Lucianus;

91쪽

1 Ut ὁ Λιονυσος 'Iνδους στρατιὰν φλασε - κωλύει γὰρ οὐδέν, οἶμαι, καὶ μυθον ἡμῖν διηγήσασθαι 5Βακχικόν - φασὶν ουτω καταφρονησα αυτου προτα

τοὐς ἀνθρώπους τοὐς ἐκεῖ, στε καταγελῆν ἐπιόντος, μαλλον n ἐλεεῖν τὴν τόλμαν αὐτίκα μάλα συμπατηθησομένου πο των ἐλεφάντων, εἰ ἀντιτάξοιτο ηκουον γάρ, οἶμαι τον σκοπον ἀλλόκοτα ἡπὲρ της στρατιας του ἀγγελλύντων, λη με φάλαγς αυτ καὶ οι λύχοι γυναῖκες is ἐκφρονες καὶ μεμηνυῖαι, κιττ' ἐστεμμέ- 10 ναι, νεβρίδας ἐνημμέναι, δοράτια μικρὰ χουσαι ἀσίδηρα, αττοποίητα καὶ ταυτα, καί τινα πελτάρια κουφα, βομβ0υντα, εἴ τις μονον προσάψαιτο - ἀσπίσι γὰρ εἰκαζον καὶ τὰ τύμπανα - ἐγλίγους δέ τινας ἀγροί- κοπις νεανίσκους ἐνεῖναι, γυμνούς, κορδακα ρχουμε i5

92쪽

4. BACCHUS VULG. 54

αυτον ἐφ αρματος χεῖσθαι παρθάλεων πεζευγμ ένων, ἀγένειον ἀκρψος, οὐδ' ἐπ λίγον τὴν παρειὰν χνο- οῖ'τα, κερασφύρον, β0τ9s0ις στεφανωμενον μίτρα τὴν κύμην ἀναδεδεμένον, ἐν πορνυρίδι καὶ χρυσl εμ- βάδι ὁποστρατηγεῖν δε δύο, εν μεν τινα βραχυν, πρεσβυτνα πύπαχυν, πρ0γάστορα, ινύσιμον, τα μεγάλα*ρθια ἐχοντα, ποτρομ0ν, νάρθηκι ἐπερειδύμενον, ἐπ νου τὰ πολλὰ ιππεύοντα, ἐν κροκωτω καὶ τουτον, πάνυ πιθανόν τινα συνταγματάρχην αὐτου τερον δε id τεράστιον ἄνθρωπον, τράγω τὰ νέρθεν ἐοικότα, κομήτην τὰ σκέλη, κέρατα χοντα, βαθυπώγωνα, ργίλ0ν καὶ θυμικύω, θατέρα με σύριγγα φέροντα, τῆ δεξια δε ράβδον καμπύλην ἐπηρμένον καὶ περισκιρτονταολον το στρατόπεδον, καὶ τὰ γύναια δε φοβείσθαι, αὐ- 15 τον καὶ σείειν νεμωμενα τὰ κήμας, πύτε προσίοι,7 καὶ βοῆν ευοι τουτο δ' εικάζειν καλεῖσθαι αὐτοντι δεσπότην . τὰς ουν ποίμνας διηρπάσθαι ηδ ὐποτων γυναικον καὶ διεσπάσθαι τι ζοντα τὰ θρέμματα ομοφάγους γαρ τινας αὐτὰς εἶναι. 26 τα0τα ι Ddo καὶ ο βασιλευς αυτῖν ἀκούοντες o

