τάκτως συνείρων, νίοτε ε καὶ αυτον ὁ ἀσθενείας τι νουν διαφθείρων, κἄτα προαχθὴς ῆρεμα καὶ αυτου καταγνονα του δράματος καὶ δ

μὲν ἐμήν, οὐ πάνυ ἄχθομαι, ὴ πύθεσις οὐ μετρίως

4η με λυπήσειν εοικε συνεκπίπτουσα καὶ τ εμον μέρος