ἐγέλων, Δ το εἰκός, καὶ οὐδ' ἀντεπεξάγειν ἰ παρα-

93쪽

26 MON OΣτάττεσθαι ξίουν, ἀλλ' εἴπερ ἄρα, τὰς γυναῖκας ἐπα- φήσειν αὐτοῖς, ει πλησίον γένοιντο, σφίσι δὲ κά νικα αἰσχρον ἐδόκει καὶ φονευειν γύναια μεμηνότα κάὶ θηλυμίτρην ἄρχοντα καὶ μεδέον σμικρον γεροντιον καὶ ημισυν τραγοειδη ἄνθρωπον καὶ γυμνήτας ὀρχηστάς, πάντα γελοίους Ἀπε δε ηγγελτο πυρπολον θεος δη τὴν χώραν και πολεις αὐτάνδρους καταφλέγων καὶ ἀνάπτων τὰς λας καὶ ἐν βραχe πῆσαν την'Iνδικὴν φλογος εμπεπληκώς - πλον γάρ τι ιονυσιακον τι πυρ, πατρφον αυτ κἀκ του κεραυνου - 10 ἐνταυθα id σπουδὴ νελάμβανον τὰ πλα καὶ τοὐς 78 ἐλεφαντας ἐπισάξαντες καὶ ἐγχαλινώσαντες καὶ τους πύργους ἀναθέμενοι ἐπ αυτοὐς ἀντεπερὶ σαν, καταφρον0sντες μὲν καὶ τότε, ὀργιζύμενοι δὲ μως καὶ συντρῖψαι σπευδοντες αὐτω στρατοπέδ-τον γένειον ο4 ἐκεῖνον στρατaqλάτη . ἐπεὶ δὲ πλησιον ἐγένοντο καὶ εἶδον ἀλλέὶλους, ι με 'Tνδοὶ προτάξαντες τους ἐλέφαντας ἐπῆγον την φάλαγγα, ὁ Λιονυοος δε, μεσον μὲν αὐτος εἶχε του κέρως δὲ αὐτω του δεξιο μὲν ὁ Σιληνος του ευωνυμου δε ὁ Πὰν γουντο λοχαγοὶ οδε καὶ ταξιαρχοι οἱ Σάτυροι ἐγκαθειστήκεσαν καὶ τὸ μεν σύνθημα ἐν πασι τ ευοῖ εὐθυς δε τὰ τυμπανα ἐπαταγειτο και τὰ κυμβαλα et πολεμικον σήμαινε καὶ τον Σατυρων τις λαβων τι κέρας ἐπηύλει

94쪽

το ρθιον καὶ ὁ του Σιληνου νος ἐνυάλιον et Δγκη σατο καὶ α Μαινάδες συν λολυγη ἐνεπήδησαν αὐτοῖς δράκοντας πεζωσμέναι, κἀκ των θυρσων κρων ἀποι γυμνουσαι τον σίδηρον - γνδο δε καὶ οἱ ἐλέφαντες

αυτῖν αὐτίκα ἐγκλιναντες συν ουδε ν κ0Dμω φευγον

οὐδ' ἐυτις βέλους γενέσθαι πομείναντες, καὶ τέλος κατὰ κράτος αλώκεσαν καὶ αἰχμάλωτοι ἀπήγοντο ποτον τέως καταγελωμένων, ἔργ' μαθοντες oiου ἐχρχὶν ἀπο τυ πρώτης ἀκ0ης καταφρ0νεῖν ξένων στρατοπέ-

μή με κορυβαντια η τελέως μεθύειν πολάβητε, εἰ

τἀμα εἰκάζω τοῖς θεοῖς - ομοιόν τι πάσχεινὰ πολλοὶ 15 προς τ0υς καινοὐ των λόγων τοις νδοις ἐκείνοις οἷον καὶ προς τοὐς ἐμους οἰήμενοι γὰρ σατυρικὰ καὶ γελοῖά τινα καὶ κομιδ) κωμικὰ παρ' ημον ἀκούσεσθαι τοιαsτα πεπιστευκασιν, οὐκ οἶδ' o τι δοξαν αὐτοῖς υπερ ἐμοO' οἱ μεν ουδε τὴν ἀρνὶ ἀφικνουνται, δες ρ οὐδὲν δέον παρέχειν τὰ τ κώμοις γυναικείοις καὶ σκιρτήμασι σατυρικοι καταβάντας ἀπ τον λεφάντων, οἱ δε ς H τοιουτύ τι κ0ντες ἀντι του κιττουσίδηρον εὐρύντες οὐδ' ουτως παινεῖν τολμωσι τω 80 παραθύξ του πράγματος τεθορυβημένοι . ἀλλὰ θαρ-

95쪽

28 MONΥΣΟΣρον ἐπαγγέλλομαι αυτοῖς, τι καὶ νυν se πρότερόν ποτε τὴν τελετὴν ἐθελήσωσιν ἐπιδεῖν πολλάκις καὶ ἀναμνησθοσιν οἱ παλαιοὶ συμποται κώμων κοινον των τότε καιρων καὶ μὴ καταφρονησωσιν των Σατύρων καὶ Σιληνον, πίωσι ἐς κύρον του κρατῆρ0 τούτου, τι βακχευσειν καὶ αὐτους καὶ πολλάκις μεθ' 6 ῆμον ερεῖν τι εὐοῖ οἶτοι μεν οὐν - ἐλευθερον γαρ

θω δέ, ἐπειδήπερ τι ἐν γνδοῖς ἐσμέν, ἐθέλω καὶ

νυσον οὐδ' αὐτή, οὐδ' o ποιουμεν ἀλλο τριον ἐν 'Ινδοῖς τοις Μαχλαίοις, οῖ τὰ λαιὰ του γνδου ποταμου, εἰ κατὰ Ουν αυτου βλέποις, ἐπινεμύμενοι μεχρι προς-0ν'Ωκεανιν καθηκουσι, παρὰ τούτοις ἄλσος ἐστὶν εν περιφράκτρ', υ πάνυ μεγάλs χωρίω, συνηρεφεῖ δέ κιττος 15 γὰρ πολὐ καὶ ἄμπελοι σύσκιον αὐτο ἀκρέος ποιου-

σιν ἐνταυθα πηγαί εἰσι τρεις καλλίστου και διειδεστά

νου καὶ εἰσέρχονται εἰς αὐτ οἱ γνδοὶ ἄπαξ του ἔτους ἐορτάζοντες τω θεο, και πίνουσι των πηγον, ου ἀπα 20σων παντες, ἀλλα καθ' λικίαν, τὰ μεν μειράκια της των Σατύρων, οἱ ανδρες δε της Πανικῆς, τῆς δε του

96쪽

8 Σιληνο οἱ κατ ἐμέ. ὰ μὲν οὐ πάσχουσιν οἱ παιδες 7 ἐπειδὰν πίωσιν οἷα οἱ ἄνδρες τολμοσι κατεχύμενοι τω Πανί, μακρον ν i λέγειν α δ οἱ γεροντες ποιουσιν, ὁταν μεθυσθοσιν του δατος, οὐκ ἀλλότριον εἰπεῖν ἐπειδὰν πίρ ὁ γέρων καὶ κατάσχρ αυτον ὁ Σιληνός, αὐτίκα ἐπὶ πολ ἄφωνος εστι καὶ καρηβαρ ντι καὶ βεβαπτισμένω εοικεν, εἶτα ἄφνω φωνή τε λαμπρὰ καὶ φθέγμα Ορ0 καὶ πνευμα λιγυριν ἐγγίγνετα αυ- τω καὶ λαλίστατος ξ ἀφωνοτάτου ἐστίν, οὐδ' αν ἐπι - 10 στομίσας παυσειας αυτον μὴ οὐχὶ συνεχ η λαλεῖν καὶ ὐηύεις μακρὰς συνείρειν . συνετὰ μέντοι πάντα καὶ

κύσμια καὶ κατὰ τον μηρου κεῖνον ρητορα νιφάδεσσι γαρ ἐοικύτα χειμερίχ)σι διεξερχονται, οὐδ' ἀποχρήσει σοι κύκνοις κατὰ τὴν θλικίαν εἰκάσαι, αὐτους,1 αλλὰ τεττιγῖδές τι πυκνον καὶ ἐπίτροχον συνάπτουσιναχρι βαθείας σπέρας τοὐντευθεν δὲ ηδη ἀφεθείσης αυτοις τῆς μέθης σιωπῖσι και προς το ἀρχαῖον ἀνατρέχουσι τ μέντοι παραδοξότατον οὐδέπω εἶπον ὴν γαρ ἀτελη ὁ γέρων μεταξυ καταλίπri ν διεξ iει τονα λόγον, δύντος λίου κωλυθεὶς ἐπὶ πέρας αὐτον ἐπεξελθεῖν, ἐς νέωτα πιων αὐθις ἐκεῖνα συνάπτει ὰ πέρυσι λέγοντα Ἀμη αυτον κατέλιπεν. 82 αυτ μοι κατὰ τον Μομον εἰς μαυτον ἀπεσκώ-8

97쪽

φθω, καὶ μὰ τον is οὐκ αν ἔτι ἐπαγάγοιμι τ ἐπι μύθων ὁρῆτε γὰρ ηδη καθ' ὁ τι sis, θ' ἔοικα. ωστε ην με τι παραπαίωμεν, η μέθη αἰτία εἰ πινυτὰ δοξειε τὰ λεγόμενα, ὁ Σιληνος ἄρα Πεως.

98쪽

Πν Ηρακλεα οἱ Κελτοὶ υγμιον ὀνομάζουσι φωνῆ Iτη ἐπιχωρίω, τ δε εἶδος του θεου πάνυ ἀλλόκοτον γράφουσι γέρων στὶν αὐτοῖς το σχατον, ἀναφα- λαντίας, πολὰς ἀκρήβως σαι λοιπαὶ των τριχον, υσ0ς το δέρμα κά διακεκαυμένος 4. - μελάντατον οἰοί εἰσιν οι θαλαττουργοὶ γέροντες μῆλλον δε Mooνναγαπετόν τινα των ποταρταρίων καὶ πάντα μῆλλονῆ iρακλέα iναι ν εἰκάσειας Ἀλλα καὶ τοιουτος ν1 εχει μως τὴν σκευὴν τὴν Ηρακλέους καὶ γὰρ τὴν διφθέραν νηπται τὴν του λέοντος καὶ τὶ ρύσταλον εχει ν si δεξι καὶ τ0ν γωρυτον παρήρτηται, καὶ τ0τύξον ἐντεταμένον η ἀριστερὰ προδείκνυσιν, καὶ λος 83 Ῥρακλῆς ἐστι ταοτα γε . μ ην ουν ἐφ' υβρει των 215 Ελλήνων θεον τοιαυτα παρανομεῖν οὐ Κελτοὐς ες

99쪽

τὴν μορφὴν τὴν Ηρακλέους μυν0μενους αὐτον τηγραφsi, τι τὴν χώραν ποτε αὐτον ἐπηλθεν λείανελαυνων, ὁπότε τὰς Γηρυύνου ἀγέλας ζητον κατέδραμε

3τὰ πολλὰ των ἐσπερίων γενον . καίτοι τι παραδοξότατον ουδεπή εφην in εἰκονος ὁ γὰρ δη γερων δερα- κλης ἐκεῖνο ανδ ρίπων πάμπολυ τι πληθος ελκει ἐκτον oτωνέπαντας δεδεμένους . δεσμὰ δε εἰσιν οἱ σειρὰὶ λεπταὶ χρυσου καὶ λεκτρου εἰργασμέναι ρμοις λι--ιαι τοῖς καλλίστοις καὶ μως φ ουτως ἀσθενοναγύμενοι ἴτε δρασμ0 βουλευουσι, δυνάμενοι ν ευ 10μαρος, υτε λως ἀντιτείνουσιν τοῖς ποσὶν ἀντερείδουσι στρb τι ἐναντίον της ἀγωγης ἐξυπτιάζοντες, ἀλλὰ φαιοροὶ πονται καὶ γεγηθύτες καὶ et0ν αγονταεπαινουντες ἐπειγόμενοι παντες καὶ τω φθάνειν ἐθέλειν τον δεσμ0ν ἐπιχαλοντες, ἐοικύτες ἀχθεσθησομέ- 15νοις εἰ λυθήσονται di πάντων ἀτοπώτατον εἶναι

μοι Μοξεν, υκ κνήσω και τουτο εἰπεῖν' ου γὰρ χων

ὁ ζωγράφος 0θεν ζάψειε ταῖς σειραις τὰς ἴτων δεσμονJἀρχάς, τε της δεξιας μεν δη- ῆ-αλ0ν της λαιῆς δὲ τ τύξον ἐχούσης, τρυπήσας του θεο τὴν γλοτταν οακραν ἐξ ἐκείνης λκομένους αὐτοψ ἐποίησεν, καὶ ἐπέ- 1

100쪽

ταυτ γὰ μεν ἐπὶ πολ είστηκει δρον καὶ θαυ- 4μάζων καὶ ἀπορον καὶ ἀγανακτον Κελτος τις παρεστὼς οὐκ ἀπαίδευτος τὰ μετερα, Δ ἔδειξεν ἀκριβος Ελλάδα φωνην ἀφιείς φιλύσ0φος, οἶμαι τὰ πι- χῶρm, γο 0 , φη, o ξένε, λυσω της γραφης τι αἴνιγμα πάνυ γὰρ ταραττομέν ἐοικος πρ0ς ἀτη .τον λογον ὴμεις οι Κελτοὶ οὐ δεσπερ μεῖς οι Ἐλληνες Ἐρμην οἰόμεθα εἶναι , ἀλλ' Hρακλεῖ αὐτον εἰκάζομεν, τι παρὰ πολυ οὐ μου σχυρύτερος fτος.

εἰ γέρων πεποίηται, μὴ θαυμάσηὶς μονος γὰρ λόγος ἐν γ in φιλεῖ ἐντελη ἐπιδείκνυσθαι τὴν ἀκμὴν εἴ γε ἀληθη μῖν οἱ ποι α λεγουσιν, τι αἱ μὲν τον ὁπλοτέρων φρενες ερεθονται τι δε γηρας ἔχει

τι λέξαι των νέων σοφῶτερον . υτ γέ τοι και του

Νέστορος ἡμῖν ἀπορρεῖ ἐκ της γλώττης το μέλι, καὶ οἱ ἀγορηταὶ τον ρώων τὴν στα τὴν λειριόεσσανJἀφιῆσιν εὐανθη τινα λειρια γὰρ καλεῖται, ει γε μεμνημαι, τὰ ἄν στε εἰ τον των ἐκδεδεμένους τοὐς 5 ἀνθρώπους πρ0 την λοτταν ὁ γερων ουτος Ηρακλης

καὶ γλώττης συγγένειαν οὐδ' υβρις εἰς αὐτόν, εἰ ταυτ/ τετρύπηται μεμνημαι γ0υν, φη, καὶ κωμικον τινων ἰαμβειων παρ' μον μαθών, os γὰρ λάλοις ακρ0 1 γλοττα πῆσίν ἐστι τετρυπημένη ' δ' λονή